KopalniaWiedzy.pl
-
Liczba zawartości
37638 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
nigdy -
Wygrane w rankingu
247
Zawartość dodana przez KopalniaWiedzy.pl
-
Czy klienci wybiorą zupę w proszku z napisem "gotować kwadrans" czy "gotować 15 minut"? A jak z ciastem, bardziej przypadnie im do gustu po pieczeniu przez 30 minut czy przez pół godziny? Okazuje się, że wolimy określenia bardziej granularne, jak to określają autorzy artykułu z Journal of Consumer Research. Warunek jest taki, że autorem komunikatu jest ktoś, komu ufamy, kogo wiarygodność nie budzi zastrzeżeń. W innym razie nie ma znaczenia, jakimi słowami się posłuży. Charles Zhang i Norbert Schwarz z University of Michigan stwierdzili, że ilościowe dane o produkcie wyrażone za pomocą bardziej "rozdrobnionych" jednostek wydają się ludziom bardziej precyzyjne i wiarygodne, dlatego 15 min bije pod tym względem kwadrans na głowę. Kwadrans brzmi jak pewne przybliżenie, co może oznaczać 2 minuty więcej albo 3 mniej. Konsumenci postrzegają produkty jako w większym stopniu wypełniające swoje zobowiązania, jeśli obietnica jest wyrażona za pomocą dokładnie wyrażonej, a nie ogólnikowej informacji. Podczas eksperymentu ochotnicy mieli wybierać między różnymi GPS-ami. Jedno urządzenie miało pracować na pojedynczym ładowaniu do 2 godzin, a drugie, droższe i cięższe, do trzech. Kiedy czas pracy na baterii opisywano za pomocą godzin, ludzie o wiele rzadziej (26%) wybierali GPS-a 2-godzinnego, obawiając się, że nie zdążą dojechać do celu itp. Gdy jednak 2 godziny zastąpiono 120 min, to samo urządzenie wydawało im się o wiele lepsze. Tym razem wskazało na nie aż 57% badanych.
-
Zwykle orangutan sumatrzański (Pongo abelii) żywi się owocami i innymi produktami roślinnymi. Kiedy jednak brakuje jego zwykłych pokarmów, porzuca wegetarianizm i poluje na lori kukanga (Nycticebus coucang). Małpy widziano, jak zrzucały lori z drzew i zabijały je za pomocą ugryzienia w głowę. W piśmie American Journal of Primatology z 1999 r. opublikowano raport nt. jedzenia lori kukanga przez dorosłe samice orangutanów sumatrzańskich. Jak ujawnili jego autorzy, pierwszy taki incydent miał miejsce w 1981 r. Od 1989 r. odnotowano ich 7. Dotyczyły one 3 samic z 2 lokalizacji. W 3 przypadkach widziano samice chwytające ofiarę. Przed 13 laty naukowcy stwierdzili, że trzeba jeszcze rozbudować bazę dowodów, by stwierdzić, że mamy do czynienia z zachowaniem typowym dla samic. Madeleine Hardus z Uniwersytetu Amsterdamskiego wzięła to sobie do serca i zaobserwowała 3 kolejne przypadki orangutaniej mięsożerności (za każdym razem polowała ta sama samica). Biorąc pod uwagę rzadkość tego zjawiska, Holenderka miała dużo szczęścia. W 2007 r. w Ketambe w Indonezji przyglądała się samicy Yet i jej niemowlęciu o imieniu Yeni. W pewnym momencie Yet zboczyła z trasy, strąciła lori, a na ziemi wykorzystała oszołomienie ofiary, zabijając ją ugryzieniem w głowę. Później podzieliła się mięsem z córką. Naukowcy zauważyli, że w podobnych sytuacjach matka często odrzucała prośby o podzielenie się, a dzielenie inicjowała wyłącznie Yeni. Zapoznając się z literaturą przedmiotu, Hardus stwierdziła, że orangutany zawsze ogłuszały lori kukanga. Jest w tym wiele sensu, bo N. coucang mają toksyczną ślinę, lepiej więc uniknąć ugryzienia. Poza tym małpy polowały tylko wtedy, gdy brakowało owoców. Inne orangutany przypadkiem wpadały na ofiary, ale Yet specjalnie zmieniała kierunek marszu wśród drzew. Hardus uważa, że nauczyła się rozpoznawać lori po zapachu. Ponieważ wszystkie lori upolowano na niewielkim obszarze i za pomocą tej samej metody, Holenderka doszła do wniosku, że mamy do czynienia z zachowaniem kulturowym. Ponieważ orangutany jedzą mięso ponad 2-krotnie wolniej niż szympansy, prymatolodzy uważają, że życie w grupie mogło spełniać rolę akceleratora spożycia mięsa u hominidów.
-
Windows 8, w którym najprawdopodobniej znajdzie się więcej zmian niż w jakiejkolwiek dotychczasowej edycji systemu operacyjnego z Redmond, może zadebiutować już w październiku. Redaktorzy serwisu Pocket-lint spotkali na targach panią Janelle Poole, która jest dyrektorem RP w Windows Business Group i zapytali ją o przewidywany termin premiery nowego systemu. Nie rozmawialiśmy o terminie premiery i o tym raczej nie rozmawiamy. Interesują nas daty kolejnych wersji przedpremierowych. Najbliższą będzie publiczna beta, którą będzie można pobrać pod koniec lutego. Myślę, że dobrą wskazówką jest to, iż zawsze mówiliśmy, iż kolejne wersje Windows powinny debiutować mniej więcej co trzy lata, a w październiku miną trzy lata od debiutu Windows 7. Myślę, że to dobra wskazówka - powiedziała Poole. To jak dotychczas najdokładniejsza wskazówka dotycząca pojawienia się Windows 8 na rynku.
