KopalniaWiedzy.pl

Fujitsu poinformowało o zbudowaniu superkomputera PRIMEHPC FX10, który można teoretycznie skalować do osiągnięcia wydajności 23,2 petaflopsa. Wszystkie elementy superkomputera są dziełem Fujitsu. W swojej maksymalnej konfiguracji maszyna może składać się z 98 304 węzłów i korzystać z 6 petabajtów pamięci. Komputer wykorzystuje procesory SPARC64 IXfx, które są znacznie bardziej wydajne od SPARC64 VIIIfx, na jakich bazuje superkomputer K. Każdy z nowych CPU wyposażono w 16 rdzeni obliczeniowych, a wydajność procesora sięga 236,5 gigaflopsa. Wydajność na wat to ponad 2 gigaflopsy. Fujitsu udoskonaliło wszystkie elementy superkomputera, od oprogramowania po urządzenia służące wymianie danych. Jednocześnie ogłoszono powstanie nowej technologii chłodzenia podzespołów superkomputera. Procesory chłodzone są wodą, a odpowiednio regulując jej przepływ można w ten sposób uzyskać wodę o temperaturze 40-55 stopni Celsjusza. Opracowane przez Fujitsu ciepłowody pracują najefektywniej przy tej właśnie temperaturze, co pozwala im na schłodzenie tejże wody do poziomu 15-18 stopni Celsjusza i wykorzystanie jej do chłodzenia serwerowni. Wcześniej nie istniała technologia, która pozwoliłaby na chłodzenie centrów bazodanowych wodą podgrzaną przez komputery pracujące w tym centrum. Fujitsu informuje, że takie rozwiązanie pozwala na zaoszczędzenie około 20% energii używanej przez system klimatyzacyjny centrum. Z kolei koszty klimatyzacji stanowią aż 40% kosztów energii przeciętnego centrum bazodanowego.

Naukowcy z Uniwersytetu Waszyngtońskiego w St. Louis wykazali, że wykorzystując białko Nmnat1, można zapobiec uszkodzeniom mózgu występującym u dzieci z porażeniem mózgowym (Proceedings of the National Academy of Sciences). Amerykanie zademonstrowali, że u nowo narodzonych myszy wysokie stężenia Nmnat1 znacznie zmniejszają uszkodzenia mózgu, do których dochodzi przy ograniczeniu przepływu krwi i niedotlenieniu. Członkowie zespołu mają nadzieję, że ich odkrycia przydadzą się nie tylko przy leczeniu porażenia mózgowego, ale i pacjentów po udarach czy z parkinsonizmem i alzheimeryzmem. W normalnych warunkach mózg może sobie poradzić z czasowym zaburzeniem dopływu krwi lub niedotlenieniem, ale gdy występują one łącznie przez dostatecznie długi czas, może dojść do długoterminowej niepełnosprawności, a nawet śmierci. Jeśli zastosujemy lek, który uruchomi ten sam ochronny szlak co Nmnat1, będzie się dało zapobiec uszkodzeniu mózgu w różnych chorobach, także neurodegeneracyjnych - tłumaczy dr David M. Holtzman. Akademicy nie wiedzą, na czym polega zabezpieczający wpływ Nmnat1, ale podejrzewają, że białko blokuje działanie neuroprzekaźnika kwasu glutaminowego. Uważają tak, bo uszkodzone lub pozbawione tlenu neurony wydzielają kwas glutaminowy, który może nadmiernie stymulować i zabijać sąsiednie komórki. Po raz pierwszy ochronny wpływ Nmnat1 zaobserwował przed 5 laty dr Jeff Milbrandt, który wykazał, że białko może zapobiegać uszkodzeniom nerwów obwodowych w kończynach. Dr Phillip Verghese z laboratorium Holtzmana postanowił potem sprawdzić, czy podobny efekt wystąpi także w mózgu. Ekipa z St. Louis porównywała skutki ograniczenia przepływu krwi i niedotlenienia u zwykłych myszy i gryzoni zmodyfikowanych genetycznie w taki sposób, by w ich organizmie powstawało więcej białka Nmnat1. Po 6 godzinach u zwierząt z nadmiarem Nmnat1 występowało znaczne ograniczenie uszkodzenia mózgu. Kiedy tydzień później naukowcy oceniali zakres atrofii mózgu, zauważyli, że u myszy z ponadprzeciętnym poziomem Nmnat1 występowało mniej uszkodzeń w kluczowych rejonach, takich jak hipokamp czy kora (ulegają one zniszczeniu w porażaniu mózgowym). Późniejsze badania za pomocą rezonansu magnetycznego zademonstrowały, że Nmnat1 może chronić jeszcze lepiej niż początkowo sądzono. Na skanach gryzoni z podwyższonym stężeniem Nmnat1 widać było bowiem niewiele albo nie widać było żadnych uszkodzeń mózgu. Holtzman wyjaśnia, że Nmnat1 zapobiega nekrozie - czyli gwałtownej śmierci komórek. Z podobnym mechanizmem mamy do czynienia podczas udaru niedokrwiennego. Umierające neurony zalewają swoje otoczenie kwasem glutaminowym, który uszkadza kolejne komórki. Zespół z St. Louis odtworzył te warunki w probówce. Po dodaniu Nmnat1 ginęło mniej neuronów. Jak widać, możliwości wykorzystania tego białka w terapii i prewencji są naprawdę duże.

Kobiety jako pierwsze osiedlające się na jakimś obszarze miały więcej dzieci i wnuków. Do takich wniosków doszli naukowcy z Kanady i Szwajcarii, analizując drzewa genealogiczne francuskich rodzin, które w XVII i XVIII w. zaczęły kolonizować prowincję Quebec. Zespół, którego członkiem był m.in. Damian Labuda z Uniwersytetu Montrealskiego, przyjrzał się ponad milionowi osób z fali kolonizacyjnej obejmującej lata 1686-1960. Korzystając z doskonałej dokumentacji regionów Saguenay–Lac-Saint-Jean i Charlevoix, zrekonstruowano przestrzenną dynamikę kolonizacji. Okazało się, że większość obecnej populacji Saguenay–Lac-Saint-Jean można sprowadzić do przodków, którzy żyli bezpośrednio lub w pobliżu czoła fali imigracji. Przodkowie z czoła fali przyczynili się do obecnej puli genowej w większym stopniu niż osoby z rdzenia fali. Najprawdopodobniej stało się tak w wyniku o 20% wyższej płodności kobiet z czoła fali. Co ważne, pionierki młodziej wychodziły za mąż i czerpały pełnymi garściami z najlepszych miejscowych zasobów. Laurent Excoffier z Uniwersytetu w Bernie, szef ekipy akademików, podkreśla, że potomkinie kobiet z czoła fali kolonizacji odziedziczyły ich wyższą płodność. Ponieważ nie zauważono podobnego zjawiska u pań z rdzenia fali, czyli wśród pokoleń przybyłych 30 lat po pionierach, wygląda na to, że jest to cecha utrwalona przez ewolucję podczas licznych ekspansji terytorialnych naszego gatunku. Dr Excoffier porównuje ludzi z czoła fali do ag z obrzeży obszaru występowania gatunku. Mają one większe kończyny przednie i silniejsze kończyny tylne, aby skuteczniej podbijać nowe tereny. Ich potomstwo dziedziczy takie kończyny. Dotąd podobnego efektu nie obserwowano u ludzi, francuscy imigranci po raz kolejny doprowadzili więc przełomu.

