peceed

Tzn. jakie podejścia i w czym zawiodły? Dragan usiłuje wmówić że mechanika kwantowa wynika z teorii względności po rozszerzeniu jej o obserwatorów nadświetlnych co jest nieprawdą. Nie ma w jego pracy śladu wynikania, jest wyłącznie błądzenie w kierunku tego co jest znane. Obserwator nadświetlny nie ma sensu, bo nie ma nadświetlnych stanów związanych, pomiędzy poszczególnymi składnikami takiego obserwatora nie występują związki przyczynowo-skutkowe. Obserwator nadświetlny nie jest w stanie niczego zaobserwować.

To może być złudzenie. Też tak kilka razy miałem, a po czasie okazywało się, że prace były absurdalnie błędne i nic w nich nie było do rozumienia.

No cóż. Lubos Motl stwierdził że przeczytał abstrakt i praca nie załapała się nawet na dalsze czytanie, bo po bzdurach w abstrakcie nie rokuje. Ja przeczytałem i uważam że nie oferuje żadnego wywodu logicznego. Wynik - mechanika kwantowa jest niesprzeczna z teorią relatywistyczna jest znany. Całki po trajektoriach są znane. W pracy niczego nie wydedukowano tylko w pewnym momencie zapostulowano sobie całki po trajektoriach i mechanikę kwantową na zasadzie "znamy wynik, więc co może pójść źle". Jedyna wartość dodana pracy (i totalnie przeoczona przez autorów) to całkiem eleganckie uzasadnienie dlaczego amplitudy prawdopodobieństwa muszą być zespolone w MK - właśnie to wynika ze zgodności z STW. Medialne promowanie się na tym gniocie jest nieprzywoite.

Grawitacja też potrzebuje, dlatego mamy grawitony.

Modeli się nie obserwuje. Obserwuje się wyniki eksperymentów które modele mają przewidzieć. Bez zrozumienia tego faktu może kolega zapomnieć o rozumieniu fizyki. W przypadku kolegi przeszkadza. Bo zaczyna utożsamiać rzeczywistość z wizualizacjami.

Ważne jest kiedy to powiedział. Bo teoria renormalizacji to dopiero lata 70. I o tyle, że dostarcza nam informacji o Feynmanie a nie o fizyce. Jest całkiem odwrotnie. Elektron jest opisywany na wiele sposobów w różnych teoriach strunowych. I wszystkie są dobre. Powinien kolega siąść na 4 literach i pouczyć się trochę fizyki. Wyszukiwanie obrazków nic nie da. Inaczej będzie kolega jak jakiś Aborygen narzekający że fizyka której nauczył sie w szkole u misjonarzy nie odtwarza jego "Teorii dzidy" i w ogóle nie może znaleźć modeli przedzidzia zadzidzia.

Do takich "symulacji" wystarczy komputer analogowy z kawałka pościeli i kilku kul bilardowych. A ja byłbym przeszczęśliwy gdyby gdyby kolega nauczył się obsłógiwać wyszukiwarkę, bo takich rzeczy można się dowiedzieć w kilkanaście minut. Śmieszne to są rosyjskie przeróbki filmów jak Ukraińcy rozwalają rosyjskich żołnierzy, że niby jest odwrotnie.

Najwyraźniej musi poprawić technikę tego kręcenia nosem, bo efekty są słabe, albo rzeczywiście jest jakiś problem z tymi butami: Stability of the non-perturbative O(D,D) de-Sitter spacetime. The isotropic case Submitted 24 October, 2022 Fundamental Membranes and the String Dilaton Submitted 14 August, 2022 Modnie jest w dzisiejszych czasach nasrać na teorię strun przed kamerą, ale na bekstejdżu impreza trwa dalej. No to warto jeszcze sprawdzić czy taka teoria obliczeń i złożoności obliczeniwej poszła do kosza, a może algorytmy przestały działać?

To wcale nie jest sens renormalizacji... Renormalizacja pozwala uzyskać skończoną i prawiłową (zgodną z obserwacjami) odpowiedź w sytuacji gdy naiwne rachunki są rozbieżne. W rzeczywistości jest to absolutnie analogiczne do funkcji holomorficznych i szeregów: mamy funkcje holomorficzną zadaną szeregiem który jest rozbieżny w interesującym nas punkcie. Dlatego posługujemy się analityczną kontynuacją, tzn. przesuwamy się w miejsce gdzie szereg jest zbieżny i daje skończoną odpowiedź, a potem "delikatnie" wracamy do interesującego nas punktu kolejno stosując rozwinięcia wokół kolejnych punktów.

