Qion

Wydaje się, że hipoteza Gupty nie wytrzyma krytyki. Aby uzasadnić swoje tezy przywołuje on inne herezje pojawiające się 100 lat temu jak zmienność stałych fizycznych takich jak prędkość światła w próżni oraz stałej grawitacyjnej. Sugeruje on także, że model ΛCDM Wszechświata ("Λ"- ciemna energia, "CDM" - zimna ciemna materia) został dzięki obserwacjom JWST tzw. "niemożliwych galaktyk" właśnie złamany. Tymczasem obserwacje galaktyki NGC 1277 wskazują, że chociaż CDM nie jest równomiernie rozmieszczona, a niektóre galaktyki takie jak NGC 1277 mogą być nawet jej pozbawione, to jednak obalają alternatywną hipotezę MOND o zmiennej stałej grawitacyjnej w zależności od odległości gwiazd od jądra galaktyki.

Kwestia światowych zasobów litu z uwzględnieniem jego wykorzystania jako surowca do produkcji trytu została omówiona szczegółowo w komentarzach do artykułu: Kopalnia Wiedzy - Rozpoczęto montaż reaktora termojądrowego ITER

Wydaje się, że rower elektryczny jest obecnie bezpieczniejszym pojazdem niż hulajnoga elektryczna uwzględniając zarówno długofalowe skutki ich użytkowania jak i zwiększone ryzyko wypadku spowodowane czynnikami zewnętrznymi w przypadku hulajnóg jak np. nierównościami nawierzchni. Do negatywnych skutków długofalowych użytkowania hulajnóg elektrycznych można zaliczyć możliwość powstania syndromu cieśni nadgarstka (ang. CTS - Carpal Tunnel Syndrome) jak i większe ryzyko zaburzeń pracy serca w postaci arytmii spowodowanymi gorszym tłumieniem drgań w hulajnogach.

Wczesne galaktyki karłowate także posiadały większą ilość ciemnej materii w postaci halo: https://beta.nsf.gov/news/astronomers-detect-dark-matter-halo-around-ancient-dwarf-galaxy Prawdopodobnie została ona ściągniętą grawitacyjnie przez bardziej masywne obiekty w centralnych obszarach tych galaktyk. Że względu na stosunkowo mniejszą ilość DM i mniejsze odległości niż w przypadku dużych galaktyk proces ten mógł zachodzić intensywniej, a ponadto jak postulują niektórzy astronomowie DM mogła ulegać anihilacji we wnętrzach tzw. ciemnych gwiazd.

Tak niska efektywność nie jest do pozazdroszczenia tym bardziej, że przedstawiciele Audi już w 2015 roku twierdzili, że opracowali proces produkcji e-diesla z H20, CO2 i energii elektrycznej charakteryzujący się sprawnością równą stosunkowi energii uzyskanej z e-diesla do energii elektrycznej włożonej na poziomie 50%. Przyjmując przeciętną 15% sprawność ogniw fotowoltaicznych uzyskuje się efektywność wykorzystania energii słonecznej do produkcji e-diesla na poziomie 0,15*50% = 7,5% http://euanmearns.com/the-thermodynamic-and-economic-realities-of-audis-e-diesel/

Klasyczna elektroliza jest nawet nazywana alkaliczną. W przypadku elektrolizy roztworów wodorotlenków na katodzie wydziela się wodór, a na anodzie tlen. Ten sposób jest wykorzystywany do produkcji tlenu, np. na atomowych okrętach podwodnych podczas długiego zanurzenia. W przypadku elektrolizy chlorku sodu zamiast tlenu na anodzie powstawał będzie gazowy chlor, bardzo toksyczny dla ludzi. Przedstawiony przeze mnie sposób w poprzednim poście nawiązuje do klasycznej elektrolizy alkalicznej. Są już opracowane nowsze wydajniejsze sposoby elektrolizy osiągające sprawność kilkudziesięciu procent takie jak elektroliza membranowa, czy wysokotemperaturowa. Tania i wydajna produkcja wodoru | NOVEL Project | Results in brief | FP7 | CORDIS | European Commission (europa.eu) Ekologiczne wytwarzanie wodoru na skalę przemysłową pozwoli na dekarbonizację gospodarki Europy | GrInHy Project | Results in brief | H2020 | CORDIS | European Commission (europa.eu) Sprawność elektrolizy nie będzie miała większego znaczenia w produkcji składnika paliwa termojądrowego jakim jest deuter, gdyż wydajność fuzji przekracza tysiące razy proces pozyskiwania energii z tradycyjnego utleniania/spalania wodoru. Bez uzupełniania NaCl elektroliza chlorku sodu w roztworze wodnym po pewnym czasie także stanie się elektrolizą alkaliczną po związaniu wszystkich anionów chlorkowych w chlor gazowy. Aniony wodorotlenowe OH- będą powstawać cały czas w wyniku rozpuszczania się sodu tworzącego się wokół katody. Wodór powstaje wówczas w wyniku chemicznej reakcji rozpuszczania sodu. Produkcja wodoru i tlenu nie wymaga w tym wypadku dostarczania dodatkowych ilości sodu.

