Jarek Duda

Nie teoria spiskowa, tylko konsekwencje olewanej przez większość symetrii CPT w sercu naszej fizyki ... a co jeśli po cichu pracują grupy które jej nie olewały? Krypografowie skupiają się na Shorze i Groverze w postquantum cryptography ... a co jeśli jednak uda się praktycznie rozwiązywać NP - jest kilka opcji, ale tego typu potencjalne zagrożenie wydaje się kompletnie olewane przez środowisko ... przynajmniej oficjalnie.

W "negative time evidence" grupy Steinberga odpowiedź dostają dziesiątki nanosekund przed impulsem - drukując w ASIC weryfikator instancji problemu NP, w tym czasie powinien go obliczyć - na wejście takiego chipu przesyłamy "negative time" wejście jeśli poprawne, wejście+1 jeśli błędne - żeby ta pętla czasowa była spójna, fizyka (minimalizacja działania/zespoły Feynmanowskie) powinna rozwiązać podany przez nas problem NP ... Czyli podstawowa konsekwencja traktowania poważnie symetrii CPT to prawdopodobnie NP solvery (też 2WQC: https://www.qaif.org/2wqc ), pozwalające m.in. łamać większość obecnych szyfrów ... a co jeśli już gdzieś po cichu robią tego typu research i są w stanie łamać używane przez nas szyfry?

Wręcz przeciwnie: oczekują tego. QM/QFT są fundamentalnie T/CPT symetryczne - pozwalając na takie możliwości. Ich praktyczne realizacje wskazuję od 2009: https://web.archive.org/web/20230617055541/https://groups.google.com/g/sci.physics.foundations/c/xhUfe8akaS0/m/9M80Fvsc-q4J Impuls u Steinberga, podobnie jak lasera w STED czy Rabi, powoduje zarówno ekscytację jak i deekscytację celu, te dwie przyczynowości zamieniają się miejscami w symetrii CPT, czyli mają odwrotny znak opóźnienia ... mam też nieoficjalne potwierdzenie z analogicznego acz znacznie prostszego STED-like delay test poniżej, mam nadzieję że niedługo będę miał oficjalne. Nie ma się co pienić że "amerykańscy naukowcy jeszcze tego nie powiedzieli więc jesteś gupi", tylko czas zaakceptować fizykę i korzystać - konsekwencje będą olbrzymie i to całkiem niedługo, fajnie żeby Polska nie została na szarym końcu jak zwykle ...

To jeszcze odpowiedz jak jeden z najlepszych eksperymentatorów dostaje odpowiedź systemu przed impulsem? https://arxiv.org/pdf/2409.03680 https://en.wikipedia.org/wiki/Aephraim_M._Steinberg https://scholar.google.com/citations?user=PzUyb6IAAAAJ&hl=en Akceptując symetrię CPT, nie ma w tym nic dziwnego - sytuacja jest analogiczna jak w STED (też Rabi): impuls lasera powoduje zarówno wzbudzenie jak i deekscytację celu, te dwie przyczynowości zamieniają się miejscami z perspektywy CPT, czyli mają odwrotny znak w opóźnieniu ... kwestia uproszczenia i używania, jak proponowany STED-like delay test.

Technologia przekształca kolejne "teoretycznie możliwe" w praktyczne zastosowania, jak w podanych przykładach typu optical cooling/pulling - kiedyś też uznawane za niedorzeczne, ale m.in. symetria mówi że teoretycznie możliwe, więc stały się rzeczywistością. Poniższy test eksperymentalny to myślę że kwestia max tygodni - wystarczą dwa lasery diodowe, barwnik, fotodetektor i oscyloskop ... co więcej, nasz praktykant QIntern (z https://www.qaif.org/2wqc ) przeprowadził go z 3 tygodnie temu w Indiach i napisał mi że dostał poniższe delta t "0.0082~ 0.00741 ns", co znaczy że rację ma symetria CPT, a zgadnięte i bezrefleksyjnie powtarzane w podręcznikach jest błędne (co historycznie zdarzało się dość często). Mam zdjęcia od niego, dyskusję - wydaje się że wszystko w porządku ... ale zaraz potem pisze mi że rozmawiał z przełożonymi i praktycznie przestał się odzywać ... dlatego spisałem https://arxiv.org/pdf/2409.15399 i szukam (zapraszając do współautorstwa pierwszą osobę z porządnymi wynikami), ale przekonanie eksperymentatorów do nietypowego eksperymentu jest daleko nietrywialne ... Co więcej, powyższy "negative time evidence" eksperyment grupy Steinberga w niusach wyraźnie obserwuje odpowiedź systemu przed impulsem - podobnym do z laserów diodowych poniżej, znowu potwierdzając że to symetria CPT ma rację: absorpcja i stymulowana emisja są analogami CPT, więc mają odwrotne znaki w opóźnieniu.