-
Zagipsowana ręka w ciągu 16 dni zmienia anatomię mózgu. Naukowcy z Uniwersytetu w Zurychu stwierdzili, że gdy po unieruchomieniu osoba praworęczna zaczyna się posługiwać wyłącznie lub przede wszystkim ręką lewą, odpowiednie obszary w lewej półkuli ulegają zmniejszeniu, a związane z kompensacją rejony z półkuli prawej powiększają się. Badanie przeprowadzili wspólnie prof. Lutz Jäncke i pracownicy Oddziału Chirurgii Urazowej Szpitala Uniwersyteckiego w Zurychu. Zespół z Uniwersytetu w Zurychu zdecydował się wykorzystać okazję i przetestować pacjentów szpitala akademickiego, ponieważ niewiele wiadomo o wpływie redukcji czuciowych danych wejściowych i motorycznych wychodzących na ludzki mózg. Uwzględniono przypadki 10 praworęcznych osób ze złamaniami prawej kości ramiennej. Z powodu założenia gipsu albo noszenia temblaka przez 2 tyg. pacjenci prawie nie ruszali prawą ręką i większość codziennych zadań z konieczności wykonywali ręką lewą. Mózg ochotników 2-krotnie zbadano za pomocą rezonansu magnetycznego. Raz w ciągu 48 godzin od urazu i jeszcze raz po 16 dniach unieruchomienia. Neuropsycholodzy przeanalizowali stan istot szarej i białej na skanach. Wyliczono grubość kory czuciowo-ruchowej oraz wartości anizotropii frakcjonowanej (ang. fractional anisotropy, FA) drogi korowo-rdzeniowej, która unerwia mięśnie organizmu poza twarzoczaszką, szyją i częścią mięśnia czworobocznego. Dodatkowo Szwajcarzy oceniali tzw. małą motorykę lewej ręki (biegłość w wykonywaniu drobnych ruchów). Przypomnijmy, że FA może osiągać wartości od 0 do 1, gdzie 0 oznacza strukturę izotropową, czyli wykazującą we wszystkich kierunkach te same właściwości fizyczne, a 1 strukturę anizotropową (z różnymi właściwościami fizycznymi), gdzie dyfuzja cząsteczek wody może zachodzić tylko w jednym kierunku. "W krótkim czasie unieruchomienie prawej ręki zmieniło obszary czuciowe i ruchowe mózgu" - opowiada Nicki Langer. Zmniejszyła się grubość pierwszorzędowej kory ruchowej (M1, czyli zakrętu przedśrodkowego, równoległego do bruzdy środkowej), odpowiadającego pierwszorzędowej korze czuciowej zakrętu zaśrodkowego w lewej półkuli i FA istoty białej lewej drogi korowo-ruchowej, które kontrolują ruchy prawej strony ciała, natomiast objętość substancji szarej i FA prawej kory czuciowo-ruchowej wzrosła. Interesujące, że sprawność manualna lewej dłoni w zakresie drobnych ruchów poprawiła się znacząco już po 16 dniach unieruchomienia ręki dominującej - dodaje Jäncke. Im lepiej ktoś się posługiwał lewą ręką, tym większe zaobserwowano zmiany w obrębie obszarów ruchowych lewej i prawej półkuli. Choć praworęczni pacjenci, którzy zmuszeni byli używać lewej dłoni, coraz lepiej radzili sobie z codziennymi czynnościami, takimi jak mycie zębów czy pisanie, wzrost objętości kory w prawej półkuli dotyczył raczej kory przedruchowej niż ruchowej. Kora przedczołowa jest zaangażowana w wykonywanie szczególnie skomplikowanych działań. Instaluje i kasuje nowe programy motoryczne - wyjaśnia Jäncke. Szwajcarzy uważają, że ich odkrycia wspierają aktualnie stosowaną metodę rehabilitacji chorych po udarze mózgu - metodę wymuszenia ruchu (ang. constraint-induced therapy, CIT). Unieruchomienie kończyny kontrolowanej przez nieuszkodzoną część mózgu wydaje się bowiem rozbudowywać, a więc poprawiać działanie regionu zniszczonego. Biorąc pod uwagę zakres plastyczności mózgu, należy jednak pamiętać, by unieruchomienie nie trwało zbyt długo. W najbliższej przyszłości Jäncke i inni zamierzają sprawdzić, jak długo utrzymują się opisane zmiany.
-
Włoskie Ministerstwo Ochrony Środowika oceniło, że rośnie niebezpieczeństwo katastrofy ekologicznej u wybrzeży Półwyspu Apenińskiego. Zbiorniki statku wycieczkowego Costa Concordia, który rozbił się o skały w pobliżu wyspy Giglio, są wypełnione 2300 tonami paliwa. Ryzyko dla środowiska jest bardzo, bardzo wysokie. Naszym celem jest zapobieżenie wyciekowi. Pracujemy nad tym, ale mamy coraz mniej czasu - powiedział minister Corrado Clini. Wokół Giglio istnieje naturalny park morski, znany ze zróżnicowanej fauny i flory, przejrzystych wód i świetnych warunków do nurkowania. Jak mówi Clini, władze nie wykluczają wprowadzenia stanu wyjątkowego, co pozwoliłoby na wykorzystanie funduszy przewidzianych na tego typu okoliczności. Największe zagrożenie dla statku stanowi pogarszająca się pogoda. Ratownicy obawiają się, że fale zepchną jednostkę w stronę pobliskiego zbocza i Costa Concordia zsunie się o kilkadziesiąt metrów wgłąb wód Morza Śródziemnego. Jeden z ekspertów, pracujących na miejscu katastrofy, stwierdził, że na razie statek mocno trzyma się na skałach, jednak fale z pewnością go przesuną. Zauważono już wyciek ze statku, jednak na razie nie wiadomo, czy jest to paliwo. Na wszelki wypadek ustawiono bariery ochronne. Paliwo, z którego korzysta Costa Concordia jest bardzo gęste i trudno jest je wypompować bez uprzedniego podgrzania. Jego usunięciem i likwidacją ewentualnego wycieku ma zająć się holenderska firma SMIT. Okazało się też, że ekolodzy od dawna przestrzegali przed tego typu katastrofą. Od lat walczyli, by wielkim statkom nie wolno było pływać w pobliżu Wysp Toskańskich (Giglio, Montecristo, Pianosa, Elba, Capraia i Gorgona). Minister Clini zgadza się z opinią organizacji ekologicznych, mówiąc, że propozycja trzymania wielkich jednostek z dala od tak cennych przyrodniczo i kulturowo obszarów to głos zdrowego rozsądku.
-
Leonardo da Vinci jest znany ze swoich technicznych przedsięwzięć i szkiców. Mało kto o tym wie, ale Kodeks Atlantycki zawiera także fragmenty rysunków damskiej torebki. Mistrz zaprojektował ją ok. 1497 r. Dzięki wysiłkom dwojga naukowców udało się odtworzyć design i po 500 latach życia w ukryciu La Pretiosa ujrzała wreszcie światło dzienne na pokazie domu mody Gherardini. Rysunek torebki odnalazł i opublikował w 1978 r. specjalizujący się w twórczości Leonarda da Vinci Carlo Pedretti. Potrzeba było jednak kolejnych 3 dekad, by Agnese Sabato i Alessandro Vezzosi z Museo Ideale Leonardo Da Vinci zabrali się za składanie elementów układanki. Torebka z cielęcej skóry z wytłoczoną z mosiądzu rączką, nad której wykonaniem czuwała Carla Braccialini z Gherardini, zadebiutowała na specjalnym pokazie we Florencji. Później przez 3 dni można ją było podziwiać w Accademia delle Arti del Disegno, pierwszej europejskiej szkole rysunku. Jak podkreśla Vezzosi, z wyglądu torebka przypomina bok pulpitu z obrazu Zwiastowanie (1470-73). Zdobią ją m.in. meandrujące motywy roślinne. Uwagę przyciąga też ciekawe zapięcie. Dom mody przewidział serię zaledwie 99 ręcznie wykonanych torebek. Od marca mają się znaleźć w ofercie firmowych butików. Da Vinci miał zdecydowane poglądy na modę renesansu. Potępiał np. nadmierne zdobienia oraz fakt, że stroje i buty były często po prostu za ciasne. Zaprojektował nie tylko torebkę, ale i ubrania oraz różne akcesoria.
