peceed

To wszystko przez kreskówki Walaszka - oswoił, znormalizował patologię i wpuścił na salony Strasznie mi to przypomina sytuację osób zindoktrynowanych - nie są w stanie odpowiadać na rzeczowe argumenty, po prostu je ignorują. Jarek nie chce wyjaśnić konkretnych wątpliwości odnoszących się do szczegółu, tylko od nowa puszcza swoje "kazanie" w postaci slajdów licząc, że w końcu "wejdzie". Obawiam się że Jarek jest "głęboko wierzący" w swoje teorie, sam się zindoktrynował a do tego poznał podobnych sobie ludzi. I bardzo podobnie wygląda dyskusja z rodzicami gdy wyjaśniam im, że coś jest inaczej niż im się wydaje, też robią strasznie agresywni nawet jeśli mowa o jakichś faktach zupełnie historycznych (średniowiecze). Mógłbym to zdać na karb emerytalnego wieku, ale podobnie zachowują się osoby młode. "Moja jest tylko racja i to święta racja. Bo nawet jak jest twoja, to moja jest mojsza niż twojsza. Że właśnie moja racja jest racja najmojsza!" Niestety Jarek chce nam przedstawiać swoje wizje zamiast pokazać, jak jego komputer miałby przeprowadzić kompletne obliczenia na przykładzie jednego najprostszego problemu 3SAT, na abstrakcyjnym przykładzie, z dokładnym kodowaniem problemu. Bo wydawało mu się, że po prostu wziąć algorytm weryfikacji, zamienić bity na kubity i reszta sama dokona się automagicznie - co nie działa. A ja uważam że Jarek ma ciekawe i wartościowe posty o ile tylko nie zajmuje się mechaniką kwantową To jest jakaś jego Nemezis. Nie rozumiem czemu nie zajmie się na poważniej sztuczną inteligencją.

@Jarek Duda I jeszcze muszę dodać jedno zastrzeżenie, aby kolega nie odbierał tego jako jakiegoś ataku na siebie, bo to absolutnie szczera chęć pomocy i zrozumienia. Po prostu ta intuicja fizyczna którą wykorzystuje kolega może pełnić jedynie rolę pomocniczej heurystyki. Zasadniczo wszystkie fizyczne pomysły kolegi całkowicie poległy właśnie z tego powodu - nadmiernych uproszczeń gubiących własności, co w połączeniu z nadmiernymi wymaganiami wobec siebie (albo otoczenia?) całkowicie wypuściło kolegę na manowce.

Oczywiście, unerwienie w zębach pozwala nam ograniczać ich uszkodzenia poprzez wyczuwanie lokalnych nacisków, a bardzo bolą aby mózg mógł się uczyć jak tych uszkodzeń unikać. Tyko korzyści ewolucyjne są prawidłową odpowiedzią na pytanie "dlaczego?". Historia ewolucyjna jest odpowiedzią na pytanie "jak?"!

