KopalniaWiedzy.pl

Picie słodkich napojów wiąże się ze starzeniem komórek. Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco zauważyli, że telomery (ochronne sekwencje z nukleotydów, które zabezpieczają przed "przycinaniem" chromosomów po ich podwojeniu w czasie podziału komórki) białych krwinek ludzi pijących więcej słodkich napojów są krótsze. Akademicy mierzyli długość telomerów z przechowywanego DNA 5309 ludzi w wieku 20-65 lat bez historii cukrzycy czy chorób sercowo-naczyniowych. W latach 1999-2002 brali oni udział w National Health and Nutrition Examination Survey. Regularne spożycie słodkich napojów gazowanych może wpływać na rozwój choroby, nie tylko obciążając system metabolicznej kontroli poziomu cukru, ale także przyspieszając komórkowe starzenie tkanek - tłumaczy dr Elissa Epel. To pierwsze wyniki pokazujące związek napojów ze skracaniem telomerów. Utrzymuje się on bez względu na wiek, rasę, dochód i wykształcenie. Skracanie telomerów rozpoczyna się na długo przed początkiem choroby. Co więcej, mimo że tutaj badaliśmy dorosłych, niewykluczone, że związek skracania telomerów z konsumpcją słodkich napojów występuje też u dzieci. Autorzy publikacji z American Journal of Public Health podkreślają, że w przypadku wszystkich ochotników porównywali długość telomerów i spożycie słodkich napojów tylko raz, dlatego, przynajmniej na razie, nie można mówić, że zaobserwowany związek ma charakter przyczynowo-skutkowy. Epel prowadzi obecnie kolejne, tym razem bardziej długofalowe studium, w ramach którego naukowcy będą próbowali określić wpływ konsumpcji na różne aspekty starzenia komórkowego. Wcześniej skracanie telomerów powiązano z oksydacyjnym uszkodzeniem tkanek, stanem zapalnym i insulinoopornością. Uwzględniając, jak telomery skracają się średnio z wiekiem, Kalifornijczycy wyliczyli, że codzienna konsumpcja ok. 590-ml (20 uncji) napoju dodawała badanym 4,6 roku. Tym samym, wg Cindy Leung, jej wpływ na długość telomerów jest porównywalny z paleniem papierosów lub, w przypadku oddziaływań pozytywnych, regularnych ćwiczeń. Średnie spożycie słodzonych napojów wynosiło 12 uncji (ok. 355 ml), lecz ok. 21% tej reprezentatywnej dla Amerykanów próby wypijało co najmniej 20 uncji napoju dziennie. Koniecznie trzeba ustalić, jakie czynniki dietetyczne mogą skrócić, a jakie wydłużyć telomery - podsumowuje Leung. « powrót do artykułu

W drugi wtorek każdego miesiąca Microsoft publikuje zestaw comiesięcznych poprawek do swoich programów, to tak zwany Patch Tuesday. Tym razem zyskał on wśród użytkowników i dziennikarzy miano Black Tuesday. Okazało się bowiem, że aż pięć poprawek sprawia problemy. Pierwsza z nich to KB 2952664. Microsoft już po raz siódmy opublikował tę łatę. Sześć poprzednich wersji było wadliwych. Koncernowi ponownie nie udało się stworzyć bezbłędnej poprawki. Tym razem nie instaluje się ona na wielu maszynach z Windows 7. Kolejna wadliwa łata to KB 3000061 opublikowana w ramach biuletynu MS 14-058. To poprawka dla jednego ze sterowników działających w trybie jądra systemu. Dziura w tym sterowniku to błąd typu zero-day. Jest już wykorzystywany przez cyberprzestępców podczas ograniczonej liczby ataków. Dotychczas pojawiły się doniesienia o problemach z zainstalowaniem KB 3000061 w systemach Server 2012 oraz Windows 8.1. W bieżącym miesiącu Microsoft opublikował też siedem poprawek bezpieczeństwa poza zwyczajowymi biulytenami. Część z nich również sprawa problemy. KB2984972 to poprawka zabezpieczająca Remote Desktop Connection. Poprawka ta wywołuje błędy w niektórych programach jak np. Revit, Navis, DWG TrueView, pakiet Frontrange Solutions HEAT 7.2.2 z App-V, Trillian Astra, FileMakerPro 12 czy SnagIt v11. Błędy występują też w KB 2949927 wraz z którą dodano obsługę SHA-2 do Windows 7 i Server 2008 R2. Użytkownicy informują, że po zainstalowaniu tej poprawki dochodzi do wielokrotnych restartów systemu Windows 2880 R2 SP1. Szczęśliwie, po kilkukrotnym starcie system się uruchamia. Inny użytkownik zauważył, że wspomniana poprawka nie instaluje się poprawnie, jeśli na komputerze zablokowano BitLockera. Ostatnią z serii wadliwych poprawek jest niezwiązana z bezpieczeństwem KB 2995388. Po jej zainstalowaniu nie jest możliwe korzystanie z wirtualnych maszyn firmy Vmware. Próba uruchomienia takiej maszyny kończy się komunikatem o zbyt małej ilości pamięci. Użytkownicy, którzy doświadczyli problemów po zainstalowaniu jednej ze wspomnianych poprawek, powinni ją odinstalować. « powrót do artykułu

Grupa badaczy z USA, Niemiec i Kuwejtu odkryła, że szkliwo zębów wydr morskich jest około 2,5-krotnie mocniejsze niż szkliwo ludzkich zębów. Badaczami nie kierowała sama tylko chęć wyjaśnienia, dlaczego wydry są w stanie kruszyć zębami skorupiaki, ale chcieli zebrać informacje na temat... ewolucji człowieka. Naukowcy zebrali zęby martwych wydr i miażdżyli je, mierząc siłę potrzebną do zniszczenia zęba. Dzięki temu dowiedzieli się, że zęby wydr wytrzymują nacisk 2,5-krotnie większy niż zęby ludzkie. Gdy przyjrzeli się im pod mikroskopem zauważyli, że szkliwo wydr składa się z 19 warstw na każdy milimetr grubości. U człowieka jest to 14 warstw. Warstwy te są zbudowane w żelu bogatego w proteiny. Jego zadaniem jest niedopuszczenie do rozprzestrzeniania się pęknięć. Uczeni odkryli też, że u wydr wzór ułożenia warstw chroniących zęby jest bardziej kolisty niż u ludzi. Odkrycie dotyczące zębów wydr jest interesujące dla antropologów. Jeden z naszych przodków, Paranthropus boisei, który żył 2,3-1,2 miliona lat temu miał na zębach tyle samo warstw ochronnych co współczesne wydry. To z kolei sugeruje, że za pomocą zębów kruszył równie twarde przedmioty. Dzięki wynikom tych badań antropolodzy mogą lepiej zrozumieć dietę P. boisei. Ponadto, jak widzimy, w wyniku ewolucji zęby ludzkie stały się wyraźnie słabsze. « powrót do artykułu