-
Steven Sinofsky zdradził na blogu Building Windows szczegóły nowego systemu plików, który zagości w Windows 8. ReFS (Resilient File System - odporny system plików) został stworzony w oparciu o NTFS, a jego podstawowym zadaniem jest, jak wskazuje nazwa, zabezpieczenie danych przed uszkodzeniami. Głównymi celami postawionymi przed ReFS było utrzymanie kompatybilności z NTFS, zastosowanie skutecznych mechanizmów weryfikacji i autokorekcji danych, możliwość swobodnego skalowania wolumenów pamięci masowej, uniknięcie konieczności wyłączania systemu plików w przypadku uszkodzenia danych oraz uzyskanie wysokiej odporności na uszkodzenia. Zwiększoną ochronę danych uzyskano zarówno poprzez zaimplementowanie sum kontrolnych, logu transakcyjnego oraz zapisywania danych w izolacji od oryginalnego pliku w samym systemie plików, a częściowo dzięki połączeniu go ze Storage Space. Technika ta przypomina rozwiązanie RAID. Po podłączeniu do puli dyskowej co najmniej 2 dysków możemy na nich tworzyć partycje różnych wielkości i decydować, czy mają one działać jak RAID-1 czy RAID-5. Storage Space różni się od RAID przede wszystkim możliwością zastosowania dysków o różnych pojemnościach, pozwala na wyjęcie z puli dysku i zastąpienie go większym (po odbudowaniu zawartości dysku dysponujemy dzięki temu większą ilością wolnej przestrzeni). Możemy też tworzyć partycje o pojemności przewyższającej pojemność dysków w puli. Gdy zbliżmy się do fizycznych możliwości przechowywania danych, otrzymamy ostrzeżenie od systemu i będziemy mogli dołożyć dodatkowy dysk bez żadnych zakłóceń pracy. ReFS wykorzystuje też B+drzewo do przechowywania wszelkich informacji, w tym metadanych. To daje znacznie większą swobodę dzięki zniesieniu licznych limitów. W ReFS maksymalna wielkość pojedynczego pliku wynosi 2^64-1, maksymalna liczba plików w katalogu oraz katalogów na dysku wynosi w każdym z tych przypadków 2^64. Wielkość pojedynczej puli dyskowej ograniczona jest do 4 petabajtów, nie ma natomiast ograniczenia liczby puli w systemie. Informacje przechowywane są w tabelach, co upodabnia nowy system do relacyjnych baz danych. Jak już wspomniano, ReFS bazuje na NTFS, ale dotyczy to praktycznie tylko jego warstwy zewnętrznej, dzięki czemu zachowano kompatybilność. Wewnątrz systemu zaszły bardzo istotne zmiany. Kompatybilność z NTFS nie oznacza, że wszystkie mechanizmy znane ze starszego systemu plików zostały zastosowane w ReFS. Zabraknie w nim m.in. twardych dowiązań, kompresji i szyfrowania (EFS) na poziomie pliku. Z ReFS nie będzie też można startować systemu ani używać go na dyskach przenośnych. ReFS trafi początkowo tylko do wersji serwerowej Windows 8. Biorąc jednak pod uwagę historię NTFS, który również zaczynał jako system serwerowy, można przypuszczać, że i użytkownik indywidualny będzie mógł z czasem skorzystać z nowego systemu plików.
-
Skamieniałości znajduje się przeważnie w terenie, ale doktor Howard Falcon-Lang z Royal Holloway, University of London przypadkowo dokonał tego samego, buszując w starej szafie British Geological Survey. Odkrył tam niewidziany od 165 lat skarb, m.in. skamieniałości zebrane przez Karola Darwina. Wszystkie egzemplarze zostały sfotografowane. Od 17 stycznia można je oglądać w Internecie. Przeglądając zawartość starej szafy, natknąłem się na szuflady z napisem "niezarejestrowane skamieniałości roślin". Tajemnica to coś, czemu nie umiem się oprzeć, więc otworzyłem jedną z nich. Gdy zobaczyłem, co w niej jest, dosłownie opadła mi szczęka - opisuje swoje doświadczenia Falcon-Lang. W szufladzie znajdowały się setki skamieniałości, które wypolerowano, tak by powstały cienkie, przezroczyste wycinki. Proces ten umożliwia oglądanie pod mikroskopem. Jeden z pierwszych preparatów, jaki wpadł mi w ręce, opatrzono fiszką "C. Darwin Esq.". Okazało się, że to fragment sfosylizowanego drewna, które zebrano podczas słynnej wyprawy, odbytej przez Darwina na pokładzie HMS Beagle [poczynione wtedy odkrycia stały się podstawą teorii ewolucji]. Za uporządkowanie tych dóbr odpowiadał Joseph Dalton Hooker, botanik, a zarazem najlepszy przyjaciel Darwina, który w 1846 r. pracował dla British Geological Survey. Wśród innych skamieniałości z szafy znalazły się skarby znalezione przez samego Hookera w czasie podróży wokół Antarktydy. Skamieniałości "zaginęły", bo Hooker zapomniał ich uwzględnić w oficjalnym rejestrze okazów, zanim wyruszył z ekspedycją w Himalaje. W 1851 r. niezarejestrowane skamieniałości przeniesiono do Muzeum Praktycznej Geologii. Później następowały kolejne przeprowadzki, aż ok. 30 lat temu kolekcja trafiła do siedziby głównej British Geological Survey koło Nottingham. A że, jak wiadomo, najciemniej pod latarnią, trzeba było jeszcze trochę poczekać, nim ktoś po prostu otworzył szufladę.
