Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

Rekomendowane odpowiedzi

16 minut temu, peceed napisał:
Cytat

Homofobia nie jest rozpoznaniem psychiatrycznym, jednakże niektórzy psycholodzy i psychiatrzy postulują dodanie jej do klasyfikacji DSM[17][392][393] ze względu na jej szkodliwość dla osoby przejawiającej ją, osób trzecich oraz ze względu na zaburzenia psychiczne tkwiące u jej podstaw[394][395].

 

Dzieki.

Bardzo ciekawe, ale nic dziwnego, że w całej masie psychologów i psychiatrów znajdą się i takie poglądy. Ponieważ, nie jestem osobą z tego kręgu zawodowego (i Ty też tego nie deklarujesz), poczekajmy na naukowe uzasadnienie hipotezy.

16 minut temu, peceed napisał:

Nie wydaje mi się, by przeciętna osoba jednym tchem wymieniająca "rasizm, homofobia i nacjonalizm (vel turbopatrotyzm)" zastanawiała się nad niuansami.

Ty, jako osoba nieprzeciętna inaczej, nie kojarzysz oczywiście, że takie podejście do innych doprowadziło do holokaustu.

Edytowane przez 3grosze

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Teraz, 3grosze napisał:

poczekajmy na naukowe uzasadnienie hipotezy

Albo czytał kolega psychiatryczne prace naukowe (do tego naprawdę nie trzeba specjalnego "sakramentu namaszczenia") a ja nie zrozumiałem głębokiej ironii, albo jest kolega, bez obrazy, bardzo naiwny.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Panie Fizyku!

Choćby Pan się ...., nie zna Pan się na wszystkim. Koledzy psychologowie i psychiatrzy widocznie mają jakieś powody do takich założen.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
3 minuty temu, 3grosze napisał:

Koledzy psychologowie i psychiatrzy widocznie mają jakieś powody do takich założen.

Tytułem wyjaśnienia - tak, psychiatria jak najbardziej nie ma problemu z wytworzeniem totalnie niesprecyzowanej jednostki chorobowej (wszystkie są takie) pod którą można podpiąć zachowanie które jest akurat nie po myśli wpływowym ludziom. Schizofrenia bezobjawowa nic koledze nie mówi? Nie ma bardziej skurwionej gałęzi medycyny od psychiatrii, ale wahałbym się nazwać ją nauką. Do niedawna pracowałem nad stworzeniem książki o patologiach w medycynie, ich źródłach itd.  Psychiatria to perfekcyjne wcielenie  "cult cargo science", nic tam nie działa , ale znakomicie udaje że jest inaczej.

9 minut temu, 3grosze napisał:

Choćby Pan się ...., nie zna Pan się na wszystkim

Oczywiście że nie. Dlatego wypowiadam się tylko w tematach o których mam pojęcie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Fizyk wchodzący w buty naukowców odległych sobie dziedzin, bez kierunkowego przygotowania akademickiego, będzie zawsze tylko hobbystą, któremu się wydaje....

A Twój bulwers, obawiam się, jest strachem:P, aby 

42 minuty temu, peceed napisał:
Cytat

homofobia nie jest rozpoznaniem psychiatrycznym, jednakże niektórzy psycholodzy i psychiatrzy postulują dodanie jej do klasyfikacji DSM[17][392][393] ze względu na jej szkodliwość dla osoby przejawiającej ją, osób trzecich oraz ze względu na zaburzenia psychiczne tkwiące u jej podstaw[394][395].

 

nie okazało się prawdą.:D

14 minut temu, peceed napisał:

 Psychiatria to perfekcyjne wcielenie  "cult cargo science", nic tam nie działa

Ręce opadają. I śmiesz twierdzić, że cosik liznąłeś w temacie?

  • Pozytyw (+1) 1

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Godzinę temu, 3grosze napisał:

Fizyk wchodzący w buty naukowców odległych sobie dziedzin, bez kierunkowego przygotowania akademickiego, będzie zawsze tylko hobbystą, któremu się wydaje....

Fizyk ma tę przewagę nad większością "naukowców odległych sobie dziedzin", że był selekcjonowany, trenowany i weryfikowany pod kątem umiejętności myślenia.
Niewygodna dla wielu prawda jest taka, że tzw. uzdolnienia matematyczne wcale nie są matematyczne, tylko akurat nauki ścisłe potrafią obiektywnie zweryfikować deficyty poznawcze mniej krytyczne dla operowania w innych dziedzinach.
Sama fizyka jest z kolei ucieleśnieniem nauki w najczystszej możliwej postaci, to wyznacznik funkcjonowania metody naukowej. Każde poprawnie zadane pytanie dotyczące świata jest w domenie fizyki.

Nie rozumiem co ma oznaczać zarzut braku kierunkowego przygotowania akademickiego. Przecież jest dokładnie odwrotnie - to studentom medycyny brakuje przygotowania do rozwiązywania jakichkolwiek skomplikowanych problemów. Wiedza medyczna jest jest po prostu zakuwana, bezrefleksyjnie i bez wyjaśnień.  Nie ma w niej żadnych koncepcyjnych twistów i rozbudowanych abstrakcji. Jedyną prawdziwą podstawą i tak jest znajomość biologii i chemii, a te miałem jakby to powiedzieć - topowe. W liceum byłem przekonany że w przyszłości będę się zajmował tworzeniem lekarstw i chciałem iść na biotechnologię. Doskonale zdawałem sobie, że lekarze są to tak naprawdę cienkie bolki, będące odpowiednikiem mięsa armatniego (dopiero życie mnie nauczyło że ta rola bezwarunkowo przypisana jest pacjentom ;) ) na froncie walki ludzkości z chorobami.|
"Przygotowanie akademickie" w zakresie medycyny może oznaczać jedynie opanowanie terminologii. A to jest bardzo prosta sprawa - jeśli coś czytam to to rozumiem - nieznane terminy sprawdzam na bieżąco.
Chętnie się dowiem, czego miałoby mi brakować po przeczytaniu dokładnie takiego samego materiału w stosunku do studenta medycyny. Bo w swoim życiu obserwowałem dokładnie odwrotne zjawisko.  Widziałem lekarzy, którzy popełniali oczywiste błędy i wykazywali się brakiem zrozumienia podstaw (na przykład lekarz z 25 letnim doświadczeniem akademickim który nie rozumie co oznacza okres półtrwania w przypadku leków). Raz udało mi się zidentyfikować chorobę u kolegi z pracy co nie udało się stadu specjalistów ze szpitala uniwersyteckiego w Krakowie po pół roku intensywnych starań ("nadzwyczajny przypadek"). Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że ani choroba nie była specjalnie nieznana, ani przebieg nietypowy.

W przypadku psychiatrii związek z resztą medycyny jest całkowicie sztuczny i szkodliwy, bo kalka metod stosowanych w medycynie daje błędne rezultaty. Mózg to biologiczny komputer i jako taki nie zostanie zrozumiany przez ludzi którzy nie rozumieją jak działają sieci neuronowe (nie są w stanie nawet policzyć wahadła).
BTW. Kto powiedział że jestem fizykiem? Uważam się za informatyka, ta dyscyplina dała mi znacznie lepsze "podstawy akademickie" do analizowania medycyny.

Godzinę temu, 3grosze napisał:

A Twój bulwers, obawiam się, jest strachem:P, aby zaburzenia psychiczne tkwiące u jej podstaw nie okazało się prawdą.:D

Jasne. Zastanawiam się jak nieupośledzony człowiek w XXI może w ogóle rozważać, że homofobia jest uwarunkowana zaburzeniami psychicznymi. To by oznaczało, że są populacje w których 98% ludzi ma te zaburzenia psychiczne, do tego są one w stanie przenosić się przez "święte księgi".

Edytowane przez peceed

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Fajnie się może Twoją twórczość  czyta, ale ponieważ wszystko to jest dyskusyjne, a i tak jesteś odporny na kontrargumenty, to tylko jedno ku zastanowieniu: 

1 godzinę temu, peceed napisał:

W przypadku psychiatrii związek z resztą medycyny jest całkowicie sztuczny i szkodliwy,

Czy zauważyłeś, że w ten sposób cudownie wyleczyłeś wszystkie choroby psychiczne (bo to zjawiska optyczne:P)? Nobel z fizyki umknął, ale z medycyny pewnik!

