KopalniaWiedzy.pl

W książce "Sztuczna inteligencja. Co każdy powinien wiedzieć" Jerry Kaplan analizuje złożone problemy dotyczące sztucznej inteligencji, posługując się jasnym, nietechnicznym językiem. Zastanawia się: • Czy maszyny naprawdę mogą przewyższyć ludzką inteligencję? • Jak sztuczna inteligencja wpłynie na nasze miejsca pracy i dochody? • Czy robot może świadomie popełnić przestępstwo? • Czy maszyna może być świadoma albo posiadać wolną wolę? Wiele systemów sztucznej inteligencji uczy się teraz z doświadczenia i podejmuje działania wykraczające poza zakres tego, do czego zostały pierwotnie zaprogramowane. W związku z tym rodzą się kłopotliwe pytania, na które społeczeństwo musi znaleźć odpowiedź. • Czy naszemu osobistemu robotowi należy pozwolić stać za nas w kolejce albo zmusić go do zeznawania przeciwko nam w sądzie? • Czy tylko my ponosimy wyłączną odpowiedzialność za wszystkie jego działania? • Jeśli załadowanie umysłu do maszyny okaże się możliwe, czy to nadal będziemy my? Odpowiedzi mogą zaskakiwać.

Ekscytująca podróż przez najbardziej kreatywne i katastrofalne fiaska w historii ludzkości, od od upadku naszego praprzodka z drzewa począwszy, po najbardziej spektakularne współczesne porażki rodzaju ludzkiego. Odkąd Homo sapiens chodzi po Ziemi, przebyliśmy długą drogę. Sztuka, nauka, kultura, handel – w ewolucyjnym łańcuchu pokarmowym jesteśmy prawdziwymi zwycięzcami. Ale powiedzmy sobie szczerze, to wcale nie była bułka z masłem, a do tego czasami, zupełnie przypadkiem, udawało się nam coś naprawdę wybitnie spieprzyć. Od klęski ekologicznej na Wielkich Równinach Stanów Zjednoczonych w latach 30. XX wieku po walkę z czterema plagami przewodniczącego Mao. Od pijanej w sztok austriackiej armii, która przypuściła atak na samą siebie, po supermocarstwo, które wybrało na prezydenta gospodarza programu telewizyjnego z gatunku reality show... Można dość bezpiecznie stwierdzić, że jako gatunek z wiekiem wcale nie stajemy się mądrzejsi. Tom Phillips jest redaktorem internetowego serwisu Full Fact, cenionej brytyjskiej niezależnej organizacji zajmującej się sprawdzaniem faktów. Wcześniej był dyrektorem wydawniczym brytyjskiej wersji serwisu BuzzFeed, gdzie dzielił swój czas między bardzo poważne relacjonowanie poważnych spraw... i robienie zupełnie niepoważnych żartów... Jest to książka o ludziach i o naszym wyjątkowym talencie do zawalania na najróżniejszych frontach. O tym, dlaczego na każde osiągnięcie, które napawa nas dumą z przynależności do gatunku Homo sapiens (sztuka, nauka, puby), zawsze przypada coś innego, co sprawia, że z konsternacją i rozpaczą kręcimy głowami (wojna, skażenie środowiska, puby na lotniskach). Całkiem możliwe, że – niezależnie od osobistych opinii czy przekonań politycznych – w pewnym momencie spojrzałeś na stan świata i zadałeś sobie w duchu pytanie: o cholera, co myśmy zrobili? Niniejsza książka daje odrobinę pociechy: nie przejmuj się, zawsze byliśmy tacy. I zobacz, nadal tu jesteśmy! Tom Phillips

Jak pachnie katastrofa masowa? Jak wygląda twarz zamieszkana przez setki larw? Co czujesz, kiedy dotykasz zwęglonych kości? Antropolożka sądowa Emily Craig – uczennica twórcy Trupiej Farmy – odpowie na wszystkie pytania, które boisz się zadać. W powietrzu unosiła się ledwie wyczuwalna trochę słodkawa, trochę stęchła woń, której nie potrafiłam rozpoznać. Zbliżaliśmy się do słynnej Trupiej Farmy, gdzie Bill Bass szuka odpowiedzi na pytanie: co dzieje się z ludzkim ciałem po śmierci? Nagle zatrzymaliśmy się, a mój przewodnik wskazał coś wśród traw. Najpierw widziałam tylko błoto, zeschłe liście i brązowe grudy ziemi, ale potem dostrzegłam, że to kości ludzkiego przedramienia. Zwilgotniałe, poszarpane szczątki, które już dawno przybrały barwę gleby, a z ich końców zwisały strzępki szarobrązowych ścięgien. Wyglądały niczym kościotrup z Halloween, który zamarł w środku szalonego tańca. Emily Craig wykorzystuje osiągnięcia nauki nie tylko po to, aby odkrywać tożsamość ofiar. Potrafi coś więcej: na podstawie czaszki jest w stanie odtworzyć twarz zmarłej osoby. Choć nie może odwrócić przeznaczenia, przywraca ofiarom godność, którą odebrali im mordercy. To historia Emily Craig – antropolożki sądowej, uczennicy założyciela Trupiej Farmy, rysowniczki medycznej, a przede wszystkim kobiety, która pisze o pracy ze śmiercią z bardziej osobistej, zmysłowej i emocjonalnej perspektywy. Opowiada nie tylko o kulisach swojego zawodu, ale przede wszystkim o emocjach, jakie jej towarzyszą: grozie, przerażeniu i dumie, gdy może porzuconym szczątkom nadać tożsamość i przywrócić godność. Co więcej, jej dorobek zawodowy obfituje w niezwykle emocjonujące i znane na świecie sprawy kryminalne - od rodzinnych tragedii, przez masakrę w Waco, aż po World Trade Center. Lektura obowiązkowa dla czytelników Trupiej Farmy. Data polskiej premiery: 13 marca

Jak z przyborów toaletowych zrobić narzędzie zbrodni? Po czym rozpoznać, że przyczyną śmierci było uduszenie? Czy samobójstwo może być zaraźliwe? Każda śmierć ma swoją historię. Nikt nie wie o tym lepiej od koronera. Słyszymy o nim w każdym serialu kryminalnym. Jego praca jest najważniejsza na miejscu zbrodni. Każdego dnia staje oko w oko ze śmiercią, żeby znaleźć odpowiedzi dla żywych. Co było przyczyną zgonu? Jak do niego doszło? Kto jest winny? W tej książce znajdziecie najciekawsze przypadki w karierze Kena Holmesa – koronera z Kalifornii. Razem z nim przyjrzymy się morderstwu, w które zamieszany był Tupac Shakur, zajrzymy do celi śmierci w więzieniu San Quentin i spróbujemy dowiedzieć się, kto był właścicielem stopy w bucie wyrzuconej przez morze na plażę. Sprawa dla koronera to możliwość spojrzenia na pracę człowieka, którego codziennością jest odkrywanie tajemnic śmierci. Lektura obowiązkowa dla fanów Profilu mordercy i Trupiej Farmy.