Symetria CPT mówi że jeśli istnieje coś, to teoretycznie możliwa jest też jego symetryczna wersja, np. laser powoduje ekscytację celu <-> CPT(laser) powoduje deekscytację CPT(cel) równanie absorpcji <-> równanie stymulowanej emisji przyczynowość w przód <-> przyczynowość w tył (optical) pushing <-> (optical) pulling (optical) heating <-> (optical) cooling Elektromagnetyzm matematycznie jest rządzony analogicznymi równaniami jak (nadciekła) hydrodynamika. Czyli np. poniższa sytuacja z pompą napędzającą przepływ powinna mieć też analog elektromagnetyczny - z jednej strony pchamy dodatnim ciśnieniem "w przód", z drugiej ciągniemy ujemnym "z tyłu". https://scholar.google.pl/scholar?q=negative radiation pressure https://scholar.google.pl/scholar?q=optical pulling Diagram z www.qaif.org/2wqc Przecież podałem przykład, jak zwykle nawet się do niego nie odniesiesz - rozkład Boltzmannowski pozycji na [0,1] przewiduje jednorodną gęstość rho=1, rozkład trajektorii od teraz w przód lub w tył daje rho ~ sin, rozkład pełnych trajektorii (MERW) daje rho ~ sin^2 ... tylko ostatnie jest poprawne - zgodne z QM i eksperymentem. Dokładnie tak samo jest w modelu Isinga - rozkład Boltzmannowski nie dla jednego spinu, tylko ich sekwencji/trajektorii ... błądzenie losowe wzdłuż takiej sekwencji to matematycznie MERW: https://en.wikipedia.org/wiki/Maximal_entropy_random_walk Na końcu takiej sekwencji/trajektorii rozkład to amplituda psi (np. minimalizujący energię w równaniu Schrodingera). Żeby dostać rozkład w środku sekwencji/trajektorii, dla wylosowania wartości trzeba ją dostać z obu pół-trajektorii - trzeba pomnożyć obie amplitudy, dostając regułę Borna: rho ~ psi^2 dosłownie z symetrii (przestrzennej w Isingu, czasowej w QM). Mając regułę Borna zastępującą intuicyjny trzeci aksjomat Kołmogorowa, nierówności wyprowadzone używając 3go aksjomatu nie muszą być zachowane (szczegóły w https://arxiv.org/pdf/0910.2724 ) - jak Bella czy Mermina, w zespołach Boltzmannowskich (Ising/MERW) czy Feynmanowskich (QM) po trajektoriach, np.:

To nie są "weak values", tylko dosłownie odpowiedź układu przed impulsem: Dla mnie to nie jest zaskakujące - standardowe źródła światła np. laser diodowy w STED ( https://en.wikipedia.org/wiki/STED_microscopy ) działa na cel zarówno równaniem absorpcji, jak i stymulowanej emisji. Są one analogami w symetrii CPT, czyli mają przeciwne opóźnienia ... fizyka jest bardziej symetryczna niż ludzka intuicja. FTL propagacja to zupełnie coś innego - naiwnie zabroniona przez szczególną teorię względności, ale teoretycznie można to obchodzić tachionami, tutaj mieliśmy dyskusję: https://kopalniawiedzy.pl/tachion-predkosc-swiatla-Andrzej-Dragan-Artur-Ekert-fizyka-szczegolna-teoria-wzglednosci,37263 Natomiast teraz rozmawiamy o symetrii CPT - która jest nieunikniona ("CPT theorem says that CPT symmetry holds for all physical phenomena" z https://en.wikipedia.org/wiki/CPT_symmetry ) i mówi np. że jeśli istniej kauzalność w przód, to musi też w tył. Prezentyzm i eternalizm/block universe to dwie podstawowe filozofie czasu - albo istnieje tylko 3D które "rozwija się z czasem", albo fizyka już znalazła 4D rozwiązanie wzdłuż którego się poruszamy. https://en.wikipedia.org/wiki/Philosophical_presentism https://en.wikipedia.org/wiki/Eternalism_(philosophy_of_time) Pierwsze brzmi bardziej intuicyjnie, ale znając współczesną fizykę nie ma wiele sensu - np. OTW wymaga 4D czasoprzestrzeni a nie rozwijania 3D, CPT jest w sercu QFT, unitarna ewolucja, w tej filozofii łamanie Bella pozwala tylko bezradnie magicznie machać rękami ... Natomiast współczesna fizyka jest rozwiązywana zasadą minimalizacji działania/zespołami Feynmanowskimi - oba koniecznie w 4D, czyli eternalizm ... w obu reguła Borna/łamanie Bella samo wychodzi, np. poniżej w odcinku [0,1]:

@peceed , to nie jest wizja teoretyków którą papier zawsze przyjmie, tylko wyniki eksperymentu - odpowiedź natury ... od jednego z najbardziej znanych eksperymentatorów: https://en.wikipedia.org/wiki/Aephraim_M._Steinberg https://scholar.google.com/citations?user=PzUyb6IAAAAJ&hl=en Jasne delayed choice quantum erasure jest broniony postselekcją przed przesyłaniem informacji wstecz, ale tutaj to chyba nie działa - dlaczego nie można zwiększyć efektywności emisji i absorpcji detektora? Użyć większej ilości fotonów? Tutaj jest długa bezradna odpowiedź Kena Whartona: https://physics.stackexchange.com/questions/829688/negative-time-evidence-in-the-news-are-they-really-observing-causation-backw - wiele razy z nim dyskutowałem, niby jest za symetrią czasu, ale jakoś próbuje bronić jednokierunkowej kauzalności ... Dla mnie ten eksperyment to nieuniknione potwierdzenie symetrii CPT, np. absorpcja i stymulowana emisja są analogami CPT - czyli ich opóźnienie ma odwrotne znaki. Fundamentalna fizyka jest CPT symetryczna, wymaga eternalizmu/block universe ( https://en.wikipedia.org/wiki/Eternalism_(philosophy_of_time) ) w zasadzie minimalizacji działania/zespołach Feynmanowskich - jeśli można przesyłać informację wprzód, to symetria CPT mówi że można też wstecz - tyle że wszystko musi być self-consistent: historia Wszechświata już jest ustalona naprawiając potencjalne paradoksy czasowe: https://en.wikipedia.org/wiki/Novikov_self-consistency_principle

