KopalniaWiedzy.pl
-
Liczba zawartości
37658 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
nigdy -
Wygrane w rankingu
249
Zawartość dodana przez KopalniaWiedzy.pl
-
Bardzo gorąca herbata może powodować nowotwór przełyku – twierdzi profesor Reza Malekzadeh z Uniwersytetu Nauk Medycznych w Teheranie i zaleca przestudzenie napoju przed wypiciem (British Medical Journal). Irańczycy porównali skutki powodowane przez herbaty o różnej temperaturze i stwierdzili, że picie naparu o temperaturze powyżej 70 stopni Celsjusza stwarza 8-krotnie wyższe zagrożenie nowotworem przełyku niż konsumowanie płynu wystudzonego poniżej 65°. Zespół z Teheranu badał zwyczaje dotyczące picia herbaty 300 pacjentów z nowotworem przełyku i 571 zdrowych osób z tego samego rejonu w ostanie Golestan. Rejon ten cechuje jeden z najwyższych na świecie wskaźników zachorowań na opisywany rodzaj nowotworu, chociaż spożycie alkoholu jest tu niskie i niewiele osób pali. To istotna informacja, ponieważ w ramach wcześniejszych badań wykazano, że "procenty" i tytoń wpływają na ryzyko zachorowania. Stwierdzono, że niemal wszyscy ochotnicy pijali regularnie czarną herbatę i dziennie pochłaniali jej średnio ponad litr. Badacze zauważyli, że osoby, które zabierały się do picia w mniej niż 2 minuty od zalania suszu, zapadały na nowotwory przełyku 5-krotnie częściej od ludzi odczekujących co najmniej 4 min. Na razie nie wiadomo, w jaki sposób herbata mogłaby uruchamiać proces nowotworowy, ale specjaliści sądzą, że powodem są powtarzające się uszkodzenia termiczne nabłonka.
-
Mściwość nie popłaca zarówno w sensie społecznym, jak i ekonomicznym. Okazuje się, że osoby hołdujące zasadzie wet za wet gorzej zarabiają, częściej bywają bezrobotne, mają mniej przyjaciół i są w mniejszym stopniu zadowolone ze swojego życia. Badacze z Uniwersytetów w Bonn i Maastricht postanowili sprawdzić, w jaki sposób pozytywna i negatywna wzajemność – niezależne cechy osobowościowe - wpływają na szanse odniesienia sukcesu i satysfakcję z życia. Nie od dziś wiadomo bowiem, że część ludzi przejawia silniejszą tendencję do odpłacania dobrem za dobro, inni skupiają się raczej na zemście, a jeszcze inni zachowują się raz tak, raz tak. Psycholodzy skorzystali z danych zbieranych rokrocznie przez Deutsche Institut für Wirtschaftsforschung, które objęły ok. 20 tys. respondentów z całych Niemiec. Zidentyfikowawszy ogólną tendencję do negatywnej bądź pozytywnej wzajemności, naukowcy odnieśli to do innych wyników kwestionariusza. Udało im się znaleźć interesujące korelacje. Ludzie opowiadający się za pozytywną wzajemnością biorą zazwyczaj więcej nadgodzin, ale tylko wtedy, gdy uważają, że są za to godziwie wynagradzani. Ponieważ są bardzo uwrażliwieni na zachętę, przeważnie zarabiają więcej – wylicza Thomas Dohmen z Uniwersytetu w Maastricht. U mściwych osób zasada "więcej pracy = więcej pieniędzy" nie zawsze okazuje się prawdziwa. Obcięcie wynagrodzenia wcale nie przywołuje ich do porządku, a zemsta na zwierzchniku może być straszna. W grę wchodzi zarówno odmowa wykonywania obowiązków, jak i sabotaż. Armin Falk z Uniwersytetu w Bonn wyjaśnia, że teoretyczne rozważania dokładnie pokrywają się w ich przypadku z zebranymi informacjami: utrudniając innym życie, mściwi rzeczywiście częściej tracą pracę.
-
W jaki sposób oczyścić krew pacjenta z posocznicą? Można się posłużyć magnesami, które ostatnio cieszą się w medycynie szczególną popularnością. Tym razem pokrywa się je odpowiednimi przeciwciałami, a następnie usuwa razem ze "schwytanymi" patogenami. Na pomysł mikroukładu przepływowego wpadł dr Chong Wing Yung z Bostońskiego Szpitala Dziecięcego. Do urządzenia doprowadzane są dwa strumienie cieczy – krew oraz izotoniczny roztwór solanki – które się ze sobą nie mieszają, tworząc wyraźne warstwy. Do rurki z zakażoną krwią wstrzykuje się magnetyczne opsoniny, przyłączające się do powierzchni patogenu (Amerykanie prowadzili eksperymenty z wywołującymi drożdżycę grzybami Candida albicans). Gdy płyn mija zewnętrzny koncentrator pola magnetycznego – elektromagnes – kompleksy miniaturowych magnesów i patogenów oraz nadmiarowe "koraliki" przechodzą do solanki, a następnie są wraz z nią usuwane jako niepotrzebne ścieki. Oczyszczoną krew ponownie wprowadza się do organizmu chorego. Yung i Don Ingber (szef laboratorium) szacują, że w przypadku zwierząt w ciągu 2 godzin zespół byłby w stanie przefiltrować objętość krwi odpowiadającą całości krwi wcześniaka. Powiększone urządzenie mogłoby być wyposażone w setki oddzielających krew od patogenów modułów. Czterokanałowy prototyp usuwa w ciągu godziny ponad 80% grzybów z 20 ml krwi. Skuteczność i prędkość przepływu sprawiają, że urządzenie wydaje się wysoce użyteczne klinicznie.
