KopalniaWiedzy.pl

Najciekawsze sposoby nauki matematyki Tradycyjne metody nauki co prawda przygotowały wiele pokoleń Polaków do zdania wymaganych egzaminów, ale nie da się ukryć, że bywają niezwykle nużące. Młode umysły często potrzebują więcej bodźców, żeby bezproblemowo i z przyjemnością chłonąć wiedzę. Zwłaszcza w przypadku przedmiotów, które uczniowie często uważają za wyjątkowo trudne, przydaje się szeroki wachlarz metod nauczania, który sprawi, że przyswajanie informacji nie jest porównywalne do katorgi. Na liście takich przedmiotów regularnie pojawia się matematyka - królowa nauk. Jednak, z perspektywy ucznia, jeśli jakieś zajęcia lekcyjne w szkole można uznać za niezbyt użyteczne, to matematyka na pewno nie zalicza się do takich. Dlatego tak istotne jest opanowanie działów matematycznych, z których uczniowie korzystać będą długo po opuszczeniu szkoły. W trosce o przyjemnie opanowanie algebry czy geometrii warto sięgnąć po niestandardowe metody nauki matematyki. Wybór takich metod jest na tyle bogaty, że każdy uczeń powinien znaleźć sposoby skuteczne i idealne dla swoich preferencji uczenia się. Przyjrzyjmy się najciekawszym sposobom na innowacyjną naukę matematyki! Stwórz otoczenie przyjazne nauce matematyki Chociaż matematyki możesz uczyć się wszędzie tam, gdzie czujesz się komfortowo, warto upewnić się, że masz wystarczająco dużo naturalnego światła słonecznego lub lampkę, a wokół nie ma rozpraszaczy, takich jak telewizja, telefon, tablety, krzyczące dzieci, domowi goście, którzy mogą Cię rozpraszać. Zrób tabelę wszystkich wzorów matematycznych i umieść ją w pokoju na ścianie, w widocznym miejscu. Ta metoda pozwoli na szybkie wyszukanie wzoru, którego potrzebujesz, aby prawidłowo rozwiązać zadanie. Kluczem do rozwiązania problemu matematycznego jest zidentyfikowanie i zrozumienie jego źródła, a nie tylko podanie krótkiego rozwiązania. Dlatego podjęcie kreatywnych działań będzie pomocne dla wszystkich uczniów, którym wydaje się, że matematyka to trudny przedmiot. Zapisz i naucz się formuł Zapisywanie wzorów dla różnych równań to dobry sposób na rozpoczęcie nauki danego działu matematycznego. Im częściej zapisujesz wzór, tym bardziej zapada on w pamięć mięśniową. Dodatkowo, jeśli jesteś wzrokowcem, zastosuj w zapisach kolory. Możesz przypisać jeden kolor do określonych działań matematycznych, lub stosować różne kolory długopisu podczas rozwiązywania zadań, by podkreślić najważniejsze części równania lub zaznaczyć sekcje, z którymi masz jeszcze problemy. Możesz pójść o krok do przodu i przygotować własne fiszki! Wykorzystaj swoje fiszki w nauce grupowej z kolegami z klasy. Dzięki temu kreatywnemu rozwiązaniu możesz utrwalać wiedzę matematyczną nawet na przerwie w szkole, jeśli nie masz do roboty nic ciekawszego. Wzory, których nie możesz zapamiętać, zapisz na kolorowych karteczkach samoprzylepnych i umieść je nad biurkiem lub w dowolnym miejscu, które przyciąga wzrok. Wizualizuj problemy matematyczne Na lekcji matematyki zadania tekstowe, opisujące sterty owoców lub wymagające obliczenia prędkości pociągu, mogą być dla uczniów nużące i mało ekscytujące. Wizualizacja takich problemów może pomóc dzieciom lepiej zrozumieć zadanie, czyniąc matematykę interesującą i wciągającą. Wizualizacja pomaga również uczniom zrozumieć pojęcia matematyczne, takie jak geometria i trygonometria, dzięki czemu matematyka stanie się bardziej interesująca! Wykorzystaj pojęcia matematyczne w prawdziwym życiu Zastosowanie matematyki w prawdziwym życiu może sprawić, że matematyka będzie ciekawsza, a życie łatwiejsze. Uczniowie mogą zastosować matematykę podczas pieczenia, przy obliczaniu przebytej codziennie odległości i obliczania liczby obrotów koła rowerowego podczas jazdy na rowerze. Młodzi matematycy stosujący obliczenia w prawdziwym życiu będą postrzegać matematykę jako użyteczny przedmiot, przy okazji rozwijając inne kompetencje, użyteczne w różnych rzeczywistych sytuacjach. Korzystanie z matematyki w życiu codziennym poprawia: rozwiązywanie problemów, logiczne rozumowani, umiejętności podejmowania decyzji. Dlatego wykorzystanie pojęć wyuczonych na lekcjach może sprawić, że matematyka będzie ciekawa i przyjemna dla uczniów. Nauka nie musi być wkuwaniem podręcznika na pamięć. Interaktywne uczenie się podczas ciekawych zajęć, przynosi o wiele lepsze rezultaty, a jeśli Twoje dziecko lub Ty, potrzebujecie dodatkowej pomocy, warto rozważyć korepetycje z matematyki. Obliczenia matematyczne w podróży Zwłaszcza w dzisiejszych czasach długa jazda samochodem może przypominać bardzo potrzebne wakacje. Więc następnym razem, gdy będziesz gotowy do wyruszenia w drogę, spraw, aby była to zabawna czynność matematyczna. Jeśli musisz dotrzeć do celu przed 16:00, a jest on oddalony o 180 km, o której godzinie musisz wyjść z domu i z jaką średnią prędkością powinieneś jechać? Jak zmieni się wzór, jeśli utkniesz w korku na 15 minut lub będziesz musiał zawrócić, ponieważ zapomniałeś portfela po 5 minutach jazdy? Pomyśl o miejscach, które dziecko mogłoby chcieć odwiedzić! Zamiast aplikacji z GPS-em użyj mapy i zmień podróż w przygodę! Oszczędzanie a matematyka Gdy dzieci osiągną określony wiek, zwykle dostają kieszonkowe. Nagle chętniej pomagają w domu. Zabawne, jak to działa. Oczywiście spieszą się też z wydaniem kieszonkowego! Jak możesz zachęcić ich je oszczędzania? Wprowadzenie odsetek i zaoferowanie dofinansowania ich skarbonki, jeśli mogą zatrzymać określoną kwotę w środku, jest świetnym sposobem, aby skłonić dzieci do innego myślenia o swoich pieniądzach, jednocześnie zachęcając do lepszych nawyków wydawania pieniędzy. Dla starszych uczniów giełda może również zapewnić fascynujące zastosowania pojęć matematycznych w świecie rzeczywistym. Specjalną formą giełdy dla młodych ludzi jest projekt Szkolna Internetowa Gra Giełdowa organizowany przez GPW oraz Fundację GPW we współpracy z Fundacją im. Lesława A. Pagi, który kierowany jest do uczniów i nauczycieli szkół ponadpodstawowych oraz klas VII i VIII szkół podstawowych. Uczniowie biorą udział w SIGG w zespołach liczących od dwóch do czterech osób (pod opieką nauczyciela). Projekt ma na celu edukację ekonomiczną młodzieży w zakresie mechanizmów działania rynku kapitałowego oraz giełdy, udział mogą wziąć wszyscy zainteresowani spełniający wymagania określone w regulaminie. Wyrachowane zakupy Dzieci uwielbiają zakupy, zwłaszcza jeśli chodzi o łakocie i zabawki. Pomyśl o czymś, co sprawiłoby frajdę dziecku, opracuj budżet i wybierzcie się do sklepu. Twoja lokalna Biedronka lub Lidl pełne są problemów matematycznych. Promocja na zabawki: kup jedną, zapłać za drugą 50%? Budżet ustalony, trzeba tylko znaleźć zabawki, które zmieszczą się w wyznaczonej kwocie. Pozwól dziecku wybrać zestaw mieszczący się w budżecie. Propozycja nie do odrzucenia! Młodzież może być zainteresowana wyprzedażami na platformach z grami wideo, takimi jak Steam czy Epic Games, gdzie pojawiają się kupony promocyjne aktywowane przy zakupie gier na wyprzedaży. Czy dziecko da radę wykorzystać promocję w efektywny sposób? Ile udało się zaoszczędzić? Nie dość, że młody matematyk ćwiczy działania na liczbach, dodatkowa zakorzenia zwyczaj oszczędnego wydawania. Zintegruj matematykę z ulubionymi przedmiotami Zainteresowanie uczniów naukami ścisłymi, sztuką i innymi dziedzinami innymi niż matematyka może włączyć matematykę do ich ulubionych przedmiotów. Matematykę stosunkowo łatwo zintegrować z innymi dziedzinami. Na przykład: Student zainteresowany sztuką może zintegrować matematykę z architekturą i malarstwem, używając różnych wzorców matematycznych, takich jak ciąg Fibonacciego, Uczeń zainteresowany muzyką może użyć matematyki do utworzenia ciągu liczb i nauczyć się problemów z sekwencjonowaniem, Młody kucharz może używać matematyki do odmierzania składników. Integracja matematyki z różnymi przedmiotami może sprawić, że matematyka będzie interesująca i wzbudzi ciekawość! Potrzebujesz porady, jak konkretnie się do tego zabrać? Zapytaj doświadczonego pedagoga, przykładowo o korepetycje z matematyki w Warszawie, innym polskim mieście lub online. Jak wykorzystać Internet do nauki matematyki W Internecie można znaleźć wszystko, a korzystanie z materiałów online jest dziś wręcz wymogiem przy nauce jakiegokolwiek tematu. Skorzystaj z dobrodziejstwa połączenia internetowego, żeby znaleźć skuteczne metody nauki matematyki, które idealnie wpasują się w Twoje potrzeby. Znajdź najlepsze narzędzia online do nauki matematyki Możesz pobrać zadania, zapisać się na zajęcia z tematów, które wydają Ci się trudne, zadawać pytania na forach, a nawet przeprowadzić losowe wyszukiwanie w Google i jakoś znajdziesz rozwiązanie. Im więcej odkrywasz i dyskutujesz nie tylko z nauczycielami i kolegami z klasy, ale także w społecznościach internetowych, tym lepiej. Możesz także grać w gry związane z matematyką, aby stała się ona formą rozrywki, a nie powodem stresu. Warto obejrzeć filmy na różnych platformach, aby zrozumieć tematy, które uważasz za stosunkowo trudne. Ucz się matematyki poprzez programowanie Uczniowie zainteresowani językami programowania mogą uczynić matematykę interesującą, integrując matematykę z programowaniem. Algebra jest używana w programowaniu komputerowym do projektowania i opracowywania oprogramowania i algorytmów do działania komputera. Nauka matematyki poprzez kodowanie sprawia, że matematyka jest fascynująca. Poprawia również umiejętności programistyczne uczniów. Dlatego uczniowie uczący się matematyki poprzez programowanie to metoda korzystna dla wszystkich! Indywidualne podejście do nauki matematyki Niezależnie od tego, jakie metody nauki matematyki wybierzesz, jedno jest pewne: każdy uczeń jest inny. To powoduje, że różne metody będą bardziej lub mniej skuteczne. Najważniejsze w nauce jest dobranie zestawu takich metod, które nie będą przytłaczały dziecka, ale pomogą mu skupić się na nauce najważniejszych zagadnień. Wyklejenie całego pokoju plakatami, karteczkami i informacjami nie pomoże uczniowi, który nie jest wzrokowcem lub nie przemawiają do niego tego typu pomoce naukowe. Posadzenie dziecka przed komputerem nie przyniesie skutku, jeśli pociecha nie ma predyspozycji do wykorzystania materiałów dostępnych online. Nauka przez zabawę to najskuteczniejsza forma edukacji, ale nie każde dziecko będzie reagować tak samo na zaproponowane gry i metody ćwiczeń matematycznych. Warto pamiętać, że poświęcenie czasu na odnalezienie najbardziej efektywnych zajęć jest warte świeczki. Jeśli brakuje pomysłów i inspiracji, nie zaszkodzi podpytać o poradę profesjonalistów, którzy mają z dziećmi kontakt na co dzień: nauczycieli, korepetytorów, wychowawców. Doświadczenie w pracy z najmłodszymi przyda się przy zestawianiu metod nauki matematyki już na bardzo wczesnym etapie. « powrót do artykułu

Dżuma trapi ludzkość od 5000 lat. W tym czasie wywołująca ją Yersinia pestis ulegała wielokrotnym zmianom, zyskując i tracąc geny. Około 1500 lat temu, niedługo przed jedną z największych pandemii – dżumą Justyniana – Y. pestis stała się bardziej niebezpieczna. Teraz dowiadujemy się, że ostatnio bakteria dodatkowo zyskała na zjadliwości. Pomiędzy wielkimi pandemiami średniowiecza, a pandemią, która w XIX i XX wieku zabiła około 15 milionów ludzi, Y. pestis została wzbogacona o nowy niebezpieczny element genetyczny. Naukowcy z Uniwersytetu Chrystiana Albrechta w Kilonii i Instytutu Biologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka przeanalizowali genom Y. pestis od neolitu po czasy współczesne. Mieli dostęp m.in. do szkieletów 42 osób, które zostały pochowane pomiędzy XI a XVI wiekiem na dwóch duńskich cmentarzach parafialnych. Wcześniejsze badania pokazały, że na początkowych etapach ewolucji patogen nie posiadał genów potrzebnych do efektywnej transmisji za pośrednictwem pcheł. Taka transmisja jest typowa dla współczesnej dżumy dymieniczej. W wyniku ewolucji Y. pestis znacząco zwiększyła swoją wirulencję, co przyczyniło się do wybuchu jednych z najbardziej śmiercionośnych pandemii w historii ludzkości, mówi doktor Joanna Bonczarowska z Instytutu Klinicznej Biologii Molekularnej na Uniwersytecie w Kilonii. Podczas naszych badań wykazaliśmy, że przed XIX wiekiem żaden ze znanych szczepów Y. pestis nie posiadał elementu genetycznego znanego jako profag YpfΦ, dodaje uczona. Profag, jest to nieczynna postać bakteriofaga, fragment DNA wirusa, który został włączony do materiału genetycznego zaatakowanej przez niego bakterii. Te szczepy Y. pestis, które mają w swoim materiale genetycznym YpfΦ, są znacznie bardziej śmiercionośne, niż szczepy bez tego profaga. Nie można więc wykluczyć, że to jego obecność przyczyniła się do wysokiej śmiertelności podczas pandemii z XIX/XX wieku. Naukowcy z Kilonii chcieli szczegółowo poznać mechanizm zwiększonej wirulencji Y. pestis z profagiem YpfΦ. W tym celu przyjrzeli się wszystkim białkom kodowanym przez tę bakterię. Okazało się, że jedno z nich jest bardzo podobne do toksyn znanych z innych patogenów. Struktura tego białka jest podobna do enterotoksyny wytwarzanej przez Vibrio cholerae (ZOT - zonula occludens toxin), która ułatwia wymianę szkodliwych substancji pomiędzy zainfekowanymi komórkami i uszkadza błonę śluzową oraz nabłonek, dodaje Bonczarowska. Uczona wraz z zespołem będą w najbliższym czasie badali wspomniane białko, gdyż jego obecność prawdopodobnie wyjaśnia zjadliwość współczesnych szczepów Y. pestis. Badacze zwracają uwagę, że szybka ewolucja patogenu zwiększa ryzyko pandemii. Nabywanie nowych elementów genetycznych może spowodować, że pojawią się nowe objawy. To zaś może prowadzić do problemów z postawieniem diagnozy i opóźnienia właściwego leczenia, które jest kluczowe dla przeżycia. Co więcej, niektóre szczepy Y. pestis już wykazują oporność na różne antybiotyki, co dodatkowo zwiększa zagrożenie, stwierdza doktor Daniel Unterweger, który stał na czele grupy badawczej. Naukowcy przypominają, że u innych bakterii również odkryto elementy podobne do YpfΦ, co może wskazywać na ich zwiększoną wirulencję. Zrozumienie, w jaki sposób patogen zwiększał swoją szkodliwość w przeszłości, a czasem robił to skokowo, pomoże nam w wykrywaniu nowych jego odmian i w zapobieganiu przyszłym pandemiom, wyjaśnia cel badań profesor Ben Krause-Kyora z Instytutu Klinicznej Biologii Molekularnej. Dżuma to wciąż jedna z najbardziej niebezpiecznych chorób. Śmiertelność w przypadku szybko nieleczonej choroby wynosi od 30% (dżuma dymienicza) do 100% (odmiana płucna). Obecnie najczęściej występuje w Demokratycznej Republice Konga, Peru i na Madagaskarze. Zdarzają się jednak zachorowania w krajach wysoko uprzemysłowionych. Na przykład w USA w 2020 roku zanotowano 9 zachorowań, z czego zmarły 2 osoby. « powrót do artykułu