Zespół prof. Jianjuna Chenga z Uniwersytetu Illinois w Urbana-Champaign określił optymalną wielkość cząstek dla nanoleków przeciwnowotworowych. By opracować nanoleki kolejnej generacji z lepszymi cechami przeciwnowotworowymi, musimy zrozumieć korelację między ich właściwościami fizjochemicznymi, a zwłaszcza wielkością, a interakcjami z układami biologicznymi - wyjaśnia Cheng. W ostatnim studium jego zespół oceniał zależne od średnicy profile biologiczne 3 monodyspersyjnych nanokoniugatów lek-krzemionka. Ich wielkość wynosiła 20, 50 i 200 nm. Podczas gdy większość obecnie dopuszczonych do użytku przeciwnowotworowych nanoleków cechuje rozmiar cząstki mieszczący się w zakresie 100-200 nm, ostatnie badania wykazały, że przeciwnowotworowe nanoleki o mniejszych rozmiarach - 50-nm lub mniejsze - wykazują lepsze działanie in vivo, głębiej penetrując tkanki i skuteczniej hamując guz. Na przestrzeni ostatnich 20-30 lat wypracowano zgodę co do tego, że wielkość cząstek odgrywa decydującą rolę w określaniu ich biodystrybucji, penetracji guza, internalizacji komórkowej, usuwania z osocza i tkanek oraz wydalania z organizmu. Wszystkie te właściwości mają wpływ na antynowotworową skuteczność. Z 3 badanych nanokoniugatów cząstki 50-nm zapewniały optymalną kombinację głębokiej penetracji tkanki guza, skutecznej internalizacji przez komórki nowotworu i wolnego usuwania z guza. W warunkach in vivo wykazywały one największą skuteczność w odniesieniu do zarówno guzów pierwotnych, jak i przerzutów. Aby lepiej zrozumieć zależność akumulacji i retencji nanoleków w zależności od wielkości, Amerykanie opracowali matematyczny model czasowo-przestrzennej dystrybucji nanocząstek wewnątrz sferycznego guza. Nowe nanoleki z Uniwersytetu Illinois (cechujące się konkretną wielkością, mieszczącą się w optymalnym zakresie) skutecznie hamowały komórki ludzkiego raka piersi i zapobiegały metastazie u zwierząt. « powrót do artykułu

Profesor Charles Haas z Drexler's College of Engineering kwestionuje zalecany przez CDC 21-dniowy okres kwarantanny dla osób podejrzanych o zarażenie się Ebolą. Jego zdaniem, to zbyt krótko. W artykule „On the Quarantine Period for Ebola Virus” opublikowanym właśnie w PLOS Currents: Outbreaks Haas przygląda się informacjom zebranym podczas obecnej oraz dwóch wcześniejszych epidemii. Jedna z nich miała miejsce w 1976 roku w Zairze, a druga w 2000 roku w Ugandzie. Dane zebrane wówczas przez Światową Organizację Zdrowia wykazały, że inkubacja wirusa Ebola trwa od 2 do 21 dni. To oznacza, że jeśli ktoś po 21 dniach izolacji nie wykazuje objawów zakażenia, to najprawdopodobniej nie zaraził się Ebolą. Na tej właśnie podstawie CDC wprowadziło przepisy o 21-dniowej kwarantannie. Uznano, że 21 dni to odpowiedni okres kwarantanny. Wydaje się jednak, że nie toczy się na ten temat żadna dyskusja - zauważą uczony. Zdaniem profesora Haasa, konieczne jest szersze spojrzenie na sytuację. Uczony przypomina, że w każdych danych tego rodzaju istnieje standardowe odchylenie, czyli pewien margines, w ramach którego wynik może się wahać. Naukowiec zauważa, że w przypadku epidemii w Zairze i Ugandzie odchylenie standardowe było niewielkie, stąd organizacje na całym świecie przyjęły 21-dniowy okres kwarantanny. Tymczasem, jeśli spojrzymy na inne dane, jak epidemia w Kongo w 1995 roku oraz najnowsza epidemia w Afryce Zachodniej, to zauważymy, że w tym przypadku odchylenie standardowe waha się od 0,1 do 12 procent. A to oznacza, że może istnieć nawet 12-procentowe ryzyko, że osoba nie wykazująca objawów infekcji po 21-dniowej kwarantannie może być jednak zarażona. Haas, który jest specjalistą ds. analizy ryzyka przenoszenia się patogenów, uważa, że należy ocenić koszty i ryzyko związane z dodatkową kwarantanną i porównać je z kosztami i ryzykiem związanymi ze zwolnieniem podejrzanej osoby po 21 dniach kwarantanny. Zauważą, że im groźniejszy patogen, tym większe koszty i ryzyko związane z niedostateczną kwarantanną. Dla patogenów, które charakteryzują się wyższą zaraźliwością i/lub większą zjadliwością okres kwarantanny powinien być dłuższy niż dla patogenów, które trudniej się przenoszą lub są mniej szkodliwe. Celem mojej pracy nie jest znalezienie punktu, w którym koszty i korzyści się równoważą, ale zasugerowanie metody poszukiwania tego punktu - pisze uczony. « powrót do artykułu

Dotąd lecząc skrajne przypadki padaczki skroniowej, w której dominującą rolę odgrywa hipokamp, lekarze musieli przewiercać się przez czaszkę. Nietrudno się domyślić, że to niebezpieczna operacja z długim okresem rekonwalescencji. Na szczęście 5 lat temu naukowcy z Vanderbilt University zaczęli myśleć o mniej inwazyjnej metodzie dostawania się do nisko położonego ogniska padaczkowego przez policzek. Operatorem miał być pneumatyczny robot, przystosowany do działania w silnym polu magnetycznym generowanym przez skaner do rezonansu magnetycznego. Wymagało to także stworzenia igły ze stopu metali z pamięcią kształtu. Amerykanie opracowali już prototyp. David Comber zaprezentował go na Fluid Power Innovation and Research Conference w Nashville. Niklowo-tytanowa 1,14-mm igła działa jak ołówek automatyczny z koncentrycznymi rurkami, z których część jest wykrzywiona. Za pomocą sprężonego powietrza jest ona wprowadzana w milimetrowych etapach, co pozwala chirurgowi śledzić przebieg zabiegu na MRI. Szef projektu prof. Eric Barth podkreśla, że następnym etapem badań będą testy na zwłokach. Wg niego, platforma trafi do sal operacyjnych w następnej dekadzie. Barth to ekspert od kontroli systemów pneumatycznych. Autorem systemu sterowalnych igieł chirurgicznych jest zaś prof. Robert Webster. Rozmawialiśmy kiedyś z Erikiem na korytarzu, gdy zdaliśmy sobie sprawę, że jego doświadczenie w pneumatyce można świetnie odnieść do warunków MRI i że można je połączyć ze sterowalnymi igłami, nad którymi ja pracowałem - opowiada Webster. Po rozmowach z neurochirurgiem Josephem Neimatem panowie stwierdzili, że system najlepiej nadaje się do operowania ognisk padaczkowych. Dowiedzieli się od kolegi, że obecnie dojście przez policzek stosuje się przy implantowaniu elektrod, by śledzić aktywność mózgu i lokalizować źródło napadów padaczkowych. Ponieważ za pomocą prostej igły nie można się do niego dostać, chirurdzy muszą się później przewiercać przez czaszkę. Comber i Barth towarzyszyli Neimatowi w operacjach, by zrozumieć, jak ich urządzenie powinno działać. Systemy, które dziś mamy, pozwalają wprowadzać sondy do mózgu, [ale] radzą sobie tylko z liniami prostymi i są naprowadzane wyłącznie ręcznie. Mając system z zakrzywioną igłą i nieograniczonym dostępem, moglibyśmy wykonywać minimalnie inwazyjne operacje. Przeprowadzalibyśmy poważne zabiegi, wkłuwając po prostu igłę z policzka - wyjaśnia Neimat. Inżynierowie tak zaprojektowali system, że jego większą część da się uzyskać za pomocą druku 3D. Oznacza to, oczywiście, stosunkowo niskie ceny. « powrót do artykułu