Edytowane przez 3grosze

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
17 godzin temu, 3grosze napisał:

Czy zauważyłeś, że w ten sposób cudownie wyleczyłeś wszystkie choroby psychiczne (bo to zjawiska optyczne:P)? Nobel z fizyki umknął, ale z medycyny pewnik

Trzeba czytać z zrozumieniem. Sztuczność związku polega na tym, że typowe paradygmaty medycyny nie działają, nie na tym że nie da się wyjaśnić dlaczego mamy taką rzeczywistość w zakresie organizacji służby zdrowia jaką mamy. Problemy ludzi są prawdziwe, ale klasyfikacja psychiatryczna nie ma żadnych podstaw etiologicznych. Tworząc przestrzeń problemów które dotykają pacjentów klasyfikacja zaburzeń nawet nie tworzy rozłącznych klastrów, jest rozdmuchana, niestabilna czasowo itd. Tworzona na podstawie "widocznych" objawów ginie w szumie semantycznym. Bo zazwyczaj każdy objaw może mieć kilka podstawowych przyczyn. To jest jasne dla osób które mają informatyczne wykształcenie z data miningu, AI, problemów klasyfikacji itd. Przestrzeń chorób chorób psychicznych jest znacznie gorszym (bo całkowicie wtórnym i sztucznym) opisem w porównaniu do zbiorów objawów, pod względem wszystkich rozsądnych metryk. Jest to wynik kalkowania algorytmu który działa w pozostałych gałęziach medycyny: jeśli mamy zbiór objawów który się statystycznie powtarza to tworzymy jednostkę chorobową. Działa to w przypadku oczywistych "dyskretnych" powodów zaburzeń (rodzaj bakterii/wirusa, konkretny defekt metaboliczny).
Nie działa to w przypadku zaburzeń , które dają całkowicie różne obrazy z powodu w gruncie rzeczy przypadkowych powodów. Wytłumaczę to na przykładzie analogii rzucania ze schodów. Pacjenci są dosyć podobni, ale charakteryzuje się ich obecnie przez dokładną specyfikację uszkodzeń. Teraz wyobraźmy sobie, że nie ma rtg, a medycyna jest na etapie, w którym nie do końca jest rozumiane że istnieją kości. Wszystkie informacje byłyby uzyskiwane od pacjentów na podstawie "powiedz mi jak się czujesz". Oczywiście odkryto by, że brak ruchu zdecydowanie pomaga, podobnie jak środki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Tylko że źle zrośniętych pacjentów leczono by nimi przez kilkanaście lat.
To właśnie jest psychiatria, która posługuje się całkowicie wirtualnymi pojęciami (aż chce się powiedzieć "urojonymi"). Jeśli jeszcze dodamy fakt, że lekarze wykorzystują modele lingwistyczne wnioskowania (istotne jest jak coś się nazywa, jeśli pojawia się abstrakcja to ma ona zawsze postać statycznej klasyfikacji drzewiastej, zazwyczaj pojedynczej, a nie jest tworzona dynamicznie), to widać że tam nic nie może działać. (Taka "depresja" to jest kilka całkowicie różnych zaburzeń, często współwystępujących. Dodawanie sufiksów i prefiksów nie zmienia niczego w zrozumieniu istoty problemu, które jest okołozerowe).
Jedyne co działa to "system" jak to określa wielu pacjentów. Psychiatrzy i koncerny farmaceutyczne mają się dobrze.

Najważniejszą rzeczą która powinna się rzucić każdej myślącej osobie jest fakt, że osoby chore psychicznie pomimo różnych rozpoznań są bardzo podobni do siebie a spektrum zaburzeń jest ciągłe. Drugim istotnym faktem jest praktyka wykorzystania wszystkich leków do "leczenia" praktycznie każdego zaburzenia, teraz najmodniejszym panaceum są neuroleptyki. Trzecią ważną cechą jest współdzielenie przez zaburzenia psychiczne czynników ryzyka, zwłaszcza (w sensie doniosłości implikacji faktu) dziedzicznych.
Ciekawe ilu psychiatrów zauważyło, że dzieci autystyczne mają zasadniczo identyczne problemy jak schizofrenicy, włącznie z identyczną statystyką zaburzeń współwystępujących. Wystarczy jeszcze uwzględnić "zadziwiający" fakt, że u osób dorosłych nie stwierdza się zachorowań na autyzm a u dzieci zasadniczo nie stwierdza się schizofrenii. Magia? Nie, to wynik dokładnie identycznych procesów chorobowych które całkowicie inaczej wyglądają w starym nauczonym mózgu a zupełnie inaczej w młodym, nienauczonym i elastycznym. Do tego dochodzą diametralnie większe możliwości wyrażania problemów u osób dorosłych, które jeszcze dodatkowo mają punkt odniesienia sprzed choroby. Jako spojler przed książką której już nie napiszę wspomnę, że schizofrenia (ale nie typu II) wymaga popsucia jeszcze jednego mechanizmu w mózgu, ale może to nastąpić (to czy musi to kwestia otwarta, mogą istnieć inne niezależne mechanizmy) z powodu tych samych procesów które odpowiadają za "wcześniejsze" objawy.
Na deser przykład procesów myślowych lekarzy z autopsji,  sprowadzone do tego samego schematu:  L (abstrakcyjna kategoria leków) jest używana do leczenia C (abstrakcyjna kategoria chorób). Ale dokładniejsza analiza mechanizmów działania pokazuje, że L1 nie jest w stanie zadziałać w konkretnym przypadku C1 (bo kategorie mają rozległy i sztuczny, taksonomiczny charakter). Lekarz stwierdził że co prawda tak rzeczywiście jest, ale nie jest to problem. Bo chorobę wciąż można nazwać C, a wtedy "wciąż można mieć nadzieję" że L1  jako "lek na C" pomoże i można to przepisać.
To już nawet nie jest naiwna metoda wnioskowania, to usankcjonowana metoda oszukiwania.

 


Przytoczę wypowiedź Feynmanna o uczciwości w nauce i o tym jak wiele wysiłku trzeba włożyć w to, aby się nie oszukać samemu.
Medycyna to dziedzina, w której za oszukiwanie się dostaje się gigantyczną premię w postaci możliwości skutecznego oszukiwania innych.


Warto jeszcze pochylić się nad rozszerzonym efektem placebo, który pozwala wrzucić do kosza praktycznie wszystkie psychiatryczne badania kliniczne (a wraz z nimi większość leków). Jeszcze zanim poznałem ten mechanizm zastanawiała mnie praktycznie identyczna skuteczność całkowicie różnych leków o innych mechanizmach działania i stosunkowo mała przewaga nad placebo (typowe wartości które przykuły moją uwagę to max 60% vs. min 40%).

Można było małpować postępowanie fizyków i bawić się w statystyczną analizę błędów przypadkowych, wyglądało to mądrze. Tylko nikt nie bawił już w analizę możliwych błędów systematycznych, które są znacznie ważniejsze z naukowego punktu widzenia, i to przez kilkadziesiąt lat. Łatwo to wyjaśnić faktem, że nikomu nie zależało na "złapaniu króliczka".
Dla koncernów znacznie łatwiejsze jest promowanie leków o podobnych mechanizmach działania do już istniejących nawet jeśli mechanizmy działania są spekulatywne i niepewne, bo podstawowym zadaniem jest przekonać lekarzy aby przepisywali ten lek. Wystarczy dodać hasło "nowa generacja", "nowocześniejszy" itd. Lek o całkowicie nowych mechanizmach działania musiałby być znacząco bardziej skuteczny a takie cuda zdarzają się rzadko.

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Sorki, ale coś mi tu zalatuję grafomanią z zacięciem publicystycznym ( z tej definicji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Grafomania ). Weżmy przykład:

24 minuty temu, peceed napisał:

Sztuczność związku polega na tym, że typowe paradygmaty medycyny nie działają, nie na tym że nie da się wyjaśnić dlaczego mamy taką rzeczywistość w zakresie organizacji służby zdrowia jaką mamy. Problemy ludzi są prawdziwe, ale klasyfikacja psychiatryczna nie ma żadnych podstaw etiologicznych. Tworząc przestrzeń problemów które dotykają pacjentów klasyfikacja zaburzeń nawet nie tworzy rozłącznych klastrów, jest rozdmuchana, niestabilna czasowo itd. Tworzona na podstawie "widocznych" objawów ginie w szumie semantycznym. Bo zazwyczaj każdy objaw może mieć kilka podstawowych przyczyn. To jest jasne dla osób które mają informatyczne wykształcenie z data miningu, AI, problemów klasyfikacji itd. Przestrzeń chorób chorób psychicznych jest znacznie gorszym (bo całkowicie wtórnym i sztucznym) opisem w porównaniu do zbiorów objawów, pod względem wszystkich rozsądnych metryk. Jest to wynik kalkowania algorytmu który działa w pozostałych gałęziach medycyny: jeśli mamy zbiór objawów który się statystycznie powtarza to tworzymy jednostkę chorobową. Działa to w przypadku oczywistych "dyskretnych" powodów zaburzeń (rodzaj bakterii/wirusa, konkretny defekt metaboliczny).