Anatomia człowieka. Atlas do kolorowania to wspaniała pomoc naukowa dla studentów medycyny i kierunków pokrewnych, uczniów szkół średnich i pragnących kształcić się w tych dziedzinach oraz wszystkich zainteresowanych anatomią. Pierwsze wydanie atlasu anatomicznego do kolorowania ukazało się w 1977 roku i odniosło natychmiast sukces, który przyczynił się do rozwoju całkowicie nowej formy na rynku wydawniczym – edukacyjnych książek do kolorowania. [...] Ten podręcznik już od wielu lat pomaga wizualizować i poznawać działanie ludzkiego organizmu za pomocą praktycznego kolorowania poszczególnych struktur oraz odpowiadających im nazw, a także zrozumieć występujące między nimi zależności strukturalne i funkcjonalne - Lawrence M. Elson Niniejsze wydanie jest przejrzyste, zwięzłe i przyjazne dla użytkownika, opisy są spójne. Na końcu książki umieszczono słownik z ważnymi terminami. Atlas jest ułożony tematycznie i podzielony na rozdziały w taki sposób, że wszystkim 162 strukturom ciała i opisującym je terminom towarzyszy pomysłowy system kolorowania ułatwiający przyswajanie wiedzy. Kolorowanie sprzyja zapamiętywaniu. Jest to jeden ze sposobów nauczania kinestetycznego, skojarzenia wzrokowe pomagają przyswoić terminologię naukową oraz inne ważne informacje. Oferujemy materiał szkoleniowy dla szerszego audytorium, niż czynią to typowe podręczniki do anatomii... Pragniemy, żeby przyswajanie wiedzy za pomocą Atlasu było wyłącznie pozytywnym doświadczeniem - Wynn Kapit, Lawrence M. Elson Najnowsze wydanie Anatomii Człowieka. Atlasu do kolorowania wsparło tysiące kolorujących czytelników, którzy służyli swoimi radami. Znaleźli się wśród nich szkoleniowcy, wykładowcy, nauczyciele, ratownicy medyczni, trenerzy, protokolanci sądowi, prawnicy, stomatolodzy, pielęgniarze, lekarze, fizjoterapeuci, a także studenci, którzy rozpoczęli kształcenie w zakresie anatomii. Lawrence M. Elson - doktor nauk medycznych, otrzymał tytuł doktora z zakresu anatomii człowieka, był adiunktem w Baylor College of Medicine w Houston. Doktor  Elson uczestniczył w tworzeniu programu edukacyjnego dla asystentów lekarzy, prowadził zajęcia z zakresu preparowania anatomicznego na University of California School of Medicine w San Francisco, a w City College of San Francisco uczył anatomii ogólnej – od anatomii protistów po anatomię człowieka. Zaprojektował treść oraz układ książki, wykonał szkice oraz napisał tekst. Wynn Kapit – twórca oraz ilustrator książki. W 1975 roku uczył rysunku postaci w szkole dla dorosłych w San Francisco, doszedł do wniosku, że musi się dowiedzieć czegoś więcej o kościach i mięśniach. Zapisał się więc na zajęcia anatomii doktora Elsona w San Francisco City College. Gdy był studentem, stworzył szablon do kolorowania złożony ze słów i ilustracji, który okazał się niezwykle skutecznym narzędziem ułatwiającym uczenie się anatomii. Data polskiej premiery: 4 grudnia 2018 r.

Czym zajmuje się archeolog eksperymentalny? Nie ma takiej specjalizacji w archeologii jak archeolog eksperymentalny, jednak jest taka, można powiedzieć, dziedzina archeologii, a raczej sposób rekonstruowania przeszłości. Czasami mamy taką sytuację, że jedynie eksperyment może przynieść odpowiedź na pewne pytania. Warunki takiego eksperymentu są ściśle określone - zostały sformułowane w latach siedemdziesiątych przez Johna Colesa w książce Archeologia doświadczalna. Najważniejsze z nich to ekonomiczność wykorzystywania surowców i narzędzi odpowiednich do danej epoki oraz powtarzanie eksperymentów i obserwacji. Wyniki eksperymentów najczęściej mierzymy już współczesnymi zaawansowanymi miernikami. Tym samym archeologia doświadczalna pomaga w uchwyceniu pewnych zjawisk, które nie są czytelne w trakcie obserwacji zabytków czy obiektów archeologicznych. Najlepszym przykładem są eksperymentalne wypały naczyń czy wytop metali - wiemy co, wiemy często jak, ale tylko eksperyment pozwoli nam np. na poznanie koniecznych temperatur. W kuchennych eksperymentach dobrym przykładem jest sprawdzanie doświadczalne np. wydajności rożnych typów żaren - znamy z wykopalisk kilka rodzajów przyrządów do mielenia ziarna, mamy także przecież odciski ziaren lub zwęglone pozostałości, pozostaje sprawdzenie, które były najwygodniejsze, na dokładnych rekonstrukcjach takich zabytków. W jaki sposób rekonstruuje się kuchnię z jakiegoś okresu? Czy wykorzystuje się do tego np. resztki pokarmów z naczyń, czy raczej doniesienia/literaturę i narzędzia z epoki? Najwygodniej rekonstruować kuchnię tej kultury, która zostawiła dużo źródeł pisanych z danego okresu, oczywiście marzeniem są wszelkie ówczesne książki kucharskie, pamiętniki kuchmistrzów, listy czy zbiory przepisów. Ale nawet zajmując się starożytnym Rzymem, badacze trafiają na rozmaite trudności, np. w interpretacji nazw zwyczajowych lub lokalnych. Jednak większość rekonstrukcji musi się opierać na innych przesłankach - podstawą są zabytki archeologiczne (czyli np. rodzaje naczyń, narzędzia do polowania i połowu ryb, różne obiekty zaplecza kuchennego, takie jak piece, wędzarnie) oraz resztki organiczne (kości, ości, zwęglone ziarna zbóż, warzyw i owoców, ich odciski w glinie, skorupki jaj). Do tego mamy możliwość przeprowadzenia analiz chemicznych resztek pożywienia znajdowanego w naczyniach lub nawet mikroszczątków niewidocznych gołym okiem. Czasami wsparciem są źródła pisane, zawierające najczęściej jedynie wzmianki. No i idealna sytuacja jest wtedy, gdy obok źródeł pisanych dysponujemy ikonografią - miniaturami w kodeksach, haftami, wyobrażeniami związanymi z kulinariami na naczyniach czy innych przedmiotach. Kuchnię z jakiego okresu uznałaby Pani za najciekawszą, najsmaczniejszą? Trudno to określić, bo rekonstruując dawną kuchnię, działamy trochę według dzisiejszych gustów. Nie wiem, czy przeciętny mieszkaniec wczesnośredniowiecznego Mazowsza miał okazję posolić swoje potrawy drogą wówczas solą, czy zależało mu na doprawieniu jedzenia ziołami według gustu domowników - a jeśli tak, to jak to robił - a może wystarczyło, że się po prostu najadł. Przepisy średniowieczne podają nam czasami dziwne kompozycje składników, normalne dla ówczesnych ludzi i smaczne także dla nas, ale sami byśmy nie wykonali takiego połączenia. Zaś np. kuchnia "szlachecka" w książce kucharskiej Czernieckiego doradza w przepisach zawrotne ilości przypraw, potrawy ściśle według nich przyrządzone są dla nas trudne do przełknięcia. Natomiast warto się inspirować « powrót do artykułu

