Jarek Duda

Cząstki powstają z energii w wyniku kreacji pary, są niszczone w anihilacji - dokładnie tak samo solitony topologiczne m.in. w ciekłych kryształach, wcześniej np. sine-Gordon ( https://en.wikipedia.org/wiki/Sine-Gordon_equation ) który można zrealizować na wahadełkach: Poniżej typu ciekłych kryształów - przykład też kreacji pary skwantowanych ładunków topologicznych i przybliżone liczenie energii takich konfiguracji całkując Hamiltonian - sam wychodzi potencjał Coulomba dla ich efektywnego opisu: Działająca matma m.in. w QFT, GRT to modele Lagrangowskie - potrzebująca żeby pole wszędzie miało wartości, różniczkująca/całkująca to pole. Tutaj są dziesiątki eksperymentalnych analogów między hydrodynamiką a mechaniką kwantową (slajdy też np. efekt Casimira: https://www.dropbox.com/scl/fi/bwus7tgz69thbjcdptdob/Couder.pdf?rlkey=5r031syi5huyby24we7n39cw6&dl=0 ): Tutaj jest analogia elektromagnetyzm-hydrodynamika i kilka eksperymentalnych artykułów obserwujących w ciekłych kryształach zlokalizowane konfiguracje skwantowanych ładunków topologicznych, dla których podobnie jak powyżej samo wychodzi długozasięgowe oddziaływanie np. typu Coulomba: Dalej eksplorując analogię z (superfluid) ciekłymi kryształami, same wychodzą m.in. 3 leptony (taka sama siła Coulomba ale inna masa), 3 typy wirów Abrikosova dla strun kolorowych - na nich w barionach same wychodzą ułamkowe ładunki topologiczne (6 kwarków z confinement) tłumaczące m.in. dlaczego proton jest lżejszy od neutronów, deuteron ma kwadrupolowy moment elektryczny, oraz pozwalając im wiązać się w jądra, są 3 neutrina oscylujące między sobą, przechodząc do 3+1D sama dochodzi grawitacja - dziesiątki "zbiegów okoliczności" ... a może coś więcej? (owszem badam to pytanie ale jest za ciężkie na jedną osobę)

Znam dziesiątki osób szukających modeli cząstek, od ~4 lat zorganizowałem chyba większość z nich w liście mailingowej, wiele z nich referowało na moim seminarium. Zwykle kończą na elektronie, jednoosobowe grupy bez finansowania ... często walczą z MS - co uważam że jest błędem, kompresuje on dekady danych eksperymentalnych w ~jednostronicowy Lagrangian. Zamiast walczyć z MS, trzeba zrozumieć co on opisuje - czym jest to jabłko w poprawnym "jabłko + jabłko = 2 jabłka" ... jakie konfiguracje pola m.in. EM są reprezentowane w poszczególnych diagramach Feynmana - tak żeby efektywnie były one rządzone Lagrangianem MS ... no i ~superfluid liquid crystal wydaje się automatycznie dawać to samo.

Oczywiście - od przynajmniej 15 lat szukam też nietypowych obserwacji eksperymentalnych dla cząstek (też m.in. prowadzę seminaria http://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/QMFNoT , listę mailingową models-of-particles) - jeśli uważasz że jakiegoś nie biorę pod uwagę, masz konkretne kontrargumenty a nie tylko "nie bo nie", bardzo proszę o zwrócenie uwagi.

