Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

ex nihilo

Użytkownicy
  • Liczba zawartości

    2095
  • Rejestracja

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    100

Zawartość dodana przez ex nihilo

  1. Takie wióry i tak są spalane - lądują w hutniczym piecu.
  2. Słysznie podejrzewasz, że właśnie o to "PS" chodziło...
  3. Zaciekawianie "zobacz jakie to fajne", różne ciekawostki, pokazywanie co gryzie, a co nie gryzie, pomoc przy robieniu fotek "przytrzymaj tą trawkę, bo wiatr strasznie nią miota" ... itd., itp.
  4. Zdarzyło mi się jedną osobę wyleczyć z arachnofobii i w ogóle 'robalofobii' na tyle skutecznie, że od panicznego strachu na początku przeszła do arachnofilii i ogólnej robalofilii... Pająka, któremu trzeba zmienić miejsce zamieszkania, 'naprowadza' na rękę i przekwaterowuje tam, gdzie trzeba, po drodze dokładnie mu się przyglądając "bo to takie fajne stwory!". Fotki robalstwu różnemu też pstryka, chociaż na początku nie mogła nawet patrzeć na takie obrazki, dosłownie trzęsła się ze strachu. Łąka czy las to były dla niej miejsca równie przerażające jak środek piekła. Teraz włóczy się nawet po południowoamerykańskich i azjatyckich dżunglach. :D
  5. Ano, 145B, serwisu nigdy nie oglądał, dokładnie zero problemów, nawet jednej zawiechy nie było.
  6. Mam notebooka Maca z 1993 r. Nie do zakatowania. Przez parę lat go stale używałem w różnych warunkach, bo i lasy i inne takie nie raz ze mną zaliczał. Od czasu do czasu zdarza mi się go odpalić - jakbym wczoraj wyłączył Oczywiście akumulator padnięty (max. 20-30 min. jak się go naładuje), ale na zasilaczu bezproblemowo.
  7. A jednak pozostanę przy słowie "prawdopodobieństwo" (nawet gdyby było bliskie 0) :D
  8. Może żal im było tyle dobrego zmarnować?
  9. To tak jak z prawdziwkami w lesie: idziesz i nie widzisz, ale kiedy zobaczysz jednego, to zaczną się sypać, a jak będziesz wracał, to tam, gdzie ich wcześniej nie było, też będą
  10. Jest, bo ta tasiemcowa paskuda ciągnie sie od -∞. Ta kostka nigdy nie została rzucona... ona tylko przez całą wieczność podskakuje, co najdziwniejsze, spadając zawsze dokładnie tak samo Z tym zgoda, ale tu nie mamy sprawdzonych doświadczalnie właśnie tych najważniejszych parametrów. A tak w ogóle - co fajne dla mnie w tym modelu, to ciekawy pomysł, w jaki sposób by mógł zakończyć swoje istnienie nasz Wszechświat, ale stawiam wieczność przeciw kuflowi warki z sokiem malinowym, że ten następny wszechświat bedzie miał 50/50, że zakończy istnienie w jakiś inny sposób. Podejrzewam, że to właśnie ten pomysł, a nie sam tasiemiec, przyciąga innych fizyków do tego modelu. W modelu Penrose'a właśnie w tym miejscu jest duża dziura, ale chyba może ona być wypełniona wieloma bardzo ciekawymi kombinacjami. Taki wszechświat - superzimny i rozciągnięty aż fotony w nim piszczą z w(q)..., to niesamowity obiekt, w którym... no właśnie, co tam może się zdarzyć? Prawdopodobnie jeszcze bardzo dlugo w żadnym laboratorium porównywalnych warunków nie uda się odtworzyć, jeśli w ogóle kiedykolwiek będzie to możliwe. To może być druga osobliwość, w której padną znane nam prawa. Czy spełni się scenariusz Penrose'a? Konforemne wywinięcie przestrzeni i ...? Albo będzie jakaś inna załamka "tego wszystkiego". Coś chyba musi wtedy się zdarzyć To tylko jeden z bardzo wielu problemów takich czy innych nieskończonych tasiemców. M.in. dlatego im więcej o tym kombinuję, tym bardziej prawdopodobna wydaje mi się ta moja zabawka: n * NIC + losowość, której krzywe rozkładu określane są w oddziaływaniach ze środowiskiem.