Alergie, astma, otyłość, trądzik: to tylko niektóre ze stanów, które mogą być spowodowane – i kiedyś wyleczone – przez mikroskopijne życie wewnątrz nas. Kluczem jest zrozumienie, jak wpływa ono na nasze zdrowie, nastrój i wiele innych rzeczy. W ciągu ostatnich kilku lat naukowcy wykazali, że mikroskopijne organizmy w naszych ciałach – szczególnie w obrębie jelit – mają zadziwiające znaczenie dla naszego życia. Zdrowie, nastrój, wzorce snu, nawyki żywieniowe – a nawet prawdopodobieństwo ugryzienia przez komary – mogą doprowadzić do intrygujących stworzeń, które żyją wewnątrz nas. Pionierski naukowiec Rob Knight oraz wielokrotnie nagradzany dziennikarz Brendan Buhler próbują wyjaśnić – ze sporą dawką humoru i łatwymi do zrozumienia przykładami – dlaczego te nowe odkrycia są ważne dla nas wszystkich. Z nowym spojrzeniem badają również znane efekty antybiotyków, probiotyków, wyborów dietetycznych, a nawet sposobów porodu. Ta pionierska książka wyjaśnia, jak poznać własny mikrobiom i podjąć kroki w kierunku zrozumienia i poprawy naszego zdrowia, wykorzystując najnowsze badania jako przewodnik. Premiera książki w Polsce: 14 listopada.  

Dla przeciętnego człowieka nauka zwykła wydawać się nieomylna. Naukowcy byli bohaterami, bezinteresownie dążącymi do zdobywania wiedzy dla wspólnego dobra. Jednak niedawno seria naukowych skandali, oszustw i porażek skłoniła nas do kwestionowania prymatu nauki. Awantury takie jak Climategate lub debaty na temat bezpieczeństwa szczepionki MMR podkopały nasze zaufanie do nauki. W tej prowokacyjnej książce Harry Collins dąży do odkupienia wartości naukowej ekspertyzy i przypomina o szczególnym statusie nauki. Pomimo pewnego chaosu obecnego w codziennej działalności nauki, podkreśla on jej moralną i epistemologiczną wyższość nad rzekomymi alternatywami, odrzucając wątpliwą "domyślną" wiedzę eksponowaną przez wielu spoza środowiska naukowego. Jak twierdzi, to nauka powinna służyć zwykłym obywatelom za przykład, jak należy myśleć i działać – a nie na odwrót. O autorze: Harry Collins jest profesorem socjologii i dyrektorem Centrum Studiów Wiedzy, Ekspertyz i Nauk (Centre for the Study of Knowledge, Expertise and Science) na Uniwersytecie w Cardiff. Jest członkiem British Academy. Napisał wcześniej 17 książek, w tym znaną za granicą serię "Golem" o nauce. Harry Collins obecnie kontynuuje swoje badania dotyczące natury wiedzy naukowej, analizy wiedzy specjalistycznej oraz socjologii wykrycia fal grawitacyjnych. Rekomendacja Praca ta podejmuje kwestię kluczową dla funkcjonowania współczesnych państw demokratycznych, a przy tym niemal całkowicie pominiętą przez autorów polskich – sprawę miejsca ekspertów naukowych w życiu publicznym. Autor, prof. Collins – jeden z kluczowych przedstawicieli nurtu studiów nad nauką i technologią (STS),  odnosi się w swojej książce do szeregu współczesnych kontrowersji, m.in. dotyczących zjawiska zmiany klimatu oraz zasadności tez ruchu antyszczepionkowego. Opisuje tu fundamentalne zagadnienia: streszcza debatę między zwolennikami i przeciwnikami ograniczenia wpływu laików na procesy naukowe i polityczne, podaje argumenty za i przeciwko uznaniu kompetencji decyzyjnej szeregowych wyborców. […] Prace Collinsa są nad wyraz oryginalne i popularne, stanowiąc istotny element debaty akademickiej na Zachodzie. Każda z tych poświęconych problemowi ekspertyzy była cytowana niemal dwa tysiące razy. Książki Collinsa były przekładane na dziesiątki języków, ale nigdy na polski. […] Praca ta, mimo doniosłej tematyki, ma charakter popularyzatorski. Collins podejmuje w niej kwestie fundamentalne, ale czyni to w sposób nad wyraz barwny. Podaje on dziesiątki przykładów uzasadniających jego tezy, przez co książka jest wyjątkowo przyjemna w lekturze. Jej potencjalnymi odbiorcami mogą być w związku z tym zarówno akademicy, jak i czytelnicy niezwiązani z uniwersytetem. […] Zagadnienia poruszane w tej pracy zyskują szczególne znaczenie w kontekście omawianego szeroko za Zachodzie, a bez wątpienia niedługo także w Polsce, zagadnienia post-prawdy i jej miejsca w polityce demokratycznej. Problem populizmu politycznego i spadku autorytetu ekspertów stanowią samo sedno rozważań Collinsa. dr Janusz Grygieńć Instytut Filozofii Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Człowiek pojawił się na Ziemi kilkaset tysięcy lat temu. Przez miliony należała ona do innego gatunku. Co o tym wiesz? W dzieciństwie fascynowaliśmy się ich światem, ale był dla nas jak bajka. Dziś wiemy, że to najbardziej intrygujący okres w historii Ziemi. Czas poznać kompletne dzieje dinozaurów – od narodzin aż do zagłady – po raz pierwszy całkiem na serio. Ostatnie 30 lat wywróciło do góry nogami wszystko, co o nich wiedzieliśmy. Na świecie co tydzień odkrywane są kości dinozaurów, które należą do nieznanych dotąd gatunków. Wiele z nich znaleziono na terenie Gór Świętokrzyskich. Mimo że to "nasze podwórko", większość z nas nie jest tego świadoma. Steve Brusatte to prawdziwy łowca dinozaurów i jeden z tych nietuzinkowych naukowców, którzy nudne wykłady zamieniają w żywiołowe opowieści o nieznanym nam świecie. Jego fascynacja pradawną Ziemią okazuje się bardzo zaraźliwa. Powstawanie kontynentów opisuje z ekspresją godną postapokaliptycznych wizji i sprawia, że paleontologia przestaje kojarzyć się z trudną dziedziną nauki. Ta książka wciąga jak film akcji. Steve Brusatte odtwarza świat dinozaurów z mistrzowską precyzją. Zdaniem czytelników i specjalistów od tej tematyki, to najlepsza i najbardziej kompletna biografia dinozaurów, jaka kiedykolwiek powstała.

