Jarek Duda

Wszędzie podkreślam że jest to rozszerzenie - state preparation pozwala wpłynąć na stan początkowy, więc dodajemy dodatkową operacją: to samo tylko na odwrót żeby wpłynąć na stan końcowy. Nie ma w tym nic dziwnego dla microfluidic chip: zamiast pasywnie obserwować z której rurki wypłynie, aktywnie ciągniemy z wybranej ujemnym ciśnieniem ... też dla obwodów elektrycznych - aktywnie polem elektrycznym kontrolujemy nie tylko skąd elektrony mają wypłynąć, ale i dokąd mają dopłynąć ... dlaczego miałoby to być niemożliwe dla innych technologii, np. na falach EM z dodatnim/ujemnym ciśnieniem radiacyjnym? Matematycznie działałoby jak postselekcja ... tylko przez narzucenie więzów fizycznych, zamiast wielokrotnego przeprowadzania.

Przecież w artykule i talku, też tutaj, dyskutuję różne technologie używane obecnie w komputerach kwantowych - np. fotonic chip z https://www.nature.com/articles/s41467-019-11489-y - standardowo używa impuls lasera czyli dodatnie ciśnienie radiacyjne do state preparation, proponuję dodatkowo zastosować ujemne ciśnienie radiacyjne - np. umieszczając go w strumieniu lasera pierścieniowego. Trzeba się przyglądnąć różnym technologiom, szczególnie procesowi używanemu do state preparation - z pytaniem czy można zrealizować proces odwrotny (CPT analog): np. ciągnij-pchaj, ujemne-dodatnie ciśnienie, stymulowana emisja-absorpcja. Jeśli tak, to skoro jeden pozwala wpłynąć na stan początkowy, to drugi powinien pozwolić wpłynąć na stan końcowy.

Są różne kwantyzacje, np. tutaj są zebrane z kwantyzacji orbit dla skaczących kropelek - nie mogą mieć dowolnego rzeczywistego promienia, ale są ze zbioru dyskretnego - ponieważ sprzężna fala "pilotująca" musi wejść w rezonans/falę stojącą (dla uniknięcia fluktuacji o nadmiarowej energii) - jak w rozwiązaniach stacjonarnych równania Schrodingera : http://dualwalkers.com/eigenstates.html Czy np. ładunku elektrycznego: że prawo Gaussa może zwrócić tylko całkowitą wielokrotność ładunku elektrycznego - co można dostać interpretując pole elektryczne jako krzywizna głębszego pola np. wektorów jednostkowych - wtedy prawo Gaussa liczy ilość "nawinięć sfery na sferę" - ładunek topologiczny, który jest liczbą całkowitą.

Podawałem argumenty, są w artykule i talku, kontrargumentów dalej nie widzę ... tylko taki polski whac-a-mole. Co do "shut up and calculate", są super eksperymenty hydrodynamiczne, odtwarzające np. interferencję w statystyce trajektorii, tunelowanie, kwantyzację orbit - zebrane artykuły: http://dualwalkers.com/statistical.html Dobry talk John Bush (MIT):

Jasne, OTW i QFT modelu standardowego to są nasze procedury obliczeniowe ... jednak o świetnej zgodności z eksperymentem, więc naturalnym założeniem jest że fizyką rzeczywiście rządzą tego typu równania. Oczywiście są alternatywy jak życie w matrix, fizyka jako obraz ludzkiego obserwatora ... jednak poza artykułami filozoficznymi, nie prowadzą one do modeli z lepszą zgodnością z rzeczywistością - jedyny prawdziwy benchmark modeli jaki mamy. Dalej kwestia nastawienia - ludzkość długo żyła zafiksowana np. na kreacjonizm, jednak prawdziwy rozwój nastąpił ze zmiany myślenia na ewolucjonizm - szukania modeli których często dalekie konsekwencje zgadzają się z empirią ... jak w fizyce QFT + OTW, żeby znaleźć unifikujący je finalny model potrzebne jest nastawienie - co jest hamowane odpowiednikiem kreacjonizmu: zamknięcie na "shut up and calculate", "nobody understands QM". QFT jako zespół Feynmanowski np. historii Wszechświata, wymaga warunków brzegowych z dwóch kierunków - np. Wielki Wybuch w przeszłości, Wielki Kolaps w przyszłości. Używając warunków brzegowych tylko w przeszłości, np. równanie Schrodingera jest lokalne, realistyczne - jego konsekwencje muszą spełniać nierówności Bella, a natura na to: bzdura. Jest wiele argumentów na to że zgodna z fizyką filozofia czasu to eternalism/block universe: https://en.wikipedia.org/wiki/Eternalism_(philosophy_of_time) Co do 2WQC, na arxiv przez miesiąc był "on hold", gdyby był bezsensu, znaleźli prawdziwy kontrargument, to odrzucają ... a widzę że też wrzucili na insipireHEP (daleko nie każdy): https://inspirehep.net/literature/2691482 Dyskutowałem w wielu miejscach - jest kilka silnych argumentów że powinno działać, nie tylko opartych na symetrii CPT: jak quantum super-microfluidic chip który wystarczyłoby podłączyć do pompy, ogólnie jest wiele bardzo różnych technologii komputerów kwantowych, dla niektórych może być realizowalne (to samo co state preparation tylko na odwrót) ... najbardziej kontrowersyjne jest dla fotonów, ale i prawdopodobnie najbardziej praktyczne ... Zamiast 100 podpisanych krytyków, wystarczyłby jeden merytoryczny kontrargument - ale takiego jeszcze nie widziałem, jedynie ogólną niechęć do nowości - która występuje z ludzkością od tysiącleci. Przez wakacje mało co się dzieje, ale liczę że uda się ruszyć testy po.