Aktywność fizyczna 3 razy w tygodniu zmniejsza ryzyko rozwoju depresji o ok. 16%. Zespół z Uniwersyteckiego College'u Londyńskiego zauważył, że ludzie, którzy zwiększyli swoją tygodniową aktywność fizyczną, wspominali o mniejszej liczbie objawów depresji, a z drugiej strony, ci, którzy mieli większą ich liczbę, zwłaszcza w młodszym wieku, mniej się ruszali. Brytyjczycy śledzili losy 11.135 osób urodzonych w 1958 r. do momentu ukończenia przez nich 50 lat. W dorosłości w regularnych odstępach czasu odnotowywano objawy depresji oraz poziom aktywności fizycznej. Okazało się, że każda dodatkowa sesja ruchu w tygodniu zmniejszała ryzyko depresji o 6%. Zakładając, że związek ma charakter przyczynowy, aktywność fizyczna w czasie wolnym chroni przed depresją. Jeśli nieaktywny dorosły w wieku dwudziestu kilku-czterdziestu kilku lat zacznie ćwiczyć 3 razy w tygodniu, zmniejszy ryzyko zapadnięcia na depresję o ok. 16%. Co istotne, zjawisko to dotyczy całej populacji, a nie tylko grupy wysokiego ryzyka klinicznej depresji. Im bardziej aktywni fizycznie byli ludzie, o tym mniejszej liczbie objawów depresji wspominali - opowiada dr Snehal Pinto Pereira. By ocenić objawy depresyjne, naukowcy posłużyli się Malaise Inventory, przeznaczonym do badania stresu psychologicznego w wieku 23, 33, 42 i 50 lat. Ochotników pytano również o poziom aktywności fizycznej. Okazało się, że osoby, które wspominały o większej liczbie objawów depresji w wieku 23 lat, były także mniej aktywne. Efekt osłabiał się w miarę starzenia. Oznacza to, że we wczesnej dorosłości symptomy depresyjne można uznawać za barierę dla aktywności fizycznej. Dla odmiany w całym uwzględnionym zakresie wieku zwiększenie ilości ruchu ograniczało objawy depresji. Wcześniejsze studia dotyczące aktywności jako formy terapii depresji dawały mieszane rezultaty, ale nasze duże badanie podłużne sugeruje, że ćwiczenia odgrywają ważną rolę w zdrowiu psychicznym. Gdyby każdy był aktywny fizycznie przynajmniej 3 razy w tygodniu, moglibyśmy się spodziewać spadku ryzyka depresji, o korzyściach dla zdrowia fizycznego, w tym spadku ryzyka otyłości, chorób serca czy cukrzycy, nie wspominając - podsumowuje prof. Chris Power. « powrót do artykułu

Prowadzone w Namibii badania wykazały, że słonie są w stanie wykryć opady deszczu z odległości... 240 kilometrów. W PLOS ONE ukazał się artykuł opisujący przeprowadzone badania. W Namibii występuje niewiele opadów, a sieć rzeczna jest tam uboga. Dlatego też miejscowe zwierzęta muszą dobrze wykorzystywać porę deszczową, która ma miejsce od styczna do marca. Jednym z takich gatunków są słonie, które ciągle migrują w poszukiwaniu wody i pożywienia. Grupa uczonych postanowiła dowiedzieć się, dlaczego w czasie pory deszczowej migracje słoni wykazują niezwykłe wzorce. Wcześniejsze badania ujawniły bowiem, że zwierzęta niejednokrotnie bez żadnego widocznego powodu nagle zmieniają kierunek wędrówki. By rozwiązać tę zagadkę badacze zaopatrzyli w urządzenia GPS 14 słoni z różnych stad. Zwierzęta były śledzone w latach 2002-2009. Uzyskane dane naukowcy analizowali wraz z danymi satelitarnymi dotyczącymi opadów deszczu. Analiza wykazała, że nagłe zmiany kierunku wędrówki są spowodowane chęcią podróży w kierunku padającego właśnie deszczu. Słonie zmieniały trasę nawet wówczas, gdy deszcz padał w odległości 240 kilometrów od nich. Uczeni nie są pewni, w jaki sposób słonie wykrywają deszcz. Przypuszczają, że potrafią go usłyszeć. Zwierzęta mogą słyszeć albo burzę, albo też same krople opadające na ziemię. Nie od dzisiaj wiadomo, że słonie odbierają dźwięki o niskiej częstotliwości. A takie dźwięki przenoszą się na olbrzymie odległości. Dalsze badania pozwolą wyjaśnić, czy rzeczywiście słonie wykrywają deszcz dzięki swojemu słuchowi czy też robią to w inny sposób. « powrót do artykułu

Międzynarodowemu zespołowi naukowców udało się zajrzeć do wnętrza eksplodującej gwiazdy. Było to możliwe dzięki wykorzystaniu wielu różnych teleskopów oddalonych od siebie o tysiące kilometrów. Teleskopy z Europy i Ameryki pozwoliły wskazać dokładną lokalizację miejsca, w którym doszło do eksplozji i emisji promieniowania gamma. Udało się też wyjaśnić, w jaki sposób dochodzi do emisji gamma. Odkryliśmy nie tylko, w którym miejscu powstaje promieniowanie gamma, ale również mogliśmy zaobserwować sposób powstawania tego promieniowania - mówi Laura Chomiuk z Michigan State University. Do wybuchu supernowej dochodzi, gdy gaz z towarzyszącej jej gwiazdy opada na powierzchnię białego karła w układzie podwójnym. To zapoczątkowuje eksplozję termojądrową na powierzchni gwiazdy, w wyniku której gaz jest wyrzucany w przestrzeń kosmiczną z prędkością milionów kilometrów na godzinę. Gdy gwiazda eksploduje, zaczyna bardzo jasno świecić i w niektórych przypadkach prowadzi to do pojawienia się nowej gwiazdy na niebie, stąd właśnie termin 'nowa'. Te eksplozje są nieprzewidywalne, zatem, gdy taka gwiazda eksploduje, musimy być gotowi skierować na nią tyle teleskopów ile to możliwe. Tutaj udało się nam zaobserwować supernową zanim zaczęła przygasać - mówi Tim O'Brien z University of Manchester. Najnowsze obserwacje, przeprowadzone przez sieci teleskopów European VLBI Network (EVN) oraz Very Long Baseline Array (VLBA) w USA ujawniły istnienie dwóch źródeł promieniowania, które oddalały się od siebie. Naukowcy, posiłkując się wcześniejszymi badaniami nad emisją gamma, stwierdzili, że początkowo materiał pochodzący z eksplozji korzysta z energii grawitacji białego karła i jego towarzysza, dzięki czemu szybciej porusza się w płaszczyźnie orbity gwiazd. Następnie z białego karła wystrzeliwują szybkie cząsteczki, poruszające się na zewnątrz wzdłuż biegunów płaszczyzny orbity. Gdy szybko poruszające się cząsteczki dogonią wspomniany wcześniej materiał, uderzają weń, powstaje fala uderzeniowa przyspieszająca cząsteczki do prędkości potrzebnych do pojawienia się emisji gamma. « powrót do artykułu