Każde zdanie to ogólnik lub nieweryfikowalne, subiektywne stwierdzenie.

 

24 minuty temu, peceed napisał:

Na deser przykład procesów myślowych lekarzy z autopsji, 

Pocieszmy się, że dni lekarzy ( oczywiście, za wyjątkami), podobnie jak kierowców ciężarówek itp, są policzone. SI nadciąga.

Edytowane przez 3grosze

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Gość kremien

Dodam od siebie, że mam dość podobne obserwacje jak kolega peceed, jeśli chodzi o metody pracy psychiatrów. Znam kilka przypadków schizofrenii i zauważyłem, że psychiatrzy wręcz strzelają, i bardzo lekką ręką przepisują/zmieniają  o leki. Działają oni w oparciu o to co im się wydaje, często to co mówią nie jest spójne. Psycholodzy działają czasami dość podobnie, choć są bardziej skuteczni w swych działaniach. Zawsze pierwsze pytanie od innego "lekarza" to jakie leki już były przepisywane. Jak się im nic nie mówi na początku to każdy potrafi zdiagnozować co innego. Jak ktoś odwiedzi kilku z tych szamanów i zacznie pytać ich o różne rzeczy to (przynajmniej większość z nich) sprawia wrażenie, że nie ma konkretnych wniosków i nie działają "technicznymi" metodami. A leki często niewiele pomagają w praktyce, bardziej mieszają w głowie pacjentom. Z tego co zaobserwowałem oni nie wiedzą tak naprawdę co robią, to co kolega peceed napisał niestety może być prawdą.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
7 minut temu, kremien napisał:

Znam kilka przypadków schizofrenii i zauważyłem, że psychiatrzy wręcz strzelają, i bardzo lekką ręką przepisują/zmieniają  o leki.

Dla równowagi, może te tysiące (setki tysięcy?) wyleczonych/zaleczonych chorych psych..., żeby nie stygmatyzować, to chorych na depresje, nerwice, zaburzenia kompulsywne coś dodadzą od siebie?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Teraz, 3grosze napisał:

SI nadciąga.

To nawet było moim osobistym celem - w skrócie wyp******** lekarzy z medycyny (jak widać sprawa mocno osobista) oferując kompletne komercyjne rozwiązanie w ciągu 15 lat (technologie już są, wystarczy je poskładać i dopracować). Niestety lekarze odpowiedzieli kontratakiem uprzedzającym.

 

1 minutę temu, 3grosze napisał:

Każde zdanie to ogólnik lub nieweryfikowalne, subiektywne stwierdzenie.

Każde stwierdzenie jest subiektywne. Warto o tym pamiętać.
Co do ogólności to jest to nieuniknione gdyż moje wypowiedzi są syntezą ogromnej ilości nieznanych koledze faktów. Tak należy je traktować. Jeśli zada sobie kolega trud podjęcia samodzielnych studiów nad tematem (a to nie proste czytanie podręczników medycyny tylko setek prac naukowych, przy podejściu w którym one same są też obiektem studiów a nie tylko ich dziedzina ) to może traktować moje wypowiedzi jako rodzaj klucza do interpretacji. Na te tematy miała powstać książka która rozrosła się do planów na trzy ze względu na ilość materiału, w sumie rozbieżną tematykę i lepszy efekt z rynkowego punktu widzenia. Już nie powstaną.
1) Wyczerpująca analiza implikacji wprowadzenia leków niszczących DNA do medycyny (ze szczególnym uwzględnieniem chinolonów i pochodnych) - największy błąd medycyny XX wieku (i to mnie wykończyło). Spojler: to one są odpowiedzialne za wysyp "chorób cywilizacyjnych"
2) Bardzo dokładna krytyczna analiza stanu współczesnej, medycyny, opisująca błędy i patologie jakich dopuściła się w XX wieku,  oraz opisująca dokładne intelektualne ograniczenia lekarzy jako dominujący czynnik. Spojler: kabelki i klepki których brakuje lekarzom to te niezbędne do uprawiania fizyki na najwyższym poziomie. Medycyna jest znacznie bardziej religią niż nauką. Ludzie o uzdolnieniach niezbędnych do tworzenia wiedzy medycznej dobrej jakości skrajnie rzadko wybierają medycynę jako kierunek studiów, a jeśli tam trafią to są niszczeni przez nieadekwatny system nauczania. Lekarze to analogi mechaników, nie inżynierów. Potem ci mechanicy są powoływani do zajęć dla inżynierów.
3) Teoria powstawania zaburzeń psychicznych/neurologicznych oparta na neurokognitywistyce.  Do tego raczej niezbędna jest biegła znajomość informatyki w zakresie NN, chociaż chodzi bardziej o paradygmaty i sposób myślenia a nie detale.
 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
13 minut temu, peceed napisał:
57 minut temu, 3grosze napisał:

Każde zdanie to ogólnik lub nieweryfikowalne, subiektywne stwierdzenie.

Każde stwierdzenie jest subiektywne. Warto o tym pamiętać.

Z epitetami brzmi dosadniej.:)

14 minut temu, peceed napisał:

Lekarze to analogi mechaników, nie inżynierów.

To oczywiste: lekarz nie może być twórczy z zasady: obowiązują go procedury medyczne. Porównanie do mechanika jest krzywdzące, ze względu na ilość operacji myślowych: od analizy symptomów chorobowych i na podstawie zbioru ich nastu tysięcy  postawienia diagnozy, po wybranie procedury leczniczej.Też duży zbiór. No i ewentualnie konsekwencje w przypadku błędu poważne(wyrzuty sumienia;)).

24 minuty temu, peceed napisał:

Na te tematy miała powstać książka która rozrosła się do planów na trzy ze względu na ilość materiału, w sumie rozbieżną tematykę i lepszy efekt z rynkowego punktu widzenia. Już nie powstaną.

Mimo wszystko nie poddawaj się. Powodzenia życzę.:)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
33 minuty temu, peceed napisał:

To nawet było moim osobistym celem - w skrócie wyp******** lekarzy z medycyny (jak widać sprawa mocno osobista) oferując kompletne komercyjne rozwiązanie w ciągu 15 lat (technologie już są, wystarczy je poskładać i dopracować).

Lekarze są potrzebni, oczywiście z czasem coraz mniej (SI), podobnie jak wiele innych zawodów. Podstawowy problem z nimi polega na tym, że są wyjątkowo aroganccy i mylą trud ukończenia studiów z trudem potrzebnym na zrozumienie materiału. Inaczej - potrzeba więcej wytrwałości żeby skończyć medycynę niż np. fizykę lub inżynierię bo jest więcej materiału do zapamiętania (poziom skomplikowania). Natomiast sama treść (czyli kwestia jakościowa a nie ilościowa) nie jest już trudna do zrozumienia bo jest mało abstrakcyjna (wątrobę można zobaczyć a nawet dotknać) w przeciwieństwie do np przestrzeni wektorowej czy operacji rotacji i wiele wiel innych rzeczy. Dodatkowo oczywiście kwestia tego, że lekarz jest niejako tylko/aż efektorem systemu medycznego, a nie jego twórcą (tutaj głównie inżyniera biomedyczna obecnie) i już na pewno nie naukowcem (biologia, neurobiologia etc.) a jest nazywany "doktorem" etc. Lekarz nie jest zatem elitą pod względem inteligencji/rozwiązywani aproblemów bo tą można szkolić poprzez dziedziny abstrakcyjne jak matematyka, fizyka etc. a jest w elicie pod względem wytrwałości/odpornosci psychicznej na stres, długotrwały wysiłek intelektualny, dobrą pamięć. Lecz przez swoją zawodową butę lekarze uznają się własnie za elitę intelektualną i przez to mylnie zakładają że ich decyzje i metadecyzje są najlepsz emożliwe, a to nie musi być prawda. Wiedza ekspercka nie równa się najlepszej możliwej zdolności do podejmwoania decyzji. Wszystko byłoby dobrze gdyby lekarz współpracował z chętnymi do współpracy Pacjentami a nie arogancko nimi "dyrygował". Zreszta problemów z tym jest więcej. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Odnośnie 2) dodam jeszcze kwestię efektów ubocznych która była bardzo dobrze rozwałkowanym przeze mnie tematem na potrzeby książki. Efekty ubocznie nigdy nie są problemem, ta kategoria efektywnie funkcjonuje jako coś do świadomego ignorowania w stylu "możesz się nie przejmować, to tylko efekt uboczny".  Często efekty uboczne są znacznie gorsze niż podstawowy problem indywidualnie, a dostaje się ich komplet.
Historie o ludziach którym "pomógł sok z buraka który jest najlepszym lekiem na wszystkie choroby świata" są prawdziwe: ludzie dzięki temu sokowi zrezygnowali z koktajlu leków o wątpliwej skuteczności działania (warto poczytać metaanalizy o skuteczności choćby leków na choroby krążenia) a ogromnych skutkach ubocznych potęgowanych przez problemy z metabolizowaniem tychże (ze względu na wiek i samą ilość).


