KopalniaWiedzy.pl

Waymo, należąca do konglomeratu Alphabet (Google) firma zajmująca się autonomicznymi samochodami, pozwała do sądu Ubera, oskarżając go o kradzież tajemnic handlowych dotyczących rozwoju tego typu pojazdów. W pozwie złożonym przed Sądem Okręgowym w San Francisco, wymieniono kilku pracowników firmy Otto – którą Uber kupił w lipcu ubiegłego roku – o sprzeniewierzenie tajemnic handlowych Waymo i kradzież patentów. Otto w chwili przejęcia przez Ubera liczyła sobie zaledwie 6 miesięcy, a głównym powodem, dla którego została zakupiona była jej technologia LiDAR. Waymo twierdzi, że LiDAR ten charakteryzuje się uderzającym podobieństwem do jego własnego projektu LiDAR. Waymo odkryło, że jego były pracownik Anthony Levandowski pobrał ponad 14 000 poufnych plików zawierających opis różnych systemów sprzętowych, w tym projekty LiDAR. Sześć tygodni później Levandowski zrezygnował z pracy w Waymo i wraz ze znajomym założył firmę Otto. Waymo twierdzi również, że jeszcze inny z były pracowników – później zatrudniony w Otto a teraz w Uberze – również ukradł dane dotyczące technologii LiDAR, w tym listę dostawców sprzętu i szczegóły na temat produkcji. « powrót do artykułu

Naukowcy postanowili wykorzystać specjalnie szkolone psy do określania liczebności i rozmieszczenia gepardów w Liuwa–Mussuma Transfrontier Conservation Area w Prowincji Zachodniej w Zambii. Autorzy publikacji z Journal of Zoology porównywali skuteczność wykrywania gepardów przez psy i za pomocą tradycyjnego tropienia. Oprócz tego, by m.in. oszacować efektywną wielkość populacji, ekstrahowali i analizowali DNA z próbek odchodów. Dwie ekipy z psami przeszukały 2432 km2, które obejmowały 74 losowo rozmieszczone transekty. W 27 przypadkach odkryto odchody gepardów (potwierdziły to analizy genetyczne). Co istotne, nie udało się znaleźć żadnych tropów tych kotów. Zespół dr. Matthew S. Beckera z Zambijskiego Programu Mięsożerców oszacował, że zagęszczenie gepardów wynosi 5,9-6,6 na 1000 km2. Biorąc pod uwagę alarmujące spadki liczebności gepardów, potrzebujemy nowych metod monitorowania i oceny pozostałych populacji. Wiele z nich zajmuje odległe ekosystemy, co w najlepszym razie można uznać za problematyczne dla tradycyjnych technik - opowiada Baker, dodając, że psy po raz kolejny pokazały, że są skutecznymi "narzędziami" ochrony środowiska. « powrót do artykułu

W przypadku pacjentów z cukrzycą typu 2. i/lub nadciśnieniem przepisanie przez lekarza konkretnej liczby kroków i stosowanie krokomierza zwiększają o 20% liczbę wykonywanych dziennie kroków i zapewniają wymierne korzyści zdrowotne - niższy poziom cukru we krwi oraz mniejszą insulinooporność. Choć wiadomo, że co najmniej 30 min ćwiczeń dziennie zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, pewnych typów nowotworów i nadciśnienia, a regularne chodzenie może w przypadku chorych z cukrzycą typu 2. aż o 40% zmniejszyć śmiertelność i wskaźnik zdarzeń sercowych w ciągu następnego 10-lecia, ludzie nadal nie ruszają się tyle, co powinni. Jako lekarze musimy się zmierzyć z rzeczywistością i przyznać, że w przypadku wielu pacjentów mówienie, żeby się więcej ruszać, nie skutkuje. Sporo ludzi chce się więcej ruszać, ale trudno im zmienić nawyki. Celem naszego nowego badania było wykorzystanie liczby kroków niemal w roli leku - wyjaśnia dr Kaberi Dasgupta z McGill University. Dasgupta, która od lat interesuje się wpływem liczenia kroków na zdrowie, podkreśla, że nasza aktywność fizyczna jest często podzielona, dlatego mierzenie odległości bywa trudne. Licząc kroki, łatwiej jest [zaś] monitorować aktywność fizyczną; dotyczy to zwłaszcza osób, które nie biegają i nie chodzą na siłownię. W kanadyjskim badaniu wzięło udział 364 pacjentów i 74 lekarzy z różnych szpitali w Montrealu. Z Dasguptą współpracowały Stella Daskalopoulou i Ellen Rosenberg. Wszyscy kontynuowali leczenie, ale części przepisano dodatkowo liczbę kroków i dano pedometr. Okazało się, że po roku pacjenci z grupy eksperymentalnej robili dziennie średnio 1200 kroków więcej. U osób z cukrzycą typu 2. odnotowano spadek poziomu glukozy we krwi i zmniejszenie insulinooporności. Jeśli chcemy, by lekarze przepisywali aktywność fizyczną, musi to być zintegrowane z praktyką medyczną i dodane do zaleceń zdrowotnych. Tym właśnie zamierzamy się zająć w najbliższej przyszłości. By doświadczyć korzyści zdrowotnych, ludzie powinni robić co najmniej 10 tys. kroków dziennie. W przypadku osób przechodzących mniej niż 5 tys. kroków na dobę występuje wysokie ryzyko nadciśnienia i cukrzycy typu 2. « powrót do artykułu

Wdychanie resweratrolu spowalnia zmiany w płucach związane ze starzeniem. Badania prowadzono na myszach. Autorzy raportu z pisma Thorax wyjaśniają, że starzenie płuc, przejawiające się powiększeniem przestrzeni powietrznych i spadkiem funkcji, stanowi ważny czynnik ryzyka chorób przewlekłych. Wcześniej wykazano, że podany doustnie resweratrol, polifenol występujący głównie w skórkach winogron, ale także w orzeszkach ziemnych, morwie i czarnej porzeczce, wspiera metabolizm mięśni myszy. Choć niektóre z dostępnych terapii mogą zmniejszyć objawy, generalnie niewydolność płuc związana ze starzeniem jest nieodwracalna. Towarzyszy jej wysoka śmiertelność, będąca wynikiem podwyższonego ryzyka różnych chorób, w tym przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Pracując z szybko starzejącymi się myszami, zespół dr Barbary Driscoll ze Szpitala Dziecięcego w Los Angeles sprawdzał, czy za pomocą inhalacji można spowolnić zmiany degeneracyjne w płucach. Od wieku 2 miesięcy co miesiąc gryzoniom podawano przeztchawicowo resweratrol albo placebo (stosowano dawkę 1 mg na kg masy ciała). Po miesiącu od aplikacji ostatniej (3.) dawki naukowcy oceniali funkcje płuc, strukturę DNA, a także ekspresję genów zależnych od uszkodzeń w komórkach nabłonkowych typu II (wytwarzają one surfaktant, czyli substancję regulującą napięcie powierzchniowe, i uwalniają go pulsacyjnie do wyściółki pęcherzyków płucnych). Okazało się, że podawany profilaktycznie resweratrol może spowolnić tempo starzenia płuc, powiększenie przestrzeni powietrznych i uszkodzenie komórek nabłonkowych typu II. Choć naturalna deterioracja ludzkich płuc zachodzi na przestrzeni dziesięcioleci, generalnie uszkodzenie komórek jest analogiczne do tego, co dzieje się u wcześniaków, które doświadczają zespołu błon szklistych [przyczyną zespołu błon szklistych jest niedobór surfaktantu]. Głównym celem naszych badań jest zidentyfikowanie metody ochrony i wzmacniania niedojrzałych płuc jeszcze przed wystąpieniem uszkodzenia. « powrót do artykułu