Naukowcy z Imperial College London i Uniwersytetu Katolickiego w Leuven opracowali nowy test ADNEX, który pomoże lekarzom lepiej diagnozować guzy jajnika i wybierać odpowiednie leczenie. Sukces leczenia zależy od właściwej identyfikacji rodzaju guza, co bywa trudne. W rezultacie wiele kobiet z nowotworem nie trafia do właściwego chirurga, podczas gdy te z łagodnymi torbielami przechodzą poważniejsze operacje, niż powinny. ADNEX różnicuje guzy łagodne i złośliwe, potrafi też z dużą trafnością zidentyfikować różne typy guzów złośliwych. Test bazuje na danych klinicznych pacjentek, wynikach badania markerów nowotworowych oraz cechach dostrzegalnych na USG. Poza nazwą guza test zapewnia też wyrażoną w procentach pewność poprawności diagnozy. Test można wykonać, łącząc się ze szpitalną bazą danych albo wpisując dane pacjentki do aplikacji na smartfony. Tę ostatnią zaprezentowano na światowym kongresie Międzynarodowego Stowarzyszenia Ultrasonografii w Ginekologii i Położnictwie w Barcelonie. Bardzo ważne jest postawienie poprawnej diagnozy przedoperacyjnej. Jeśli jest ona zła, chora może przejść bardziej rozległą operację, niż powinna, np. w postaci niepotrzebnego usunięcia jajnika. Gdy guz jest łagodny, kobieta może w ogóle nie potrzebować leczenia. Jeśli guz jest złośliwy, by wybrać najlepszą terapię, trzeba wiedzieć, do jakiego typu należy, a leczenie musi być prowadzone przez chirurga ginekologa - wyjaśnia prof. Tom Bourne. Brytyjsko-belgijski zespół opracował test, wykorzystując dane 3506 pacjentek z 10 krajów europejskich z lat 1999-2007. Naukowcy sprawdzali, jakie cechy dostępne przed operacją można wykorzystać, by przewidzieć diagnozę. Później w latach 2009-2012 model testowano na 2403 pacjentkach. Obecne modele prognostyczne różnicują guzy łagodne i złośliwe, ale brakuje im trafności. Nie wyróżnia się też typów złośliwych guzów. Model ADNEX rozróżnia guzy łagodne, z pogranicza, inwazyjne I stopnia, inwazyjne II-IV stopnia oraz guzy przerzutowe. « powrót do artykułu

Media twierdzą, że firma Lockheed Martin dokonała przełomu w dziedzinie fuzji termojądrowej. Koncern poinformował, że dzięki niemu w ciągu dekady przygotuje gotowy do premiery rynkowej miniaturowy reaktor fuzyjny. Tom McGuire, który kieruje zespołem pracującym na fuzją termojądrową, mówi, że dotychczasowe prace wykazały, iż możliwe jest zbudowanie 100-megawatowego reaktora, który zmieści się na ciężarówce. Ma być zatem 10-krotnie mniejszy od obecnych reaktorów. Lockheed Martin korzysta z koncepcji tokamaka, plazma w reaktorze ma być utrzymywana dzięki polu magnetycznemu. Firma twierdzi, że jej zmodyfikowany tokamak jest 10-krotnie bardziej wydajny od innych. Z opinią taką nie zgadza się profesor Tom Jarboe z University of Washington, który sam bada fuzję termojądrową. Ich projekt ma dwie komory i osłonę, zatem będzie ponad czterokrotnie gorszy od tokamaka. Większym optymistą jest Michael Zarnstorff, wicedyrektor ds. badań w Princeton Plasma Physics Laboratory. To wspaniałe, że Lockheed zaangażował się w badania, których celem jest zapewnienie światu energii bez wykorzystywania węgla. Dotychczas nie przedstawiono nam żadnych wyników eksperymentów prowadzonych przez Lockheeda, ale architektura ich reaktora jest interesująca i wydaje się, że są na wczesnym etapie praktycznego jej wykorzystania - mówi. Większość naukowców pozostaje jedna bardzo sceptyczna. Swadesh M. Mahajan, specjalizujący się w badaniach plazmy fizyk z University of Texas zwraca uwagę, że „nic nam nie wiadomo o istnieniu materiałów, które byłyby w stanie wytrzymać temperaturę taką, jaką Lockheed chce wygenerować w swoim reaktorze”. Profesor Rosi Reed z Wayne State University, która pracuje przy Wielkim Zderzaczu Hadronów podkreśla, że najbardziej interesującą wiadomością przekazaną przez Lockheeda Martina jest ta mówiąca o uzyskaniu 10-krotnie większej ilości energii niż z wcześniejszych reaktorów. A to oznacza, że nowy reaktor może być znacznie mniejszy. Profesor Reed od razu jednak zastrzega, że wszystko o czym mówią przedstawiciele koncernu to jedynie teoretyczne rozważania. Warto zatem zauważyć, że sam Lockheed Martin nie używa słowa „przełom” w swojej reakcji prasowej, że dotychczas prowadzi prace czysto teoretyczne oraz że inni naukowcy nie zostali zapoznani ze szczegłowymi wynikami tych prac, trudno zatem jednoznacznie stwierdzić, czy firma rzeczywiście przyspieszy moment, w którym ludzkość będzie mogła korzystać z fuzji termojądrowej. « powrót do artykułu

Podczas ubiegłotygodniowych targów CEATEC firma TDK zaprezentowała nowe głowice do dysków twardych. Urządzenia wykorzystują technologię HAMR (heat-assisted magnetic recording). Dzięki niej już za dwa lata na rynek mogą trafić HDD o pojemności do 15 terabajtów. Technologia HAMR polega na tworzeniu na powierzchni dysku rodzaju kropek o średnicy mniejszej niż 100 nanometrów i podgrzewanie ich za pomocą lasera. W podgrzanych miejscach łatwiej zapisać dane, które zostają ustabilizowane podczas schładzania zapisanych obszarów. Taka metoda w połączeniu z samoporządkującymi się macierzami cząstek z żelaza i platyny pozwala na 100-krotne zwiększenie gęstości zapisu. Teoretycznie może ona wynosić 50 terabitów na cal kwadratowy. HAMR rozwiązuje zatem problem niestabilności i ryzyka utraty danych związany z coraz większym zagęszczeniem komórek, w których przechowywane są informacje. Jeszcze do niedawna sądzono, że HAMR zadebiutuje nie wcześniej niż w 2017 roku, jednak takie firmy jak TDK, Seagate i Western Digital bardzo zaangażowały się w rozwój tych technologii. Zaprezentowano już nawet pierwsze prototypowe HDD z HAMR. Już pierwsze dyski tego typu mogą mieć pojemność 15 terabajtów. Do roku 2020, zgodnie z zapowiedzią Seagate'a, mają pojawić się HDD o pojemności 20 TB. Urządzenia takie trafią początkowo do centrów bazodanowych, ale z czasem będą też używane przez osoby prywatne. « powrót do artykułu

