Forum

Czekam zatem z niecierpliwością na jakąś tiktokową wrzutę, a możesz zacząć już dziś - przydałoby się w kilku aktualnych (choć szczególnie jednym) wątkach na KW. Możesz zacząć od czegoś prostego dostosowanego do pewnych cytowanych "dziadków leśnych": jaka była moc promieniowania Słońca w karbonie czy ordowiku?

Od razu tam zbierać się... zostać i się ode mnie uczyć astrofizyki. W końcu mamy czasy tiktokowych specjalistów od wszystkiego, więc musisz się dostosować i uczyć od amatora, który wyłączać TV, włączać myślenie i łączyć kropki

Każdy z nas potrafi przywołać z pamięci charakterystyczny widok psa otrzepującego się po wyjściu z wody. Podobnie otrzepują się wszystkie zwierzęta posiadające futro. Jednak do niedawna nauka nie wiedziała, jaki mechanizm uruchamia takie zachowanie. O wiedzę tę wzbogacił nas właśnie profesor neurobiologii David Ginty i jego zespół z Wydziału Neurobiologii Harvard Medical School. Naukowcy wykorzystali nowoczesne narzędzia, które w znacznej mierze sami opracowali, do wyizolowania i śledzenia pojedynczych neuronów oraz stymulowania ich lub blokowania za pomocą światła. Dzięki nim dowiedzieli się, że za aktywowanie takiego zachowania odpowiadają łatwo pobudliwe mechanoreceptory typu C (C-LTMRs). Receptory te stanowią wczesny system ostrzegania, że coś – insekt, woda czy brud – za chwilę wejdzie w kontakt ze skórą. To wrodzony mechanizm odruchowy, który jednak zwierzę może kontrolować. Profesor Ginty porównuje jego działanie do sytuacji, gdy na naszym ramieniu wyląduje komar. Możemy odruchowo potrząsnąć ramieniem czy uderzyć owada dłonią, ale możemy też się powstrzymać. Naukowcy z laboratorium Ginty'ego wykorzystali olej słonecznikowy, którego krople nakładali na grzbiet myszy, które genetycznie zmodyfikowano tak, by za pomocą światła stymulować lub blokować specyficzne neurony. Tak zaawansowane eksperymenty stały się możliwe dzięki temu, że w ciągu ostatnich dwóch dekad opracowano potężne narzędzia genetyczne. Na skórze znajduje się około 20 różnego typu receptorów czuciowych. Około 12 z nich jest odpowiedzialnych za rejestrowanie różnego typu dotyku, od szybkiego ukłucia, przez wibracje po delikatne masowanie. Receptory C-LTMR są owinięte wokół podstawy mieszków włosowych i należą do najbardziej czułych receptorów skóry. Rejestrują najlżejsze ruchy włosa czy ugięcie skóry wokół jego podstawy. Z receptora sygnały wędrują do mózgu za pośrednictwem rdzenia kręgowego. Wielką zaletą technik wykorzystanych przez laboratorium Ginty'ego jest możliwość przyjrzenia się temu, co dzieje się w rdzeniu. Rozumiemy sposób organizacji neuronów przetwarzających informacje wizualne i dźwiękowe. Jeśli jednak chodzi o dotyk, o przetwarzanie sygnałów somatosensorycznych, dopiero próbujemy to zrozumieć, gdyż bardzo trudno jest uzyskać dostęp i rejestrować to, co dzieje się w rdzeniu kręgowym, stwierdza uczony. Jego zespołowi udało się zidentyfikować konkretny obszar w mózgu, do którego trafia sygnał skłaniający psa do otrzepania się, ale wiele jeszcze pozostaje do zbadania. Naukowcy wciąż nie wiedzą, czy zidentyfikowany przez nich szlak nerwowy jest jedynym mechanizmem biorącym udział w reakcji na kontakt z wodą czy też istnieją jeszcze inne, niezidentyfikowane. Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie, gdyż narzędzia, jakich zwykle używamy, rzadko w 100 procentach blokują to, co byśmy chcieli. Dlatego nie wiemy, czy obserwowane zachowanie wynika z 10% niezablokowanych sygnałów, czy też istnieje inna droga ich przekazywania, czy inny typ komórki, który przeoczyliśmy. W tym przypadku chodzi raczej o to drugie, ale nie jesteśmy pewni, wyjaśnia uczony. Drugie pytanie, na które trzeba odpowiedzieć brzmi: dlaczego, skoro C-LTMR znajdują się na całym ciele, otrzepywanie się jest uruchamiane tylko w przypadku zmoczenia środkowej części grzbietu? Można to w pewnej mierze wyjaśnić faktem, że ta część ciała znajduje się poza zasięgiem łap i zębów. Nie tłumaczy to jednak, jak to się dzieje, że sygnały pochodzące z takich samych neuronów i trafiające do tych samych części mózgu, raz wywołują otrzepywanie się, a innym razem nie. Być może, zastanawiają się badacze, sygnały ze środkowej części grzbietu trafiają do innych regionów jądra okołoramieniowego w mózgu, niż sygnały z pozostałej części ciała. A może te z grzbietu są wzmacniane w rdzeniu kręgowym, dlatego wywołują taką reakcję. « powrót do artykułu