JET jest reaktorem doświadczalnym chłodzonym wodą nie przewidywanym do długiej pracy podczas reakcji jądrowej. ITER będzie wyposażony w efektywniejszy płaszcz chłodzący z ciekłego litu, w którym w wyniku bombardowania neutronami będzie powstawał także jeden ze składników paliwa jakim jest tryt. Drugiego składnika paliwa jakim jest deuter dostarczy np. elektroliza roztworu ciężkiej wody i ługu sodowego. Nie temperatura, lecz promieniowanie neutronowe stanowi największy i nierozwiązany problem przyszłych komercyjno-przemysłowych reaktorów fuzyjnych

Obecnie działające tokamaki są zbyt małe aby przekroczyć 100% granicę efektywności energetycznej ze względu na ograniczone możliwości wytworzenia odpowiednio silnego pola magnetycznego. Z tego względu powstał projekt olbrzymiego 500 MW reaktora fuzyjnego ITER, w którym utopiono dziesiątki miliardów euro, dającego przynajmniej matematyczne szanse na kilkukrotne przekroczenie granicznej wartości współczynnika skuteczności. Tak droga inwestycja, nawet jeśli spełni swoje oczekiwania, nie rozwiąże kryzysu energetycznego ze względu na olbrzymie koszty nakładów na jego budowę jak i utrzymanie w ruchu - erozja osłon reaktora wywołana promieniowaniem neutronowym. Z tego względu, głównie w USA brane są pod uwagę inne niż tokamaki rozwiązania efektywniejszych małych reaktorów rektorów kompaktowych, których technologia dopiero zaczyna raczkować.

Nic nie wskazuje, aby były to inne procesy. Ciśnienie wewnątrz Słońca 237 mld bar jest znacznie wyższe niż ciśnienie 5,3 mld bar powstałe w kompresowanym materiale podczas detonacji termojądrowej, a temperatura wewnątrz naszej gwiazdy też jest niemała bo około 15,4 mln K. To właśnie ciśnienie wewnątrz Słońca umożliwia przebieg procesów termojądrowych przy 6-7 krotnie niższej temperaturze wewnątrz niż 100 mln K podczas wybuchu bomby wodorowej. Takie parametry pozwalają na syntezę cięższych pierwiastków niż wodór czy hel wewnątrz gwiazdy. Owszem powstały hipotezy tzw. ciemnych gwiazd, wewnątrz których anihilują cząstki i antycząstki ciemnej materii, lecz wiem, że nie należysz do zwolenników tej teorii. Poza tym gwiazdy te miałyby istnieć w początkowym etapie ewolucji wszechświata.

Dlaczego tak uważasz, jeśli w najpotężniejszej zdetonowanej Car-bombie o mocy 50 Mt współczynnik skuteczności podczas wybuchu termojądrowego przekroczył aż 32?

Artykuł raczej umacnia koncepcję ciemnej materii, lecz wskazuje, że może nie być tak jednorodna jak zakładaliśmy wcześniej. Opisywana galaktyka na pewno ma w centrum czarną dziurę wokół której wirują gwiazdy i gaz, lecz ruch gazu w AGC 114905 można wyjaśnić na podstawie oddziaływań grawitacyjnych widzialnej materii zgodnie ze standardowymi równaniami newtonowskimi, a koncepcje alternatywne takie jak MOND czy zaproponowane hipotetyczne "pożeranie" czasoprzestrzeni przez czarną dziurę nie znajdują tu zastosowania.