Za 50 lat okaże się, że sok z buraka to panaceum na wszystko

Mówimy o podstawach fizyki i problemach kolegi. Jak zwykle zupełnie zapomniał kolega o tym, co napisałem kilka postów wcześniej, więc zacytuję: Oczywiście brak zrozumienia powyższego tekstu jest całkowicie konsystentny z brakiem rozumienia złożonych sytuacji fizycznych... Więc jeszcze wyjaśnię: Extremalnie płynnie przechodzi kolega z prostych diagramów zawierających kilka cząsteczek do diagramów złożonych z "kilku cząsteczek i akceleratora" przypisując mu (akceleratorowi) zbytnio uproszczone własności. Całe podejście kolegi do fizyki, całe jej zrozumienie jest obarczone tym felerem, czego efektem jest slajdoza. Slajdy w rozumieniu kolegi są wyczerpującym i kompletnym wyjaśnieniem idei, bo odnosi kolega wrażenie, że wszyscy podzielają takie uproszczone rozumienie rzeczywistości, do tego następuje korespondencja pomiędzy obiektami na diagramach a abstrakcyjnymi wzorami metematycznymi według bardzo prostych zależności. Dlatego tak chętnie skacze sobie kolega pomiędzy różnymi sytuacjami fizycznymi nazywając je analogami., tylko dlatego że w ich opisie pojawiają się podobne formuły matematyczne, gdyż w swoim obrazie mentalnym ignoruje kolega istnienie podstawowych fizycznych różnic wynikających z istotnych detali, i dzieje się to w bardzo wielu różnych sytuacjach fizycznych. Żeby kolega nie uciekł myślami zapominając o pierwszym zdaniu wpisu - nie jest to dyskusja o jakichś zaawansowanych fizycznych ideach, tylko o umyśle kolegi. Spotkałem się z matematy(cz)kami, które absolutnie nie trawiły prostych zadań fizycznych pomimo umiejętności rozwiązywania problemów matematycznych. Esencja ich problemów skupiała się do tego, że nie posiadały żadnej intuicji fizycznej która by je prowadziła w kierunku prawidłowego wyniku, dysponując jedynie "bezkierunkową" operacją "podstawiania wzorów". (Oczywiście zdolności matematyczne również osiągały sufit, ale to nie o tym). Problemy kolegi są zupełnie analogiczne - fizyczna intuicja kolegi ma "fizyczne ograniczenia", polegające na gubieniu kluczowych własności fizycznych obiektów przy próbie ich abstrahowania. Nie jest kolega sam - bardzo wielu fizyków teoretycznych wpada w pułapkę tego, że wzory matematyczne stają się dla nich fizyką samą w sobie, i po wielu latach zapominają sens tego co liczą, popadając (zwłaszcza na starość) w filozoficzne pseudointelektualizmy. Kolega w swoich uproszczeniach poszedł "o jeden most za daleko" - zapomniał o entropii, która jest inherentą własnością podukładów na diagramach o której nie można zapomnieć, bo zajmuje się zagadnieniem (strzałka czasu) dla którego ma ona kluczowe znaczenie. Uproszczenie obiektów do poziomu gdzie ich entropia przestaje być widoczna, a potem próby odtworzenia entropii z diagramów zawierających te uproszczone obiekty jest skazane na niepowodzenie. Radzę sobie wziąć to do serca, bo nie sądzę aby kiedykolwiek ktoś poświęcił koledze tyle swojego czasu. Ludzie poświęcają czas na zrozumienie i przetrawienie idei kolegi, do momentu kiedy orientują się, że marnuje kolega ich (bez)cenny czas, co skutkuje ciszą wynikającą z chęci ograniczania strat - standardowa procedura, crackpotów w fizyce nie brakuje! Ma kolega widoczne deficyty w komunikacji werbalnej (widoczne również podczas tych swoich udostępnianych wykładów), dwukierunkowe. Dlatego nie traktuje kolega poważnie wpisów jak ten, najwyraźniej oczekując dopasowania się otoczenia do poziomu komunikacyjnego kolegi za wykorzystaniem slajdów z diagramami i wzorami. Nie poświęca kolega wiele czasu na zrozumienie wypowiedzi innych ludzi, czego charakterystycznym objawem jest całkowity brak do odnoszenia się do poszczególnych zdań czy fragmentów za pomocą cytowania, wskazywania