Nie wiem, kim ona będzie, ale jestem gotów zabić. Natychmiast. Jeden z najwybitniejszych profilerów w dziejach FBI i autor bestsellerowego MINDHUNTERA zabiera nas w podróż do serca ciemności: umysłu seryjnego mordercy. Agent John Douglas przez lata słuchał zwierzeń sprawców najstraszniejszych przestępstw. Aby dali mu się poznać, musiał pozyskać ich sympatię – zaprzyjaźnić się z ludźmi takimi jak choćby Richard Speck, morderca ośmiu studentek z Chicago. Robił to, by nauczyć się patrzeć na zbrodnię oczami sprawcy. Zrozumieć, dlaczego bierze na swój cel kobiety i dzieci. Douglas musiał poczuć satysfakcję mordercy i strach ofiary. Dotknąć ciemności, aby skutecznie ścigać seryjnych morderców i ochronić bliskich przed niewyobrażalnym złem. Wiem, że w końcu jest martwa, a ja wreszcie czuję się żywy. Na podstawie książek Johna Douglasa powstał serial NETFLIXA pod tytułem MINDHUNTER zrealizowany przez DAVIDA FINCHERA – twórcę SIEDEM, ZODIAKA i ZAGINIONEJ DZIEWCZYNY.

W trakcie swojego istnienia Imperium Rzymskie podbiło niezliczone ziemie i na zawsze zmieniło dzieje świata. Ślady obecności rzymskich wojowników są do dziś obecne na wszystkich terenach, do jakich kiedykolwiek dotarli. Kim byli ludzie, którzy dla chwały ojczyzny nie bali się stanąć przeciwko Celtom i Kartagińczykom? Ku chwale Rzymu. Wojownicy imperium Rossa Cowana to pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników historii starożytnej. Ukazuje nieznane oblicze rzymskich żołnierzy, którzy z równą pasją doskonalili się w sztuce wojennej i czytali poezję. Publicznie przechwalali się odniesionymi w boju bliznami i dyskutowali o filozofii. Nie znali litości wobec wrogów oraz spisywali wojenne dzieje. Ross Cowan opisuje życie codzienne rzymskich wojowników, ich tradycje, przesądy i wierzenia, a także prezentuje sylwetki najwybitniejszych wodzów. Analizuje strategie kolejnych kampanii i tłumaczy, dlaczego pojedynek czasem przesądzał o zwycięstwie lub klęsce całego przedsięwzięcia wojennego.

Historie prosto z serca – premiera audiobooka Profesora Mariana Zembali Udana transplantacja jest dla pacjenta jak otrzymanie drugiego życia. Już od 18 czerwca możecie wysłuchać rozmów Dawida Kubiatowskiego z wybitnym polskim kardiochirurgiem, profesorem Marianem Zembalą. W roku 1985 trzech "szaleńców" - prof. Marian Zembala, prof. Zbigniew Religa i prof. Andrzej Bochenek - zdecydowali się powrócić do kraju ze swoich zagranicznych staży naukowych i wspólnie rozwinąć w Zabrzu Śląskie Centrum Chorób Serca - klinikę, która dziś znana jest w całej Europie. Wysłuchajcie profesora Zembali! Opowie Wam, jak to było, gdy wspólnie z prof. Religą jako pierwsi lekarze w Polsce dokonywali udanych przeszczepów serca oraz płucoserca. Opowie także o oddaniu zawodowi, moralności, pracy zespołowej, empatii oraz jak pracowało się na planie filmu Bogowie. Audiobook czytany przez autorów w sprzedaży na witrynie księgarni Ebookpoint.

Lektura obowiązkowa dla fanów "Mindhuntera" i "Trupiej Farmy". Paul Britton jest jednym z najsłynniejszych profilerów na świecie – na podstawie śladów na miejscu zbrodni przygotowuje portret psychologiczny mordercy. Szuka szczegółów, które powiedzą mu coś o sprawcy, pozwolą sięgnąć do jego umysłu i spojrzeć na świat jego oczami. Nawet jeżeli oznacza to konieczność oglądania śmierci przerażonej ofiary. Psychopaci ukrywający ciała ofiar w ścianach własnego domu i w przydomowym ogródku, szantażysta grożący zatruciem karmy dla zwierząt i odżywek dla dzieci w marketach, makabryczni kolekcjonerzy zabierający z miejsc zbrodni fragment ciała ofiar – to tylko niektóre z prawdziwych spraw, jakie trafiły na strony tej książki. Paul Britton nie tylko przedstawia swoje najtrudniejsze śledztwa, ale też próbuje wyjaśnić, skąd bierze się w ludziach zdolność do okrucieństwa i zbrodni. "Profil mordercy" to mroczna wyprawa w głąb zbrodniczych umysłów.