Unia Europejska promuje – poprzez dopłaty – spalanie drewna w celu produkcji energii. Autorzy niezależnego raportu zauważają, że w ile w przypadku odpadów taka polityka może rzeczywiście zmniejszać emisję gazów cieplarnianych, to w praktyce coraz większe użycie drewna dla celów energetycznych tylko pogarsza sytuację i zwiększa emisję tych gazów. Spalanie drewna może być bardziej szkodliwe niż spalanie naturalnego gazu czy nawet węgla, jednak luki w systemie pomiaru emisji powodują, że całość można przedstawić w korzystnym świetle i kontynuować drogą, szkodliwą dla środowiska politykę. To niewłaściwe używanie publicznych pieniędzy. W ten sposób tworzy się zachęty do prowadzenia działań, które mają niekorzystny wpływ na klimat - mówi Duncan Brack z londyńskiego Chatham House, który stworzył omawiany raport. Pieniądze przeznaczane obecnie na dopłaty do spalania drewna lepiej przeznaczyć na rozwój energetyki wiatrowej i słonecznej. Powszechnie uważa się, że spalanie drewna nie przyczynia się do globalnego ocieplenie, jednak raport dowodzi, że to nieprawda. Po pierwsze podczas spalania drewna na każdą jednostkę wytworzonej energii powstaje więcej CO2, metanu i tlenku azotu niż ze spalania węgla. Ponadto wycinka drzew powoduje, że z ziemi uwalnia się węgiel. Do tego dochodzi też emisja z transportu i przetwarzania drewna. Wycinając lasy na cele energetyczne pozbywamy się drzew, które pochłaniają atmosferyczny dwutlenek węgla. Owszem, dwutlenek węgla emitowany przez spalanie drewna jest usuwany przez te drzewa, które zasadzimy w miejsce wyciętego lasu, jednak potrzeba aż 450 lat, by liczony tak bilans CO2 się zrównoważył. Tymczasem zmianom klimatycznym musimy zapobiegać już teraz, podkreślają autorzy raportu. Ci, którzy wspierają tzw. bioenergię twierdzą, że spalane jest tylko drewno odpadowe. Rzeczywiście z punktu widzenia emisji lepiej jest spalić drewno odpadowe niż węgiel. Problem jednak w tym, że odpadów drewnianych jest zbyt mało. Poza tym często zawierają one zbyt dużo brudu, popiołu i kory, by mogły trafić do elektrowni. Wycina się więc całe drzewa na potrzeby energetyczne. Oficjalne definicje odpadu są tak skonstruowane, że firmy otrzymujące pieniądze za spalanie drewna nie wahają się przed wycinką drzew, by je palić. Autorzy raportu nie znaleźli też dowodów na to, by – jak twierdzą entuzjaści palenia drewnem – wycięte drzewa były zastępowane innymi. Na przykład powierzchnia obszarów leśnych na południu USA, które są ważnym źródłem drewna spalanego w Europie, nie wzrasta. Specjaliści z Chatham House mówią, że konieczne są poważne zmiany. Po pierwsze, trzeba ściśle określić, co jest odpadem drzewnym, by uniemożliwić wycinkę i spalanie drzew na potrzeby energetyczne. Po drugie, należy lepiej badać i dokumentować emisję gazów cieplarnianych związaną z tym procesem tak, by poprzez manipulowanie danymi nie można było wykazać, że spalanie drewna jest zawsze bardzie korzystne niż spalanie gazu czy węgla. « powrót do artykułu

Zjadanie ponad 5 porcji warzyw i owoców dziennie (najlepiej 10) daje olbrzymie korzyści, zmniejszając ryzyko zawału, udaru, nowotworów i wczesnego zgonu. Generalnie im więcej ich jest w naszej diecie, tym lepiej. Naukowcy z różnych instytucji, w tym Imperial College London, przeanalizowali wyniki 95 badań nad spożyciem warzyw i owoców z całego świata; w sumie objęły one ok. 2 mln osób. Okazało się, że chociaż już 5 porcji ze standardowych zaleceń żywieniowych zmniejszało ryzyko chorób, największe korzyści płynęły ze zjadania 800 g warzyw i owoców dziennie (ponieważ jedna porcja jest definiowana jako 80g, oznacza to aż 10 porcji). Autorzy publikacji z International Journal of Epidemiology wyliczyli, że gdyby ludzie rzeczywiście zjadali 10 porcji warzyw/owoców dziennie, można by w ten sposób zapobiec ok. 7,8 mln przedwczesnych zgonów. Brytyjczycy i inni sprawdzali też, jaki rodzaj owoców i warzyw zapewnia najlepszą ochronę przed danym typem choroby. Okazało się, że przed chorobami sercowo-naczyniowymi, udarem i wczesnym zgonem chronią: jabłka i gruszki, owoce cytrusowe, sałaty i zielone warzywa liściaste, np. szpinak czy cykoria oraz warzywa krzyżowe, w tym brokuły, kapusta i kalafior. Ryzyko nowotworów zmniejszają zaś: zielone warzywa, takie jak szpinak czy groszek, żółte warzywa, np. papryki i marchewki, a także warzywa krzyżowe. Analizując wpływ różnej liczby porcji, naukowcy zauważyli, że nawet spożywanie zaledwie 200 g (2,5 porcji) warzyw/owoców dziennie wiązało się ze spadkiem ryzyka choroby serca, udaru, chorób sercowo-naczyniowych, nowotworów ogółem i przedwczesnego zgonu o, odpowiednio, 16, 18, 13, 4 i 15%. W przypadku 10 porcji warzyw i owoców dziennie ryzyko chorób serca spadało o 24%, a ryzyko udaru aż o 33%. W przypadku chorób sercowo-naczyniowych, nowotworu i przedwczesnego zgonu statystyki wyglądały równie dobrze, bo ryzyka zmniejszyły się o, odpowiednio, 28, 13 i 31%. We wszystkich przypadkach porównań dokonywano do osób, które w ogóle nie jadły warzyw i owoców. Nie rozważano spożycia powyżej 800 g dziennie, bo takiej ilości nie uwzględniło żadne z wziętych pod uwagę studiów. Odnosząc się do potencjalnych mechanizmów wyjaśniających zaobserwowane związki, dr Dagfinn Aune podkreśla, że owoce i warzywa zmniejszają poziom cholesterolu i ciśnienie. Oprócz tego sprzyjają zdrowiu naczyń i układu odpornościowego. Przyczyną może być [korzystny] złożony skład. Znajduje się w nich np. wiele przeciwutleniaczy, co przekłada się na zmniejszenie uszkodzeń DNA, a więc i spadek ryzyka nowotworu. Doktor dodaje, że warzywa krzyżowe zawierają glukozynolany, które wykazują działanie chemoprewencyjne. Częste ich spożywanie może zapobiegać rozwojowi raków piersi, prostaty czy żołądka. Wg naukowca, owoce i warzywa korzystnie wpływają też na mikrobiom jelit. Aune podkreśla, że efektów nie da się odtworzyć w tabletce. Dzieje się tak zapewne przez bogaty skład owoców i warzyw i wzajemne oddziaływania składników. W ramach analiz naukowcy wzięli poprawkę na różne czynniki, w tym wagę, palenie, poziom aktywności fizycznej i ogólną dietę, ale korzystny wpływ warzyw i owoców nadal się utrzymywał. Powinniśmy dalej badać wpływ konkretnych rodzajów warzyw i owoców oraz metod ich przygotowania/obróbki. Musimy się także przyjrzeć związkom warzyw/owoców i przyczyn zgonu innych niż nowotwór i choroby sercowo-naczyniowe. Tak czy siak, nasze studium wyraźnie pokazuje, że duże spożycie warzyw i owoców zapewnia olbrzymie korzyści zdrowotne i że powinniśmy zwiększyć ich udział w diecie. « powrót do artykułu

Przed 5000 lat doszło do wielkiej migracji ze Stepu Pontyjskiego na teren Europy. Najnowsze badania genetyczne wskazują, że wśród migrujących niemal nie było kobiet. Tymczasem 4000 lat wcześniej, podczas fali migracji, wraz z którą do Europy trafiło rolnictwo, bogato reprezentowane były obie płci. Różnice w obu migracjach wskazują na różne procesy społeczne i kulturowe, które legły u ich podstaw. Ostatnie badania genetyczne pokazały, że dla składu ludnościowego Europy szczególnie ważne były dwie fale migracji. Pierwsza to ta sprzed 9000 lat, gdy z Anatolii trafiło tutaj rolnictwo, druga to migracja ze Stepu Pontyjskiego sprzed 5000 lat. Teraz naukowcy z Uniwersytetu w Uppsali i Uniwersytetu Stanforda zbadali genom 20 ludzi pochodzących ze wczesnego neolitu i 16 osób, które żyły na przełomie epoki kamienia i brązu. Badania prowadzono pod kątem specyficznego chromosomu X oraz autosomów. Wykazały one, że wbrew dotychczasowej hipotezie o patrylokalności [to system społeczny zgodnie z którym rodzina mieszka w pobliżu rodziców męża - red.] wielu społeczności rolnicznch nie ma dowodów na występowanie tego zjawiska wśród migrantów, którzy we wczesnym neolicie przynieśli rolnictwo do Europy. Jednak w przypadku migracji ze Stepu Pontyjskiego widoczna jest olbrzymia przewaga mężczyzn. Mattias Jakobsson, profesor genetyki z Uniwersytetu w Uppsali mówi, że na jedną migrującą kobietę przypadało wówczas około 10 migrujących mężczyzn. Dowody wskazują na trwającą wiele pokoleń migrację, co wyklucza możliwość, by wspomniana różnica w liczebności obu płci miała miejsce podczas jednej tylko fali migracyjnej. Z badań wynika zatem, że podczas wcześniejszej migracji przemieszczały się prawdopodobnie całe rodziny. Podczas gdy ta późniejsza była migracją mężczyzn. « powrót do artykułu