Naukowcy z MassGeneral Hospital for Children (MGHfC) i Szkoły Medycznej Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa odkryli, że sulforafan, izotiocyjanian występujący w warzywach krzyżowych, głównie brokułach, poprawia stan chorych z autyzmem. Zmiany w zakresie zachowania i komunikacji pojawiały się zaledwie po miesiącu codziennego podawania. Autorzy artykułu z PNAS Early Edition przestrzegają, że na razie przeprowadzili pilotażowe studium i wyniki muszą być potwierdzone w ramach szerzej zakrojonych badań. Na przestrzeni lat pojawiło się kilka anegdotycznych doniesień, że u dzieci z autyzmem, które miały gorączkę, następowała poprawa w zakresie kontaktów społecznych i czasem języka. Sprawdziliśmy, co może stać za tym zjawiskiem na poziomie komórkowym i wysunęliśmy postulat, że chodzi o aktywację przez gorączkę odpowiedzi na stres, w czasie której trzymane zazwyczaj w rezerwie mechanizmy ochronne komórki są włączane w wyniku uruchomienia transkrypcji genów - wyjaśnia dr Andrew Zimmerman. Sulforafan został odkryty w latach 90. przez Paula Talalaya. Jego zespół ustalił również, że związek ten wspiera kluczowe aspekty komórkowej reakcji stresowej. Jakiś czas temu Zimmerman zaproponował ekipie Talalaya, by zbadać wpływ sulforafanu na autyzm; choć mechanizmy zaburzeń ze spektrum autyzmu pozostają w dużej mierze nieznane, zidentyfikowano bowiem kilka anomalii molekularnych, w tym dotyczące komórkowej reakcji na stres. W studium uwzględniono 44 młodych mężczyzn w wieku od 13 do 27 lat. Zdiagnozowano u nich umiarkowane-głębokie zaburzenia ze spektrum autyzmu. Wylosowano ich do grup, którym codziennie podawano albo wyekstrahowany z kiełków brokuła sulforafan, albo placebo (próba była podwójnie ślepa, co oznacza, że ani naukowcy, ani badani czy opiekunowie nie wiedzieli, co komu aplikowano). Funkcjonowanie chorych oceniano za pomocą wystandaryzowanych testów - część przeprowadzali członkowie ekipy, a część opiekunowie - na początku, a także po upływie 4, 10 i 18 tygodni studium. Eksperyment zakończono po 18 tygodniach, ale 22 osoby zbadano jeszcze raz po następnych 4 tygodniach. Dr Kanwaljit Singh podkreśla, że wśród 40 osób, które wróciły na co najmniej jedno badanie, średnia ocena ze wszystkich testów była w przypadku 26 pacjentów otrzymujących sulforafan znacząco wyższa niż dla 14 zażywających placebo. Już na wizycie po 4 tygodniach eksperymentu niektórzy opiekunowie wspominali o dostrzegalnej poprawie zachowania, a do końca studium i członkowie rodziny, i naukowcy poprawnie odgadli grupę, do której trafiło wielu mężczyzn. Generalnie u 17 członków grupy sulforafanowej opiekunowie dopatrzyli się poprawy m.in. w zakresie zachowania i kontaktów społecznych. Po 18 tygodniach terapii średnia ocena dwóch testów - 5-elementowej skali ABC (Aberrant Behavior Checklist) i Skali Reakcji Społecznych (Social Responsiveness Scale) - spadła u stosujących sulforafan, odpowiednio, o 34 i 17%, co wskazuje na poprawę w zakresie drażliwości, powtarzalnych ruchów, nadaktywności, komunikacji, motywacji czy manieryzmów. Badanie za pomocą skali ogólnego wrażenia klinicznego (Clinical Global Impression, CGI) pokazało, że 46% chorych z grupy sulforafanowej doświadczało poprawy dot. kontaktów społecznych, 54% w odniesieniu do nieprawidłowych zachowań, a 42% w zakresie komunikacji werbalnej. Większość korzystnych zmian zanikła do dodatkowej oceny po 22 tyg., co sugeruje, że zaobserwowane zmiany były wynikiem terapii izotiocyjanianem. Choć wyniki pozytywnie zaskoczyły akademików, należy odnotować, że nie u wszystkich nastąpiła poprawa [...]. Studium musi też być powtórzone na większej próbie dorosłych i dzieci. Mamy nadzieję szybko je zorganizować. Ostatecznie chcemy zrozumieć biologię leżącą u podłoża zjawisk obserwowanych na poziomie komórkowym. « powrót do artykułu

Najlepsi sportowcy mają często problem z próchnicą i chorobami dziąseł, co negatywnie wpływa na ich osiągi. Ma to związek z napojami energetyzującymi, wysokowęglowodanową dietą oraz planem treningów. Naukowcy z Wielkiej Brytanii, Kanady i USA przeanalizowali wyniki 39 publikacji nt. stanu zdrowia jamy ustnej zawodowych sportowców (tak mężczyzn, jak i kobiet). Okazało się, że próchnica dotyczyła 15-75%, a umiarkowana-poważna choroba dziąseł aż 36-85% badanych. Autorzy raportu z British Journal of Sports Medicine podkreślają, że pokrywa się to z sondażem przeprowadzonym 2 lata temu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie, kiedy to 46,5% sportowców przyznało, że nie było w poprzednim roku u stomatologa, a 18% stwierdziło, że problemy z zębami wpłynęły w przeszłości na ich osiągnięcia. Ian Needleman z Uniwersyteckiego College'u Londyńskiego wyjaśnia, że problemy zębowo-dziąsłowe wywołują ból, stan zapalny, wpływają na sen, jedzenie, a także na sportową pewność siebie. Ślina pomaga chronić zęby przed erozją szkliwa i próchnicą, stąd negatywny wpływ odwodnienia w czasie intensywnych ćwiczeń. By szybko uzupełnić spalone kalorie, sportowcy często polegają też na wysokowęglowodanowej diecie oraz słodkich i kwasowych napojach energetyzujących. Nie pomaga również wywołana ćwiczeniami supresja układu immunologicznego. Nie chcemy demonizować napojów energetyzujących ani nie mówimy, że sportowcy nie powinni ich używać. Ludzie muszą jednak mieć świadomość zagrożeń [...] i w prosty sposób im zapobiegać. Przy zwykłym odwodnieniu lepsze mogą np. być woda i napoje hipotoniczne [...]. Przy dziedzinach sportu, gdzie zawodnicy potrzebują dużo energii, warto pomyśleć o pastach z wysoką zawartością fluoru i płynach do płukania jamy ustnej. Choć nie przeprowadzono wielu badań w tej dziedzinie, pierwszy raport nt. złego stanu uzębienia i dziąseł sportowców pojawił się już po igrzyskach w 1968 r. Dane z klinik z ważnych imprez sportowych i wyrywkowe badanie członków ekip dały podobne rezultaty, przez co Międzynarodowy Komitet Olimpijski zaczął nawoływać do dogłębniejszego poznania zagadnienia. « powrót do artykułu

