KopalniaWiedzy.pl
-
Liczba zawartości
36970 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
nigdy -
Wygrane w rankingu
226
Zawartość dodana przez KopalniaWiedzy.pl
-
Bliższe badania średniowiecznej architektury muzułmańskiej wykazały, że już 500 lat temu świat islamu znał zaawansowane zasady geometrii, które zachodni matematycy odkryli dopiero w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Nie wiemy do końca, co to oznacza – mówi fizyk Peter Lu z Uniwersytetu Harvarda, który wraz z Paulem Stainhardtem z Princeton University badali geometrię XV-wiecznej sztuki muzułmanów. To może być dowodem na olbrzymią rolę matematyki w średniowiecznej sztuce Islamu lub też może wskazywać na to, że po prostu ówczesnym artystom łatwiej było pracować w ten sposób. Wykorzystywanie zaawansowanych zasad geometrycznych nie może być przypadkiem. Tak czy inaczej widzimy, że kultura ta była znacznie bardziej zaawansowana, niż wcześniej myśleliśmy - mówi Lu. Niezwykle skomplikowane figury geometryczne wyróżniają średniowieczną sztukę islamską Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej. Od wielu lat historycy sztuki uważali, że do wykonania najprostszych elementów wystarczyły poziomice i kompasy. Nie potrafiono jednak wyjaśnić, w jaki sposób powstawały z nich wielkie obszary ozdobione skomplikowanymi wzorami. Użycie prostych narzędzi do tworzenia wzorów zajmujących olbrzymie powierzchnie musiałoby bowiem skutkować olbrzymimi zakłóceniami ich geometrii, a znajdowane są jedynie niewielkie zakłócenia. Badania Lu i Steinhardta wykazały, że niektóre z użytych przez średniowiecznych artystów wzorów zostały stworzone z dwóch rodzajów elementów o różnej wielkości w taki sposób, że powstał niekończący się wzór o dziesięciokątnej symetrii ułożony w taki sposób, że nigdy się nie powtarza. Wzór taki, zwany parkietem Penrose’a, został odkryty na Zachodzie dopiero w 1973 roku. Jest to wzór nieokresowy, to znaczy, że nie powtarza się po przesunięciu. W ciągu ostatnich 30 lat odkryto materiały, w których atomy ułożone są w taki sposób. Przypomina to strukturę krystaliczną, ale nią nie jest, dlatego też Lu i Steinhardt mówią o kwazikrystalicznym wzorcu wykorzystanym przez dawnych artystów.
-
Część turystów i bedekerów twierdzi, że szybki witraży średniowiecznych katedr wyglądają, jakby stopniowo się topiły. Niektóre są ponoć cieńsze na górze i grubsze u dołu. Aby wyjaśnić tę kwestię, trzeba się wgłębić we właściwości fizyczne szkła. W rzeczywistości szkło to ciało amorficzne (bezpostaciowe). Oznacza to, że jest ciałem stałym, ale cząsteczki, które je tworzą, nie są aż tak uporządkowane, jak w kryształach. Ich ułożenie jest w rzeczywistości dość chaotyczne, podobnie jak w cieczach. Z tego powodu mówi się nawet o tzw. cieczach przechłodzonych. Zazwyczaj niewielkie obszary, zwane domenami, fazy krystalicznej przeplatają się z fazą amorficzną. Szkło może się cechować większą lub mniejszą zawartością fazy amorficznej. Gdy jest jej dużo, staje się mętne, łatwiej się topi i trudniej kruszy. Opisane właściwości nie wystarczą jednak do tego, by wyjaśnić kształt katedralnych okien, ponieważ atomy w szkle przemieszczają się zbyt wolno, aby zmiany stały się widzialne gołym okiem. Podczas produkcji szkła wsad (który często zawiera dużo krzemionki) szybko się ochładza. Gdy temperatura spada poniżej punktu krzepnięcia, nie jest on jednak ciałem stałym, ale przechłodzoną cieczą. Aby otrzymać szkło, trzeba dalej obniżać temperaturę. Poniżej temperatury zeszklenia (inaczej mówiąc: przejścia w szkło) ruch cząsteczek zostaje w zasadzie zatrzymany — tłumaczy Mark Ediger, profesor chemii z University of Wisconsin–Madison — i na scenie zdarzeń pojawia się ciało amorficzne. Podobnie jak ciecze, może ono bardzo powoli "spływać". Z biegiem czasu cząsteczki dążą do utworzenia niby-krystalicznej struktury. Jeśli proces produkcyjny (ochładzanie) zakończono bliżej temperatury zeszklenia, wewnątrz materiału odnotowuje się więcej ruchów. Co ciekawe, starsze niż średniowieczne wiszące elementy szklane, np. pochodzące ze starożytnego Egiptu, nie wyglądają jak topniejąca galaretka. Wspomina o tym m.in. Robert Brill, specjalista ds. szkła antycznego z Corning Museum of Glass. Witraże nie powinny zmieniać swojej formy, ponieważ ich temperatura odbiega o setki stopni od temperatury przejścia w szkło. Modelowanie matematyczne wykazało, że w temperaturze pokojowej czas przemiany szkła w postać "nadtopioną" przewyższyłby wiek wszechświata. Swój wygląd średniowieczne szyby zawdzięczają najprawdopodobniej ówczesnej technologii produkcyjnej. Rzemieślnicy najpierw wydmuchiwali balony, które następnie przekuwano w tafle. Wskutek tego nigdy nie były idealnie płaskie, a szklarze wprawiający je w kościołach z jakiegoś powodu upodobali sobie umieszczanie cieńszej części na górze. Topniejący image to złudzenie, a nie oznaka, że szkło jest cieczą.