Teleskop Kosmiczny Spitzera znalazł pierwszy znany nam system pozasłoneczny, w którym siedem planet wielkości Ziemi okrąża tę samą gwiazdę. Trzy z tych planet znajdują się w ekosferze, czyli w takiej odległości od gwiazdy, która pozwala na istnienie wody w stanie ciekłym na powierzchni planety skalistej. Wszystkie z siedmiu planet mogą posiadać ciekłą wodę – wiele zależy tutaj od właściwości ich atmosfery – jednak największe szanse na jej występowanie są na trzech wspomnianych wcześniej planetach. Odkrycie to może mieć duże znaczenie dla poszukiwania życia. Odpowiedź na pytanie czy jesteśmy sami to jeden z priorytetów nauki. Odnalezienie tak wielu planet w ekosferze to znaczący krok w kierunku udzielenia na nie odpowiedzi - stwierdził Thomas Zurbuchen z NASA Science Mission Directorate. System TRAPPIST-1, nazwany tak od chilijskiego teleskopu Transiting Planets and Planetesimals Small Telescope, znajduje się w odległości około 40 lat świetlnych od Ziemi, w Gwiazdozbiorze Wodnika. Po raz pierwszy zauważono go w maju 2016 roku, gdy naukowcy używający TRAPPIST poinformowali o odkryciu trzech planet. Teleskop Spitzera, przy pomocy kilku teleskopów naziemnych, potwierdził istnienie dwóch z tych planet i odkrył pięć kolejnych. Spitzer umożliwił też wykonanie pomiarów wielkości planet oraz szacunków ich mas, co z kolei pozwoliło na określenie ich gęstości. Na podstawie dotychczas uzyskanych danych naukowcy przypuszczają, że wszystkie planety systemu TRAPPIST-1 są skaliste. Masa siódmej, najbardziej oddalonej od gwiazdy macierzystej, nie została jeszcze oszacowana. Niewykluczone, że to zimy lodowy świat. Siedem cudów TRAPPIST-1 to pierwsze planety wielkości Ziemi krążące wokół tego typu gwiazdy. Są one również najlepszym celem przyszłych badań składu atmosfery egzoplanet i poszukiwania w niej wody - mówi Michael Gillon z Uniwersytetu w Liege. Gwiazda TRAPPIST-1 to ultrazimny karzeł. Jest ona tak chłodna, że płynna woda może znajdować się na planetach krążących bardzo blisko niej. Wszystkie siedem planet okrążają gwiazdę w odległości mniejszej niż Merkury okrąża Słońce. Planety są bardzo blisko samej gwiazdy i siebie nawzajem. Ktoś, kto stanąłby na powierzchni jednej z tych planet prawdopodobnie mógłby zobaczyć struktury geologiczne planet sąsiednich. Planety te przynajmniej czasem muszą wydawać się obserwatorowi większe niż Księżyc oglądany z powierzchni Ziemi. Niewykluczone też, że planety – z powodu oddziaływania sił pływowych swojej gwiazdy – obracają się względem niej synchronicznie. Jeśli tak, to na jednej ich półkuli panuje wieczny dzień, a na drugiej wieczna noc. Występowanie takiego zjawiska byłoby związane z niezwykłymi, niewystępującymi na Ziemi wzorcami pogodowymi, jak silne wiatry wiejące pomiędzy półkulami i ekstremalne zmiany temperatury. Do obserwacji planet układu TRAPPIST-1 zaprzęgnięto też Teleskop Hubble'a, który bada cztery z nich, w tym trzy znajdujące się w ekosferze. Hubble poszukiwał atmosfery podobnej do tej, jaka występuje na Neptunie. W przypadku dwóch planet najbliższych gwieździe takiej atmosfery nie zaobserwowano, co zwiększa prawdopodobieństwo, że są to planety skaliste. System jest też badany przez teleskop Keplera. Spitzer, Hubble i Kepler pozwolą nie tylko dowiedzieć się więcej o TRAPPIST-1 ale posłużą również do zaplanowania obserwacji systemu przez Teleskop Kosmiczny Jamesa Webba (JWST). Ma on trafić w przestrzeń kosmiczną już w przyszłym roku. JWST, największy teleskop umieszczony przez człowieka w przestrzeni kosmicznej, będzie w stanie wykryć wodę, metan, tlen, ozon i inne molekuły występujące w atmosferze planet pozasłonecznych. Przeanalizuje też temperaturę na powierzchni i ciśnienie. Wszystkie te dane pozwolą na określenie, czy planeta nadaje się do zamieszkania. « powrót do artykułu

Wysiłek, który trzeba włożyć w zrobienie czegoś, wpływa na to, jak o tym myślimy. Naukowcy z Uniwersyteckiego College'u Londyńskiego (UCL) wyjaśniają, że mamy tendencję, by rzeczy trudniejsze do osiągnięcia postrzegać jako mniej pociągające. Mózg przekonuje nas, byśmy wierzyli, że nisko wiszący owoc naprawdę jest najbardziej dojrzały. Odkryliśmy, że koszt działania nie tylko wpływa na zachowanie, ale i zmienia percepcję - opowiada dr Nobuhiro Hagura. W eksperymencie wzięły udział 52 osoby, które miały rozstrzygnąć, czy chmura kropek na ekranie przesuwa się w lewo, czy w prawo. Werdykt zgłaszano, przesuwając rączkę trzymaną odpowiednią dłonią. Kiedy psycholodzy stopniowo zwiększali opór towarzyszący przesuwaniu jednej z rączek, przez co trudniej było nią manipulować, pojawiało się odchylenie percepcyjne. Ochotnicy unikali odpowiedzi wymagającej większego wysiłku. Jeśli obciążenie dodawano do lewej dźwigni, ludzie częściej stwierdzali, że kropki przemieszczały się w prawo (taki osąd trochę łatwiej było wyrazić). Co ważne, badani nie mieli świadomości wzrostu obciążenia. Ich układ ruchowy dostosował się do nowych warunków, wywołując przy okazji zmianę postrzegania. Tendencja do unikania decyzji wymagającej [większego] wysiłku utrzymywała się nawet wtedy, gdy ochotników poproszono, by osąd komunikować na głos [...]. [Jednym słowem] stopniowa zmiana wysiłku wkładanego w odpowiedź doprowadziła do zmiany w interpretacji bodźców wzrokowych przez mózg. Zmiana zaszła automatycznie, bez świadomości czy celowej strategii - dodaje dr Hagura. Tradycyjnie naukowcy zakładali, że układ wzrokowy zapewnia dane percepcyjne, a układ ruchowy po prostu wyraża decyzje bazujące na danych zmysłowych, nie wpływając na same decyzje. Nasze eksperymenty sugerują jednak alternatywną hipotezę: że reakcje motoryczne wykorzystywane do wyrażania decyzji mogą wpływać na decyzje dot. tego, co widzimy. Większość strategii zmiany zachowania koncentruje się na sprzyjaniu pożądanym działaniom, ale uzyskane przez nas wyniki sugerują, że zwiększając "pracochłonność" zachowania, można [z kolei] zmniejszyć prawdopodobieństwo, że ludzie będą postrzegać świat w dany sposób. Niewykluczone, że umieszczając słoik z ciastkami wysoko na półce, rodzice sprawiają, że dla bawiącego się na podłodze dziecka wyglądają one mniej apetycznie. « powrót do artykułu

W bieżącym roku czekają nas nie jedna a dwie duże aktualizacje Windows 10. Dotychczas wiedzieliśmy, że w kwietniu Microsoft opublikuje Creators Update. W jej ramach do najnowszego OS-u trafi wiele nowych funkcji, a koncern z Redmond szczególnie mocno chwali się całkowicie nowym Paintem 3D oraz wbudowanym w system wsparciem dla okularów do wirtualnej rzeczywistości. Teraz dowiedzieliśmy się, że nie będzie to jedyna tegoroczna duża aktualizacja Windows. Już po Creators Update a przed końcem roku ma pojawić się Redstone 3. O nowej aktualizacji niewiele wiadomo, ponad to, że jej celem stanie się interfejs Windows 10. Po zainstalowaniu ma być on bardziej spójny, prostszy i pojawić się w nim ma więcej animacji. Windows 10 Redstone 3 ma również domyślnie wspierać microsoftowe HoloLens. Na razie nie wiadomo, kiedy w nasze ręce trafi Redstone 3. Raczej nie będzie to szybko po Creators Update, zatem można przypuszczać, że poczekamy na nią do ostatniego kwartału bieżącego roku. « powrót do artykułu