Wodór, najbardziej rozpowszechniony pierwiastek we wszechświecie, wciąż potrafi zaskoczyć naukowców. Pomimo dziesięcioleci intensywnych badań i bardzo prostej struktury – w końcu atom wodoru składa się z jednego protonu i jednego elektronu – wiele jego właściwości wciąż pozostaje tajemnicą. Naukowcy z Uniwersytetu Christiana Albrechta w Kilonii i Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf drogą teoretycznych obliczeń zauważyli niespodziewaną właściwość wodoru. W warunkach wysokiego ciśnienia wodór powinien zachowywać się jak roton, kwazicząstka wprowadzona przez Richarda Feynmana na określenie stanów wzbudzonych nadciekłego helu-4. To niespodziewane zachowanie wodoru przejawia się na przykład niezwykłym rozpraszaniem promieniowania rentgenowskiego w gęstym wodorze. Normalnie promieniowanie rentgenowskie przekazuje energię do elektronów, a transfer energii jest tym większy, im większy jest przekazany pęd. W przeprowadzonych obliczeń wynika jednak, że w gęstym wodorze energia może spadać wraz ze wzrostem transferu pędu. Zjawisko takie obserwowano dotychczas jedynie w bardzo egzotycznych układach, cieczach Bosego schłodzonych to temperatury bliskiej zeru absolutnemu. Ciecze takie znajdują się w stanie nadciekłym, zachodzą w nich zjawiska kwantowe i nie da się ich opisać na gruncie klasycznej mechaniki. Ta nowa właściwość wodoru jest powodowana przez elektrony, które nie są powiązane z atomami. Jeśli wodór zostanie wzbudzony promieniowaniem rentgenowskim o pewnej długości fali, elektrony mogą zbliżyć się do siebie na niezwykle małą odległość, a nawet tworzyć pary, mimo że zwykle się odpychają, wyjaśniają profesor Michael Bonitz i doktor Tobias Dornheim. Naukowcy dokładnie wyliczyli, jakie właściwości wodoru powinny zostać zaobserwowane w opisywanych przez warunkach. Teraz fizycy-eksperymentatorzy mogą pokusić się o zweryfikowanie tych obliczeń w praktyce. « powrót do artykułu

Gmail to najpopularniejsza poczta na świecie, która może pochwalić się prawie 2 miliardami aktywnych użytkowników. Oznacza to, że usłudze tej zaufała już niemal jedna czwarta ludzkości! Nie wszyscy jednak wiedzą, że oprócz standardowej poczty, przeznaczonej dla użytkowników prywatnych, dostępny jest też Gmail dla firm. Jakie są najważniejsze cechy niezawodnej skrzynki od Google w jej biznesowej odsłonie? I dlaczego warto wybrać ją do swojej firmy? Przekonajmy się! Gmail dla firm, czyli adres pocztowy w domenie Jedną z głównych różnic między prywatną pocztą od Google a Gmailem dla firm jest to, że w tym drugim przypadku możliwe jest utworzenie adresu pocztowego w domenie własnej firmy. W praktyce oznacza to, że zamiast adresu imię.nazwisko@gmail.com, użytkownik może ustalić adres imię.naziwsko@nazwafirmy.pl. Różnica teoretycznie nie jest znacząca, ale w praktyce jednak tak – profesjonalny adres zwiększa zaufanie do firmy zarówno wśród jej klientów, jak i kontrahentów. Co więcej, dla każdego wykupionego konta można – bez ponoszenia dodatkowych kosztów – ustawić nawet 30 aliasów, czyli alternatywnych adresów pocztowych, takich jak np. biuro@nazwafirmy.pl, kontakt@nazwafirmy.pl czy inicjały@nazwafirmy.pl. Po takiej konfiguracji poczty, wszystkie wiadomości wysłane na każdy z tych adresów będą spływały do jednej, wskazanej przez użytkownika skrzynki. Miejsce na dysku w chmurze Gmail dla firm dostępny jest w ramach pakietu Google Workspace, który można wykupić w jednym z czterech planów subskrypcyjnych. Niezależnie od wyboru, do każdego konta przypisane będzie o wiele więcej miejsca na dysku w chmurze, niż w przypadku Gmaila dla użytkowników prywatnych. Już w najniższym pakiecie, Google Workspace Business Starter, każdy z użytkowników ma do dyspozycji 30 GB na Dysku Google (w porównaniu z 15 GB przypisanymi do prywatnego Gmaila). W pozostałych planach wartość ta wynosi od 2 do 5 TB. W najwyższym z dostępnych pakietów, Google Workspace Enterprise, można też wnioskować o nielimitowane miejsce na dysku w chmurze. Dodatkowe aplikacje w pakiecie To jedna z najważniejszych cech Gmaila dla firm, na jaką zwracają uwagę przedsiębiorcy. A mianowicie – decydując się na firmową pocztę od Google, nie muszą już wykupywać dodatkowych licencji na programy biurowe. W każdym pakiecie Google Workspace dostępne są bowiem takie aplikacje do tworzenia, zarządzania i komunikacji jak: Dokumenty, Arkusze, Prezentacje, Formularze, Witryny, Chat, Meet, Kalendarz, Keep i Jamboard. Wszystkie wymienione programy są narzędziami chmurowymi, co oznacza, że pracownicy nie muszą instalować ich na lokalnych dyskach komputerów. Wszystko, czego potrzebują, aby zyskać dostęp do firmowych zasobów to urządzenia, za pośrednictwem których mogą zalogować się na swoim koncie Google (np. laptop, telefon czy tablet). Zaawansowane zabezpieczenia przed spamem i phishingiem Gmail słynie z doskonałych filtrów antyspamowych, jednak w biznesowej wersji aplikacji ochrona ta jest na jeszcze wyższym poziomie, niż w przypadku darmowej poczty. Administratorzy firmowych instancji Google Workspace mogą dodatkowo skonfigurować ustawienia aplikacji w taki sposób, aby mieć pewność, że dane przetwarzane przez pracowników przedsiębiorstwa są zupełnie bezpieczne. Zaawansowane ustawienia filtrów antyspamowych sprawią zaś, że zamiast przedzierać się przez dziesiątki niechcianych maili, pracownicy będą mogli skupić się na wykonywaniu swoich służbowych obowiązków. Gmail dla firm – podsumowanie Gmail dla firm dostępny jest w pakiecie z innymi programami biurowymi w ramach usługi Google Workspace. Biznesowa odsłona aplikacji pozwala tworzyć adresy we własnej domenie, wyposażona jest w zaawansowane filtry antyspamowe i odznacza się dostępem do dużej ilości miejsca na dysku w chmurze. Jeśli chcesz w praktyce poznać możliwości firmowej poczty od Google, skontaktuj się z krajowym partnerem Google Cloud (takim jak na przykład firma FOTC), gdzie będziesz mógł za darmo testować tę usługę dwa razy dłużej, niż wykupując do niej dostęp bezpośrednio na stronie producenta. Chcesz dowiedzieć się jeszcze więcej na temat Gmaila w wersji dla firm? Zajrzyj tutaj: https://fotc.com/pl/blog/gmail-dla-firm-wszystko-co-musisz-wiedziec/ « powrót do artykułu

W grobowcu cesarza Wendi, władcy (180-157 p.n.e.) z chińskiej dynastii Han, znaleziono szkielet pandy wielkiej. Co interesujące, poprzednie znalezisko szczątków pandy wielkiej pochodzi z grobowca cesarzowej wdowy Bo, która była matką cesarza Han Wendi. O ile jednak w grobie cesarzowej znaleziono czaszkę i zęby, to w grobowcu jej syna odkryto właśnie kompletny szkielet zwierzęcia. Znaleziony w dole ofiarnym szkielet pandy wielkiej jest kompletny. Głowa skierowana jest w stronę cesarskiego mauzoleum, a ogon wskazuje na zachód, wyjaśniają archeolodzy. Porównanie ze współczesnymi pandami wykazało, że pochowany osobnik należał do podgatunku pandy wielkiej z północnych stoków gór Qinling. Tamtejsze pandy (Ailuropoda melanoleuca qinlingensis) mają brązowe oraz jasnobrązowe futro. W czasach dynastii Han panował zwyczaj urządzania zmarłym całego podziemnego świata, który odpowiadał ich życiu doczesnemu. Dlatego też w cesarskich grobowcach znajdujemy przedmioty, których używali za życia. Zwierzęce doły ofiarne symbolizują zaś podziemne ogrody dla zmarłych władców. Były też manifestacją bogactwa i potęgi. Szczątki zwierzęcia znaleziono w jednym z ponad 100 dołów ofiarnych otaczających mauzoleum cesarza. Zostało ono pochowane wewnątrz struktury z cegieł. W innych dołach ofiarnych znaleziono m.in. szczątki tygrysów, jaków czy oryksów. W powszechnej wyobraźni panda wielka nieodłącznie wiąże się z Chinami. Dlatego może dziwić, że znalezienie szczątków tego zwierzęcia w cesarskim grobowcu jest sensacją archeologiczną. Jak czytamy w artykule „Znajomość pandy wielkiej w starożytnych Chinach” profesora Gościwita Malinowskiego, z dzisiejszą popularnością pandy jako symbolu Chin zaskakująco kontrastuje niemal całkowita nieobecność tego zwierzęcia w wyobrażeniach dawniejszych epok. Po raz pierwszy wykorzystano pandę jako logo dopiero w 1941 r. i jest to zasługą „Latających Tygrysów” (Flying Tigers), czyli pilotów myśliwców z American Volunteer Group (AVG), walczących przeciw Japończykom po stronie wojsk Republiki Chińskiej. [...] panda wielka jest całkowicie nieobecna w chińskiej sztuce i literaturze przed drugą połową XX wieku. Jest zupełnie nieznana w tradycyjnym malarstwie chińskim, a jej pierwsze chińskie wyobrażenie to zamieszczona w słowniku Cíhǎi (辞海) z 1938 r. rycina (il. 6), która opiera się na typowych europejskich rysunkach tego zwierzęcia, wykonywanych na podstawie opisów oraz eksponatów taksydermicznych. [...] Można zatem zaryzykować twierdzenie, że nieobecność czarno-białej pandy w starożytnej sztuce i literaturze chińskiej wynika z faktu, że bliżej terenów stanowiących centrum ziem chińskich zamieszkiwały osobniki tego gatunku bardziej przypominające brunatne pandy z Qinling w Shaanxi niż biało-czarne z Syczuanu. Stąd też brunatne pandy mogły nie być wyróżniane w potocznej i schematycznej chińskiej klasyfikacji zwierząt od lokalnych populacji niedźwiedzia brunatnego. W tym samym dole, w którym spoczęła panda, znaleziono też szczątki tapira. Uczony Xu Shen opisywał w II wieku tapira jako biało-czarne zwierzę podobne do niedźwiedzia i pochodzące ze Shu (Syczuanu). Jako, że zwierzęta te zostały wytępione w Chinach przed objęciem rządów przez dynastię Song (960–1279), przez długi czas sądzono, że Shen opisywał pandę. Znalezisko wskazuje, że w czasach Han jeszcze występowały w Państwie Środka. « powrót do artykułu

Zespół z Lawrence Livermore National Laboratory po raz drugi uzyskał w wyniku fuzji jądrowej (reakcji termojądrowej) więcej energii niż zostało wprowadzone do kapsułki paliwowej. Pierwszy raz o takim wydarzeniu usłyszeliśmy w grudniu ubiegłego roku. Teraz energii uzyskano więcej niż wówczas. Szczegóły poznamy podczas zbliżających się konferencji naukowych oraz z opublikowanych artykułów w recenzowanych magazynach. Musimy jednak pamiętać, że mamy tutaj do czynienia z przełomem naukowym, jednak do wykorzystania energii z fuzji jądrowej droga jeszcze daleka. Obecnie potrafimy uzyskiwać energię w elektrowniach atomowych z rozpadu cięższych atomów na lżejsze. Elektrownie atomowe to ekologiczne i stabilne źródło energii, jednak wytwarzają wysoce radioaktywne odpady, które pozostają radioaktywne przez setki i tysiące lat, ponadto opierają się na ograniczonych zasobach paliwa. Wedle różnych szacunków paliwa do nich wystarczy na od 90 do ponad 130 lat. Fuzja jądrowa pozbawiona jest tych wad. Polega ona na łączeniu dwóch izotopów wodoru – zwykle deuteru i trytu – w cięższy hel. Powstają przy tym co prawda odpady promieniotwórcze, ale ich promieniotwórczość jest stosunkowo niska i przestają one sprawiać problem w ciągu kilkudziesięciu lat. Ponadto dysponujemy praktycznie nieograniczonymi zasobami wodoru. Dlatego też od dziesiątków lat naukowcy pracują nad opanowaniem fuzji jądrowej i uzyskaniu z niej zysku energetycznego netto. Dotychczas się to nie udało. W grudniu ubiegłego roku naukowcy z National Ignition Facility poinfomrowali o uzyskaniu z fuzji jądrowej większej ilości energii niż została wprowadzona do kapsułki z paliwem w celu rozpoczęcia reakcji. Było to ważne wydarzenie z naukowego punktu widzenia. Jednak nie z praktycznego. Ilość energii potrzebna do przeprowadzenia eksperymentu była bowiem co najmniej 100-krotnie większa, niż ilość energii uzyskanej. Teraz ten sam zespół uzyskał więcej energii niż w grudniu. « powrót do artykułu