błędów w rozumowaniach innych ludzi. Być może stara się kolega zrozumieć wypowiedzi jako całość analogicznie jak ma to miejsce w przypadku slajdów, które są takim kolażem idei mających wywołać kompletne wrażenie psychiczne. Staranność w tworzeniu slajdów świadczy o tym, że są one u kolegi limitem kojarzenia asocyjacyjnego, choć mogę się tutaj mylić, może to objaw limitów w komunikacji. Ale i tak, wewnętrze rozumowania mają charakter komunikacji siebie z samym sobą, więc ograniczenia w komunikacji i tak przekładają się na ograniczenia w przeprowadzaniu rozumowań, i nie muszą być one w pełni skompensowane "analogami" (hehe). Wygląda to tak, jakby dwóch matematyków machało swoimi dowodami na tezy przeciwne, tylko że jeden z nich pokazuje luki dowodowe w rozumowaniu adwersarza, a drugi za każdym razem przynosi kolejne dowody, nie starając się zrozumieć dowodów na tezę przeciwną i wskazać w nich luki/błędy. Na poziomie analogii z fizykami - proponuje kolega coraz to nowe perpetuum mobile, ignorując wszystkie argumenty że takie nie mogą istnieć, w ogóle się do nich nie odnosząc. Wygląda na to, że znowu kolega wygodnie zignorował kwestię duplikacji q-bitów na wejściu w 3-SAT w swoim przykładzie 2WQC , i nie ma zamiaru się tym zająć ani nawet odnieść. Jakoś mnie to nie dziwi - Fleichmann i Pons też "zapomnieli" przeprowadzić eksperyment kontrolny z lekką wodą (tak, już zbliżamy się do tego poziomu) . * * * * * CIEKAWOSTKA odnośnie wewnętrznych limitów rozumowania: Bardzo szybko przeszedłem na poziom wzrokowy w przetwarzaniu informacji, i dopiero bardzo późno w życiu, około 35 roku życia zauważyłem, że bardzo często zajmując się bardzo trudnymi zagadnieniami mogłem godzinami szukać bezskutecznie rozwiązania, pomimo precyzyjnego sformułowania pytania w myślach - dopiero wypowiedzenie tego pytania na głos, z zaangażowaniem słuchu pozwalało na błyskawiczne znalezienie prawidłowej odpowiedzi, na zasadzie wypowiadam na głos pytanie i od razu pojawia się odpowiedź. Co było też pewnie związane z faktem, że byłem lepszym mówcą niż pisarzem. Tłumaczę to sobie na dwa komplementarne sposoby - brakowało w moim mózgu funkcjonalnych połączeń które pozwalałyby przetransferować sens pytania do ośrodków które potrafią znaleźć tą odpowiedź. Jednocześnie zauważyłem (taki wewnętrzny wgląd w funkcjonowanie umysłu - zaniknął po "udarze"), że przy przetwarzaniu informacji mózg tworzy hierarchiczne kategorie elementarne mające postać drzewiastą (bazową), gdzie we współdzielonych liściach znajdują się poszczególne przypadki użycia, bezpośrednio pamiętane ( i ta bezpośrednia pamięć jest kluczowa dla tworzenia i odtwarzania znaczących bayesowskich statystyk!) Procesowanie pierwotne/sensoryczne jest w stanie potencjalnie aktywować wszystkie kategorie związane z przetwarzaną informacją (poziom percepcyjny), podczas gdy przetwarzanie abstrakcyjne jest w stanie pobudzać jedynie część tych kategorii (poziom koncepcyjny - rekurencyjne połącznia wsteczne sięgają do głębszych warstw, ale nie do płytszych). Dlatego podczas procesowania sensorycznego mózg jest w stanie aktywować większą ilość znaczących kategorii w mózgu, właściwie maksymalną, i stąd pojawia się zdolność do odnajdywania skojarzeń które normalnie unikają a mogą być kluczowe dla rozwiązania problemu. Dlatego w sytuacji "pracy na limicie" warto pytania/zagadnienia konceptualizować w mózgu, a dodatkowo zapisywać na kartce i czytać, a do tego jeszcze głośno wypowiadać. Może to też tłumaczyć popularność konferencji - gdzie ludzie mają okazję porozmawiać o swojej pracy, i uaktywnić nieco inne obszar mózgu od tych, których używają bezpośrednio na co dzień). Formalne tytuły nie mają żadnego znaczenia, jest kolega raczej matematykiem i zwłaszcza informatykiem.