-
Podczas niedawnego spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Chemicznego przedstawiono wyniki serii eksperymentów, które mają potwierdzać możliwość przeprowadzenia "zimnej" fuzji jądrowej. Nawet jednak uczeni, którzy ją przeprowadzili, nie potrafią wyjaśnić, dlaczego reakcja jest niemal niezauważalna. Eksperyment został przeprowadzony w U.S. Space and Naval Warfare System Center. Najpierw przez urządzenie do przeprowadzania fuzji przepuszczano prąd elektryczny. Trwało to od dwóch do trzech tygodni. Aparat składał się z katody pokrytej palladem oraz deuterem, pod którą umieszczono plastikową płytkę z CR-39. To ten sam materiał, którego używa się do produkcji soczewek w okularach. CR-39 jest wykorzystywany jako prosty wykrywacz cząsteczek. Po przeprowadzeniu eksperymentu CR-39 poddano analizie i okazało się, że pojawiły się w nim charakterystyczne ślady, powstające, gdy wysoko energetyczny neutron uderza w atom węgla znajdujący się w plastiku i powoduje jego rozpad na trzy jądra helu (cząsteczki alfa). Jądra te po przebyciu kilku mikronów uderzają w inne atomy wchodzące w skład CR-39. W efekcie w materiale powstają bardzo charakterystyczne ślady, które zdaniem fizyków, są produktem ubocznym reakcji atomowej. Nie wszyscy jednak zgadzają się z taką interpretacją wyników. Frank Close, fizyk z Oxford University, zauważa, że istnieje wiele innych źródeł neutronów, jak np. promieniowanie kosmiczne. Przypomina, że w 1989 roku w niektórych eksperymentach wzięto efekt działania promieniowania kosmicznego za dowód na przeprowadzenie zimnej fuzji. Warto tutaj jednak zauważyć, że w ciągu ostatnich lat zaprezentowano wiele badań, które wydają się potwierdzać istnienie zimnej fuzji. Problem jednak w tym, że od czasu słynnego eksperymentu Ponsa i Fleischmanna, idea zimnej fuzji została wyśmiana i zyskała złą opinię w środowisku naukowym. Obecnie mówi się raczej o "niskoenergetycznych reakcjach jądrowych" (LENR). W ciągu ostatnich 20 lat zaprezentowano setki eksperymentów, których autorzy twierdzili, że dowodzą one istnienia LENR, czyli zimnej fuzji. Jak czytamy w książce Edmunda Stormsa, emerytowanego fizyka z Los Alamos National Laboratory, podczas tych eksperymentów uzyskiwano od miliwatów do 180 watów energii więcej, niż zużyto do rozpoczęcia reakcji. Ludwik Kowalski, emerytowany profesor fizyki z Montclair State University mówi, że aż do roku 2007 był sceptyczny wobec wszelkich twierdzeń o zimnej fuzji. Jednak przed dwoma laty sam przeprowadził eksperyment, który przekonał go, że jest ona możliwa. Wielu naukowców wciąż nie jest jednak przekonanych, gdyż brakuje teorii wyjaśniającej, jak bez kosztownego reaktora i niezwykle wysokich temperatur, można na tyle zbliżyć do siebie dwa dodatnio naładowane jądra, by doszło do fuzji.
-
Białko ze śliny kleszcza może stanowić lek na miastenię – chorobę autoimmunologiczną, która charakteryzuje się osłabieniem i męczliwością mięśni szkieletowych (Annals of Neurology). Miastenia tak osłabia pacjentów, że wskutek zaburzeń oddechowych zostają podłączeni do respiratora. Niestety, konwencjonalne metody leczenia bywają toksyczne – opowiada Henry Kaminski, szef Wydziału Neurologii i Psychiatrii na Saint Louis University. Naprawdę potrzebujemy lepszych metod terapii, a nasze studium jest pierwszym krokiem w tym kierunku. Do objawów miastenii (łac. myasthenia gravis) należą: opadanie powiek, zmiana mimiki twarzy, opadanie żuchwy, co w znacznym stopniu upośledza gryzienie czy połykanie, uczucie słabości w obrębie nóg i rąk, chroniczne zmęczenie mięśni, rozmazane/podwójne widzenie oraz wspomniane zaburzenia oddychania. Pacjenci mają też problemy z emisją głosu. Stosowane dotąd leki, np. glukokortykosteroid prednizon, są skuteczne, powodują jednak sporo efektów ubocznych, m.in. cukrzycę, osteoporozę, przyrost wagi i jaskrę. Inne metody (np. plazmafereza – oczyszczanie osocza z dużych cząstek, w tym kompleksów immunologicznych) są drogie i wiążą się z wysokim ryzykiem zakażeń, zawałów i udarów. Wg specjalistów, miastenia jest wynikiem nadreaktywności układu dopełniacza, czyli zespołu kilkudziesięciu białek, które odpowiadają za walkę z bakteriami, grzybami i wirusami za pomocą lizy czy opsonizacji oraz za aktywację ogólnej odpowiedzi odpornościowej. U osób chorych na miastenię przeciwciała blokują receptory acetylocholinowe płytki nerwowo-mięśniowej, a więc w miejscu połączenia synaptycznego między neuronem ruchowym a komórką mięśniową. Prowadzi to do aktywacji dopełniacza, co nie dopuszcza do skurczu mięśni i objawia się ich osłabieniem. Z tego powodu lekarzom zależy na znalezieniu leków hamujących dopełniacz. Tego typu substancję - rEV576 - wykryto właśnie w ślinie kleszczy. Dzięki niej pajęczakom udaje się nie uruchomić reakcji odpornościowej wysysanego z krwi gospodarza. Zespół Kaminskiego przetestował rEV576 na dwóch grupach szczurów z łagodną i nasiloną miastenią. Okazało się, że stan gryzoni, którym podawano białko, się poprawił: udało się zmniejszyć osłabienie i zahamować utratę wagi. Amerykanie mają nadzieję, że rEV576 sprawdzi się także w przypadku ludzi, a ponieważ żerując na nas, kleszcze nie wywołują reakcji alergicznej, nie powinny wystąpić efekty uboczne.