O Bałtyku opowiada doktor Tomasz Kijewski, biolog, popularyzator i edukator. Pracuje w Instytucie Oceanologii Polskiej Akademii Nauk, w Pracowni Badania i Edukacji o Klimacie i Oceanach. Autor i współautor publikacji naukowych i popularnonaukowych, bloger (rybanapiątek.wordpress.com), jeden z animatorów projektu oceanofchanges.com Od kiedy prowadzone są badania Bałtyku? Ludzie gromadzą wiedzę o Bałtyku tak długo jak egzystują wokół tego akwenu. Najstarsze stanowiska archeologiczne pochodzą z epoki kamiennej, około 10 800 lat temu, gdy Bałtyk był jeszcze jeziorem polodowcowym. Wiele tych miejsc zostało przykrytych wodą podczas kolejnych etapów rozwoju tego morza, gdy zasolenie wzrastało do 15‰, spadało do 3‰, znowu wzrosło do 13‰, a od około 6 tysięcy lat powoli spada. Każdej z tych zmian towarzyszyły zmiany linii brzegowej oraz gruntowna przebudowa ekosystemów. Jedne gatunki znikały, inne pojawiały się, o czym dowiadujemy się dziś badając osady denne. Bo źródeł pisanych, rzecz jasna, nasi przodkowie nie zostawili. W źródłach pisanych nazwa „Bałtyk” wzmiankowana była po raz pierwszy w IX w. w biografii Karola Wielkiego, autorstwa Einharda. Słowem „Balticus” określono tam „zatokę o nieznanej długości”. Oczywiście nordyccy żeglarze, zwani wikingami, wiedzieli znacznie więcej. Rozwój Hanzy w kolejnych wiekach sprzyjał poznawaniu tego morza, ale dopiero w XVI w. szwedzki biskup Olaus Magnus zrealizował projekt kartografii półwyspu Skandynawskiego wraz z Bałtykiem i jego południowymi wybrzeżami. Natomiast badania naukowe na Bałtyku zaczęły się na równi z powszechnym trendem rozwoju nauk przyrodniczych w XVII w. Z tamtych czasów pochodzą najstarsze dane oceanograficzne, na przykład o poziomie morza, bioróżnorodności Bałtyku, czy mapowanie głębokości. Później badań tych było więcej, by wspomnieć tylko takie nazwiska jak Karol Linneusz czy Alexander von Humboldt, którzy poświęcili Bałtykowi część swoich prac.   Jakie zmiany zaszły między ich rozpoczęciem a dniem dzisiejszym? Musimy pamiętać o tym, że w naturze nie ma stałości. Bałtyk jest tego doskonałym przykładem, co wynika z historii tego akwenu. Jednak gwałtowność zmian, które obserwujemy w ciągu ostatnich dwóch wieków, a w szczególności kilku dziesięcioleci, może budzić niepokój. Zacznę tu od zmiany wielkoskalowej, jaką jest wysładzanie. Jak wspomniałem, w historii Bałtyku zdarzało się, że woda była i bardziej, i mniej zasolona niż obecnie. Było to spowodowane zmianami zarówno poziomu wód oceanicznych jak i podnoszeniem płyty tektonicznej w wyniku ruchów izostatycznych po zaniku lądolodu. Proces podnoszenia się Półwyspu Skandynawskiego i niecki Bałtyku trwa nadal, ale jest już bardzo powolny, a zmniejszenie objętości morskiej wody napływającej do Bałtyku wynika z innego procesu. Obserwowane współcześnie tempo podnoszenia Fennoskandii. Cięcie warstwicowe co 1 mm/rok (oprac. wg W. Fjeldskaar i in., 2000)]; © Państwowy Instytut Geologiczny - PIB Woda z Morza Północnego stale przedostaje się do Bałtyku w rejonie Cieśnin Duńskich, chociażby w rytmie przypływów, ale są to małe objętości. Aby doszło do masowego wlewu o objętości co najmniej kilkudziesięciu km3, muszą zaistnieć określone warunki atmosferyczne, to znaczy sekwencja wyż -> niż nad Bałtykiem podczas gdy nad Morzem Północnym sekwencja niż -> wyż. Takie okoliczności sprawiają, że woda wpierw jest wypychana z Bałtyku, a następnie, przy udziale silnego wiatru z północy, tłoczona z Morza Północnego. Masowe wlewy rejestrowano od końca XIX w. przeciętnie co kilkanaście miesięcy. W ciągu ostatnich trzech dekad ta częstotliwość spadła. Ostatni masowy wlew o objętości 198 km3 miał miejsce w grudniu 2014 roku, po 10 latach przerwy. Warto w tym miejscu dodać, że rzeki wpadające do Bałtyku i opady nad samym morzem dostarczają rocznie ponad 650 km3 słodkiej wody. Zmiana która doprowadziła do zmniejszenia częstotliwości masowych wlewów wynika pośrednio z ocieplania się strefy arktycznej, czyli jest skutkiem globalnego ocieplenia. Pogodą w naszym rejonie „steruje” prąd strumieniowy, który około 8-10 km nad powierzchnią Ziemi okrąża średnie szerokości geograficzne. W największym uproszczeniu, na południe od tego prądu jest ciepłe powietrze i wyże, na północ – powietrze arktyczne i niże. Wartkość tego prądu gwarantuje różnica temperatur między strefą podbiegunową a umiarkowaną. Czyli gdy Arktyka się ogrzewa, prąd słabnie i zmienia swoje położenie tworząc meandry a nawet ulegając rozpadowi. Efektem tych zmian jest zmiana pogody w strefie umiarkowanej, w tym także nad Bałtykiem. Głębokie meandry prądu strumieniowego przynoszą anomalie pogodowe, czyli fale chłodu sięgające Afryki Saharyjskiej i fale gorąca docierające za krąg polarny. Prąd strumieniowy; © NOAA Kolejna zmiana o której trzeba wspomnieć to stopniowe ogrzewanie się Morza Bałtyckiego, a właściwie jego powierzchni. Wyniki pomiarów ujawniają niewesołą prawdę, że ten proces zachodzi na Bałtyku z podobną intensywnością co w Arktyce, czyli dwukrotnie szybciej niż średni wzrost temperatury światowego Oceanu. To wiele zmienia w morzu, które jest półzamknięte i tak nietypowe, bo w bardzo ograniczonym zakresie dochodzi tutaj do swobodnego przemieszczania się gatunków. Zwyczajnie – nie ma dokąd uciec. Dla porównania, w Atlantyku zasięg dorsza przesunął się na północ o 1000 km w ciągu ostatnich 20 lat. Te dwie zmiany nakładają się na siebie sprawiając, że Bałtyk jest morzem dwuwarstwowym. Ciepła i niezbyt słona woda ma znacznie mniejszą gęstość niż zalegająca na dnie zimna woda pochodząca z Morza Północnego. Profil wody bałtyckiej; © IO PAN Różnica gęstości tych warstw jest tak silna, że niemal nie zachodzi tam mieszanie i wymiana gazowa. To niesie za sobą konsekwencje o których za chwilę, ale chciałbym dodać coś optymistycznego. Zanieczyszczenie Bałtyku znacząco spadło w ciągu ostatnich kilku dekad. Stało się tak dzięki instalacji oczyszczalni ścieków w zlewisku morza. Młodszym czytelnikom trudno to sobie wyobrazić, ale jeszcze 50 lat temu ścieki komunalne były zrzucane do rzek po bardzo zgrubnym oczyszczeniu bądź wprost – nawet bez zastosowania sit i krat, podobnie było ze ściekami przemysłowymi. W latach 80. XX w. plaże Zatoki Gdańskiej bardzo często były zamykane z powodów sanitarnych, wobec nagromadzenia zanieczyszczeń. « powrót do artykułu

Brytyjska poczta postanowiła uczcić 40-lecie początków „Świata Dysku” Terry'ego Pratchetta za pomocą serii 8 znaczków. Jak dobrze pamiętają wszyscy fani twórczości pisarza, w 1983 r. ukazał się pierwszy tom tego cyklu satyrycznych powieści fantasy pt. „Kolor magii”. Znaczki zdobią rysunki ilustratora Paula Kidby'ego; można na nich zobaczyć maga Rincewinda, Bibliotekarza, gwiezdnego żółwia A’Tuina, czarownicę Esmeraldę Weatherwax, zwaną Babcią Weatherwax czy sir Samuela Vimesa. Royal Mail zamówiła też rysunki z Moistem von Lipwigiem, Tiffany Obolałą (Akwilą Dokuczliwą), a także Śmiercią i Mortem. Od 3 sierpnia znaczki są dostępne w przedsprzedaży m.in. w sklepie internetowym brytyjskiej poczty. Zgodnie z zapowiedzią, regularna sprzedaż rozpocznie się już 10 sierpnia. Podczas prac nad jubileuszową serią Royal Mail ściśle współpracowała nie tylko ze wspominanym wcześniej ilustratorem, ale i ze spadkobiercami zmarłego w 2015 r. pisarza. Te wspaniałe znaczki spodobają się zarówno starszym, jak i młodszym pokoleniom. Powieści z cyklu „Świata Dysku” Terry'ego Pratchetta cieszą się niesłabnącą popularnością. To dobrze, że świętujemy 40-lecie „Koloru magii” za pomocą zestawu znaczków będącego uhonorowaniem pracy tego znanego na całym świecie pisarza - podkreśla David Gold z Royal Mail. To wielki zaszczyt móc zilustrować zestaw znaczków upamiętniający 40-lecie „Świata Dysku”. Teraz wreszcie mogę się tym pochwalić! Sądzę, że wybrano świetny sposób na upamiętnienie dziedzictwa Terry'ego [...] - twierdzi Kidby. Na stronie internetowej Royal Mail można również zobaczyć różne wersje koperty Pierwszego Dnia Obiegu (ang. FDC, od first day cover), arkusz kolekcjonerski z alternatywnymi scenami, pocztówki czy oprawione wydruki niektórych znaczków z autografem Kidby'ego. Paul Kidby zaczął pracować z Pratchettem w 1993 r. Od 2002 r. projektował okładki powieści ze „Świata Dysku”.   « powrót do artykułu

Wyjątkowa baza 2400 stanowisk archeologicznych obejmujących dzieje człowieka od 3 milionów lat temu do 20 000 lat temu obejmuje ponad 100 starych kultur i opisuje wyniki 150 lat prac archeologicznych. Jest ona dziełem naukowców z centrum badawczego ROCEEH (The Role of Culture in Early Expansions of Humans), którzy skompilowali olbrzymią liczbę informacji i umieścili je w jednej ogólnodostępnej bazie danych. ROAD (ROCEEH Out of Africa Database) to jeden z największych zbiorów danych dotyczących archeologii, antropologii, paleontologii i botaniki, wyjaśnia doktor Andrew Kandel z Uniwersytetu w Tybindze. W sposób jednorodny pod względem geograficznym i chronologicznym połączono informacje o zabytkach kultury, szczątkach człowieka i jego przodkach, pozostałościach zwierząt i roślin. W ten sposób powstało narzędzie, które pomaga w analizie wielu różnych aspektów ewolucji człowieka. Baza ROAD to wynik 15 lat pracy naukowców, którzy przeanalizowali ponad 5000 publikacji w wielu językach, w tym w angielskim, chińskim, francuskim, włoskim czy portugalskim. Powstała w ten sposób łatwa w użyciu interaktywna mapa stanowisk archeologicznych. Użytkownik może na jej podstawie tworzyć też własne mapy obejmujące konkretne kultury, obszary geograficzne czy okresy historyczne. Naukowcy mogą zadawać ROAD zaawansowane zapytania, dzięki którym sprawdzą na przykład, obecność konkretnej kategorii kamiennych narzędzi w Afryce czy dystrybucję konkretnych gatunków zwierząt w interesujących ich okresach, jak chociażby podczas wycofywania się lądolodu. Takie zapytania dostarczą naukowcom olbrzymiej ilości danych, które później mogą wykorzystać do dalszej pracy za pomocą zaawansowanych metod wizualizacji czy analizy, mówi Kandel. Baza pokazuje tez, że znaczna część naszej wiedzy pochodzi z bardzo niewielu dobrze przebadanych regionów, jak Afryka Południowa i Wschodnia, Europa czy Azja Centralna i Wschodnia. Większa część obszarów planety to archeologiczna biała plama. Badanie tych obszarów może przynieść w przyszłości niezwykle ekscytujące odkrycia. « powrót do artykułu

Orangutanicy sumatrzańskiej Eirinie z Denver Zoo pomogła ziołowa herbata łagodząca poranne mdłości ciążowe, z której korzystała kiedyś jej opiekunka. Na początku ciąży 15-letnia Eirina źle się czuła. Mniej jadła i stała się osowiała. [Eirina] nigdy wcześniej nie była w ciąży. To dla niej zupełnie nowe doświadczenie - podkreśliła w wypowiedzi dla tygodnika People opiekunka Cindy Cossaboon. Orangutanica nie chciała wychodzić z gniazda; leżała w nim pod kocami. Odmawiała jedzenia i picia. Cossaboon zajmuje się orangutanicą, odkąd ta jako 8-latka przybyła w 2016 roku do Denver z zoo w Dortmundzie. Cindy mieszkała w Niemczech do wieku 14 lat, pomyślała więc, że będzie mówić do swojej nowej podopiecznej po niemiecku. Teraz śmieje się, że ma nadzieję, że pomogło to Eirinie w przeprowadzce i przyzwyczajeniu się do nieznanego otoczenia. Widząc złe samopoczucie ciężarnej Eiriny, pracownicy zoo sięgali po różne naturalne rozwiązania. Podawali jej, na przykład, imbir. Niestety, nic nie pomagało. Wtedy przypomniałam sobie herbatę, którą piłam, kiedy sama byłam w ciąży - opowiada Cossaboon. Zawierała ona m.in. liść mięty. Chcąc sprawdzić, czy to może zadziałać, porozmawiałam z menedżerami, a także zespołami weterynaryjnym i zajmującym się żywieniem [zwierząt]. Uzyskawszy pozwolenie, Cossaboon zaczęła parzyć herbatkę dla Eiriny. Jak się okazało, napar od razu przypadł orangutanicy do gustu. Po przyjściu do pracy przygotowuję herbatę. Gdy się parzy, idę sprawdzić, co u Eiriny (zawsze leży u siebie pod kocami) - opowiada opiekunka. Potem idę po napój. Widząc, że się zbliżam, [orangutanica] siada i jest gotowa do sączenia naparu. Po wypiciu herbatki staje się bardziej aktywna i zjada śniadanie - dodaje Cossaboon. Pod koniec lipca Eirinie urządzono bociankowe, które wykorzystano jako okazję do tego, by zachęcić zwiedzających (i nie tylko) do wsparcia orangutanów z Denver Zoo. Eirina urodzi na dniach. Jej aktywność ponownie się zmniejszyła. Nadal jednak pija rano swoją herbatkę.   « powrót do artykułu

Matematycy z Uniwersytetu w Manchesterze postanowili sprawdzić, ile kuponów trzeba wypełnić, by mieć gwarancję wygranej w brytyjskiej National Lottery. Doktorzy David Stewart i David Cushing stwierdzili, że wystarczy 27 kuponów, by z pewnością wygrać w Lotto, w której losowanych jest 6 z 59 liczb. Jednak, co ważne, nie jest to gwarancja najwyższej wygranej, a wygranej w ogóle, więc raczej nie odzyskamy pieniędzy wydanych na kupony. Do swoich obliczeń naukowcy wykorzystali strukturę geometryczną o nazwie Płaszczyzna Fana. To zbiór punktów i prostych tworzących trójkąt. W Płaszczyźnie Fana każde dwie różne proste mają jeden punkt wspólny, a każde dwa różne punkty należą do jednej prostej. Wykorzystując tę koncepcję Stewart i Cushing wyliczyli, że potrzebują dwóch trójkątów i trzech Płaszczyzn Fana, by wykorzystać wszystkie 59 liczb i wygenerować 27 kuponów, w których będzie co najmniej jedna wygrana. Na załączonych grafikach liczby, którymi należy wypełnić kupon, leżą na tej samej prostej. Jeśli w ten sposób wypełnimy kupony to, niezależnie od tego, które z ponad 45 milionów zestawów liczb zostanie wylosowanych, zawsze coś wygramy. W każdym bowiem z 45 milionów rozwiązań loterii musi znaleźć się co najmniej jedna z przedstawionych przez matematyków par, a to oznacza, że trafimy co najmniej najniższą z możliwych wygranych. Co ważne, istotna jest tu liczba 27 kuponów. Jeśli postanowimy zaoszczędzić i wypełnimy ich 26 to metoda nie zadziała. Na 26 kuponach mamy miejsce na 156 skreśleń, a to oznacza, że wiele liczb wielokrotnie się nie pojawi. Co więcej, stwierdziliśmy, że w takim wypadku możemy znaleźć aż 6 liczb, które w ogóle nie znajdą się na żadnym z kuponów. Mówiąc językiem teorii grafów, dla 26 kuponów istnieje niezależny zbiór sześciu elementów, wyjaśnia doktor Stewart, wykładowca matematyki teoretycznej. Naukowcy przypominają, że mimo iż ich metoda gwarantuje wygraną, to szanse na zysk są tak małe, że nie warto jej stosować. Wysłanie 27 kuponów będzie nas kosztowało 54 funty i w 99% przypadków nie odzyskamy tej kwoty. Stewart i Cushing mówią, że praca, którą wykonali, to interesujący problem obliczeniowy. Wykorzystali przy tym liczący sobie ponad 50 lat język programowania Prolog, jeden z najpopularniejszych języków programowania logicznego. « powrót do artykułu