TA KSIĄŻKA NIE UCHRONI CIĘ PRZED ŚMIERCIĄ ALE MOŻE CIĘ UCHRONIĆ PRZED GŁUPIĄ ŚMIERCIĄ Co by się stało, gdybyś został prawdziwą ludzką kulą armatnią? Albo gdybyś znalazł się w samym środku roju komarów? Czy mógłbyś pokonać wodospad Niagara w beczce i pozostać żywym? Ile ciasteczek mógłbyś zjeść, gdybyś był Ciasteczkowym Potworem? Przeczytaj o najbardziej dziwacznych, makabrycznych i zaskakujących sposobach pożegnania się z życiem. Wszystkie są w 100% skuteczne i przetestowane przez bohaterów książki. Dowiedz się, jak nie zostać jednym z nich. Sprawdź, co w tej sprawie ma do powiedzenia współczesna nauka. Beztrosko objaśnią Ci to pisarz i publicysta Cody Cassidy oraz Paul Doherty, profesor fizyki ze słynnego Muzeum Exploratorium w San Francisco.

Czy z Pana perspektywy widać globalne ocieplenie? Czy jest coś, co szczególnie rzuca się w oczy osobie często przebywającej w okolicach biegunów? W rejonach polarnych pracuję od szesnastu lat. Jako naukowiec muszę podkreślić, że to oczywiście zbyt krótko, by moje obserwacje mogły o czymkolwiek świadczyć w skali globalnych procesów. O zmianach klimatu wiemy z innych badań, na przykład z odwiertów w lodowcach pozwalających nam badać klimat nawet setki tysięcy lat temu. Jednak nawet w tak krótkim czasie widzę, że zarówno w Arktyce, jak i w Antarktyce, jest coraz więcej ciepłych dni. Dwa lata temu byłem na Grenlandii i rozmawiałem z miejscowymi. Był piękny, słoneczny dzień, kilkanaście stopni ciepła. Mój rozmówca powiedział mi, że jeszcze niedawno w ciągu lata mieli po trzy–cztery takie dni, a teraz mają po trzy–cztery dni, kiedy jest zimno i wietrznie. Widzę też, że lodowce, które znam od kilkunastu lat, takie jak Lodowiec Ekologii w pobliżu stacji Arctowski, cofnęły się za naszej znajomości po kilkaset lub nawet po kilka tysięcy metrów. I to chyba właśnie najbardziej rzuca się w oczy. Przy każdym lodowcu, który odwiedzam, widać ślady na skałach świadczące o jego wcześniejszym zasięgu. Nieodmiennie kojarzy mi się to z kredowym obrysem sylwetki ciała ofiary na miejscu zbrodni. Jakie suplementy i jakie wyżywienie są dobre na wyprawy arktyczne lub dla osób pracujących w zimnych regionach? Co się je i czy trzeba liczyć kalorie? Je się dużo i syto. Na stacji polarnej trudno na przykład zachować dietę wegetariańską, o wegańskiej nie wspominając, bo roślinne produkty niezbyt dobrze się przechowują, są tylko mrożonki. Od wielu lat pracuję jednak jako przewodnik na statkach turystycznych, tam nie ma z tym problemu. Co do suplementów, to na stacji musimy brać mieszanki minerałów, bo woda, którą pijemy, pochodzi z roztopionego, bardzo czystego śniegu, czyli to prawie woda destylowana, która wypłukuje minerały z naszych ciał i nie dostarcza nowych. Można powiedzieć, że jest wręcz zbyt czysta. Na statku nie ma z tym problemu, jedzenie jest bardziej zróżnicowane i świeższe, więc nie trzeba brać żadnych suplementów. Kalorie spala się w czasie intensywnej pracy. Zawsze tyłem, płynąc na stację – to jest czterdzieści dni podróży z Polski, kiedy karmią polarników tak samo jak rosyjskich marynarzy, tylko oni dużo pracują, a my nie. Na stacji zawsze chudłem. « powrót do artykułu

Denerwują cię osoby, które nie stawiają sobie poprzeczki tak wysoko jak ty? Często odczuwasz niezadowolenie ze swoich działań, bo można było spisać się lepiej? Z trudem znosisz własne błędy? Jeśli tak, prawdopodobnie jesteś perfekcjonistą. Daj sobie prawo do popełniania błędów i osiągania niedoskonałych rezultatów! Malwina Huńczak, doświadczona psycholog, w przejrzysty sposób wyjaśnia różnice pomiędzy perfekcjonizmem konstruktywnym a destruktywnym. Podpowiada, jak zmienić swoje przekonania, aby czerpać satysfakcję z dążenia do ideału, a mimo to rozpoznawać i akceptować granice swoich możliwości. Znajdź pozytywne strony każdego niedociągnięcia! Dzięki licznym ćwiczeniom i wskazówkom poznasz swoje słabe i mocne strony. Pozbędziesz się negatywnych myśli, przestaniesz przejmować się tym, jak oceniają cię inni, i skończysz z odkładaniem spraw na później. Pozwól sobie i innym na niedoskonałość! Mamy przed sobą książkę, z której jasno wynika, że na szkodliwy perfekcjonizm jest sposób, nawet wiele sposobów. Może ona służyć jako podręcznik akademicki, samopomocowy poradnik do indywidualnej pracy nad sobą, instruktaż grupowych treningów rozwoju osobistego albo po prostu pasjonująca lektura do pociągu. Tyle funkcji naraz? W dodatku wszystkie informacje oparte na badaniach naukowych i profesjonalnej kompetencji, a przy tym podane interesująco i przystępnie. Jest to więc chyba przykład perfekcjonizmu, do którego warto dążyć – czyli dzieło wysokiej jakości, wartościowe w treści, a przy tym nienudne. Ewa Woydyłło, psycholog i psychoterapeuta Pierwsze wydanie książki ukazało się pod tytułem "Przekleństwo perfekcjonizmu. Dlaczego idealnie nie zawsze oznacza najlepiej". O autorce Malwina Huńczak – psycholog, psychoterapeutka i ekonomistka. Autorka książki "Zaakceptuj siebie. O sile samowspółczucia".