Gdy paleontolodzy z Uniwersytetów w Bristolu i Lund oraz Królewskiego Muzeum Ontario badali skamieniałość przechowywaną w muzeum od połowy lat 90., znaleźli pozostałości olbrzymiego wieloszczeta. Websteroprion armstrongi miał największe szczęki, jakie kiedykolwiek odnotowano u zwierzęcia tego rodzaju. Mają ponad centymetr długości i są widoczne gołym okiem. Autorzy publikacji z pisma Scientific Reports podkreślają, że zazwyczaj mierzą one parę milimetrów i muszą być badane pod mikroskopem. Mimo że W. armstrongi znamy tylko ze szczęki, na podstawie zestawień z żyjącymi gatunkami można powiedzieć, że zwierzę miało nawet metr długości. Naukowcy porównują W. armstrongi do takich współczesnych wieloszczetów, jak polujący z zasadzki Eunice aphroditois, który w skrajnych przypadkach może mieć nawet 3 m długości. Gigantyzm [...] to urzekająca i ekologicznie ważna cecha, zazwyczaj związana z różnymi korzyściami i dominacją konkurencyjną. U robaków morskich jest on słabo zrozumiany. Nigdy nie zademonstrowano go też u gatunku kopalnego. Nowy gatunek to unikatowy przykład gigantyzmu wieloszczetów z paleozoiku [...] - wyjaśnia Mats Eriksson z Uniwersytetu w Lund. Badany materiał został zebrany w czerwcu 1994 r. przez Dereka K. Armstronga ze Służby Geologicznej Ontario, który został opuszczony z helikoptera, by zbadać skały i skamieniałości z odsłoniętej czasowo wychodni z wyspy Bushy. W nazwie Websteroprion armstrongi uhonorowano Armstronga i Alexa Webstera, basistę z deathmetalowego zespołu Cannibal Corpse (wg naukowców, można go bowiem z powodzeniem nazwać gigantem gitary). « powrót do artykułu

Eksperci z firmy Kaspersky ostrzegają, że skutki ataku złośliwego kodu Mirai – który bierze na cel urządzenia z Linuksem i tworzy z nich botnet – mogą być groźniejsze, niż się początkowo wydawało. Specjaliści odkryli bowiem złośliwy kod na Windows, który najpierw infekuje pecety z systemem z Redmond, a następnie korzysta z nich by wyszukać urządzenia z Linuksem i zainfekować je kodem Mirai. Zdaniem pracowników Kaspersky'ego twórca kodu atakującego Windows ma większą wiedzę i umiejętności niż twórca Mirai. Wskazuje to, że osoba bądź osoby stojące za złośliwym kodem dla Windows mają własne plany dotyczące wykorzystania linuksowego botnetu stworzonego przez Mirai. Bazujący na Windows kod rozprzestrzeniający Mirai jest bardziej złożony i solidny niż kod Mirai, jednak większość użytych w nim technik i funkcji liczy sobie kilka lat - stwierdzają eksperci. Na szczęście sposób działania nowego kodu jest ograniczony. Może on zarazić kodem Mirai tylko te linuksowe urządzenia typu internet-of-things, które sa podatne na atak brute force za pomocą Telnetu, stwierdzają pracownicy Kaspersky'ego. Wszystko wskazuje na to, że twórca kodu na Windows pochodzi z Chin. Język użyty w kodzie, fakt, iż został on skompilowany na chińskiej wersji systemu, że serwery go hostujące znajdują się na Tajwanie oraz fakt, iż kod został podpisany certyfikatami skradzionymi chińskim firmom wskazuje na jego pochodzenie z Państwa Środka. W bieżącym roku windowsowy kod zarażający Mirai zaatakował około 500 systemów. Nie jest to dużo, ale warto zauważyć, że ofiary pochodzą przede wszystkim z państw rozwijających się, które mocno inwestują w IoT. Wśród ofiar nowego kodu są systemy z Indii, Wietnamu, Arabii Saudyjskiej, Chin, Iranu, Brazylii, Maroka, Turcji, Malawi, Mołdowy, Rosji, Egiptu, Kolumbii czy Bangladeszu. Eksperci obawiają się, że to może być dopiero początek, a wkrótce do rozprzestrzeniania Mirai za pomocą Windows może wziąć się ktoś o naprawdę dużych umiejętnościach i zasobach. Tymczasem znany bloger Brian Klebs uważa, że twórcą kodu Mirai jest amerykański student. « powrót do artykułu

Specjaliści z Cincinnati Children's Hospital Medical Center pomogli w ratowaniu odwodnionej Fiony - wcześniaka hipopotama nilowego z Cincinnati Zoo. Fiona urodziła się 24 stycznia, 6 tygodni przed terminem. Jej matką jest 17-letnia Bibi. Przedstawiciele ogrodu zoologicznego podkreślają, że po urodzeniu samiczka ważyła zaledwie 13 kg, a to połowa poprzedniej najniższej wagi urodzeniowej przedstawiciela jej gatunku. Prawidłowy zakres wagi wynosi 25-54 kg, a Fiona nawet po miesiącu nie waży jeszcze 25 kg. Opiekunowie samiczki napisali na blogu, że w zeszłym tygodniu zaczęła ona ząbkować, przez co karmienie butelką stało się nieprzyjemne. Hipopotamiczka wyglądała na coraz bardziej chorą i stała się ospała. Wtedy właśnie z pomocą przyszło Cincinnati Children's Hospital Medical Center. Wcześniaki mają bardzo cienkie i niestabilne żyły, [...] które mogą nie wytrzymać podawania kroplówki. Na szczęście tuż obok znajduje się światowej klasy centrum medyczne z całym oddziałem przeznaczonym do radzenia sobie z trudnymi naczyniami - opowiada Christina Gorsuch, kurator działu ssaków. Dwie specjalistki z oddziału naczyniowego pojawiły się w piątek (17 lutego) w zoo z usg. i założyły cewnik dożylny. Choć po 30 min naczynie pękło, udało się znaleźć odpowiednią żyłę głęboką w jednej z nóg. Po 5 kroplówkach Fiona czuje się trochę lepiej. Nadal dużo śpi, ale ponownie zaczęła jeść z butelki i ma okresy [...] aktywności. Cewnika jej na razie nie wyjęto. Opiekunowie zajmują się Fioną w pobliżu rodziców Bibi i Henry'ego, tak by zwierzęta mogły się cały czas słyszeć i czuć swój zapach. To nie pierwsza sytuacja, kiedy Cincinnati Children's Hospital Medical Center pomagało zoo z jakimś zwierzęciem. W 2015 r. w związku z problemem z oczami wykonano tu tomografię i rezonans magnetyczny mrównika afrykańskiego. « powrót do artykułu