Pisałem: minimalizacją działania lub zespołami Feynmanowskimi - pierwsze klasyczne: jedna historia minimalizująca działanie, drugie kwantowe: ich ważony zespół Feynmanowski. Podobnie jak w termodynamice: naiwnie układ jest w minimum energii, bardziej poprawnie jest w ich zespole Boltzmannowskim. W samym zespole Feynmanowskim nie ma miejsca na prawdopodobieństwa, za to jest symetria CPT: przeszłość i przyszłość zachowują się bardzo podobnie ... chyba że dodamy obserwatora, ale fizyka sobie radziła miliardy lat bez nich - chcąc zrozumieć fizykę, zamiast narzucać antropocentryczne filozofie, szukamy jej równań (np. model standardowy, OTW) i porównujemy ich dalekie konsekwencje z eksperymentem. Co do bardziej symetrycznych komputerów kwantowych (2WQC), budują już mechaniczne qubity (np. https://phys.org/news/2023-06-mechanical-qubits.html ), na nadciekłych cieczach (np. https://www.nature.com/articles/s41534-021-00393-3 ) - pewnie kwestia czasu kiedy zbudują (super-)microfluidic chip z mechanicznymi qubitami np. wibracji nadciekłego helu ... dla którego 2WQC to będzie po prostu podłączenie go do pompy żeby równocześnie pchać dodatnim ciśnieniem i ciągnąć ujemnym ... a skoro można dla jednej technologii, to może i dla innych ... historia rozwoju nauki to często nietypowe pomysły.

Nie mając pełnej wiedzy, potrzebujemy pracować na prawdopodobieństwach - w fizyce statystycznej zbudowanej na zasadzie maksymalizacji entropii ... ale też np. w praktycznej mechanice kwantowej: modelującej zwykle pojedynczy elektron, czyli potrzebując uwzględnić resztę wszechświata w sposób statystyczny. Ale to że my nie wiemy, nie znaczy że fizyka nie wie - żeby zrozumieć jak działa natura, trzeba wyjść z ograniczonej antropocentrycznej perspektywy i szukać podstawowych równań - porównując zgodność ich dalekich konsekwencji. Szukając fundamentalnego opisu zakładamy że fizyka wie (realizm): działające mechaniki lagranżowskie jak QFT, EM, OTW mają deterministyczne sformułowania, jak zasada minimalizacji działania czy zespoły Feynmanowskie. Takich modeli szukamy na podstawie zgodności z bardzo dalekimi konsekwencjami - np. astrofizyczno-kosmologicznymi, czy skomplikowanymi symulacjami Monte-Carlo dla kolejnych wyrazów lagranżianu modelu standardowego. Z jednej strony mamy model standardowy, z drugiej OTW ... ale są ze sobą sprzeczne - istnieją procesy w których obie strony są kluczowe, ale przez tą sprzeczność nie potrafimy ich spójnie modelować, czyli nie rozumiemy świata dookoła nas. ps. arxiv z tych ulepszonych bardziej symetrycznych komputerów kwantowych: https://arxiv.org/pdf/2308.13522 (talk: https://www.youtube.com/watch?v=pv95hvSdA3c )... ich klasa złożoności to chyba https://en.wikipedia.org/wiki/PostBQP

Ogólnie obecny model standardowy (QFT) to jest szukanie niezgodności i łatanie ich kolejnymi fitowanymi poprawkami - jeśli potwierdzi się następna niezgodność, to pewnie dodadzą kolejne wyrazy ... ale oczywiście najlepiej byłoby mieć prostszy model z którego można by wyprowadzać taki szereg poprawek jak w Taylorze - tutaj właśnie nadzieja w modelach z cząstkami jako solitony topologiczne (wprowadzenie: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/2856493 ). Odnośnie unifikacji z grawitacją, GEM ( https://en.wikipedia.org/wiki/Gravitoelectromagnetism ) to drugi zestaw równań Maxwella, konieczny dla Lorentz invariance, potwierdzony w najważniejszym teście: Gravity Probe B ... względnie trywialny do unifikacji z pierwszy zestawem równań Maxwella (np. u mnie: EM z obrotów przestrzennych + GEM z boostów w SO(1,3) grupie Lorentza) i tutaj jeszcze nie ma problemu z nieskończonościami renormalizacji - więc może warto się cofnąć do GEM i przemyśleć kolejne kroki ... szczególnie że z OTW też są niezgodności prowadzące do rozwoju np. MOND: https://en.wikipedia.org/wiki/Modified_Newtonian_dynamics W każdym razie zgodność obu jest niezła i to jest czysta matematyka, formalizm lagranżowski ... i nic porównywalnego niematematycznego nie mamy - więc żeby zrozumieć fizykę, trzeba zaakceptować że jest rządzona tego typu matematyką ... i naprawiać niezgodności, może też upraszczać/unifikować. Obecny Lagrangian modelu standardowego: https://www.symmetrymagazine.org/article/the-deconstructed-standard-model-equation?language_content_entity=und ps. Dzisiaj się zaczyna otwarty online workshop solitonowy: https://www.math.nagoya-u.ac.jp/~hamanaka/soliton2023.html