Starzenie się społeczeństwa – ewidentnie widoczny trend – sprawia, że coraz częściej pada pytanie o to, jak powinna wyglądać właściwa i w pełni profesjonalna opieka medyczna nad seniorami. Kluczową kwestią wydaje się tu być indywidualizacja – osoba starsza powinna być leczona ściśle pod kątem bardzo precyzyjnie wykonanej diagnostyki. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, w Polsce żyje ponad 2,5 miliona osób powyżej 65 roku życia. Oczywiście wiek ten nie jest równoznaczny ze starością – w przeciwieństwie do ubiegłych dekad, to raczej czas często niemałej aktywności. Niemniej jednak na starzenie społeczeństwa można spojrzeć inaczej – kwestii zapewnienia opieki przez młodsze pokolenia. To tym bardziej ważne, że prognozy demograficzne wskazują na ciągły wzrost tego wskaźnika, co wiąże się z przedłużającą się średnią długością życia i starzeniem się społeczeństwa. Sprawia to, że zagadnienie opieki nad seniorami staje się coraz bardziej kluczowe. Najczęstsze problemy zdrowotne seniorów Monitoring zdrowia osób starszych musi obejmować maksymalnie szerokie zestawienie badań. Diagnostyka odgrywa tu szczególnie ważną rolę – świetnie sprawdzają się pod tym kątem prywatne pakiety medyczne dla seniorów. Analizując np. platformę www.mediccentre.pl zauważyć można, jak – w zależności od budżetu – można dostosować poziom tego typu świadczeń do osoby chorej, ale też tej, dla której ważne są regularnie wykonywane badania. To tym bardziej ważne, że pakiety medyczne można w miarę możliwości dostosować do bieżących problemów zdrowotnych. Do najczęściej spotykanych schorzeń osób starszych należą obecnie: Choroby układu krążenia – sugerowany lekarz: kardiolog Osteoporoza - reumatolog, ortopeda Choroba Alzheimera - neurolog, geriatra Nowotwory - onkolog Choroba Parkinsona - neurolog Cukrzyca typu 2 - diabetolog Choroby układu oddechowego - pulmonolog Zaburzenia wzroku - okulista Choroby układu pokarmowego - gastroenterolog Depresja i inne zaburzenia psychiczne - psychiatra, psycholog Jak wygląda to w praktyce? Szacuje się, że obecnie ok. 60% zgonów wśród osób starszych jest spowodowanych chorobami serca i układu krążenia. Z kolei drugą najczęstszą przyczynę zgonów wśród seniorów – to 25% wszystkich przypadków – stanowią nowotwory. Dużym problemem są też choroby układu oddechowego – np. na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc cierpi ok 10% w wieku 70 lat. Od lat problemem i wyzwaniem jest cukrzyca typu 2. Szacuje się, że w Polsce około 15% osób powyżej 65 roku życia cierpi na nią lub schorzenia powiązane. Z kolei wyraźne różnice widać w kontekście osteoporozy. Tu odczuwalna jest zależność od płci. Ta choroba dotyka około 30% kobiet i 12% mężczyzn w wieku powyżej 65 lat. Diagnotyka a opieka medyczna nad seniorami Jakie badania diagnostyczne powinna mieć regularnie realizowane osoba starsza w rodzinie? Kluczowe są tu nie tylko szerokość takich analiz, ale też cykliczność – dla regularnego porównywania danych i wyciągania wniosków dotyczących potencjalnych zmian w organizmie. Można w tym kontekście założyć, że diagnostyka zdrowotna seniora powinna obejmować profilaktykę oraz regularne badania takie jak: lipidogram poziom glukozy pomiar ciśnienia krwi densytometria okulistyka Interpretując wyniki, ważne jest uwzględnienie indywidualnego stanu zdrowia, stylu życia i historii chorób pacjenta. Wiek odgrywa duże znaczenie Należy w tym kontekście pamiętać, że każde wyniki badań dla osób starszych interpretować trzeba w pełni indywidualnie. Przykładem mogą być wskaźniki morfologii dla osoby w wieku 60 i 80 lat: W takim przypadku hemoglobina osoby w wieku 60 lat powinna wynosić ok. 13,8-17,2 g/dl (mężczyźni), 12,1-15,1 g/dl (kobiety). Z kolei w wieku 80 lat wartości te mogą być lekko obniżone. Wszystkie te statystyki mogą się różnić w zależności od regionu i innych czynników, takich jak styl życia, dieta i dostęp do opieki zdrowotnej. Również warto pamiętać, że te liczby mogą się zmieniać w czasie, więc zawsze najlepiej jest korzystać z najnowszych danych dostarczonych przez wiarygodne źródła, takie jak ministerstwa zdrowia czy organizacje badawcze. Reasumując: opieka nad zdrowiem seniora wymaga świadomego podejścia i regularnej kontroli. Niezbędne są zarówno odpowiednie badania diagnostyczne, jak i specjalistyczna opieka medyczna. Właściwa profilaktyka i wczesne wykrywanie problemów zdrowotnych mogą znacząco wpłynąć na jakość życia w starszym wieku. « powrót do artykułu

Musisz kupić nowa drukarkę? Koniecznie zapoznaj się z naszymi radami, aby wybrać najlepiej i uniknąć niepotrzebnych błędów. Wybierając nowy sprzęt drukujący musisz zwrócić uwagę na kilka kluczowych elementów, które pomogą wybrać właściwie. Na rynku dostępne są różne typy sprzętów, mamy proste modele drukarek atramentowych czy laserowych oraz bardziej zaawansowane urządzenia wielofunkcyjne. Planując zakup warto wybrać drukarkę, która zapewni dokładnie funkcje, na których nam szczególnie zależy w odpowiedniej relacji do ceny. Na etapie wyboru istotne jest też określenie, czy sprzęt ma wykorzystywać tusz do drukarki czy jednak toner. Od wykorzystywanych materiałów eksploatacyjnych zależą m.in koszty eksploatacji lecz nie tylko. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, co jest najważniejsze na etapie wyboru. Jak wybrać drukarkę do domu? W pierwszym kroku dobrze byłoby ustalić, co będzie najczęściej drukowane, czy i jakie funkcje dodatkowe są niezbędne. Kto będzie drukować. Czy będziesz wykorzystywać drukarkę w domowym biurze, czy korzystać będzie cała rodzina, w tym dzieci w wieku szkolnym. W tym miejscu przestrzegamy przed "super" ofertami tanich drukarek w marketach z okazji "back to school". Mówiąc wprost to pułapka, w którą wpada wielu rodziców, kupując drukarkę do szkoły. Drukarka jest tania owszem, ale koszty drukowania już niestety do tanich nie należą. I niestety zaskoczenie pojawia się w momencie, gdy przychodzi pora na wymianę tuszu. Tak tuszu, ponieważ te z pozoru "super oferty" dotyczą drukarek atramentowych. Kolejne pytanie dotyczy częstotliwości drukowania oraz budżetu jaki chcesz przeznaczyć na ten cel. Warto wiedzieć, że drukarki atramentowe są odpowiednim wyborem do drukowania zdjęć. Jeśli nie drukujesz zdjęć, grafik i nie zależy Ci na druku w kolorze, to w tym miejscu sprawę może rozwiązać tania drukarka monochromatyczna. Drukarki laserowe są bardziej wydajne i ekonomiczne przy drukowaniu dużych ilości dokumentów, pomimo że sama drukarka jest nieco droższa niż atramentowa. Drukarka laserowa kolorowa to znacznie wyższy koszt niż drukarka atramentowa o podobnych funkcjach. Na cenę sprzętu mają także wpływ opcje dodatkowe, takie jak skaner, duplex, opcja kserowania. Wi-fi jest już raczej standardem i nie ma większego wpływu na cenę. Jakie są najważniejsze parametry przy wyborze drukarki? Koszty eksploatacyjne - wiadomo, bardzo ważna kwestia. Zwróć uwagę na koszt wkładów oraz części zamiennych. Niektóre drukarki mogą mieć niższy koszt na stronę, co jest korzystne w dłuższej perspektywie. Dodatkowo wersje XL wkładów pozwalają wydrukować znacznie większą liczbę stron. Są one kompatybilne analogicznie jak produkt o standardowej pojemności, pojemniki są takie same, różnica jest tylko w pojemności tuszu. Jakość druku - sprawdź, jaką jakość druku oferuje drukarka. Dla większości użytkowników domowych rozdzielczość druku w okolicach 600 dpi lub wyższa będzie odpowiednia do codziennego użytku. Szybkość drukowania - jeśli zależy ci na szybkim wydruku, zwróć uwagę na prędkość drukowania urządzenia, podaną w ilości stron na minutę (str/min). Łączność - upewnij się, że drukarka posiada odpowiednie opcje łączności. Najczęściej spotykane to USB, Wi-Fi i Bluetooth. Możliwość drukowania z urządzeń mobilnych (smartfon, tablet) może być przydatna. Możliwości wielofunkcyjne - warto rozważyć zakup drukarki wielofunkcyjnej, która oprócz drukowania oferuje także skanowanie i kopiowanie. To oszczędza miejsce i koszty zakupu oddzielnych urządzeń. Obsługiwane formaty papieru - sprawdź, jakie formaty papieru obsługuje drukarka. Z pewnością obsługuje standardowe formaty A4, A5 itp., a może będziesz potrzebować możliwości drukowania na innych, nietypowych formatach np. A3. Recenzje i opinie użytkowników - przed zakupem warto zapoznać się z recenzjami i opiniami użytkowników na temat konkretnego modelu drukarki. To może pomóc w zrozumieniu, jakie są jej zalety i wady w codziennym użytkowaniu. Przechodząc przez każdy punkt powyższej checklisty znalezienie odpowiedniego modelu powinno stać się znacznie prostsze. Wybór pada często na najbardziej popularnych producentów, takich jak: Brother, Canon, Epson czy HP. Skupienie się na powyższych elementach pozwoli  z pewnością dokonać bardziej świadomego wyboru i znaleźć drukarkę, która najlepiej spełni Twoje potrzeby w domowym użytkowaniu. Jest to wybór na kilka najbliższych lat, warto więc wziąć pod uwagę nie tylko obecne potrzeby, ale i te potencjalne. Być może planujesz założenie firmy a może masz dzieci, które w niedługim czasie pójdą do szkoły, wówczas można wziąć pod uwagę sprzęt o szerszych możliwościach niż tych, które mamy dziś. « powrót do artykułu

Ostatnio często słyszymy o pożarach samochodów elektrycznych. Powstaje wrażenie, jakoby miały one miejsce bardzo często. Czy jednak rzeczywiście pojazdy elektryczne płoną częściej niż samochody spalinowe? Analiza danych z USA przeprowadzona przez porównywarkę ubezpieczeń AutoinsuranceEZ oraz dane Szwedzkiej Agencji Bezpieczeństwa Publicznego pokazują, że samochody elektryczne są bezpieczniejsze pod względem zagrożenia pożarowego od samochodów spalinowych. Największe zaś ryzyko stwarzają hybrydy. W ubiegłym roku analitycy z AutoinsuranceEZ przyjrzeli się danym zgromadzonym przez amerykańskie Narodową Radę Bezpieczeństwa Transportu (NTHB), Biuro Statystyk Transportu (BTS) oraz rządowym informacjom nt. samochodów, które sami producenci ściągnęli z rynku z powodu zagrożenia pożarowego. Z analizy wynika, że najbardziej ryzykownym typem pojazdu są hybrydy. Na każdych 100 000 sprzedanych hybryd zanotowano 3474,5 pożarów. Na drugim miejscu uplasowały się samochody spalinowe, z których płonie 1529,9 na 100 tysięcy sprzedanych. Jeśli zaś chodzi o pojazdy elektryczne, to zanotowano 25,1 pożarów na 100 000 sprzedanych. Eksperci sprawdzili też, ile pojazdów zostało ściągniętych z rynku z powodu ryzyka pożaru. I tak na przykład w roku 2020 Hyundai poinformował, że 430 000 sztuk spalinowego modelu Elantra jest zagrożonych pożarem. Ryzyko stwarzała instalacja elektryczna. W tym samym roku konieczna była naprawa usterki w 308 000 spalinowych modeli Kia Cadenza i Kia Sportage. Również tutaj problemem była instalacja elektryczna. Z kolei w 95 000 spalinowych Huyndai Genesis zagrożenie pożarowe stwarzał ABS, a producent McLarena Senny i McLarena 720S poinformował o wyciekach paliwa z 2800 samochodów. Narażone były też, oczywiście, samochody elektryczne. Pojawiła się konieczność naprawy usterek w 82 000 sztuk Huyndaia Kona i 70 000 Chryslera Pacifica. Tutaj problemem był akumulator. On też stwarza problemy w pojazdach hybrydowych. Jak więc wynika z dostępnych danych, w przypadku samochodów elektrycznych i hybrydowych pożary są powodowane przez usterki w akumulatorach, podczas gdy w pojazdach spalinowych przyczyn jest więcej i zagrożenie stanowiły układ elektryczny, wycieki paliwa oraz usterki w ABS. Dane z USA znajdują potwierdzenie w informacjach ze Szwecji. Na koniec 2022 roku u naszych północnych sąsiadów po drogach jeździło 610 716 samochodów elektrycznych i hybrydowych oraz 4 396 827 samochodów spalinowych. W tym czasie doszło do 106 pożarów elektrycznych środków transportu. Najczęściej, bo 38 razy, płonęły skutery, zanotowano 23 pożary samochodów osobowych i 20 pożarów rowerów. Szwedzi informują, że w ciągu ostatnich trzech lat liczba pożarów samochodów elektrycznych utrzymuje się na stałym poziomie około 20 rocznie, mimo że w tym czasie liczba samochodów tego typu zwiększyła się niemal dwukrotnie. To oznacza, że statystyczne ryzyko pożaru spada. W latach 2018–2020 w Szwecji zanotowano 81 pożarów samochodów elektrycznych. Do 17 doszło w czasie jazdy (zaliczono tutaj pożary w wyniku wypadków drogowych), 18 miało miejsce w trakcie ładowania, a w przypadku 46 nie ustalono w jakich warunkach pożar miał miejsce. Jak już wspomnieliśmy, w 2022 roku spłonęły w Szwecji 23 elektryczne i hybrydowe samochody pasażerskie. W tym samym roku całkowita liczba pożarów samochodów pasażerskich w Szwecji to około 3400 rocznie. Biorąc pod uwagę liczbę samochodów różnych typów trzeba stwierdzić, że zapaliło się 0,004% samochodów elektrycznych i hybrydowych oraz 0,09% samochodów spalinowych. Wśród pożarów pojazdów spalinowych układ elektryczny bądź akumulatory były przyczyną 656 pożarów. Z dostępnych polskich danych wynika, że w ubiegłym roku doszło w naszym kraju do 10 pożarów samochodów elektrycznych (na 29 780 zarejestrowanych) i 8333 pożarów samochodów spalinowych (na ok. 20 milionów zarejestrowanych). Zatem współczynnik pojazdów, które uległy pożarowi wynosi, odpowiednio, 0,03 i 0,04 procent. Głównym problemem związanym z pożarami samochodów elektrycznych, nie jest więc częstotliwość ich występowania, a trudności z ugaszeniem. « powrót do artykułu

Wykonane przez Telekop Webba (JWST) zdjęcia znanej gromady galaktyk El Gordo (Grubas) ujawniły niezwykły obiekt, którego nigdy wcześniej nie widziano. Na wykonanych w podczerwieni fotografiach widać odległe zniekształcone galaktyki znajdujące się w tle. Teleskop Hubble'a, który niejednokrotnie fotografował El Gordo, nie wdział tych galaktyk. Grubas to gromada setek galaktyk, która powstała 6,2 miliarda lat temu. W swoim czasie była to najbardziej masywna struktura tego typu we wszechświecie. Pracujący z JWST naukowcy skupili się na El Gordo, wykorzystując gromadę w roli soczewki. Zjawisko soczewkowania grawitacyjnego jest często używane przez astronomów do obserwacji odległych obiektów. Wykorzystuje ono fakt, że światło przebiegające w pobliżu dużej masy – tutaj jest to gromada galaktyk – ulega zakrzywieniu. Masa taka działa jak soczewka, pokazując i powiększając to, co jest za nią. Na najnowszych obrazach El Gordo widać jasny łuk nazwany El Anzuelo (Haczyk na ryby). Tworzy go światło z galaktyki odległej od nas o 10,6 miliarda lat. Czerwony kolor El Anzuelo to skutek zarówno przechodzenia światła przez pył, jak i przesunięcia ku czerwieni, wynikającego z olbrzymiej odległości, jaką musiało ono pokonać, by do nas dotrzeć. Astronomowie wykonali korektę zniekształceń powodowanych przez El Gordo i stwierdzili, że wspomniana galaktyka ma kształ dysku, a jej średnica wynosi 26 000 lat świetlnych, zatem 4-krotnie mniej od średnicy Drogi Mlecznej. Byli też w stanie określić historię tworzenia się galaktyki. Okazało się, że w centrum galaktyki bardzo szybko skończył się gaz potrzebny do tworzenia się gwiazd. To zaś może wskazywać na istnienie tam supermasywnej czarnej dziury. Innym ważnym elementem fotografii jest cienka linia biegnąca na lewo od centrum. Nazwana La Flaca (Chudzina) przedstawia poddaną soczewkowaniu grawitacyjnemu galaktykę znajdującą się w odległości 11 miliardów lat świetlnych. W pobliżu widać kolejną galaktykę, w której naukowcy zauważyli czerwonego olbrzyma i nazwali go Quyllur, co w języku keczua oznacza gwiazdę. Dzięki soczewkowaniu grawitacyjnemu przez El Gordo Hubble już wcześniej odkrył inne gwiazdy, np. Earendel, jednak wszystkie były błękitnymi nadolbrzymami. Quyllur to pierwszy czerwony olbrzym zaobserwowany w odległości większej niż miliard lat świetlnych od Ziemi. Takie gwiazdy, przez ich duże przesunięcie ku czerwieni, może odkryć tylko Webb. Zdjęcia ujawniły też inne interesujące obiekty, jak np. młodą gromadę galaktyk, która zaczęła tworzyć się 12,1 miliarda lat temu. Prawdopodobnie składa się ona z 17 galaktyk. « powrót do artykułu