Testując jakiekolwiek leki mamy gigantyczną asymetrię w traktowaniu efektów, przede wszystkim lista efektów ubocznych jest całkowicie otwarta, a lista korzyści zamknięta i bardzo dokładnie sprawdzana.
Bezpieczeństwo stosowania leków z założenia jest testowane na maksymalnie zdrowych, stosunkowo młodych osobnikach bez chorób i nie przyjmujących innych leków .
To bardzo niereprezentatywna grupa w stosunku do docelowej, ktoś zapomniał po co się to robi (cult cargo science w akcji). Do tego osoby startujące w takich badaniach to nie jest elita intelektualna i życiowa, ci ludzie często zatajają własne choroby (warunek przyjęcia do badań) co skutkuje bardzo małą wiarygodnością odnośnie ich prawdomówności jeśli chodzi efekty niepożądane.
Są leki o "bandyckim" mechanizmie działania, który musi prowadzić do długofalowych negatywnych konsekwencji zdrowotnych z definicji, na przykład warfaryna która wyłącza witaminę K. W takim wypadku nawet nic nie trzeba badać. Taki lek trzeba traktować jako środek "ostatniej szansy" a nie pełnoprawny.
No i w końcu chinolony. Przez 60 lat geniusze nie zorientowali się że efekty "uboczne" wynikają prosto z mechanizmu działania, tzn. jeśli ten lek działa niszcząc DNA bakterii, to musi dawać efekty uboczne  przez niszczenie DNA mitochondrialnego, bo te wpadają w tak lubiane przez lekarzy "szerokie spektrum działania".

 

17 minut temu, 3grosze napisał:

No i ewentualnie konsekwencje w przypadku błędu poważne(wyrzuty sumienia;)).

Hehe. Mi lekarz powiedział prosto w twarz, że on swoje zrobił dobrze a jak czuję się chory to zaprasza do innych specjalistów. Ogólnie nie zobaczyłem nigdy wyrzutów sumienia u lekarzy (to pierwsza rzecz której uczą się nie mieć), a kiedy umrę to i tak mi nie pomoże.

Mniej więcej 20 tysięcy ludzi (już nie pamiętam czy w USA czy w krajach rozwiniętych) ginie w ciągu roku, bo aparatura która robi "bip" przestaje robić "bip" albo zaczyna robić zwariowane rzeczy w wyniku błędów software, doliczone są zgony z powodów innych błędów software medycznego jak kalkulatory do leków. Gość z UK który mówił o tym na wykładzie nie mógł zrozumieć dlaczego nikt w środowisku medycznym nie przejmuje się tym problemem pomimo wielu lat jego (i innych) starań i bardzo prostych środków zaradczych. Po wykładzie uświadomiłem go, że przecież w stosunku do ilości zgonów z powodu wszystkich błędów medycznych to bardzo nieznacząca wartość, dla nich to "business as usual". 
 

26 minut temu, 3grosze napisał:

Mimo wszystko nie poddawaj się. Powodzenia życzę.:)

To nawet nie jest kwestia poddawania się, tylko faktu że dostałem amnezji dysocjacyjnej (myśli do książki powstawały po angielsku a ja nawet przestałem się posługiwać czynnie tym językiem). Inne ograniczenia były do przezwyciężenia, min. nauczyłem się ponownie czytać ze zrozumieniem rozbudowany tekst (40x wolniej niż dawniej, ale żeby uzyskać zrozumienie często muszę czytać kilka razy), obecna sprawność posługiwania się tekstem jest upierdliwa, ale raczej by wystarczyła. Charakterystyczny sposób budowania myśli, unikanie zdań złożonych i masa błędów jakie popełniam to efekt uszkodzeń. Wystarczy porównać to z kilkoma moimi postami sprzed kilku lat. Ale wciąż by wystarczył.
W sytuacji kiedy zaniknęła pamięć, nic nie jestem w stanie zrobić.
 

24 minuty temu, Warai Otoko napisał:

są wyjątkowo aroganccy

Nigdy nie spotkałem innej grupy zawodowej o takiej dysproporcji pomiędzy swoimi możliwościami intelektualnymi a mniemaniem o sobie. Winne częściowo może być środowisko pracy, gdyż mają ciągły kontakt z "przeciętnym człowiekiem". I dr House. Z tym że ta postać z pewnością była oparta na "autentycznych faktach" ;) 

 

26 minut temu, Warai Otoko napisał:

bo jest więcej materiału do zapamiętania

Chyba nigdy kolega nie musiał się nauczyć "nowej technologii" w tydzień z 1000+ stronowego klocka z API włącznie. Mam bardzo poważne wątpliwości czy pamięć lekarzy jest rzeczywiście lepsza od pamięci programistów przy podobnej selektywności. Lekarze mogą wygrać tylko w konkurencji zapamiętywania "rzeczy które nie mają sensu". Problemem jest to, że lekarze nie muszą być dobrzy w niczym innym (z wyjątkiem sprawności manualnej u chirurgów), liczy się tylko sprawność pamięci w bardzo wąskim zakresie zresztą. Szukanie asocjacji ma u nich charakter wybitnie tekstowy, w sensie przypominają sobie listę terminów, i potem szukają w głowie odniesień do tych terminów. Nie ma tego naturalnego procesu kiedy asocjacje skaczą w tempie kilku-kilkunastu na sekundę, budowania drzewa skojarzeń itd (ale to też pochodna płytkości wiedzy).
Zastanawiające jest jednak to, że większość lekarzy zupełnie nie zna informacji z ulotek lekarskich leków które przepisują, to raczej chora sytuacja.
A lekarz potrafi się nawet upierać, że coś jest sprzeczne z wiedzą medyczną, pomimo informacji zarówno na ulotce jak i na każdej internetowej stronie opisującej określony lek.

48 minut temu, Warai Otoko napisał:

(poziom skomplikowania)

Tam nie ma skomplikowania w innym sensie niż ilość informacji.
Ostatnio poznana koleżanka powiedziała mi, że jej brat po medycynie "wie wszystko", tylko że nigdy nie jest w stanie wyjaśnić "dlaczego tak jest". Jedyna odpowiedź to "bo tak jest i już".
 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Godzinę temu, peceed napisał:

nauczyć "nowej technologii" w tydzień z 1000+ stronowego klocka z API

ja mówię o studiach lekarskich vs studia inżynierskie. Studia medyczne na wydziale lekarskim są dłuższe i trzeba przyswajać w tej samej jednostce czasu więcej materiału. Nie oznacza to że na studiach "ścisłych" nie ma od czasu do czasu wkuwania wielu stron tekstu w krótkim czasie, ale skala wydaje mi się inna. Co do 1000+ stronicowego klocka z API to nie sądze żeby na jakiejkolwiek uczelni tego wymagali. 

Godzinę temu, peceed napisał:

Nigdy nie spotkałem innej grupy zawodowej o takiej dysproporcji pomiędzy swoimi możliwościami intelektualnymi a mniemaniem o sobie.