Niewątpliwie pozycja ciekawa i warta polecenia, a kupić można i taniej. Osobiście nie zakupię, ale to z zupełnie innych powodów - w końcu to Wstęp... Przy okazji przypomniało mi się z bardzo dawnych lat. Algebra dla fizyków, Elektronika dla fizyków, Statystyka dla fizyków, Analiza matematyczna dla fizyków, Historia filozofii dla fizyków... W tym kontekście brakuje takich pozycji jak: Termodynamika dla kucharzy, Mechanika kwantowa dla sprzątaczek, Fizyka jądrowa dla historyków itd. Dawno już temu była to niewypełniona nisza i wciąż taką pozostaje - jeśli ktoś poszukuje pomysłu na biznes, to polecam. P.S. Wiem doskonale, że Mariusz poważnie potraktuje tę Księgę, a nie odłoży jej jako "ozdoby półkowej", więc cóż... Czas oswajać się z myślą, że będę musiał powoli zbierać się z KW.

Abstrahując od tego, że ktoś tam nie wie co to jest konserwacja energii oraz konwersja energii, to podsumuję temacik w oparciu o: http://www.kngpan.agh.edu.pl/wp-content/uploads/Stanowisko-KNG_klimat_2019.pdf Według ponad 30 profesorów z PAN obecne modele były słabiutkie:   Co też powiedział @peceed.  CO2 nie ma takiego wpływu na ogrzewanie troposfery, a raczej utrzymywanie temperatury jak się co niektórym wydaje:   W pop kulturze naukowej rozjechały się pojęcia. Nie można używać terminu "globalny" dla skali 100 lat, troposfery i wód powierzchniowych. Obecnie mamy co najwyżej lokalne ocieplenie troposfery: To czego mi zabrakło w tej dyskusji to roli planktonu i glonów w oceanach. To on w głównej mierze odpowiada za ilość C02 w atmosferze. Tak więc artykuł o oceanach należy uznać za wnoszący wartość dodatnią jeżeli poprawi przewidywania modeli.  Ogólnie pogląd sytuacyjny profesorów z PAN idzie w podobnym kierunku co pogląd  prof. Leszka Marksa: https://jednaziemia.pgi.gov.pl/planeta-dzieje/43-dzieje/zmiany-klimatu/3847-holocen-ostatnie-11700-lat.html Został  on przez pop kulturę naukową obrzucony błotem, jednak profesorowie z PAN nie blokowali jego awansów, a później postanowili go wesprzeć tym stanowiskiem dotyczącym klimatu. Jest on zresztą członkiem tego komitetu geologicznego PAN i współautorem stanowiska KNG PAN na które się powołałem. W międzyczasie wyskakuje taki @Astro z tekstami:   Co utwierdza mnie w przekonaniu, że pop kultura naukowa ma się świetnie.     

https://kopalniawiedzy.pl/ksiazki/Wstep-do-astrofizyki-ksiazka-astrofizyka,37538