-
Z opublikowanego właśnie dokumentu pt. "PC Energy Report 2009" dowiadujemy się, jak wiele zanieczyszczeń można uniknąć i ile pieniędzy zaoszczędzić, wyłączając nieużywane komputery. Okazuje się, że w samych tylko Stanach Zjednoczonych firmy tracą 2,8 miliarda dolarów rocznie, gdyż ich pracownicy nie wyłączają nieużywanych komputerów. Te maszyny zwiększają emisję dwutlenku węgla do atmosfery aż o 20 milionów ton rocznie. To tyle, ile w ciągu roku emituje 4 miliony samochodów. W Wielkiej Brytanii straty sięgają 300 milionów funtów, a do atmosfery niepotrzebnie przedostaje się 1,3 miliona ton CO2. Z wyliczeń wynika też, że firma, która ma 10 000 pecetów i są one wyłączane każdej nocy zaoszczędzi w ciągu roku około 1,5 miliona kilowatogodzin. W Niemczech roczne oszczędności z tego tytułu sięgną 285 000 euro, a w Wielkiej Brytanii - 168 000 funtów. Eksperci oszacowali, że każda firma może zaoszczędzić rocznie średnio 36 dolarów na każdym komputerze, jeśli tylko jej pracownicy będą wyłączali swoje maszyny, gdy ich przez dłuższy czas nie używają. Wiele osób pozostawia komputery włączone na noc, gdyż wierzą w mit, jakoby ich ponowne włączanie zużywało tak dużo energii, że nie opłaca się wyłączać maszyny. Nie ma jednak nic bardziej błędnego. Przeciętny pecet zużywa 89 watów. Jeśli korzystamy z niego przez 8 godzin dziennie, a później pozostaje włączony, to przez 16 pozostałych godzin zużyje 1424 waty. W żadnym wypadku włączanie komputera nie może równać się takiemu poborowi mocy. Maszyna, żeby zużyć podczas włączania tyle energii musiałaby pobierać 17 kilowatów. Tyle pobiera kilkadziesiąt serwerów pracujących pełną parą. Innym nieprawdziwym mitem jest stwierdzenie, jakoby wygaszacz ekranu pozwalał zmniejszyć zużycie energii. Co więcej, niektóre wygaszacze wyświetlają tak bogatą grafikę, że monitor zużywa dwukrotnie więcej energii niż podczas normalnej pracy. Nieprawdziwa jest też informacja, jakoby włączanie i wyłączanie komputera szkodziło sprzętowi. Pecety są bowiem przystosowane do bezproblemowego przejścia 40 000 cykli startu/wyłączania. Średni okres życia komputera to 5-7 lat. W tym czasie nawet nie zbliżymy się do takiej liczby włączeń i wyłączeń. Co więcej, sami producenci komputerów - HP czy IBM - zachęcają swoich pracowników do wyłączania sprzętu i informują, że aby zaszkodzić twardemu dyskowi, musielibyśmy włączać i wyłączać komputer co pięć minut. Aby uświadomić sobie jak wiele energii zużywają komputery, wystarczy wiedzieć, że jeśli wyłączylibyśmy wszystkie pecety na świecie na jedną tylko noc, to zaoszczędzona energia posłużyłaby do oświetlenia całego Empire State Building przez ponad 30 lat.
-
Naukowcom po raz pierwszy udało się osiągnąć coś, co Donald Yeomans z Near-Earth Object Program nazwał idealnym asteroidalnym hat-trickiem. Uczeni byli bowiem w stanie śledzić niewielką asteroidę, przewidzieć jej wejście w atmosferę Ziemi oraz rozpad i zebrać resztki, które opadły na naszą planetę. Asteroidę 2008 T3 zauważono w październiku 2008 roku. Specjaliści wyliczyli, że niewielki, kilkumetrowy obiekt znajduje się na kursie kolizyjnym z Ziemią. Niedługo potem asteroida rozpadła się nad północnym Sudanem. Wybuch widzieli ludzie na ziemi oraz piloci samolotu KLM, którzy potwierdzili trajektorię obiektu. Obecnie w piśmie Nature poinformowano, że na Pustyni Nubijskiej zebrano 47 fragmentów asteroidy. Służą one do przeprowadzenia bardzo ważnych badań. Ich skład chemiczny zostanie porównany z trajektorią oraz ze sposobem w jaki asteroida odbijała światło. Asteroida nazwana Almahata Sitta (arab. stacja szósta - to pasażerowie tej stacji kolejowej widzieli eksplozję i to ona służyła naukowcom jako baza do poszukiwania resztek obiektu), wydaje się należeć do rzadkiej klasy asteroidów F, w skład której wchodzi tylko 1,3% tych obiektów. Asteroida jest ureilitem, czyli bardzo rzadko spotykanym delikatnym achondrytem oliwinowo-piegonitowym, który zawiera też liczne nanodiamenty. Uzyskane wyniki pozwoliły powiązać Almahata Sitta ze znacznie większą (średnica 2,6 km) asteroidą 1998 KU2. Obie mogą pochodzić z tego samego ciała niebieskiego.
-
U pacjentów po amputacjach pojawia się niekiedy złudzenie istnienia odjętej kończyny. Występuje również zjawisko określane mianem ponadliczbowej kończyny fantomowej (ang. supernumerary phantom limb, SPL). Dotyczy ono chorych, którzy są jednostronnie sparaliżowani po udarze. Zespół z Genewskiego Szpitala Uniwersyteckiego przeanalizował ostatnio przypadek 64-letniej kobiety z SPL, dzięki czemu określono, jakie obszary mózgu są zaangażowane w to dziwne doświadczenie. Zazwyczaj osoby z SPL wyraźnie odczuwają obecność ponadliczbowej kończyny, lecz nie mogą nią intencjonalnie poruszać ani jej nie widzą. Niektórzy jednak twierdzą, że nie tylko ją dostrzegają, ale za jej pomocą wyczuwają także różne obiekty. Wg neurologów, oznacza to, że za SPL odpowiada wiele obszarów mózgu. Szwajcarzy badali 64-letnią kobietę, która przeszła udar i była sparaliżowana po lewej stronie ciała. Kilka dni po udarze zaczęła doświadczać istnienia fantomu poniżej łokcia sparaliżowanej ręki. Twierdziła, że jest blady, mlecznobiały i przezroczysty. Utrzymywała też, że może widzieć, poruszać, a nawet używać dodatkowej kończyny, dotykając np. głowy i prawego ramienia. Chora mogła się nią posługiwać, gdy świadomie zdecydowała, że ma na to ochotę. Drapanie ponadliczbową ręką po głowie przynosiło jej ponoć realną ulgę w swędzeniu. Fantomowa ręka nie była w stanie operować przedmiotami. Ekipa Asaida Khateba wykonała 64-latce funkcjonalny rezonans magnetyczny w czasie, gdy ta poruszała naprawdę i wyobrażała sobie ruchy zdrowej prawej ręki oraz gdy wyobrażała sobie ruchy sparaliżowanej kończyny oraz SPL. Ruchy prawej ręki były związane z aktywacją obszarów lewej półkuli, odpowiadających za ruch, percepcję bodźców i przetwarzanie danych wzrokowych. Podobne, lecz słabsze wzorce aktywności obserwowano w przypadku wyobrażonych ruchów prawej ręki. Jak można się domyślić, wyobrażone ruchy sparaliżowanej ręki aktywowały rejony ruchowe prawej półkuli. Kiedy pacjentkę poproszono o podrapanie się SPL po lewym policzku, okazało się, że uaktywniły się obszary związane zarówno z ruchem, jak i widzeniem, co potwierdziło jej wcześniejsze wypowiedzi. Ku zdumieniu wszystkich drapanie ponadliczbową kończyną wywoływało wrażenia czuciowe. Na tej podstawie Szwajcarzy uważają, że istnieją różne typy SPL, które inaczej się manifestują. Dotyczy to m.in. stopnia kontroli ruchowej oraz wrażliwości na czuciowe sprzężenie zwrotne. Dowody wskazują, że [...] mamy do czynienia z niedopasowaniem między zastaną czuciowo-ruchową mapą ciała a odbiegającymi nagle od normy wzorcami komunikacji między mózgiem a sparaliżowaną kończyną. Autorzy studium uważają, że udało im się wytropić brakujące ogniwo między doświadczeniem fantomowej kończyny i przebywania poza własnym ciałem.