TSMC ogłosił, że jego najnowszy proces produkcyjny, 28HP (od High Performance), jest wykorzystywany w produkcji na masową skalę. Powstaną w nim procesory graficzne najważniejszych klientów TSMC - czyli AMD i Nvidii. 28HP to 28-nanometrowy proces produkcyjny. Wraz z nim TSMC po raz pierwszy używa metalowej bramki o wysokiej stałej dielektrycznej. Użycie materiału o wysokiej stałej dielektrycznej w miejsce tradycyjnego dwutlenku krzemu pozwala na znaczące zmniejszenie wycieków prądu, dzięki czemu możliwe jest obniżenie napięcia przy jakim pracują układy i, co za tym idzie, zwiększenie częstotliwości taktowania. Jak twierdzą źródła w TSMC proces 28HP sprawuje się tak dobrze, że częstotliwość taktowania układów może być aż o 45% wyższa niż w przypadku wcześniejszego procesu technologicznego. Jeszcze w bieżącym roku na rynek trafią wykonane w nowej technologii GPU AMD o nazwach kodowych Southern Islands i Tahiti. Natomiast w lutym zadebiutuje Kepler Nvidii.

W wyniku modyfikacji genetycznej pozyskano ryż, który wytwarza ludzką albuminę osocza (ang. human serum albumin, HSA). Często stosuje się ją np. w leczeniu oparzeń czy jako składnik szczepionek. Amerykańsko-kanadyjsko-chiński zespół poinformował na łamach pisma PNAS, że po wyekstrahowaniu z ryżu albumina stanowi fizyczny i chemiczny ekwiwalent ludzkiej albuminy osocza. Dotąd albuminę pozyskiwano z krwi dawców. Światowe zapotrzebowanie na to białko wynosi 500 ton rocznie. Zmodyfikowany genetycznie ryż jest wspólnym dziełem naukowców z chińskiego Wuhan University, Narodowego Komitetu Badań Naukowych Kanady oraz Centrum Genomiki Funkcjonalnej przy University of Albany. W pierwszym etapie badań stworzono ryż wytwarzający duże ilości HSA. Potem rozpoczęły się prace nad metodami ekstrahowania i oczyszczania albuminy. Ostatecznie z kilograma ryżu akademicy uzyskali 2,75 g HSA. Testując właściwości białka ze zboża, zespół podał je szczurom z marskością wątroby (w leczeniu ludzi z marskością wątroby stosuje się albuminę we wlewach dożylnych). Okazało się, że uzyskano takie same rezultaty jak po podaniu HSA. Pracami ekipy kierował biotechnolog roślin Daichang Yang z Wuhan University. Do wprowadzenia ludzkich genów do ryżu siewnego (Oryza sativa) wykorzystano bakterie. Wszystko zaplanowano w taki sposób, by gen HSA był aktywowany w czasie tworzenia się ziaren. Ostatecznie HSA stanowiło ponad 10% wszystkich rozpuszczalnych białek ziarna. Autorzy raportu z PNAS podkreślają, że ryż wydaje się dobrym bioreaktorem bezpiecznej albuminy. Pozyskiwanie jej tą drogą jest tanie, co pozwoliłoby zapobiegać niedoborom i spekulacji czy wzrostowi liczby krążących na rynku podróbek, jak miało to miejsce w Chinach w 2007 r. Mimo badania osocz dawców testami immunoenzymatycznymi pod kątem obecności markerów serologicznych wirusów HBV, HCV, HIV1 czy HIV2, część osób i tak obawiała się zainfekowania, dlatego HSA z ryżu jest, wg nich, niezłą alternatywą. W mediach zachodnich pojawiły się tytuły odnoszące się do wyciskania krwi z ryżu, co jest, oczywiście, sporą przesadą, ale na pewno oddaje nadzieje wiązane przez wielu z tym rozwiązaniem. Przez ok. 20 lat próbowano pozyskiwać HSA dzięki innym roślinom - ziemniakom i tytoniowi - ale nie zdały one egzaminu. Ponieważ ryż stanowi podstawę diety milionów osób, pojawiły się zastrzeżenia dotyczące możliwości skażenia ryżu do jedzenia. Zespół podkreśla jednak, że ryż podlega w dużej mierze samozapyleniu i wcześniejsze badania wykazały niską częstotliwość (0,04-0,80%) mediowanego przez pyłek przepływu genów między roślinami modyfikowanymi genetycznie i rosnącym obok zwykłym zbożem.

Dziennikarze AFP jako pierwsi w historii przedstawiciele prasy otrzymali zgodę na odwiedzenie niepozornego budynku w Virginii, w którym mieści się należące do CIA Open Source Center. Pracujący tam zespół, zwany „mściwymi bibliotekarzami" zajmuje się białym wywiadem, czyli śledzeniem i analizą ogólnodostępnych źródeł informacji. Niezwykle ważnym narzędziem pracy są Twitter i Facebook. Pracownicy Open Source Center czytają codziennie nawet 5 milionów wpisów. Łącząc tak zdobyte wiadomości z informacjami z lokalnych gazet, radia czy podsłuchów telefonicznych tworzą raporty, które niemal codziennie lądują na biurku prezydenta USA. Z raportów tych prezydent dowiaduje się np. o bieżących nastrojach społecznych w wielu miejscach na świecie. W OSC pracuje bardzo wielu bibliotekarzy, a każdy z nich musi znać kilka języków. Czytają bowiem wpisy zarówno w mandaryńskim, urdu jak i arabskim. Praca centrum pozwala na przykład sprawdzić, jak obywatele różnych krajów odebrali zabicie Osamy bin Ladena czy przewidzieć, w którym kraju może dojść do rewolty. Dyrektor centrum, Doug Naquin, zdradził, że pracownicy OSC wiedzieli, iż w Egipcie dojdzie do powstania przeciwko Mubarakowi. Nie wiedzieli tylko, kiedy to nastąpi. OSC powstało po zamachach na World Trade Center. Obecnie zatrudnia kilkuset analityków. Większość z nich pracuje w Virginii, ale są też obecni w ambasadach USA na całym świecie. Naquin mówi, że najlepsi z jego analityków nie ustępują umiejętnościom Lisbeth Salander, bohaterki powieści „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet", potrafiącej znaleźć informacje o których inni ludzie nie wiedzieli, że w ogóle istnieją. Od dwóch lat w centrum zainteresowania OSC jest Twitter, który w 2009 odegrał znaczącą rolę podczas fali protestów przeciwko ponownemu wyborowi Ahmadinedżada na prezydenta Iranu. W tamtym czasie farsi stał się trzecim co do popularności językiem w serwisach społecznościowych - zdradza Naquin. Co prawda nie zawsze wpisy na Twitterze da się połączyć z konkretną lokalizacją, ale pomaga język, którym posługują się internauci. Gdy zabito Bin Ladena większość osób posługujących się językiem urdu (Pakistan) i chińskim negatywnie oceniła amerykańską akcję. Z kolei gdy kilka tygodni później prezydent Obama wygłosił publiczne przemówienie dotyczące zagadnień bliskowschodnich w ciągu 24 godzin pojawiły się wpisy z Turcji, Egiptu, Algierii, krajów Zatoki Perskiej i Izraela. Osoby piszące po turecku lub arabsku uznały, że przemówienie było proizraelskie, internauci posługujący się hebrajskim stwierdzili, iż Obama sympatyzuje z Arabami. OSC pracuje obecnie nad stworzeniem porównania, które ma dać odpowiedź na pytanie, czy prawdziwa opinia publiczna jest lepiej widoczna w serwisach społecznościowych czy też lepsze wyniki daje jej badanie. Robimy co możemy, by brać poprawkę na fakt, iż w serwisach społecznościowych może być nadreprezentowana miejska elita - mówi Naquin. Zwraca jednak uwagę na fakt, że branie pod uwagę infrastruktury internetowej też może być mylące. W wielu wiejskich regionach nie ma sieci, jednak coraz więcej osób ma dostęp do telefonii komórkowej, zatem dostęp do internetu i sieci społecznościowych jest znacznie szerszy niż wynikałoby tylko z przyjrzenia się mapie ułożenia kabli w danym kraju. Jeden z zastępców Naquina, który ze względu na charakter swojej pracy pozostaje anonimowy, powiedział, że serwisy społecznościowe są też pomocne w śledzeniu błyskawicznie rozwijających się wydarzeń, jak np. tegoroczne rozruchy w Bangkoku. Wielu pracowników ambasady nie mogło opuścić swoich domów, na ulicach było niebezpiecznie, wkroczyło wojsko i dziennikarze też z opóźnieniem informowali o rozwoju wydarzeń. Ale w ciągu godziny ludzie zaczęli wszystko opisywać na Twitterze i Facebooku - mówi wicedyrektor. CIA nie zostawia niczego przypadkowi. Źródła są szczegółowo weryfikowane i na podstawie doświadczeń z przeszłości wybierani są najbardziej wiarygodni autorzy wpisów. W przypadku rozruchów w Bangkoku analitycy opierali się na relacjach zaledwie 12-15 użytkowników Twittera.