-
W jednym z nowojorskich budynków prowadzony jest oryginalny eksperyment o nazwie Botanicalls. W jego ramach rośliny i ludzie mogą porozumiewać się za pomocą głosu. Każda z posadzonych w doniczce roślin, a znajdują się wśród nich m.in. papirus, geranium, figa czy kaktus, została wyposażona w czujnik światła i czujnik wilgotności gleby. Informacje z każdej doniczki przechodzą najpierw przez urządzenie, które pokazuje dane na umieszczonym na doniczce wyświetlaczu. Następnie wędrują dalej do miejsca gdzie są grupowane dla konkretnych roślin. W międzyczasie dołączane są do nich informacje z czujników temperatury, nasłonecznienia i czujników tlenu oraz dwutlenku węgla. Wszystkie informacje wędrują do wspólnej bazy danych. Baza spełnia trzy zadania. Pierwsze to przechowywanie danych zbiorczych (czas, temperatura, wilgotność, nasłonecznienie, informacje o tlenie i dwutlenku węgla) oraz szczegółowych dla każdej rośliny (jej biografii, obecnej kondycji, historii rozwoju i danych zebranych z doniczki). Drugie z zadań bazy danych to prezentowanie, za pomocą technologii flash, zebranych informacji w Sieci i na plazmowym wyświetlaczu oraz wysyłanie e-maili o roślinach. Trzecim zadaniem jest telefonowanie do obsługi i "przekazywanie życzeń” poszczególnych roślin. Na podstawie danych z czujników system może poprosić o podlanie konkretnej rośliny, potwierdzić, że została ona podlana i podziękować za to, poprosić o więcej wody, jeśli dostarczono jej zbyt mało, poinformował o nadmiarze wody oraz zaalarmować, że woda jest natychmiast potrzebna, gdyby ziemia zanadto wyschła. Eksperyment przewiduje też, że to człowiek może "zadzwonić” do każdej z roślin. Przez telefon pozna jej historię, dowie się, w jaki sposób należy ją uprawiać i zapozna się z cyklem rozwojowym danej rośliny.
-
Naukowcy z Wydziału Medycyny kanadyjskiego Université Laval wyhodowali neurony z komórek macierzystych skóry dorosłego człowieka. Profesor François Berthod twierdzi, że po raz pierwszy udało się osiągnąć taki stan zróżnicowania. Wyniki jego zespołu mogą zrewolucjonizować metody leczenia chorób neurodegeneracyjnych, np. parkinsonizmu (Journal of Cellular Physiology). Skórę do eksperymentów uzyskiwano z fragmentów pozostałych po operacjach plastycznych. Z próbek tkanki ekstrahowano komórki prekursorowe neuronów, które następnie hodowano w warunkach in vitro. Skóra, jak wiadomo, nie zawiera neuronów, których ciała znajdują się w rdzeniu kręgowym. Napotyka się w niej natomiast aksony, czyli wypustki długie. Przenoszą one informacje z ciała komórki do innych neuronów albo do narządów wykonawczych. Na przekroju rdzenia widać dwie części: 1) wewnętrzną szarą w kształcie litery H (są to właśnie ciała komórek) oraz 2) zewnętrzny płaszcz z istoty białej (pęczki aksonów). Zadanie akademików nie było łatwe. Musieli wyhodować neurony z niezróżnicowanych komórek, a nie po prostu rozmnożyć neurony. Testy wykazały, że komórki macierzyste dzielą się i różnicują, gdy zapewni się im odpowiednie warunki. Stopniowo przybierają one charakterystyczny dla neuronów podłużny kształt. Na poziomie biochemicznym okazało się, że hodowane komórki zaczęły wytwarzać cząsteczki neuroprzekaźników, co świadczy o formowaniu się synapsy. Produkując neurony z własnej skóry pacjenta, zmniejsza się w znacznym stopniu ryzyko odrzucenia przeszczepu. Berthod spekuluje, że w przyszłości można by zastępować tak wyhodowaną tkanką nerwową objęte procesami chorobowymi obszary mózgu. Najpierw trzeba jednak doprowadzić do jeszcze większego zróżnicowania hodowanych komórek i udowodnić, że potrafią one przewodzić impulsy nerwowe.