Nowa książka autorów kultowej Trupiej Farmy! Nawet najostrożniejszy morderca zawsze pozostawi ślad, który go zdradzi. W skutecznym szukaniu tych śladów pomaga założona przez Billa Bassa słynna Trupia Farma – wyjątkowy naukowy projekt badania tego, co dzieje się z ludzkim ciałem po śmierci. Dzięki jego badaniom nauka jest w stanie wydrzeć zmarłym ich sekrety. Czy odgryziona końcówka cygara może wskazać mordercę? Jak zidentyfikować ciała ofiar eksplozji w nielegalnej fabryce fajerwerków? Dlaczego muchy i ich larwy są najlepszymi sprzymierzeńcami antropologa sądowego? Bill Bass, opisując najciekawsze i najdziwniejsze przypadki, jakie spotkał na swojej drodze, zabiera nas w mroczną i fascynującą podróż po świecie, gdzie nie ma zbrodni doskonałej. Trzynaście nowych spraw z archiwum legendarnego "detektywa kości"!

Czy chcesz być lubiany, popularny i akceptowany? Musisz więc być fit, cool i trendy, musisz mieć lepsze ciuchy, nowszego fona, szybszą furkę. Niezależnie od tego, czy leje deszcz, czy ściska kilkunastostopniowy mróz, musisz rano przed pracą zaliczyć swój jogging. W pracy musisz dawać z siebie więcej niż wszystko, a wyjazd na wakacje musi być koniecznie bardziej ekskluzywny i niesamowity niż wyjazd kolegi z pokoju obok. Twoja dziewczyna obowiązkowo musi być piękna i doskonale wystylizowana. Ale to nie wszystko. Aby być szczęśliwym i zadowolonym, musisz jeszcze... STOP! Trzymasz w ręku książkę, dzięki której położysz kres temu szaleństwu i nauczysz się przykładać wagę do tego, co jest dla Ciebie naprawdę ważne. Dowiesz się, że trzeba umieć rozpoznawać sprawy istotne i przejmować się właśnie nimi i tylko nimi. Przekonasz się, że wystarczy znaleźć w sobie odwagę i wolę, aby więcej nie dać się wkręcać w niekończącą się spiralę "musisz mieć" czy "musisz być". Autor w bardzo dosadny (choć również pełen humoru) sposób rozprawi się z Twoimi problemami, obawami i oczekiwaniami, bez mdłej papki pozytywnego myślenia, którą karmią Cię różni modni guru. Jeśli przejdziesz przez to bolesne doświadczenie, być może uda Ci się zacząć myśleć nieco inaczej. Odzyskasz kontrolę nad tym, co "musisz", przestaniesz przejmować się bzdurami, a w efekcie będziesz nieco szczęśliwszym człowiekiem. Sam zdecyduj, czy warto. Czytając tę książkę: 1) zastanowisz się nad tym, czym jest szczęście i dlaczego jego osiągnięcie stanowi problem (trudne); 2) przekonasz się, że poddawanie się tyranii wyjątkowości jest wyjątkową głupotą; 3) przemyślisz kwestie dokonywania wyborów i przestaniesz bać się porażki; 4) docenisz zalety mówienia "nie"; 5) poszukasz jaśniejszej strony własnego przemijania. Skoncentruj się tym, co naprawdę ważne. Resztę olej. Polska premiera: 28 lutego 2018 r. Mark Manson - jest autorem poradników, blogerem, myślicielem i entuzjastą życia. Jest psychologiem-samoukiem. Choć nigdy nie rozpoczął regularnych studiów w tym zakresie, jego przemyślenia na temat szczęśliwszego życia okazują się zaskakująco trafne. Mieszka w Nowym Jorku. Niekiedy pojawia się w mediach, a wywiady z nim cieszą się dużym zainteresowaniem. Lubi koty i whisky, ale niekoniecznie w tym samym czasie.

Historia tego, jak nauka korzystała z nieetycznych narzędzi, jest długa. Zbrodnia często służyła rozwojowi medycyny, a medycyna czasem pomagała w zbrodni. Przejmująca książka Luke'a Dittricha podejmuje aktualny temat granic, których nauka nie powinna przekraczać, ale nieustannie robi to w imię postępu. Henry każdego dnia zaczynał życie od nowa. Miał tylko dwadzieścia siedem lat, kiedy odebrano mu pamięć. Poddano go eksperymentalnej terapii, mającej wyleczyć epilepsję. Lekarze wycięli mu część mózgu, w wyniku czego utracił możliwość zapamiętywania i tym samym tożsamość. Przez następne kilkadziesiąt lat był tylko bezwolnym przedmiotem badań. Nawet po śmierci nie zaznał spokoju: sekcja jego mózgu była w 2006 roku transmitowana w Sieci, gdzie obejrzało ją ponad 3 miliony widzów. Henry przeszedł do historii jedynie jako "Pacjent H.M.", nie jako człowiek, a to jemu zawdzięczamy podstawy współczesnej wiedzy o mózgu. Książka Luke'a Dittricha opowiada jego historię i przywraca mu człowieczeństwo. Książka została wyróżniona PEN/E.O. Wilson Literary Science Writing Award I Los Angeles Times Book Prize. W sprzedaży od 5 lutego br.