Nie nazywajmy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej projektem badawczym, to projekt do dymania podatników przez przemysł aerokosmiczny. No chyba że to badania socjologiczne "jak bardzo obywatele dają się dymać pod pretekstem badań naukowych". W obu przypadkach się nie opłaca. Nie tak bardzo. Natomiast przez bardzo długi czas działało skalowanie Dennarda które odpowiadało za wykładniczy wzrost wydajności i częstotliwości pracy (do momentu gdy cykl zegarowy był zdominowany przez czasy przełączenia tranzystorów a nie propagacji) dzięki samemu skalowaniu procesów. W międzyczasie doszło przetwarzanie potokowe i out of order (które umożliwiło dalsze wydłużenie potoków), które dodatkowo skróciły cykle zegarowe a do Generalnie jest odwrotnie, tzn. to skalowanie mikroelektroniki jest w tą trudną stronę w której napotykamy ziarnistość materii. W drugą stronę jest łatwiej, jesteśmy praktycznie na początku drogi. Do tego bardzo dużo schematów elektroni termojądrowych skaluje się z rozmiarem na plus, tzn. wielkie mają lepszy bilans energetyczny. Nie zmienia to faktu że akurat ten typ fuzji jest najmniej obiecujący ze wszystkich.

Żeby skądś odejść, wcześniej należy tam się znaleźć. Na razie wygląda to mierzenie popularności dyscyplin sportowych na podstawie wyników ankiet pacjentów traumatologii: "Jaką dyscyplinę sportu chciałbyś uprawiać gdybyś miał nogi" Bardzo przeciętne. Przy czym "Genialny idiota" to zjawisko, a nie literalna ocena wartości liczbowej. Jeśli "idiota" u Penrosa ma tyle co przeciętny człowiek, to "genialny" też ma odpowiednio więcej - stykło na Nobla. Nie jestem fanem testów na inteligencję, nie wyłapują wielu aspektów inteligencji starając się ją sprowadzić do jednej liczby , do tego etyka pracy, ciekawość i dążenie do prawdy mogą być ważniejsze niż ich wyniki. Ale w końcu dochodzi się do momentu w którym szybkość myślenia i kojarzenia mają znaczenie, zwłaszcza jeśli są poprawne. Uprawianie fizyki na najwyższym poziomie wymaga bardzo dużej inteligencji, przede wszystkim dlatego że wciąż trzeba rozwijać i adaptować mentalny obraz świata. Tymczasem Penrose jest jak matematyk, mozolnie zbudował sobie pewien niesprzeczny model w mózgu, bardzo geometryczny, pozwalający sprawnie operować w kilku pokrewnych dyscyplinach, ale nie jest w stanie wyjść poza niego. Moja bardzo dawna, prywatna definicja inteligencji (którą przyjąłem bo ktoś powiedział że się nie da) to sprawność tworzenia i wykorzystywania modeli rzeczywistości. Taka definicja naturalnie dzieli się na dwie części (tworzenie/wykorzystywanie), i dość bezpośrednio mapuje na fazę treningu i inferencji w sieciach neuronowych. Penrosa można przyrównać do mozolnie wytrenowanej sieci, która okazała się niezwykle sprawna w swojej domenie. Mamy na to słowo "talent". Penrose był nadzwyczajnie utalentowany. To jedna z wielu rzeczy, których Penrose nie łapie pomimo bardzo dokładnego tłumaczenia (bo wielu ludzi usiłuje/usiłowalo mu to wytłumaczyć, przywilej wynikający z pozycji i osiągnięć). Mimo wszystko Penrose jest matematycznie logiczny, więc dosyć łatwo widać gdzie i dlaczego jego poglądy są błędne. Tutaj myli stopień swobody opisu zjawisk fizycznych ze swobodą zjawisk fizycznych. Wysokowymiarowy opis ma wiele więzów które powodują, że nie wszystkie konfiguracje mają znaczenie, próba zapakowania zbyt dużej ilości entropii w skończonym obszarze kończy się nieuniknionym powstaniem czarnych dziur (o Ironio!). Podstawowa różnica jest taka, że wszystkie uniwersalne języki programowania mają dokładnie takie same możliwości w sensie siły wyrazu, w tym sensie analogia w stosunku do teorii fizycznych nie działa . Problemem języków funkcyjnych jest konieczność utrzymywania dodatkowych umiejętności, bo nikomu nie uda się ucieczka od modelu imperatywnego. Pisząc w jednym nie trenuje się drugiego i odwrotnie, w praktyce języki funkcyjne zawsze będą "językiem obcym". Dlatego jedyna droga to języki hybrydowe. Nie nazwałem go idiotą. A problemy Penrosa zaczynają się już na przystanku "Mechanika Kwantowa". On traktuje funkcje falowe jak byty fizyczne w przestrzeni R^3 :/ To zawsze odpowiedź na pitolenie w stylu "nie da się/nikomu sie nie udało pogodzić mechaniki kwantowej z OTW". Porównywanie teorii strun do religii najwięcej mówi o osobie która to robi - "nie wie co czyni" :P Mam alergię na antyintelektualne odruchy stadne części homo.