Dokładnie. Ja też nie. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
1 godzinę temu, peceed napisał:

Nigdy nie spotkałem innej grupy zawodowej o takiej dysproporcji pomiędzy swoimi możliwościami intelektualnymi a mniemaniem o sobie.

Ale to jest narzekanie na całą naszą populację: selekcja do zawodu jest przecież bardzo duża (pomimo tego peceed odmawiasz im rozumu) ! Hmm, pewnie z tego wynika arogancja, chociaż te 3 przypadki, kiedy musiałem skorzystać z usług (obyło się bez reklamacji a gwarancja już dawno minęła), nie wspominam jakoś niemiło, a panią doktor nawet miło.

Edytowane przez 3grosze

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
2 godziny temu, kremien napisał:

A leki często niewiele pomagają w praktyce, bardziej mieszają w głowie pacjentom.

Te leki są poza rzadkimi sytuacjami bardzo szkodliwe. Ale psychiatria ma tendencję do interpretowania uszkodzeń mózgu jako poprawy obrazu klinicznego. Naprawdę warto wspomnieć lobotomię, za to był Nobel. Po wycofaniu lobotomii w poważnej nauce, jak fizyka, przeanalizowalibyśmy jak i dlaczego mogliśmy się tak pomylić i przedsięwzięlibyśmy środki aby analogiczna sytuacja nie mogła się powtórzyć.
W psychiatrii po prostu przeszli nad tym do początku dziennego, w głowach co najwyżej pojawiło się jedno nowe zdanie "lobotomia jest be".
To powoduje, że nie było żadnej gwarancji że ta sytuacja się nie powtórzy. I ona już się powtórzyła wielokrotnie w postaci neuroleptyków, SSRI, elektrowstrząsów (Ernest Hemingway przed popełnieniem samobójstwa po elektrowstrząsach powiedział coś w stylu "co z tego że operacja się udała, skoro pacjent zmarł" ) itp.

 

12 minut temu, 3grosze napisał:

a panią doktor nawet miło.

Teraz tak to wygląda. Ma być świeżo, czysto, miło, profesjonalnie ("w czym mogę panu pomóc"), tylko treść się nie zmieniła.
Wystarczy jednak wytknąć lekarzowi błąd i czar pryśnie :P

14 minut temu, 3grosze napisał:

selekcja do zawodu jest przecież bardzo duża

Kryterium jest wyłącznie sprawność pamięci w kategorii "rycie". Potem mamy studia, które nie rozwijają żadnych innych możliwości intelektualnych poza ryciem. I nie zostawiające nawet czasu na "myślenie".
Do tego dochodzi bardzo patologiczna struktura hierarchiczna i niska jakość samej wiedzy medycznej. Nauki ścisłe nie produkują wyznawców,  niepewność wiedzy jest oczekiwana, można kwestionować autorytety (a nawet trzeba). Nie w medycynie.
Oczywiście zdarzają się bardzo inteligentni lekarze (najinteligentniejszy internista jakiego spotkałem okazał się być też programistą i poważnie myślał o zmianie zawodu. zabawnie wyglądałaby stopka w stylu  Senior Software Developer lek.med X ;) ). Ale ci inteligentni też nie są trenowani w kierunku sprawności myślenia, i mam podejrzenia że swoje studia znoszą znacznie gorzej od tych mniej inteligentnych.
Pamiętam historię ze sciam o lekarzu który pierwszy wyleczył pacjenta ze wścieklizny. Bardzo skomplikowana procedura, znakomite rozumowanie, czapki z głów.
Ale o środowisku świadczy niemożność reprodukcji osiągnięcia, wielokrotnie próbowano stosować tylko elementy postępowania co nie miało szansy zadziałać, i na tej podstawie wnioskowano że metoda nie działa.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
50 minut temu, peceed napisał:

Kryterium jest wyłącznie sprawność pamięci w kate(...) etoda nie działa.

Peceed,  krótko, świat jeszcze:D nie jest idealny (choć JA się staram;)), więc za przeproszeniem: nie miącz, tylko daj receptę!!! Skąd i jak wziąć mądrych lekarzy!!!

  • Lubię to (+1) 1

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
16 godzin temu, 3grosze napisał:

Peceed,  krótko, świat jeszcze:D nie jest idealny (choć JA się staram;)), więc za przeproszeniem: nie miącz, tylko daj receptę!!! Skąd i jak wziąć mądrych lekarzy!!!

To może ja wyjdę przed szereg i zaproponuje coś :P Moim zdaniem nie chodzi o "mądrość lekarzy" lecz o "stereotyp lekarza". Należy odczarowywać fałszywe stereotypy o lekarzach co wpłynie z czasem na bardzij poprawne/bliższe prawdzie ich myślenie o sobie samym oraz myślenie i zachowanie Pacjentów w stosunku do nich. Należy im oddać to co jest prawdą, czyli wytrwałość, praca na wysokich obrotach "poznawczych" wieloe godzin, w stresie etc., dobrą pamięć ale odebrać to co nieprawda - czyli zawodowa elita intelektualna (czytaj: jako lekarz podejmuje najlepsze możliwe decyzje, zawsze lepsze od Ciebie Pacjencie. Co nie jest prawdą). Należy traktować lekarza jak partnera z wiedzą ekspercką, wymagać informacji i karać za jej nie udzielanie (dokładnie tak jak mechanika samochodowego). To co u nas się nazywa konsultacją to jest śmiech. Konsultacja nie polega na przekazaniu zestawu dyrektyw (jak to robią lekarze) a na przekazaniu wiedzy o którą pyta Pacjent.  

  • Lubię to (+1) 1

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
20 godzin temu, 3grosze napisał:

Skąd i jak wziąć mądrych lekarzy!

Z Doliny Krzemowej.
Bardziej narzekam na stan wiedzy medycznej, lekarze są jacy "są i nie będą nigdy lepsi". Problem numer 1 to brak dobrych kadr do tworzenia wiedzy medycznej (inżynierów), bo lekarze (mechanicy) się nie nadają. Oni żyją w świecie prawd objawionych i są trenowani w doszukiwaniu się różnic, w sytuacji kiedy naukowiec wie że wiedza jest niepewna, rozumie zależności i szuka podobieństw/wzorców. To jest mentalnie niekompatybilne. Wystarczy poczytać medyczne prace naukowe, to wygląda bardziej na produkcje  "licealistów bawiących się w naukowców". Oni mogą mieć tytuły, kitle, formalnie prowadzić badania naukowe ale się do tego nie nadają.

Weźmy dla przykładu zalecenie brania antybiotyków do końca, "żeby bakterie się nie uodporniły" , powtarzane przez wszystkich lekarzy i farmaceutów jak mantra.
To jest tak idiotyczne i sprzeczne z wszystkimi prawami ewolucji jakie mamy (błyskawicznie falsyfikowane przez rozumowanie z plazmidami kodującymi całkowitą odporność uogólnia się dla każdej nawet minimalnej mutacji, odpowiednio 5 sekund i minuta roboty), że zacząłem szukać skąd mogła pochodzić taka bzdura. I od razu trafiłem na biologicznego bloga którego autor też zadał sobie to pytanie i przeprowadził śledztwo.
Błędny artykuł z tą tezą został napisany w 1945 roku. Pokolenia medycznych geniuszy nie zorientowały się że to bzdura przez 75 lat. Bo nikt nie zadał sobie prostego pytania "dlaczego".
 

Edytowane przez peceed

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
W dniu 29.01.2020 o 13:29, peceed napisał:

Naiwność. To obywatele unii są rozgrywani przez różnego rodzaju siły dążące do transformacji unii w homogeniczne (nomen omen) i wielorasowe (tylko jakoś nikt nie chce sprowadzać Azjatów) państwo

Żadna naiwność. Poczytaj sobie o kurdyjskiej Rożawie, w jaki sposób łączą  się tam interesy trzech mocarstw - Turcji, Rosji, Chin. I dlaczego odbywa się to kosztem UE. Resztę pomine milczeniem (tę o Azjatach).

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
21 hours ago, peceed said:

biologicznego bloga

Podaj link proszę. Też chętnie poczytam.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
W dniu 29.01.2020 o 15:43, 3grosze napisał:

Fizyk wchodzący w buty naukowców odległych sobie dziedzin, bez kierunkowego przygotowania akademickiego, będzie zawsze tylko hobbystą, któremu się wydaje..