Zmumifikowana księżniczka z Ukoku (nazwana po ściętym wieczną zmarzliną płaskowyżu gór Ałtaj, gdzie ją znaleziono) zmarła w wieku 25 lat na raka piersi. Wiele wskazuje na to, że ból uśmierzała za pomocą konopi. Rosyjscy naukowcy podkreślają, że dzięki niej lepiej zrozumiano kulturę Pazyryku. Konopie, za pomocą których radziła sobie z chorobą, prowadziły do zmienionego stanu umysłu. Przez to członkowie społeczności myśleli, że księżniczka ma kontakt ze światem duchów. Po przeprowadzeniu w Nowosybirsku rezonansu magnetycznego Andriej Letjagin i Andriej Sawelow z syberyjskiej filii Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych odkryli, że od dzieciństwa lub wieku dojrzewania kobieta cierpiała na zapalenie kości i szpiku. Niedługo przed śmiercią doznała też urazów odpowiadających upadkowi z wysokości, np. z konia (chodzi o przemieszczenia stawów i złamania czaszki). To jednak nie wszystko, eksperci zauważyli bowiem, że wkrótce po przekroczeniu dwudziestki [księżniczka] zapadała na inną poważną chorobę - raka piersi. Autorką podsumowania historii medycznej zmarłej, które ukazało się na łamach pisma Science First Hand, jest prof. Natalia Polosmak (to ona odkryła w 1993 r. szczątki ludzkie z kurhanów). W czasie obrazowania gruczołów mlekowych zwróciliśmy uwagę na asymetryczną strukturę [...]. Mieliśmy do czynienia z guzem pierwotnym w prawej piersi i przerzutami w prawych węzłach pachowych. W pierwszych trzech kręgach piersiowych odnotowano spadek intensywności sygnału MRI, co [również] może odpowiadać metastazie. Jestem całkiem pewien diagnozy - miała raka i była skrajnie wyniszczona. Biorąc pod uwagę jej wysoką pozycję społeczną oraz informacje uzyskane przez naukowców podczas badania mumii elity z Pazyryku, nie znajduję innego wyjaśnienia. Tylko nowotwór mógłby zadziałać w ten sposób - twierdzi Letjagin. W oparciu o najnowsze badania i dane nt. zawartości żołądków pochowanych z księżniczką koni Polosmak odtworzyła ostatnie miesiące życia kobiety. Gdy przybyła w październiku do obozu zimowego w Ukoku, miała IV stadium raka piersi. Bardzo cierpiała i zażywała substancje odurzające [...]. Osłabiona fizycznie spadła z konia i doznała poważnych urazów. Spadła na prawą stronę, uderzając w ziemię prawą skronią, ramieniem i biodrem. Jej prawa dłoń nie ucierpiała, bo była przyciśnięta do boku; w tym czasie była już zapewne nieczynna. Wskutek wypadku rozwinął się obrzęk. Antropolodzy sądzą, że jedyną rzeczą, jaka mogła zmusić poważnie chorą i słabą kobietę do dosiadania konia, była migracja do obozu zimowego. Interesujące jest to, że ziomkowie nie zostawili jej na pewną śmierć ani nie zabili [...]. Naukowcy przekonują, że to kolejny dowód na zajmowaną przez kobietę wysoką pozycję. Choć nazywa się ją księżniczką, tak naprawdę mogła być szamanką. Po przyjeździe na płaskowyż prawdopodobnie cały czas leżała. Przed pochówkiem w połowie czerwca (stwierdzono to na podstawie zawartości żołądka koni) jej ciało przechowywano prawdopodobnie ok. 2-3 miesięcy. Polosmak przypomina, że w komorze grobowej kobiety znaleziono skrzynkę z konopiami. Księżniczka czy szamanka nie została pochowana z innymi, ale w położonym na uboczu, dobrze widocznym kurhanie. Niewykluczone więc, że nie należała do najbliższej rodziny, ale była jakoś powiązana z Sakami z Pazyryku. Polosmak dywaguje, że to wskazówka świadcząca o jej celibacie i specjalnym statusie. Znaczący jest też fakt, że kobietę pogrzebano z 3 końmi, podczas gdy w normalnej sytuacji wystarczyłby jeden. « powrót do artykułu

Podczas peruwiańskiej Konferencji Ministrów Obrony Ameryk, Sekretarz Obrony USA, Chuck Hagel, zaprezentował raport, w którym Pentagon określa ocieplenie mianem „bezpośredniego zagrożenia” dla bezpieczeństwa USA. W planie tym opisano, w jaki sposób armia ma zamiar chronić swoje bazy, przygotować się na katastrofy humanitarne oraz konflikty wywołane ocieplającym się klimatem. Na ironię losu zakrawa fakt, że w 1997 roku Hagel, wówczas amerykański senator, był głównym przeciwnikiem Protokołu z Kioto i próbował nie dopuścić do jego podpisania. Teraz, już jako Sekretarz Obrony, przedstawił raport na temat zagrożeń związanych ze mianami klimatycznymi i pochwalił pomysł stworzenia nowej globalnej umowy dotyczącej ochrony klimatu. Zmiany klimatyczne zwielokratniają zagrożenia, z którymi zmagamy się obecnie – od epidemii chorób zakaźnych po wystąpienia zbrojne – i stworzą nowe zagrożenia w przyszłości - mówił obecnie Hagel. W 20-stronicowym raporcie „2014 Climate Change Adaptation Roadmap” czytamy m.in., że rosnący poziom oceanów zagraża bazom US Navy na całym świecie. Z kolei coraz poważniejsze susze i ekstremalne zjawiska pogodowe mogą niekorzystnie wpływać na obecnie używane poligony, utrudniając desant morski i zwiad. Pojawia się w nim też ostrzeżenie dotyczące Arktyki. Wraz z topnieniem lodów otwierają się tam nowe trasy żeglugowe, które trzeba będzie monitorować w celu zapewnienia stabilności w tym bogatym w surowce regionie. Ponadto USA chcą monitorować sytuację w niestabilnych krajach, w których zmiany klimatyczne mogą wywoływać dodatkowe problemy – od niedoborów wody i żywności po masową migrację. Takie wydarzenia mogą osłabiać rządy, które już obecnie są niestabilne bądź też są obecnie stabilne, jednak nie są w stanie odpowiednio reagować na pojawiające się problemy. Może też dojść do rosnących napięć pomiędzy państwami konkurującymi o ograniczone zasoby. To z kolei może stać się pożywką dla ekstremistycznych ideologii i napędzać terroryzm - piszą autorzy raportu. Analitycy zgadzają się z opinią Pentagonu. Francesco Fermia dyrektor z organizacji Center for Climate and Security zwraca uwagę, że zagrożenia klimatyczne nie są problemem, który można oddzielić innych zagrożeń. Wskazuje przy tym na problem Państwa Islamskiego. Jego powołanie, ofensywa i związane z tym zagrożenia nie mają związku ze zmianami klimatycznymi, ale zmieniający się klimat niewątpliwie zaostrzył problemy występujące na tych terenach. Niedobory wody, wywołane zmniejszonymi opadami i złym zarządzaniem zasobami naturalnymi, doprowadziły do migracji ponad 1,5 miliona osób. Zmiany klimatyczne powodują, że wiele innych zagrożeń staje się jeszcze poważniejszymi. Nie możemy ich ignorować, bo jeśli je zignorujemy to zignorujemy tym samym kluczowe przyczyny destabilizacji, konfliktów i terroryzmu - mówi Femia. Podobnego zdania jest Sherri Goodman, wiceprezes w organizacji CNA Corp., która specjalizuje się w analizach na potrzeby Pentagonu i innych agend rządu USA. Zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi to nie przyszłość. To teraźniejszość - mówi. « powrót do artykułu