Choroby układu oddechowego są drugą – po wadach serca – najczęstszą przyczyną zgonów dzieci z zespołem Downa, a problemy z dolnymi drogami oddechowymi to najczęstsza przyczyna, dla której osoby z trisomią 21. chromosomu trafiają do szpitala. Ponadto dorośli z zespołem Downa są znacznie bardziej narażeni na ryzyko hospitalizacji i zgonu z powodu COVID-19. Przez długi czas naukowcy nie znali przyczyny, dla której trisomia 21. chromosomu powoduje takie problemy z układem oddechowym. Naukowcy z USA opisali właśnie dwa główne mechanizmy leżące u podstaw tego zjawiska. W artykule Down syndrome is associated with altered frequency and functioning of tracheal multiciliated cells, and response to influenza virus infection, czytamy, że eksperymenty na hodowlach komórkowych oraz modelu mysim wykazały, że trisomia negatywnie wpływa na liczbę i funkcjonowanie rzęsek w drogach oddechowych. Na powierzchni komórek migawkowych znajduje się do 300 rzęsek. Poruszają się one z częstotliwością do 20 razy na sekundę, przesuwając śluz i usuwając zanieczyszczenia. Okazało się, że przy trisomi rzęsek jest mniej i poruszają się z mniejszą częstotliwością. Defekt ten może zmniejszać zdolność układu oddechowego do oczyszczania się ze śluzu i drobnoustrojów, negatywnie wpływając na biodynamikę górnych dróg oddechowych w czasie infekcji wirusowej i prowadząc do niebezpiecznej akumulacji płynu w płucach, wyjaśnia główny autor badań, doktor Kambez H. Benam. Drugim istotnym elementem jest fakt, że po wystawieniu na działanie wirusa grypy komórki z dodatkowym chromosomem wytwarzają zbyt dużo molekuł prozapalnych, co prowadzi do nadmiernej  reakcji układu odpornościowego. Reakcja taka może być bardzo niebezpieczna podczas infekcji wirusowej. Autorzy badań zauważają, że ich odkrycie do kolejny z dowodów na nadreaktywność układu odpornościowego u osób z zespołem Downa. Zbyt pobudzony układ odpornościowy może wywoływać wiele problemów zdrowotnych. Współautor odkrycia, doktor Joaquin Espinosa, dyrektor Linda Crnic Institute for Down Syndrome mówi, że jego zespół prowadzi właśnie badania kliniczne nad wykorzystaniem inhibitorów kinaz janusowych (JAK) u chorych z zespołem Downa. JAK modulują odpowiedź układu immunologicznego. Wstępne testy już pokazały, że leki te mogą poprawiać stan zdrowia płuc. « powrót do artykułu

Podczas prac archeologicznych w katedrze św. Piotra w Exeter w obrębie prezbiterium odkryto fundamenty oryginalnego ołtarza głównego z początku XII w., pozostałości krypty oraz dwa puste groby biskupów. Odkrycie krypty pod budynkiem było sporym zaskoczeniem, gdyż dotychczas sądzono, że oryginalny normański kościół jej nie posiadał. Ostatnie prace przyniosły  najciekawsze odkrycia w historii katedry w Exeter. Wcześniej znaleziono tam liczne struktury z epoki rzymskiej, w tym pozostałości fortu z I wieku oraz kamiennego budynku z III/IV wieku. Naukowcy uważają, że w pustych obecnie grobach pochowani byli Robert Warelwast, zmarły w 1155 roku biskup Exter, który na tym stanowisku zastąpił swojego wuja, niezwykle zasłużonego urzędnika królewskiego i dyplomatę biskupa Williama Warelwasta, oraz biskup William Brewer, zmarły w 1244 roku. Ich ciała w 1320 roku przeniesiono z oryginalnego miejsca pochówku do pustych obecnie grobowców, a później zostały ponownie przeniesione. Nie wiemy jednak, gdzie spoczywają. Historia katedry w Exeter sięga połowy XI wieku i związana jest z Leofricem. Urodzony w 1016 roku Celt kształcił się na duchownego w Lotaryngii. W 1039 roku spotkał przyszłego króla Edwarda Wyznawcę, który ponad 20 lat wcześniej – jako dziecko – uciekł z ojcem i młodszym bratem przed wojskami króla Danii Swena Widłobrodego do Normandii. W 1041 roku Leofric towarzyszył Edwardowi w drodze powrotnej do Anglii. Rok później Edward został koronowany, a w 1047 roku Leofric został biskupem Devonu i Kornwalii. Siedzibą biskupstwa zostało Crediton. W tym czasie okolice Crediton były słabo chronione i podatne na ataki wikingów. Dlatego Leofric poprosił o przeniesienie siedziby biskupstwa do Exeter, którego mury zapewniały lepszą ochronę. Edward przychylił się do tej prośby i w 1050 roku ufundował w Exeter katedrę. Siedzibą Leofrica został kościół przy klasztorze założonym w 928 roku. Msze często odbywały się jednak poza kościołem, w miejscu, w którym stoi obecna katedra. Jej budowę rozpoczął w 1114 roku wspomniany już William Warelwast, a oficjalnie konsekrowano ją w 1133 roku. Budowa była kontynuowana jeszcze przez około 100 lat. W drugiej połowie XIII wieku budynek uznano za przestarzały i przystąpiono do przebudowy w stylu gotyckim. Pozostawiono jednak znaczną część normańskiej katedry. Zasadniczą część przebudowy zakończono około 1340 roku. Obecne prace archeologiczne prowadzone są w ramach konserwacji budynku oraz instalacji nowego bardziej ekologicznego ogrzewania podłogowego. « powrót do artykułu

Zakłady bukmacherskie to popularna forma rozrywki, która przyciąga zarówno pasjonatów sportu, jak i osoby poszukujące emocji i adrenaliny. Dla początkujących obstawiających może to jednak być skomplikowane i pełne niepewności. Dlatego przygotowaliśmy dla Ciebie 10 porad, które pomogą Ci rozpocząć swoją przygodę z zakładami bukmacherskimi i zwiększyć swoje szanse na sukces. Przewodnik do wygranej w zakładach bukmacherskich Zdobądź wiedzę na temat dyscyplin sportowych Zanim zaczniesz obstawiać, warto zgłębić wiedzę na temat dyscyplin sportowych, które Cię interesują. Śledź wyniki, analizuj statystyki i naucz się interpretować formę drużyn oraz zawodników. Im większą wiedzę posiadasz, tym lepiej będziesz w stanie podejmować przemyślane decyzje zakładowe. Wybierz renomowanego bukmachera Wybór odpowiedniego bukmachera ma kluczowe znaczenie. Postaw na sprawdzonych operatorów, takich jak https://lvbet.pl/pl/, którzy oferują szeroki zakres zakładów i gwarantują uczciwość oraz bezpieczeństwo transakcji. Zarządzaj swoim bankrollem Jednym z najważniejszych elementów jest odpowiednie zarządzanie swoim bankrollem. Ustal sobie limit funduszy, które jesteś gotów zainwestować w zakłady bukmacherskie i trzymaj się go. Unikaj impulsywnych decyzji, które mogą prowadzić do nadmiernych strat. Skoncentruj się na wartości kursów Kursy bukmacherskie mają istotne znaczenie. Szukaj wartościowych zakładów, które oferują lepsze kursy niż sugeruje prawdopodobieństwo zdarzenia. Przeanalizuj dane, porównaj kursy różnych bukmacherów i podejmuj decyzje oparte na obiektywnej analizie. Wykorzystaj analizę statystyczną Analiza statystyczna może być pomocna przy typowaniu zakładów. Przeanalizuj dane historyczne, statystyki indywidualne zawodników czy drużyn oraz wyniki poprzednich spotkań. Wykorzystaj te informacje do podejmowania przemyślanych decyzji. Znajdź wartość w zakładach na żywo Zakłady na żywo to ciekawa opcja, która pozwala obstawiać podczas trwania wydarzenia sportowego. Możesz obserwować przebieg meczu i reagować na zmieniającą się sytuację. Pamiętaj jednak, aby zachować ostrożność i unikać emocjonalnych decyzji. Nie polegaj wyłącznie na szczęściu Zakłady bukmacherskie nie są jedynie grą losową. Staraj się podejmować decyzje na podstawie analizy i racjonalnych przesłanek, a nie wyłącznie polegać na szczęściu. Ucz się na swoich błędach i rozwijaj swoje umiejętności obstawiania. Unikaj emocjonalnych decyzji Emocje mogą wpływać na podejmowanie decyzji zakładowych. Unikaj obstawiania pod wpływem emocji, takich jak frustracja czy euforia. Zachowaj zimną głowę i podejmuj decyzje oparte na obiektywnej analizie. Korzystaj z promocji i bonusów Warto skorzystać z promocji i bonusów oferowanych przez bukmacherów. Przeszukaj ich ofertę i wykorzystaj bonusy powitalne, które mogą zwiększyć Twoje fundusze do obstawiania. Bądź cierpliwy i ucz się na błędach Sukces w zakładach bukmacherskich wymaga czasu, cierpliwości i nieustannego doskonalenia. Ucz się na swoich błędach, analizuj swoje decyzje zakładowe i wprowadzaj odpowiednie korekty. Rozpoczęcie przygody z zakładami bukmacherskimi może być fascynujące i ekscytujące. Pamiętaj jednak, że wymaga to pewnej dozy wiedzy, umiejętności i kontroli. Postępuj zgodnie z powyższymi poradami, wykorzystaj swoją wiedzę i analizę, a Twoje szanse na odniesienie sukcesu wzrosną. Powodzenia! « powrót do artykułu

Odpad z przemysłu spożywczego, łuska gryczana, służyła niegdyś do wypychania poduszek i materacy. Jednak znacznie lepiej zastosować ją w produkcji żywności, gdyż jest wartościowym źródłem błonnika i przeciwutleniaczy, przekonuje doktor habilitowana Małgorzata Wronkowska z Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie. Zdaniem uczonej, zmieloną łuskę gryki warto dodawać chociażby do pieczywa. Z gryki otrzymujemy głównie kaszę gryczaną i mąkę gryczaną. Obie są bogate w błonnik, białka, witaminy, składniki mineralne i przeciwutleniacze. W procesie ich produkcji od ziarna oddzielana jest łuska, którą od dziesięcioleci uważa się za odpad. Jest to jednak odpad niezwykle wartościowy. Uczeni postanowili sprawdzić, czy i jak można wykorzystać łuskę gryki w przemyśle spożywczym, szczególnie w pieczywie. Opracowali więc recepturę chleba baltonowskiego oraz bułek grahamek z dodatkiem zmielonej łuski gryki. Przeprowadzone następnie badania in vitro wykazały, że 3-procentowy udział łuski gryki w pieczywie może mieć pozytywny wpływ na nasz organizm. W zaproponowanym modelu trawienia wykazaliśmy, że składniki, które są uwalniane ze stałej matrycy pokarmowej, jakim w tym przypadku był popularny i ogólnie dostępny wyrób piekarniczy, są związkami wykazującymi działanie przeciwutleniające. A tym samym mogą być one, po trawieniu, lepiej wchłaniane przez organizm, wyjaśnia doktor Wronkowska. Nowością w naszych badaniach jest wykorzystanie zmielonych łusek z gryki w produkcie piekarniczym, który jest dostępny w sprzedaży detalicznej. Zaproponowany przez nas chleb z udziałem łusek gryki jest bogatszy od tego tradycyjnego o zwiększony udział błonnika pokarmowego oraz związków o udowodnionych właściwościach przeciwutleniających, mówi dodaje uczona. W przyszłości naukowcy chcą sprawdzić, czy łuskę z gryki można będzie dodawać również do ciastek czy wytrawnych przekąsek. Szkoda byłoby bowiem, by tak wartościowy odpad się marnował. Receptura chleba wzbogaconego o mieloną łuskę z gryki już trafiła do piekarń współpracujących z Instytutem. Mieszkańcy Warmii i Mazur będą więc mogli kupić chleb i bułki bogatsze w składniki odżywcze. « powrót do artykułu

Gdy w XVIII wieku Linneusz tworzył system klasyfikacji organizmów i upowszechniał zasadę dwuimiennego nazewnictwa, roślinę znaną w Polsce jako pokrzyk wilcza jagoda nazwał Atropa belladonna. Wybrał dla niej nazwy, które oddawały charakter rośliny – związane z nią niebezpieczeństwa oraz korzyści. Atropos to najstarsza z trzech Mojr, greckich bogiń losu. Lachesis rozpoczyna nić żywota, Kloto snuje ją dalej, a Atropos przecina, kończąc ludzkie życie. Belladonna zaś, czyli „piękna pani”, pochodzi od rozpowszechnionego w renesansowej Wenecji zwyczaju zakrapiania sobie oczu roztworem z tej rośliny. Rozszerzało to źrenice, dzięki czemu kobiety wydawały się bardziej zmysłowe i pociągające. Trucizna i objawy jej spożycia Atropa belladonna naturalnie występuje od Europy Zachodniej po Himalaje, została też wprowadzona do Ameryki Północnej. O jej trujących i halucynogennych właściwościach ludzkość wie od starożytności. Wilcza jagoda zawiera silnie toksyczne i psychoaktywne alkaloidy tropanowe, jak hiocyjamina czy skopolamina, a najbardziej znanym z nich jest atropina. Jak łatwo zauważyć, swoją nazwę wzięła ona właśnie od nazwy rośliny. Toksyczne są wszystkie części rośliny, ludzie zatruwają się najczęściej atrakcyjnie wyglądającymi, podobno słodkimi, jagodami. Dziecko, jeśli nie zostanie poddane leczeniu, może umrzeć już po zjedzeniu 2 jagód, nieleczony człowiek dorosły może stracić życie po zjedzeniu 10 owoców. Farmakolog, profesor M.R. Lee z Uniwersytetu w Edynburgu, przypomina, że dawniej lekarze zapamiętywali objawy zatrucia wilczą jagodą, mówiąc, że osoba taka jest "gorąca jak ogień, ślepa jak kret, sucha jak pieprz, czerwona jak burak i zachowuje się jak pijak". Objawy zatrucia występują zwykle po 30-60 minutach. Bardzo często, szczególnie u dzieci, pojawia się gorączka. Zwykle zaczyna się ona około godziny od zatrucia, a jej szczyt przypada na 6–8 godzin po nim. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów wpływu atropiny jest rozszerzenie źrenic. Stąd też zaburzenia widzenia. W skrajnych przypadkach tęczówka może stać się niewidoczna, a rozszrzone źrenice mogą utrzymywać się nawet przez 2 tygodnie, długo po ustąpieniu innych objawów. Wczesnymi oznakami spożycia wilczej jagody są też zaburzenia pracy ślinianek, przez co pojawia się silna suchość w ustach i gardle oraz trudności z przełykaniem. Szybko dochodzi również do zaczerwienienie na twarzy. Zatruta wilczą jagodą osoba może mówić nieskładnie lub wręcz bełkotać, pojawia się niezborność ruchów. Objawy przypominają upojenie alkoholowe. Wystąpić mogą pobudzenie i niepokój. Na poźniejszym etapie pacjenci skarżą się na halucynacje, szczególnie wzrokowe. U zatrutych osób dochodzi do tachykardii, serce bije z prędkością 120–160 uderzeń na minutę oraz wzrostu białych ciałek krwi (leukocytoza). Atropina często do tego stopnia zaburza pracę pęcherza – działając na mięsień wypieracz – że niezbędne staje się cewnikowanie. U dzieci i dorosłych występują takie same objawy, jednak to dzieci są narażone na większe niebezpieczeństwo. Duże, błyszczące, czarne owoce wyglądają apetycznie, a że na dzieci niekorzystnie działa znacznie mniejsza dawka niż na dorosłych, łatwiej mogą paść ofiarą rośliny. Dobrze wiedzą to lekarze ze szpitala uniwersyteckiego w Kars w Turcji, do którego każdego roku trafiają dziesiątki dzieci zatrutych wilczą jagodą. Z opublikowanego przez nich opracowania wiemy, że najczęściej wśród młodych pacjentów występuje poszerzenie źrenic, zaczerwienienie skóry, pobudzenie, bełkotliwa mowa, agresja i niezborność ruchów. Co robić? Objawów zatrucia nie wolno lekceważyć. Tym bardziej, że ofiara Atropa belladonna wcale nie musi skojarzyć swojego stanu z kilkoma zjedzonymi w lesie owocami. Znane są przypadki, gdy osoba taka najpierw zgłaszała się do okulisty, bo stwierdzała pogorszenie się widzenia. Co więc robić, gdy u siebie lub kogoś zauważymy objawy świadczące o zatruciu wilczą jagodą? Jedyną właściwą drogą postępowania jest natychmiastowe wezwanie pomocy medycznej. Odpowiednie działania ratunkowe są bowiem poza zasięgiem osoby, która nie ma wykształcenia medycznego. Zadziwiające przypadki We wspomnianej już „Toksykologii klinicznej” przytaczane są zadziwiające przykłady zatrucia. Autorzy wspominają m.in. zatruciu mięsem krów i królików, które jadły Atropa belladonna, a jednym z najbardziej niezwykłych przypadków jest zatrucie się trzech osób, w tym jednej poważnie, miodem zawierającym atropinę. To jednak przykłady sprzed kilkudziesięciu, a nawet ponad 100 lat. Współczesna medycyna, na szczęście, nie odnotowuje takich przypadków. Wygląd i występowanie w Polsce Atropa belladonna może dorastać do 2 metrów wysokości. Jej łodygi mają najczęściej trzy rozgałęzienia i zabarwione są lekko na fioletowo lub brunatno. Na łodydze rosną duże nawet ponad 20-centymetrowe ciemnozielone liście. Kwitnienie przypada na czerwiec i lipiec. Pojawiają się wówczas charakterystyczne 5-krotne kwiaty rosnące pojedynczo w kątach liści. Ich rozpostarty gwiaździście kielich ma około 2 cm długości i powiększa się w czasie owocowania. Roślina rodzi ładne, czarne i lśniące jagody. To one mogą przyciągnąć uwagę dzieci. Wilcza jagoda występowała niegdyś w Polsce bardziej powszechnie niż obecnie. Jednak jej eksploatacja na potrzeby przemysłu farmaceutycznego spowodowała, że wiele stanowisk zniszczono i obecnie jest to roślina bliska zagrożenia i chroniona. Występuje głównie na południu kraju, w niższych partiach Karpat i Sudetów, czasem na południowych wyżynach. Przez nasz kraj przebiega północna granica jej zasięgu. Stanowiska wilczej jagody spotkamy na zrębach, wiatrołomach, porębach, również w zaroślach. Nieco historii Historia wilczej jagody jest silnie związana z historią mandragory. Rośliny niezwykle cenionej w starożytności. Mandragora rośnie jedynie w gorącym klimacie, dlatego w Europie była bardzo rzadka. Ludzie szukali więc rośliny, która mogła by ją zastąpić. I jedną z takich roślin należących, podobnie jak mandragora, do rodziny psiankowatych, jest właśnie A. belladonna. Podobnie jak mandragora zawiera substancje halucynogenne. Wilcza jagoda była używana w starożytnej Grecji podczas obrzędów ku czci Bachusa i to prawdopodobnie stąd wziął się zwyczaj wykorzystywania jej przez średniowieczne czarownice podczas orgii. Była również używana do produkcji maści do latania, stanowiła ważną część farmakopei czarownic. O jej trujących właściwościach cały czas pamiętano. Dlatego też Pedanius Discorides, żyjący w I wieku prekursor farmakopei, ostrzegał przed myleniem mandragory z bardziej niebezpieczną wilczą jagodą. Pamięć o tym niebezpieczeństwie zachowała się chociażby w nazwie. Wilcza jagoda wykorzystywana była w dawnych czasach do trucia wilków, którym podrzucano mięso z włożonymi do środka owocami Atropa belladonna. Przez skojarzenie z mandragorą zwana jest pokrzykiem wilczą jagodą. Miała bowiem, jak mandragora, wydawać straszliwy krzyk podczas wyciągania jej korzeni z ziemi. Przez wieki wilcza jagoda należała głównie do tajemniczego świata wiedźm i trucicieli. W epoce nowożytnej zaczęto studiować ją bardziej systematycznie, a w 1831 roku z jej korzeni wyizolowano atropinę. Od połowy XIX do połowy XX wieku wyciągi z belladonny stosowane były w opatrunkach i maściach, które bez recepty można było kupić w aptece czy drogerii. Stosowano je na reumatyzm, nerwobóle, mięśniobóle czy zapalenie opłucnej. Obecnie przemysł farmaceutyczny również sięga po substancje pochodzące z Atropa belladonna. Jednak ze względu na niebezpieczeństwo, jakie stwarzają, są one ściśle kontrolowane. « powrót do artykułu