Wiele razy rozmawiałem, referowałem dla specjalistów m.in. z teorii pola - jedyne kontrargumenty to że jest to trudne, nietypowe, więc nikt nie pomoże ... współpracę tutaj mam m.in. ze specjalistami z ciekłych kryształów - które dziwnym zbiegiem okolicznosci jakościowo świetnie się zgadzają z Modelem Standardowym ( https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/2856493 ) ... jako rozszerzenie dziesiątków analogów mikroświata z hydrodynamiką. Dla gwiazd szukają konfiguracji gęstości, temperatur, dopasowując do zgodności z obserwacjami ... teorie pola nakazują podobnie zrobić dla cząstek. Pozdrowienia

To "średniowieczne" E(x,t) jest m.in. w Modelu Standardowym w literce F ... ich zespół Feynmanowski - jak zespół konkretnych trajektorii Feynmanowskich. Skupiając się na jednym z zespołu, jak wygląda jego F(x,t)? Pokazujesz kilka rodzajów obserwacji gwiazdy, np. neutrinowe, powierzchni, sejsmiczne, itp. itd. - jest to sporo informacji, ale wiele też brakuje - więc zakładają znowu dokładnie konfiguracje np. gęstości, przepływów, temperatur jak poniżej - tak żeby zakładane mechanizmy dały konsekwencje zgodne z takimi obserwacjami. Sytuacja z elektronem jest bardzo podobna - mamy pełno danych eksperymentalnych, np. Coulomb i jego deformacja w running coupling, dipol magnetyczny + momentu pędu m.in. z precesji Larmora, echo spinowe w EPR, obserwacje zegara de Brogliea, itp. itd. ... dla nich powinniśmy znaleźć konfiguracje pól - tak żeby zakładane mechanizmy (m.in. EM w MS) dały konsekwencje zgodne z takimi obserwacjami. Innymi słowy, w Modelu Standardowym rysują diagramy Faynmana - jeśli tam jest elektron, to znaczy że pole elektryczne dookoła jest w przybliżeniu ~1/r ... ale jakie dokładnie? ps. przykładowe równania poszukiwania konfiguracji wewnątrz gwiazdy: https://universe-review.ca/F08-star20.htm

E(x,t) to przykład pola - określonego w każdym punkcie czasoprzestrzeni, łączenie z centrum gwiazdy czy elektronu. Neutrina dają sugestie odnośnie procesów jądrowych w centrum gwiazd - czy modele gwiazdy (/elektronu) mogą wychodzić poza parametry dla których mamy bezpośrednie sugestie obserwacyjne? Np. dla wspomnianej konwekcji w gwieździe nie mamy bezpośredniej obserwacji, tylko zakładamy że znamy mechanizmy, rozkłady i weryfikujemy dopiero ich konsekwencje ... podobnie dla pól rządzonych Lagrangianem, pracującym na konkretnych konfiguracjach pól: licząc energię, działanie z ich wartości i pochodnych.

Działające modele to teorie pola - ktore są określone w każdym punkcie czasoprzestrzeni, łącznie z centrum gwiazdy czy elektronu, nawet gdy je ignorować ... rządzone jakąś mechaniką Lagrangowską. Neutrina to pośrednia obserwacja dająca sugestie o części procesów wewnątrz gwiazd (czy modelom wolno wychodzić poza nie?), dla elektronu jej przykładem jest running coupling - obserwowana deformacja siły Coulomba, pokazującą że nie są idealnymi puntowymi ładunkami - czyli jaka konkretnie jest ich konfiguracja np. pola elektrycznego?

Jakkolwiek zdefiniujesz obserwable, nie są dostępne dla centrum gwiazd ... co nie znaczy że tam nic się nie dzieje (drzewo spada nawet gdy nikt nie słyszy), nie przeszkadza rozważać modeli gwiazd aż do centrum. Ponieważ w fizyce nie chodzi o to żeby wszystko zmierzyć, tylko mieć modele działania (aż do centrum gwiazdy/elektronu) - tak żeby dopiero ich konsekwencje jak najlepiej zgadzały się z obserwacjami, pomiarami. Działające nasze modele to teorie pola, np. QFT, EM, GRT - zakładające że w każdym punkcie czasoprzestrzni mają one konkretne wartości - pytanie jak wyglądają ich konfigurację dla cząstek, nie tylko rozważanego protonu? https://www.mpg.de/20139856/insights-into-the-inner-life-of-the-proton