Czemu tak nie lubimy drapania paznokciem po tablicy czy odgłosu łamania styropianu? Odpowiedzi należy szukać w częstotliwości dźwięków i budowie ludzkiego ucha. Choć zapewne nie było to proste, naukowcom udało się zebrać grupę 104 ochotników, którzy zgodzili się wysłuchać różnych nieprzyjemnych dźwięków. Części z nich (24) mierzono w tym czasie tętno, ciśnienie krwi oraz reakcję skórno-galwaniczną. Christoph Reuter z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Wiedeńskiego i Michael Oehler z Macromedia Hochschule für Medien und Kommunikation poprosili badanych, by określili dyskomfort odczuwany przy każdym dźwięku. Eksperyment przeprowadzano na dźwiękach z szerokiego spektrum częstotliwości. Analiza ujawniła, że wolontariusze reagowali najsilniej na dźwięki z zakresu 2000-4000 herców. Niemiecko-austriacki duet nie był tym szczególnie zaskoczony, ponieważ wcześniejsze studia pokazały, że ludzie reagują silniej na składowe odgłosu drapania paznokciem tablicy o średniej, a nie wyższej częstotliwości. Wkład Reutera i Oehlera polegał na sprecyzowaniu granic przedziału najsilniej zaznaczonej odpowiedzi. Naukowcy zastosowali ciekawy wybieg - podawali badanym różniące się informacje odnośnie do źródła dźwięków. Jednych przekonywano, że dźwięk stanowi część kompozycji muzycznej, a innym mówiono prawdę, że to skrobanie tablicy. Sądząc, że słyszą fragment utworu, ludzie uznawali dźwięk za mniej nieprzyjemny, ale oszukać dawał się tylko umysł, a nie ciało, bo reakcje fizjologiczne były takie same jak w podgrupie znającej faktyczny stan rzeczy. Niekiedy akustycy usuwali z nagrania niektóre składowe, np. piskliwe drapanie, ale nie ograniczało to w znaczący sposób nieprzyjemnych wrażeń. Nadal pozostawały bowiem dźwięki z zakresu 2000-4000 herców, czyli odpowiadające częstotliwości ludzkiego głosu. W tym podobieństwie panowie upatrują zresztą źródła problemu. Kanał słuchowy naszego ucha jest ponoć tak zbudowany, że wzmacnia dźwięki o takiej charakterystyce, wzmacnia więc też te niepożądane...

Microsoft udostępnił tymczasową łatkę dla dziury zero-day w jądrze Windows, która jest wykorzystywana przez robaka Duqu. Błąd znajduje się w silniku odpowiedzialnym za parsowanie fontów TrueType. Koncern ostrzega, że tymczasowa poprawka może spowodować, iż niektóre aplikacje wykorzystujące wbudowane fonty mogą nieprawidłowo wyświetlać dokumenty. Ostateczna łata dla wspomnianej luki nie zostanie opublikowana w najbliższy Patch Tuesday, przypadający na wtorek 8 listopada. Koncern nie zdąży z jej przygotowaniem. W ogóle nie wiadomo, kiedy się ona ukaże. Naprawienie tego błędu będzie wymagało modyfikacji kodu jądra, a to delikatna i ryzykowna operacja. Jej przetestowanie zajmie sporo czasu - stwierdził Costin Raiu z firmy Kaspersky Lab. Niewykluczone, że na łatę trzeba będzie poczekać co najmniej dwa tygodnie. W takiej sytuacji Microsoft może zdecydować się na jej publikację w ramach grudniowego Patch Tuesday. Chyba, że zacznie pojawiać się nowy szkodliwy kod wykorzystujący wspomnianą dziurę.

W osadach piaskowca w Argentynie odkryto dwie czaszki niewielkiego zwierzęcia wielkości ryjówki, które pozwalają rozpocząć wypełnianie obejmującej 60 mln lat luki w ewolucji południowoamerykańskich ssaków. Żyjąc ok. 100 mln lat temu na początku późnej kredy, Cronopio dentiacutus dzielił Ziemię z dinozaurami. Należał do Dryolestoidea - wymarłego kladu mezozoicznych ssaków, daleko spokrewnionego z torbaczami i łożyskowcami. Artykuł doktora Guillerma Rougiera z University of Louisville i jego zespołu ukazał się w piśmie Nature. C. dentiacutus mierzył od 10 do 15 cm i był owadożerny. Miał pokaźne kły, wąski pysk oraz krótką, zaokrągloną czaszkę. Rougier twierdzi, że wyglądał całkiem jak Scrat, czyli fikcyjna wiewiórka szablozębna z "Epoki lodowcowej". To pierwsza (w dodatku kompletna) czaszka dryolestoida. Rougier, Sebastián Apesteguía z Universidad Maimónides i Leandro C. Gaetano zlokalizowali skamieniałości w 2006 r. Bardzo szybko zdali sobie sprawę z wagi patagońskiego odkrycia, ponieważ czaszki ssaków są bardzo kruche, małe i rzadko znajdowane. Wydobywanie tych dwóch egzemplarzy ze skały zajęło parę lat. W oparciu o wiek skał i dlatego, że mieliśmy czaszki, wiedzieliśmy, że to coś istotnego. Zazwyczaj znajdujemy zęby lub fragmenty kości z tego okresu. Większość informacji o wczesnych ssakach zgromadziliśmy dzięki szkliwu, ponieważ to najtwardsza substancja w naszym ciele, która dobrze znosi upływ czasu - wyjaśnia Rougier. Dzięki zębom i fragmentom szczęk już od jakiegoś czasu wiadomo było, że na południowych kontynentach żyły endemiczne grupy ssaków. Dzięki skamieniałościom z Patagonii będzie można zrozumieć genealogię wczesnych ssaków południowoamerykańskich oraz ich ewentualne pokrewieństwo ze ssakami z północy.