-
Użytkownicy Firefoksa powinni przez najbliższe dni być szczególnie ostrożni. W sieci pojawił się prototypowy kod atakujący krytyczną lukę typu zero-day. Kod został napisany przez specjalistę ds. bezpieczeństwa Guido Landiego, który opublikował go na kilku witrynach. Problem w tym, że może on być modyfikowany przez cyberprzestępców tak, by instalował na komputerze ofiary dowolny złośliwy kod. Wystarczy zachęcić użytkownika Firefoksa by obejrzał odpowiednio spreparowany plik XML. Złośliwy kod atakuje użytkowników wszystkich systemów operacyjnych. Specjaliści Mozilli intensywnie pracują nad przygotowaniem łaty. Powinna się ona pojawić na początku przyszłego tygodnia w ramach edycji 3.0.8 Firefoksa.
-
Japońscy naukowcy znaleźli alternatywę dla odbarwiania włosów wodą utlenioną przed właściwym farbowaniem np. na jasny kolor. Wykorzystano enzym z grzybów, który naturalnie rozkłada melaninę. Dr Kenzo Koike z Kao Corporation's Beauty Research Center w Tokio podkreśla, że używanie wody utlenionej wiąże się z efektami ubocznymi. Ponieważ włosy rosną mniej więcej centymetr na miesiąc, zabieg trzeba powtarzać, a H2O2 uszkadza włosy, przez co stają się one łamliwe i pozbawione połysku. Poza tym związek ten podrażnia skórę. Wydaje się, że naukowcy znaleźli na to sposób – enzym z grzybów Basidiomycete ceriporiopsis (rodzaju białej zgnilizny), które jak dotąd okazały się przydatne np. podczas usuwania zanieczyszczeń gleby. Enzym ma jeszcze jeden plus. Doskonale radzi sobie z wolnymi rodnikami, a woda utleniona prowadzi do ich powstania, dlatego jej stosowanie wiąże się z uszkodzeniem włosów. Koike zaznacza, że wyizolowany enzym może uzupełnić skład tradycyjnych odbarwiaczy, dzięki czemu produkty koloryzujące będą zawierać mniej H2O2. Japończycy właśnie nad nimi pracują. Ponieważ enzym potrzebuje odrobiny wody utlenionej, by dokończyć reakcję chemiczną, nie da się całkowicie zrezygnować z roztworu nadtlenku wodoru. Testy laboratoryjne wykazały, że enzym rozkłada zarówno sztuczną melaninę, jak i naturalny barwnik ludzkiego włosa. Na razie sporą przeszkodą jest dostęp do niewielkich ilości enzymu. Z grzybów udaje się pozyskać ok. miligrama enzymu, dlatego kiedy naukowcy zdołali zidentyfikować kodujący go gen, został on wprowadzony do Escherichia coli. Niestety, ta "fabryka" się nie sprawdziła i badacze poszukują lepszych mikroorganizmów, które można by wykorzystać do tego celu. Niedługo chemicy zamierzają zidentyfikować mechanizm, za pośrednictwem którego enzym rozkłada melaninę. "Chociaż spodziewam się, że melanina jest degradowana przez utlenianie, nie znamy dokładnego mechanizmu reakcji".
-
Psy, które uparcie gonią swój ogon, mają podwyższony poziom cholesterolu. Wg naukowców, to kolejny dowód potwierdzający istnienie związku między nieprawidłowym stężeniem cholesterolu a zaburzeniami zachowania, np. napadami paniki, fobiami czy zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym (Journal of Small Animal Practice). Członkowie zespołu Hasana Batmaza z Uniwersytetu w Uludag podkreślają jednak, że polowanie na ogon występuje również u zwierząt po zabiegach chirurgicznych, chorych czy z urazami fizycznymi. Co ciekawe, niektóre rasy, np. owczarki niemieckie czy bulteriery, zachowują się tak częściej niż inne. Obserwuje się też różnice międzypłciowe, ponieważ sukom takie pogonie przydarzają się częściej. Turecka ekipa pobrała próbki krwi od 15 psów namiętnie goniących swoje ogony. Zebrano też równoliczną grupę czworonogów, które prawie nigdy tego nie robiły. U tych pierwszych stwierdzono dużo wyższe wartości cholesterolu (zarówno dobrego HDL, jak i złego LDL). Weterynarze uważają, że cholesterol zatyka błony komórkowe, blokując przepływ hormonów, np. serotoniny, która reguluje nastrój. Zabawy ogonem zdarzają się już szczeniakom, które dość prędko odkrywają, że go mają. Problem pojawia się, gdy pogonie nie sprawiają przyjemności, a stają się przymusem. Rolę wyzwalacza odgrywa np. szczególnie stresujące wydarzenie. Psom kompulsywnie goniącym ogon pomaga zazwyczaj zmiana diety na niskotłuszczową lub przynajmniej uboższą w tłuszcze.
-
Kazachscy urzędnicy ze zdumieniem odkryli, że w ich kraju mieszka kobieta, która za dwa dni będzie obchodziła... 130 urodziny. Wszystko wskazuje na to, że pani Sahan Dosowa jest najstarszym żyjącym człowiekiem. Wiek mieszkanki Karagandy potwierdzają trzy dokumenty. Najważniejszy z nich, to spis powszechny z roku 1926, w którym znajdziemy informację, że Dosowa ma 47 lat. Kobieta jest również posiadaczką dokumentu tożsamości z czasów ZSRR oraz dowodu osobistego wydanego przez władze Kazachstanu. Możemy się z nich dowiedzieć, że urodziła się 27 maja 1879 roku. Dotychczas staruszka była znana w swoim mieście, a urzędy trafiły na jej ślad podczas dokonywanego właśnie spisu powszechnego. Pani Dosowa mówi, że nigdy nie była u lekarza, jest uzależniona od koziego sera, a długie życie zawdzięcza pogodnemu usposobieniu. Nailia Dosajewa, kierowniczka wydziału społecznego i demograficznego w Karagandzie mówi, że nie ma żadnych wątpliwości co do wieku Dosowej. Posiadane przez nią dokumenty tożsamości nie budzą zastrzeżeń, a jej obecność w spisie z 1926 roku tylko to potwierdza. Sakhan Dosowa jest więc rówieśnicą żarówki, Trockiego, Stalina i Einsteina, urodziła się w roku, w którym wybuchła wojna pomiędzy Zulusami a Wielką Brytanią, a Arthur Conan Doyle opublikował swoją pierwszą powieść. Jest jedynie o 11 lat młodsza od ostatniego cara Rosji. Gdy miała 10 lat urodził się Adolf Hitler. W wieku 38 lat doświadczyła komunistycznej rewolucji, a na emeryturę przeszła w roku wybuchu drugiej wojny światowej. Niektórzy urzędnicy wątpią jednak w wiek Dosowej, zauważając, że kilkoro ze swoich 10 dzieci musiałaby urodzić po ukończeniu 60. roku życia. Mówią też, że XIX-wieczne kazachskie dokumenty są pełne luk. Oficjalnie najstarszą żyjącą osobą jest Amerykanka Edna Parker, która liczy sobie 114 lat.