-
Po raz pierwszy w swojej 40-letniej historii Nagroda Turinga, jedna z najbardziej prestiżowych nagród informatycznych, powędrowała w ręce kobiety. Obecnie 75-letnia Frances E. Allen została uhonorowana za swoją pracę nad technikami optymalizującymi wydajność komputerowych kompilatorów, czyli programów tłumaczących różne języki programowania pomiędzy sobą. Allen w 1957 roku rozpoczęła pracę w IBM-ie. Wcześniej zdobyła tytuł magistra matematyki na Uniwersytecie Michigan. W momencie gdy przyjmowała się do pracy Błękitny Gigant kończył właśnie pracę nad Fortranem, pierwszym językiem programowania wysokiego poziomu. Przez kilkadziesiąt lat pracowała nad kompilatorami, tworzyła oprogramowanie analityczne dla Narodowej Agencji Bezpieczeństwa (NSA), a ostatnio pomagała w pisaniu software’u dla superkomputera BlueGene. Na emeryturę przeszła w 2002 roku. Pozostaje wciąż aktywna poświęcając swój czas na zachęcanie kobiet do studiowania informatyki. Nagroda Turinga została ustanowiona w 1966 roku. Nazwano ją imieniem genialnego brytyjskiego matematyka Alana Turinga, jednego z twórców komputerów i informatyki.
-
Podczas International Solid State Circuits Conference (ISSCC) Samsung pokazał układy GDDR4 taktowane zegarem o częstotliwości 4 GHz. Kości są o około 40% szybsze niż obecnie stosowane GDDR4, do pracy potrzebują jednak więcej mocy. Układy wykonane zostały w technologii 80 nanometrów i są przeznaczone do pracy z napięciem 1,4-2,1 wolta. Po zamontowaniu nowych kości na karcie graficznej z 256-bitowym interfejsem pamięci można by osiągnąć transfer danych rzędu 128 gigabajtów na sekundę. W najbliższym czasie na rynku powinny upowszechnić się karty z interfejsem o szerokości 512 bitów, a wówczas transfer danych zwiększy się do 256 GB/s. To niemal trzykrotnie więcej niż oferuje najbardziej obecnie wydajny procesor graficzny GeForce 8800 GTX, który umożliwia transfer danych z prędkością 86,4 GB/s. Wcześniej przewidywano, że układy GDDR4 można będzie taktować zegarem o maksymalnej częstotliwości 2,8 GHz, a w 2008 na rynek wejdą GDDR5 z 3,5-gigahercowym zegarem.
-
Według naukowców, to kobiety jako pierwsze skonstruowały broń, by współzawodniczyć z silniejszymi fizycznie mężczyznami. Badając dzielące z nami większość genów (98%) szympansy, zauważyli, że to głównie samice atakowały inne zwierzęta prymitywnym włóczniami. Akademicy z Uniwersytetu Stanowego Iowa uznają, że prehistoryczne kobiety zaczęły polować z narzędziami, żeby w jakiś sposób zrekompensować sobie mizerniejszy wzrost i krzepę. Kobiety musiały się wykazać kreatywnością, podczas gdy mężczyźni korzystali po prostu ze swoich mięśni — tłumaczy Jill Pruetz, która prowadziła badania w Senegalu. Obserwacje osobników polujących z bronią, w tym szympansic i młodych, skłaniają do ponownego przemyślenia tradycyjnych wyjaśnień, w jaki sposób podobne zachowania rozwinęły się w naszej linii ewolucyjnej. Gdy zdobędziemy więcej informacji o takich działaniach szympansów w ich naturalnym środowisku, może dowiemy się czegoś istotnego o wyzwaniach, którym stawiali czoła nasi przodkowie. Przyglądając się stadu z Fongoli, które zamieszkiwało sawannę, naukowcy zauważyli, że samice obrywały z gałęzi wszystkie liście, a następnie ostrzyły końcówkę poprzez żucie. Później wbijały tak wytworzone włócznie w nory, gdzie potencjalnie mogły spać galago karłowate, nazywane inaczej senegalskimi. Pruetz twierdzi, że niemal codziennie widywała samice z bronią, natomiast nigdy nie zaobserwowała podobnego zachowania u samca.