Co jest bzdurą oczywistą dla każdej osoby która ma do czynienia z realnym światem: Szanse na to, że rozbity dzbanek nagle podbije się kawałkami z ziemi i złoży a następnie wskoczy na stolik wynosi praktyczne zero, choć jest to zachowanie dopuszczalne z punktu widzenia praw mikroskopowych. I to jest obserwowalna własność naszego świata, i do niej musi kolega dostosować swoje myślenie, a nie liczyć, że może świat się dopasuje. Zresztą nie istnieje powód dla którego zdarzenia po zastosowaniu odbicia CPT miałyby być te same - są to inne zdarzenia, odwrotne. Prawdopodobieństwa są zawsze funkcją subiektywnej wiedzy obserwatora, i nie ma powodu uważać je za niezmiennicze po odbiciu czasu, bo całkowicie inaczej wygląda wtedy wiedza , choćby dlatego że zdarzenia na których opierała się ona w widoku "w drugą stronę" jeszcze nie są dostępne, obserwator też się zmienia po odbiciu.

To wspaniale. I tak samo "Alicja w krainie Oz" też jest dozwolona, tylko że jej prawdopodobieństwo wynosi praktyczne 0. W pewnym momencie ilość (rozmiar układu) przechodzi w jakość (praktyczną nieodwracalność upływu czasu). Chyba zdaje sobie kolega sprawę, że to zjawisko po odbiciu CPT przechodzi samo w siebie? Więc coś się koledze pomyliło, rozumiem że miał to być argument na zasadzie "mamy jakieś zjawisko i zasadniczo moja zabawa w analogi CPT prawidłowo przewiduje z niego jakieś inne zjawisko", tylko nie wyszło.

Przy czym emisja promieniowania ma stochastyczny charakter co już samo w sobie powiększa entropię. I z perspektywy CPT mamy otoczenie które w cudowny sposób wystrzeliwuje fotony trafiając cały czas w elektrony w wiązce (co za przypadek!), co pozwala nadprzewodzącym magnesom odbierać energię dostarczać ją do sieci. Innej perspektywy CPT nie ma. Ma kolega rozwiązanie które jest fizyczne - działający synchrotron, a po jego transformacji dostajemy "Alicję w krainie Oz". W życiu. Rozwiązanie kolegi po transformacji CPT po prostu jest odwrócone w czasie i przedstawia "Alicję w krainie Oz". Bo świat nie składa się z równań i ideałów matematycznych. No właśnie w tym. Nie będąc fizykiem posługuje się kolega magicznymi strukturami fizycznopodobnymi w których nie ma entropii. Przy elementarnych cząsteczkach trick działa, ale dalej zaczynają się schody ( bo chce kolega wjechać do panteonu fizyków na różowym jednorożcu, to fantazja godna Wieniawy). że dla układu fizycznego wciąż widzimy oryginał, przed pierwszym CPT. Podsumowując - opisuje sobie kolega świat przy pomocy idealnych klocków uproszczonych do bólu w taki sposób, że nie posiadają entropii, potem puszcza sobie kolega ten uproszczony obraz świata do tyłu, postuluje sobie zachowanie ("gruboziarniste") tych bezentropijnych klocków jako identyczne w przeciwnym kierunku czasowym z powodu symetrii równań (jako uzasadnieniem - na poziomie czysto werbalnym, ale co tam), po czym upiera się że świat musi zachowywać się zgodnie z tym modelem (który po powrocie do naszej perspektywy będzie wykazywał nadzwyczajne zjawiska jak 2WQC). To esencja problemów kolegi. Dlatego właśnie nazywam kolegę matematykiem a nie fizykiem. Bo fizyk (prawdziwy, nie nominalny) rozumie, że klocki są jedynie uproszczeniem i że mają entropię. Dlatego nic z tego co postuluje kolega nie będzie działać - bo miał kolega zbyt prosty model mentalny świata i fizyki. Całe to slajdowe poszukiwanie "analogii" "analogów" wpada zawsze w tą pułapkę - zbyt daleko posuniętej abstrakcji która w końcu zaczęła usuwać aspekty i detale istotne.