-
Profesor Katherine Duncan-Jones z wydziału filologii angielskiej Uniwersytetu w Oxfordzie stwierdziła, że rzekomy portret Williama Szekspira, o którym niedawno informowaliśmy, niemal na pewno przedstawia kogoś innego. Profesor Duncan-Jones, autorka biografii pisarza i edytorka jego sonetów, zainteresowała się sprawą po tym jak obejrzała portret i dowiedziała się, iż dwóch ekspertów twierdzi, że przedstawia on sir Thomasa Overbury. Po badaniach pani profesor powiedziała: "Wygląda na nim zbyt młodo. W roku 1610 Szekspir miał 46 lat. Ponadto mężczyzna ma na sobie drogi koronkowy kołnierzyk i wysadzany złotem kubrak, co wskazuje na osobę o wyższym statusie społecznym niż Szekspir. Mimo iż poeta był ulubieńcem władcy, to nie był szlachcicem. Nawet jego status 'dżentelmena' jest często podawany w wątpliwość". Pani profesor zwraca też uwagę, iż sportretowany mężczyzna jest bardzo podobny do sir Thomasa Overbury, którego możemy zobaczyć na obrazie przechowywanym w Bodleian Library. Podkreśla takie szczegóły jak obfita fryzura czy lewe ucho, zniekształcone najprawdopodobniej przez noszenie w nim ciężkiej biżuterii, które są niemal identyczne na obu obrazach. Sir Thomas Overbury był "sługą sługi króla". Historia pokazuje go jako aroganckiego, upartego człowieka, który obraził króla Jamesa I dlatego, iż ten sprzeciwiał się małżeństwu sir Roberta Carra z Frances, księżną Essex. Overbury został wtrącony do Tower, gdzie zmarł po czterech miesiącach, prawdopodobnie w wyniku wielokrotnie powtarzanych prób otrucia. Jego proces i śmierć zyskały mu jednak w ówczesnych czasach status celebryty, stąd też wielu jego przyjaciół zamówiło sobie jego portrety, co wyjaśnia fakt istnienia wysokiej jakości kopii jego portretu. Profesor Duncan-Jones uważa, że portret Cobbe'ów jest najważniejszą i najdoskonalszą kopią portretu z Bodleian Library. W The Times możemy zobaczyć portret Overbury'ego, obraz Cobbe oraz znany nam dotychczas rysunek przedstawiający Szekspira.
-
Naukowcy z MIT stworzyli eksperymentalny grafenowy powielacz częstotliwości. Urządzenia takie odbierają sygnał elektryczny o danej częstotliwości i zwielokratniają go, dzięki czemu na wyjściu otrzymujemy wyższą częstotliwość. Powielacze są bardzo często stosowane w komunikacji radiowej. Wyprodukowany przez MIT prototyp jest obecnie w stanie dwukrotnie zwiększyć częstotliwość sygnału. Ma jednak olbrzymią przewagą nad już istniejącymi powielaczami. Urządzenia te wymagają bowiem zastosowania licznych podzespołów, które zakłócają sygnał. Zakłócenia te trzeba filtrować, co z kolei wymaga dostarczenia dodatkowej energii. Tymczasem grafenowy powielacz korzysta z pojedynczego tranzystora i tworzy bardzo czysty sygnał, którego nie trzeba filtrować. Szczegóły budowy powielacza zostaną opisane w majowym numerze Electron Device Letters. Już teraz jednak wiadomo, że przed urządzeniem rysuje się niezwykle obiecująca przyszłość. W elektronice ciągle próbujemy zwiększyć częstotliwość, by uzyskać szybsze układy scalone czy szybciej przesyłać sygnały. Ale bardzo trudno jest osiągnąć częstotliwość wyższą niż 4-5 gigaherców - mówi Tomás Palacios, profesor z MIT-u. tymczasem dzięki grafenowi możliwe jest powstanie urządzeń pracujących z częstotliwością od 500 GHz do nawet 1 teraherca. Jako, że do produkcji nowego powielacza wykorzystuje się standardowe techniki przemysłu półprzewodnikowego, grafenowe urządzenia mogą znaleźć się na rynku już w ciągu najbliższych dwóch lat.
-
Chemicy z Tajwanu twierdzą, że składnik lukrecji gładkiej (Glycyrrhiza glabra), którą stosuje się w różnych pokarmach i ziołowych preparatach, blokuje absorpcję cyklosporyny – leku o działaniu immunosupresyjnym, podawanego pacjentom po przeszczepach. Badacze twierdzą, że ich łączne przyjmowanie może prowadzić do odrzucenia implantów, a ostatecznie nawet i śmierci. Sugeruję, by osoby po przeszczepach unikały jedzenia lukrecji – apeluje dr Pei-Dawn Lee Chao z Chińskiego Uniwersytetu Medycznego w Taichung. Cyklosporyna jest również ordynowana pacjentom z reumatoidalnym zapaleniem stawów czy chorobami skóry. Na razie naukowcy nie wiedzą, jaka ilość lukrecji wywołuje u ludzi efekt toksyczny, a poszczególne produkty żywnościowe i farmaceutyczne różnią się pod względem zawartości aktywnego składnika – gliceryzyny. Poziom cyklosporyny obniżają również inne rośliny, pokarmy i substancje, np. dziurawiec zwyczajny, kwercetyna (występująca m.in. w cebuli), imbir oraz miłorząb. Sok z grejpfruta działa dokładnie na odwrót, zwiększając stężenie tego cyklicznego peptydu. W ramach eksperymentu zespół Chao podawał szczurom zażywającym cyklosporynę różne dawki czystej gliceryzyny oraz ekstraktu z lukrecji. Niektórym nie podawano ich w ogóle. Poziom cyklosporyny spadał zarówno u zwierząt karmionych czystą gliceryzyną, jak i wyciągiem z Glycyrrhiza glabra. Obecnie farmakolodzy próbują określić, czemu lukrecja niweluje efekty wywoływane przez cyklosporynę. Chao podkreśla, że nie ma podobnych doniesień w literaturze medycznej, ponieważ nigdy nie szukano takiego związku. Lukrecja to popularny dodatek do łakoci czy herbatek ziołowych, gdyż gliceryzyna jest 50-krotnie słodsza od cukru. Od wieków korzeń tej rośliny stosuje się jako lek na przeziębienia, wrzody żołądka czy choroby wątroby. Coraz więcej studiów wskazuje jednak na jego negatywne interakcje z innymi lekami, np. aspiryną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, lekami przeciwzapalnymi, na nadciśnienie czy insuliną.