-
Podczas polowania palczak madagaskarski, zwany też aj-ajem, rozgrzewa swój zakończony hakowatym pazurem długi środkowy palec. Palec ten służy zwierzęciu do opukiwania pni drzew, głównie bambusów, i wydłubywania owadów oraz larw. Zdjęcia termograficzne ujawniły, że normalnie dziwny palec aj-aja jest chłodniejszy od pozostałych, ale podczas żerowania jego temperatura rośnie nawet o 6 stopni Celsjusza. Naukowcy z Darmouth University, studentka Gillian Moritz i nadzorujący jej prace dr Nathaniel Dominy, uważają, że utrzymując niższą temperaturę cienkiego palca, aj-aj oszczędza energię. To uderzające, o ile chłodniejszy był 3. palec, gdy zwierzę go nie używało i jak szybko ogrzewał się, gdy aj-aj aktywnie poszukiwał pokarmu. Sądzimy, że stosunkowo niskie temperatury nieużywanego palca są związane z jego budową. [Jest długi i cienki], co skutkuje dość wysokim stosunkiem powierzchni do objętości, a to utrudnia utrzymanie ciepła - opowiada Moritz. By palec nadawał się do wykonywania swoich zadań i był wrażliwy na drgania, w jego skórze musi się znajdować wiele mechanoreceptorów. Ze względu na zaangażowanie "specjalistycznej aparatury", posługiwanie się środkowym palcem musi być kosztowne z energetycznego punktu widzenia, a przy niższych temperaturach otoczenia, przez gęsto rozmieszczone receptory ucieka sporo ciepła. Moritz podaje 2 wyjaśnienia, w jaki sposób palczak madagaskarski reguluje ciepłotę palca. Pierwsza teoria bazuje na rozszerzaniu i kurczeniu naczyń, które dostarczają do niego krew. Druga hipoteza, również związana z naczyniami, jest taka, że chroniąc wyjątkowo długi palec przed uszkodzeniami, podczas poruszania się i w okresach nieaktywności aj-aj wygina go mocno do tyłu. Prowadzi to do zaciśnięcia tętnicy, a ponieważ dopływa mniej krwi, temperatura palca spada. W ramach studium Amerykanie obserwowali podczas różnych czynności 8 palczaków madagaskarskich. Okazało się, że gdy staw śródręczno-paliczkowy rozciągał się wskutek odginania nieużywanego "przyrządu", temperatura wydłużonego palca była, w porównaniu do innych palców, niższa o ok. 2,3 st. Celsjusza. Kiedy staw zginał się podczas opukiwania, ogrzewał się średnio o 2 stopnie. Podczas gdy temperatura innych palców pozostawała niezmienna, ciepłota wyspecjalizowanego palca zmieniała się czasem nawet o 6 stopni.
-
W odpowiednich warunkach woda może stać się metalem, a następnie izolatorem, stwierdzili uczeni z Cornell University. W PNAS ukazał się artykuł, w którym Neil Ashcroft, Roald Hoffmann i Andreas Hermann opisują wyniki swoich teoretycznych obliczeń. Wynika z nich, że przy ciśnieniu rzędu 1-5 terapaskali woda tworzy stabilne struktury. Mimo, że ciśnienie takie jest dziesiątki milionów razy większe od ciśnienia ziemskiego, istnienie wody w takim stanie nie jest wykluczone. Wręcz przeciwnie, może ona powszechnie występować nawet w naszym Układzie Słonecznym. Tak olbrzymie ciśnienie może panować wewnątrz Urana. Z wyliczeń uczonych wynika, że powyżej 1 terapaskala poszczególne molekuły wody przestają istnieć, a H2O zostaje ściśnięta tworząc siatkę połączeń tlenu i wodoru, która przyjmuje najróżniejsze kształty. Już wcześniej obliczano, że przy ciśnieniu 1,55 TPa woda staje się metalem i ma najbardziej stabilną strukturę. Naukowcy z Cornell poszli dalej i udało im się wyliczyć, że najbardziej stabilna jest woda przy ciśnieniu wyższym od 4,8 TPa. Wówczas jednak traci ona właściwości metalu i staje się izolatorem. Jak zauważa profesor Ashcroft, najbardziej niezwykłym wnioskiem wypływającym z obliczeń jest odkrycie, że olbrzymie ciśnienie powoduje, iż woda przestaje być ciałem stałym i w pewnym momencie zamienia się w kwantową ciecz. Trudno jest to sobie wyobrazić - topienie lodu pod wpływem podwyższonego ciśnienia - stwierdził naukowiec.
-
W marcu na rynek trafi długo oczekiwany ośmiordzeniowy procesor Xeon przeznaczony dla dwuprocesorowych platform. Układ będzie korzystał z architektury SandyBridge. Xeon E5 „Sandy Bridge-EP“ zostanie wyposażony też w czterokanałowy kontroler pamięci oraz nawet 20 megabajtów cache’u. Z nieoficjalnych informacji wynika, że jego premiera nastąpi 6 marca bieżącego roku. Nowy Xeon E5 wejdzie w skład przyszłej platformy Romley, czyli znanej już Intel X79, która zostanie rozbudowana o obsługę dwóch procesorów, SAS i inne rozwiązania przygotowane pod kątem serwerów i stacji roboczych. Procesor będzie współpracował z podstawką LGA2011, jednak nie wiadomo na razie, czy będzie kompatybilny ze standardowymi płytami głównymi dla desktopów. Obecnie posiadacze komputerów osobistych mogą korzystać jedynie z sześciordzeniowych procesorów Intela. Podobno niektórzy producenci płyt głównych przygotowują urządzenia przeznaczone dla desktopów, współpracujące z Xeonem E5.
-
Chlorofil z zielonych warzyw zapewnia ochronę przed nowotworami, kiedy sprawdza się jego działanie przy średnich stężeniach substancji rakotwórczych, jakie występują przeważnie w środowisku. Okazuje się jednak, że przy bardzo wysokiej ekspozycji barwnik zaczyna zwiększać liczbę powstających guzów (Food and Chemical Toxicology). W eksperymencie naukowców z Uniwersytetu Stanowego Oregonu (OSU) wzięło udział 12.360 pstrągów tęczowych (Oncorhynchus mykiss). Jak wiele wcześniejszych badań, nasze studium pokazuje, że do pewnego momentu chlorofil zmniejsza liczbę guzów, ale przy wysokich dawkach sprawia, że problem staje się gorszy. To podważa wiarygodność podejścia stosowanego często podczas badania związków kancerogennych - podkreśla prof. Tammie McQuistan. Akademicy z OSU wyspecjalizowali się ostatnio w badaniach na pstrągach. Dają one podobne rezultaty jak testy na gryzoniach, a są tańsze, bo można wdrażać o wiele niższe dawki różnych substancji. Poza tym w eksperymencie zamiast kilkudziesięciu albo co najwyżej kilkuset osobników można spokojnie uwzględnić kilka, jeśli nie kilkanaście tysięcy. W jednej z części badania pstrągi wystawiano na działanie umiarkowanych stężeń znanego karcinogenu, podając im jednocześnie chlorofil. Zmniejszyło to liczbę guzów wątroby o 29-64%, a liczbę guzów żołądka o 24-45%. Kiedy jednak później zastosowano nierealistycznie wysokie stężenie substancji rakotwórczej, chlorofil zwiększył liczbę guzków. Specjaliści z OSU zaznaczają, że zwykłe studium na stosunkowo niewielkiej grupie zwierząt, którym podawano by wysokie dawki związków rakotwórczych, skłoniłoby do wysnucia wniosku, że chlorofil może zwiększać ryzyko wystąpienia guzów u ludzi. Dowody z ich studium pokazują, że to nie do końca prawda. Mechanizm działania chlorofilu jest prosty. Wiąże się z karcinogenami w przewodzie pokarmowym, a potem taki kompleks jest po prostu wydalany z organizmu. Centralne założenie wielu innych eksperymentów jest takie, że wyniki uzyskane przy wysokich dawkach karcinogenu odnoszą się także do niższych dawek. Wbrew zwykłym założeniom, rezultaty związane z głównymi badanymi narządami są ściśle zależne od dozy. Wyniki uzyskane przy bardzo wysokich stężeniach i obserwowana przy nich reakcja nowotworowa mogą zatem nie mieć żadnego odniesienia do ludzi.