W filozofii "liczą się tylko obserwable", na przykład praktycznie nie ma sensu szukać modeli gwiazd, dopóki nie wyślemy sondy do jej centrum ... a jednak astrofizycy modelują gwiazdy aż do centrum - cel fizyki to nie zmierzenie wszystkiego, tylko zbudowanie spójnych modeli, porównując ich przewidywania - do centrum gwiazdy, więc dlaczego nie i elektronu? Wierzymy że pola są wszędzie, pytanie jakie mają wartości/konfiguracje? Pokazane obrazki są większości z Wikipedii - dobrze znane konfiguracje/wizualizacje za dobrze znanymi własnościami elektronu ... ignorowane acz podstawowe pytanie: jak je połączyć w jedną spójną konfigurację pól elektronu? Dalej np. wspomniane neutrina - oscylują zgodnie z tym samym wzorem co elektrony, tylko tym razem są 3 masy - ewolucja/obrót pola jest bardziej skomplikowany ... więc jak konkretnie wygląda? Najbliżej odpowiedzi jest chyba "string hadronization" ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ) - zakładają że w zderzeniu w LHC powstaje struna kwarkowa/kolorowa, często wyobrażana jako topologiczny wir Abrikosowa, która rozpada się przez rekoneksje do obserwowanych cząstek - kwestia znalezienia korespondencji między nimi, np. poniżej z https://www.youtube.com/watch?v=od85ljeS4jA

Personally I am not very optimistic regarding current quantum computers, for example the most promising was Shor algorithm - with 21 = 3x7 type of records with nearly no progress ( https://en.wikipedia.org/wiki/Shor's_algorithm#Physical_implementation ), succeeding supremacy claims are leapfrogged by classical (e.g. recently Sycamore: https://arxiv.org/pdf/2406.18889 ) ... even if becoming better at this kind of artificial problems, it is like claiming hydro supremacy by saying that swinging a bucket of water would be better than simulating it - sure, but can it compute some practical problems??? Having said that, I see a ray of hope for QC in more symmetric nextgen 2WQC - questioning blind assumption (violating CPT symmetry) of standard 1WQC that we have only state preparation |0>, but not its conjugated counterpart <0| - just perform a process which is the original state preparation process in CPT perspective, and CPT theorem says you should get the conjugated version. Having both |0> and <0| in 2WQC, we will get much better control of the information flow - e.g. in theory allowing to solve NP problems, Grover becomes faster and more stable ( https://arxiv.org/pdf/2406.09450 ), error control should be also much better ... they have a chance to bring the real quantum supremacy.

Model Standardowy powstał ze zgadywania i fitowania do wyników eksperymentów kolejnych wyrazów dziś olbrzymiego Lagrangianu (dobry opis: https://www.symmetrymagazine.org/article/the-deconstructed-standard-model-equation ) - jeśli teraz lub w przyszłości okazałby się niezgodny z eksperymentem, to pewnie po prostu znowu dostałby kolejne wyrazy ... trudno sobie wyrazić żeby zamiast kolejnego updatu, w jakiejś przyszłości został wyrzucony do kosza (?) Czyli raczej ogólnie poprawnie opisuje statystyki eksperymentów, albo będzie po kolejnych updatach ... aczkolwiek, poprawne np. "jabłko + jabłko = 2 jabłka" niewiele mówi o jabłkach, tak samo MS jest taką "algebrą dla cząstek" bez pytania czym one są - wg współczesnej fizyki wzbudzeniami pól, ale jakimi konkretnie - pytanie o konfiguracje, jak atomów dla jabłek. Konfiguracji pól przynajmniej poszukują dla protonu (np. https://www.mpg.de/20139856/insights-into-the-inner-life-of-the-proton ), ale co z mniejszymi cząstkami, np. neutrinami, czy elektronem - one są nie tylko algebraicznym "wynikiem działania operatora kreacji elektronu", ale niezwykle skomplikowanymi konfiguracjami pól: elektron to ładunek czyli blisko monopol pola elektrycznego, też dipol magnetycznego, do tego z momentem pędu jak żyroskop, oraz z koniecznymi wewnętrznymi oscylacjami wzorem jak dla neutrin (potwierdzone eksperymentalnie: https://link.springer.com/article/10.1007/s10701-008-9225-1 ):

