Jarek Duda

A z drugiej strony niedawno wyszło że neutrina są tysiące razy większe od jądra: https://phys.org/news/2025-02-size-neutrino-physicists-considerably-larger.html Żeby to w końcu poukładać, trzeba wyjść z przybliżenia perturbacyjnego gdzie cząstki są reprezentowane jako idealne punkty, do głębszego nieperturbacyjnego: konfiguracji pól, m.in. E~1/r^2 dla elektronu. Podejrzewam że odpowiedź jest w strunach kwarkowych/gluon flux tube: 1D struktury kluczowe dla QCD, modelowane jako wiry topologiczne ... które mogą zamknąć się w pętlę, tworząc coś bardzo stabilnego i lekkiego - co równocześnie może byś spore rozmiarowo ... co powinno odpowiadać jakiejś cząstce i wydaje się pasować do własności neutrin. Animacja z https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3398814 :

Chyba nie tylko ...

Chęć zbudowania większego eksperymentu w USA to byłoby pozytywne zaskoczenie, ale raczej trend idzie w przeciwną stronę, 75% naukowców rozważa ewakuację: https://www.insidehighered.com/news/quick-takes/2025/04/01/poll-75-scientists-consider-leaving-us ... pewnie np. matematycy badający nierówności, specjaliści od ryzyka - lista słów zakazanych: https://www.nytimes.com/interactive/2025/03/07/us/trump-federal-agencies-websites-words-dei.html A co do taryf, analiza sugerująca że Europa na nich nie traci: https://theconversation.com/new-modelling-reveals-full-impact-of-trumps-liberation-day-tariffs-with-the-us-hit-hardest-253320

Animacja do mojego (wprowadzenie i kod: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3398814 , dziś mamy minikonferencję Zitterbewegung - powinna być na moim youtube): - elektron jest ładunkiem elektrycznym, który jest skwantowany - co można wymusić jako topologiczny (np. konfiguracja typu jeż). Do tego elektron ma moment pędu - jego pole powinno się obracać, co też przejawia się jako zegar (Zitterbewegung/de Broglie clock), oraz prowadzi do dipolu magnetycznego. - m.in. QCD wymaga 1D struktur "quark string/gluon flux tube", nieperturbacyjnie modelowanie jako wiry topologiczne - więc powinny tworzyć też pętle interpretowane jako cząstki - po własnościach wydają się idealnie pasować do neutrin: bardzo lekkie i stabilne, 3 rodziny między którymi oscylują, powstają m.in. z rozpadu beta. - pytanie dlaczego spoczywające już mają proces periodyczny, jak w definicji "time crystal". Wyjaśnieniem wydają się ujemne wyrazy typu krzywizna kwadrat w Hamiltonianie: z jednej strony są wymagane np. w modelach typu skyrmionowe, z drugiej dokładnie dają tendencję energetyczną dla pochodnych czasowych (jak ewolucja fazy) w obecności cząstek (niezerowe pochodne przestrzenne).

Sine-Gordon: cząstki z masą, kreacja/anihilacja par uwalniająca masę jako cząstki bezmasowe, cała szczególna teoria względności ... w ciągu wahadełek. https://en.wikipedia.org/wiki/Sine-Gordon_equation Bardziej skomplikowane: dualizm korpuskularno-falowy na skaczących kropelkach:

Zakompleksionym frustratom używającym klawiatury jako worka treningowego, z "merytorycznymi" argumentami że kręci sie jedna czy wiele cząstek, czy jak zaczyna sie rzeczowniki w sąsiednim języku ... zostaje mi tylko życzyć wielu dalszych sukcesów. ps. poprzednia mini-konferencja w którą organizowalem w tym temacie:

Zarówno Zitterbewegung, jak i oscylacje neutrin wymagają (relatywistyczne QM) użycia E=mc^2 w ewolucji exp(-iEt/hbar) - czyli dosłownie masa cząstki napędza jej zegar. Stan najniższej energii można nazwać równowagowym, po wypromieniowaniu całej energii - nic się nie zmienia, co np. dla elektronu czy neutrin oznacza oscylacje. Tak było w oryginalnej definicji https://en.wikipedia.org/wiki/Time_crystal : "lowest-energy state is one in which the particles are in repetitive motion". Dla elektronu są potwierdzenia w symulacjach równania Diraca ... ale jest też jeden artykuł z bezpośrednim: https://link.springer.com/article/10.1007/s10701-008-9225-1 - dla ok. 81 MeV elektronów odległość między tyknięciami zegara zgadza się z przestrzenną siatką kryształu krzemu - zaobserwowali zwiększoną absorpcję ich takim rezonansie. Co do analogów mechaniki kwantowej, używają obiektów z dualizmem korpuskularno-falowym: fale sprzężone z odbijaną kropelką - np. w interferencji kropelka porusza się jedną trajektorią, a jej sprzężona fala wszystkimi - pilotując korpuskułę: Owszem to nie jest mechanika kwantowa, tylko jej analogi - pozwalające zastąpić "shut up and calculate" konkretnymi intuicjami. Dobry talk:

... ale jednak elektron i neutrina mają oscylację w stanie najniższej energii (equilibrium) - wymagane przez relatywistyczne QM i obserwowane eksperymentalnie. Społeczeństwo time crystals m.in. przez te "no-go theorems" właściwie się poddało szukając prawdziwych time crystals jak elektron czy neutrino, zamiast tego skupili się np. na period-doubling ... co jest obserwowane też klasycznie, np. w tych walking droplets odtwarzających zjawiska kwantowe (jak interferencja, tunelowanie, kwantyzacja orbit): kropelka odbija się co dwa okresy wymuszających oscylacji: https://dualwalkers.com/bouncingdroplets.html

... a elektron, neutrina na to: bzdura - mają oscylacje już przy najniższej energii: relatywistyczna QM wymaga E=mc^2 w psi~exp(-iEt/hbar), czyli dosłownie masa cząstki napędza zegar, pytanie o mechanizm ... Bezpośrednie potwierdzenie eksperymentalne dla elektronu: https://link.springer.com/article/10.1007/s10701-008-9225-1 Analogiczny mechanizm dla neutrin dla 3 mas (eigenbasis): https://en.wikipedia.org/wiki/Neutrino_oscillation#Propagation_and_interference Czyli fizyka pokazuje że coś nie tak z tymi "no-go" dowodami ... no i np. w https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3398814 pokazuję jak to naprawić żeby zgadzało się z elektronem/neutrinami.

To proszę o chociaż szkic mechanizmu wiązana nukleonów halo - względnie stabilnego w odległościach kilka razy większych niż oddziaływanie silne? QCD flux tubes/quark strings to część chromodynamiki kwantowej i traktowanie ich na poważnie jako wiry topologiczne przynajmniej sugeruje taki mechanizm ... ale nie widziałem nieswoich artykułów które by to sugerowały. Co do obrazka, w string hadronization np. w LHC taka struna jako wir topologiczny rozpada się do cząstek - więc trzeba znaleźć korespondencję między tym co widzą w LHC, a tym do czego może się rozpaść wir topologiczny ... obrazek jest pod https://arxiv.org/pdf/2108.07896 (więcej strona 12-13), jak ktoś ma lepszy pomysł korespondencji? Przykładowo barion jako najprostszy węzeł takiej struny kwarkowej - pętla dookoła deformuje konfigurację wewnętrznego wiru topologicznego w stronę ładunku (kwarków): proton zamyka ten ładunek, neutron musi go skompensować (co kosztuje: większa masa), w deuteronie dwa bariony dzielą się jednym ładunkiem (+ - + kwadrupol elektryczny): ps. Kompatybilna ewoluująca konfiguracja pola zgodna z własnościami elektronu, mechanizm napędzający dyskutowany w https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3398814

QCD flux tubes/quark strings były wprowadzone dla oddziaływań między kwarkami (color confinement, asymptotic freedom), oryginalnie zainspirowały teorię strun ( https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_string_theory#1959–1968:_Regge_theory_and_bootstrap_models ). Ale w takim razie proszę wskaż mi jakiś (nie mój) artykuł proponujący tego typu wytłumaczenie mechanizmu dość stabilnego wiązania halo nukleonów w odległościach kilka razy większej niż oddziaływanie jądrowe? Są modele efektywne, czytaj: wkładamy rękami że się trzyma, ale nawet pisałem maile do kilku autorów, jeden odpisał: mechanizmu brak. Mainstream o kwarkach myśli praktycznie tylko dla protonu i neutronu ... praktycznie zapominając o nich dla większych jąder, m.in. dlatego że np. efekt EMC ( https://en.wikipedia.org/wiki/EMC_effect ) pokazuje że struktura kwarków jąder się deformuje - nie wiedzą jak ani dlaczego ... Traktując poważnie że QCD flux tubes/quark strings to wiry topologiczne (np. https://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.88.054504 ), symulacje LHC robi się obecnie głównie string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ) - rozpad takiej struny w zderzeniach. Traktują to tylko efektywnie (przybliżenie perturbacyjne) - używają potencjału takiej struny, ale przechodząc do konfiguracji pól (obraz nieperturbacyjny), dochodzimy do pytania o korespondencję do czego może się rozpaść wir topologiczny vs co obserwują w zderzeniach LHC? Myśląc o tej korespondencji, wszystko wydaje się zgadzać - np. z jednej strony mogą powstać coraz większe węzły takich 1D obiektów, z drugiej coraz większe jądra - sugerując że pytając się konfiguracje pól jąder, są one węzłami wirów topologicznych - co automatycznie daje m.in. wytłumaczenie dlaczego proton jest lżejszy od neutronu (barion potrzebuje ładunku, neutron musi go skompensować), dalej wiązanie deuteronu ze znanym eksperymentalnie kwadrupolowym momentem elektrycznym (+ - +) ... czy dając mechanizm wiązania nukleonów halo.