-
Jimmy Wales zdecydował, że anglojęzyczna Wikipedia dołączy do środowego protestu witryn internetowych, które sprzeciwiając się ustawie SOPA zapowiedziały, iż w środę wyłączą swoje serwery. Protestu nie odwołano, mimo że ostatnie doniesienia wskazują, iż ustawa ma małe szanse na uchwalenie w obecnej postaci. Jej zapisom oficjalnie sprzeciwił się Biały Dom. Ponadto istnieje też silna opozycja w Izbie Reprezentantów i najprawdopodobniej prace nad SOPA zostały właśnie wstrzymane do czasu wypracowania przez deputowanych konsensusu. Wales oświadczył, że Wikipedia przystąpi do protestu, gdyż nie ma danych wskazujących, iż prace nad ustawą zostały przerwane. Tym bardziej, że w Senacie trwają prace nad podobną Protect IP Act (PIPA). Autorzy obu ustaw już dokonali poważnego ustępstwa. Oświadczyli, że wycofają z nich paragrafy przewidujące blokowanie serwerów DNS jako środka w walce z piractwem. Anglojęzyczna wersja Wikipedii będzie niedostępna przez całą środę.
-
By w czasie rozwoju mózgu muszek owocowych utrzymać barierę krew-mózg w nietkniętym stanie, tworzące ją komórki gleju zwielokrotniają liczbę chromosomów w jądrze, czyli przechodzą poliploidyzację (Genes and Development). Naukowcy z Instytutu Badań Biomedycznych Whiteheada stwierdzili, że gdy mózg larw owocówek rośnie, instruuje komórki gleju okołoneuronalnego, by tworzyły kopie genomów. Sądzimy, że może to być taka sama strategia rozwojowa jak w innych kontekstach, gdy trzeba szczelnej warstwy zewnętrznej, a organ musi urosnąć [jak ma to np. miejsce w przypadku ludzkiego łożyska czy skóry] - podkreśla Terry Orr-Weaver. Poliploidyzacja to doskonały sposób, bo pozwala na zwiększenie rozmiarów tworzących barierę komórek bez pełnego podziału. Podział mógłby rozerwać ścisłe połączenia między komórkami, a to, jak można się domyślić, byłoby prawdziwą katastrofą. Kiedy Yingdee Unhavaithaya, jeden z członków zespołu, blokował tworzenie kopii chromosomów w gleju larw muszek owocowych, podczas wzrostu mózgu dochodziło do rozpadu bariery krew-mózg. Glej nie był w stanie dostosować się do wzrostu ochranianego narządu. Poliploidyzacja jest na tyle elastyczna, że może się zaadaptować nawet do nietypowego wzrostu mózgu, np. w związku z nowotworami, i bariera krew-mózg zachowuje swoją integralność. Amerykanie podkreślają, że w jakiś sposób rosnąca masa mózgu informuje glej, że należy zwiększać ploidię, ale tylko w stopniu koniecznym do utrzymania ścisłych połączeń między komórkami. Unhavaithaya uważa, że przeprowadzone eksperymenty rzucają nieco światła na organogenezę. Widzimy, jak różne tkanki próbują wspólnie stworzyć narząd właściwej wielkości. Jednym ze sposobów jest otrzymanie instrukcji z rosnącej tkanki, aby pozostałe mogły odpowiednio przeskalować własną wielkość, dostosowując się do proporcji tkanek w organizmie. -
Opiody nie tylko usuwają ból, ale we właściwej dawce również ślady pamięciowe bólu z rdzenia kręgowego. W ten sposób eliminują kluczową przyczynę przewlekłych dolegliwości nocyceptywnych. Ruth Drdla-Schutting i Jürgen Sandkühler, naukowcy z Wydziału Neurofizjologii Uniwersytetu Medycznego w Wiedniu, odtwarzali stymulację włókien bólowych C podczas operacji. Chociaż głębokie znieczulenie zapobiega odczuwaniu jakiegokolwiek bólu, jesteśmy w stanie przechować długotrwałe wzmocnienie synaptyczne [ang. long-term potentiation, LTP] w obrębie zakończeń włókien C w rogu tylnym rdzenia - opisuje mechanizm powstawania przeczulicy bólowej Sandkühler. Podanie w ciągu godziny wysokich dawek dożylnych opioidów - normalnie opiody ordynuje się w umiarkowanych dawkach i w dłuższym czasie - całkowicie eliminowało LTP. Ślady pamięciowe bólu zostały zatem usunięte, a wzmacniacz wyłączony. Ślad pamięciowy powstaje wskutek działania wielu mechanizmów, łącznie z długotrwałym wzmocnieniem synaptycznym, czyli zmianą formy synaptycznej powodującą wzrost wydajności przewodzenia synaptycznego. Przez to wrażenie wzmożonego bólu utrzymuje się dłużej niż przyczyna bólu, prowadząc do przewlekłego zespołu bólowego. Dotąd sądzono, że opioidy działają, bo wiążą się z receptorami opioidowymi MOR (mi,µ) i hamują dalszą stymulację układu przetwarzania bólu. W takim paradygmacie zakłada się, że kiedy leczenie jest przerywane, ból powraca. Jeśli podejście Austriaków potwierdzi się w czasie badań klinicznych, będzie można zrezygnować z czasowego usuwania objawów za pomocą stosunkowo niskich, rozłożonych w czasie dawek, stawiając zamiast tego na wyeliminowanie przyczyny bólu za pomocą dawki uderzeniowej opiodów.