Raz wrzucona do Internetu informacja nie ginie, choć niektórzy czasem pewnie by tego chcieli. Jak odnaleźć pierwotnego nadawcę danej informacji? Dlaczego plotki urastają do rangi najważniejszej wiadomości dnia, a istotne dla świata newsy giną w gąszczu informacji? No i gdzie to wszystko miało swój początek? Badają to fizycy z Politechniki Warszawskiej. Użytkownicy Internetu w samej tylko wyszukiwarce Google zadają około 40 tysięcy zapytań w ciągu sekundy, co daje około 1,3 biliona zapytań rocznie. W ciągu minuty na Facebooku pojawia się 2,5 miliona postów, w tym samym czasie do Sieci zostaje wrzuconych 300 tys. tweetów, a na Instagramie przybywa 220 tys. nowych zdjęć. Z Sieci korzystają 3 mld ludzi – ilość wyprodukowanych przez nich informacji jest wręcz nieprawdopodobna. Proces rozprzestrzeniania się tych informacji i odnajdywania miejsca, w którym dana wiadomość pojawiła się po raz pierwszy, badają naukowcy pod kierownictwem prof. dr. hab. inż. Janusza Hołysta z Politechniki Warszawskiej. Badania są prowadzone w ramach projektu "RENOIR - Reverse EngiNeering of sOcial Information pRocessing" ("Inżynieria odwrotna przetwarzania informacji społecznej"), finansowanego z funduszy UE z programu Horyzont 2020 "Marie Skłodowska-Curie Actions" (umowa nr 691152). Od fizyki do socjologii Dlaczego fizycy zajmują się tak, wydawałoby się, odległą od ich głównych zainteresowań dziedziną? Myśląc o Twitterze czy Facebooku, trzeba pamiętać, że są to dość specyficzne media, w których jesteśmy zarówno konsumentem, jak i producentem informacji – tłumaczy prof. Janusz Hołyst. To, co jest w nich najważniejsze, to to, że informacje pochodzące od innych użytkowników, jeśli nas zainteresują, możemy przesyłać dalej. Codziennie na Twitterze kilkadziesiąt milionów tweetów jest dalej przekazywanych w oryginalnej formie (tzw. retweety), a liczba komunikatów, które zawierają informacje przetworzoną z innych tweetow jest trudna do oszacowania. Ta sieć połączeń przypomina bardzo specyficzny układ nerwowy. A sieci neuronowe były badane przez fizyków już w latach 80. XX wieku – przypomina badacz. I dodaje jeszcze, że podobnie jak sieć nerwowa połączenia między użytkownikami Twittera też ciągle się zmieniają. Jak pokazują analizy przeprowadzone u jednego z partnerów projektu, na Uniwersytecie Stanforda, powstawanie i zanikanie połączeń między użytkownikami Twittera jest skorelowane z profilami zainteresowań poszczególnych użytkowników i ich aktywnością. Kto to pierwszy powiedział? Profesora Hołysta najbardziej interesuje problem odnalezienia źródła informacji w tak ogromnej sieci połączeń, jaką jest Internet. Zazwyczaj dane informacje docierają do nas, ponieważ wiele osób przed nami zdecydowało, że są one, z jakiegoś powodu, interesujące – mówi naukowiec. Często jest jednak bardzo trudno znaleźć ich pierwotne źródło (patrz rysunek). Schematyczne przedstawienie jednego z problemów rozwiązywanych w projekcie RENOIR. Informacja w sieci złożonej została wysłana z ukrytego dla nas źródła (okrąg czerwony) i dociera do różnych węzłów w różnych czasach t (ciemniejsze kolory odpowiadają późniejszym czasom). Jak znaleźć źródło, znając jedynie czasy dotarcia informacji do wybranych obserwatorów (zielone okręgi)? To jest pierwszy problem, z jakim zmierzą się uczestnicy tego projektu. Naukowcy chcą stworzyć metodę, która pozwoli zidentyfikować pierwotne źródło informacji, nawet w tak dynamicznym środowisku. Ważne jest także to, aby dowiedzieć się, jakimi drogami informacja dotarła do czytelnika, dzięki ilu użytkownikom Twittera czy Facebooka dowiedzieliśmy się o pewnym fakcie. Ostatni problem to odnalezienie odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób te informacje rozprzestrzeniają się w sieci mediów społecznościowych? Do tej pory, żeby lepiej zrozumieć media społecznościowe stosowano modele zapożyczone z epidemiologii. Określają one naszą podatność (w tym przypadku na wiadomość), sprawdzają, czy jesteśmy "zainfekowani" lub czy może już się jesteśmy "odporni" na daną informację. Taki model nie uwzględnia jednak specyfiki mediów społecznościowych. Kto ma informację, ten ma zyski Wyniki projektu RENOIR mogą mieć praktyczne zastosowanie przy planowaniu kampanii reklamowych. Zrozumienie, w jaki sposób informacja o danym produkcie będzie docierać do konsumentów, to klucz do opracowania skutecznych działań promocyjnych. Ważne jest budowanie sieci wpływowych liderów opinii (influencerów). Chodzi o to, aby trafić z informacją nie do wielu osób, ale to tego odbiorcy, który będzie nią na tyle zainteresowany, żeby przekazać ją dalej – tłumaczy prof. Janusz Hołyst. Kto ma informację, ten ma władzę Mając taką wiedzę, można sterować informacjami tak, aby dopasować profil wiadomości do zainteresowań i oczekiwań użytkownika i w ten sposób znacznie zwiększyć skuteczność przekazu. W tym miejscu pojawia się pytanie o moralny aspekt tych badań i wykorzystania, opracowanych w ich wyniku, metod. Internet, jak żadne inne medium wcześniej, dał użytkownikom dostęp do niemal nieograniczonej ilości informacji. Czy jawne nią sterowanie nie spowoduje publicznego oburzenia? Nie oszukujmy się, że w Internecie nie ma w tej chwili zorganizowanych akcji, które celowo zniekształcają informacje – podkreśla prof. Hołyst. Mamy z tym do czynienia, szczególnie podczas kampanii wyborczych. Od wielu lat komitety wyborcze inwestują ogromne pieniądze we wpływowych blogerów, którzy zasiewają sieć informacjami o kandydatach. W ostatniej kampanii prezydenckiej w USA posunięto się jednak o krok dalej. Metody automatycznego tworzenia portretów psychologicznych indywidualnych wyborców (tzw. mikrotargeting) wykorzystano do stworzenia setek tysięcy różnych wersji listów dopasowanych do różnych odbiorców zachęcających do głosowania na danego kandydata. Wykorzystano tutaj metody psychometrii i dużych zbiorów danych (Big Data), opracowane m.in. na Uniwersytecie Stanforda. Pierwsze wyniki Mamy już pierwsze ciekawe efekty naszych badań – zdradza prof. Janusz Hołyst. Mgr inż. Jan Chołoniewski, jeden z naszych doktorantów biorących udział w projekcie, tak zainteresował swoim warsztatem badawczym Słoweńską Agencję Prasową, że zleciła mu ona opracowanie programu do analizy odbioru w różnego typu mediach komunikatów z tej Agencji. Wersja beta tego programu pomyślnie przeszła testy przeprowadzone przez dziennikarzy Agencji i jest nawet szansa na komercjalizację takiego narzędzia. Mgr inż. Robert Paluch, inny z naszych doktorantów, opracował podczas pobytu w USA nowy algorytm odszukiwania ukrytego źródła informacji, który jest wielokrotnie szybszy od dotychczas znanych programów. Są również nieplanowane korzyści z tego projektu. Na Wydziale Fizyki przygotowywane jest otwarcie od przyszłego roku nowej specjalności Eksploracja danych i modelowanie interdyscyplinarne, gdzie część zajęć będzie bezpośrednio związana z badaniami prowadzonymi w projekcie RENOIR. Do projektu włączyli się również pracownicy i doktoranci z Wydziałów MiNI oraz EiTI. W ten sposób powstało międzywydziałowe seminarium poświęcone problemom eksploracji danych w mediach informacyjnych i organizowana jest wspólną platforma badawcza w tym obszarze na Politechnice Warszawskiej. To nie pierwszy projekt koordynowany przez naukowca z Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej dotyczący Internetu. Wcześniej profesor badał rozprzestrzenianie się emocji w Sieci. W projekcie RENOIR, oprócz Politechniki Warszawskiej, biorą udział: Politechnika Wrocławska, Uniwersytet Stanforda i Instytut Politechniczny Rensselaer (USA), Słoweńska Agencja Prasowa oraz Instytut Józefa Stefana (Słowenia) i Uniwersytet Technologiczny Nanyang (Singapur). Koszt projektu to ponad 1,3 mln euro. Dzięki temu pracownicy i doktoranci z PW mogą spędzić na stażąch naukowych w placówkach partnerskich za granicą łącznie 98 miesięcy. Na ostateczne wyniki projektu musimy poczekać jeszcze 3 lata. Ciekawe, jak do tego czasu zmieni się Internet. « powrót do artykułu