-
Podczas spotkania z analitykami, Kirk Skaugen, szef intelowskiej grupy odpowiedzialnej za procesory Xeon, zapowiedział pojawienie się kilku interesujących nowości. Znajdą się wśród nich nowe procesory oraz platforma serwerowa. Już na początku marca na rynek trafi energooszczędny czterordzeniowy CPU, którego pobór mocy wyrażony emisją cieplną (TDP) wyniesie zaledwie 50 watów. Z kolei w trzecim kwartale bieżącego roku będziemy świadkami debiutu nowej wieloprocesorowej platformy dla serwerów o nazwie Caneland, a światło dzienne ujrzą pierwsze Xeony wykonane w technologii 45 nanometrów, które będą pracowały w dwuprocesorowych konfiguracjach. Nowe Xeony będą korzystały z rdzenia Penryn i mają być kompatybilne z chipsetami Bensley i Glidewell. Zostaną one jednak ulepszone tak, by nadawały się do najbardziej wymagających maszyn. Taktowanie szyny (PSB) tych procesorów zostanie zwiększone do 1600 MHz. Intel zwiększy też taktowanie samych procesorów do 3 GHz. Pomoże to koncernowi konkurować z nowymi czterordzeniowymi procesorami AMD z rodziny K8L, które ukażą się w połowie bieżącego roku. Wiadomo również, że w przyszłym roku Intel chce pokazać zupełnie nowe generacje procesorów oparte na mikroarchitekturze Nehalem i Westmere.
-
Intel poinformował, że w czwartym kwartale ubiegłego roku sprzedaż procesorów wielordzeniowych była wyższa niż układów jednordzeniowych. Tak więc po raz pierwszy w historii, przynajmniej w przypadku największego producenta CPU, jednordzeniowce przegrały na rynku z układami wyposażonymi w dwa i więcej rdzeni.Obecnie, obok procesorów jednordzeniowych, w ofercie Intela znajdziemy dwurdzeniowe układy z rodziny Core 2 Duo, przeznaczone dla notebooków i desktopów, dwurdzeniowe Core 2 Extreme i Pentium D dla desktopów oraz dwurdzeniowe Core Duo dla urządzeń przenośnych i Xeony dla serwerów. Ponadto Intel sprzedaje też czterordzeniowe Core 2 Extreme i Core 2 Quad dla desktopów oraz Xeony z rodziny 5300 dla serwerów.
-
Naukowcy z Dowling College w Oakdale znaleźli zastosowanie dla zużytego oleju spożywczego. Zamiast wylewać po usmażeniu frytek czy pączków, można go przekształcić w tani materiał surowy do produkcji biosurfaktantów, czyli biologicznych środków powierzchniowo czynnych. Mogą to być zarówno kosmetyki terapeutyczne, które pomogą w regeneracji uszkodzonej skóry, jak i substancje kontrolujące zakwit glonów w jeziorach czy stawach. Vishal Shah i zespół oceniają, że amerykańskie restauracje produkują tygodniowo ok. 94,6 mld litrów nieświeżego oleju. Do tej pory karmiono nim zwierzęta i badano możliwości w zakresie produkcji biodiesla. Z powodzeniem zademonstrowaliśmy, że zużyty olej restauracyjny można wykorzystać jako tani materiał do produkcji soforolipidów. Biosurfaktanty wyizolowano z podłoża z olejem (Biotechnology Progress).
-
Projektanci gier komputerowych twierdzą, że w ciągu najbliższych dwóch lat technika posunie się na tyle do przodu, że postaci w grach uzyskają superrealistyczne twarze. Będą one nie tylko wyglądały jakby nie były programowane, a przeniesione na ekran za pomocą kamery. Ich mimika będzie identyczna z prawdziwą ludzką mimiką. Osiągnięcie takiego efektu jest marzeniem developerów od wielu lat. Twarz, z której będzie można odczytywać emocje tak, jak robimy to w rzeczywistości, wyznaczy olbrzymi postęp w technice produkcji gier. Szczególnie ważne będzie to w przypadku symulacji, które wykorzystywane są np. do szkolenia żołnierzy i uczenia ich, jak powinni zachowywać się w różnych sytuacjach. Powinni rozumieć np. emocje wyrażane przez twarze ludzi z różnych obszarów kulturowych i reagować stosownie do nich – mówią developerzy.
-
Studium 53 hiszpańskich miodów wykazało, że miód spadziowy (czyli wytworzony ze spadzi zebranej z pędów roślin) zawiera więcej przeciwutleniaczy niż miód nektarowy (produkowany z nektaru). Skład miodu zależy od tego, gdzie pszczoły zbierały surowiec. Spadź, nazywana inaczej rosą miodową, jest słodką cieczą, pojawiającą się na liściach, igłach oraz zielonych pędach przede wszystkim latem. Niektórzy się na pewno zdziwią, gdy usłyszą, że to odchody mszyc, miodówek, czerwców i innych owadów ssących, które żywią się sokami roślin. Nektar jest zbierany z nektarników kwiatowych oraz pozakwiatowych. Oprócz dwóch wymienionych na początku miodów, polskie normy wyróżniają jeszcze jeden mieszany typ: miód nektarowo-spadziowy. Miód to naturalne źródło przeciwutleniaczy, a miód spadziowy jest w tej dziedzinie najlepszy — przekonuje Rosa Ana Pérez z Instituto Madrileño de Investigación y Desarrollo Rural, Agrario y Alimentario w Madrycie. Każdy z 53 miodów poddano serii badań fizykochemicznych. Uwzględniono 39 miodów nektarowych, 5 miodów spadziowych oraz 9 miodów nektarowo-kwiatowych. Okazało się, że pH, kwasowość, absorpcja sieciowa, przewodnictwo elektryczne i ogólna zawartość polifenoli silnie wpływają na zdolność pszczelego produktu do zwalczania wolnych rodników. Związek między zdolnością do zwalczania wolnych rodników a składem białkowym miodu był bardzo istotny w przypadku 18 z 20 uwzględnionych przez Hiszpanów aminokwasów. Korelacja była silniejsza, niż wynikałoby to z samej zawartości polifenoli. Rezultaty sugerują więc, że skład aminokwasowy miodu jest ważnym wskaźnikiem jego właściwości "antyrodnikowych" (Journal of the Science of Food and Agriculture).