Nieznane życie legendarnego konstruktora, który przez cztery dziesięciolecia zbroił wojska dwóch państw. Uznawany za jednego z największych konstruktorów XX wieku działających w przemyśle motoryzacyjnym, Ferdinand Porsche jest dziś doskonale pamiętany jako twórca znakomitych i popularnych pojazdów, takich jak Volkswagen Garbus czy samochody wyścigowe Auto Union Grand Prix. Jednakże w swojej niezwykłej karierze konstruktorskiej okazał się równie wynalazczy i pomysłowy jako projektant pojazdów wojskowych i innej militarnej maszynerii. I także na tym polu zdecydowanie się wyróżnił osiągnięciami. W istocie wielowymiarowy wkład Porschego w rozwój techniki musi zdumiewać. Niniejsze opracowanie autorstwa Karla Ludvigsena stanowi najpełniejszy przewodnik po militarnych konstrukcjach firmowanych przez Ferdinanda Porschego. Porsche pracował na rzecz wojska przez całe pierwsze półwiecze XX stulecia, od pierwszej dekady tego wieku, przez lata I wojny światowej, kiedy był dyrektorem naczelnym firmy Austro-Daimler, następnie w latach 20. i 30., gdy zaangażował się poważnie w projekty o charakterze konstrukcyjno-militarnym jako reprezentant wytwórni Merdedes-Benz i innych przedsiębiorstw. Przez wszystkie lata II wojny światowej należał do grona czołowych konstruktorów niemieckich, a Adolf Hitler zwracał się wprost do niego, gdy zależało mu na broni, która mogła przechylić na rzecz Wehrmachtu wynik zmagań na polach bitewnych. Karl Ludvigsen opisuje to wszystko wnikliwie i szczegółowo, nie pomijając delikatnej kwestii relacji Porschego z kierownictwem Trzeciej Rzeszy i wplatając w swoją opowieść opis wielu nowoczesnych konstrukcji, których powstaniu Porsche patronował. Wśród tychże znalazły się pojazdy Kübelwagen i Schwimmwagen, Czołg Typu 100 Leopard, wzbudzające kontrowersje samobieżne działo pancerne Ferdinand oraz gigantyczny czołg Typu 205 Maus. Ludvigsen zajął się również frapującym tematem twórczego wkładu Porschego w prace nad silnikami lotniczymi i czołgowymi, a nawet w produkcję latających bomb V-1, do których zaprojektował silnik turboodrzutowy. Książka Ludvigsena stanowi świadectwo prymatu Ferdinanda Porschego w gronie najzdolniejszych i najwybitniejszych konstruktorów i dowodzi, że Porsche zasłużenie jest zaliczany do najsławniejszych postaci swojej generacji.

Mroczna książka Johna Douglasa – jednego z najwybitniejszych profilerów w dziejach FBI. Douglas badał miejsca zbrodni dokonywanych przez najgroźniejszych psychopatów, próbował przewidzieć kolejne ruchy seryjnych morderców i stawał z nimi oko w oko. Stał się pierwowzorem postaci agenta Jacka Crawforda z filmów o Hannibalu Lecterze. Teraz dzieli się opowieściami o swoich najsłynniejszych śledztwach i ryzykownych próbach wniknięcia w najmroczniejsze zakamarki umysłów psychopatów. Żeby złapać seryjnego mordercę, musisz spojrzeć na świat jego oczami. Musisz zacząć myśleć jak bestia. Na podstawie książki MINDHUNTER powstał serial wyprodukowany przez NETFLIX w reżyserii DAVIDA FINCHERA – twórcy SIEDEM i ZODIAKA. Wejść w umysł myśliwego To moja rola. Kiedy patrzę na tłum ludzi w galerii handlowej, wypatruję ofiary. Próbuję rozpoznać, kogo będzie najłatwiej schwytać. Muszę poczuć dreszczyk emocji, który odczuwa polująca bestia. Tylko tak będę mógł ją złapać.

Zapraszamy w leśne ostępy Tennessee. Na niewielkim obszarze leżą tu ludzkie zwłoki: zakopane w ziemi lub zanurzone w wodzie, zatopione w bagnach oraz ukryte w bagażnikach samochodów. To słynna Trupia Farma, wyjątkowy projekt naukowy Billa Bassa, który bada, co dzieje się z ludzkimi ciałami po śmierci, gdy natura bierze sprawy w swoje ręce. Jak blisko trzeba być rozkładającego się ciała, żeby je poczuć? Gdzie ciało rozkłada się dłużej: w ciężarówce czy na tylnym siedzeniu samochodu? W jaki sposób ślady małych owadów przyczyniły się do wysłania na krzesło elektryczne pewnego "morderczego" staruszka? Bill Bass zabiera nas w przyprawiającą o ciarki na plecach podróż po zakątkach Trupiej Farmy, miejsca, które zrewolucjonizowało współczesną medycynę sądową. Nie tylko odkrywa przed nami fascynujące tajemnice ludzkich zwłok, ale też opowiada o swych najbardziej pasjonujących śledztwach. Książka dla miłośników seriali "CSI: Kryminalnych zagadek" oraz "Kości".

Matematyka ma wiele wspólnego z piłką nożną. I nie chodzi tu tylko o poprawne policzenie punktów w tabeli. Wiele sytuacji z boiska da się przewidzieć za pomocą statystyk. Można je także przełożyć na wiele teorii strategicznych. Jedną z nich jest teoria gier, która odnosi się do wykonywania rzutu karnego. Teorię gier przeanalizowali Simon Kuper i Stefan Szymański w książce „Futbonomia”, która opowiada o piłce nożnej z ekonomicznego punktu widzenia. Lektura ze statusem międzynarodowego bestsellera za kilka dni będzie miała premierę w naszym kraju! Przeczytajcie jej fragment. Kluczową kwestią w teorii gier jest analiza interakcji pomiędzy strategiami poszczególnych graczy. W przypadku rzutu karnego strzelec i bramkarz muszą wybrać swoje strategie – gdzie kopnąć piłkę i w którą stronę się rzucić. Strategia każdej ze stron zależy jednak od tego, czego spodziewa się ona po drugim graczu. Czasami w teorii gier najlepszym rozwiązaniem dla wszystkich stron jest zrobienie tego samego – na przykład pójście na wspólną kolację do tej samej restauracji.Tego rodzaju sytuacje znane są jako gry koordynacji lub kooperacji. Rzut karny jest jednak przypadkiem gry niekooperacyjnej, w której gracze osiągają swoje cele niezależnie od innych. Należy również do „gier o sumie zerowej”, co oznacza, że zwycięstwo jednej ze stron jest dokładnie równoważone przegraną drugiej strony (zdobycie przeze mnie jednego gola oznacza utratę jednego przez ciebie). Problematyka stojącej za rzutami karnymi teorii gier najlepiej ujęta została w opowiadaniu „Najdłuższy rzut karny w historii” argentyńskiego pisarza Osvaldo Soriano. Rozgrywany na argentyńskiej prowincji mecz zostaje przerwany kilka sekund przed końcem, kiedy nieuczciwy sędzia, który przyznał właśnie rzut karny, zostaje pobity przez zirytowanego zawodnika. Trybunał ligowy postanawia, że ostatnie 20 sekund meczu – a więc właściwie sam rzut karny – rozegrane zostaną w następną niedzielę. W ten sposób wszyscy mają tydzień na przygotowanie się do rzutu karnego. Kilka dni przed dokończeniem meczu "Gato" Diaz, który ma stanąć w bramce, zastanawia się podczas kolacji nad strategią strzelca: - Constante zawsze strzela na prawo. - Zawsze – potwierdza prezes klubu. - Ale wie, że ja o tym wiem. - Czyli mamy przej***e. - Tak, ale ja wiem, że on wie – stwierdza el Gato. - W takim razie rzuć się na lewo – sugeruje inna osoba. - Nie. On wie, że ja wiem, że on wie – odpowiada Gato Diaz, a potem wstaje od stołu i idzie spać. Gdyby Nicolas Anelka przeczytał Futbonomię, to Chelsea, a nie Manchester United, zwyciężyłaby w finale Ligi Mistrzów w 2008 roku. Gdyby trenerzy wiedzieli, ile strzałów z dystansu w Premier League znajduje drogę do siatki, pewnie by ich zakazali. Gdyby biznesmeni sięgnęli po tę pozycję, nigdy nie kupiliby klubu piłkarskiego, bo zwyczajnie nie da się na nim zarobić… Wydaje się, że o współczesnym futbolu – rozkładanym codziennie na czynniki pierwsze – wiemy wszystko. Simon Kuper ze Stefanem Szymańskim udowadniają, że to tylko pozory. Spoglądając na piłkę z perspektyw, o których wcześniej nikt nawet nie pomyślał, dochodzą do rewolucyjnych wniosków.