-
Specjaliści odkryli botnet składający się z modemów i ruterów działających pod kontrolą Linuksa. Został on stworzony przez robaka psyb0t, który działa co najmniej od stycznia bieżącego roku i infekuje urządzenia z Linux Mipsel. To dystrybucja Debian zaadaptowana dla urządzeń z procesorami MIPS. Robak przeprowadza atak słownikowy, a więc jest w stanie zainfekować te urządzenia, na których ustawiono zbyt słabe hasła. Po instalacji psyb0t zamyka dostęp innym administratorom oraz łączy się z botnetem za pomocą IRC. Ocenia się, że w skład botnetu wchodziło 100 000 urządzeń z całego świata. Członkowie DroneBL, witryny tworzącej listy niezabezpieczonych IP, które mogą paść ofiarą cyberprzestępców, dokładnie badali botnet i stwierdzili, że psyb0t zagraża każdemu modemowi i ruterowi z systemem Mipsel, który jest zabezpieczony słabymi hasłami. Niezależnie od położenia geograficznego i modelu urządzenia. Wykrycie infekcji jest trudne, a można tego dokonać jedynie dzięki szczegółowej analizie ruchu przychodzącego i wychodzącego. Analizy botnetu wykazały, że jest on w stanie wyszukiwać wadliwe instalacje PHPMyAdmin oraz MySQL, może też uniemożliwić dostęp do interfejsu rutera, a więc jedynym sposobem na jego pozbycie się jest zresetowanie urządzenia do ustawień fabrycznych. Po upublicznieniu informacji o botnecie, został on zamknięty przez DroneBL. Prawdopodobnie był to test mający wykazać możliwość stworzenia botnetu z modemów i ruterów. Robak udowodnił, że jest niebezpieczny, tym bardziej, że jego twórcy twierdzą, iż byli w stanie z jednej lokalizacji, rozmawiając przez kanał IRC, zarazić 80 000 ruterów.
-
Ludzie, u których wskutek udaru rozwinął się zespół nieuwagi stronnej (pomijania stronnego), mogą odzyskać dawne umiejętności, słuchając ulubionej muzyki. Opisywane zaburzenie polega na niezdawaniu sobie sprawy z istnienia czegokolwiek - zarówno przestrzeni, jak i części ciała - po stronie przeciwległej do uszkodzonej półkuli. Opisywany zespół objawów pojawia się u 60% ofiar udaru. Jest on skutkiem uszkodzenia obszarów integrujących wzrok, uwagę i działanie. Gdy uraz obejmuje rejony prawej półkuli, pacjent ignoruje lewą część przestrzeni, jeśli zaś dotyczy lewej półkuli – prawą. Zespół naukowców, m.in. z Imperial College London oraz Uniwersytetu w Birmingham, skupił się na 3 chorych, którzy wykonywali zadania, słuchając ulubionej muzyki, słuchając nielubianych utworów lub pracując w ciszy. Okazało się, że wszyscy potrafili o wiele trafniej zidentyfikować kolorowe kształty i czerwone światła w "upośledzonej" części przestrzeni, jeśli odtwarzano im lubiane piosenki. W jednym z zadań pacjenci mieli naciskać guzik, kiedy dostrzegali czerwone światło. Pewien badany wyłapywał sygnał w 65% przypadków, kiedy słuchał preferowanej muzyki i tylko w 15%, jeśli do jego ucha docierały niezbyt przyjemne dźwięki. Wg specjalistów, wzrost świadomości wzrokowej jest skutkiem doświadczania pozytywnych emocji. Najprawdopodobniej prowadzi ono do polepszenia przekazywania sygnałów. W ten sposób mózg zyskuje więcej zasobów, by przetworzyć bodźce. By z bliska przyjrzeć się temu zjawisku, naukowcy skorzystali z możliwości funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI). Okazało się, że słuchanie ulubionej muzyki podczas wykonywania zadań wzrokowych rzeczywiście pobudzało rejony związane z pozytywnymi uczuciami. Dr David Soto uważa, że wyniki jego ekipy są bardzo obiecujące i dają nadzieję chorym, którzy na co dzień zmagają się z wieloma wyzwaniami, jedząc np. potrawy z jednej połowy talerza czy goląc tylko pół twarzy. W przyszłości naukowcy zamierzają powtórzyć eksperyment z udziałem większej liczby osób z zespołem nieuwagi stronnej i innymi zaburzeniami neurologicznymi.
-
Stwierdzenie, że kobieta ceni w mężczyźnie jego luksusowy samochód jest odbierane jako obraźliwe i niepoprawne politycznie. Michael Dunn, doktor psychologii z University of Wales postanowił sprawdzić, jak jest w rzeczywistości. Przeprowadził on badania, w których wzięło udział 120 osób, kobiety i mężczyźni. Badani mieli za zadanie ocenić atrakcyjność osoby siedzącej za kierownicą samochodu. Okazało się, że kobiety postrzegały jako bardziej atrakcyjnego mężczyznę siedzącego w srebrnym Bentleyu Continental, niż tego samego człowieka w czerwonym Fordzie Fiesta. U mężczyzn takich różnic nie zaobserwowano. Kobieta siedząca w Fordzie była oceniana jako równie atrakcyjna, co ta sama pani siedząca w Bentleyu. Interpretując wyniki, Dunn stwierdza, że w przeszłości kobiety były finansowo zależne od mężczyzn, ale obecnie już tak nie jest - same pracują, robią kariery, dochodzą do dużych pieniędzy. Wciąż jednak wykazują preferencje w kierunku dobrze sytuowanych panów. A to, zdaniem Dunna, oznacza, iż działają tu czynniki ewolucyjne, a nie społeczne. Z jego zdaniem zgadza się Donna Dawson, psycholog specjalizująca się w badaniu osobowości, zachowań i związków. Wyniki mnie nie dziwią. Trudno jest walczyć z genetycznym dziedzictwem. Myślę, że kobiety zawsze postrzegały mężczyzn przez pryzmat finansowego bezpieczeństwa, a samochód jest jego przejawem. Uważa również, że koncepcja finansowo niezależnej kobiety mogła się już wyczerpać. Młodsze panie okazują się bowiem mniej przywiązane do ideałów emancypantek i szukają luksusu oraz kogoś, kto za niego zapłaci.