-
Naukowcy z Rowett Research Institute w Aberdeen skonstruowali sztuczne łożysko, by ujawnić wszelkie tajemnice rozwoju płodu w mrokach macicy matki. Ich wyniki po raz kolejny potwierdziły, jak istotne jest, by ciężarna przestrzegała zrównoważonej diety. Dziecko jest przecież całkowicie zależne od składników odżywczych przekazywanych mu za pośrednictwem łożyska. Co więcej, Szkoci udowodnili, że zmiany w dostarczaniu jednego tylko składnika mogą za sobą pociągać zmiany w zakresie dostaw innych substancji. Wcześniejsze badania wykazały ponadto, że maluchy urodzone przez matki, które nieprawidłowo odżywiały się w czasie ciąży, jako dorośli częściej chorują na nadciśnienie tętnicze i cierpią z powodu otyłości. W jaki sposób utworzono sztuczne łożysko? Najpierw z tkanek płodu pobrano komórki podejrzane o wzrost nowotworowy. Następnie umieszczono je na błonie, aby naukowcy mogli śledzić przepływ składników odżywczych. Najważniejszy wypływający z badań wniosek jest następujący: niezbilansowana dieta w czasie ciąży, bez względu na to, czy chodzi o niedobór żelaza, miedzi czy białek, zakłóca działanie łożyska — tłumaczy szef zespołu badawczego profesor Harry McArdle.
-
Firma Luminetx jest autorem rewolucyjnego systemu obrazowania żył. Dzięki jej wynalazkowi wszelkie procedury medyczne, wymagające wkłucia się w żyły, będą tańsze, bezpieczniejsze i mniej bolesne dla pacjentów. Specjaliści oceniają, że w samych tylko Stanach Zjednoczonych każdego roku lekarze i pielęgniarki wkłuwają się w żyły pacjentów około miliarda razy. Pielęgniarki informują, że jest to jeden z najbardziej bolesnych zabiegów, które wykonują. Z przeprowadzonych badań wynika, że prawidłowe założenie cewnika dożylnego wymaga od 1 do 14 ukłuć. Wszystko dlatego, że żyły są słabo widoczne. Urządzenie VeinViewer ma zaradzić temu problemowi. Oświetla ono określony obszar ciała nieszkodliwym dla człowieka światłem w bliskiej podczerwieni. Światło jest odbijane przez tkankę otaczającą żyły, a same żyły go nie odbijają. Umieszczona w urządzeniu kamera przekazuje obraz do jednostki przetwarzającej obraz, która wykorzystuje technologię Digital Light Processing firmy Texas Instruments i wyświetla w czasie rzeczywistym widzialny dla człowieka obraz na interesującym lekarza czy pielęgniarkę fragmencie ciała pacjenta. VeinViewer jest obecnie testowany w kilku amerykańskich szpitalach.
-
Sunman Kwon, naukowiec z południowokoreańskiego Uniwersytetu Hongik opracował interesujący koncepcyjny telefon komórkowy. Urządzenie zakłada się na rękę, a klawiatura wyświetlana jest na palcach właściciela. Urządzenie ma pracować w sieciach 3.5G i 4G. Jeśli wejdzie do produkcji będzie najlżejszym i najbardziej oryginalnym z dotychczas wyprodukowanych "komórek”. Ludzka dłoń została potraktowana przez projektanta jako narzędzie komunikacyjne. Każdy z palców składa się z trzech segmentów, w których będą wyświetlane cyfry i litery. Dłoń odpowiada więc standardowej klawiaturze telefonu komórkowego w układzie 3x4. Załączone zdjęcia najlepiej ukazują telefon i sposób jego wykorzystania.