Po raz pierwszy w historii zorganizowano zawody dwóch komputerów kwantowych. Jeden z prototypów został zbudowany przez IBM-a, drugi przez naukowców z University of Maryland. Obie maszyny pracują w różny sposób, jednak można je porównywać, gdyż identycznie przetwarzają algorytmy. Rozpoczęto więc eksperyment, prowadzony pod kierunkiem Chrisa Monroe'a z University of Maryland, ma odpowiedzieć na pytanie, który z nich działa szybciej i jest dokładniejszy. Oba komputery korzystają z pięciu kubitów czyli kwantowych bitów. W maszynie IBM-a są one reprezentowane przez pięć pętli z nadprzewodzącego materiału, w którym krąży prąd kontrolowany przez mikrofale. Komputer z University of Maryland wykorzystuje pięć jonów iterbu umieszczonych w pułapce elektromagnetycznej, którymi manipuluje się za pomocą lasera. Przeprowadzenie eksperymentu stało się możliwe po tym, jak IBM otworzył architekturę swojego kwantowego procesora, co umożliwiło osobom z zewnątrz jego programowanie. Wcześniej mogli go programować wyłącznie naukowcy z laboratorium, które go zbudowało. Zasadnicze problemy z komputerami kwantowymi, takie jak trudność w utrzymaniu superpozycji i probabilistyczna natura mechaniki kwantowej powodują, że obecnie tego typu maszyny nie mogą być używane jako komputer ogólnego przeznaczenia. Być może nigdy takimi się nie staną. Jednak fakt, że wykonują one obliczenia jednocześnie, a nie jedno po drugim powoduje, iż są znacznie szybsze od klasycznych komputerów. Podczas wspominanego eksperymentu na każdej z maszyn uruchomiono zestaw algorytmów i porównywano wyniki ich działania. Okazało się, że maszyna z University of Maryland była dokładniejsza, udzielając prawidłowej odpowiedzi średnio w 77,1% przypadków. Komputer IBM-a udzielił 35,1% prawidłowych odpowiedzi. Był on jednak około 1000-krotnie szybszy niż komputer uniwersytecki. Widoczne tutaj różnice wynikają z bardzo delikatnej natury stanów kwantowych. W maszynie z Maryland każdy jon mógł wchodzić w interakcje z każdym innym jonem, co czyniło całość bardziej stabilną. W komputerze IBM-a interakcja pomiędzy nadprzewodzącymi pętlami odbywała się za pośrednictwem pętli centralnej, co powodowało, że stany kwantowe były bardziej narażone na zdestabilizowanie. IBM już poinformował, że najnowsza wersja jego maszyny korzysta z większej liczby połączeń pomiędzy kubitami, co czyni całość bardziej stabilną. Zbudowanie użytecznego kwantowego komputera nie będzie łatwa. Maszyna taka musi zostać wyposażona w tysiące kubitów, a dodawanie każdego kubitu oznacza, że utrzymanie stabilnych stanów kwantowych staje się coraz trudniejsze. Jednak, jak zauważa fizyk Simon Benjamin z University of Oxford, eksperyment z udziałem dwóch komputerów to bardzo dobry sygnał. Przez długi czas tego typu urządzenia były tak niedoskonałe, że nie było możliwe porównanie dwóch pięciokubitowych komputerów. To znak, że technologia staje się coraz bardziej dojrzała. « powrót do artykułu

Najnowsze fińskie badania epidemiologiczne sugerują, że kobiety w ciąży powinny unikać lukrecji gładkiej (Glycyrrhiza glabra). Już od jakiegoś czasu wiadomo, że glicyryzyna z korzenia tej rośliny nasila działanie hormonu stresu kortyzolu. Dzieje się tak, bo jest ona silnym inhibitorem łożyskowej 11β-dehydrogenazy hydroksysteroidowej typu 2., która stanowi "barierę" dla glikokortykoidów matki, a więc m.in. kortyzolu. Kortyzol jest co prawda istotny dla rozwoju płodu, ale jak wiele różnych związków, działa korzystnie tylko w umiarkowanych ilościach. Zespół dr Katri Räikkönen z Uniwersytetu Helsińskiego odkrył, że glicyryzyna może mieć długoterminowy wpływ na rozwój dzieci. Autorzy publikacji z American Journal of Epidemiology porównywali 378 dzieci w wieku ok. 13 lat, których matki w czasie ciąży spożywały "duże ilości" lub "niewiele/wcale" lukrecji. Dużą ilość zdefiniowano jako ponad 500 mg, a niewielką jako mniej niż 249 mg glicyryzyny tygodniowo. Pięćset miligramów glicyryzyny znajduje się w ok. 22,6 dag lukrecji. Finowie oceniali, czy spożycie glicyryzyny przez matki wiąże się z różnymi czynnikami, w tym z funkcjonowaniem endokrynnym, problemami psychiatrycznymi czy zdolnościami poznawczymi ich dzieci. Okazało się, że córki matek zjadających duże ilości glicyryzyny były wyższe, cięższe i miały wyższy wskaźnik masy ciała. Bliżej im było do dorosłego wzrostu i znajdowały się na bardziej zaawansowanym etapie dojrzewania. I córki, i synowie takich kobiet mieli o 7 punktów niższy iloraz inteligencji oraz słabszą pamięć. Prawdopodobieństwo występowania u nich ADHD okazało się zaś 3,3-krotnie wyższe. Między grupami nie wykryto różnic w poziomie kortyzolu. Naukowcy uważają, że kobiety w ciąży lub planujące ciążę powinny być informowane o szkodliwym wpływie produktów zawierających glicyryzynę. W Finlandii w styczniu ubiegłego roku Narodowy Instytut Zdrowia i Dobrostanu opublikował zalecenia żywieniowe, w których lukrecja została umieszczona w kategorii produktów niezalecanych dla ciężarnych. « powrót do artykułu

W największym chińskim jeziorze słodkowodnym Poyang trwa wyścig z czasem. Ponad 80 ratowników poszukuje ciężko rannego morświnka bezpłetwego. Pomaga im ponad 2000 rybaków, którzy mają dać znać, jeśli zauważą zwierzę. W Chinach żyje mniej niż 1000 morświnków bezpłetwych. To przypominające delfina zwierzę jest rzadsze niż panda wielka. Każdego roku liczba morświnków spada o 13,7%. Zwierzę po raz pierwszy zauważono 5 lutego. Na zdjęciach widać, że w jego grzbiecie tkwi duży hak rybacki. Później niejednokrotnie je widziano, a wokół haka pojawiły się objawy infekcji. Jeśli morświnek zostanie schwytany zostanie poddany leczeniu. Niewykluczone, że trafi do Wuhan, stolicy prowincji Hubei, gdzie pomogą mu specjaliści z Instytutu Hydrobiologii Chińskiej Akademii Nauk. Za szybkie znikanie morświnka bezpłetwego odpowiadają, oczywiście, ludzie. Zwierzęciu zagrażają połowy ryb, statki, nowe budowle oraz wydobywanie piasku z Jangcy. Chińskie władze dopiero w 2014 roku uznały morświnka za zagrożonego, a w roku 2016 powstał plan ochrony gatunku. Mimo to nie przerwano wielu prac, których kontynuowanie zagraża morświnkowi. Co gorsza sytuację zwierzęcia mogą pogorszyć plany władz prowincji Jiangxi, które chcą wybudować całą serię śluz wodnych pomiędzy jeziorem Poyang i Jangcy w celu utrzymania poziomu jeziora w zimie. Jezioro Poyang ma zwykle powierzchnię około 3500 kilometrów kwadratowych. Jednak działalność człowieka, a w szczególności budowa Zapory Trzech Przełomów spowodowała dramatyczne niekorzystne zmiany. Powierzchnia jeziora zawsze zmniejszała się w miesiącach zimowych, ale to, co nastąpiło w 2012 roku było bezprecedensową katastrofą. Jezioro, które jest bardzo ważnym miejscem dla migrujących ptaków, w tym dla krytycznie zagrożonego żurawia białego, a w przeszłości znane było z bogactwa ryb i krewetek, niemal wyschło. Wody zaczęło w nim ubywać o 54 dni wcześniej niż zwykle i powierzchnia Poyang skurczyła się do zaledwie 200 kilometrów kwadratowych. Stąd też pomysł na budowę śluz. Jednak może się okazać, że dobiją one przyrodę jeziora. « powrót do artykułu