-
Arfa Karim, która była najmłodszą w historii posiadaczką certyfikatu Microsoftu, zmarła w wieku 16 lat. O Arfie stało się głośno w 2005 roku, gdy zdobyła certyfikat poświadczający jej wysokie umiejętności w obsłudze oprogramowania Microsoftu. Dziewczynka została wówczas zaproszona osobiście przez Billa Gatesa do odwiedzenia Redmond, gdzie miała okazję zwiedzić laboratoria i spotkać się z szefostwem Microsoftu. Po powrocie do Pakistanu, Arfa odnosiła liczne sukcesy. W tym samym 2005 roku otrzymała z rąk doktora Abdula Salama, jedynego pakistańskiego noblisty, nagrodę Salaam Pakistan, była też laureatką nagrody przyznawanej przez prezydenta. Reprezentowała Pakistan na wielu międzynarodowych spotkaniach, była honorowym gościem konferencji IT Professional w Dubaju, gdzie otrzymała liczne nagrody. Niestety, 22 grudnia ubiegłego roku dziewczynka doznała ataku epilepsji oraz przeszła zawał serca. Od tamtej pory pozostawała w śpiączce. Na wieść o jej chorobie Bill Gates zaoferował pokrycie kosztów leczenia i proponował, by Arfę przewieziono do szpitala do USA. Jej lekarze odmówili, gdyż dziewczynka była podłączona do respiratora. Arfa zmarła wskutek komplikacji po zabiegu tracheotomii.
-
Liczba chińskich internautów przekroczyła pół miliarda. Jak podaje China Internet Network Information Center w Państwie Środka dostęp do sieci ma około 513 milionów osób. To imponująca liczba, jednak pod względem rozwoju infrastruktury i odsetka populacji korzystającej z internetu, Chiny są daleko za światowymi liderami. W USA dostęp do Sieci ma ponad 78% mieszkańców. W Chinach odsetek ten wynosi nieco powyżej 38%. Także tempo przyrostu jest w tam słabe. W ubiegłym roku liczba obywateli Państwa Środka korzystających z internetu zwiększyła się tylko o 28 milionów. Biorąc pod uwagę fakt, że Chiny mają 1,3 miliarda mieszkańców, państwo to ma jeszcze bardzo dużo do nadrobienia. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że - podobnie jak na Zachodzie - coraz więcej osób korzysta w Chinach z internetu za pośrednictwem urządzeń przenośnych, kraj ten jest niezwykle ważnym rynkiem dla Apple’a, Google’a i Microsoftu.
-
W lesie Sahafina we wschodnim Madagaskarze malgasko-niemiecki zespół naukowców odkrył nowy gatunek lemura - Microcebus gerpi (dosłownie lemur mysi GERP). Nazwano go tak na cześć malgaskiej grupy badawczej GERP - Groupe d’Étude et de Recherche sur les Primates de Madagascar. Naukowcy z GERP odwiedzali las Sahafina w 2008 i 2009 r., by sporządzić spis lokalnych lemurów. Zwierzęta chwytano, mierzono, pobierano próbki do badań genetycznych i po zrobieniu pamiątkowego zdjęcia wypuszczano na wolność. Próbki i dane morfologiczne analizowała dr Ute Radespiel z Instytutu Zoologii Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Hanowerze, która odkryła, że pochodzą one od nieznanego wcześniej gatunku nocnego lemura. Byliśmy tym bardzo zaskoczeni. Sahafina to las położony zaledwie ok. 50 km od Parku Narodowego Mantadia, gdzie żyją inne, o wiele mniejsze, lemury mysie Goodmana [Microcebus lehilahytsara]. Waga M. gerpi sięga 68 g, podczas gdy M. lehilahytsara zaledwie 44 g. Ponieważ wiele wskazuje na to, że M. gerpi występuje wyłącznie w pozostałych fragmentach nizinnego lasu deszczowego Sahafina (29-230 m n.p.m.), tym ważniejsze wydaje się ograniczenie tutejszego wyrębu.
-
Przewidywany wzrost stężenia dwutlenku węgla w oceanach może mieć negatywny wpływ na mózg i układ nerwowy ryb, stwierdził międzynarodowy zespół uczonych. Nasza grupa od wielu lat bada młode ryby, żyjące na rafach koralowych na obszarach, gdzie występuje większe stężenie dwutlenku węgla. Jest dla nas jasne, że dochodzi tam do poważnego zaburzenia działania ich układu nerwowego, co prawdopodobnie zmniejsza ich szanse na przeżycie - mówi profesor Phillip Munday z australijskiego ARC Centre of Excellence for Coral Reef Studies. Opublikowane w Nature Climate Change wyniki badań wskazują, że zwiększona koncentracja dwutlenku węgla niszczy kluczowe receptory w mózgach ryb, wpływając na ich zachowanie oraz działanie ich zmysłów. Odkryliśmy, że zwiększone stężenie CO2 w oceanie ma bezpośredni wpływ na działanie neuroprzekaźników, co stanowi bezpośrednie i wcześniej nieznane zagrożenie dla życia w oceanach - dodaje uczony. Naukowcy sprawdzali, jak młode ryby radzą sobie w starciu z drapieżnikami. Stwierdzili, że mimo iż zwiększone stężenie CO2 wpływał też w pewnej mierze na drapieżniki, to wpływ na młode ryby był większy. Wstępne wyniki pokazują, że większe stężenie CO2 w wodzie zaburza zmysł węchu u młodych ryb, co utrudnia im odnalezienie rafy czy wyczucie drapieżnika. Podejrzewamy jednak, że szkody są większe i nie ograniczają się tylko do węchu - powiedział uczony. Badania pokazały też, że ryby mają problem ze słuchem. Wykorzystują one ten zmysł do lokalizowania raf i unikania ich w dzień, a chronienia się w nich w nocy. Ryby z upośledzonym słuchem wpływają za dnia na rafy i częściej padają tam ofiarą drapieżników. Okazało się również, że tracą naturalne instynktowne zachowania takie jak pływanie w ławicy i ciągła zmiana kierunku. To również obniża ich szanse na przeżycie. Te wszystkie spostrzeżenia spowodowały, że zaczęliśmy podejrzewać, iż uszkodzenia nie dotyczą tylko pojedynczych zmysłów, ale całego układu nerwowego - mówi uczony. Zespół Mundaya dowiódł, że zwiększone stężenie CO2 wpływa bezpośrednio na receptr GABA-A, odwracając jego normalne funkcjonowanie i prowadząc do zbytniego zwiększenia aktywności niektórych sygnałów nerwowych. Naukowcy podejrzewają, że organizmy morskie są szczególnie wrażliwe na zwiększoną koncentrację CO2, gdyż w naturalny sposób w ich krwi stężenie tego gazu jest niższe niż u organizmów oddychających powietrzem atmosferycznym. Co więcej, u ryb zużywających więcej tlenu, uszkodzenia będą prawdopodobnie większe. Profesor Munday mówi, że każdego roku w wodach oceanów rozpuszcza się około 2,3 miliarda ton emitowanego przez człowieka CO2. Wykazaliśmy, że przyczyną problemów nie jest tutaj zwiększona kwasowość wód - jak ma to miejsce w przypadku skorupiaków czy planktonu - ale, że to sam dwutlenek węgla niszczy centralny układ nerwowy ryb - stwierdził naukowiec. Większa obecność CO2 w wodzie może uderzyć w pierwszej kolejności w rybołówstwo, gdyż najważniejszymi dla tej gałęzi gospodarki rybami są te, które zużywają dużo tlenu.