  11. Nieznany parametr, mniej czy bardziej magiczny, można dołożyć do wszystkiego i wtedy dowolny model będzie działał. Chodzi o to, żeby takich parametrów, które ręcznie trzeba dokładać, było jak najmniej i żeby ich istnienie było uzasadnione czymś innym niż tylko samym utrzymaniem modelu przy życiu. No i do tego sprawdzalność parametru. Ilość segmentów jest w tym przypadku nieskończona, czyli mamy 1/∞. To raczej niezbyt dużo Oczywiście, że pozostaje niewiedza, jednak modele można układać na skali prawdopodobieństwa - z zastrzeżeniem, że jakieś nowe informacje mogą ten rozklad zmienić. A modele są konieczne, bo bez nich nie będzie wiadomo gdzie i czego można próbować szukać. Kwantologia i TW też były modelami, zresztą do teraz nimi pozostają, tyle że już nieźle sprawdzonymi. Czyli niewiedza też może być różna To nie jest zerojedynkowe - raczej tworzy dosyć skomplikowaną przestrzeń (dla mnie prawdopodobieństw). Edycja: Zauważ przy tym, że ten 'tasiemcowy' model właściciwe niczego nie wyjaśnia. Skąd się "to" wzięło? Ano było zawsze... Cud? Chyba coś w tym rodzaju. Totalna asymetria, która nie ma żadnego wyjaśnienia, nawet tylko wewnętrznie spójnego.
  12. Coś wygląda mi na to, że advocatus diaboli musi już wysypywać z worka ostatnie okruchy argumentów No to zmień znak I pilnuj, coby jedno takie paskudnie nieliniowe równanie całego Wszechświata nie skolapsowało Poza tym: jeśli by mogło być 1071 albo 1091, to dlaczego by nie 101 albo 10991... Przy nieskończonej ilości prób i to jest możliwe. Jakieś superpole kompensacyjne do całości wrzucić? Czy może brodacza z joystickiem, który tego interesu będzie pilnował? A jak przyśnie na moment? No i niektórzy gracze jeden dzień w tygodniu powinni odpoczywać... Jest też sprawa samego momentu przejścia - deterministycznie przy spełnieniu określonych warunków, czy spontanicznie (nawet w jakimś przedziale). Szczególnie w tym drugim przypadku wyniki mogą być bardzo różne, chociaż uklad deterministyczny też nie musi dawać za każdym razem takich samych wyników, no chyba, że całość jest zapętlona. "Przemiał" przez czarne dziury... Uda się wszystko przemielić? Hmm... A trzeba wziąć pod uwagę też to, że wszechświat jako całość nie musi się zbytnio przjemować prawami zachowania. A propos - przez ostatnie kilka dni, a właściwie nocy, miałem trochę luzu z innymi sprawami i obejrzałem te wykłady, które są na "tubie"... Nieżle się ubawiłem w jednym momencie wykładu Meissnera: mówił o "protonie na metr3 na miliard lat", czyli całkiem przyzwoicie się wstrzeliłem w ocenie udoju I tak dalej... bo trochę tego w worku zostało, a nie znam jeszcze argumentów innych krytykantów, którzy pewnie są znacznie silniejsi niż ja i większymi młotkami tłuką. (chyba już czas je poznać) W sumie - szanse przeżycia tego tasiemca są chyba na poziomie 1/ilsegm , czyli: jeśli my jesteśmy, to znaczy, że z prawdopodobieństwem bliskim pewności nie ma tasiemca
  13. Tak, tym razem tak. Ale z niewiele większych niejednorodności wzięła się cała struktura Wszechświata. Jeśli by się ponakładały, całość by mogła być zupełnie inna, i wtedy też historia by pewnie była wystarczająco inna, żeby tasiemiec kitę odwalił. Nieskończony tasiemiec to wyjątkowo niestabilna konstrukcja, no chyba że istnieje doskonały determinizm - a tego, jak z aureolek wynika nie ma - albo równie doskonałe mechanizmy kompensujące. Wygląda na to, że główny dowód obrony może być de facto dowodem zbrodni na tasiemcu Też nie słyszałem, ale... No to wstaw 1071 albo 1091 i zobaczymy co z tego wyniknie I o ciemniakach nie zapomnij. Psińco prawda Sprawdź ostatnie kilkaset milionów lat...