-
Nie od dzisiaj wiadomo, że współczesne komputery potrafią wygrać partię szachów z najbardziej utytułowanymi arcymistrzami. Natomiast inna gra – GO – jest wciąż zbyt trudna dla maszyn. Dwóch węgierskich naukowców informuje, że opracowało algorytm, który w przyszłości może pomóc komputerowi w pokonaniu człowieka. Na planszy o wymiarach 9x9 pól zbliżyliśmy się już do poziomu profesjonalnego gracza – twierdzi Levente Kocsis z należącego do Węgierskiej Akademii Nauk laboratorium SZTAKI. Profesjonaliści używają planszy 19x19 i komputerom jeszcze wiele brakuje, by móc mierzyć się z człowiekiem na pełnej planszy. Jednak algorytm Węgrów znacznie lepiej wykorzystuje moc komputera, niż dotychczas używane. Jeśli użyjemy np. procesora dwurdzeniowego w miejsce jednordzeniowego, to zauważamy, że nasz program sprawuje się lepiej. Poprzednio stosowane algorytmy nie potrafiły poprawić swoich wyników – mówi Kocsic. Dotychczas nawet najbardziej wydajne komputery nie potrafiły dorównać graczowi w GO. Kocsic i jego kolega Csaba Szepesvari znaleźli sposób na to, by cała moc obliczeniowa maszyn skupiała się na najbardziej obiecujących ruchach, a nie na wszystkich możliwych rozwiązaniach.
-
Drogi reklamodawco, jeśli chcesz, by telewidz zapamiętał markę twoich towarów, unikaj nadawania spotów podczas programów naszpikowanych seksem. Okazuje się bowiem, że przy takim kontekście ludzie dużo rzadziej potrafią sobie przypomnieć, co było reklamowane, niż przy programie neutralnym. Ellie Parker i Adrian Furnham z Wydziału Psychologii Uniwersyteckiego College'u Londyńskiego zauważyli także, że mężczyźni lepiej zapamiętywali reklamy z obrazami o charakterze erotycznym, podczas gdy na kobiety działały one odstraszająco (Applied Cognitive Psychology). W eksperymencie wzięło udział 60 osób: 30 pań i 30 panów. Mieli oni od 18 do 31 lat, a średnia wieku wynosiła 21 lat. Podzielono ich na 4 grupy. Pierwsza oglądała jeden ewidentnie erotyczny odcinek serialu Seks w wielkim mieście. W dodatku w przerwach reklamowych nadawano erotyczne spoty. Druga grupa oglądała ten sam odcinek, ale z neutralnymi reklamami. Kolejne dwie grupy oglądały odcinek Zwariowanego świata Malcolma, bez odniesień do seksu, który przeplatano erotycznymi bądź neutralnymi reklamami. Fakt, że przypominanie sobie reklam było utrudniane przez seksualny charakter programu, sugeruje, iż jest w nim coś szczególnie angażującego lub rozpraszającego. Interesujące, że to samo tyczy się treści agresywnych — tłumaczy Furnham. Seks wydaje się niekorzystnie wpływać na zdolność kobiet do przypominania sobie spotów. Tylko w stosunku do mężczyzn erotyka stanowi skuteczne narzędzie reklamowe.
-
Mark Ashcraft, psycholog z University of Nevada twierdzi, że osoby, które martwią się, że nie rozwiążą postawionych przed nimi skomplikowanych zadań matematycznych, rzeczywiście mogą być niezdolne do ich rozwiązania. Strach przed matematyką może tak bardzo zaangażować mózg, że brakuje mu już zasobów, które pozwoliłyby uporać się z zadaniami. Sytuacja taka nie zachodzi w przypadku prostych zadań, gdyż te nie wymagają od mózgu wiele wysiłku. Jednak do rozwiązania trudnych zadań potrzebujemy dużo wolnej pamięci. A ta może być zajęta zamartwianiem się czekającymi nas trudnymi zadaniami. Z takim problemem może spotkać się nawet ktoś, kto jest dobrym matematykiem. Badaczka z University of Chicago, Sian Beilock twierdzi, że w przezwyciężeniu strachu pomaga zapisanie się na kursy przygotowawcze. Uważa również, że testy nie są, wobec tego, dobrym sposobem na decydowanie, kto zda egzamin, a kto nie. Naukowcy nie wiedzą, dlaczego opisane powyżej zjawisko występuje właśnie w przypadku matematyki.
-
David Short, konsultant IBM-owskiej Global Services Division uważa, że podane przez Microsoft minimalne wymagania sprzętowe dla Windows Visty są nierealistyczne. Na swoich stronach Microsoft pisze, że do uruchomienia Visty wystarczy 512 megabajtów pamięci RAM. Zdaniem Shorta taka pojemność pamięci operacyjnej spowoduje, że wydajność nowego systemu operacyjnego z Redmond będzie niższa, niż wydajność XP. Uważa on, że do wygodnej pracy Vista potrzebuje 4 GB. Short uważa również, że optymalną ilością pamięci operacyjnej w przypadku XP są 2 gigabajty. Pamięciożerność Visty związana jest, jak twierdzi Short, z technologią Windows SuperFetch. To technika wstępnego pobierania danych z dysku twardego i składowania ich w pamięci operacyjnej. Gdy Vista "nauczy się” zachowania użytkownika i "wie”, że o danej porze zwykle uruchamia on jakiś program, to zanim użytkownik go uruchomi, pobiera odpowiednie dane, dzięki czemu program uruchamiany jest szybciej. Powoduje to jednak, że duża część pamięci operacyjnej komputera może być bez przerwy zajęta.