Cyber Atlantic 2011 to pierwsze wspólne europejsko-amerykańskie ćwiczenia w cyberbezpieczeństwie. Głównymi organizatorami są Europejska Agencja Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) oraz Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego USA (DHS). W ramach ćwiczeń testowane są dwa scenariusze. Pierwszy to atak APT (advanced persistent threat), którego celem będzie próba kradzieży i publikacji danych z agend odpowiedzialnych za bezpieczeństwo cyberprzestrzeni w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Ataki tego typu zdarzają się coraz częściej. To zaawansowane przedsięwzięcia podejmowane przez rządy lub dobrze zorganizowane grupy przestępcze dysponujące dużymi zasobami. Techniki ataku są na bieżąco dostosowywane do potrzeba, a ich zadaniem jest przełamanie zabezpieczeń konkretnego celu i uzyskanie doń długotrwałego dostępu. Drugi scenariusz to atak na systemy SCADA używane przez energetykę. Celem ćwiczeń jest sprawdzenie, w jaki sposób Unia Europejska i USA mogą sobie pomóc w przypadku ataku.

Zapowiadany przez Amazona tablet Kindle Fire może zatrząść rynkiem. Niezwykle atrakcyjna cena (199 USD) oraz niezła specyfikacja spowodowały, że w przedsprzedaży składanych jest codziennie 50 000 nowych zamówień. Kindle Fire trafi do rąk klientów 15 listopada. Duża popularność tabletu powinna martwić Apple'a, którego iPad jest najpopularniejszym tego typu urządzeniem na rynku. Jedyną konkurencję może dla niego stanowić Galaxy Tab Samsunga. Kindle Fire, który korzysta z systemu Android, to kolejny poważny gracz na rynku. Tymczasem, jak twierdzi analityk Ben Reitzes z Barclays, menedżerowie Apple'a wcale nie są zmartwieni popularnością tabletu Amazona. Wręcz przeciwnie, prezes Apple Tim Cook oraz prezes ds. finansowych Peter Oppenheimer powiedzieli Reitzesowi, że są zadowoleni z sukcesu Kindle Fire. Ich zdaniem przyczyni się on do dalszej fragmentaryzacji rynku Androida i w ten sposób umocni pozycję Apple'a. Im większa fragmentacja, tym lepiej, mówi Apple, gdyż pozwoli ona przekonać konsumentów do stabilnej platformy Apple'a. Prawdopodobnie Apple obniży cenę iPada, ale nie poświęci dla niej jakości oraz wygody użytkownika - stwierdził analityk.

Melanocyty wykrywają promieniowanie UVA, wykorzystując rodopsynę - światłoczuły barwnik, o którym wcześniej sądzono, że występują tylko w siatkówce oka. Prowadzi to do wytwarzania znaczących ilości melaniny w ciągu zaledwie paru godzin od ekspozycji, co pozwala zapobiec uszkodzeniom materiału genetycznego. Dotąd wiedziano o produkcji melaniny, która rozpoczyna się parę dni po zapoczątkowaniu uszkodzenia DNA przez promieniowanie UVB. Jak tylko znajdziesz się na słońcu, Twoja skóra wie, że oddziałuje na nią promieniowanie ultrafioletowe. To błyskawiczny proces, o wiele szybszy niż zakładano - wyjaśnia prof. Elena Oancea. Podczas eksperymentów laboratoryjnych studentka Oancea Nadine Wicks odkryła wraz z zespołem, że w melanocytach występuje rodopsyna. Udało się także prześledzić etapy uwalniania przez rodopsynę jonów wapnia. Sygnał ten zapoczątkowuje produkcję melaniny. W pierwszym eksperymencie Amerykanie sprawdzali, czy promieniowanie UV uruchamia wapniowy szlak przekazu sygnału (w cytoplazmie komórki wzrasta stężenie kationów Ca2+). Nic się nie stało, ale biolodzy podejrzewali, że skóra może wyczuwać światło jak oko. Dodali więc retinal - kofaktor receptorów opsynowych, a więc i rodopsyny. Gdy światło pada na siatkówkę, 11-cis-retinal (kofaktor) absorbuje foton i następuje przekształcenie w trans-retinal. Zmiana kształtu retinalu wywołuje odpowiadającą transformację białka rodopsyny, czyli opsyny. Kiedy to zrobiliśmy, zobaczyliśmy natychmiastową, masywną reakcję wapniową - opowiada Wicks. Później naukowcy zauważyli, że melanocyty zawierają RNA i białka rodopsyny. Kiedy na komórki oddziaływano promieniowaniem UV, redukcja poziomu rodopsyny ograniczała sygnalizację wapniową. Gdy brakowało retinalu, spadała produkcja melaniny. Ustalono też, że rodopsynę w melanocytach stymuluje raczej promieniowanie UVA niż UVB. Oancea i Wicks zastanawiają się, czy rodopsyna działa sama, czy współpracuje z nieznanym jeszcze receptorem. W przyszłości trzeba się też będzie ustalić, czy melanocyty natychmiast eksportują melaninę do innych typów komórek skóry, czy też pierwsze jej partie zatrzymują, chroniąc siebie.

Badacze z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley wykorzystali plazmę do uzyskania wody, która przez tydzień wykazuje właściwości antybakteryjne. Można nią sterylizować sprzęt medyczny, np. narzędzia chirurgiczne, oraz rany (Journal of Physics D: Applied Physics). Podczas eksperymentów Amerykanie stworzyli w powietrzu plazmę i przez 20 minut oddziaływali nią na wodę destylowaną. Ciecz odstawiano na różne okresy (maksymalnie do tygodnia), a później umieszczano w niej pałeczki okrężnicy (Escherichia coli). Bakterie pozostawiano tam na 15 minut lub 3 godziny. Następnie wyszukiwano wszystkie żywe mikroorganizmy i porównywano z liczbą pałeczek w wodzie, która nie była aktywowana plazmą. Okazało się, że woda pozyskana przed tygodniem po 3-godzinnej ekspozycji doskonale eliminowała patogeny. Naukowcy widzą wiele zastosowań dla przenośnego urządzenia, które zdążyli już wypróbować w laboratorium. Wspominają m.in. o krajach Trzeciego Świata czy sytuacjach kryzysowych po katastrofach naturalnych. Różne grupy badawcze wykazywały wcześniej, że plazma stworzona w pobliżu wody zmienia ją w kwasowy roztwór, zawierający wiele związków bakteriobójczych. Wyniki zainteresowały Kalifornijczyków, którzy postanowili bliżej przyjrzeć się tej kwestii. Wiemy, że po skierowaniu plazmy do wody powstają takie produkty jak nadtlenek wodoru, azotany oraz azotyny i że są one antybakteryjne, zwłaszcza w środowisku kwasowym powstałym pod wpływem plazmy. Stwierdziliśmy jednak, że wymienione związki nie pozwalają w pełni wyjaśnić zaobserwowanego efektu antybakteryjnego, dlatego przyszłe badania muszą się koncentrować na zidentyfikowaniu wszystkich odpowiedzialnych za to produktów - podkreśla prof. David Graves.