Wykresy z tego "negative time evidence" https://arxiv.org/pdf/2409.03680 z grupy Steinberga - zaobserwowana zmiana fazy vs opóźnienie do impulsu w nanosekundach - wyraźnie system odpowiada zarówno przed jak i po impulsie: To jest dokładnie to o czym piszę - ich źródło impulsu, jak laser diodowy w STED, powoduje zarówno absorpcję, jak i stymulowaną emisję celu ... są one analogami CPT, więc mają odwrotny znak opóźnienia. Znacznie łatwiej to zrealizować powyższym STED-like z dwoma laserami diodowymi z https://arxiv.org/pdf/2409.15399 ... jakby ktoś mógł pomóc dla współautorstwa ...

Może zerknij na coraz bardziej popularny superresolution mikroskop STED - w którym jeden laser diodowy wzbudza barwnik ... a drugi powoduje jego deekscytację: https://en.wikipedia.org/wiki/STED_microscopy Pytanie w którą stronę poruszają się te fotony z wymuszonej deekscytacji? Konieczna Symetria CPT mówi ( https://en.wikipedia.org/wiki/CPT_symmetry ): CPT(laser powoduje ekscytację celu) = CPT(laser) powoduje deekscytację CPT(celu) czyli takie wymuszone fotony powinny poruszać się od celu do lasera ... a podręczniki bezkrytycznie zakładają że na odwrót. Więc dobrze by przetestować eksperymentalnie - wystarczą dwa lasery diodowe: https://arxiv.org/pdf/2409.15399 (gdyby ktoś miał dostęp to zapraszam do współautorstwa). Zależnie od wyniku: albo mamy nowe zastosowania (np. 2WQC: https://www.qaif.org/2wqc , nowe ataki na BB84), albo makroskopowe łamanie CPT (do tej pory testowane chyba tylko w mikroskali). A w niusach właśnie powiązane: "Evidence of ‘Negative Time’ Found in Quantum Physics Experiment" https://www.scientificamerican.com/article/evidence-of-negative-time-found-in-quantum-physics-experiment/ "But correspondingly, Steinberg notes, that also means that sometimes “the measuring device ends up in a state that looks not like ‘zero’ plus ‘something positive’ but like ‘zero’ minus ‘something positive,’ resulting in what looks like the wrong sign, a negative value, for this excitation time.”" Symetria CPT jest w sercu fizyki i mówi że "opóźnienia" mogą mieć oba znaki ... co lada moment będzie powszechnie używane.

Nie mam mocy sprawczej, ale ogólnie jest sporo biadolenia o naszej akademii, też mi się zdarza, np. w https://spidersweb.pl/plus/2024/09/iphone-jpeg-xl-jaroslaw-duda ... co warto uzupełniać konstruktywnymi sugestiami .. Odnośnie propozycji trzeciego podstawowego rodzaju stypendium dla studentów: "projektowego", kilka argumentów: Propozycja stypendium projektowego dla studentów Uniwersytetów Jagiellońskiego Motywacja: obecnie studenci mają dostępne stypendium socjalne dla wyrównania szans, oraz naukowe za pilną naukę. Dodatkowo często biorą aktywny udział w projektach naukowych UJ - z jednej strony uzyskując cenną praktykę, z drugiej wykonując wartościową pracę dla rozwoju nauki, publikacji, grantów. Ta kluczowa forma aktywności, często kosztem czasu dla uzyskania stypendium naukowego czy pozauczelnianej pracy zarobkowej, też zasługuje na docenianie - co często dzieje się w postaci grantów, które są nieelastyczne, zwykle niewystarczające, skomplikowane administracyjnie. Uzupełnienie względnie niewielkim systemowym elastycznym stypendium projektowym poprawiłoby sytuację, m.in.: - Zwiększenie ilości studentów aktywnych w projektach - dla studentów więcej okazji praktyki, możliwość skupienia się na pracy naukowej zamiast szukania pozauczelnianej zawodowej, dla kadry więcej zmotywowanych pomocników przy projektach. - Uproszczenia administracyjne - obecnie zatrudnienie studentów jest względnie trudne, co mogłoby być uproszczone przeznaczeniem takich środków na pulę stypendiów projektowych - z których można by wspierać ustaloną ilość studentów, - Elastyczność - zatrudnianie w grantach często jest długoterminowe, z jednej strony student w tym czasie może zmienić zdanie lub odejść do pracy, z drugiej czas w grancie często okazuje się być niewystarczający. Mając elastyczną pulę studentów na projekt, z jednej strony byłaby możliwość wymienienia nieodpowiednich, z drugiej przedłużenia świadczeń doświadczonemu studentowi. - Systematyczność (ewaluacja/motywacja) - każde miejsce z puli miałoby przyporządkowany dokument podsumowujący postępy, który systematycznie uzupełniamy, przykładowo prowadząc do utraty stypendium przy braku aktywności, czy może podniesienia dla ponadprzeciętnych. - Poszukiwanie pereł czyli wsparcie pomysłów na wczesnym etapie - granty przyznawana są raczej dla bezpiecznych dojrzałych tematów, warto dodatkowo wspierać te na wczesnym etapie - przykładowo pulą takich przydzielanych lokalnie stypendiów projektowych, może z dodatkowymi motywacjami jak np. interdyscyplinarność dla zatrudniania też z innych wydziałów. - Przyciągnięcie ambitnych studentów, promocja UJ - możliwość stypendium projektowego powinna zainteresować ambitnych studentów, też wzbudzić zainteresowanie medialne i stać się przykładem dla innych uczelni. Finansowanie: przykładowo Inicjatywa Doskonałości dla puli takich stypendiów, może możliwość przekazania części grantu na taką bardziej elastyczną opcję zatrudniania studentów, może przesunięcie części z naukowych - dając większy nacisk na praktykę.