-
Microsoft opublikował listę 800 programów, które zostały dotychczas zatwierdzone do współpracy z Windows Vista. Oczywiście z Vistą współpracuje większość oprogramowania działającego na XP, na liście wymieniono jednak te, których producenci zapłacili za przetestowanie ich pod kątem bezawaryjnej pracy. Kolejne aplikacje będą do niej dodawane w miarę postępu testów. W spisie najbardziej rzuca się w oczy brak całej linii aplikacji graficznych firmy Adobe System, produktów zabezpieczających Symanteka, przeglądarki Firefox, pakietu OpenOffice oraz programu Skype. Jest natomiast Google Deskop i Google Toolbar. W Sieci można znaleźć też listę programów, które nie współpracują dobrze z Vistą. Została ona stworzona przez użytkowników, którzy testowali je na wersji beta najnowszego OS-u Microsoftu. Wiele z tych programów to gry. Windows Vista wykorzystuje bowiem najnowsze biblioteki graficzne DirectX 10 i producenci gier nie stworzyli jeszcze odpowiednich uaktualnień. Podobnie wygląda sytuacja w przypadku programów użytkowych. Ich twórcy nie przygotowali jeszcze wersji zoptymalizowanych pod kątem współpracy z Vistą. Mozilla Foundation ze swej strony informuje, że Firefox działa pod kontrolą Visty, jednak występują pewne problemy. Adobe zapowiedziało, że na firmowe oprogramowanie multimedialne dla Visty trzeba będzie poczekać do połowy przyszłego roku. Wiele produktów tej firmy współpracuje z systemem operacyjnym Microsoftu, ale pojawiają się drobne problemy. Z kolei Symantec twierdzi, że niektóre jego programy, jak Norton Antivirus 2007, współpracują z Vistą, a inne, jak Ghost 12, nie będą gotowe przed połową kwietnia. Prowadzony przez Microsoft program testowy oprogramowania dla Visty jest płatny. Przetestowane oprogramowanie może otrzymać certyfikat zgodności z Windows Vista i związane z nim logo lub logo "pracuje z Windows Vista”. Obecnie certyfikaty posiada 108 programów, a 683 "pracuje z Windows Vista”. Firma ArcSoft, która uzyskała sześć certyfikatów zgodności poinformowała, że każdy z nich kosztował poniżej 10 000 USD. Przedsiębiorstwo ma nadzieję, że logo na pudełku spowoduje, że klienci chętniej sięgną po jej produkty. Nie jest jednak w stanie powiedzieć, o ile odpowiedni znaczek jest w stanie zwiększyć sprzedaż. Michael Silver, analityk firmy Gartner uważa, że ze względu na duże koszty i długotrwałą procedurę większość firm nie zdecyduje się na wzięcie udziału w programie testowym.
-
Bakterie glebowe zostaną prawdopodobnie wykorzystane przy stabilizowaniu budynków w rejonach występowania trzęsień ziemi. Według badaczy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis, zadanie mikrobów byłoby proste: przetwarzałyby luźną piaszczystą glebę w skałę. Podczas silnych trzęsień ziemi piaski zachowują się jak ciecze, co, jak można się łatwo domyślić, nie wpływa korzystnie na usadowione na nich konstrukcje i budynki, które zostają zwyczajnie wciągnięte w głąb. Do tej pory inżynierowie wprowadzali do piaszczystych gleb związki chemiczne łączące ze sobą poszczególne ziarna. Jason DeJong, profesor nadzwyczajny inżynierii cywilnej i środowiskowej na UC Davis, twierdzi jednak, że działania takie prowadzą do skażenia wody i gleby. Nowa technologia była testowana jedynie w laboratorium. Spośród wielu różnych bakterii wybrano Bacillus pasteurii. Mikroorganizmy odkładają dookoła ziaren piasku kalcyt, czyli węglan wapnia (CaCO3), który działa jak cement. Podczas eksperymentów DeJong i zespół wprowadzali do ziemi kultury bakteryjne, dodatkowe składniki odżywcze oraz tlen. Okazało się, że umieszczony w cylindrze luźny piasek zamieniał się w twardy walec. Podobne zabiegi pozwalały łatać niewielkie zarysowania powstałe np. na pomnikach, ale jeszcze nigdy nie wzmacniano w ten sposób gleby. Profesor wylicza korzyści wynikające z zastosowania metody bakteryjnej: 1) jest nietoksyczna, 2) można się do niej odwołać na każdym etapie budowy czy "życia" już skonstruowanego budynku. Nie zmienia się struktury gleby, wypełnione zostają po prostu puste przestrzenie między ziarnami (Journal of Geotechnical and Geoenvironmental Engineering). Zespół Kalifornijczyków chce rozwinąć swoją technologię do tego stopnia, by można ją było zastosować w praktyce.