Nanokompozytowy próbnik zainspirowany skórą strzykwy mięknie po wprowadzeniu do mózgu. W porównaniu z metalową sondą mniej uszkadza tkankę i prawdopodobnie pozwala na szybsze zaleczenie rany. Próbniki wprowadzane do mózgu są używane podczas badania i leczenia chorób neurlogicznych. Niestety obecnie używane materiały, jak metale czy krzem są znacznie twardsze od tkanki mózgowej, przez co powodują powstawanie coraz większej liczby kumulujących się w czasie ran. Po wprowadzeniu mięknącej sondy blizny również powstają, jednak ściana blizny jest bardziej rozlana, nanokompozytowy próbnik nie jest tak izolowany jak tradycyjna sztywna sonda, poinformował profesor Dustin Tyler, który stał na czele grupy badawczej. Inne badania wykazały, że mocniej izolowane próbniki zbierają znacznie mniej sygnałów. Naukowcy stworzyli nowy materiał wzorując się na skórze strzykwy, która zwykle jest bardzo miękka, ale w odpowiedzi na zagrożenie błyskawicznie twardnieje. Nanokompozyt wykorzystuje krótkie połączone ze sobą łańcuchy polimerowe, które tworzą sztywną powłokę, ale w obecności wody w ciągu kilku sekund miękną. Eksperymenty wykazały, że właściwości chemiczne nanokompozytu i metalu są identyczne po wprowadzeniu próbnika do mózgu, ale znacznie różnią się one właściwościami mechanicznymi. Po czterech tygodniach od wprowadzenia sondy z nanokompozytu przylegało do niej znacznie więcej neuronów niż w sondzie tradycyjnej. Po ośmiu tygodniach liczba neuronów wokół metalowej sondy wzrosła, zrównując się z liczbą wokół sondy nanokompozytowej. Badania blizn dowiodły, że te utworzone wokół metalowej sondy były bardziej gęste i zwarte.

Zdolność rozpoznawania wyrazów twarzy i emocji zawartych w tekście zależy od ciśnienia krwi. Prof. James A. McCubbin z Clemson University zauważył niedawno, że osoby z podwyższonym ciśnieniem cechuje obniżona zdolność rozpoznawania złości, strachu, smutku i radości zarówno na twarzach, jak i w tekście. To trochę przypomina życie w świecie e-maili bez emotikonów. Umieszczamy w liście śmiejące się buźki, by pokazać, że żartujemy. W innym razie niektórzy ludzie mogliby źle zrozumieć nasze poczucie humoru i wpaść w złość - tłumaczy obrazowo McCubbin. Wg Amerykanina, część osób przejawia tzw. "stłumienie emocjonalne", zwiększające prawdopodobieństwo niewłaściwego reagowania na złość i inne emocje krewnych, współpracowników czy przyjaciół. By nie pomylić np. złości z przekomarzaniem czy żartami, w złożonych sytuacjach społecznych trzeba polegać na wyrazach twarzy i słownych wskazówkach emocjonalnych. Jeśli masz stłumienie emocjonalne, możesz nie ufać innym, bo nie jesteś w stanie odczytać emocjonalnego znaczenia wyrazu ich twarzy ani komunikatów słownych. Możesz nawet podejmować nadmierne ryzyko, ponieważ nie potrafisz w pełni ocenić zagrożeń środowiskowych. McCubbin twierdzi, że stłumienie emocjonalne może prowadzić do nadciśnienia i podwyższenia ryzyka choroby niedokrwiennej serca. Tworzy się błędne koło, bo wyższe ciśnienie oznacza stłumienie emocjonalne, a ono utrudnia kontakty międzyludzkie, co w jeszcze większym stopniu podwyższa ciśnienie. Wiedząc, że osoby z podwyższonym ciśnieniem wykazują stłumione reakcje emocjonalne na bodźce emocjonalne, zespół doktora McCubbina postanowił przyjrzeć się zależności między hemodynamiką spoczynkową serca a rozpoznawaniem uczuć. Uwzględniono 106 Afroamerykanów: 55 kobiet i 51 mężczyzn. Średnia wieku wynosiła 52,8 roku. Większość badanych miała niską pozycję socjoekonomiczną. Wszyscy brali udział w pilotażowym studium Healthy Aging in Nationally Diverse Longitudinal Samples. Badani oceniali znaczenie emocjonalne wyrazów twarzy i zdań w ramach Testu Percepcji Afektu (Perception of Affect Test, PAT). Stale monitorowano spoczynkowe ciśnienie krwi, całkowity opór obwodowy (ang. total peripheral resistance, TPR), czyli całkowity opór przepływu krwi w naczyniach, tętno oraz rzut serca. Okazało się, że ogólny wynik w PAT był odwrotnie związany z wiekiem, a także zarówno ze skurczowym, jak i skurczowym ciśnieniem krwi (im lepszy wynik, tym niższe ciśnienie). Po wzięciu poprawki na zmienne demograficzne, stan umysłu, wskaźnik masy ciała i przyjmowane leki dokładność rozpoznawania afektu w zadaniach PAT nadal pozostała odwrotnie związana z ciśnieniem i całkowitym oporem obwodowym. Naukowcy uważają, że natrafili na ważne powiązania między regulacją emocji przez ośrodkowy układ nerwowy, procesami hemodynamicznymi i rozwojem nadciśnienia.