Chyba każdy z nas pamięta działania pewnych "ekspertów", złożonej z wybitnych naukowców z dyscyplin, rzadko   pokrewnych (nawet w nieweilkim stopniu) omawianej tematyce .

A tematyka dotyczyła  zdarzenia w przestrzeni powietrznej jakiemu uległ pewien statek powietrzny. Im też się wiele rzeczy  wydawało...;)

W dniu 29.01.2020 o 17:02, peceed napisał:

Niewygodna dla wielu prawda jest taka, że tzw. uzdolnienia matematyczne wcale nie są matematyczne, tylko akurat nauki ścisłe potrafią obiektywnie zweryfikować deficyty.....

Panie Fizyku!

Gwoli ścisłości, nauka dzieli się na nauki formlane i empiryczne, a nie ścisłe i humanistyczne. Fizyka tak jak np. prawoznastwo czy biologia jest nauka empiryczną, a wszystkie nauki empiryczne  posługują się naukami formalnymi. Przecież historyk, prawnik też musi posługiwać się językiem logiki, która jest przecież siostrą matematyki.

Tak rozbudowane wywody, a potknięcie na podstawach. ;)

16 minut temu, venator napisał:

Chyba każdy z nas pamięta działania pewnych "ekspertów", złożonej z wybitnych naukowców z dyscyplin, rzadko   pokrewnych (nawet w nieweilkim stopniu) omawianej tematyce .

Miało być "ekspertów" komisji...coś klapło i nie mogłem edytować.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Godzinę temu, Krzychoo napisał:

Podaj link proszę. Też chętnie poczytam.


Nie znajdę bo to było kilka lat temu. Teraz jest wysyp treści po artykule https://www.bmj.com/content/358/bmj.j3418. więc słowa kluczowe nie pomogą.
Problemem jest to że takie zalecenia z d*py stały się bezmyślnymi wytycznymi WHO. To pokazuje jak działają "eksperci".
Aby się zorientować że nie może być to prawda wystarczyło pomyśleć minutę. Nawet jeśli ktoś ma przeciętną inteligencję, to jeśli ogarnia temat powinna wystarczyć mu maksymalnie godzina! Kluczowy jest jednak brak jakiegokolwiek myślenia w stylu "czy to może być prawda". Oraz brak ogarniania tematu przez ekspertów (może zakuli kilka haseł o ewolucji i Darwinie w swoim życiu, ale nie potrafią modelować niczego w głowie).
Jeszcze bardziej zawstydzające jest to, że czysto teoretyczny problem został zweryfikowany eksperymentalnie.
Obserwowano coś takiego w ZSRR w międzywojniu, kiedy pozbyto się wykształconych burżuazyjnych inżynierów potrafiących cokolwiek policzyć, w zamian wszystko sprawdzano "eksperymentalnie". To takie samo zjawisko. (Kiedy niedawno badano użycie drona do transportu serca celem transplantacji, też eksperymentalnie przeprowadzono lot i wszyto je świni. Żadne badanie w stylu badamy wstrząsy akcelerometrami w różnych warunkach pogodowych i porównujemy z wytrzymałością serca (gigantyczna, w każdym rozsądnym pojemniku problem nie istnieje). To pokazuje skrzywienie zawodowe, w którym zrobiono biurokratyczną podkładkę wcale nie analizując realnych zagrożeń.)

Aby uniknąć anybiotykoodporności szczepów chorobotwórczych potrzebna jest jedna zasada: należy wykluczyć możliwość zarażenia innych przed końcem infekcji. Naiwnie myśląc tylko przy kuracji antybiotykowej, jednak biorąc pod uwagę transfer plazmidów trzeba wszystkich chorych izolować do momentu zaprzestania możliwości zajścia zakażenia, bo antybiotykoodporność może się pojawić u osoby która nigdy nie brała antybiotyków (a jedynie zaraziła się nieszkodliwą odporną bakterią wcześniej i w jej ciele dokonał się "transfer" plazmidu do tej chorobotwórczej).

 

Godzinę temu, venator napisał:

Chyba każdy z nas pamięta działania pewnych "ekspertów", złożonej z wybitnych naukowców z dyscyplin, rzadko   pokrewnych (nawet w nieweilkim stopniu) omawianej tematyce .

To byłby znakomity model dla ekspertów medycznych, ale różnica jest taka że członkowie wspomnianej komisji doskonale wiedzieli dlaczego i po co są w tej komisji i im prywatnie wcale nie wydawało się, że naprawdę są ekspertami.

Godzinę temu, venator napisał:

Tak rozbudowane wywody, a potknięcie na podstawach. ;)

Kolega sam siebie podsumował? Bo ja wcale nie twierdzę że "uzdolnienia matematyczne" nie są potrzebne w innych dyscyplinach, wręcz przeciwnie. Po prostu nie są weryfikowane w żaden systematyczny sposób. Dla prawnika logika to semestr na studiach, można się prześliznąć a potem mamy prawników takich jak widać, co to nie nawet warunku koniecznego od wystarczającego nie potrafią odróżnić. Naprawdę dobrych prawników jest niewielu, i oni nie mają problemów z logiką. Historycy są bardzo specyficzni, ale oni potrafią się wykładać na elementarnych podstawach. Na przykład powstaje gruba książka starająca się wykazać (to jedna z tez), że gdyby tylko Niemcy zablokowali konwoje i transport przez kanał Sueski i Morze Śródziemne, zmuszając je do pływania na około Afryki, to może nawet wygraliby wojnę. Tylko że nie było takich konwojów i wszystko pływało dookoła Afryki praktycznie od początku! Detal.

 

 