W losowym kierunku to ze spontanicznej emisji ... na pewno nie w stymulowanej: https://en.wikipedia.org/wiki/Stimulated_emission Natomiast np. w oscylacjach Rabiego ( https://en.wikipedia.org/wiki/Rabi_cycle ) laser powoduje naprzemiennie wzbudzenie i deekscytację celu - równaniami absorpcji/stymulowanej emisji - trajektorie fotonów są dobrze określone, przykładowo nie obserwują Rabi dla free electron laser, w którym fotony mogą się poruszać tylko w jednym kierunku od ich źródła. Rabi powinien mieć analog hydrodynamiczny - propozycja z https://arxiv.org/pdf/2409.15399 : Inny przykład jednokierunkowych źródeł światła, np. bez cyklów Rabiego, to laser pierścieniowy z izolatorem optycznym:

Ogólnie, gdy już nie ma wątpliści że stymulowana emisja działa też na zewnętrzny cel (np. https://en.wikipedia.org/wiki/STED_microscopy , ale też cykle Rabiego), problem sprowadza się do pytania o kierunek fotonów w stymulowanej emisji: w podręcznikach jest od lasera, natomiast symetria CPT mówi że powinno być do lasera: CPT(laser powoduje wzbudzenie celu) = CPT(laser) powoduje deekscytację CPT(celu) - kluczowe fotony poruszają się tylko między laserem i celem, też w Rabi To trzeba przetestować eksperymentalnie - jeśli wyjdzie podręcznikowo to mamy makroskopowe łamanie symetrii CPT, w przeciwnym razie pojawia się kilka nowych zastosowań, np.: • Forward beam could allow for state preparation of quantum computers to N2 ≈ N , backward beam for its CPT analog (postparation) for 2WQC: two-way quantum computers [4]. • Backward beam for attacks on quantum cryptographic protocols - use external laser to additionally stimulate emission inside communication laser to steal/intercept and measure such additional photons. • Backward beam for 3D printing/reversed lithography: excite material and precisely stimulate its deexcitation - controlling position and time, also frequency for multiple possible transitions. • Synchrotron sources usually have much higher photon energy, its backward beam could increase probability of some e.g. particle events, which CPT transform use such photons coming from e.g. synchrotron. ze świeżego https://arxiv.org/pdf/2409.15399 - z poniższym testem typu STED do którego wystarczą dwa lasery diodowe (prościej raczej nie będzie), więc liczę że w październiku uda się zorganizować, ale jakby ktoś znał kogoś zainteresowanego z takim sprzętem ... ps. I kolejny z 2WQC - przeglądowy od strony postselekcji: https://arxiv.org/pdf/2409.03785

Nie każdy - Model Standardowy jest obecnie opisywany głównie (poza np. lattice QCD) przybliżeniem perturbacyjnym - które z definicji jest przybliżeniem, efektywnie opisując ukryte skomplikowane konfiguracje pól (podobnie jak ukryte w abstrakcie "jabłko") - nieperturbacyjnie powinniśmy założyć zespół Feynmanowski ukrytych bardziej fundamentalnych konfiguracji prowadzących do tego efektywnego opisu. Przede wszystkim pól elektromagnetycznych - gdzie trzeba naprawić brak kwantyzacji naiwnego prawa Gaussa. W tym celu interpretujemy krzywiznę głębszego pola jako pole elektryczne - dzięki temu prawo Gaussa zwraca jego ilość nawinięć/ładunek topologiczny - dostając brakującą kwantyzację ładunku. Drugim nieuniknionym topologicznym obiektem są wiry Abrikosova/fluxony dookoła których faza kwantowa wykonuje obrót 2pi - konieczne w nadprzewodnikach, nadcieczach, ale i jest też wiele innych argumentów, np. wiązanie jądra halo, magnetic flux tubes w koronie słońca, https://en.wikipedia.org/wiki/Cosmic_string W QCD potrzeba takich wirów Abrikosowa jako struny kwarkowe między kwarkiem i antykwarkiem - co więcej, w LHC zakłada się tzw. string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ) - że w zderzeniu powstaje gorąca struna kwarkowa, która rozpada się do cząstek - kwestia znalezienia korespondencji z tym w co topologicznie/geometrycznie może się rozpaść. Ale są też nietopologiczne, jak siła Coulomba przez wymianę fotonów - taki foton to jest tylko artefakt przybliżenia perturbacyjnego, nieperturbacyjnie tam jest ciągłe pole, którego nietopologiczne wzbudzenia nazywamy "foton" ... podobnie jak nazywanie pewnych konfiguracji atomów jako "jabłko". ps. Ogólnie polecam ciekłe kryształy - też efektywnie dostające siłę np. typu Coulomba dla skwantowanych ładunków (topologicznych), np. https://journals.aps.org/pre/abstract/10.1103/PhysRevE.76.011707 https://www.nature.com/articles/s41598-017-16200-z https://pubs.rsc.org/en/content/articlelanding/2019/sm/c9sm01710k#!divAbstract