-
Japońska firma Nichia Corp. opracowała nową diodę laserową, która umożliwia szybszą pracę z nośnikami Blu-ray i HD DVD. Dioda ma moc 320 mikrowatów i, jak zapewnia Nichia, pracuje stabilnie przez 1000 godzin. Pozwala ona na nagrywanie dwuwarstwowych płyt Blu-ray i HD DVD z prędkością 10x, natomiast nośniki czterowarstwowe można będzie nagrywać z podwójną prędkością. Obecnie stosowane diody oferują moc rzędu 130 mikrowatów. Moc 320 mW osiągnięto przy natężeniu 260 mA i napięciu 5 woltów. Nichia chce rozpocząć masową produkcję nowych diod w pierwszej połowie przyszłego roku. Trzeba pamiętać przy tym, że sam laser nie wystarczy do szybszego nagrywania. Potrzebne są też nowe materiały, z których zbudowane będą nośniki.
-
Tokijska firma FabricJewelry produkuje nietypową biżuterię oraz elementy wystroju wnętrz, w tym abażury. Na pierwszy rzut oka wyglądają jak szyfonowe, ale utkano je ze złotych i platynowych nici. Do drogocennej tkaniny przymocowuje się równie drogocenne kamienie, m.in.: szafiry, diamenty czy turmaliny. Liście i płatki kwiatowe są odpowiednio wykończone. Do tego celu wykorzystuje się np. jedwabną nić. Przedstawiciele FabricJewelry twierdzą, że ich biżuteria jest delikatniejsza i milsza w dotyku niż zwykłe naszyjniki z metalu i kamieni. Współzałożyciele firmy to Yoko Kobayashi, Izumi Takemoto i Tsumugi Fujita. Kobayashi został prezesem i szefem projektantów. Japończycy wprowadzili dwie linie swoich ozdób: 1) Silkyveil (tutaj wykorzystuje się tylko nici z czystego złota o przekroju 30 mikronów) oraz 2) Angelveil (materiał tka się z nici złotych i platynowych o średnicy 100 mikronów). W zeszłym roku FabricJewelry wystawiała się w czerwcu na JCK International Jewelry Show w Las Vegas. Po zakończeniu pokazów jednym z naszyjników obdarowano Gemological Institute of America w Carlsbadzie.
-
David McGill jest znanym edynburskim projektantem tartanów, czyli wełnianych tkanin w różnobarwną kratę. Według niego, pierwotnie stanowiły one wyraz tożsamości czy też związków ze Szkocją i nie miały zbyt wiele wspólnego z nazwami klanów. Ich zadaniem było raczej przywodzenie na myśl rodzinnych regionów. Dlatego też artysta uważa tartany za uniwersalny i dostępny dla wszystkich symbol. W Szkocji, często od kilku pokoleń, mieszka wielu imigrantów: Włochów, Żydów, a ostatnio Polaków. Dla każdej z zaludniających kraj Nessie nacji McGill zaprojektował niepowtarzalny wzór. Nasz uwzględnia barwy narodowe, czyli biel i czerwień, oraz kolor Szkocji — niebieski. Spajając wszystko w gustowną całość, na niebieskim tle umieszczono biało-czerwoną kratę. Polski wzór istnieje ponoć dopiero od kilku tygodni. Pewnie dlatego z witryny internetowej artysty International Tartans (Międzynarodowe Tartany) nie można jeszcze wejść na odpowiednią podstronę. McGill sprawił prezent biorącym wkrótce śluby mieszanym polsko-szkockim parom, które za pomocą kiltów uszytych z polskich tartanów dadzą wyraz swojej międzynarodowej miłości. Oprócz kiltów, rzemieślnik oferuje również krawaty, koce itp.
-
Jonathan Engel i Chang Liu z University of Illinois stworzyli mikroskopijne siatki z metalu, które można będzie wszyć w tkaniny i wykorzystać w roli łączy przekazujących dane czy energię elektryczną. Nie ma przeszkód, by powstały ubrania wyposażone np. w różnego rodzaju czujniki. Do produkcji siatek wykorzystano techniki używane przy wytwarzaniu układów scalonych. Najpierw na światłoczułym materiale naukowcy naświetlili ścieżki, które wypełnili związkami miedzi. Utworzyli w ten sposób sieć połączeń składającą się z połączonych ze sobą pierścieni i trójkątów. Każdy z nich ma średnicę około 400 mikronów. Taka siatka jest tak wytrzymała jak nylon i może rozciągać się, zwiększając swoją długość o 30 procent. Wielu naukowców tworzyło elastyczne czujniki, używając materiałów, które zginały się tylko w określony sposób. My chcemy stworzyć czujnik, który można zginać pod dowolnym kątem – powiedział Liu. Wynalazkiem Engela i Liu z pewnością zainteresuje się przemysł tekstylny, który od dłuższego czasu pracuje nad stworzeniem "inteligentnych” ubrań.