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

  • Podobna zawartość

    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Wody na Księżycu jest znacznie mniej, niż dotychczas sądzono, informuje Norbert Schörghofer z Planetary Science Institute w Arizonie, współautor badań, których wyniki opublikowano na łamach Science Advances. Obliczenia przeprowadzone przez Schörghofera i Ralucę Rufu z Southwest Research Insitute w Kolorado, mają olbrzymie znaczenie nie tylko dla zrozumienia historii Księżyca, ale również dla założenia stałej bazy na Srebrnym Globie. Bazy, która ma wspierać załogowe wyprawy na Marsa. Kevin Cannon, geolog z Colorado School of Mines, który prowadzi spis obiecujących miejsc do lądowania i prac górniczych na Księżycu, już zaczął aktualizować ją w oparciu o wyliczenia Schörghofera i Rufu.
      Woda na Księżycu, w postaci lodu, znajduje się w stale zacienionych obszarach księżycowych kraterów. Tylko tam ma szansę przetrwać. Te stale zacienione obszary to jedne z najchłodniejszych miejsc w Układzie Słonecznym. Na wodę możemy liczyć przede wszystkim w głębokich kraterach znajdujących się w pobliżu biegunów. Tam bowiem kąt padania promieni słonecznych wynosi zaledwie 1,5 stopnia. Jednak nie zawsze tak było. Przed miliardami lat oś Księżyca była nachylona pod zupełnie innym kątem, różniącym się od obecnego może nawet o 77 stopni. Taka orientacja wystawiała zaś bieguny na działanie Słońca, eliminując wszelkie zacienione obszary, a co za tym idzie, odparowując znajdujący się tam lód.
      Wiemy, że Księżyc powstał przed około 4,5 miliardami lat w wyniku uderzenia w tworzącą się Ziemię planety wielkości Marsa. Od tego czasu migruje on coraz dalej od nasze planety. Początkowo znajdował się pod przemożnym wpływem sił pływowych Ziemi, obecnie większą rolę odgrywają siły pływowe Słońca i ta właśnie zmiana doprowadziła do zmiany orientacji osi Księżyca. Zasadnicze pytanie brzmi, kiedy do niej doszło. Jeśli wcześniej, to na Księżycu powinno być więcej lodu, jeśli zaś później, lodu będzie mniej.
      Dopiero w 2022 roku astronomowie z Obserwatorium Paryskiego rozwiązali stary problem niezgodności danych geochemicznych z fizycznym modelem oddziaływania sił pływowych. Schörghofer i Rufu skorzystali z pracy Francuzów i utworzyli udoskonalony model pokazujący zmiany osi Księżyca w czasie. To zaś pozwoliło mi stwierdzić, ile lodu może istnieć w obecnych stale zacienionych obszarach.
      Z ich obliczeń wynika, że najstarsze stale zacienione obszary utworzyły się nie więcej niż 3,94 miliarda lat temu. Są zatem znacznie młodsze, niż dotychczas sądzono, a to oznacza, że wody na Księżycu jest znacznie mniej. Nie możemy się już spodziewać, że istnieją tam warstwy czystego lodu o grubości od dziesiątków to setek metrów, mówi Schörghofer.
      Uczony dodaje jednak, że nie należy podchodzić do tych badań wyłącznie pesymistycznie. Dostarczają one bowiem dokładniejszych danych na temat miejsc, w których powinien znajdować się lód. Ponadto z wcześniejszych badań, które Schörghofer prowadził wraz z Paulem Hayne z University of Colorado i Odedem Aharonsonem z izraelskiego Instytut Weizmanna, wynika, że stale zacienionych obszarów jest więcej niż sądzono, a lód może znajdować się nawet w takich, które liczą sobie zaledwie 900 milionów lat. Wnioski płynące z badań są więc takie, że lodu na Księżycu jest znacznie mniej, ale jest on w większej liczbie miejsc.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Naukowcy z Instytutu Fizyki UJ pracują nad prototypowym wykrywaczem z działem neutronowym, który będzie rozpoznawać potencjalnie niebezpieczne zatopione materiały. Dzięki niemu możliwe będzie określenie składu podejrzanych substancji, znajdujących się pod wodą, w sposób zdalny, zatem i bezpieczny dla nurków oraz naukowców. Zespół prowadzony przez doktora Michała Silarskiego i profesora Pawła Moskala dowiódł, że za pomocą działa neutronowego można określić skład zatopionych substancji i stworzył koncepcję detektora, który eliminuje zakłócenia powstające podczas odczytu w wodzie.
      Nowe urządzenie dostarczy informacji na temat podejrzanych substancji, dzięki czemu, zanim zbliżą się do niej ludzie, będzie wiadomo, z czym mamy do czynienia, a zatem i jak należy postępować. Urządzenie ma być nie większe niż walizka. Może być ono zamontowane na podwodnej, zdalnie sterowanej sondzie, zdolnej do pracy również na większych głębokościach. Ważne jest jedynie, by taka sonda znalazła się blisko badanego przedmiotu, tak aby z możliwie minimalnej odległości skierować na niego wiązkę neutronów. To pozwoli rozpoznać pierwiastki wchodzące w skład zatopionych substancji, również tych, które są zamknięte w pojemnikach. Naszą metodą możemy wykryć na przykład węgiel, wodór, tlen, azot, siarkę, chlor, a także gazy bojowe zawierające arsen – mówi doktor Silarski.
      Wspomniane działo neutronowe zderza jony deuteru z trytem. Dzięki temu emituje neutrony, które przenikają przez zanurzony obiekt i wzbudzają atomy w badanych substancjach. Atomy te emitują kwanty gamma, które rejestruje detektor opracowany na UJ. Jako że każdy z pierwiastków ma swój charakterystyczny odczyt kwantów gamma, możliwe jest określenie składu substancji znajdującej się w zatopionym pojemniku. Wyeliminowanie zakłóceń generowanych przez wodę jest możliwe dzięki zastosowaniu specjalnych rur wypełnionych powietrzem. To przez nie kierowana jest wiązka neutronów. Jakość odczytu zależy więc od tego, jak blisko uda się podpłynąć do badanego pojemnika.
      Badanie trwa około 10 sekund, a do poprawnego odczytu wystarczy, by urządzenie znalazło się o kilkadziesiąt centymetrów od substancji. Nie musi mieć z nią bezpośredniego kontaktu. Nasza metoda w zasadzie pozwoli zidentyfikować każdą substancję z katalogu tych, które uznaje się za niebezpieczne i które zalegają na dnie zbiorników wodnych – zapewnia doktor Silarski.
      Badania tego typu są niezwykle ważne. Chociażby po to, by określić, jakie środki bojowe zatopiono w Bałtyku. O problemie tym można przeczytać w wywiadzie, którego udzielił nam doktor Tomasz Kijewski z PAN.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Indie nie ustają w podboju kosmosu. Przed 9 laty kraj zadziwił świat wprowadzając przy pierwszej próbie swojego satelitę na orbitę Marsa, a przed dwoma tygodniami umieścił na Księżycu lądownik i łazik. Teraz dowiadujemy się, że Indyjska Organizacja Badań Kosmicznych (ISRO) z powodzeniem wystrzeliła pierwszą indyjską misję w kierunku Słońca.
      Misja Aditya-L1, nazwana tak od boga Słońca, zostanie umieszczona – jak wskazuje drugi człon jej nazwy – w punkcie libracyjnym L1. Znajduje się on pomiędzy Słońcem a Ziemią, w odległości około 1,5 miliona kilometrów od naszej planety. Dotrze tam na początku przyszłego roku. Dotychczas pojazd z powodzeniem wykonał dwa manewry orbitalne.
      Na pokładzie misji znalazło się siedem instrumentów naukowych. Jej głównymi celami jest zbadanie korony słonecznej, wiatru słonecznego, zrozumienie procesów inicjalizacji koronalnych wyrzutów masy, rozbłysków i ich wpływów na pogodę kosmiczną w pobliżu Ziemi, zbadanie dynamiki atmosfery Słońca oraz rozkładu wiatru słonecznego i anizotropii temperatury.
      Za badania korony naszej gwiazdy i dynamiki koronalnych wyrzutów masy odpowiadał będzie instrument VELC (Visible Emission Line Coronograph), z kolei SUI (Solar Ultra-violet Imaging Telescope) zobrazuje foto- i chromosferę gwiazd w bliskim ultrafiolecie i zbada zmiany irradiancji. APEX i PAPA (Aditya Solar wind Particle EXperiment i Plasma Analyser Package for Aditya) będą opowiadały za badania wiatru słonecznego, jonów i rozkładu energii, a dzięki instrumentom SoLEX i HEL1OS (Solar Low Energy X-ray Spectrometer, High Energy L1 Orbiting X-ray Spectrometer) pogłębimy naszą wiedzę o rozbłyskach w zakresie promieniowania rentgenowskiego. Ostatni z instrumentów, magnetometr, zbada pola magnetyczne w L1.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Indyjska misja Chandrayaan-3 wylądowała na Księżycu. Tym samym Indie stały się czwartym, po USA, ZSRR i Chinach, krajem, którego pojazd przeprowadził miękkie lądowanie na Srebrnym Globie. Chandrayaan-3 wylądowała bliżej bieguna południowego, niż wcześniejsze misje. Biegun południowy jest ważny pod względem naukowym i strategicznym. Znajdują się tam duże zasoby zamarzniętej wody, które w mogą zostać wykorzystane jako źródło wody pitnej dla astronautów oraz materiał do produkcji paliwa na potrzeby misji w głębszych partiach kosmosu.
      Indie dokonały więc tego, co przed kilkoma dniami nie udało się Rosji. Jej pojazd, Luna 25, rozbił się 19 kwietnia o powierzchnię Księżyca. Tym samym porażką zakończyło się pierwsze od 47 lat lądowanie na Srebrnym Globie zorganizowane przez władze w Moskwie.
      Misja Chandrayaan-3 składa się z trzech elementów: modułu napędowego, lądownika i łazika. Na pokładzie lądownika Vikram znajduje się niewielki sześciokołowy łazik Pragyan o masie 26 kilogramów. Wkrótce opuści on lądownik i przystąpi do badań. Doktor Angela Marusiak z University of Arizona mówi, że ją najbardziej interesują dane z sejsmometru, w który wyposażono lądownik. Pozwoli on na badania wewnętrznych warstw Księżyca, a uzyskane wyniki będą miał olbrzymi wpływ na kolejne misje.
      Musimy się upewnić, że żadna potencjalna aktywność sejsmiczna nie zagrozi astronautom. Ponadto, jeśli chcemy budować struktury na Księżycu, muszą być one bezpieczne, dodaje. Trzeba tutaj przypomnieć, że USA czy Chiny planują budowę księżycowej bazy.
      Łazik i lądownik są przygotowane do dwutygodniowej pracy na Księżycu. Moduł napędowy pozostaje na orbicie i pośredniczy w komunikacji pomiędzy nimi, a Ziemią.
      Indie, we współpracy z USA i Francją, bardzo intensywnie rozwijają swój program kosmiczny. Lądowanie na Księżycu do kolejny ważny sukces tego kraju. Przed 9 laty Indie zaskoczyły świat umieszczając przy pierwszej próbie swój pojazd na orbicie Marsa.
      W najbliższych latach różne kraje chcą wysłać misje na Księżyc. Jeszcze w bieżącym miesiącu ma wystartować misja japońska. USA planują trzy misje komercyjne na zlecenie NASA, z których pierwsza ma wystartować jeszcze w bieżącym roku. Natomiast NASA przygotowuje się do powrotu ludzi na Księżyc. Astronauci mają trafić na Srebrny Glob w 2025 roku.
      Indie są jednym z krajów, które przystąpiły do zaproponowanej przez USA umowy Artemis Accords. Określa ona zasady eksploracji Księżyca i kosmosu. Umowy nie podpisały natomiast Rosja i Chiny.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Planowanie wakacyjnego wyjazdu to świetna sprawa, ale często pakowanie się wywołuje w nas stres. Boisz się, że pod wpływem emocji możesz zapomnieć kremu do opalania czy butów do wody? Nie martw się, oto nasz kompleksowy wakacyjny przewodnik o pakowaniu