Natomiast ma kolega problemy ze zrozumieniem, że właśnie rozwiązaniami są wszystkie fizyczne obiekty, w tym działające komputery kwantowe, i maszyny. Jako fizycy nie musimy tego udowadniać, wystarcza nam obserwacja. To kolega, jako "matematyk fizyczny", próbuje błędnie stosować swoje matematyczne intuicje do zrozumienia świata, ulegając złudzeniu że przyjęcie eksternalistycznej perspektywy dla świata jako struktury matematycznej daje nam swobodę w jej kształtowaniu. A tak po prostu nie jest. Już to przerabialiśmy, idealny to jest schematyczny rysunek sprowadzony do okręgu i kilku kresek ale nie fizyczny układ będący tym laserem, synchrotron jak najbardziej "pompuje" laser i powiększa entropię, ale nie tylko pompowanie powiększa entropię w układzie z laserem ale każde oświetlenie celu. Problem polega na tym, że zupełnie nie stara się kolega zrozumieć tej argumentacji, tylko natychmiast rzuca slajdami i hasłami z poziomem refleksji na poziomie odruchu kolanowego. Takie zmatematyzowane podejście jakie reprezentuje kolega jest maksymalnie szkodliwe - tworzy sobie kolega ideały z których składa rzeczywistość ("laser idealny", "lustro idealne", itd) nie rozumiejąc że są to bardzo złożone obiekty/procesy wewnątrz których przyrost entropii galopuje. To jest ten mentalny fakap który pozwala potem koledze przenosić analogie z prostych układów fizycznych złożonych z kilku cząsteczek o matematycznie gwarantowanych właściwościach na "proste" układy fizyczne stworzone z idealnych diagramów o "gwarantowanych" właściwościach. "Fizycy go nienawidzą. Poznał jeden prosty trick i..."

Ale my testujemy CPT w skali makro od urodzenia, i entropia wciąż rośnie. Ze względu na znane warunki początkowe (po odwróceniu czasu końcowe). Funkcjonujemy w perspektywie, w której przeszłość poznajemy wcześniej niż przyszłość No właśnie, @Jarek Duda - jak tam eksperymentatorzy z Indii? Przestali się odzywać, bo sprawę przejęła armia? Bez znaczenia - 1.5h to za krótko aby przegryźć się przez te slajdy za pierwszym razem. Niestety, reakcja na bzdury jest podobna jak na rzeczy bardzo trudne - "nie rozumiem" i potrzeba czasu i wnikliwej pracy aby prawidłowo rozróżnić. Dopuszczanie błędności praw fizyki jest bardzo wygodne, bo pozwala zignorować każde sprzeczne twierdzenie typu no-go, każdy kontrargument umocowany w fizyce. To już nie jest nauka. - powyższy link ma timestamp, byłoby fajnie gdyby osadzanie aktualizowało grafikę startową. Chyba dalej widzę "chamskie" kopiowanie qbitów w różnych miejscach klauzul. Jak już kiedyś sobie tłumaczyliśmy, gdyby można było klonować q-bity i wsadzać je w różne miejsca do obliczeń, to może by i dało się robić takie cuda. Ale się nie da Może tam jest luka w obrazie mentalnym kolegi - papier przyjmie (( x1 or x2) and ( ~x1 or x3)), ale układu kwantowego to realizującego się nie zrobi. A jak będą 4 różne wejścia, to oczywiście nie ma żadnego sposobu aby wymusić żeby zawierały tylko 3 qbity. Dlatego kiedyś prosiłem o rozpisanie na bramki najprostszego przykładu 3-SAT, jak widać 2 lata to za mało aby się tym zająć...

Drogi Jarku, od 2 lat tłuczemy z @Astro na forum że przy założeniu ich działania łamane są podstawowe zasady fizyki, więc twierdzenie że "nikt nic nie znalazł" to nadużycie. To absolutna brawura naukowo-techniczna. Pozostałe podejścia do tworzenia komputerów kwantowych jednak nie wymagają przerabiania fizyki, i nie sądzę aby taka szczera deklaracja zachęciła jakikolwiek fundusz venture capital do zainteresowania się tematem. Na asertywność instytucji rozdających publiczne pieniądze liczę jednak mniej. Z punktu widzenia filozofii nauki to przypadek, w którym załamuje się ekstrapolacja pewnych praw poza zakres ich stosowalności, i świetny przykład na to, że nawet u ludzi zajmujących naukami ścisłymi wewnętrza przestrzeń stanów psychicznych reprezentująca znane prawdy naukowe nie musi ich dobrze oddawać, posiadając niedoskonałości - klasyczny przykład "no free lunch theorem". Niestety Jarek zamiast zajmować się zagadnieniami w których jego umysł jest dobry, zajmuje się zagadnieniami w których bardzo chciałby zostać słynny - i może nawet mu się uda tego dokonać, ale nie tak jak myśli.