  14. Nie o kształt oczywiście chodzi, a o sam fakt - o różnice stanów początkowych segmentów. Gdyby tych segmentów było kilka, czy w ogóle jakaś skończona ilość, to ok., ale było ich ∞ i w tym jest problem. Założmy, że te zarejestrowane teraz zaburzenia są minimalne i nie mają istotnego wpływu na dalszą historię, ale to fale... W przypadku nieskończonej ilości segmentów było praktycznie równe 1 prawdopodobieństwo takiej interferencji, która całkowicie powinna zmienić historię i zakończyć całą zabawę np. w gigantycznej czarnej dziurze, która by nie miała dokąd odparować, bo cała przestrzeń stanu początkowego znalazłaby się w jej bebechach... itd., itp. Podstawowe informacje (stałe fizyczne itp.) powinny przechodzić do następnego segmentu, ale nie tego typu przypadkowe zaburzenia. Wszelka przypadkowość powinna być kasowana na granicy, bo inaczej można zapomnieć o determinizmie, a to podstawa calej tej zabawy. Zresztą model zakłada wyzerowanie entropii, a czym są te przypadkowo tu i tam rozpirzone kółka... A propos kółek: tak mi rano do łba przyszło, że być może przy innym doborze charakterystyki szukanych odchyleń zamiast tych aureolek moglibyśmy mieć pentagramy No tak... patrz ↑ A jednak... ... obawiam się, że będziesz musiał, bo w przypadku ∞ ilości cykli bez pełnej powtarzalności może być kiepsko Oczywiście, takie zastrzeżenia, zakładając ich sensowność, można zlikwidować dokładając kolejne warunki, ale sens takich konstrukcji na tym polega, żeby tych warunków (z czapy zwykle, bo skąd) było jak najmniej. Przy odpowiedniej ilości warunków dowolny model zadziała. Ta "odpowiednia" ilość warunków inaczej nazywa się 'wszechmoc' P.S. Coś mi się widzi, że sami będziemy tu fedrować, bo reszta hajerów szychtę ciepłym browcem olała Edycja: Pytanie techniczne - dlaczego po edycji edytor dodaje "entery" gdzie chce i rozwala tekst po całym ekranie?
  15. Jest nawet gorzej, o czym świadczą... te kółka! Jeśli takie zaburzenie przenosi się z jednego segmentu do następnego, to znaczy, że segmenty nie są identyczne, czego by wymagała nieskończona powtarzalność. A teraz popatrz, co mamy przed samą transformacją: "ciała" zeżarte przez czarne dziury i wyplute jako fotony, wszechświat rozciągnięty na maksa, tym samym fotony też ponaciągane ile fizyka wytrzyma (swoją drogą ciekawe czy jest jakaś granica), temperatura całości na poziomie trylionowych (albo i mniej) oK. Próżnia? Pewnie dostaje πr↓ca, bo co ma robić w takich warunkach. W sumie jakiś superkwantowy stan, w którym równanie Schroedingera powinno dawać rozwiązania płaskie jak stół bilardowy... Heisenberg skręca się ze śmiechu... I gdzie tu szukać determinizmu koniecznego do przejścia do następnego segmentu w stanie umożliwiającym powtórkę? ... Oczywiście zdaję sobie sprawę z przepaści, jaka dzieli mnie od Penrose'a & co., ale co mi szkodzi pochuliganić, kiedy taka okazja się nadarza Do linków zajrzę na końcu, jak już ze swojego z grubsza się wypstrykam. Lubię czasem wymyślać rowerki od zera, a później porównywać z produkcją fabryczną
  16. No na papiórku może i działa, chociaż ma wielkie dziury... ale czy znasz jakiś proces, który nieskończoną ilość razy ze stanu początkowego S1 przejdzie do końcowego S2 (=S1...) ze stuprocentową pewnością? Gdyby to chociaż raz nawaliło, nie gadalibyśmy tutaj ` To takie generalne zastrzeżenie, szczegółowe "gdybologicznie" będą nawet ciekawsze. Ale na razie to ↑.
  17. Znajomość wszystkich danych wejściowych najprawdopodobniej i tak nie jest możliwa, czyli trzeba sobie radzić inaczej. Podejrzewam, że w takiej sytuacji lepsze jednak jest wpisywanie najbardziej prawdopodobnych przybliżeń i kolejne korekty, niż liczenie spadających liści w czasie modlitwy pod taką czy inną kapliczką, nawet gdyby to była kapliczka św. Alberta. Obawiam się, że większość, kiedy usłyszy o jakichś równaniach tego no Szrot.. czy jak mu tam, bo powtórzyć się tego nie da, to raczej sztachety lub kłonicy zacznie szukać, a nie kartki i ołówka Zresztą ja też się nie cieszę, bo nawet dla znacznie prostszych przypadków niż atom wodoru obliczyć nie potrafię. Wystarczy mi bliskie pewności prawdopodobieństwo, że spece zrobili to całkiem nieźle, a jak będę miał co do tego wątpliwości, to stracę ten tydzień czy