Doskonałe wprowadzenie do zagadnień porozumiewania się, które może służyć zarówno studentom – i to nie tylko psychologii – jak i badaczom tematu. Relacje interpersonalne, oparte na najnowszym, dziesiątym wydaniu amerykańskim, to znakomite wprowadzenie do zagadnień porozumiewania się, które może służyć zarówno studentom – i to nie tylko psychologii – jak i badaczom tematu. Dzieło to rozwija się wraz z tym, jak rozszerzają się zagadnienia porozumiewania między ludźmi. Autorzy odwołują się do wyników licznych badań nad porozumiewaniem się i bogatej literatury przedmiotu, czerpiąc obficie z najświeższych dokonań na tym polu. Rozważają zagadnienia porozumiewania się na różnych płaszczyznach – od par, rodzin i innych małych grup, po relacje w miejscu pracy i kontakty między przedstawicielami różnych kultur – oraz w wielu aspektach, poruszając m.in. kwestię ekspresji emocjonalnej, wpływu płci na styl porozumiewania się, powodów przyjmowania postawy obronnej czy ochrony prywatności w relacjach z innymi. Nie zapominają też o zjawiskach najbardziej współczesnych, jak np. porozumiewaniu się za pośrednictwem Internetu i komunikatorów. Zrozumiały i wartki język, jakim posługują się autorzy, dobrze skonstruowane tabele i rysunki, zdjęcia ilustrujące omawiane zagadnienia oraz przykłady z życia są dodatkowym atutem tego znakomitego podręcznika. Relacje interpersonalne to wytrych do lepszego życia. Nie bój się tej książki, podejdź do niej spokojnie (nie musisz przeczytać całej w ciągu dnia!), a efekty cię zaskoczą. Pozytywnie. Ronald B. Adler jest specjalistą w dziedzinie porozumiewania się międzyosobowego, profesorem na Santa Barbara City College oraz konsultantem wielu firm i instytucji. Specjalizuje się w rozwiązywaniu konfliktów, budowaniu zespołów i prowadzeniu rozmów. Zasłynął m.in. jako współautor Looking Out, Looking In i Communicating at Work: Principles and Practices for Business and the Professions. Russell F. Proctor II od 1991 roku wykłada na Northern Kentucky University. Prowadzi przede wszystkim zajęcia z porozumiewania międzyosobowego. Zdobył kilka nagród akademickich, m.in. Alumni Association's Strongest Influence Award. Współtworzył dwie książki na temat porozumiewania się, z czego jedna to Looking Out, Looking In, napisana z Ronaldem B. Adlerem. Lawrence B. Rosenfeld prowadzi wykłady z porozumiewania międzyosobowego oraz porozumiewania w organizacjach, a także z komunikacji niewerbalnej na Uniwersytecie Karoliny Północnej. Obecnie pracuje również z rodzinami ofiar katastrof i publikuje na ten temat liczne teksty.

Grafika komputerowa zazwyczaj kojarzy się z wyretuszowanymi zdjęciami modeli i modelek. W rzeczywistości daje nam o wiele większe możliwości. Książka Piksele, wektory i inne stwory jest wprowadzeniem do grafiki komputerowej dla dzieci i nie tylko. Dowiesz się, czym są tryby kolorów, na czym polega różnica między grafiką rastrową a grafiką wektorową, a także zobaczysz, na co należy zwrócić uwagę, przygotowując plik do publikacji w internecie oraz do druku. Poznasz programy do grafiki rastrowej: Photoshop Online Tools, Adobe Photoshop CC . Pierwsza z tych aplikacji jest bezpłatna i dostępna w wersji webowej. Zawiera wszystkie podstawowe i najbardziej niezbędne narzędzia, które znajdziesz też w drugim, komercyjnym, programie. Dzięki Photoshop Online Tools nauczysz się korygować fotografie, stosować różne ciekawe efekty, zmieniać ustawienia obrazu, np. balans bieli, nasycenie kolorów lub kontrast. Photoshop CC natomiast ułatwi Ci zrozumienie istoty warstw i ich stosowania. Jeśli chcesz zaprojektować ulotkę, logo, wizytówkę, powinny Cię zainteresować aplikacje do grafiki wektorowej: Inkscape (bezpłatny) i CorelDRAW X8. Nauczysz się używać linii pomocniczych, korzystać z mechanizmów pozwalających na powielanie elementów, a także ich jednoczesne przekształcanie. Zobaczysz, że grafika wektorowa może być tak samo ciekawa, jak grafika rastrowa. W publikacji przedstawiono kompletne przykłady, a każdy etap pracy został dokładnie opisany i zilustrowany, co pozwala na porównanie własnego dzieła z omawianym ćwiczeniem. Pamiętaj, że jedynym ograniczeniem w grafice komputerowej jest wyobraźnia. Projekty mogą być ciekawe już dzięki kilku narzędziom. Już dziś rusz szare komórki i stwórz coś fajnego!