-
The Daily Princetonian, dziennik Princeton University, donosi, że studentka tej uczelni, Xiaohang Quan, w ramach swojej pracy magisterskiej odkryła błąd w Wielkim Zderzaczu Hadronów. Okazało się, że projektanci detektora CMS (Compact Muon Solenoid) popełnili pomyłkę, która powoduje, że urządzenie dwukrotnie rejestruje ślady strumieni cząstek, co prowadzi do nieprawidłowości w interpretacji wyników eksperymentów. Quan, która skupiła się w swojej pracy na kryteriach wyboru strumieni cząstek oraz na algorytmach używanych do analizy danych, odkryła niezgodność pomiędzy swoimi obliczeniami, a danymi eksperymentalnymi. Dalsza analiza wykazała błąd w CMS. Dzięki pracom Quan możliwe będzie skorygowanie algorytmów tak, by uzyskane wyniki były prawidłowe.
-
Na zakochanie od pierwszego wejrzenia wystarczy mężczyźnie zaledwie 8,2 s. Im dłużej spogląda na kobietę, tym bardziej jest nią zainteresowany. Gdy obserwuje ją ok. 4 sekund, ze związku nic raczej nie wyjdzie. Gdy przekroczy granicę wspomnianych 8,2 s, szanse na miłość są duże. Niestety, tego samego nie można powiedzieć o kobietach, które patrzą na panów tyle samo czasu, bez względu na to, czy im się podobają, czy nie... Podczas eksperymentu wykorzystano ukryte kamery. Za ich pomocą śledzono ruchy oczu 115 studentów i studentek, którzy rozmawiali z aktorami. Potem pytano ich o ocenę atrakcyjności rozmówcy/rozmówczyni. Mężczyźni patrzyli w oczy kobiety uznanej za piękną średnio przez 8,2 s. Jeśli była, wg nich, mniej atrakcyjna, czas ten spadał niemal o połowę, bo do 4,5 s. Kobiety nie różnicowały czasu spoglądania, poświęcając tyle samo uwagi aktorom atrakcyjnym i nieatrakcyjnym. Wyniki te należy mieć na uwadze podczas ekspresowych randek. Gdy nie udaje się skupić na sobie czyjegoś spojrzenia, z kolejnych spotkań nici. Seksuolodzy nie od dziś powtarzają, że mężczyźni są wzrokowcami, a za pomocą tego zmysłu wybierają najsprawniejsze fizycznie i najpłodniejsze partnerki. Kobiety wystrzegają się zaś niechcianej uwagi, zapobiegając w ten sposób samotnemu rodzicielstwu (Archives of Sexual Behavior).
-
Nothing to agencja reklamowa z Amsterdamu, która rozpoczęła swoją działalność na początku marca. Całe biuro powstało z kartonu, a więc materiału najbardziej chyba zbliżonego do tworzenia czegoś z niczego. Doniczki, stoły, a nawet schody zmontowano bez użycia kleju czy gwoździ. Karton ma być w założeniu materiałem neutralnym, który przekształci konsumentów w adwokatów marki. Dodatkowo mogą pozostawiać na nim namacalny ślad w postaci szkiców, grafik i napisów. Autorem koncepcji jest Alrik Koudenburg, a jego wizję zrealizował Joost van Bleiswijk. Agencję Nothing (Nic) założyli Michael Jansen i Bas Korsten. Słowo nic dotyczy mocy idei, tego, jak pojedynczy pomysł może przekształcić nic w coś. Wykorzystywanie taniego jednorazowego materiału, by zbudować wyjątkowe i zapadające w pamięć dzieło, wydaje się dobrym sposobem na zmaterializowanie tej myśli. Podczas konstruowania biura Nothing zużyto 500 metrów kwadratowych kartonu. Wygięto z niego aż 1500 przedmiotów.
-
Zespół z Muzeum Egipskiego Uniwersytetu w Bonn analizuje zawartość metalowego słoiczka, w którym najprawdopodobniej Hatszepsut, władczyni z XVIII dynastii, przechowywała swoje perfumy. Gdy uda się określić ich skład, można będzie odtworzyć pierwszy luksusowy zapach sprzed tysięcy lat. Perfumy sporządzano zapewne ze składników sprowadzanych z terenu dzisiejszej Somalii. Hatszepsut rządziła krajem jak mężczyzna, udało jej się utrzymać przy władzy ponad 20 lat. Zorganizowała karawany do Puntu (Ziemi Boga), które powróciły z mirrą, żywicą kadzidłowca (olibanum) oraz okazami Calomeria amaranthoides, które posadzono w pobliżu jej świątyni grobowej. Kadzidło było w starożytnym Egipcie czymś niezwykle cennym. Używali go tylko kapłani w świątyniach oraz wcielone bóstwa, czyli faraonowie – opowiada Michael Höveler-Müller, kurator bońskiego muzeum. Pozostałości wyschniętej cieczy wykryto na dnie metalowego pojemnika za pomocą promieni rentgenowskich. Słoiczek podpisano imieniem Hatszepsut. Na to, że wewnątrz znajdowały się perfumy, wskazywał kształt naczynia. Historycy twierdzą, że perfumy były w starożytnym Egipcie produktem wyższych klas. Używano miejscowych kwiatów, owoców i aromatycznego drewna, które zanurzano w oleju. Do kadzidłowca dostęp mógł mieć jednak wyłącznie król bądź królowa. Hatszepsut lubiła roztaczać jego woń, by zgromadzeni wiedzieli, jak ważną jest osobą.