Fotoniczne komputery kwantowe też są zwykle oparte na laserach - kwestia osłabienia wiązki do pracy na pojedynczych fotonach. Nie "wycinanie kolorów", tylko powodowanie deekscytacji - CPT symetryczny analog ekscytacji przez absorpcję używanej do preparacji stanu |1>, teoretycznie pozwalający na uzyskanie CPT(|1>) = <1| sprzężonej preparacji stanu ... mając oba (|1> i <1|), moglibyśmy budować 2WQC bardziej symetryczne komputery kwantowe, np. z szybszym i bardziej stabilnym algorytmem Grovera: https://arxiv.org/pdf/2406.09450

Wspominałem powyżej o 2WQC ulepszeniu komputerów kwantowych teoretycznie pozwalających atakować problemy NP (intro: https://community.wolfram.com/web/community/groups/-/m/t/3157512 ) ... ... i dziś znalazłem używaną mikroskopię STED na potrzebnym efekcie - poniżej laser "excitation" wzbudza cel, a drugi "STED" symetrycznie wręcz wyciąga fotony (znacznie poprawiając rozdzielczość) - wstawić między nie chip fotoniczny + izolator optyczny i dostajemy 2WQC. Może byłaby szansa gdzieś w Polsce popchnąć ten temat eksperymentalnie? Jakby ktoś miał pomysł ... https://en.wikipedia.org/wiki/STED_microscopy https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/joim.12278

Pozbierane różnice: wysokopoziomowe np. lepsze uczenie, elastyczność, robustness ... które powinny wychodzić z niskopoziomowych, np. wielokierunkowa propagacja, też rozkładów, inne uczenie niż backpropagacja (jakie?) Jakie jeszcze brakujące własności biologicznych są kluczowe żeby dogonić ich możliwości sztucznymi ?

W kwestii ograniczania wolności biednych liberałów do np. wylewania szamba, zadecydował dystans między lobbystami a politykami - zwiększany przenosząc część decyzyjności do uwspólnionej ... co oczywiście prowadzi do innych patologii, np. lobbowania na poziomie interesów poszczególnych krajów. UE jest odległa od ideału, ale opuszczanie jej prowadzi do innych problemów, patologii - musimy się nauczyć dogadywać, szczególnie żeby mieć coś do powiedzenie między światowymi potęgami. Podział, osłabienie Europy jest na rękę głównie jednemu graczowi, który rzeczywiście bardzo mocna na to działa ... https://en.wikipedia.org/wiki/Russian_interference_in_the_2016_Brexit_referendum

Ciekawe co tak ciągnie Ukrainę do tej "dyktatury unijnej" ... szczególnie widząc szczęście uwolnionych Brytyjczyków od tego terroru ograniczającego ich wolność m.in. do wylewania szamba do rzek ... https://www.bloomberg.com/news/articles/2023-01-31/brexit-is-costing-the-uk-100-billion-a-year-in-lost-output https://www.london.gov.uk/new-report-reveals-uk-economy-almost-ps140billion-smaller-because-brexit https://www.reuters.com/world/uk/london-mayor-says-brexit-has-cost-uk-over-178-bln-so-far-2024-01-11/ https://en.wikipedia.org/wiki/Potential_re-accession_of_the_United_Kingdom_to_the_European_Union ... dla Polski "rejoin" to byłby w Wielkim Bratem na wschodzie ...