1. Wprowadzenie do wazektomii Wazektomia to jedna z metod antykoncepcji dostępnych dla mężczyzn. Jest to chirurgiczny zabieg polegający na przecięciu i zatkaniu nasieniowodów - rur, które przewodzą plemniki z jąder do cewki moczowej. Ta procedura jest często wybierana przez mężczyzn, którzy nie planują więcej dzieci lub którzy zdecydowali, że nie chcą mieć dzieci. W Polsce, podobnie jak w wielu innych krajach, wazektomia jest legalna i dostępna na życzenie pacjenta. Zazwyczaj jednak lekarze zalecają tę procedurę mężczyznom, którzy są pewni swojej decyzji o nieposiadaniu (więcej) dzieci, ze względu na to, że jest ona traktowana jako trwale nieodwracalna. Decyzja o poddaniu się wazektomii jest bardzo osobista i powinna być dokładnie przemyślana. Ważne jest, aby mężczyzna przeprowadził szczegółowe rozmowy na ten temat ze swoim partnerem, lekarzem, a także doradcą ds. zdrowia seksualnego. 2. Procedura wazektomii Wazektomia jest stosunkowo prosta procedura chirurgiczna, która zazwyczaj trwa mniej niż godzinę. Może być przeprowadzona zarówno z użyciem skalpela, jak i bez niego. W przypadku wazektomii bezskalpelowej, lekarz wykonuje niewielkie nakłucie w skórze moszny, a następnie znajduje, przecina i zamyka nasieniowody. Po zabiegu pacjenci zazwyczaj mogą wrócić do domu tego samego dnia. Może wystąpić niewielki dyskomfort lub ból, który zazwyczaj można łagodzić lekami przeciwbólowymi. Na ogół, mężczyźni są w stanie wrócić do normalnej aktywności w ciągu kilku dni po zabiegu. Zabieg wazektomii nie ma wpływu na natychmiastową antykoncepcję. Mężczyzna musi wykonać kilka testów nasienia w ciągu kilku miesięcy po zabiegu, aby upewnić się, że nasienie nie zawiera plemników. W tym okresie zalecane jest stosowanie innych metod antykoncepcji. Szczegółowe informacje o zabiegu na Wazektomia Łódź https://wazektomia.org.pl/. 3. Skutki wazektomii Wazektomia jest jedną z najskuteczniejszych metod antykoncepcji, z prawie 100% skutecznością w zapobieganiu ciąży. Nie ma wpływu na libido, erekcję ani ejakulację mężczyzny, a plemniki wciąż są produkowane przez jądra, ale są po prostu absorbowane przez organizm. Niektórzy mężczyźni mogą doświadczyć zmian w swoim życiu seksualnym po wazektomii, ale są one zazwyczaj pozytywne. Wiele par zgłasza lepszą satysfakcję seksualną po wazektomii, ponieważ eliminuje ona strach przed niechcianą ciążą. Jednak wazektomia nie chroni przed chorobami przenoszonymi drogą płciową (STD). Dlatego ważne jest, aby mężczyźni nadal stosowali prezerwatywy podczas seksu z partnerami, których status STD nie jest znany. 4. Rozważanie decyzji o wazektomii Decyzja o wazektomii jest poważna i powinna być dokładnie przemyślana. Mężczyźni powinni porozmawiać o tym z lekarzem i partnerem, zanim podejmą tę decyzję. Mogą również skorzystać z poradnictwa, które może pomóc im zrozumieć skutki tej decyzji i przemyśleć wszystkie dostępne opcje. Młodzi mężczyźni, którzy jeszcze nie mają dzieci, powinni być szczególnie ostrożni przy podejmowaniu tej decyzji. Mimo że wazektomia jest potencjalnie odwracalna, nie powinna być traktowana jako metoda antykoncepcji, która może być łatwo cofnięta. Wazektomia powinna być traktowana jako trwałe rozwiązanie. Ponadto, mężczyźni powinni pamiętać, że wazektomia nie wpływa na ich zdolność do odczuwania przyjemności seksualnej lub na zdolność do osiągania erekcji czy ejakulacji. Jednakże, jeśli mężczyzna lub jego partner ma jakiekolwiek wątpliwości, warto zasięgnąć porady lekarza lub doradcy ds. zdrowia seksualnego. 5. Możliwe powikłania po wazektomii Chociaż wazektomia jest ogólnie bezpiecznym zabiegiem, jak każda operacja, wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań. Może to obejmować krwawienie, infekcję, granuloma (małe guzki zapalne) w miejscu przecięcia nasieniowodów, czy nieoczekiwane bóle. Innym możliwym powikłaniem jest vasitis nodosa, która jest stanem zapalnym nasieniowodów, który może wystąpić po wazektomii. Objawy mogą obejmować ból w mosznie i guzki wyczuwalne przez skórę. Leczenie polega zazwyczaj na podawaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. W niektórych przypadkach nasieniowody mogą się spontanicznie zagoić, co prowadzi do możliwości powrotu płodności. Jest to jednak rzadkość i w większości przypadków wazektomia jest trwałym rozwiązaniem. 6. Wazektomia a prawo W Polsce wazektomia jest całkowicie legalna. Mężczyzna, który decyduje się na taki zabieg, nie musi obawiać się konsekwencji prawnych. Również lekarz wykonujący tę procedurę działa w ramach prawa. Jednak mimo że wazektomia jest legalna, nie jest to procedura rutynowo oferowana w ramach publicznego systemu ochrony zdrowia. W praktyce, mężczyźni, którzy decydują się na wazektomię, często muszą pokryć koszty zabiegu. Ponadto, decyzja o wazektomii jest chroniona prawem do prywatności. To oznacza, że lekarz nie może ujawnić informacji o tym, że pacjent przeszedł tę procedurę bez jego wyraźnej zgody. 7. Odwrócenie skutków wazektomii - rewazektomia Rewazektomia to procedura, która ma na celu przywrócenie płodności mężczyzny po wazektomii. Jest to jednak procedura znacznie bardziej skomplikowana niż wazektomia i zazwyczaj wymaga hospitalizacji. Podczas rewazektomii, chirurg próbuje odtworzyć nasieniowody, które zostały przecięte lub zatkane podczas wazektomii. Jest to delikatny zabieg, który wymaga precyzyjnego szycia pod mikroskopem. Mimo że rewazektomia jest potencjalnie możliwa, mężczyźni powinni pamiętać, że nie zawsze jest skuteczna. Nawet jeśli procedura technicznie się powiedzie, nie gwarantuje to, że mężczyzna odzyska płodność. 8. Skuteczność rewazektomii Skuteczność rewazektomii jest zróżnicowana i zależy od wielu czynników, takich jak czas od wazektomii do rewazektomii, wiek pacjenta, zdrowie ogólne, oraz technika użyta podczas wazektomii. Statystyki wskazują, że około 50-70% mężczyzn jest w stanie ojcostwo dziecka po rewazektomii. Czas potrzebny na powrót płodności może wynosić od kilku miesięcy do kilku lat. Czynniki, które mogą wpływać na skuteczność rewazektomii, obejmują długość czasu, jaki upłynął od wazektomii, wiek mężczyzny, zdrowie ogólne i technikę używaną podczas oryginalnej wazektomii. 9. Postępowanie po rewazektomii Po rewazektomii, pacjent musi poddać się regularnym badaniom nasienia, aby sprawdzić, czy procedura była skuteczna. Może to trwać kilka miesięcy, zanim plemniki pojawią się ponownie w nasieniu. Należy pamiętać, że nawet jeśli procedura technicznie się powiedzie, nie gwarantuje to, że mężczyzna będzie w stanie ojcostwo dziecko. W wielu przypadkach mężczyźni mogą potrzebować pomocy technik reprodukcyjnych, takich jak in vitro, aby osiągnąć ciążę. Rany po operacji powinny się goić w ciągu kilku tygodni, ale pacjent powinien unikać intensywnych aktywności fizycznych, takich jak podnoszenie ciężarów, przez co najmniej miesiąc. Jeżeli wystąpią jakiekolwiek problemy, takie jak infekcja, krwawienie, czy intensywny ból, pacjent powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem. 10. Podsumowanie i wnioski Wazektomia jest skuteczną metodą antykoncepcji, która jest dostępna dla mężczyzn. Decyzja o poddaniu się wazektomii jest poważna i powinna być dokładnie przemyślana. Wazektomia jest prawie 100% skuteczna w zapobieganiu ciąży, ale nie chroni przed chorobami przenoszonymi drogą płciową. Jest to zabieg stosunkowo prosty i bezpieczny, ale jak każda operacja, wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań. Rewazektomia, procedura mająca na celu odwrócenie skutków wazektomii, jest znacznie bardziej skomplikowana i nie zawsze skuteczna. Dlatego wazektomia powinna być traktowana jako trwała decyzja, a nie jako metoda antykoncepcji, którą można łatwo cofnąć. « powrót do artykułu

1. Konsultacja wstępna Konsultacja z lekarzem to pierwszy krok na drodze do przeprowadzenia zabiegu liposukcji laserowej. W tym czasie lekarz dokładnie ocenia stan pacjenta, aby określić, czy jest on odpowiednim kandydatem do tego zabiegu. Również podczas tego etapu pacjent ma możliwość przedyskutować swoje oczekiwania, wyrazić obawy i zapytać o wszystko, co go niepokoi. Ważne jest, aby na tym etapie pacjent był jak najbardziej otwarty i szczery. Dyskusja na temat zdrowia, stylu życia, nawyków żywieniowych, aktywności fizycznej i innych czynników może przyczynić się do zrozumienia, jak zabieg może wpłynąć na ciało pacjenta. To także czas na omówienie ewentualnych alergii i reakcji na leki, które mogą mieć wpływ na wynik zabiegu. 2. Ocena stanu zdrowia Po konsultacji wstępnej następuje ocena stanu zdrowia. Ten etap obejmuje przeprowadzenie badań, które pomagają określić ogólny stan zdrowia pacjenta. Ważne jest, aby wykluczyć ewentualne przeciwwskazania do zabiegu, takie jak niektóre choroby przewlekłe, problemy z krzepnięciem krwi lub otyłość. Lekarz może zlecić różne badania, takie jak badania krwi, EKG, ultrasonografię lub inne, w zależności od indywidualnej sytuacji pacjenta. Te badania pomagają lekarzowi zrozumieć, jak organizm pacjenta może zareagować na zabieg i znieczulenie. 3. Planowanie zabiegu Na tym etapie lekarz i pacjent wspólnie decydują o obszarach ciała, które będą poddane liposukcji. Lekarz może zasugerować, które obszary są najlepsze do zabiegu, biorąc pod uwagę budowę ciała, stan zdrowia i oczekiwania pacjenta. Podczas tego etapu omawiane są również oczekiwania pacjenta odnośnie efektów zabiegu. To ważne, aby pacjent miał realistyczne oczekiwania. Lekarz może pokazać zdjęcia przed i po zabiegu, aby pomóc pacjentowi zrozumieć, jakie mogą być rezultaty. 4. Przygotowanie do zabiegu W dniach poprzedzających zabieg pacjent powinien przestrzegać wszystkich zaleceń lekarskich. Zazwyczaj oznacza to, że nie należy spożywać pokarmów i napojów na kilka godzin przed zabiegiem. Lekarz może również zalecić unikanie niektórych leków i suplementów, które mogą wpływać na krzepnięcie krwi. Dodatkowo, pacjent powinien przygotować się na okres rekonwalescencji po zabiegu. Obejmuje to zapewnienie odpowiedniego odpoczynku, zorganizowanie opieki, jeśli jest to konieczne, i przygotowanie domu na powrót po zabiegu. 5. Przeprowadzenie zabiegu Liposukcja laserowa jest zabiegiem, który odbywa się pod znieczuleniem miejscowym. Lekarz wykonuje małe nacięcie, przez które wprowadza do ciała światłowód emitujący promieniowanie laserowe. Promieniowanie laserowe ma za zadanie "rozbić" komórki tłuszczowe, które następnie zamieniają się w płynną formę. Część tej emulsji tłuszczowej jest odsysana podczas zabiegu, a reszta zostanie wydalona naturalnie przez organizm. Zabieg trwa zazwyczaj od jednej do kilku godzin, w zależności od ilości i obszarów, które mają być poddane liposukcji. Należy pamiętać, że liposukcja laserowa to zabieg inwazyjny i zawsze niesie za sobą pewne ryzyko komplikacji. Szczegółowe informacje o przebiegu zabiegu na Lipoliza laserowa Warszawa. 6. Emulsyfikacja tłuszczu Laser działa na komórki tłuszczowe, podgrzewając je i przekształcając w płynny stan. To proces nazywany emulsyfikacją. Emulsyfikowany tłuszcz jest łatwiejszy do usunięcia, co pozwala na bardziej precyzyjne i mniej inwazyjne usunięcie tłuszczu. Dzięki temu procesowi, liposukcja laserowa może być mniej bolesna i przynosić mniejsze obrzęki i siniaki w porównaniu do tradycyjnej liposukcji. Warto jednak zauważyć, że wyniki mogą różnić się w zależności od indywidualnych cech pacjenta i doświadczenia lekarza. 7. Usuwanie emulsji tłuszczowej Podczas zabiegu część płynnego tłuszczu jest odsysana. To proces znany jako aspiracja. Pozostałość emulsji tłuszczowej zostanie wydalona naturalnie przez organizm w ciągu kilku tygodni po zabiegu. Usuwanie tłuszczu w ten sposób ma wiele zalet. Po pierwsze, pozwala na bardziej precyzyjne konturowanie ciała. Po drugie, proces jest mniej inwazyjny i zazwyczaj powoduje mniej siniaków i obrzęków niż tradycyjna liposukcja. 8. Zakończenie zabiegu i opieka po zabiegu Po zakończeniu zabiegu pacjent zostaje w klinice pod opieką medyczną na kilka godzin. To pozwala lekarzom monitorować stan pacjenta i upewnić się, że nie ma żadnych powikłań. Zabieg liposukcji laserowej jest zazwyczaj ambulatoryjny, co oznacza, że pacjent może wrócić do domu tego samego dnia. W domu pacjent powinien przestrzegać wszystkich zaleceń lekarskich dotyczących opieki po zabiegu, takich jak odpoczynek, unikanie nadmiernego wysiłku i noszenie specjalnej bielizny uciskowej. 9. Regeneracja Regeneracja po liposukcji laserowej może trwać kilka tygodni. Pacjent powinien unikać intensywnych ćwiczeń fizycznych, a także monitorować swój stan zdrowia i natychmiast zgłosić lekarzowi wszelkie niepokojące objawy. Dobrze jest również pamiętać, że wyniki liposukcji laserowej nie są natychmiast widoczne. Ciało potrzebuje czasu na usunięcie resztek emulsji tłuszczowej i zakończenie procesu gojenia. 10. Ostateczny efekt Pełny efekt zabiegu jest zazwyczaj widoczny po 2-3 miesiącach. Jest to czas, kiedy reszta emulsji tłuszczowej jest wydalona i organizm kończy proces regeneracji. Warto jednak pamiętać, że liposukcja laserowa, podobnie jak każdy inny zabieg, nie daje gwarancji trwałych rezultatów. Aby utrzymać efekty zabiegu, pacjent powinien prowadzić zdrowy styl życia, utrzymywać stabilną wagę i regularnie ćwiczyć. Liposukcja laserowa to skuteczna technika konturowania ciała, która może przynieść znaczne poprawy dla osób, które borykają się z lokalnymi nagromadzeniami tłuszczu. Pamiętaj jednak, że to decyzja, która wymaga dobrze przemyślanego podejścia i zrozumienia zarówno korzyści, jak i potencjalnych ryzyk. « powrót do artykułu