-
Panie, które kończyły szkoły przeznaczone tylko dla kobiet, wykazują silniejszą potrzebę uczenia się, niż ich koleżanki z koedukacyjnych placówek oświatowych. Z najnowszych badań naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) wynika, iż absolwentki szkół dla kobiet są bardziej zainteresowane nauką, osiągają lepsze wyniki na maturze i bardziej wierzą w swoje umiejętności matematyczne oraz informatyczne. Uczeni brali pod uwagę różne kryteria, takie jak wiarę w siebie, zaangażowanie polityczne i społeczne, stawiane sobie cele życiowe czy nastawienie na karierę. Okazuje się na przykład, że przedstawicielki płci pięknej ze szkół żeńskich bardziej interesują się nauką, niż kobiety ze szkół koedukacyjnych. Badania wykazały, że wśród tych pierwszych aż 62% poświęca na naukę co najmniej 11 godzin w tygodniu, podczas gdy w szkole koedukacyjnej odsetek ten wynosi 42 procent. Należy tutaj zauważyć, że przyczyną tych różnic nie jest fakt, iż szkoły żeńskie są szkołami prywatnymi, a więc trafiają tam dzieci z rodzin przywiązujących większą uwagę do wykształcenia. Raport sporządzono bowiem na podstawie wywiadów z 6552 kobietami, które ukończyły 225 prywatnych (katolickich i świeckich) szkół żeńskich oraz z 14 684 absolwentkami 1169 prywatnych szkół koedukacyjnych. To, co miało stać się szansą na równouprawnienie kobiet, czyli koedukacja, okazuje się mieć wręcz przeciwne skutki. Dziewczęta ze szkół żeńskich nie tylko bardziej interesują się nauką. Są też bardziej zaangażowane politycznie, zainteresowane typowo męskimi kierunkami inżynieryjnymi, łatwiej przychodzi im występowanie publiczne. Panie uczące się w świeckich szkołach żeńskich uzyskiwały średnio na maturze o 43 punkty, a te z katolickich szkół żeńskich o 28 punktów więcej niż dziewczyny ze szkół koedukacyjych. Natomiast po ukończeniu szkoły średniej, gdy idą na studia, wykazują znacznie większą wiarę w swoje umiejętności matematyczne i komputerowe. Największa różnica widoczna jest w przypadku świeckich szkół żeńskich. Aż 48% absolwentek takich szkół uważa, że ich znajomość komputerów i matematyki jest "powyżej przeciętnej" lub mieści się w "górnych 10% społeczeństwa". Podobną wiarę w siebie wykazuje 37% dziewcząt ze szkół koedukacyjnych. Przy rozważaniu samych tylko umiejętności informatycznych aż 36% absolwentek świeckich szkół żeńskich ulokowało się w najwyższej kategorii, podczas gdy uczyniło to 26% dziewcząt ze świeckich szkół koedukacyjnych. W przypadku szkół katolickich odsetek ten wynosi 35% dla szkół żeńskich i 27% dla placówek koedukacyjnych. Odsetek dziewcząt zainteresowanych akademickimi kierunkami inżynierskimi jest w ogóle niski, jednak można zaobserwować wyraźną różnicę pomiędzy szkołami jednopłciowymi i koedukacyjnymi. Wśród absolwentek tych pierwszych 4,4% myśli o karierze inżyniera, podczas gdy wśród tych drugich - 1,4%. Aż 58% absolwentek świeckich szkół żeńskich stwierdziło, że posiadanie bieżących informacji o wydarzeniach politycznych jest dla nich bardzo ważne. Równie istotne było ono dla 48% ich koleżanek z instytucji koedukacyjnych. Dla absolwentek szkół katolickich odsetek ten wynosił, odpowiednio, 43 i 36 procent. Należy zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie opisane powyżej wyniki uzyskano biorąc pod uwagę różnice pomiędzy samymi szkołami jak i socjologiczne różnice pomiędzy uczniami. Spostrzeżenia Amerykanów zgadzają się z wynikami uzyskanymi w 2001 roku przez Australijczyków, którzy zbadali 270 000 studentów i dowiedzieli się, że absolwenci szkół jednopłciowych osiągali na studiach wyniki o 15-20 procent lepsze.
-
Osoby z osteoporozą częściej cierpią na łagodne pozycyjne zawroty głowy. Co ważne, pojawiają się one mimo braku urazu głowy czy operacji ucha (Neurology). Uważa się, że przyczyną tego zjawiska jest zanik otolitów (inaczej statolitów lub kamyczków błędnikowych), czyli ziarenek węglanu wapnia. Znajdują się one w kanałach półkolistych ucha wewnętrznego i uciskając włoski receptorów połączonych z nerwem równoważno-słuchowym, informują o położeniu ciała w przestrzeni. Zespół dr Ji Soo Kim z Narodowego Uniwersytetu Seulskiego zbadał 209 pacjentów z zawrotami głowy. Zestawiono ich z 202 osobami bez tej przypadłości. Okazało się, że w porównaniu do badanych z prawidłową gęstością kości, ludzie z osteoporozą uskarżali się na zawroty głowy 3-krotnie, a chorzy z osteopenią (ubytkiem masy kostnej, który jeszcze nie jest patologiczny) 2-krotnie częściej. Dwadzieścia pięć procent pacjentek z zawrotami głowy miało też osteoporozę, chorobę diagnozowano zaś tylko u 6% pań wolnych od uczucia wirowania. U 47% kobiet z zaburzeniami równowagi stwierdzono osteopenię; dotyczyło to jedynie 33% przedstawicielek grupy bez zawrotów głowy. Dwanaście procent mężczyzn uskarżających się na wirowanie miało również kłopot z osteoporozą (w porównaniu do 6% grupy bez zaburzeń równowagi). Osteopenia dotyczyła 40% panów z zawrotami głowy i 27% szczęśliwców, którzy ich nie zaznali. Wyniki sugerują, że u ludzi z zawrotami występują zaburzenia metabolizmu wapnia. U kobiet pierwszy tego typu epizod występuje po 50. roku życia, kiedy spadek poziomu estrogenu powoduje obniżenie masy kostnej – podsumowuje dr Ji Soo Kim.
-
Administracja prezydenta Obamy stanęła po stronie RIAA przeciwko Joelowi Tannenbaumowi, który w 2003 roku nielegalnie pobrał z Sieci 7 plików muzycznych. RIAA skierowało wówczas do 16-letniego wtedy Tannenbauma list z informacją, iż naruszył prawo. Zaproponowano mu zapłacenie grzywny w wysokości 3500 dolarów w ramach ugody. Tannenbaum odmówił. W roku 2007 sprawa trafiła do sądu. Tannenbaum za ugodę oferował wówczas 5000 USD, ale RIAA domagało się 10500. Do ugody nie doszło. Obecnie Tannenbaumowi grozi grzywna w wysokości ponad miliona dolarów. Ustawa Digital Theft Deterrence and Copyright Damages Improvement Act z 1999 roku przewiduje bowiem, że za każde świadome naruszenie praw autorskich można zostać ukaranym grzywną w wysokości do 150 000 dolarów. Mężczyzna jest reprezentowany przez grupę studentów prawa z Harvardu, którym przewodzi profesor Charles Nesson. Obrona nie zaprzecza, że oskarżony nielegalnie pobrał pliki. Jednak twierdzi, że kara jest zbyt wysoka. Departament Sprawiedliwości odrzucił właśnie to stwierdzenie. Nie zgodził się również z argumentem, że RIAA działa w tej sprawie jak publiczne organy ścigania, gdyż próbuje nakładać grzywny bez wyroku sądowego, a powinna mieć takie prawa jak strona prywatna.