No cóż, energia to jedynie abstrakcyjna funkcja stanu układu, obserwujemy fotony, choć te rónież są bytem abstrakcyjnym w gruncie obserwowanym pośrednio...

Podstawowy problem jest taki, że jeśli przeciętne IQ na wydziale fizyki wynosi 130, to do uprawiania teorii strun w praktyce potrzeba 150 wzwyż. A że niewielu fizyków przyzna, że są zbyt tępi aby rozumieć fizykę na najwyższym poziomie, więc muszą pojawiać się inne "racjonalizacje". Taka jest natura ludzka. Teoria która jest logicznie nieunikniona nie jest "spekulatywna", a do teorii strun prowadziły bardzo standardowe rozumowania, ludzie chyba zapomnieli że to był czysty "mainstream" przyjmowany bez żadnych kontrowersji. Penrose jest znany z niskiej inteligencji. To klasyczny przypadek tzw. genialnego idioty. Oczywiście mając na uwadze odpowiedni punkt odniesienia i skalę jego osiągnięć

W jakim sensie? MK to framework do budowania prawidłowych teorii fizycznych, które muszą być kwantowe. OTW to wciąż teoria klasyczna prawidłowo opisująca wszechświat w dużych skalach. Teoria strun to jedyna znana teoria kwantowa która opisuje grawitację w sposób zgodny z OTW.

Ale wyemitowana energia jest obserwablą, natomiast gęstość energii - nie. No cóż. Od 1924 do 1944 dzięki odkryciu MK wytłumaczono wszystkie istniejące do tej pory zjawiska fizyczne oraz chemię, pozbyto się paradoksów. Rozwinięto astrofizykę (cykl węglowy, granica Chandrasekara), stworzono też broń jądrową. Porównajmy to do "modeli solitonowych" i "lepszego zrozumienia" . Żal. Kolega Jarek nie rozumie, że każda minuta jaką spędza próbując zajmować się fizyką to strata netto dla ludzkości Trzeba zajmować się rzeczami które się ogarnia.

Fizycy nauczyli się że nie każde pytanie ma sens, to nie poezja. Należy pytać o wyniki eksperymentów fizycznych. Co do energii to już w liceum można się było nauczyć, że potencjał można zmieniać o stałą bez zmiany wyników eksperymentów, 0 w nieskończoności to konwencja. Nie, nie jest. Poprawność gramatyczna nie oznacza że pytanie ma znaczenie fizyczne. To nie jest podstawowe pytanie. Rozwój fizyki nie prowadzi do sytuacji w której będzie w stanie powiedzieć ile diabłów mieści się na łepku szpilki.

Do tego to potrzeba broni, i noże nie wystarczą Oczywiście są jeszcze kwestie moralne - to produkcja broni doprowadziła nas do tego poziomu rozwoju, nawet ogień był bronią przeciwko dzikim zwierzętom. A jak napisze, to wciąż zostają Szkoci On jest z tej kasty, co ma genetycznie wrodzone "umiejętności miękkie".

No bo co tam labmałpki humanizujące wirusy zwierzęce w Chinach, najbardziej mamy się bać gobalnego ociplenia.

Mnie dziwi że w ogóle wprowadzono sekundy przestępne. Należało od razu wprowadzić czas astronomiczny do nawigacji i czas atomowy dla życia. Biorąc pod uwagę takie jaja jak czas letni i zimowy nikogo ta sekunda nie powinna obchodzić, wystarczyło pamiętać poprawkę na dany rok i synchronizować wyłącznie zegary nawigacyjne z czasem nawigacyjnym. W ten sposób każdy mógłby się synchronizować kiedy i jak chce. W sumie to niedopatrzenie. Bo każdy zegar, również w systemie komputerowym musi zakładać istnienie synchronizacji i niedoskonałość własnego zegara. A do tego procesy są rozciągłe, przetwarzanie trwa, a czas jest względny. Więc dobry soft powinien sobie radzić i traktować czas z taką samą nieufnością jak liczby zmiennopozycyjne. Oprogramowanie finansowe powinno uwzględniać istnienie sekund przestępnych od samego początku, dopuszczając czas w stylu 23:59:60, skoro tak się umówiono.