      Co zabrać ze sobą na wakacje? Wybór wakacyjnych akcesoriów zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj miejsca, typ aktywności czy rekreacji, ilość osób. Znaczenie ma też to, w jaki sposób zamierzasz dotrzeć do wakacyjnego cel podróży – do samolotu ciężko będzie się spakować, ale jeśli przemieszczasz się własnym samochodem, to można sobie pozwolić na zabranie ze sobą większej ilości rzeczy.
      W tym artykule omówimy sprzęt i akcesoria przydatne podczas wakacji nad wodą. Najpierw zajmiemy się podstawowym wyposażeniem, w skład którego może wchodzić kostium kąpielowy czy odzież do wody, ręcznik, klapki, okulary przeciwsłoneczne i krem. Potem skupimy się na zaprezentowaniu sprzętu, który przydaje się podczas rekreacji i sportów nad wodą.
      Wspominamy także w dalszej części o tym, jak zadbać o bezpieczeństwo i jakie wyposażenie może okazać się tutaj pomocne. Nie można także zapomnieć o komforcie i wygodzie – tutaj mogą znaleźć się krzesła i leżaki plażowe, parasol przeciwsłoneczny czy torba z wkładami chłodzącymi.
       
      Podstawowe wyposażenie nad wodę – kostium kąpielowy, odzież, ręcznik i reszta Na początku należy zadbać o podstawowe akcesoria, bez których spędzanie czasu nad wodą będzie utrudnione i mało komfortowe. Kostium kąpielowy, kąpielówki czy szorty to oczywisty wybór, ale jeśli zamierzasz spędzać nad wodą dużo czasu i przy tym uprawiać różne sporty i aktywności takie jak snorkeling, pływanie na desce SUP czy windsurfing, to warto też zadbać o odzież do wody.
      Koszulka z lycry nie tylko doskonale chroni przed słońcem, ale także przed oparzeniami podwodnymi roślinami czy wszelkimi otarciami ciała. Możesz sprawdzić markowe koszulki do pływania w sklepach sportowych. Wybór wysokiej jakości koszulek z lycry jest ogromny i każdy znajdzie coś dla siebie. W asortymencie są propozycje dla kobiet, mężczyzn oraz dla dzieci.
      Koszulki do wody wykonane z lycry charakteryzują się tym, że materiał jest lekki, doskonale przewiewny i szybkoschnący, nie krępuje ruchów, za to dobrze może ochronić przed otarciami czy urazami, o co nietrudno na przykład choćby w trakcie pływania na windsurfingu, gdy trzeba nieraz szybko manewrować żaglem. Koszulka do wody sprawdzi się też przy ekstremalnych sportach jak kitesurfing, bo może chronić skórę przed otarciem w kontakcie z wodą.
       
      Odzież sportowa na aktywne wakacje – idealna do treningów i w podróży Lubisz sport i zwykle spędzasz wakacje aktywnie nie tylko nad wodą? Oprócz dobrej i funkcjonalnej odzieży do sportów wodnych przyda się także zwykłe ubranie czy odzież treningowa. Wybierz komplet, który nie zajmuje dużo miejsca w torbie, szybko schnie i będzie wygodny.
      Dobry wybór na aktywne wakacje to zestaw dresów albo leginsy treningowe. Możesz wybierać z wielu dostępnych marek, chociażby te dostępne pod adresem https://sportano.pl/marki/strong-point a także w innych sklepach internetowych, które oferują damskie topy treningowe czy wygodne i rozciągliwe leginsy. Taki zestaw przyda się podczas wakacyjnej jogi o poranku czy na wieczorny bieg, ale będzie to też komfortowy wybór na samą podróż.
      Czego jeszcze nie może zabraknąć w wakacyjnej torbie? Przyda się także duży ręcznik plażowy, osobny ręcznik do wycierania ciała, klapki, sandały lub buty do chodzenia po kamieniach w wodzie, okulary przeciwsłoneczne i obowiązkowo krem z odpowiednio wysokim filtrem. To wszystko składa się na podstawowe wyposażenie na wakacje nad wodą. Co jeszcze może się przydać?
       
      Sprzęt do aktywności wodnych – dopasuj wyposażenie do typu rekreacji Żeby wybrać odpowiednie akcesoria na wakacje nad wodą, zastanów się wcześniej, w jaki sposób najbardziej lubisz spędzać czas. Jeśli wybierasz się w miejsce, gdzie podwodna fauna i flora są warte zobaczenia, to możesz spróbować snorkelingu a w tym celu zaopatrzyć się w maskę do nurkowania, fajkę i płetwy.
      Jesteś miłośnikiem wszelkich sportów na desce? Jeśli planujesz podróż własnym samochodem, możesz zabrać deskę SUP, gdzie większość modeli jest dmuchanych, więc nawet dwuosobowa deska spokojnie zmieści się w bagażniku. Jeśli jednak jesteś miłośnikiem surfingu czy windsurfingu, to może Ci się przydać dodatkowy bagażnik, który można zamontować na dachu. To jedno z rozwiązań nie tylko na deski, ale także w sytuacji, gdy zabierasz sporo bagażu, a Twój samochód nie należy do najpojemniejszych.
       
      Zadbaj o bezpieczeństwo nad wodą Wybierasz się na wakacje z rodziną? Warto przypomnieć sobie zasady pierwszej pomocy oraz określić, jakie zagrożenia mogą czyhać nad wodą na Ciebie lub dzieci. Najpopularniejsze problemy nad wodą to oparzenie słoneczne, udar, utonięcie, zachłyśnięcie wodą. Za granicą warto także uważać na podwodne stworzenia, w zwłaszcza w cieplejszych krajach mogą być kolczaste jeżowce czy parzące ukwiały.
      Najlepszą ochroną będzie unikanie kontaktu z podwodnymi stworzeniami i roślinami oraz odzież do pływania w wodzie. Na stronie Sportano.pl lub w innych internetowych sklepach sportowych znajdziesz wiele propozycji od różnych producentów, a także sprzęt i akcesoria do uprawiania większości dyscyplin sportowych.
      Warto także uważać na oparzenia meduz, które wbrew pozorom można spotkać nie tylko w bardzo ciepłych wodach basenu Morza Śródziemnego, ale także nad Bałtykiem. Zabierz ze sobą apteczkę pierwszej pomocy, a jeśli planujesz rejs, żagle, wyprawę kajakiem czy rafting pontonem, w Twoim wyposażeniu nie może także zabraknąć kamizelek ratunkowych.
       
      Wakacyjny must have – podsumowanie Podsumowując, jeśli planujesz wakacyjny wyjazd nad wodę i lubisz aktywnie spędzać czas, jest kilka rzeczy, które warto wcześniej zaplanować. Najpewniej potrzebujesz kąpielówek, szortów do wody lub stroju kąpielowego, do uprawiania sportów w wodzie może Ci się przydać także koszulka z szybkoschnącej lycry czy innego materiału, która nie tylko ochroni skórę przed poparzeniem słonecznym, ale także przed otarciami deski czy skał.
      Rodzaj sprzętu trzeba dopasować do konkretnej aktywności, warto też zastanowić się, w jakiej sytuacji lepiej jest kupić np. deskę do surfingu, a kiedy bardziej opłaca się ją wypożyczyć. Pamiętaj o bezpieczeństwie i ciesz się aktywnym urlopem nad wodą.

      « powrót do artykułu
  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...