Punktowe to są w obrazie perturbacyjnym QFT - efektywnym przybliżeniu bardziej fundamentalnego nieperturbacyjnego (np. https://en.wikipedia.org/wiki/Lattice_QCD ) - Feynmanowskiego zespołu konfiguracji pól, pytanie jakich. Przykładowo elektron ma E~1/r^2 konfigurację pola elektrycznego, 1/r^3 magnetycznego, moment pędu, oscylacje powodowane masą używając wzoru jak dla oscylacji neutrin - to są niezwykle skomplikowane dynamiczne konfiguracje pól, które możesz sobie efektywnie przybliżyć jako punkciki, wyniki operatora kreacji ... ... ale podczas gdy "jabłko + jabłko = 2 jabłka" jest poprawne (jak przybliżenie perturbacyjne), nie zabrania ono zadawania głębszych pytań o ich konfigurację atomów, pól (nieperturbacyjny obraz) ...

Rozszerzyłem https://arxiv.org/pdf/2108.07896 m.in. o korespondencję z Modelem Standardowym (talk: https://www.youtube.com/watch?v=od85ljeS4jA ). Jak poniżej, SO(1,3) dynamika pola (obroty+boosty) unifikuje QM (niskoenergetyczne twisty) + EM ('tilty' z topologiczną kwantyzacją ładunku) + GEM grawitacja z boostów. Dalej jak powyżej w string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ) kluczowe są quark strings, zwykle modelowane jako wiry Abrikosowa - trzeba znaleźć korespondencję między tym co obserwują w zderzeniach w LHC, a tym do czego mogą się rozpaść takie wiry ... co znowu prowadzi do takiej unifikacji. Z jednej strony trzeba zacząć symulować poniższy Lagrangian - jakby ktoś znał kogoś kto mógłby pomóc ... Z drugiej SO(1,3) dynamika pola to po prostu że coś poddane jest obrotom i boostom - warto zacząć pytać "co?" - o jeszcze głębszy poziom ...

W Polsce podstawowym problemem zmiany klimatu jest susza: https://naukaoklimacie.pl/aktualnosci/coraz-czestsze-susze-w-polsce-konsekwencja-zmiany-klimatu-i-dzialan-anty-adaptacyjnych-417 https://smoglab.pl/susza-wrocila-na-dobre/ https://www.wody.gov.pl/aktualnosci/3512-zmiany- https://www.money.pl/gospodarka/pol-polski-na-czerwono-to-jedno-z-najwiekszych-zagrozen-dla-gospodarki-7029588961655488a.html https://rankomat.pl/woda/zagrozenie-susza-rolnicza-w-polsce-wynosi-juz-prawie-50-procent.html https://stopsuszy.pl/stop_suszy_2020/ Kilka z pierwszego:

Jest dużo narzekania na akademię w Polsce, więc pytanie: oprócz dorzucenia więcej kasy z podatków, co realnie możnaby próbować poprawiać? Wklejam poniżej (z https://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/AppliedTheoryLab.pdf ) pomysł jednostki którą nieskutecznie próbuję lokalnie ruszyć od ~9 miesięcy dla zaadresowania kilku problemów z którymi się spotykam, jak systemowy brak zainteresowań teoretyków praktycznymi problemami oraz silna sugestia żeby skupić się na pisaniu bezpiecznych wariacji na wąskie tematy - unikając niebezpiecznych zawodowo nowych pomysłów, trudność zatrudniania studentów w projektach ... czy może warto dać możliwość otwierania projektów na wsparcie finansowe firm i osób prywatnych ... Co uważacie o poniższych? Inne pomysły, problemy które warto zaadresować? Nazwa np.: Applied Theory Lab (ATL czy ATL UJ/JU) Zainteresowani pracownicy: Jarosław Duda (JD), … Status: jednostka w WMiI (lub międzywydziałowa z FAIS, lub poza UJ), z własnym kontem – też dla wpłat od osób indywidualnych, firm, organizacji – przynajmniej początkowo przede wszystkim do elastycznego wypłacania dodatków motywacyjnych studentom (np. do stypendium, rzędu 1000zł/mc w aktywnych miesiącach), doktorantom, pracownikom aktywnym w projektach ATL. Motywacja: Byłem na postdocu w Purdue u prof. Szpankowskiego który kierował NSF Center of Science of Information ($25M na 5 lat) – na jego spotkaniu teoretycy głównie zachwalali, że centrum zmotywowało ich do skupienia się na praktycznych problemach - czego bardzo brakuje w Polsce. 1) Współpraca teoretyków z praktykami: w Polsce teoretycy oraz praktycy zwykle pracują osobno, głównym celem ATL jest pomoc motywacyjna dla ich współpracy, szukania wspólnych projektów – teoretyków do praktycznego wykorzystania umiejętności i narzędzi, praktyków do otwarcia na nowe, bardziej wyrafinowane podejścia, wskazywania braków które teoretycy mogliby zapełniać. 2) Poszukiwanie pereł - system bibliometryczny prawie wymusza wąskie hermetyczne granty, specjalizacje, ciągi podobnych artykułów, z bezpiecznych popularnych tematów. Przez to możemy przegapiać wartościowe nietypowe pomysły - ATL powinno ich szukać, oceniać, rozwijać jeśli warto. Może przyznawać niewielkie elastyczne “granty zaufania” na podstawie dyskusji, osiągnięć. 3) Ułatwienie współpracy z firmami: UJ ma bardzo słabe kontakty z firmami, nowy Minister Nauki podkreśla że będzie na to większy nacisk, reaktywujemy Radę Pracodawców. Z jednej strony jest to bardzo trudne z powodów formalnych (np. każde zatrudnienie studenta wymaga zgody rektora). Z drugiej akademik w kontaktach indywidualnych nie jest traktowany poważnie. ATL mógłby pomagać zorganizować się w takich współpracach, ułatwić formalną stronę finansowania – np. darowizna od firmy na luźną pomoc we wdrożeniach wyników projektów, realizacji zewnętrznie zlecanych tematów, m.in. na dodatki motywacyjne za takie współprace. 4) Aktywizacja studentów, elastyczna motywacja: brakuje kadry dla ciekawych projektów, co często mogłoby być uzupełniane studentami. Jednak pracując za darmo, raczej nie wkładają w to serca i zwykle są zmuszeni do skupienia się na innym zatrudnieniu. Z drugiej strony konieczna jest elastyczność - jeśli student nic nie robi przez miesiąc, w takie miejsce szukamy innego - zatrudnianie studentów na wiele miesięcy wprzód zwykle nie działa. Są pieniądze na sprzęt, duże sztywne zatrudnienia - dla efektywności bardzo brakuje na małe elastyczne zatrudnienia - ułatwione formalnie np. jako dodatki projektowe do stypendium, z comiesięczną ewaluacją. 5) Zatrzymanie talentów: za pieniądze podatników szkolimy magistrów, doktorów - którzy dalej zwykle pracują zwykle dla zagranicznych firm. Nawet gdyby chcieli, często nie ma środków na np. projekt na uczelni - ATL mógłby pomóc w ich uzyskaniu, też z prywatnych źródeł. 6) Interdyscyplinarność, współpraca m.in. z kołami/organizacjami studenckimi z całego UJ (np. Garage of complexity FAIS) i szerzej do np. miasta - szukanie wspólnych ciekawych tematów/zastosowań, osób do projektów - studentów i pracowników których polecają. Finansowanie: 1) Wpłaty indywidualne – ludzie finansują przeróżne inicjatywy np. przez https://patronite.pl/ , jednak w Polsce nie mają wielu możliwości finansowania nauki. Dając taką możliwość i popularyzując, prawdopodobnie byłaby ona używana: z listą konkretnych ciekawych praktycznych tematów na które poszłyby środki, podsumowaniem rezultatów, przejrzystym wydatkowaniem tych środków, może listą darczyńców, też np. z udostępnianiem materiałów, możliwością dyskusji, sugerowania projektów, publicznych wykładów, seminariów, etc. 2) Wpłaty przez firmy – dla umieszczenia ich loga na podstronie darczyńców, żeby mogły się chwalić że przyczyniły się do wyników, żeby sponsorować konkretne projekty, żeby płacić za pomoc w ich wdrażaniu, przygotowanie przyszłych pracowników w ciekawym temacie, może licencje patentów … może jako podziękowania np. od Apple używającego ANS we wszystkich iPhone, Mac. 3) Staranie się o środki - np. z Ministerstwa, Inicjatywy Doskonałości, Fundacji Nauki Polskiej, Europejskie, Małopolskie Centrum Przedsiębiorczości, może miasta, etc. Strona www: kontakt, wizytówki osób, sposób wpłaty, podsumowanie aktywnych tematów, materiały, wydarzenia, współprace, na co konkretnie finansowanie, wyróżnienie hojnych darczyńców i firm, … Działalność podstawowa to realizacja projektów - jest ich lista, aktywny projekt ma jednego lub kilku opiekunów, jakoś wspólnie decydujemy o dystrybucji środków, dodawaniu nowych tematów, wskazywaniu studentów wartych zatrudnienia, nowych współpracach, etc. Aktywne projekty głównie przydzielają dodatki motywacyjne, przykładowo 1000zł/mc dla studenta, 2000 dla doktoranta, 3000 dla pracownika - aktywny projekt musi mieć przynajmniej powiedzmy 2h spotkań tygodniowo i na bieżąco wspólnie przygotowuje raport aktywności z rozpisanym indywidualnym wkładem. Takie raporty są dyskutowane na spotkaniach powiedzmy raz w miesiącu, które mogą zmieniać dystrybucję środków między projektami i osobami - dla efektywności kluczowa jest elastyczność (zatrudnianie studenta na rok w przód jest kompletnie bez sensu). Plus dodatki, np. przy projektach współfinansowanych przez firmy, za publikację w temacie, przełom, wdrożenie, patent, działalność organizacyjną, pozyskiwanie środków, popularyzację, promocję, etc. Wymogi projektów: - Muszą zawierać wyrafinowane metody teoretyczne, - Muszą mieć perspektywy realnych zastosowań, - Poszukiwanie pereł: preferowane nowe podejścia jeszcze poza mainstreamem. Przykładowe projekty: - [JD] Hierarchical Correlation Reconstruction - teoria i zastosowania (wprowadzenie z linkami), - [JD] Maximal Entropy Random Walk - teoria i zastosowania (Wikipedia, wprowadzenie z linkami), - [JD] Przyśpieszanie zbieżności metod gradientowych np. trenowania sieci neuronowych (przykład), - [JD] Charakteryzacja, struktura i dynamika defektów topologicznych pod zastosowania (przykład), - [JD] Wiele nowych tematów z kompresji, kodowania, teorii informacji (przykłady), - [JD] Two-way quantum computers - rozwój teorii, algorytmów i szukanie realizacji, - [JD] Sztuczne sieci neuronowe z wielokierunkową propagacją (przykład), - …