miesiąc i spróbuję ich sprawdzić. Bywa, że faktycznie ktoś się walnie, a inni to przepisują. Raczej niewielu takich wśród mających nawet minimalną wiedzę o "psi" czy podobnych dziwolągach. Na ogół o swojej pełni wiedzy o wszechświecie najsilniej przekonani są ci, którzy dzień zaczynają od takiego czy innego "wierzę..." Całkiem zwyczajnie... wiem, że istnieje, bo mam co najmniej jeden przykład. Jak zrobię statystykę na tysiącu losowych pytań, dostanę pierwszy wyraz ciągu. Kiedy "rozdrobnię" każde pytanie na 1000 szczegółów, dostanę drugi... po trzecim mogę z dużym prawdopodobieństwem określić granicę ciągu Hmm... jest 08:14:53, ile sztachów mi zostało do końca papierocha
  18. Zgodnie z zapowiedzią, chociaż trochę wcześniej: https://www.youtube.com/watch?v=4YYWUIxGdl4 Dwie godziny, po angielsku niestety, ale jeśli nawet taki anglomatoł jak ja to wytrzymał, a nawet coś z tego zrozumiał, to nie jest tak źle... szczególnie, że dużo rysunków, wykresów itd. Gdyby były problemy, postaram się sprawę streścić. Dodatkowa ciekawostka: w rozpracowywaniu tej hipotezy bierze udział silna grupa fizyków z UW, m.in. prof. Krzysztof Meissner. Niedawno grupa ta potwierdziła obserwacje kolistych niejednorodności promieniowania tła przewidywane w hipotezie Penrose'a: http://arxiv.org/pdf/1510.06537v1.pdf
  19. Nie wiem ile jestem w stanie objąć umysłem, bo nie ma kompletnego obrazu. Jest to też zależne od stopnia szczegółowości i poziomu abstrakcji. Żeby widzieć, co jest na obrazku, niekoniecznie trzeba znać położenie każdego atomu w pikselach. A ogólne "równanie świata" może okazać się na tyle proste, że po krótkim przeszkoleniu nawet Jasiek w przerwach między wlewaniem do gardła mózgotrzepów będzie w stanie je zrozumieć, chociaż oczywiście bez wszystkich szczegółowych rozwiązań. No ja bym to raczej odwrotnie... kiedy wiedziałoby się prawie wszystko, to zaklejenie paru dziurek kitem wiary (niekoniecznie religijnej) byłoby całkiem sensowne, natomiast kiedy są praktycznie same dziury, to ładowanie w nie kitu jest i stratą kitu, i zamuleniem tych śladów wiedzy, które gdzieś tam się pętają. Wolę wiedzieć, że nie wiem. A nawet kiedy wiem, to też tylko z jakimś prawdopodobieństwem Podobnie jak z brakiem modułu wiary, brakuje mi modułu obrazy... no chyba, że ktoś wyjątkowo by się starał. Ale wtedy bym mu bardzo współczuł, bo w takich sytuacjach gram całkiem na zimno
  20. Ten był bez Pani Iwonki A szkoda, bo chociażby za te superdredy ma u mnie superplusa Temat bardzo ciekawy, pewnie pogadać warto. Później (w nocy) zajrzę do historii, wrzucę link do tego wykładu i odpalę temat w gatkach Hmm... całkiem fajnie wiarę zastępuje rozkład prawdopodobieństw z pozostawieniem "pustych" działek na niewiedzę. Wygląda to jak sito, ale działa dosyć skutecznie I dodatkowa zaleta: utrata takiej czy innej wiary zwykle mniej czy bardziej boli - prawdopodobieństwa się zmienia całkiem bezboleśnie, czysto matematyczna operacja Edycja sklerotyczna: No to dodaj do tego jeszcze przerycie uzasadnień do czterech wyroków SN i napisane dwie strony ### pisma
  21. No dobra, to w takim razie - jako filozoficzny, teologiczny i fizyczny nieuk całkowity - spróbuję zamknąć paszczę religijno-naukowemu Uroborosowi biblijną definicją grawitacji: Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. (Mt 25:14-30) którą tutaj bym zastosował tak: jeśli tam górę paskudzi już pięć czy dziesięć takich pokrak, to dołożyć następną, a nie szkaradzić następnej P.S. Po obejrzeniu w nocy wykladu Penrose'a na temat jego hipotezy nieskończonego eonowego sznurka (veto!) i dziesięciu godzinach dark ambientu, wszystko mi się już pod kopułą πr↓
  22. "Gównoblaszki" (ⓒ TomBanknoter) Co do nazwy "Mennica ..." - słowo 'mennica' w nazwie nie jest zastrzeżone, nie ma też przeszkód prawnych, żeby mogli bić monety na zamówienie NBP lub innych emitentów. Mennica Polska jest firmą prywatną (Jakubas). Edycja: Spóźniona odpowiedź, ale niech tak zostanie. Edycja 2: Jeśli chodzi o medale, to zwykle były i są bite w mennicach z powodów głównie technicznych. Ale nie jest to reguła, i nie uzasadnia to związku "medale → mennica".
  23. Z tym niszczeniem krajobrazu, to trochę nie tak, jak piszesz. Teraz wygląda to tak:
×
×
  • Dodaj nową pozycję...