Przedstawiciele Symanteca poinformowali o odkryciu dużego ataku na sektor przemysłowy. Przestępcy uderzyli w 48 przedsiębiorstw. Wiele z nich to firmy działające w przemyśle chemicznym i obronnym. Atak, któremu nadano nazwę kodową „Nitro" rozpoczał się w lipcu i trwał do połowy września. Napastnicy wykorzystali zestaw narzędzi o nazwie Poison Ivy. Zestaw ten, autorstwa chińskiego hakera, jest powszechnie dostępny w internecie. Został on wykorzystany np. w marcu podczas ataku na firmę RSA Security, w czasie którego przestępcy zdobyli tokeny SecurID. Poison Ivy atakuje komputery z systemem Windows. „Nitro" było precyzyjnym uderzeniem, dokonanym za pomocą e-maili. Listy elektroniczne trafiały do wybranej grupy ludzi w danej firmie. Przestępcy albo podszywali się pod zaufanego partnera biznesowego, który proponował spotkanie, albo też udawali, że przysyłają aktualizację oprogramowania antywirusowego lub Flash Playera. Gdy użytkownik kliknął na załącznik, Poison Ivy instalował się na komputerze i dawał przestępcom dostęp do maszyny. To pozwalało im na poszukiwanie w komputerach haseł dających dostęp do firmowych serwerów i kradzież tajemnic. Specjaliści Symanteca zauważają, że sposób działania przestępców, a przede wszystkim czas, jaki poświęcili na przygotowanie ataku, na zdobycie informacji o celu i spreparowanie wiarygodnych e-maili przypomina inne ataki z lat 2009-2010, w tym Aurorę, którego ofiarą padł m.in. Google. Aż 29 spośród wspomnianych 48 firm, do sieci których udało się przestępcom włamać, należało do sektora chemicznego i innych sektorów związanych z produkcją zaawansowanych materiałów. Pozostałe firmy należały do różnych działów gospodarki, w tym sektora wojskowego. Ofiarami ataków padły przede wszystkim przedsiębiorstwa z USA, a także z Wielkiej Brytanii, Danii, Włoch, Holandii i Japonii. Dwa fakty wskazują na zaangażowanie chińskich przestępców. Pierwszy, to wykorzystanie chińskiego Poison Ivy. Drugi, to wyśledzenie przez Symanteca osoby, która zarządzała jednym z serwerów kontrolnych wykorzystanych podczas ataku. Osoba ta mieszka w otaczającej Pekin prowincji Hebei. Byliśmy w stanie, co jest niezwykłe, wyśledzić konkretną osobę. Ale nie wiemy, czy działała ona sama - stwierdzili przedstawiciele Symanteca. Nie wiadomo też, jaki cel przyświecał atakującym.

W piśmie Nature ukazał się artykuł, którego autorzy dowodzą, że zanieczyszczenie powietrza jest przyczyną zwiększającej się w ostatnich latach siły cyklonów nad Morzem Arabskim. Występujące zwykle nad tym akwenem uskoki wiatru (czyli gwałtowne zmiany prędkości i kierunku wiatru) uniemożliwiały powstawanie silnych cyklonów. Ostatnio jednak obserwuje się wzmocnienie ich siły, a w roku 2007 i 2010 po raz pierwszy odnotowano cyklony z Zatoce Omańskiej. Uczeni odkryli, że słabnące od 30 lat uskoki wiatru związane są ze zwiększającą się koncentracją aerozoli w atmosferze nad Indiami. Więcej zanieczyszczeń powoduje, że do powierzchni Ziemi dociera mniej promieniowania słonecznego, co może być przyczyną pojawiania się silniejszych cyklonów. Areozole tworzą tzw. brązowe chmury. Są one budowane przez spaliny z silników dieslowskich, sadzę oraz inne produkty spalania biomasy. W tamtejszym regionie miejscowa ludność spala dużo drewna i suszonych odchodów, co przyczynia się do powstawania brązowych chmur. Jest ich na tyle dużo i mają taką powierzchnię, że wpływają na olbrzymie obszary globu. Jedną z takich chmur powiązano ze zmianami opadów w Południowej Azji. Wykazaliśmy, że zanieczyszczenie generowane przez człowieka podczas tak prostych czynności jak wykorzystywanie silników diesla może znacząco zmieniać wielkie zjawiska atmosferyczne - stwierdził główny autor artykułu, Amato Evan z University of Virginia. Zwykle gdy nad tamtejszym regionem rozpoczyna się sezon monsunów, pojawiają się silne wiatry w niższych i wyższych partiach atmosfery. Jako że wieją one w przeciwnych kierunkach, mamy do czynienia z silnym uskokiem wiatru, to uniemożliwia formowanie się cyklonów w lipcu i sierpniu. Dzięki temu, mimo iż Morze Arabskie jest jednym z najcieplejszych akwenów świata, mieszkańcy jego wybrzeży doświadczali średnio jedynie 2-3 cyklonów rocznie, które formowały się poza sezonem monsunowym, gdy uskok wiatru jest mniejszy. Jednak od pewnego czasu zauważono, że przed sezonem monsunowym zaczynają formować się coraz silniejsze cyklony. Stanowią one poważne zagrożenie dla ludzi i gospodarek krajów graniczących z Morzem Arabskim. W 1998 roku cyklon zabił 2900 mieszkańców Indii. W 2007 nad Iranem pojawił się cyklon Gonu, powodując straty sięgające 4 miliardy dolarów. Był to wiatr 5. kategorii, którego prędkość przekraczała 250 km/h. Z kolei w ubiegłym roku cyklon Phet (4. kategoria) zaatakował wybrzeża Omanu i Pakistanu. Straty wyniosły 2 miliardy USD. Naukowcy podkreślają, że tak silne wiatry jeszcze przed 30 laty niemal nie pojawiały się w tamtym regionie. Badania te dodają kolejne pozycje do długiej listy niekorzystnych zjawisk wywoływanych obecnością brązowych chmur. Należą też do nich zmniejszenie opadów deszczu, topnienie lodowców w Himalajach i znaczące obniżenie plonów. Chmury te przyczyniają się do śmierci co najmniej miliona osób rocznie - uważa Veerabhadran Ramanathan, współautor badań. Naukowiec dodaje, że dobrą wiadomością jest fakt, iż za pomocą istniejących technologii można szybko zredukować ilość zanieczyszczeń tworzących brązowe chmury. Do takiej redukcji może się przyczynić zamontowanie filtrów w ciężarówkach i autobusach, szersze wykorzystywanie dwusuwowych silników napędzanych LPG oraz nowocześniejsze piecyki i paleniska domowe.

Odkrycie dokonane przez uczonych z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara (UCSB) daje nadzieję na wykorzystanie węgliku krzemu - materiału powszechnie używanego w elektronice - do stworzenia urządzeń obliczeniowych opierających się na mechanice kwantowej. Grupa pracująca pod kierunkiem Davida Awschaloma odkryła, że niedoskonałości w sieci krystalicznej węglika krzemu mogą być kontrolowane na poziomie kwantowym. Zwykle defekty w sieci krystalicznej są postrzegane jako niepożądane. W tradycyjnej elektronice takie niedoskonałości powodują spowolnienie pracy układu, gdyż elektrony zostają przez nie uwięzione. Naukowcy z UCSB odkryli, że sposób, w jaki elektrony zostały uwięzione pozwala na zainicjalizowanie stanów kwantowych, ich precyzyjną manipulację oraz pomiar. Operacje takie można przeprowadzić za pomocą światła i mikrofal. Zatem każdy z defektów spełnia wymogi stawiane przed qubitem. Szukamy piękna i możliwości wykorzystania niedoskonałości, zamiast starać się osiągnąć doskonałość. Używamy tych niedoskonałości jako podstawy dla przyszłej technologii kwantowej - powiedział Awschalom. Uczony wyjaśnia, że większość niedoskonałości w sieci krystalicznej nie posiada tak pożądanych cech, jakie odkryto w węgliku krzemu. Dotychczas znano tylko jeden typ takich niedoskonałości - występujący w diamencie ubytek dwóch atomów węgla i zastąpienia ich jednym atomem azotu. Miejsce po drugim atomie węgla pozostaje puste i ma ono takie właściwości, które pozwala wykorzystać je do zapisu kwantowych informacji w temperaturze pokojowej. Diament jest jednak materiałem, który trudno jest pozyskać i zintegrować z elektroniką. Tymczasem węglik krzemu jest materiałem dobrze znanym w przemyśle elektronicznym, a badania Awschaloma i jego zespoły wykazały, że dwa spośród licznych typów niedoskonałości pozwalają na uzyskanie efektów kwantowych w temperaturze pokojowej. Nie można wykluczyć, że podobnymi właściwościami charakteryzują się też inne materiały. Dotychczas bowiem nie zajęto się dokładnym zbadaniem niedoskonałości wielu z nich.