Trochę rozwinął się ostatnio temat 2WQC, więc może zrobię mały update - mamy zespół do XPRIZE ( https://www.qaif.org/2wqc ), teraz 40 praktykantów QIntern, doszło kilka artykułów: szybszy i bardziej stabilny 2WQC Grover ( https://arxiv.org/pdf/2406.09450 ), no-cloning theorem pozostaje prawdziwy ( https://arxiv.org/pdf/2407.15623 ), teoretycznie korekcja błędów powinna pozwolić na praktyczny NP solver ( https://arxiv.org/pdf/2408.05812 ). Też doszły dwa silne argumenty eksperymentalne (diagram poniżej) - przewidywałem że są forward/backward beam, powodujące odpowiednio ekscytację/deekscytację celu (równanie absorpcji/emisji), zamieniające się miejscami z perspektywy symetrii T - zwykły laser ma oba (potwierdzone np. w popularnym STED: https://en.wikipedia.org/wiki/STED_microscopy ), natomiast promieniowanie synchrotronowe/ring laser z optical isolator powinny mieć tylko forward (z ignorowanym obecnie backward) - okazało się że rzeczywiście: potwierdzone np. tym że "despite theoretical predictions", nie dostają Rabi cycle dla free electron laser ( https://www.nature.com/articles/s41586-022-04948-y ). Próbuję zorganizować kolejne potwierdzenia eksperymentalne, ale nie jest to proste - potrzebny dostęp do lasera pierścieniowego, albo komputera kwantowego na silicon quantum dots lub nadprzewodnikach - tak żeby w sterowniku można było dodać odwrotne impulsy do używanych w preparacji stanu ... jakby ktoś znał kogoś zainteresowanego współpracą w takim temacie ... ps. Jeszcze bardziej SF podejście, ale teoretycznie dozwolone przez OTW: https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole - np. poddające symetrii T przelatującą rakietę - równania emisji/absorpcji zamieniłyby się tam miejscami, zwykły komputer kwantowy w środku używałby pre-measurnment i post-paration:

Przygotowałem wprowadzenie z prostym kodem dla tych neuronów z modelem rozkładu łącznego sąsiadów: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3241700 2 i 3D przykłady propagacji w dowolnym kierunku jako warunkowe wartości oczekiwane:

Współczesna fizyka eter zastąpiła polem np. EM - wypełniające całą czasoprzestrzeń, matematycznie też zachowującym się jak ciecz (te same równania) ... podstawowa różnica to że dla pól podkreśla się lorentzowską niezmienniczość ... dodając potencjał typu Higgsa, dochodzi skwantowanie ładunku jako topologiczny z oddziaływaniem typu Coulomba (np. https://www.nature.com/articles/s41598-017-16200-z ). ps. Dobre popularne wprowadzenie do QFT - rozszerzenia QM do pól, zaczynając od EM w QED ... albo klasycznej teorii pola (nowoczesnego eteru) do kwantowej: zastępując jedną konfigurację minimalizującą działanie, ich zespołami Feynmanowskimi.

peceed, wrzuć w wyszukiwarkę "quark string abrikosov vortex" i wychodzą dziesiątki artykułów ... właśnie te struny były oryginalną motywacją teorii strun: https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_string_theory#1959–1968:_Regge_theory_and_bootstrap_models Struna jest między kwarkiem i antykwarkiem, z zależnością energia(odległość) znaną eksperymentalnie poniżej po prawej - asymptotycznie liniową ok. 1 GeV/fm, nie pozwalając kwarkom się oddalać (confinement). Pytanie jak na takim wirze Abrikosova dostać ułamkowy ładunek - nie ma problemu używając topologiczny ładunek jako elektryczny jak poniżej: pełny obrót o pi inward/outward pola to byłaby konfiguracja jeża na górze, natomiast obrót o pi/3 odpowiadałby ładunkowi e/3 (wspomniana wcześniej struktura barionu preferuje taki obrót) ... między nimi pojawia się konflikt o asymptotycznie liniowej zależnością energia(odległość) - powinno być zgodne ze wspomnianym 1 GeV/fm. Co do Funkcji Falowej Wszechświata, rzeczywiście "ludzki obserwator" tam to tylko zbiór atomów rządzony tą samą fizyką ... Żeby zrozumieć np. pomiar, jego idealizacja to Stern-Gerlach - dodając pola czyli przechodząc z QM do QFT, wszystko staje się jasne: dipol w polu magnetycznym precesuje, stając się anteną promieniującą energię (m.in. kinetyczną) postaci fal EM, aż dojdzie do ustawiania równoległego lub antyrównoległego ... nie ma żadnej magii ani filozofii, łamanie Bella jest z rozwiązywania symetrycznym sformułowaniem jak zespoły Feynmanowskie, co filozoficznie jest superdeterminizmem: nie spełnia założeń tw. Bella. ps. Dobry wykład o uniwersalności opisów hydrodynamicznych wszelkiej fizyki - też są EM, hydrodynamiczne analogi QM - głęboko nasza fizyka jest jakąś hydrodynamiką ... żeby do hydrodynamiki dodać skwantowane ładunki, obserwuje się je jako topologiczne w ciekłych kryształach z oddziaływaniem typu Coulomba ... co dalej "dziwnym zbiegiem okoliczności", "zaskakująco" samo prowadzi do wyglądającej idealnie zgodności z Modelem Standardowym. Astro, owszem jest problem z unifikacją SM+OTW, ta druga w zespole Feynmanowskim czasoprzestrzeni ma "zbyt dużą nieskończoność" dla renormalizacji ... co myślę że powinniśmy naprawić zakrzywiając samą przestrzeń w płaskiej czasoprzestrzeni.