Potencjalne zastosowania otwierają się w technice wojskowej, np. w celu stworzenia efektywniejszej powłoki w technologii stealth w pojazdach niewykrywalnych dla radaru.

Wykonuje się to w reaktorach powielających na prędkich neutronach, które są stosunkowo mało stabilne i ze względu na ryzyko awarii wykorzystywane rzadko. Taki reaktor znajdował się też w elektrowni w Fukushimie. Wielkiego postępu w konstrukcji paneli nie widać. Nadal mają sprawność oscylującą w okolicach kilkunastu procent I nie zmienia się to od dziesięcioleci. Efekt skali w Polsce dotyczy tylko indywidualnych użytkowników, którzy decydują się na miniinstalacje, których maksymalny koszt wynika z maksymalnego dofinansowania rządowego, czyli można uznać że ogólny udział tych instalacji w generacji mocy kraju jest raczej niszowy. W Polsce nie ma pustyni poza Pustynią Błędowską, a zatem wnioskuję, że wielkoskalowe instalacje fotowoltaiczne raczej tu nie powstaną i jesteśmy skazani na atom. Żaluzje są chyba niepotrzebne - wystarczy przerwa w obwodzie elektrycznym i prąd przestanie płynąć. Rząd ogólnoświatowy jak na razie nie powstał. Kto miałby finansować i budować elektrownie słoneczne np. w ubogich krajach afrykańskich oraz transkontynentalne linie przesyłowe? Kraje te także potrzebują terenów do rozwoju rolnictwa i zdarza się, że wycinają lasy deszczowe. Odbywa się to jednak z niewielką sprawnością i jest stosunkowo kosztowne. Dotychczas powstały zakłady eksperymentalne w Dreźnie finansowane przez Audi.

Energetyka słoneczna ma swoje ograniczenia, które przyjmują postać „wąskich gardeł” w przeciwieństwie do energetyki opartej na wykorzystaniu paliw generujących CO2 jak i odpady promieniotwórcze w przypadku elektrowni jądrowych. https://ecavo.com/solar-energy-disadvantages/ W odległej przyszłości pojawią się być może nowe możliwości jak np. budowa wind kosmicznych w tym również na Księżyc pozwalająca na stworzenie ogromnych elektrowni słonecznych na Srebrnym Globie oraz tzw. stref Dysona w przestrzeni wokółziemskiej, a do tego czasu instalacja słoneczna będzie opłacalna głównie dla indywidualnego użytkownika posiadającego dom jednorodzinny o wystarczającej powierzchni solidnego dachu lub powierzchni do zagospodarowania w ogrodzie oczywiście przy wykorzystaniu dotacji rządowych. Do najważniejszych ograniczeń fotowoltaiki należy zaliczyć: - bardzo duży koszt początkowy budowy instalacji; - niska sprawność paneli fotowoltaicznych od 15 do max. 22% w przypadku najnowszych technologii; - często problemy z wyborem lokalizacji instalacji fotowoltaicznej, np. niewystarczająca powierzchnia dostępnych nieużytków do wygenerowania odpowiedniej mocy elektrycznej, co wiąże się z dokonywaniem trudnych proekologicznych wyborów pomiędzy budową instalacji, a np. zalesianiem obszaru nieużytku; ryzyko zniszczenia instalacji w wyniku działania burzy, huraganu itp.; trudności z budową elektrowni słonecznych na obszarach pustynnych ze względu na niestabilny grunt uniemożliwiający zbudowanie odpornej konstrukcji na działanie wiatru, erozję paneli i duże zmniejszenie wydajności w wyniku pokrycia paneli pustynnym pyłem; - duże zmiany docierającego strumienia promieniowania słonecznego pomiędzy miesiącami wiosenno-letnimi, a jesienno-zimowymi w krajach o umiarkowanym klimacie, a także niestabilność wytwarzanej mocy spowodowana pogodą; - problemy z magazynowaniem energii słonecznej w okresach najsilniejszego nasłonecznienia i konieczność wygenerowania dodatkowej mocy w okresach jesienno-zimowych z innych źródeł