Nie podoba mi się ta nazwa, po co wprowadzać konflikt nazw z poprzednimi Odrami? Wystarczy się trochę postarać aby uzyskać ładną, znaczącą i oryginalną nazwę własną o polskim kolorycie: Quantum Universal Reasearch V-bit Architecture Oczywiście da się nakręcić taki film puszczany od tyłu, ale potrzebna jest wykładnicza ilość dubli Uznany niemiecki naukowiec z dużym wkładem w rozwój tego kierunku badań:

To bardzo ciekawe! W fizyce zasada "nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi" nie obowiązuje. A żeby koledze co nieco wyjaśnić, mam nadzieję raz na zawsze: Fizyka to nauka która tworzy matematyczne modele rzeczywistości. Jedynym kryterium poprawności tych modeli jest zdolność do przewidywania przyszłych zdarzeń na podstawie uprzednich obserwacji. Masa, ładunek elektryczny są koncepcjami które mają charakter pierwotny, my je traktujemy jako aksjomaty na podstawie naszego codziennego doświadczenia - w modelach klasycznych. Dzięki stworzeniu lepszych modeli oraz zasad, według których należy tworzyć najdokładniejsze możliwe modele rzeczywistości (mechanika kwantowa) pojawiła się możliwość przyjęcia innych aksjomatów, nowych teorii, w których uprzednio aksjomatyczne wielkości mogą zostać wyprowadzone jako wielkości pochodne, byty abstrakcyjne lub złożone. Nie istnieje jednak żadna procedura która gwarantuje nam odnajdywania "prawdziwych" teorii. Zawsze dochodzimy do momentu w którym postulujemy pewne aksjomaty i struktury matematyczne, uważając ją za prawdziwe, i jedynym kryterium poprawności/prawdziwości jest zdolność do wyprowadzania ilościowych wyników doświadczeń. Jeśli mieliśmy poprzednio działającą pewnych zakresach warunków fizycznych teorię w której funkcjonowała masa, to ta teoria w tym zakresie w którym dobrze opisuje rzeczywistość jest aproksymatorem teorii głębszej, z czego wynika możliwość wyliczania parametrów teorii efektywnej w teorii głębszej. Tylko wtedy, w takim kontekście można się pytać "czym jest masa", "czym jest ładunek" - gdy istnieje teoria głębsza, którą i tak jedynie postulujemy. Najgłębszą istniejącą teorią jest teoria strun i w jej ramach można uzyskać odpowiedzi na takie pytania.

Nie bez powodu cenzura była zjawiskiem powszechnym we wszystkich państwach i cywilizacjach: już dawno odkryto zasadę zwaną w informatyce Garbage In, Garbage Out. W sytuacji gdy 1/3 społeczeństwa jest systematycznie indoktrynowana przez ostatnie 10-30 lat w sposób może nie za bardzo subtelny, ale absolutnie permanentny, trudno o inne rezultaty. Ojtam... https://youtu.be/vRB7GgajlNI

Zazwyczaj intuicyjnie rozumiemy świat i otaczające nas struktury w sposób "pozytywny". Zauważyłem, że można je postrzegać w sposób negatywny, jako "dziury w otaczającym nas chaosie". Wiedza to ograniczenie na to co jest możliwe. Korelacje to coś, co zabiera swobodę. W ten sposób można nieco łatwiej i bardziej naturalnie rozumieć zjawiska kwantowe, z zasadą totalitarną.

Czy ktoś ma jakieś dobre pomysły na zwalczanie Candidii?

Dzisiaj to chyba komuniści sprzedają sznurki wszystkim chętnym w każdym rozmiarze i kolorze

USA nie miały istotnego deficytu handlowego. Globalne ocieplenie będzie bardzo korzystne dla transportu światowego, to dość znany fakt. Do momentu jak rosnący poziom mórz nie przemodeluje nam linii brzegowej.