Wprowadzenie Nadużywanie alkoholu to globalny problem, który dotyka miliony ludzi na całym świecie. Długotrwałe nadużywanie alkoholu może prowadzić do wielu poważnych problemów zdrowotnych, w tym uszkodzenia wątroby, choroby serca, a nawet śmierci. Wiele osób, które cierpią z powodu nadużywania alkoholu, potrzebuje profesjonalnej pomocy, aby poradzić sobie z problemem. Zabieg odtrucia alkoholowego jest jednym z dostępnych rozwiązań. Zabieg odtrucia alkoholowego jest kluczowym pierwszym krokiem w procesie leczenia alkoholizmu. Pomaga on osobie uzależnionej przetrwać objawy odstawienia alkoholu, które mogą być niebezpieczne, a nawet śmiertelne, jeśli nie są odpowiednio leczone. Proces ten jest nie tylko niezbędny dla zdrowia fizycznego osoby uzależnionej, ale także pomaga przygotować umysł do długotrwałego leczenia i powrotu do zdrowia. W tym artykule omówimy, czym jest zabieg odtrucia alkoholowego, jak przebiega, kto może z niego skorzystać i jakie są potencjalne przeciwwskazania do jego wykonania. Poruszymy także temat innych metod leczenia alkoholizmu oraz porównamy je z zabiegiem odtrucia alkoholowego. Co to jest zabieg odtrucia alkoholowego? Zabieg odtrucia alkoholowego jest medycznym procesem, który pomaga osobom uzależnionym od alkoholu przejść przez okres odstawienia. Celem zabiegu jest usunięcie toksyn z organizmu, zminimalizowanie objawów odstawienia i przygotowanie do długotrwałego leczenia alkoholizmu. To jest pierwszy, kluczowy krok w procesie odzyskiwania zdrowia przez osobę uzależnioną. Zabieg odtrucia alkoholowego może być prowadzony w szpitalu, klinice leczenia uzależnień, ale także w domu pacjenta. W przypadku domowego odtrucia alkoholowego, specjalistyczny ratownik medyczny przyjeżdża do domu pacjenta i prowadzi zabieg w komfortowych warunkach, co może zwiększyć skuteczność i komfort pacjenta. Chociaż zabieg odtrucia alkoholowego jest niezbędny dla osoby cierpiącej z powodu nadużywania alkoholu, to jest to tylko pierwszy krok w procesie leczenia alkoholizmu. Długotrwałe leczenie i wsparcie są niezbędne dla pełnego odzyskania zdrowia i uniknięcia nawrotów. Więcej informacji o zabiegu na Odtrucie alkoholowe Warszawa https://odtruwaniewarszawa.pl/. Dlaczego konieczne jest odtrucie alkoholowe? Nadużywanie alkoholu prowadzi do licznych szkód w organizmie, a jednym z najpoważniejszych jest zatrucie alkoholem. Zatrucie to prowadzi do gromadzenia się toksyn w organizmie, które mogą powodować różne objawy, takie jak nudności, wymioty, bóle głowy, dezorientacja, a nawet śpiączka alkoholowa lub śmierć. Zabieg odtrucia alkoholowego pomaga usunąć te toksyny z organizmu, co łagodzi objawy związane z zatruciem. Pomaga to osobie uzależnionej poczuć się lepiej, co z kolei może zwiększyć motywację do dalszego leczenia alkoholizmu. Odtrucie alkoholowe jest kluczowym pierwszym krokiem w procesie leczenia alkoholizmu, ponieważ pomaga oczyścić organizm z toksyn i przygotować umysł do długotrwałego leczenia. Jednak sam zabieg odtrucia alkoholowego nie jest leczeniem alkoholizmu. To jest tylko pierwszy krok na drodze do odzyskania zdrowia. Długotrwałe leczenie alkoholizmu zazwyczaj obejmuje terapię behawioralną, wsparcie grupowe i ewentualnie leczenie farmakologiczne, aby pomóc osobie przestać pić na dobre. Jak przebiega zabieg odtrucia alkoholowego w domu? Zabieg odtrucia alkoholowego w domu jest realizowany przez wykwalifikowanego ratownika medycznego, który przyjeżdża do domu pacjenta swoim prywatnym, nieoznakowanym samochodem. Jest to wygodne i dyskretne rozwiązanie dla osób, które mogą czuć się niekomfortowo lub zawstydzone z powodu swojego problemu z alkoholem. Podczas zabiegu, który trwa do dwóch godzin, pacjent otrzymuje do trzech kroplówek dożylnie, środki uspokajające, przeciwwymiotne, nasenne i zestaw witamin doustnie. Ratownik medyczny monitoruje stan zdrowia pacjenta przez cały czas trwania zabiegu, aby zapewnić jego bezpieczeństwo i komfort. Warto jednak podkreślić, że choć zabieg odtrucia alkoholowego w domu jest bezpieczny i skuteczny, to nie zastępuje długotrwałego leczenia alkoholizmu. Po zabiegu odtrucia alkoholowego, pacjent powinien kontynuować leczenie, które może obejmować terapię, wsparcie grupowe i leczenie farmakologiczne, aby pomóc mu przestać pić na dobre. Jakie są elementy zabiegu odtrucia alkoholowego? Zabieg odtrucia alkoholowego składa się z kilku kluczowych elementów. Pierwszym z nich jest podawanie kroplówek dożylnych, które pomagają usunąć toksyny z organizmu. Kroplówki te mogą zawierać różne substancje, takie jak witaminy, elektrolity, glukoza i inne składniki niezbędne do wspierania prawidłowego funkcjonowania organizmu. Drugim elementem zabiegu są środki uspokajające, przeciwwymiotne i nasenne, które pomagają złagodzić objawy odstawienia alkoholu. Te leki pomagają pacjentowi poczuć się lepiej, co z kolei zwiększa jego gotowość do dalszego leczenia. Trzecim elementem są witaminy podawane doustnie, które pomagają odbudować zasoby organizmu, które mogły zostać wyczerpane przez długotrwałe nadużywanie alkoholu. Witaminy te są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu i pomagają poprawić ogólne samopoczucie pacjenta. Kto może skorzystać z zabiegu odtrucia alkoholowego? Zabieg odtrucia alkoholowego jest przeznaczony dla osób, które nadużywają alkoholu i chcą z tym skończyć. Aby skorzystać z zabiegu, pacjent musi wyrazić na to zgodę. Ponadto, zaleca się, aby pacjent nie spożywał alkoholu co najmniej dwie do trzech godzin przed zabiegiem. Pomimo że zabieg odtrucia alkoholowego jest bezpieczny i skuteczny, nie każda osoba nadużywająca alkoholu jest odpowiednim kandydatem. Na przykład, osoby z niektórymi stanami zdrowotnymi, takimi jak marskość wątroby, bardzo wysokie ciśnienie krwi, padaczka alkoholowa, choroby przewlekłe, choroby wątroby, choroby serca, które nie są leczone, mogą nie być w stanie bezpiecznie przeprowadzić zabiegu. Ważne jest, aby każda osoba rozważająca zabieg odtrucia alkoholowego skonsultowała się z lekarzem lub specjalistą ds. uzależnień, aby upewnić się, że jest to bezpieczne i odpowiednie rozwiązanie. Czego oczekiwać po zabiegu odtrucia alkoholowego? Po zabiegu odtrucia alkoholowego, większość pacjentów czuje się lepiej. Zabieg pomaga złagodzić objawy związane z odstawieniem alkoholu, takie jak drżenie, pocenie się, niepokój, depresja, nudności i wymioty. Pomaga to pacjentowi poczuć się lepiej i przygotować się do dalszego leczenia alkoholizmu. Jednakże, choć zabieg odtrucia alkoholowego pomaga złagodzić objawy związane z odstawieniem alkoholu, to nie jest leczeniem alkoholizmu. To jest tylko pierwszy krok na drodze do odzyskania zdrowia. Długotrwałe leczenie alkoholizmu, które zazwyczaj obejmuje terapię behawioralną, wsparcie grupowe i ewentualnie leczenie farmakologiczne, jest niezbędne do pełnego odzyskania zdrowia i uniknięcia nawrotów. Warto zauważyć, że każda osoba reaguje inaczej na zabieg odtrucia alkoholowego. Niektóre osoby mogą odczuwać ulgę i poprawę samopoczucia od razu po zabiegu, podczas gdy inne mogą potrzebować więcej czasu, aby poczuć pełne korzyści. Ważne jest, aby pacjent był cierpliwy i kontynuował długotrwałe leczenie alkoholizmu. Jakie są przeciwwskazania do zabiegu odtrucia alkoholowego? Chociaż zabieg odtrucia alkoholowego jest bezpieczny dla większości osób nadużywających alkohol, istnieją pewne przeciwwskazania, które mogą uniemożliwić przeprowadzenie zabiegu. Na przykład, osoby z marskością wątroby, bardzo wysokim ciśnieniem krwi, padaczką alkoholową, chorobami przewlekłymi, chorobami wątroby lub chorobami serca, które nie są leczone, mogą nie być w stanie bezpiecznie przeprowadzić zabiegu. Ważne jest, aby każda osoba rozważająca zabieg odtrucia alkoholowego skonsultowała się z lekarzem lub specjalistą ds. uzależnień, aby upewnić się, że jest to bezpieczne i odpowiednie rozwiązanie. Specjalista będzie w stanie ocenić stan zdrowia pacjenta, historię nadużywania alkoholu i inne czynniki, aby zdecydować, czy zabieg odtrucia alkoholowego jest odpowiedni. Należy pamiętać, że nawet jeśli zabieg odtrucia alkoholowego nie jest odpowiedni, istnieją inne strategie leczenia alkoholizmu, które mogą pomóc osobie uzależnionej odzyskać zdrowie. Porównanie z innymi metodami leczenia alkoholizmu Zabieg odtrucia alkoholowego jest jednym z wielu dostępnych narzędzi w leczeniu alkoholizmu. Choć jest to ważny pierwszy krok w procesie leczenia, to nie jest jedynym elementem skutecznego planu leczenia. Terapia behawioralna, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT) lub terapia motywacyjna, jest często kluczowym elementem długotrwałego leczenia alkoholizmu. Terapia ta pomaga pacjentom zmienić swoje myśli i zachowania związane z alkoholem, co może pomóc im uniknąć nawrotów. Wsparcie grupowe, takie jak Anonimowi Alkoholicy, jest również często używane w leczeniu alkoholizmu. Grupy wsparcia mogą zapewnić pacjentom poczucie społeczności i zrozumienia, które mogą być niezwykle pomocne w procesie zdrowienia. Leczenie farmakologiczne, takie jak naltrekson, acamprosat czy disulfiram, może również być stosowane w leczeniu alkoholizmu. Te leki mogą pomóc zredukować pragnienie alkoholu i/lub skutki spożycia alkoholu, co może pomóc pacjentom uniknąć nawrotów. W każdym przypadku, skuteczne leczenie alkoholizmu zazwyczaj obejmuje kombinację różnych metod, dostosowanych do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta. « powrót do artykułu