Na Politechnice Wrocławskiej powstanie pierwszy na świecie miniaturowy mikroskop elektronowy MEMS, wytworzony przy użyciu technik mikroobróbki krzemu i szkła. Będzie to przenośne urządzenie o wymiarach kilku centymetrów, które da nam obraz o wysokiej rozdzielczości i kontraście – mówi dr hab. Anna Górecka-Drzazga, prof. PWr. Mikroskop będzie można wykorzystać do badania próbek biologicznych, potrzebnych m.in. we wczesnej diagnostyce nowotworów. Klasyczne mikroskopy elektronowe to urządzenia próżniowe, które mają duże wymiary, są ciężkie i drogie i dlatego pracują jedynie w wyspecjalizowanych laboratoriach – wyjaśnia prof. Górecka-Drzazga z Wydziału Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki PWr. Dodaje, że obecny rozwój technik MEMS (Mikro-Elektro-Mechaniczny System), umożliwia miniaturyzację wielu urządzeń. Współczesne samochody, telefony komórkowe, cyfrowe aparaty fotograficzne i wiele innych sprzętów działa właśnie dzięki mikrosystemom, czyli miniaturowym czujnikom i aktuatorom wyposażonym w nowoczesną elektronikę – mówi profesor. Spójna technologia Wyjaśnia, że w kilku ośrodkach naukowych na świecie podejmuje się próby zminiaturyzowania poszczególnych elementów mikroskopu, ale nikomu jeszcze nie udało się połączyć wszystkich komponentów w jedną funkcjonalną całość. Problemem jest opracowanie spójnej technologii, a co najważniejsze wytworzenie wysokiej próżni w bardzo małej objętości. My część z tych trudności mamy już za sobą, dzięki naszym wcześniejszym badaniom – tłumaczy prof. Górecka-Drzazga. W jej zespole badawczym w Zakładzie Mikroinżynierii i Fotowoltaiki opracowano pierwszą na świecie jonowo-sorpcyjną pompę próżniową MEMS. To naprawdę duże osiągnięcie. Nawet pompa opracowana w Instytucie Technologicznym w Massachusetts (MIT), której działanie bazuje na tym samym zjawisku, nie wytwarza wysokiej próżni – twierdzi profesor. Dodaje, że ten innowacyjny wynalazek został już w Polsce opatentowany. Naukowcy postanowili spróbować połączyć mikropompę z innymi miniaturowymi urządzeniami, czyli najpierw opracować mikroskop elektronowy MEMS, a w przyszłości lampę rentgenowską czy spektrometr mas. Wszystko na jednym chipie Chcemy wszystkie elementy mikroskopu zaprojektować w postaci urządzeń MEMS i zintegrować je na jednym chipie. Wykorzystamy do tego technologię, którą mamy już dobrze opracowaną, czyli zastosujemy techniki formowania przestrzennych struktur w krzemie i szkle. Źródłem elektronów będzie krzemowa katoda pokryta nanorurkami węglowymi, do tego dołączymy kolumnę elektronooptyczną, składającą się z kilku odizolowanych elektrycznie krzemowych elektrod. To one będą sterować skupieniem wiązki elektronów na badanej próbce – tłumaczy prof. Górecka-Drzazga. Dalsze części mikroskopu to komora obserwacyjna na próbkę z bardzo cienką, przezroczystą dla elektronów membraną, układ rejestrujący obraz i wspominana już pompa próżniowa. Intensywne prace nad mikroskopem rozpoczęły się na początku roku w ramach projektu Opus 11, finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki. Profesor Politechniki Wrocławskiej otrzymała na jego realizację ponad milion złotych. W skład zespołu badawczego wchodzą: dr Michał Krysztof, dr Tomasz Grzebyk i doktorant Piotr Szyszka. Pamiętajmy, że są to badania podstawowe. Wykonamy wersję demonstracyjną urządzenia, którego parametry na pewno nie będą jeszcze optymalne – zaznacza prof. Anna Górecka-Drzazga. Dodaje, że produkowanie takiego urządzenia na skalę masową wymagałoby powołania międzynarodowego konsorcjum. Polski przemysł niestety nie inwestuje w rozwój mikrosystemów – dodaje szefowa grupy badawczej z PWr. « powrót do artykułu

Słonie afrykańskie leśne (Loxodonta cyclotis) żyjące w Gabonie są szybko wybijane przez kłusowników, którzy przybywają głównie z Kamerunu. Autorzy publikacji z Current Biology przestawiają zatrważające statystyki. Wg nich, w ciągu dekady gabońska populacja L. cyclotis zmniejszyła się o ponad 80% (zginęło ok. 25 tys. słoni). Przez to, że Gabon jest uznawany za miejsce zamieszkania największej pozostałej przy życiu populacji słoni leśnych, ssaki te mają o wiele większe kłopoty niż dotąd sądzono. [...] Nie możemy dłużej zakładać, że duże i położone na uboczu obszary chronione uratują zwierzęta. Kłusownicy pójdą tam, gdzie mogą coś zyskać, dlatego transgraniczne kłusownictwo stanowi zagrożenie dla gatunków, a dla ich ochrony kluczowe są wspólne działania wielu zainteresowanych stron. Zwierzęta przechodzą przez granicę, myśliwi również - podkreśla John Poulsen z Duke University i Agencji Parków Narodowych Gabonu. W 2014 r. biolodzy szacowali liczbę słoni leśnych z i w okolicy Parku Narodowego Minkébé na podstawie odchodów. Później porównali statystyki do liczb określonych w analogiczny sposób w 2004 r. Choć spodziewali się spadków wielkości populacji, wyniki ich zaszokowały. Wg specjalistów, najważniejszym krokiem w działaniach na rzecz ratowania słoni leśnych jest zmniejszenie zapotrzebowania na kość słoniową. Ogłoszony niedawno chiński zakaz handlu kością słoniową [do końca br. Państwo Środka chce całkowitego zakazu przetwarzania i handlu] to nieoceniony krok w dobrym kierunku. Społeczność międzynarodowa musi wywierać nacisk na pozostałe kraje, które zezwalają na ten proceder [...]. By zakończyć rzeź, potrzebujemy funduszy i woli politycznej. Mimo wszystko Poulsen wierzy, że słonie leśne przetrwają, choć zapewne tylko na ograniczonych obszarach na terenie dobrze chronionych parków narodowych. Spadek ich liczebności nie pozostanie jednak bez wpływu. Słonie są inżynierami ekosystemu. Odgrywają ważną rolę w roznoszeniu nasion czy obiegu składników odżywczych [...]. Nie mamy pojęcia, jak wyeliminowanie słoni z dużych połaci lasów Afryki Środkowej wpłynie na ich skład i strukturę [...]. « powrót do artykułu

Conus regius, niewielki ślimak z Morza Karaibskiego, używa trucizny podczas polowania. Być może produkowana przezeń substancja stanie się alternatywą wobec opioidowych środków przeciwbólowych. Opioidy potrafią uśmierzyć bardzo silny ból, jednak ma to swoją cenę przede wszystkim w postaci rozwoju uzależnienia. Tymczasem jedna z substancji obecna w jadzie Conus regius blokuje ból szlakiem odmiennym od szlaku opioidowego, a przeciwbólowy efekt utrzymuje się nawet po usunięciu wspomnianej substancji z organizmu. Mowa tutaj o RgIA. Badacze z University of Utah wykazali, że receptor nAChR działa jak receptor bólowy, a stworzony przez naukowców RgIA4 jest w stanie go zablokować. W ten sposób znaleziono kolejną, jedną z niewielu, substancji potencjalnie zdolnych do uśmierzania chronicznego bólu. Co ważne eksperymenty na myszach wykazały, że korzystny efekt utrzymuje się długo po zniknięciu substancji przeciwbólowej z organizmu. RgIA4 nie działa szybko. Do uśmierzenia bólu dochodzi dopiero po 4 godzinach od podania leku. Jednak ból blokowany jest przez co najmniej 72 godziny. Szczególnie interesujące jest tu działanie prewencyjne. Chroniczny ból jest trudny w leczeniu. Ten związek może przede wszystkim zapobiegać pojawieniu się bólu oraz pozwolić na opracowanie nowych terapii u pacjentów, u których ból już się pojawił - mówi profesor psychiatrii Michael McIntosh. Uczeni chcieli sprawdzić czy związek będzie działał na ludziach. w tym celu stworzyli 20 jego różnych odmian. Okazało się, że RgIA4 idealnie pasuje do receptora nAChR. Następnie przetestowali go na myszach. Zwierzętom podano chemioterapeutyk, który powoduje odczuwanie intensywnego zimna oraz wywołuje znaczną nadwrażliwość na dotyk. Myszy, którym nie podano RgIA4 odczuwały ból. Te, którym lek podano, nie odczuwały go, podobnie jak myszy, które genetycznie zmodyfikowano tak, by brakowało im receptora bólu. Większość dostępnych obecnie środków przeciwbólowych działa na bardzo ograniczoną liczbę szlaków i nie są one w stanie uśmierzyć chronicznego bólu. RgIA4 działa za pośrednictwem zupełnie nowego szlaku, co otwiera nowe możliwości w leczeniu bólu. Sądzimy, że lek stworzony na podstawie tej substancji może zmniejszyć zapotrzebowanie na opioidy - mówi profesor McIntosh. « powrót do artykułu

NASA informuje o odkryciu żywych mikroorganizmów, które od 60 000 lat pozostają uwięzione w krysztale znalezionym w kopalnii w Meksyku. Penelope Boston z Instytutu Astrobiologii NASA stwierdziła, że mikroorganizmy te prawdopodobnie przystosowały się do diety składającej się z siarczynów, manganu oraz tlenku miedzi. Mają one istotne znaczenie dla rozumienia ewolucji mikroorganizmów na naszej planecie - powiedziała pani Boston podczas konferencji Amerykańskiego Towarzystwa na rzecz Postępu w Nauce. Mikroorganizmy znaleziono w kopalni ołowiu, cynku i srebra w meksykańskim stanie Chihuahua. Kopalnia ta jest znana z występowania olbrzymich kryształów. Niektóre z nich mają długość 15 metrów. W kryształach z kopalni Naica znaleziono około 100 rodzajów mikroorganizmów – w większości bakterii – które pozostają w nich uwięzione od 10 do 60 tysięcy lat. Większość z tych mikroorganizmów nie jest znana nauce. Odkrycie mikroorganizmów, które potrafią przetrwać tak długo w tak niekorzystnych warunkach daje nadzieję, na znalezienie życia pozaziemskiego. Z drugiej jednak strony pokazuje, że pozaziemskie mikroorganizmy mogą np. przetrwać podróż na zewnątrz pojazdu kosmicznego, a to oznacza, iż mogą zostać przypadkowo zawleczone na Ziemię. Podróż może też odbyć się w drugą stronę, co rodzi niebezpieczeństwo, że zanieczyścimy inne planety ziemskimi mikroorganizmami. NASA sterylizuje swoje pojazdy i ich wyposażenie przed wystrzeleniem, jednak zawsze istnieje ryzyko, że wyjątkowo odporne organizmy przetrwają tę operację. Jak możemy być pewni, że życie, które ewentualnie odkryjemy w kosmosie, nie będzie życiem zawleczonym tam przez nas samych? - zastanawia się Boston. « powrót do artykułu