-
François Jean z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej opracował z zespołem nową metodę blokowania zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV). Do namnażania wirus potrzebuje kropelek tłuszczu z wątroby. Kanadyjczycy sprawili więc, że rozmiar kropli spadł, przez co HCV trudniej się w nich było "zadomowić", namnożyć i zakazić kolejne komórki. Nasza technika zasadniczo blokuje cykl życiowy wirusa, który nie może się rozprzestrzeniać i uszkadzać wątroby - wyjaśnia Jean, dodając, że HCV jest jednym z wielu wirusów wymagających do replikacji tłuszczu. Z tego powodu nowa terapia anty-HCV przyda się np. w walce z dengą. Ponieważ zakażenie HCV stanowi główny czynnik ryzyka nowotworu wątroby, z inhibitorem zespołu Jeana wiąże się naprawdę duże nadzieje. Przystępując do badań, naukowcy obrali na cel nadmierną stymulację metabolizmu lipidów, za którą odpowiadają białka wirusa (z czasem dochodzi do stłuszczenia i niewydolności wątroby). Założyli, że skupiając się na enzymach komórkowych, które pełnią rolę nadrzędnych regulatorów homeostazy lipidów, można opracować nową klasę czynników antywirusowych - przeciw rodzinie Flaviviridae - o szerokim spektrum działania. Regulatorem szlaku metabolizmu cholesterolu jest proteaza jako pierwsza przecinająca SREBP (ang. site-1 protease, S1P) i to na niej, zwłaszcza w świetle uzyskanych danych, zamierzają bazować akademicy; SREBPs to lipogenne czynniki transkrypcyjne, które odgrywają ważną rolę w aktywowaniu ekspresji genów zaangażowanych w biosyntezę cholesterolu, kwasów tłuszczowych i trójglicerydów.
-
Osoby, które obawiały się, że Microsoft wykorzysta UEFI do zamknięcia sprzętu z systemem Windows 8 prawdopodobnie miały częściowo rację. W grudniu koncern z Redmond udostępnił dokument „Windows Hardware Certification Requirements. Client and Server Systems“. Opisuje on wymagania, jakie musi spełniać sprzęt, na którym producenci OEM będą instalowali system Windows 8. W jednym z punktów dokumentu czytamy: Platformy inne niż ARM muszą umożliwiać użytkownikowi wybór pomiędzy dwiema opcjami Secure Boot: „Custom“ i „Standard“. Tryb Custom zapewnia większą elastyczność, a w szczególności: a) musi pozwalać użytkownikowi na wykorzystanie opcji Custom do modyfikowania zawartości baz danych sygnatur oraz klucza [uEFI systemów z Windows 8 będzie zawierało 2048-bitowy klucz dostarczony przez Microsoft - red.] b) jeśli użytkownik skasuje klucz, wówczas system będzie pracował w trybie Setup z wyłączonym Secure Boot c) firmware musi informować użytkownika, czy Secure Boot jest włączony i czy pracuje w trybie Standard czy Custom. Firmware musi dać możliwość powrotu z trybu Custom do Standard i przywrócenia ustawień fabrycznych. Na platformie ARM tryb Custom nie może być dostępny. Można korzystać tylko z trybu Standard. Z dalszej części dokumentu dowiadujemy się: Włączanie/wyłaczanie Secure Boot. Na platformach innych niż ARM użytkownik musi mieć możliwość wyłączenia Secure Boot. Użytkownik obecny fizycznie przy komputerze musi mieć możliwość wyłączenia Secure Boot nawet jeśli nie posiada prywatnego klucza. Programowe wyłączenie Secure Boot powinno być niemożliwe. Wyłączenie Secure Boot powinno być niemożliwe na systemach ARM. Co prawda Microsoft zastrzega, że zasady te mogą w każdej chwili ulec zmianie, jednak najprawdopodobniej takie urządzenia jak smartfony, tablety czy ultrabooki zakupione z systemem Windows 8 nie będą dawały użytkownikowi możliwości zmiany systemu operacyjnego. Przypuszczenie takie jest tym bardziej uprawnione, że Qualcomm ogłosił powstanie chipsetów dla platformy ARM zoptymalizowanych pod kątem współpracy z Windows 8. Koncern z Redmond, walcząc o rynek urządzeń przenośnych, częściowo podąża śladem Apple’a i tworzy zamknięte środowisko sprzętowe. Na ile się ono rozpowszechni będzie zależało nie tylko od powodzenia Windows 8, ale również od tego, czy platforma x86, na której Secure Boot nie zostanie zamknięty, będzie stanowiła konkurencję dla ARM-a.
-
Komórki z kolana osoby z chorobą zwyrodnieniową stawów (łac. osteoarthritis, OA) mają anormalnie skrócone telomery, czyli ochronne sekwencje z nukleotydów, które zabezpieczają przed "przycinaniem" chromosomów po ich podwojeniu w czasie podziału komórki. Im bliżej uszkodzonego rejonu wewnątrz stawu, tym wyższy odsetek komórek z bardzo krótkimi telomerami. Normalnie telomery ulegają skróceniu podczas każdego kolejnego podziału (lepiej, by utracie podlegały właśnie one niż znacznie cenniejsze sekwencje, czyli geny), jednak zmniejszenie długości bywa także wynikiem nagłego uszkodzenia komórki, np. przez stres oksydacyjny. Ponieważ wyniki wcześniejszych badań hodowli komórkowych wskazywały, że w chorobie zwyrodnieniowej stawów spada średnia długość telomerów, duński zespół posłużył się nową metodą macierzy długości pojedynczego telomeru (ang. Universal single telomere length assay), by zbadać komórki pobrane z kolan pacjentów, którzy przeszli operację wszczepienia endoprotezy. Zauważyliśmy zarówno zmniejszoną długość telomerów, jak i związany z natężeniem OA, bliskością najbardziej uszkodzonego fragmentu stawu oraz starością wzrost liczby komórek z ultrakrótkimi telomerami. [...] Stara chrząstka w obrębie stawów nie jest w stanie prawidłowo się naprawić. Sprawa z telomerami pokazuje nam, że w OA zachodzą równolegle dwa procesy. Zwykłe związane z wiekiem skrócenie telomerów, które odpowiada za niezdolność komórek do podziałów i starość oraz ultraskrócenie telomerów, najprawdopodobniej wywołane naprężeniem uciskającym podczas użytkowania, które z kolei prowadzi do [...] wyeliminowania zdolności samoregeneracji stawu. Sądzimy, że drugie z wymienionych zjawisk jest najważniejsze w przebiegu OA. Uszkodzona chrząstka może potem zwiększać stres mechaniczny i krąg się zamyka - wyjaśnia Maria Harbo.