Naukowcy stwierdzili, że rzadka choroba - zespół Ellisa-van Crevelda (EvC) - zabezpiecza przed zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym. Odkrycia dokonano dzięki 40-letnim badaniom rodzin amiszów z Pensylwanii, gdzie często występują obie choroby. Amerykański zespół nie znalazł ani jednej osoby z EvC i chorobą afektywną dwubiegunową. Nikt nie ma wątpliwości, że zaburzenie afektywne dwubiegunowe ma ważny komponent dziedziczny [jednak wcześniejsze studia nie wskazały konkretnych genów]. Nasze badanie przyczyn choroby afektywnej dwubiegunowej zmienia paradygmat i może prowadzić do lepszych metod terapii - podkreśla Edward I. Ginns ze Szkoły Medycznej Uniwersytetu Massachusetts. Badając przez ponad 40 lat amiszów, Janice A. Egeland, emerytowana profesor psychiatrii i nauk behawioralnych z Uniwersytetu w Miami, zauważyła, że EvC i zaburzenie afektywne dwubiegunowe występują często w dużej rodzinie pochodzącej od jednego przodka. EvC jest skutkiem mutacji zaburzających "szlak sygnałowy jeży" (ang. sonic hedgehog pathway). Analizy potwierdziły istotny statystycznie negatywny związek między EvC a zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym. Ponieważ mutacje wywołujące EvC działają, zaburzając działanie białka SHH [sonic hedgehog homolog], łącząc nieprawidłową sygnalizację w obrębie szlaku jeży z zaburzeniami afektywnymi, zyskujemy konkretną molekularną i medyczną podstawę dla objawów pacjentów. Może to pomóc w zniesieniu piętna choroby psychicznej - zaznacza Ginns. Ginns przypomina, że choć mamy niezłe przypuszczenia co do nowych celów leków [...], nadal nie wiadomo, jakie dokładnie zmiany w obrębie szlaku sygnałowego jeży prowadzą do zaburzenia afektywnego dwubiegunowego. « powrót do artykułu

Nippon Electric Glass (NEG) zaprezentowała najcieńszą na świecie taflę szkła. Firma specjalizuje się w produkcji niezwykle cienkich tafli, które są używane m.in. w elastycznych wyświetlaczach. Podczas ostatnich targów Ceatec Japan firma pokazała wyświetlacz OLED do którego produkcji wykorzystano szkło G-Leaf o grubości zaledwie 50 mikrometrów. To jednak nie ostatnie słowo NEG. Odwiedzający targi mogli bowiem zobaczyć najnowsze osiągnięcie firmy taflę szkła o grubości 30 mikrometrów. Uzyskano ją dzięki odpowiedniemu dobraniu temperatury produkcji szkła oraz tempa jego rozciągania. Ultracienkie tafle szkła będą używane w elastycznych wyświetlaczach. W tej roli sprawdzą się lepiej niż tworzywa sztuczne. Co prawda plastiki są już wykorzystywane w elastycznych ekranach OLED, jednak mają one poważną wadę. Przepuszczają gazy, takie jak tlen czy para wodna, które przyspieszają zużycie elementów emitujących światło. Dlatego też w ich przypadku konieczne jest stosowanie kosztownych warstw blokujących gazom dostęp do wnętrza urządzenia. Szkło gazów nie przepuszcza, zatem nie ma potrzeby używania dodatkowych warstw. « powrót do artykułu

Specjaliści opisali przypadek pacjenta z uzależnieniem od Internetu wywołanym korzystaniem z Google Glass. Okulary miały pomóc 31-latkowi w pracy polegającej na sporządzaniu spisów pojazdów w konwojach. Mężczyzna nosił okulary przez 18 godzin dziennie. Zdejmował je tylko do mycia i spania. Gdy nie mógł ich mieć na sobie, będąc w pracy, stawał się poirytowany i kłótliwy. W ciągu 2 miesięcy od zakupu urządzenia u pacjenta pojawiły się zachcianki i sny ze scenami postrzeganymi przez okienko Google Glass. Dr Andrew Doan z Substance Abuse and Recovery Program (SARP) marynarki wojennej USA opowiada, że 31-latek uczestniczył we wrześniu zeszłego roku w 35-dniowym stacjonarnym programie leczenia alkoholizmu. Nie mógł wtedy nosić okularów, co wywołało zespół abstynencyjny, który objawiał się znaczną frustracją i drażliwością. Zauważono u niego nieświadomy ruch prawej ręki do skroni oraz stukanie w ten obszar palcem wskazującym. Doan zaznacza, że pacjent stwierdził, że zespół abstynencyjny związany z Google Glass był silniejszy niż ten po odstawieniu alkoholu. Autorzy artykułu z pisma Addictive Behaviors wyjaśniają, że u chorego stwierdzono zaburzenie nastroju najbardziej przypominające hipomanię wywołaną zażyciem substancji psychoaktywnej, nakładającą się na zaburzenie depresyjne i lękowe z cechami fobii społecznej oraz zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (ZOK). Istotne było także współistnienie uzależnienia od tytoniu i alkoholu. W trakcie terapii spadła częstość sięgania ręką w kierunku skroni, a pacjent stał się mniej drażliwy. Poprawiła się też jego pamięć krótkoterminowa oraz jasność myślenia. Mężczyzna nadal jednak sporadycznie śnił o świecie widzianym przez Google Glass. Po 35-dniowym leczeniu skierowano do Programu 12 kroków. « powrót do artykułu

Wczoraj w ramach Patch Tuesday Microsoft udostępnił poprawki dla 24 dziur w swoich programach. Załatano m.in. trzy luki typu zero-day. Koncern opublikował osiem biuletynów, z których trzy opisano jako „krytyczne”, a pozostałe jako „ważne”. Jeden z „krytycznych” biuletynów, MS14-058, poprawia dziury zero-day odkryte przez firmę FireEye. Zostały one użyte w niezwiązanych ze sobą atakach, podczas których cyberprzestępcy dostali się do jądra Windows. Z kolei „ważny” biuletyn MS14-060 załatał dziurę zero-day, którą od roku wykorzystywali rosyjscy szpiedzy atakujący m.in. NATO i Polskę. Ostatni z „krytycznych” biuletynów to MS14-057. Poprawia on trzy błędy w .NET Framework. Pozwalają one atakującemu na zdalne wykonanie kodu. Aby tego dokonać napastnik musi wysłać URI zawierające międzynarodowe znaki do aplikacji .NET. Użytkownicy powinni zwrócić też uwagę na „ważny” biuletyn MS14-056. Poprawia on aż 14 dziur w Internet Explorerze. Luki nie zostały dotychczas wykorzystane przez cyberprzestępców. Należy jednak jak najszybciej zainstalować ten biuletyn, gdyż jedna z dziur pozwala na zdalne wykonanie kodu jeśli użytkownik wejdzie za pomocą Internet Explorera na odpowiednio spreparowaną witrynę. « powrót do artykułu

Na oficjalnym blogu Windows pojawiła się informacja, że już ponad milion osób zarejestrowało się w Windows Insider Program. Olbrzymia część z nich przetestowała Windows 10 Technical Preview i wysłała swoje spostrzeżenia do Microsoftu. Koncern z Redmond otrzymał ponad 200 000 wiadomości dotyczących działania najnowszego systemu operacyjnego. Osoby, chcące skorzystać z najnowszego OS-u mogą albo przetestować go na wirtualnej maszynie, albo pobrać i zainstalować na swoim komputerze. Dotychczas testy na wirtualnej maszynie przeprowadziło 36% zainteresowanych, a 64% pobrało oprogramowanie i zainstalowało je na swoim komputerze. To daje Microsoftowi pewność, że znaczna część osób testujących Windows 10 spędziła przy tym systemie więcej czasu niż kilka minut na maszynie wirtualnej. Niektórzy użytkownicy z zacięciem przystąpili do testów. Z danych Microsoftu wynika, że 68% użytkowników Windows 10 uruchamia ponad 7 aplikacji dziennie. Około 25% uruchamia ponad 26 aplikacji dziennie, a 5% - aż 68 aplikacji w ciągu dnia. Microsoft wciąż zachęca wszystkich chętnych do wzięcia udziału w Windows Insider Program. « powrót do artykułu