W obliczu groźby zalania dziupli barwnice (Eclectus roratus), papugi zamieszkujące Australię, Nową Gwineę i Wyspy Salomona, częściej zabijają pisklęta płci męskiej, oszczędzając młode samiczki. Wydawałoby się, że może to utrudniać przetrwanie gatunku, bo samicom trudniej znaleźć partnera, ale Robert Heinsohn z Australijskiego Uniwersytetu Narodowego twierdzi, że potrafi wyjaśnić, czemu się tak dzieje. Biolog przez 8 lat obserwował 42 dziuple. Wg niego, wybiórcze dzieciobójstwo wiąże się z tym, że pisklęta płci żeńskiej mają większe szanse na przetrwanie zalania, bo zaczynają porastać piórami tydzień wcześniej od braci. Z punktu widzenia matki lepiej zabić samczyka i zaoszczędzić energię potrzebną do opiekowania się nim. W dziuplach niskiej jakości pojedyncze pisklę płci żeńskiej ma, jak tłumaczy Australijczyk, wyższą wartość reprodukcyjną, niż lęg, w którym samica ma młodszego brata. Dane zgromadzone przez Heinsohna, Naomi E. Langmore i innych pokazują, że płciowospecyficzne dzieciobójstwo w ciągu 3 dni od wyklucia zdarza się w takich typach gniazda i lęgu naprawdę często. Zdolność barwnicy do wczesnego rozpoznania płci młodych może de facto sprzyjać podjęciu decyzji, by zabić jedną z płci przed zainwestowaniem czasu i energii w opiekę rodzicielską.

Wiele osób przechodzących operacje kręgosłupa ma niski poziom witaminy D, co może utrudniać rekonwalescencję. W studium naukowców ze Szkoły Medycznej Uniwersytetu Waszyngtońskiego w St. Louis wzięło udział 313 pacjentów, którzy przeszli zabieg stabilizacji kręgosłupa. Okazało się, że ponad połowa miała nieprawidłowy poziom witaminy D, a u 1/4 stwierdzono poważne niedobory. Nasze odkrycia sugerują, że warto byłoby prowadzić skryning pod kątem niedoborów witaminy D. Sądzimy, że pacjenci mogliby skorzystać na podawaniu raz na tydzień przez 8 tygodni poprzedzających operację 50 tys. jednostek międzynarodowych witaminy [...] - przekonuje dr Jacob M. Buchowski. Witamina D3 pomaga we wchłanianiu wapnia z przewodu pokarmowego. Gdy dorosłym jej brakuje, może się rozwinąć osteomalacja, czyli rozmiękanie kości. Stabilizacja kręgosłupa, zwana inaczej spondylodezą, polega na zespoleniu sąsiednich kręgów za pomocą implantów. Podanie czynników wzrostu ma stymulować powstanie zrostu kostnego. Do przeprowadzenia badań skłonił Buchowskiego przypadek czterdziestokilkulatki, u której zrastanie kręgów zachodziło bardzo wolno. Pacjentka przyznała się lekarzowi, że ostatnio zdiagnozowano u niej niedobór witaminy D. Wspólnie z zespołem z Barnes-Jewish Hospital Buchowski zaczął wtedy prowadzić skryning stężenia witaminy D u chorych przechodzących stabilizację kręgosłupa. Choć niedobory są powszechniejsze u osób starszych, w tym przypadku częściej wykrywano je u osób młodszych. Akademicy wyjaśniają, że działo się tak, gdyż więcej starszych pacjentów zażywało suplementy. W studium Buchowskiego i innych średnia wieku wynosiła 55 lat. Pięćdziesiąt sześć procent próby stanowiły kobiety, otyłość zdiagnozowano u 41%. Dwadzieścia pięć procent badanych przyjmowało w przeszłości suplementy witaminy D. Naukowcy ustalili zestaw głównych czynników ryzyka niedoborów: palenie, otyłość i niepełnosprawność przed operacją. Zagrożeni byli także ludzie, którzy nigdy nie zażywali suplementów witaminy D ani multiwitaminy. Buchowski zaleca przebywanie na słońcu, a jeśli dla kogoś jest to niewykonalne, spożywanie nabiału wzbogaconego witaminą D oraz zażywanie suplementów zarówno przed, jak i po operacji.

Microsoft potwierdził, że nowy niebezpieczny robak Duqu wykorzystuje nieznaną dotychczas dziurę w jądrze Windows. Niektórzy eksperci sądzą, że Duqu jest dziełem twórców Stuxneta. Dziurę w jądrze wykryła przed kilkoma dniami węgierska firma CrySyS, która analizowała instalator Duqu. Szkodliwy kod rozprzestrzenia się w jako odpowiednio spreparowany plik Worda. Specjaliści odkryli, że przynajmniej w jednym przypadku Duqu dokonał infekcji poprzez współdzielone w sieci wewnętrznej zasoby, zarażając maszynę, która nie miała bezpośredniego połączenia z internetem. Dotychczas Duqu był używany prawdopodobnie tylko przez osiem dni w sierpniu i tylko podczas precyzyjnych ataków. Zdaniem firmy Symantec ich ofiarami padło sześć firm działających we Francji, Holandii, Szwajcarii, na Ukrainie, w Indiach, Iranie, Sudanie i Wietnamie. Pojawiły się też informacje o infekcjach w Wielkiej Brytanii, Austrii i Indonezji. Wiadomo, że jednym z zadań Duqu jest szpiegowanie producentów przemysłowych systemów kontroli. To budzi podejrzenia, że zdobyte w ten sposób informacje zostaną użyte podczas kolejnych ataków. Ekspertom udało się zidentyfikować i wyłączyć jeden z serwerów kontrolujących Duqu. Maszyna znajdowała się w Belgii. Microsoft pracuje nad poprawką łatającą dziurę, którą wykorzystuje Duqu.

Intel prawdopodobnie pracuje nad ośmiordzeniowym procesorem Atom dla serwerów. Energooszczędne układy cieszą się coraz większym zainteresowaniem ze strony producentów takich maszyn. HP właśnie ogłosił, że będzie oferował swoim klientom serwery z procesorami ARM. Intel nie chce pozostać w tyle i, jak twierdzi serwis SemiAccurate, w 2013 roku zaprezentuje ośmiordzeniowego Atoma. Procesor ma bazować na 22-nanometrowym rdzeniu Silvermont wykorzystującym trójbramkowe tranzystory. Prawdopodobnie będzie taktowany częstotliwością wyższą o 20-25 procent od taktowania obecnie dostępnych Atomów. Sam Intel nie wspominał o ośmiordzeniowym Atomie. Firma zapowiada jedynie, że w 2013 roku zadebiutuje Atom Silvermont dla notebooków.