Zamiast marudzić na zgniły zachód, namawiać innych do wychodzenia, po prostu im pokaż: wyjdź w poszukiwaniu wolności jak ta Kanadyjska rodzina ;-) https://www.yahoo.com/entertainment/conservative-family-disappointed-moving-russia-001517915.html?guccounter=1

Neuron z modelem rozkładu łącznego sąsiedztwa może propagować w dowolnym kierunku: podstawiamy część zmiennych i dostajemy rozkłady warunkowe. Taka raz wytrenowana HCRNN sieć może propagować zarówno wartości jak i rozkłady (też warunkowe), w dowolnym kierunku - jako rozkłady warunkowe, ich wartości oczekiwane, etc. Ogólnie podczas gdy MLP, KAN to po prostu parametryzacje, tutaj mamy znacznie potężniejszą strukturę danych którą można zdegenerować do KAN (można też znacznie więcej m.in. różnym sumowaniem po indeksach) ... Biologiczne raczej też są jakościowo znacznie potężniejsze - żeby je dogonić, trzeba wyjść z prymitywnych parametryzacji.

Zrobiłem update https://arxiv.org/pdf/2405.05097 np. rozszerzenia KAN-like o wiele nowych możliwości: • it can propagate in any direction, • propagate values or probability distributions, • interpretation of parameters as mixed moments, • consciously add triplewise and higher dependencies, • inexpensive evaluation of modeled mutual information, • additional training approaches, e.g. direct estimation, tensor decomposition, information bottleneck. Przede wszystkim dodając information bottleneck training - super sprawa: zamiast optymalizować wagi, bezpośrednio optymalizujemy zawartość pośrednich warstw: żeby miały jak najwięcej (mutual) informacji o docelowych wartościach, równocześnie minimalizując (mutual) informację o wejściu - żeby usunąć szum, wyekstrahować kluczową informację. https://en.wikipedia.org/wiki/Information_bottleneck_method Tutaj jest praktyczne analityczne przybliżenie mutual information, pozwalające analitycznie optymalizować zawartość pośrednich warstw. Też właśnie nagrałem talka, slajdy: https://www.dropbox.com/scl/fi/07cxxweg8u2jl3bngkoft/KAN-HCR.pdf?rlkey=2u7bsxq3103iz1trz1splldro&dl=0

Mechanika kwantowa jest równoważna z zespołem Feynmanowskim trajektorii, kwantowa teoria pól z zespołem Feynmanowskim pól - pytanie jakich konkretnie? (niestety zwykle ignorowane). W takiej jednej konfiguracji pola prawo Gauss może zwracać nie liczby rzeczywiste jak "pół elektronu", tylko całkowitą wielokrotność ładunku elementarnego - to jest wiąz na prawo Gaussa, jedyny sposób żeby go narzucić jakiego jestem świadomy to zrobienie żeby prawo Gaussa liczyło jakiś ładunek topologiczny, do czego wystarczy zinterpretować pole elektryczne jako krzywizna jakiegoś głębszego pola. Z tego już praktycznie sam jakościowo wychodzi Model Standardowy, podobnie jak obserwują w ciekłych kryształach ... przypadek? Czy na pewno nie ma innej nierównoważnej drogi? Nie wiem, szczerze nie ma tutaj za bardzo miejsca na rozgałęzienia ... jeśli słyszałeś o innym sposobie wbudowania kwantyzacji ładunku w prawo Gauss to proszę podziel się. Inna perspektywa to np. string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ) - wierzą że gorąca struna kolorowa np. w zderzeniu w LHC, często modelowana jako wir Abrikosova, poprzez rekoneksje rozpada się na cząstki ... kwestia analizy topologii/geometrii na co taki wir może się rozpaść i jakościowo wszystko się zgadza:

Są przynajmniej 4 rodzaje masy: 1) mc^2 uwięziona energia, uwalniana w anihilacji 2) F=ma intercyjna 3) F~mM/r^2 grawitacyjna 4) E = hbar * omega w zegarze de Broglie/zitterbewegung ( https://link.springer.com/article/10.1007/s10701-008-9225-1 ), 3 różne oscylacjach neutrin: https://en.wikipedia.org/wiki/Neutrino_oscillation#Propagation_and_interference ... też https://en.wikipedia.org/wiki/B–Bbar_oscillation Podczas gdy równoważność 1) i 2) wynika ze szczególnej teorii względności, dla 3) już niewiele wiemy, np. dla elektronu dalej nie udało się sprawdzić eksperymentalnie (dobre slajdy: https://indico.cern.ch/event/361413/contributions/1776296/attachments/1137816/1628821/WAG2015.pdf ), od niedawna są eksperymentalne sugestie że dla antymaterii jest taka sama. 4) to już zupełna magia - w jakiś sposób uwięziona energia wymusza proces periodyczny pola, 3 rodzaje dla neutrin, osobiście podejrzewam że tutaj kluczowe jest pole grawitacyjne cząstki. Już neutrina są eksperymentalnie bardzo trudno dostępne, mogą być ukryte kolejne jeszcze trudniej oddziaływające ... żeby zrozumieć szczegóły trzeba analizować konfiguracje fundamentalnych pól budujących cząstki, a nie dokładać kolejne efektywne pola odpowiadające kolejnym cząstkom ... Więc sprawa ciemnej materii/energii też może być bardziej skomplikowana niż nam się wydaje. Przykładowo widzimy EM szum termiczny ~2.7K CMBR, ale próżna ma więcej stopni swobody np. odpowiadających za oddziaływanie słabe, silne, grawitacyjne - termodynamika sugeruje że one też powinny mieć szum termiczny o podobnej temperaturze/energii ... Oczywiście topologiczne defekty są kluczowe, aż trudno je odróżnić od cząstek (czym się różnią?) i mogą istnieć dodatkowe niedostępne w oddziaływaniu z zimną materią, ale możliwe do powstania w ekstremalnych warunkach jak Wielki Wybuch, czy supernowe.

Konfiguracje pól w zespole Feynmanowskim QFT powinny mieć skończone energię, co wymaga deformacji np. pola E~1/r^2 w skalach femtometrowych - deformacji która w perturbacyjnym QFT odpowiada polaryzacji próżni ( https://en.wikipedia.org/wiki/Vacuum_polarization ) i prowadzi do deformacji Coulomba w bardzo małych odległościach/wysokich energiach - zgodnych z running coupling ( https://arxiv.org/pdf/2210.13374 ). Interpretujemy krzywiznę głębszego pola (u mnie M) jako dualny tensor F* ( http://en.wikipedia.org/wiki/Duality_(electricity_and_magnetism) - zamienia E i B), dzięki temu prawo Gaussa zwraca ładunek topologiczny, który musi być skwantowany. Używając F a nie dualne F*, to byłyby monopole magnetyczne - które raczej nie istnieją, a dzięki dualnemu sformułowaniu stają się skwantowanymi ładunkami elektrycznymi - jak w naturze. Ciągłą rotację pola wymusza masa - podstawiając E=mc^2 do Schrodingera/Diraca, np. dla oscylacji neutrin ( https://en.wikipedia.org/wiki/Neutrino_oscillation#Propagation_and_interference ), zegara elektronu (potwierdzenie eksperymentalne: https://link.springer.com/article/10.1007/s10701-008-9225-1 ), czy B-Bar ( https://en.wikipedia.org/wiki/B–Bbar_oscillation ). Pytanie co je napędza? Ja używam Lagrangianu typu EM: F_abcd F^abcd, który przechodząc do Hamiltonianu daje też subtelne ujemne wkłady do energii - dokładnie co potrzeba żeby napędzić takie oscylacje:

W razie czego trochę ostatnio dopracowałem korespondencję z Modelem Standardowym - sam wychodzi analizując wzbudzenia topologiczne superfluid liquid crystal - 3 leptony (żyjąc w 3D) z oddziaływaniem Coulombowskim, podobnie 3 struny kolorowe typu wiry Abrikosova (popularne w QCD) - z ułamkowymi ładunkami (topologiczny/elektryczny) dla kwarków, wymuszone strukturą barionów (np. proton lżejszy od neutronu, deuteron rzeczywiście musi mieć kwadrupolowy moment elektryczny), też bardzo ładnie się zgadzają 3 neutrina m.in. z oscylacjami i sugestią sterylnych ... no i zgodnie z oczekiwaniami wszystkie mogą powstać w wyniku hadronizacji struny ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ) jako wir Abrikosova - kwestia analizy do czego topologicznie może się rozpaść i jakościowo rzeczywiście wychodzi to co widzą np. w LHC. To nie jest proponowanie jakiejś alternatywy dla MS, tylko zapytanie o konfiguracje pola reprezentowane przez indywidualne diagramy Feynmana - jak w Feynman path ensembles tam są zespoły konkretnych ścieżek, tak samo w QFT są zespoły konkretnych konfiguracji pola - pytanie jakie. Przede wszystkim prawo Gaussa w takich konfiguracjach pola może zwracać tylko całkowite wielokrotności ładunku elementarnego, a w naiwnym Gaussie błędnie dowolne liczby rzeczywiste - żeby to naprawić, wystarczy zdefiniować pole elektryczne jako krzywizna głębszego pola, wtedy prawo Gaussa zwraca jego ładunek topologiczny ... przyglądając się dalszym konsekwencjom głównie topologicznym, automatycznie wychodzi ~Model Standardowy. Slajdy: https://www.dropbox.com/s/9dl2g9lypzqu5hp/liquid crystal particles.pdf ps. Intro ze źródłami np. do liczenia efektywnego Coulomba: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/2856493

Znamy tez Hebbowskie, long term potentiation ... oraz np. nowe mozliwosci dla neuronów modelujących joint distribution połączeń ... I pewnie są dalsze których jeszcze nie znamy, oraz ogólnie propagacja wsteczna może być innymi neuronami (pośrednia). Biologiczne neurony matematycznie mają dostępne przynajmniej: sumacja sygnałów, oraz jednoparametryczne nieliniowości - wystarczy dla KAN czy nowych możliwości joint distribution neurons - rozszerzających KAN m.in. o wielokierunkową propagację. ps. multi-feature Granger causality znajdujące np. dwa rodzaje fal przyczynowości w sygnale EEG: https://arxiv.org/pdf/2305.09478

Rzeczywiście jest trochę artykułów szukając "neural backpropagation" zaczynając od https://en.wikipedia.org/wiki/Neural_backpropagation - poczytam, ale chyba nie ma konsensusu czy/jak są kluczowe w nauce biologicznych sieci neuronowych (?) Ale ogólnie istnieją inne metody uczenia, np. polecam pomyśleć o neuronie trzymającym model joint distribution połączeń (pierwszy post) - propagację (w dowolnym kierunku) można sprowadzić do ~KAN: kombinacje liniowe z trenowanymi jedno-parametrycznymi nieliniowościami, dochodzą nowe metody trenowania jak bezpośrednia estymacja tego rozkładu z wejść - znowu kombinacje jednoparametrycznych nieliniowości ... skoro można, to niewykluczone że ewolucja nauczyła się ich używać dla biologicznych neuronów. Rzeczywiście narzuca się podobieństwo z dwukierunkowymi komputerami kwantowymi (2WQC, mamy zespół XPRIZE, świeży talk dla WQCG), ale pomysły niezależne ... choć nie zdziwiłbym się gdyby biologiczne sieci neuronowy wykorzystywały symetrię czasową fizyki. ps. Trenowanie KAN z https://github.com/KindXiaoming/pykan