Już widzę jak amerykanie garną się do szycia dżinsów, pewnie równie chętnie jak do pracy na farmach... Ten etap dobrobytu USA już przerabiały i chyba nie ma chętnych do powrotu do tamtych czasów. Bezrobocie wynosi 4%. Problemem Amerykanów jest to, że są dymani przez ten jeden 1% społeczeństwa z czego nie zdają sobie sprawy, zbyt zajęci pracą na dwa etaty aby związać koniec z końcem. Ale co tam, zróbmy kolejną obniżkę podatków dla bogatych i na pewno biednym się od tego polepszy Nasłanie jednych biednych na drugich to naprawdę genialne zagranie. Dolar to był najlepszy produkt eksportowy USA. Ale jak się wybiera orangutana za prezydenta który tego nie rozumie, bardzo szybko takim produktem może być przestać. A co do przepływów pieniędzy o gigantyczne pieniądze idą w drugą stronę do USA za usługi i IP (kultura/software/technologie). Jeśli USA zaczną fikać, to te pieniądze przestaną płynąć. Orangutan chciałby zrównoważyć handel (a raczej usunąć deficyty) w każdej kategorii dostępnej jego umysłowi, a więc w ramach branży czy kraju, bo Orangutan nie rozumie że specjalizacja wynikła z naturalnych przewag konkurencyjnych sprawa że jest to w praktyce niemożliwe a jedyne co się tak naprawdę liczy to całkowity bilans handlowy. Różnica pomiędzy USA a Europą jest taka, że w Europie można być biednym i wciąż żyć.

Rozkoszowałem się wolnością przez 12 lat edukacji zamykany codziennie w jednej celi z naczelnymi na pół dnia...

Wygląda na to, że wciąż lepszym rozwiązaniem będzie mniejsza a wydajniejsza bateria konwencjonalna z lekką obudową. Albo konwencjonalne bateryjki wpięte w elastyczne macierze. W ostateczności zrobi się klocki lego z bateryjek, można z nich zbudować prawie wszystko W przemyśle kosmicznym liczy się wyłącznie masa. Przynajmniej w zakresie rozpatrywanych wartości.

Jakiś syndrom mesjasza? Osoby wybitne jak np. Gates (to jest genialny koleś) są w stanie bardzo dużo zrobić "z tylnego siedzenia". Taki pajac jak Trump musi pchać się do władzy formalnej, bo bez niej nic nie znaczy. O tym że będzie grubo wiedziano od dawna, gdy Trump dokładnie dowiadywał się za jakie działania może zostać osądzony jako prezydent.

Dzięki sztucznej inteligencji naprawdę będzie można zrobić cuda - zindywidualizowany tok nauczania i prywatni nauczyciele dla wszystkich. To rozwiąże problemy z "poziomem szkół".

Elementarna matematyka to szkoła podstawowa. Uważam, że na tym poziomie powinno się uczyć matematyki intuicyjnej, praktycznej i rekreacyjnej. I obowiązkowo procenty składane. Podstawy rachunku prawdopodobieństwa. Ale faktu, że połowa ludzi ma iloraz inteligencji poniżej średniej nie przeskoczymy Ojej, chodziło mi oczywiście o szkołę podstawową a nie poziom matur Moje doświadczenia są takie, że za bardzo przejmujemy się dolnymi 50% a za mało górnymi 5% na których opiera się działanie tego świata. Tworzono szkoły specjalne dla upośledzonych zamiast szkół dla wybitnie uzdolnionych.

Pominęli najbardziej oczywiste. Przy średniej ilości cytowań na poziomie 10 wyrabiane one są przez naukowe kółka wzajemnej adoracji i koterie Mam prawie pewność że przy zarzutach seksualnych presja otoczenia na odcięcie się jest silniejsza, co można zamanifestować ostentacyjnym brakiem cytowania. W przypadku plagiatów nie cytuje się tylko splagiatowanych prac, a jeśli pojawiają się w nich jakieś oryginalne myśli, to w sumie czemu z nich zrezygnować?