Gatunki żywiące się mięsem bądź krwią innych zwierząt wykorzystują do namierzenia ofiary doskonale rozwinięte zmysły. Nietoperze bazują np. na echolokacji, a węże na widzeniu w podczerwieni. Co ciekawe, pijawki lekarskie korzystają z aż dwóch zmysłów (dotyku i wzroku), w dodatku preferowana metoda polowania zmienia się z wiekiem. Młode pijawki żywią się krwią ryb i płazów, natomiast starsze osobniki wolą bardziej odżywczą krew ssaków. Wiedząc, że pasożyty zmieniają źródło krwi, biolodzy z California Institute of Technology (Caltech) zastanawiali się, czy zaczynają je także namierzać w inny sposób. Okazało się, że tak. By stwierdzić, do jakiego stopnia pijawki lekarskie polegają na włoskach czuciowych na ciele, które wykrywają ruchy wody wywołane przez ofiarę i na oczach, wychwytujących cienie fali spiętrzonej przez drugie zwierzę, Amerykanie przeprowadzili całą serię eksperymentów. W akwarium znajdowały się młode i dorosłe pijawki. Naukowcy monitorowali reakcje na fale mechaniczne, ich cienie oraz kombinację tych bodźców. Pijawki w różnym wieku reagowały podobnie, gdy działano tylko jednym rodzajem bodźca. Kiedy jednak pojawiały się i fale, i cienie, dorosłe pasożyty odpowiadały wyłącznie na fale. Biolodzy stwierdzili, że poszczególne zmysły nie zmieniły się podczas rozwoju, by pomóc w rozpoznawaniu różnych typów ofiar. Rozwinęła się za to zdolność integrowania wskazówek wzrokowo-dotykowych. W miarę dojrzewania zwierzęta zaczynają zwracać większą uwagę na jeden ze zmysłów [dotyk] - wyjaśnia główna autorka studium Cynthia Harley. W przyszłości zamierza ona zbadać przetwarzanie informacji na poziomie behawioralnym i komórkowym u dorosłych pijawek.

Podczas badań radiologicznych anonimowej ptolemejskiej mumii naukowcy wykryli najstarszy przypadek raka prostaty w starożytnym Egipcie. M1 wydał ostatnie tchnienie jakieś 2200 lat temu, natomiast najstarszym znanym człowiekiem, którego pokonał rak prostaty, był król Scytów, który zmarł 2700 lat temu na stepach południowej Syberii. M1 stanowi część zbiorów Narodowego Muzeum Archeologicznego w Lizbonie. Twarz mężczyzny, który w chwili śmierci miał 51-60 lat, ozdobiono maską. Płeć zmarłego potwierdzono dzięki budowie miednicy i zmumifikowanemu penisowi. Zespół Carlosa Pratesa, radiologa z Imagens Médicas Integradas w Lizbonie, obrazował mumię za pomocą wielorzędowej tomografii komputerowej (Multi Detector Computerized Tomography, MDCT). W ten sposób uzyskano zdjęcia naprawdę wysokiej jakości. Wyniki badań opublikowano w Journal of Paleopathology. Cyfrowa radiografia wykazała, że mężczyznę pochowano ze skrzyżowanymi rękami. To poza powszechna u mumii ptolemejskich (IV-I w. p.n.e.), choć w okresie Nowego Państwa (XVI-XI w. p.n.e.) była raczej zastrzeżona dla przedstawicieli rodziny królewskiej. Zmarły cierpiał na chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Odkryto też kilka pośmiertnych złamań. Najprawdopodobniej powstały one podczas transportu mumii z Egiptu do Europy. W obrębie miednicy i kręgosłupa lędźwiowego znaleziono rozsiane gęste masy o średnicy 0,07-0,17 cm. Zmiany kostne tworzyły sugestywny obraz przerzutów raka gruczołu krokowego. Prates i inni wzięli pod uwagę inne choroby, ale płeć, wiek M1 oraz wzorzec rozmieszczenia guzków, ich kształt oraz gęstość silnie przemawiały właśnie za rakiem prostaty. Międzynarodowy zespół uważa, że wcześniej naukowcy mogli zaniżać rozpowszechnienie raka gruczołu krokowego w starożytnych populacjach, ponieważ skanery MDCT, które pozwalają na wykrycie zmian o średnicy 1-2 mm, są wykorzystywane dopiero od 2005 r. Nie powinno więc dziwić, że jeszcze w 1998 r. autorzy artykułu z Journal of Paleopathology wyliczali, że po zbadaniu kilkudziesięciu starożytnych wykryto zaledwie 176 przypadków zmian nowotworowych w szkielecie. Stąd wniosek, że nowotwory rozpowszechniły się dopiero w erze industrialnej. Nie oznacza to, że ludzie żyjący w starożytności nie stykali się z substancjami rakotwórczymi. Wystarczy wspomnieć choćby o sadzy z palenisk czy bitumin, wykorzystywany kiedyś przez szkutników do spajania desek w budowanych statkach. W sumie naukowcy przeskanowali 3 mumie z kolekcji Narodowego Muzeum Archeologicznego w Lizbonie.

Nordyckie legendy mówią o słonecznych kamieniach wykorzystywanych przez Wikingów do nawigacji. Naukowcy od lat spierają się, czym one były, a teraz Guy Rospars z Uniwersytetu w Rennes twierdzi, że rozwiązał zagadkę. Jego zdaniem Wikingowie używali przezroczystego kryształu kalcytu, szpata islandzkiego. Występuje w nim podwójne załamanie światła i jego polaryzacja. Roparts i jego zespół umieścili na górze kryształu znacznik, kropkę. Gdy popatrzymy na kryształ od dołu, zobaczymy dwie kropki. Teraz należy obracać kryształ tak, by obie kropki miały dokładnie taki sam odcień. Czubek kryształu wskazuje wówczas położenie Słońca - mówi Ropars. Jego zdaniem, tak właśnie mogli robić Wikingowie, gdy Słońce było niewidoczne. Zwykle nawigowali oni określając położenie Słońca i gwiazd. Jednak na morzach północnych, gdzie pływali, bardzo często panują warunki uniemożliwiające zobaczenie Słońca. Wówczas kryształ kalcytu pozwalał określić jego pozycję z dokładnością być może nawet do 1 stopnia. Teorię Roparsa wzmacnia znalezienie szpata islandzkiego na brytyjskim statku, który zatonął w 1592 roku. Kryształ mógł być używany nawet wtedy, gdy w Europie znano już kompas. Sprawdziliśmy, że nawet jedno działo wydobyte z tego okrętu mogło odchylić wskazania kompasu nawet o 90 stopni. Aby więc uniknąć pomyłek wówczas, gdy Słońce było niewidoczne, użycie kompasu optycznego mogło być niezwykle ważne. Nawet 400 lat po epoce Wikingów - stwierdzają badacze.