Bing i Google podpisały kodeks etyczny, zgodnie z którym będą utrudniały internautom dostęp do nielegalnie udostępnianych treści chronionych prawem autorskim. Użytkownikom korzystającym z wyszukiwarek trudniej będzie znaleźć pirackie filmy, muzykę czy nielegalnie transmitowane wydarzenia sportowe. Nowe rozwiązania wejdą w życie w ciągu najbliższych miesięcy. Wspomniany kodeks został stworzony w Wielkiej Brytanii i nie jest jasne, czy wyszukiwarki wdrożą go również poza tym krajem. Można się jednak spodziewać, że nawet jeśli ograniczą jego działanie do brytyjskich wersji swoich usług, to podobne rozwiązania szybko zaczną pojawiać się również w innych krajach. Eddy Leviten, dyrektor generalny organizacji Alliance for Intellectual Property stwierdził: "Czasem ludzie szukają czegoś i mogą nieświadomie trafić na witrynę zawierającą pirackie treści. Chcemy być pewni, że najwyżej wśród wyników wyszukiwania będą te witryny, które oferują legalne treści. Chodzi tutaj zarówno o ochronę internautów, jak i o ochronę twórców". « powrót do artykułu

Powstał pierwszy kontrolowalny przełącznik DNA, który reguluje przepływ prądu w cząsteczce. Amerykanie już planują następne badania, dzięki którym przybliżą się do DNA-nanourządzeń. Wcześniej ustalono, że w DNA możliwy jest transport ładunku, by jednak dysponować użytecznym urządzeniem, trzeba móc go włączać i wyłączać. Osiągnęliśmy ten cel, modyfikując DNA chemicznie. Zmodyfikowane DNA można tak przystosować, by spełniało ono rolę sondy mierzącej reakcje na poziomie pojedynczej cząsteczki. W ten sposób zyskujemy unikatową metodę badania ważnych procesów, np. chorobowych albo zachodzących w ramach fotosyntezy [...] - wyjaśnia Nongjian Tao z Uniwersytetu Stanowego Arizony. Przełącznik DNA kontroluje strumień elektronów (naukowcy porównują go do kranu). Wcześniej zespół Tao dokonał kilku odkryć, które pozwoliły lepiej zrozumieć i bardziej precyzyjnie manipulować przepływem prądu przez DNA. Amerykanie sprawili, że DNA zachowywało się w różny sposób: elektrony albo przemieszczały się w falach zgodnych z mechaniką kwantową, albo "skakały jak króliki", podobnie jak w kablach miedzianych. W ramach najnowszego studium ekipa Tao zastąpiła cytozynę - jedną z zasad azotowych nukleotydów - antrachinonem (Aq), który może podlegać odwracalnemu utlenianiu i redukcji (czyli, odpowiednio, tracić i przyjmować elektrony). Spektroskopia NMR i analiza dynamiki molekularnej podobnej struktury sugerują, że Aq "mości się" na przyległej parze GC, a pierścień niesparowanej guaniny spoczywa na pierścieniu Aq. Podczas eksperymentów ze skaningowym mikroskopem tunelowym DNA umieszczano między dwiema elektrodami; kontrolowano pole elektryczne i mierzono zdolność przewodzenia prądu przez Aq-DNA. Naukowcy odkryli, że Aq wpleciony pomiędzy 2 guaniny stanowi miejsce przeskoku, a jego orbital π nakłada się na orbitale sąsiednich zasad. Kontrolując przewodnictwo DNA, można było włączać i wyłączać przepływ prądu. Gdy Aq zyskiwał najwięcej elektronów (w najbardziej zredukowanym stanie), najlepiej przewodził prąd, dzięki czemu ekipa dokładnie zmapowała go w 3D. W ten sposób ustalono, w jaki sposób kontroluje on status elektryczny DNA. « powrót do artykułu

Pierwszy wyścig autonomicznych samochodów zakończył się wypadkiem. Roborace został zorganizowany podczas zawodów Formuły E w Buenos Aires. Naprzeciwko siebie stanęły dwa autonomiczne pojazdy. Niestety, jeden z nich nie ukończył wyścigu. Zbyt agresywnie wszedł w zakręt i uderzył w barierę energochłonną. Drugi z pojazdów dojechał do mety. Pomimo niepowodzenia warto odnotować, że pojazdy na tyle sprawnie komunikowały się, iż nie zderzyły się ze sobą. Ponadto ten, który dotarł do mety ominął psa, który wszedł na tor. Maksymalna prędkość tego pojazdu sięgnęła 187 km/h. Organizatorze Roborace chcą w przyszłości znaleźć 10 zespołów, które – korzystając z podobnej technologii – zbudują własne autonomiczne samochody i wystawią je do wyścigu. Również i on zostanie zorganizowany przy okazji zawodów Formuły E. Oba pojazdy, które wzięły udział w pokazie, były wersjami zaprezentowanego w ubiegłym roku DevBota. Korzystały z podobnego sprzętu i oprogramowania, które w przyszłości może zostać wykorzystane podczas prawdziwych wyścigów autonomicznych samochodów. Pojazdy były też wyposażone w miejsce dla kierowcy. W ostatecznej wersji pojazdów go nie będzie. Podczas Mobile World Congress w Barcelonie dyrektor wykonawczy Roborace, Denis Swierdłow zdradzi szczegóły dotyczące planów firmy. Wiadomo też, że Roborace będzie obecna podczas kolejnych zawodów Formuły E, które odbędą się 1 kwietnia w Mexico City. « powrót do artykułu

Rosyjsko-szwedzki zespół spowolnił starzenie za pomocą nowego związku: sztucznego przeciwutleniacza SkQ1, który obiera na cel mitochondria. Związek opracował prof. Władimir Skulaczew z Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. M.W. Łomonosowa. Eksperymenty prowadzono na genetycznie zmodyfikowanym szczepie myszy, wyhodowanym przez naukowców ze Szwecji. Do genomu gryzoni wprowadzono mutację, która znacznie nasilała mutagenezę w mitochondriach. Prowadziło to do przyspieszenia starzenia i wczesnego zgonu. Takie myszy żyły krócej niż rok (zwykle przeżywają ponad 2 lata). Autorzy publikacji z pisma Aging zaobserwowali, że mutacja sprzyjała rozwojowi wielu chorób związanych z wiekiem. Począwszy od 100. dnia życia, jednej grupie zmutowanych myszy do wody dodawano niewielkie (ok. 12-mg) dawki SkQ1; naukowcy zakładali, że związek ochroni komórki przed reaktywnymi formami tlenu (RFT). Druga grupa myszy dysponowała czystą wodą. Różnice między grupami uwidoczniły się w wieku 200-250 dni. Myszy z grupy kontrolnej szybko się starzały: chudły, miały niższą temperatura ciała, a wskutek osteoporozy ich kręgosłup tracił swój normalny kształt. Zaobserwowano też łysienie, pocienienie skóry, a w przypadku samic zaburzenia rui. Oprócz tego zmniejszyła się mobilność i zużycie tlenu. Rosjanie i ich koledzy z Uniwersytetu w Sztokholmie stwierdzili, że w grupie leczonej SkQ1 zjawiska te uległy spowolnieniu, a część w ogóle nie wystąpiła. Badania te są cenne zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia. Po pierwsze, demonstrują kluczową rolę powstających w mitochodriach RFT w procesie starzenia ssaków. Po drugie, torują drogę nowym metodom leczenia starzenia za pomocą przeciwutleniaczy obierających na cel mitochondria - podkreśla Skulaczew. Obecnie Skulaczew pracuje nad lekami z SkQ1 w składzie. Krople do oczu Visomitin pojawiły się już na rynku w Rosji, a w USA znajdują się w 2. fazie badań klinicznych. Doustna postać preparatu przechodzi w Rosji testy kliniczne. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, wg naukowców, w ciągu 2-3 lat będzie dopuszczona do użytku. « powrót do artykułu