Działające opisy natury to MS+OTW, oba opisywane Lorentzowsko niezmienniczym Lagrangianem, co jest kluczowe dla STW. Owszem takich Lagrangianów można wymyślać wiele, sęk w tym żeby dobrze opisywały rzeczywistość - np. Modelu Standardowego, jednak jest on dla perturbacyjnego przybliżenia - efektywnym opisem czegoś bardziej fundamentalnego ... no i nieperturbacyjnie szuka się struktury protonu w lattice QCD, ale ostatecznie powinien być taki opis wszystkich cząstek - używając bardziej fundamentalnego Lagrangianu i konfiguracji pól, efektywnie opisywanych Lagrangianem Modelu Standardowego. Propozycja takiego bardziej fundamentalnego opisu to np. teoria strun, poniżej jest alternatywa: ~superfluid liquid crystal rządzony Lagrangianem łączącym model Landau-de Gennes i Skyrmego, przynajmniej jakościowo odtwarzający Model Standardowy + GEM: "Pomiar" jest przykładem sytuacji w której opis QM sobie nie radzi - musi "zamknąć oczy" przed i otworzyć po ... tam gdzie QM sobie nie radzi, trzeba zejść do bardziej fundamentalnego QFT - czyli dodać ewolucję pól ... w której np. precesujący dipol magnetyczny w zewnętrznym polu magnetycznym Sterna-Gerlacha wypromieniowuje energię w postaci fal EM, aż osiągnie równoległe lub antyrównoloegłe ustawienie - dokładnie jak obserwowane w pomiarze:

STW mówi że powinniśmy używać Lorentzowsko-niezmienniczego Lagrangianu, np. w sine-Gordon, Modelu Standardowym czy połączeniu modelu Landau-de Gennes i Skryrmego który rozważam dla ~superfluid liquid crystal. QFT mówi o innym traktowaniu Lagrangianu: zamiast użyć jedno "klasyczne" rozwiązanie minimalizujące działanie, rozważ ich zespoły Feynmanowskie - to wszystko, już żadnej filozofii, zgadywanych dogmatów zależnych od świadomego obserwatora ... wystarczy zaakceptować (m.in. CPT w sercu QFT) i też widzieć efektywne QM jako specjalny przypadek: o stałej ilości cząstek, też zespoły Feynmanowskie tylko po trajektoriach. Co do Funkcji Falowe Wszechświata - wtedy już nie ma magicznych kolapsów, czysta unitarna ewolucja - jak w QFT które tutaj powinny być równoważne: dosłownie QM na polach zamiast cząstek ... czyli pełną ewolucję takiej FFW mniej więcej znamy: jest dana ~Lagrangianem MS+OTW. Teoria strun z jednej strony potrzebuje ~26 wymiarów, z drugiej ma olbrzymią swobodą żeby wyrazić cokolwiek sobie zażyczysz - ale co wartościowego przewidziała? ... natomiast tutaj patrzymy na powszechnie używaną w LHC string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ), łączymy z tym że taka struna (która oryginalnie zmotywowała teorię strun) jest typu wir Arikosova i szukamy korespondencji:

Pomiary to filozoficzne QM, głębiej jest QFT - używane głównie zespołami Feynmanowskimi, czysta matematyka zero filozofii. Opis QM na przykład atomu skupia się zwykle na jednym elektronie - czyli resztę wszechświata musi traktować w sposób statystyczny, deekscytacja wymaga oddziaływania z otoczeniem ... ale dołączając to otoczenie do opisywanego układu, przechodząc do Funkcji Falowej Wszechświata, zostaje czysto unitarna, odwracalna, deterministyczna ewolucja - jak w zespołach Feynmanowskich. Co do kwarków, to jest dodanie brakujących wzbudzeń z ułamkowym ładunkiem do wirów Abrikosova które wierzą że są między kwarkiem i antykwarkiem. Energia ~1GeV/fm między nimi w niskich energiach daje confinement, a w wysokich traci istotność w asymptotic freedom. Wszystko wychodzi automatycznie z analizy superfluid liquid crystal - w przeciwieństwie do teorii strun, ten model jest bardzo silnie constrained, no i uproszczenia są eksperymentalnie obserwowane np. w ciekłych kryształach. Tak jest odpowiednik gluonów - wyrazów Lagrangianu z Yang-Mills.