-
Na Antarktydzie występuje grupa 11 jezior supraglacjalnych, przesuwających się o wiele szybciej (i w dodatku w innym kierunku) niż Lodowiec Szelfowy Jerzego VI, na którym są umiejscowione. Jeziora tworzą tzw. formację eszelonową i przemieszczają się o ok. 0,5 km rocznie. Migrują wzdłuż granicy między lodowcem a Wyspą Aleksandra, leżącą u południowo-zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego. Po raz pierwszy zobaczono je już w latach 70., ale tajemniczy ruch opisano dopiero w zeszłym roku. Artykuł na ten temat ukazał się w piśmie Geophysical Research Letters. Douglas MacAyeal z Uniwersytetu Chicagowskiego zlecił studentom cyfryzację zdjęć satelitarnych antarktycznych jezior. Jedna z członkiń zespołu, Claire LaBarbera (obecnie Cornell College), zauważyła, że z roku na rok zbiorniki przesuwają się w stosunku do poszczególnych elementów krajobrazu z prędkością 10-krotnie większą niż sam lodowiec, w dodatku w kierunku innym niż on. MacAyeal uważa, że dziwne zjawisko wiąże się z usadowieniem samego lodowca szelfowego, wciśniętego między Wyspę Aleksandra a Półwysep Antarktyczny. Model pokazał, że gdy lód przeciska się przez "szczelinę", powstają naprężenia, a jeziora tworzą się w obrębie minimów rozchodzących się w wyniku tego fal. Zewnętrzne krawędzie lodu ulegają pofałdowaniu - tworzą się wypukłości i niecki (jeziora leżą w nieckach). Ponieważ lodowiec wbija się w Wyspę Aleksandra pod kątem wypukłym, niecki z jeziorami zaczynają się przesuwać w stosunku do linii brzegowej.
-
Orzęsek Mesodinium chamaeleon jest, jak wskazuje jego nazwa, jak kameleon. I chodzi tu nie tylko o okresową zmianę barw, ale także o zawieszenie między byciem formą heterotroficzną (cudzożywną) a pozyskującą cukry w wyniku fotosyntezy. M. chamaeleon został odkryty w duńskiej zatoce Nivå przez zespół Øjvinda Moestrupa z Uniwersytetu Kopenhaskiego. Niektóre gatunki Mesodinium "pożyczają" chloroplasty od upolowanych glonów, głównie od kryptomonad. Orzęski zostawiają sobie nie tylko plastydy, ale i jądra komórkowe swoich ofiar, w których zachodzi transkrypcja mRNA białek potrzebnych do fotosyntezy. Dobrym przykładem takiej endosymbiozy jest np. M. rubrum. M. chamaeleon znajduje się w połowie drogi między cudzożywnością a endosymbiozą, zjadaniem czegoś i podtrzymywaniem tego przy życiu w swoim wnętrzu: ani nie zachowuje alg na zawsze, ani nie trawi ich od razu jak każdy inny głodny organizm. Na początku orzęsek przez kilka tygodni magazynuje glon, a gdy go wreszcie rozłoży, wykorzystuje jako dostarczyciela fotosyntetyzowanych cukrów. W zależności od tego, jaki glon - czerwony czy zielony, a może oba - znajduje się w jego wnętrzu, M. chamaeleon zmienia od czasu do czasu kolor. Gdy wiciowiec dostanie się do wnętrza orzęska przez cytostom, szybko trafia do wodniczki trawiącej. Nie dochodzi przy tym do odrzucenia wici ofiary, nie powstają też służące do obrony trichocysty. Następnie każda z wodniczek pełni rolę jednostki fotosyntetyzującej (każda zawiera chloroplast kryptomonady i jądro, a niektóre również mitochodria). Wchłonięte komórki zostają w końcu strawione. Ten rodzaj symbiozy różni się od występującej u innych Mesodinium pod tym względem, że komórki połkniętych kryptomonad długi czas pozostają niemal nietknięte. Na początku endosymbioza była zapewne dziełem przypadku, jednak bez odrobiny szczęścia nie mogło nawet być mowy o wielokomórkowych formach życia. W końcu gdyby nie uwięzione w jednokomórkowcach bakterie, nie powstałyby centra energetyczne w postaci mitochondriów. Patrząc zatem na to, co dzieje się we wnętrzu M. chamaeleon, powinno się dać odtworzyć zarówno początki endosymbiozy, jak i w pewnym sensie rozwój życia od form prymitywnych ku bardziej zaawansowanym.
-
Biały Dom dołączył do grona krytyków ustawy SOPA. W odpowiedzi na petycje składane na prowadzonej przez Biały Dom podstronie „We the People“, trzech wysokich rangą urzędników sprzeciwiło się ustawie. W złożonym przez nich oświadczeniu czytamy, że administracja prezydencka nie wesprze ustawy, która ogranicza wolność słowa, zwiększa zagrożenie cyberprzestępczością lub szkodzi dynamice internetu. Oświadczenie podpisali Victoria Espinel, odpowiedzialna w Białym Domu za prace nad przestrzeganiem praw własności intelektualnej, Aneesh Chopra, pierwszy Federalny Dyrektor ds. Technologicznych Stanów Zjednoczonych oraz Howard Schmidt, koordynator ds. bezpieczeństwa cyfrowego. Nie stwierdzili oni co prawda, że prezydent zawetuje ustawę gdyby została uchwalona, jednak określili kryteria, jakie zdaniem Białego Domu powinny być uwzględnione w ustawach antypirackich. Wydaje się, że w obecnej formie ani SOPA ani senacki Protect IP Act kryteriów tych nie spełniają. W oświadczeniu czytamy m.in.: walka z piractwem nie może nieść ze sobą ryzyka pojawienia się cenzury nakładanej na treści zgodnej z prawem i nie może negatywnie wpływać na innowacje. Na całym świecie otwartość internetu jest coraz ważniejszym warunkiem innowacyjności i jako taka musi być chroniona. By zminimalizować ryzyko, nowe przepisy muszą być precyzyjnie skierowane tylko przeciwko tym witrynom znajdującym się poza zasięgiem prawa USA, które dopuszczają się działań w oczywisty sposób sprzecznych z prawami w USA. Muszą też być [...] skierowanie wyłącznie przeciwko działaniom kryminalnym. [...] Proponowane przepisy nie mogą wpływać na architekturę internetu poprzez manipulowanie systemem DNS. Nasze analizy proponowanych w ustawie technik filtrowania DNS wskazują, że wystawiają one użytkowników na niebezpieczeństwo, a jednocześnie nie uniemożliwiają oferowania w internecie sfałszowanych towarów i usług.. Występujący w imieniu Białego Domu urzędnicy wezwali wszystkie zainteresowane strony do uchwalenia jeszcze w bieżącym roku rozsądnych przepisów, które dadzą prokuratorom i właścicielom praw intelektualnych narzędzia do walki z piractwem poza granicami USA, a jednocześnie będą zgodne z opisanymi powyżej zasadami.