Jedno co mnie zastanawia to ta cisza odnośnie radioaktywności trytu. Prawie 10 tyś. curie na gram! Te elektrownie będą cholernie radioaktywne, z nieuniknionymi wyciekami. Dla zabawy zastanowiłem się co by się stało, gdyby udało się zrobić miniaturkowe nuki fuzyjne inicjwane materiałami wybuchowymi. I wyszło, że dla bomby około 5 tonowej radioaktywność głowicy deuterowo-trytowej (w zapłon deuterku litu nie wierzę) to 150 curie. Nawet jeśli tylko 1% zostanie, to wciąż w miejscu trafienia mogą zostać poważne skażenia. Cała elektrownia termojądrowa musi być uszczelniona, i najlepiej nie zawierać w sobie śladów pary wodnej. Wraz ze wzrostem rozmiarów spada stosunek powierzchni ścianek do siły eksplozji. Moc maksymalna będzie ograniczona zdolnością litu do przyjmowania ciepła. A nie doczytałem jak chcą sobie radzić z oknami wlotowymi. Z drugiej strony - im większy ładunek uda się skompresować, tym łatwiejsza fuzja, ze względu na dłuższy czas. A ten będzie proporcjonalny do rozmiarów liniowych kapsułki. Więc z tym skalowaniem to nie do końca musi wyjść łatwo. I jeszcze jest kwestia niestabilności dla dużych kapsułek. Naiwna gładka fizyka pozwala kompresować dłużej, ale w praktyce są limity. Więc wciąż może się okazać że jest to pomysł którego nie będzie się dało zrealizować.

Całe 50 neutronów. Co do prędkości - niby tak, ale przy dziale elektromagnetycznym to da się więcej. Asteroidy uderzają z prędkocią 18 km/s, komety - 30 km/s. Jest zapas Przecież były projekty wystrzeliwania satelitów na orbitę... Powiedzmy że od "podstaw"

To najtańsze podejście. Obywa się bez całej drogiej maszynerii jak lasery czy nadprzewodzące elektromagnesy o masie setek ton, zastępując ją działem. Jeśli zadziała, to musi być zarówno najtańsze jak i zyskowne. Byłoby ironią losu że najprostsze rozwiązanie zaproponowano w praktyce jako ostatnie.

Rozumowanie od d*py strony (Nie mówię że się nie da osiągnąć celu, oznacza to tylko tyle że człowiek strasznie się namęczy zanim coś trafi do żołądka I choć czasami trzeba się namęczyć, to jednak warto przed obliczeniami znać wynik ). Tokomaki itp pracują w sposób kwazi-ciągły, a tu mamy pracę wybitnie impulsową na poziomie mikrowybuchów jądrowych. Istotne jest to, że w tym drugim wypadku występuje zjawisko "samonagrzewania" od reakcji syntezy, i. generalnie przebieg temperatury ma formę grzebienia. O ile dobrze rozumiem w tokomaku nie dochodzi do takiego zjawiska bo pod wpływem temperatury plazma się rozdyma, i dlatego ma postać bardziej "cefeidy" - krzywa wzrostu tempa reakcji jest wolniejsza od tempa reakcji układu. Tokamaki są "gwiazdami", a tu mówimy o mikro-supernowych. ( "Micronova" - piękna nazwa dla firmy ). Notabene jestem oczarowany podejściem firmy FirstLight. Przypomina ono polską syntezę jądrową z lat 70 gdzie chcieliśmy wykorzystywać materiały wybuchowe wsparte laserami. Fist Light zamiast materiałów wybuchowych używa pocisków hipersonicznych, co pozwala zrezygnować z dogrzewania laserami. To przypuszczalnie najlepszy sposób na budowę elektrowni termojądrowych, bo uzyskali już reakcję syntezy dla pocisków 6.5 km/s, a dużych problemów w skalowaniu prędkości pocisków nie ma. Podejście unika całej zabawy z plazmą, wielkimi polami magnetycznymi, laserami - po prostu miniaturowa bomba termojądrowa podgrzewa wnętrze reaktora, co 30 sekund. Sama komora postać długiego obracającego się walca wypełnionego ciekłym litem, z pustą komorą w środku do której dostarczane są pociski (z jednej) i paliwo (z drugiej strony). Elegancja inżynieryjna absolutnie powala, pozbyto się wszystkiego co sprawiało trudność.

Jest dokładnie odwrotnie. To w tokomakach plazma ma czas na termalizację. Ale w przypadku "eksplozji" praktycznie cały czas mamy do czynienia z procesem nierównowagowym. Zwłaszcza że "problem" pojawia sie w fazie najintensywniejszej syntezy

Raczej zachowują się inaczej, niż wynika z założeń do obliczeń. Nie ma w tym nic dziwnego - fuzja zachodzi zbyt szybko aby mogło dojść do pełnej termalizacji plazmy. Fuzja nie podnosi temperatury tylko dostarcza wielkich porcji energii które, cząsteczki dostają tą energię w sposób skumulowany i z dużym prawdopodobieństwem ulegną kolejnej fuzji zanim zdołają rozproszyć energię. Zjawisko proste i raczej oczywiste.