Wstęp Alkoholizm jest chorobą, która dotyka miliony ludzi na całym świecie, wpływając nie tylko na ich zdrowie fizyczne i psychiczne, ale także na ich rodziny, relacje i życie zawodowe. Leczenie alkoholizmu jest wieloaspektowe i zwykle obejmuje kombinację terapii psychologicznej, wsparcia społecznego i interwencji medycznych. Jednym z najbardziej znanych medycznych podejść do leczenia alkoholizmu jest wszycie esperalu. Esperal, znany również pod swoją nazwą chemiczną, disulfiram, jest lekiem, który jest często wykorzystywany w leczeniu alkoholizmu. Działa poprzez zmianę sposobu, w jaki organizm metabolizuje alkohol, powodując nieprzyjemne efekty, kiedy alkohol jest spożywany. Celem tego artykułu jest omówienie procedury wszycia esperalu, jak to działa, dla kogo jest to odpowiednie i jakie są potencjalne zalety i ograniczenia tego podejścia. Definicja esperalu Esperal, czyli disulfiram, to lek stosowany w terapii uzależnienia od alkoholu. Substancja ta działa poprzez blokowanie enzymu odpowiedzialnego za metabolizowanie alkoholu w organizmie. Gdy pacjent, który został wszczepiony esperalem, spożywa alkohol, powoduje to szybki wzrost poziomu acetaldehydu - substancji, która powoduje wiele nieprzyjemnych objawów, takich jak nudności, wymioty, ból głowy, zaburzenia widzenia i inne. Cel stosowania esperalu jest taki, żeby utworzyć silne negatywne skojarzenie z piciem alkoholu. Te nieprzyjemne objawy są tak silne, że większość osób unika spożycia alkoholu, aby ich uniknąć. Dlatego esperal jest często używany jako część szerszego programu leczenia alkoholizmu, który może obejmować terapię psychologiczną i wsparcie społeczne. Historia esperalu Esperal, czyli disulfiram, był jednym z pierwszych leków używanych do leczenia alkoholizmu. Został odkryty w latach 40. XX wieku przez duńskich naukowców, którzy zauważyli, że pracownicy w przemyśle gumowym, którzy byli narażeni na disulfiram, mieli silne reakcje negatywne po spożyciu alkoholu. Od tego czasu lek ten jest stosowany w leczeniu alkoholizmu na całym świecie. Disulfiram był pierwotnie opracowany jako lek na robaki, ale jego zdolność do zmiany sposobu metabolizowania alkoholu przez organizm szybko przyciągnęła uwagę naukowców. W 1948 roku disulfiram został oficjalnie zatwierdzony do leczenia alkoholizmu przez Food and Drug Administration (FDA) w Stanach Zjednoczonych i od tego czasu jest używany jako jeden z głównych leków w terapii uzależnienia od alkoholu. Zabieg wszycia esperalu Zabieg w Wszywka alkoholowa Gdańsk polega na wszczepieniu tabletek disulfiramu w tkanki mięśniowe pacjenta. Zwykle procedura ta jest wykonywana przez lekarza chirurga ze specjalizacją. Najczęściej tabletki są wszczepiane w okolicy pośladka, ale mogą być umieszczone w innych miejscach, zależnie od specyfiki pacjenta. Procedura wszczepiania esperalu jest stosunkowo prostym zabiegiem chirurgicznym, który jest zwykle wykonywany ambulatoryjnie. Pacjent zostaje poddany znieczuleniu miejscowemu, po czym lekarz wykonuje niewielkie nacięcie i wszczepia tabletki esperalu do mięśnia. Nacięcie jest następnie zszywane i zabandażowane. Cały proces trwa zazwyczaj około godziny. Przygotowanie do zabiegu Przed zabiegiem wszycia esperalu pacjent musi spełniać pewne kryteria. Przede wszystkim, pacjent musi być trzeźwy w dniu zabiegu. Jest to absolutnie kluczowe, ponieważ wszczepienie esperalu podczas gdy alkohol jest obecny w systemie pacjenta, może prowadzić do natychmiastowej i bardzo silnej reakcji. Dodatkowo, pacjent musi być zdolny do podjęcia decyzji o wszczepieniu. Wymaga to zrozumienia, jak działa esperal i jakie są potencjalne ryzyko i korzyści związane z zabiegiem. Pacjent musi również być zdolny do przestrzegania instrukcji dotyczących pielęgnacji rany po zabiegu. Przebieg zabiegu Na początku zabiegu pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe, aby zminimalizować dyskomfort. Następnie lekarz wykonuje niewielkie nacięcie w okolicy pośladka. Przez to nacięcie, lekarz wszczepia tabletki esperalu do mięśnia. Liczba wszczepionych tabletek zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta. Następnie nacięcie jest zszywane i zabandażowane. Po zabiegu pacjent otrzymuje instrukcje dotyczące pielęgnacji rany i potencjalnych objawów, na które powinien zwrócić uwagę. Procedura jest zazwyczaj wykonywana ambulatoryjnie, co oznacza, że pacjent może wrócić do domu tego samego dnia. Po zabiegu Po zabiegu wszczepienia esperalu pacjent musi pielęgnować ranę, aby zapobiec infekcjom i zapewnić prawidłowe gojenie. Pacjent powinien również unikać spożycia alkoholu, ponieważ esperal zaczyna działać prawie natychmiast po wszczepieniu. Chociaż nie jest wymagane, aby pacjent zgłaszał się na regularne wizyty kontrolne po zabiegu, zawsze jest zalecane, aby pacjent pozostawał w kontakcie z lekarzem lub zespołem terapeutycznym. Jest to szczególnie ważne, jeśli pacjent doświadcza jakichkolwiek nieoczekiwanych skutków ubocznych lub jeśli ma trudności z przestrzeganiem programu abstynencji. Czas działania esperalu Po wszczepieniu, esperal zaczyna działać prawie natychmiast, a jego efekty mogą trwać od 8 do 12 miesięcy. Oznacza to, że pacjent będzie miał silną reakcję negatywną na alkohol przez ten okres. Jest to jedna z głównych zalet wszczepienia esperalu, ponieważ długotrwałe działanie leku oznacza, że pacjent musi podejmować decyzję o picie alkoholu mniej często, co może pomóc w utrzymaniu abstynencji. Ilość wszczepionego esperalu i czas jego działania mogą się różnić w zależności od wielu czynników, w tym od indywidualnego metabolizmu pacjenta i stanu zdrowia. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować się na ponowne wszczepienie esperalu po upływie 8-12 miesięcy, jeśli uzna to za stosowne dla dalszego leczenia pacjenta. Koszty i refundacja Koszt zabiegu wszczepienia esperalu może się różnić w zależności od placówki i specyfiki pacjenta. Generalnie jednak, można spodziewać się, że koszty będą w okolicach kilkuset złotych. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że zabieg wszczepienia esperalu nie jest refundowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Chociaż koszt zabiegu może wydawać się wysoki, warto go porównać z potencjalnymi kosztami długotrwałego uzależnienia od alkoholu, zarówno pod względem finansowym, jak i zdrowotnym. Wszczepienie esperalu jest jednorazowym kosztem, który może pomóc pacjentowi uniknąć picia alkoholu przez okres do 12 miesięcy. Skuteczność i ograniczenia esperalu Esperal jest skutecznym narzędziem w leczeniu alkoholizmu, ale nie jest panaceum. Wiele badań potwierdziło, że esperal może znacząco zwiększyć prawdopodobieństwo abstynencji u osób uzależnionych od alkoholu. Jednakże, to nie jest lek, który "leczy" alkoholizm. Właściwe korzystanie z esperalu wymaga stałego zaangażowania w proces zdrowienia i często jest najskuteczniejsze, gdy jest stosowane w połączeniu z innymi formami leczenia, takimi jak terapia behawioralna. Istnieją również pewne ograniczenia i ryzyka związane z esperalem. Niektóre osoby mogą doświadczyć skutków ubocznych, takich jak senność, zawroty głowy, zmiany nastroju i zmęczenie. Jest też niewielkie ryzyko poważnej reakcji na esperal, szczególnie jeśli pacjent spożywa alkohol po wszczepieniu. Alternatywne metody leczenia Choć wszczepienie esperalu jest efektywną metodą leczenia alkoholizmu, nie jest jedynym dostępnym narzędziem. Inne metody leczenia mogą obejmować różne formy terapii (w tym terapię poznawczo-behawioralną, terapię grupową, terapię rodziną), leki (takie jak naltrekson i akamprozat), a także wsparcie społeczne i programy samopomocowe, takie jak Anonimowi Alkoholicy. Wybór odpowiedniego planu leczenia zależy od wielu czynników, w tym od specyfiki pacjenta, nasilenia uzależnienia, wsparcia społecznego i innych czynników. Ważne jest, aby pamiętać, że proces zdrowienia z alkoholizmu jest indywidualny i co działa dla jednej osoby, może nie działać dla innej. Podsumowanie i konkluzje Wszywanie esperalu to ważne narzędzie w walce z alkoholizmem. Jest to procedura, która może znacznie zwiększyć szanse na utrzymanie abstynencji, szczególnie gdy jest stosowana w połączeniu z innymi formami terapii. Chociaż zabieg ma swoje ograniczenia i nie jest odpowiedni dla wszystkich, dla wielu osób cierpiących na alkoholizm, wszczepienie esperalu może być skutecznym krokiem na drodze do zdrowienia. Leczenie alkoholizmu jest złożonym procesem, który wymaga indywidualnego podejścia. Wszywanie esperalu jest jednym z wielu dostępnych narzędzi, które mogą pomóc osobom cierpiącym na alkoholizm w podróży do zdrowia. Jak każde leczenie, ma swoje plusy i minusy, ale dla wielu osób jest to efektywne narzędzie w walce z chorobą. « powrót do artykułu

Wprowadzenie Zabieg wszywki alkoholowej, inaczej nazywany zaszyciem alkoholowym, implantacją wszywki lub implantacją Esperalu, jest jednym z dostępnych na rynku medycznym sposobów walki z uzależnieniem od alkoholu. Przy jego pomocy możliwe jest stopniowe oduczanie organizmu od alkoholu, przy jednoczesnym zapewnieniu pacjentowi środków do walki z nawrotami choroby. W ostatnich latach, zabiegi wszczepiania Esperalu zyskały na popularności, co przyczyniło się do ich szerszego rozpowszechnienia. Ich skuteczność oraz dostępność sprawiają, że coraz częściej są wybierane jako metoda leczenia alkoholizmu. Historia i rozwój Pierwsze wszywki alkoholowe pojawiły się na rynku medycznym w latach 50-tych XX wieku, jednak początkowo nie cieszyły się one dużym zainteresowaniem ze względu na stosunkowo skomplikowany sposób podania i konieczność przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego. Z czasem jednak, dzięki rozwojowi technologii medycznych, proces ten został znacznie uproszczony i zyskał na popularności. Współczesne wszywki alkoholowe są znacznie bezpieczniejsze i skuteczniejsze niż ich pierwotne wersje. Zastosowanie nowoczesnych technologii pozwoliło na wydłużenie czasu działania wszywki oraz zmniejszenie ryzyka powikłań pooperacyjnych. Esperal - podstawowy składnik Esperal, inaczej Disulfiram, jest substancją czynną używaną w wszywkach alkoholowych. W kontakcie z alkoholem, disulfiram powoduje nieprzyjemne dla pacjenta reakcje, takie jak wymioty, ból głowy, a nawet utratę przytomności. Dzięki temu, pacjent zaczyna kojarzyć spożycie alkoholu z negatywnymi doznaniami, co prowadzi do odrzutu wobec alkoholu. Lek ten został odkryty przypadkowo w latach 40-tych XX wieku, kiedy to pracownicy fabryki gumy zauważyli, że po spożyciu alkoholu odczuwają silne dolegliwości. Badania wykazały, że odpowiedzialna za to jest substancja, która była stosowana w procesie produkcji gumy - disulfiram. Jak działa wszywka alkoholowa Wszywka alkoholowa działa poprzez stopniowe uwalnianie leku do organizmu pacjenta. Substancja ta reaguje z alkoholem, powodując szereg nieprzyjemnych objawów, które skutecznie zniechęcają pacjenta do sięgnięcia po kolejną dawkę alkoholu. To prowadzi do utrwalania pozytywnych nawyków i odrzutu wobec alkoholu. Działanie wszywki jest zależne od ilości wszczepionych tabletek oraz od indywidualnych cech organizmu pacjenta. Dlatego też, lekarz decydujący o przeprowadzeniu zabiegu, zawsze bierze pod uwagę wiele różnych czynników, takich jak stan zdrowia pacjenta, jego wiek, czy stopień zaawansowania choroby. Procedura zabiegu Zabieg wszczepiania wszywki alkoholowej jest przeprowadzany zazwyczaj pod znieczuleniem miejscowym. Lekarz wykonuje niewielkie nacięcie, zazwyczaj w okolicy pośladka, a następnie wszczepia tabletki zawierające disulfiram. Należy podkreślić, że zabieg ten jest bezpieczny i mało inwazyjny. Czas jego trwania jest zależny od ilości wszczepianych tabletek, ale zazwyczaj nie przekracza kilkudziesięciu minut. Po zabiegu pacjent może wrócić do normalnego funkcjonowania, a jedynym ograniczeniem jest konieczność dbania o ranę pooperacyjną. Szczegółowe informacje o zabiegu na Wszywka alkoholowa Warszawa https://gabinetchirurgiczny.com. Kwalifikacja do zabiegu Aby kwalifikować się do zabiegu, pacjent musi spełnić szereg kryteriów. Przede wszystkim, musi być trzeźwy. To oznacza, że na kilka dni przed zabiegiem, pacjent musi zaprzestać spożywania alkoholu. Ponadto, musi wyrazić zgodę na przeprowadzenie zabiegu oraz zaakceptować jego ewentualne skutki uboczne. Ważne jest także to, że pacjent musi być zdolny do podjęcia decyzji o przeprowadzeniu zabiegu. To oznacza, że nie może być on pod wpływem substancji psychoaktywnych, które mogłyby zaburzyć jego zdolność do podejmowania decyzji. Okres działania wszywki Wszywka alkoholowa działa od 8 do 12 miesięcy, co zależy od ilości wszczepionych tabletek oraz od indywidualnych cech organizmu pacjenta. W tym okresie, pacjent odczuwa nieprzyjemne objawy po spożyciu alkoholu, co skutecznie zniechęca go do sięgania po kolejną dawkę. Po tym czasie, działanie wszywki zaczyna słabnąć. Jeżeli pacjent nadal odczuwa potrzebę spożywania alkoholu, lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu kolejnego zabiegu. Opieka po zabiegu Po zabiegu pacjent musi odpowiednio dbać o ranę. Zazwyczaj nie są wymagane żadne specjalne środki, a jedynym ograniczeniem jest konieczność unikania kontaktu rany z wodą na kilka dni po zabiegu. Warto jednak zauważyć, że większość pacjentów wraca do normalnego funkcjonowania już następnego dnia po zabiegu. Ważne jest, aby po zabiegu pacjent kontynuował terapię uzależnienia. Wszywka alkoholowa jest jedynie narzędziem wspomagającym leczenie, a nie jest to metoda, która sama w sobie może wyleczyć alkoholizm. Pacjent musi być gotowy do pracy nad sobą i gotów zmierzyć się z problemem uzależnienia. Potencjalne ryzyka i skutki uboczne Jak każdy zabieg medyczny, wszczepienie wszywki alkoholowej wiąże się z pewnym ryzykiem. Jednym z najczęściej występujących skutków ubocznych jest miejscowy ból oraz niewielki obrzęk w miejscu wszczepienia wszywki. Są to jednak objawy przejściowe, które ustępują po kilku dniach. Poważniejsze powikłania są rzadkością, ale mogą wystąpić. Mogą to być na przykład reakcje alergiczne na lek, poważne problemy z raną pooperacyjną, czy też objawy związane z odrzutem alkoholu. Dlatego tak ważne jest, aby pacjent był pod stałą opieką lekarską, szczególnie w pierwszych dniach po zabiegu. Koszty zabiegu Koszt zabiegu wszczepienia wszywki alkoholowej zależy od wielu czynników, takich jak ilość wszczepianych tabletek czy też placówka, w której zabieg jest przeprowadzany. Zazwyczaj jednak koszt ten waha się w granicach kilkuset złotych. Warto podkreślić, że zabieg ten nie jest refundowany przez NFZ, co oznacza, że pacjent musi pokryć jego koszty z własnej kieszeni. Mimo to, dla wielu osób jest to inwestycja, która zdecydowanie się opłaca, biorąc pod uwagę korzyści płynące z leczenia alkoholizmu. Efektywność i rezultaty Wszywki alkoholowe są skuteczną metodą leczenia alkoholizmu, co potwierdzają liczne badania naukowe. Wiele osób, które poddały się temu zabiegowi, potwierdza, że pomógł im on w walce z uzależnieniem. Jednak jak każda metoda leczenia, wszczepienie wszywki alkoholowej nie daje 100% gwarancji sukcesu. Wielu pacjentów musi poddać się zabiegowi kilkakrotnie, a niektórzy nie reagują na leczenie tak, jakbyśmy tego oczekiwali. Mimo to, dla wielu osób jest to ważny krok na drodze do wyzdrowienia. Perspektywa pacjenta po zabiegu Po wszyciu wszywki alkoholowej Esperal, wielu pacjentów opisuje znaczącą zmianę w swoim podejściu do alkoholu. Wiedząc, że spożycie alkoholu wywoła nieprzyjemne objawy, większość osób unika picia. Jest to dla nich ważne narzędzie w utrzymaniu trzeźwości, zwłaszcza na początku drogi do wyzdrowienia. Wielu pacjentów uważa, że wszywka alkoholowa pomogła im również w podjęciu decyzji o zmianie stylu życia. Większość z nich opowiada o korzyściach płynących z tego procesu, takich jak poprawa zdrowia, lepsze relacje z rodziną i przyjaciółmi, a także ogólne zadowolenie z życia. Podsumowanie Wszywka alkoholowa Esperal to skuteczne narzędzie w walce z uzależnieniem od alkoholu. Dzięki swojej unikalnej metodzie działania, pozwala ona pacjentom stopniowo oduczać się nawyku spożywania alkoholu, jednocześnie dając im narzędzia do walki z nawrotami choroby. Mimo że zabieg wszczepienia wszywki alkoholowej jest bezpieczny i mało inwazyjny, zawsze powinien być przeprowadzany pod nadzorem doświadczonego lekarza. Pamiętajmy, że walka z alkoholizmem to długi i trudny proces, który wymaga wielu zmian w życiu pacjenta, a wszywka alkoholowa jest jedynie jednym z narzędzi, które mogą pomóc w tym procesie. « powrót do artykułu