Grupa rosyjskich cyfrowych szpiegów przez ostatni rok atakowała NATO oraz polskie i ukraińskie agendy rządowe. W niektórych przypadkach podczas włamań do sieci używano nieznanej wcześniej dziury w systemie Windows. Celem ataku padły też różne gałęzie przemysłu państw UE. Firma iSIGHT Partners, która odkryła atak nazwany przez nią „Sandworm” podejrzewa właśnie Rosjan. Do wysnucia takiego wniosku skłaniają wykorzystane techniki ataku, narzędzia oraz wybór celów, wśród których znalazły się też uczelnie wyższe w USA. Jeśli przypuszczenia są prawdziwe, to specjaliści zyskali właśnie dobry przegląd rosyjskich możliwości prowadzenia działań szpiegowskich w cyfrowym świecie. Możemy potwierdzić, że ofiarą padło NATO, a różne źródła potwierdzają, że celem ataków była też Ukraina - mówi John Hultquist z iSIGHT. Specjaliści dowiedzieli się, że Rosjanie wykorzystali dziurę, dzięki której mogli zaatakować w pełni systemy Windows Vista, Windows 7, Windows 8 i Windows RT, na których zainstalowano najnowsze łaty. Ta dziura daje dość duże możliwości - mówi Hultquist. Pozwala ona na przeprowadzenie ataku bez zwracania na siebie uwagi i wywoływania awarii oprogramowania. Co ciekawe, Windows XP, którego Microsoft już nie wspiera, jest odporny na taki atak. O rosyjskiej grupie nazwanej The Sandworm Team wiadomo, że już w grudniu 2013 roku atakowała NATO. W czerwcu bieżącego roku obrała na cel jedną z polskich firm energetycznych oraz francuską firmę telekomunikacyjną. « powrót do artykułu

Naukowcy z Islamskiego Uniwersytetu Technologicznego w Bangladeszu pracują nad programem, który na podstawie sposobu pisania potrafiłby zidentyfikować emocje osoby korzystającej z klawiatury. Autorzy publikacji z pisma Behavior & Information Technology uważają, że w przyszłości wykrywające emocje systemy znajdą zastosowanie m.in. w aplikacjach do nauki online'owej. Mogłyby one dostosowywać swój wygląd, styl uczenia czy prezentowane treści do stanu emocjonalnego użytkownika. Choć może się oczywiście zdarzyć, że osoba zła lub smutna nie będzie chciała w ogóle pisać, naukowcy przypuszczają, że system będzie przydatnym narzędziem do internetowych sesji terapeutycznych czy konsultacji. W krajach, gdzie są one popularne, psychiatrzy byliby w stanie określić emocje bez nazywania ich przez pacjenta. W pierwszym eksperymencie 25 osób w wieku 15-40 lat przepisywało 2 urywki z "Alicji w Krainie Czarów". Ochotnicy mieli wybrać, jaką emocję odczuwali w czasie pisania: radość, strach, złość, smutek, obrzydzenie, wstyd lub winę. Można też było zaznaczyć odpowiedź wskazującą na zmęczenie bądź stan neutralny. W drugiej części studium akademicy posłużyli się oprogramowaniem, które zbierało próbki tekstu od użytkowników (nie trzeba było niczego przepisywać; program analizował zwykłe czynności wykonywane na komputerze). Co pół godziny proszono o określenie stanu emocjonalnego. Tym razem można było zaznaczyć radość, strach, złość, smutek, obrzydzenie, wstyd, poczucie winy lub stwierdzić, że wśród powyższych nie ma odpowiedniej opcji. Program odnotowywał wszystkie użycia klawiszy, a także czasy ich wciskania i puszczania. Specjaliści wyodrębnili 19 cech uderzeń klawiszy, w tym prędkość pisania w 5-sekundowych interwałach. Analizując próbki tekstu, posłużono się bazą danych słów i zdań związanych z 7 stanami emocjonalnymi. « powrót do artykułu

Lato 2013 roku było we wschodnich Chinach rekordowo gorące. Średnia temperatura była wyższa aż o 1,1 stopnia Celsjusza od średniej wieloletniej, a pomiędzy początkiem czerwca a końcem sierpnia przez 31 dni panowała temperatura co najmniej 35 stopni Celsjusza. Zwykle tak ciepłych dni jest dwukrotnie mniej. Specjaliści ostrzegają, że do roku 2024 ponad połowa letnich miesięcy na wschodzie Chin będzie równie gorąca. Stanie się tak, nawet jeśli uda się w międzyczasie powstrzymać dalszy wzrost emisji CO2. Zdaniem klimatologów z USA, Chin i Kanady, od wczesnych lat 50. XX wieku prawdopodobieństwo wystąpienia tak gorących miesięcy letnich zwiększyło się aż 60-krotnie. Swój udział ma w tym szybka urbanizacja tego regionu. Miejskie wyspy ciepła coraz bardziej się rozrastają, krok po kroku zwiększając średnią dobową temperaturę. Fala upałów ogarnęła dziewięć prowincji zamieszkałych przez 500 milionów osób, a spowodowane nią straty sięgnęły 9,6 miliarda USD. Eksperci, na których czele stał Xuebin Zhang z Environment Canada, przeprowadzili zarówno dla najniższej możliwej w przyszłości emisji CO2, jak i dla najwyższej. Wzrost letnich temperatur będzie prowadził do szerzej rozpowszechnionych, dłużej trwających fali upałów o wyższej temperaturze. W połączeniu z rosnącym zaludnieniem i bogactwem regionu, zwiększy to ryzyko dla ludzkiego zdrowia, rolnictwa oraz produkcji i dystrybucji energii - dodaje uczony. « powrót do artykułu

Na singapurskim Uniwersytecie Technologicznym Nanyang (NTU) powstały akumulatory, które w ciągu 2 minut można naładować do 70% pojemności. Czas życia nowych urządzeń wynosi ponad 20 lat. Ich twórcy przekonują, że akumulatory wytrzymują ponad 10 000 cykli ładowania/rozładowania. W miejsce tradycyjnej grafitowej anody eksperci z NTU zastosowali żel wykonany z dwutlenku tytanu. To tani, powszechnie występujący bezpieczny materiał, używany obecnie m.in. jako dodatek do żywności czy filtr przeciwsłoneczny. Dwutlenek tytanu w naturze przybiera kształt sfery. Singapurczykom udało się zmienić go w nanorurki. Taka struktura przyspieszyła reakcje chemiczne zachodzące wewnątrz baterii, co przełożyło się na jej błyskawiczne ładowanie. Profesor Rachid Yazami z NTU, który przed 34 laty skonstruował wraz z kolegami litowo-grafitową anodę, mówi, że ostatnie osiągnięcie singapurskich naukowców to olbrzymi krok naprzód. Ciągle jest miejsce na ulepszenia, a jednym z kluczowych obszarów potrzebujących ulepszeń jest gęstość mocy baterii. Wartość ta określa jak wiele mocy można przechowywać w określonej przestrzeni i jest ściśle związana z możliwością szybkiego ładowania. Z idealną sytuacją będziemy mieli do czynienia, gdy akumulatory samochodu elektrycznego będzie można w pełni naładować w mniej niż 15 minut, a nowa anoda profesora Chena dowodzi, że jest to możliwe. W najbliższej przyszłości zespół Chena chce postarać się o grant na zbudowanie pełnowymiarowego prototypu swojego akumulatora. Zainteresowanie współpracą wyraziły już prywatne firmy. Nowe błyskawicznie ładujące się akumulatory powinny trafić na rynek w ciągu dwóch lat. « powrót do artykułu