Hel-3 powstaje głównie z rozpadu trytu (~12.3 lat) ... i ponoć rzeczywiście istotnym źródłem He3 są głowice termojądrowe ... Ciekawsze pytanie: skąd geologicznie się bierze się ten tryt, dość szybko rozpadający się do He-3? Okazuje się że obserwują m.in. z wyziewów wulkanicznych, no i ciężko go uzyskać inaczej niż fuzją ... https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0377027399001778 https://www.researchgate.net/publication/323686881_Tritium_Records_to_Trace_Stratospheric_Moisture_Inputs_in_Antarctica/figures?lo=1

Niestety obecna fizyka jądrowa to jedna wielka heurystyka, praktycznie nic nie potrafią policzyć z praw podstawowych jak QCD, więc nic dziwnego że co chwilę niespodzianki. Najgorzej chyba z jądrami halo ( https://en.wikipedia.org/wiki/Halo_nucleus ) - niby oddziaływanie jądrowo powinno utrzymywać poniżej 1 fm ( https://en.wikipedia.org/wiki/Nuclear_force ), a tu np. lit-11 utrzymuje dwa neutrony przez milisekundy w odległości kilku fm ... https://en.wikipedia.org/wiki/Borromean_nucleus Co je tam trzyma??? Mainstream nawet nie próbuje odpowiadać ... podejrzewam że QCD flux tubes/struny kwarkowe jako 1D wiry topologiczne ( https://arxiv.org/pdf/2108.07896 ) - prowadząc do np. https://en.wikipedia.org/wiki/Three-body_force

Właśnie opublikowałem wprowadzający z prostymi kodami: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3398814 Czyli chcemy zrozumieć mechanizm dlaczego ewolucja exp(i E t / hbar) relatywistycznie dla E=mc^2 jest dosłownie napędziana masą cząstki m - dając oscylacje już przy najniższej energii jak w oryginalnej definicji time crystal ... Poddali się poszukując time crystals (np. https://as2.c.u-tokyo.ac.jp/seminar/slides/TC.pdf ), ale to jest dokładnie co obserwowane dla elektronu i neutrin, no i pokazuję że jednak można to osiągnąć ... wręcz u mnie samo wychodzi: dla odtworzenie elektromagnetyzmu na (skwantowanych) ładunkach topologicznych potrzebujemy Lagrangianu z wyrazami krzywizna^2, w 4D z sygnatury czasoprzestrzeni wychodzą też subtelne ujemne wyrazy krzywina^2 w Hamiltonianie - dosłownie dając tendencje energetyczne dla oscylacji w związku z masą grawitacyjną. Animacja dla elektronu - skwantowany ładunek elektryczny jako topologiczny: jeż długiej osi. Do tego potrzebujemy moment pędu, dipol magnetyczny i zegar de Broglie/zitterbewegung - wszystkie trzy dostajemy dynamiką fazy kwantowej interpretowanej jako twist pola:

Zamiast eternalizmu czytaj zasada minimalizacji działania/zespoły Feynmanowskie - CPT symetryczne podstawowe sposoby rozwiązywania m.in. ogólnej teorii względności czy QFT: praca na pełnych 4D scenariuszach, traktując przeszłość i przyszłość tak samo. Z "nie było w Kaku więc jesteś gupi", "daj se spokój z CPT" ... widzę drobną zmianę nastawienia do "Zjawisko znane od dawna, niekontrowersyjne" - owszem nic dziwnego, tylko przypominam że proponuję kilka naziemnych zastosowań, jak 2WQC ( https://www.qaif.org/2wqc ) teoretycznie rozwiązujące problemy NP, skanery medyczne tworzące mapy współczynnika emisji, radioterapia zagładzająca nowotwór, backward camera np. teleskopy o pompowanej matrycy obserwujące stymulowaną emisję od celu ...