Działające fundamentalne opisy fizyki to np. QFT, EM, OTW - wszystkie 3 to formalizmy Lagranżowskie, czysta matematyka. Natomiast wymaganie obserwatora do zrozumienia fizyki to jakiś ekstremalny przejaw antropocentrycznej pychy ... fizyka sobie radziła i radzi bez nas.

Czy potrafimy bezpośrednio eksperymentalnie przebadać np. procesy w centrum gwiazdy? Nie - istnieją alternatywy do bezpośrednich pomiarów: założyć hipotezy, przeliczyć ich dalekie konsekwencje - i dopiero je porównywać z eksperymentem ... tak też szukali np. wyrazy Lagrangianu modelu standardowego. Probabilistyczna jest np. fizyka statystyczna - z definicji teoria efektywna, używająca prawdopodobieństw dla pracy z niepełną informacją. Praktyczna mechanika kwantowa zwykle jest dla pojedynczego elektronu - pomija całą resztę, czyli musi traktować ją probabilistycznie - też może tylko przewidywać prawdopodobieństwa, Fundamentalna mechanika kwantowa to byłaby funkcja falowa wszechświata - już bez pomijanego otoczenia, z unitarną, deterministyczną ewolucją ... równoważnie np. zespół Feynmanowski po historiach wszechświata. Chcąc zrozumieć fizykę, zamiast antropocentrycznej filozofii, trzeba szukać tej fundamentalnej, jej równań - porównując ich dalekie konsekwencje z eksperymentem, rzeczywistością dookoła nas.

Klasyczną mechanikę Lagranżowską definiujemy minimalizacją działania, kwantową zespołami Feynmanowskimi: po trajektoriach czy diagramach (QFT) - gdzie tam jest miejsce na fundamentalną losowość? A co gdyby nikt tego nie widział? Jak w reszcie wszechświata i poprzednich miliardach lat ... może skupmy się lepiej na próbie zrozumienia obiektywnej fizyki, zamiast uprawiania jakiejś antropocentrycznej filozofii.

Dla niedoskonałego obserwatora który nie ma pełnej informacji, jedyna opcja to modele efektywne jak fizyka statystyczna - które muszą mieć wbudowaną losowość. Ale fundamentalnie fizyka nie ma tych ograniczeń - formalizm Lagranżowski, który nie pozostawia miejsca na niedeterminizm ... ja się skupiam na fundamentalnej. Nie tylko, prosty przykład to deekscytacja wzbudzonego atomu - w równaniu Schredingera opisującym sam atom jest to zdarzenie nieunitarne ... przyjmuje się że potrzebuje oddziaływania z otoczeniem, uwzględniając otocznie ewolucja powinna być unitarna. Zgadzam się i tak mam w slajdach: absorpcja do |1> dla początkowego, stymulowana emisja do <0| dla końcowego. Masz rację - ponieważ bateria zarówno pcha elektrony do, jak i ciągnie z (kabelek w centrum pierwszego slajdu) - dosłownie jak dla 2WQC które proponuję. Natomiast standardowe 1WQC pozwalają tylko pchać np. fotony do, oraz pasywnie obserwować którędy wypływają ... dla 2WQC proponuję dołożyć z tyłu odpowiednik pompy żeby lepiej kontrolować przepływ - podłączając baterią dodatkowo byśmy ciągnęli (elektrony). Z https://www.nature.com/articles/s41467-019-11489-y ps. Był referat (slajdy), powinien być niedługo dostępny pod

Gdzie widzisz miejsce na fundamentalny niedeterminizm? Formalizm Lagranżowski którego skutecznie używamy od GRT do QFT nie zostawia na to miejsca - dla nich fizyka to optymalizacja działania/zespoły Feynmanowskie. Losowość jest w pomiarze: kwantowym opisie drobnego podukładu, przyjmuje się że gdyby dodać do opisu otoczenie to już będzie unitarna ewolucja. MERW ( https://en.wikipedia.org/wiki/Maximal_entropy_random_walk ) jest modelem fizyki statystycznej - efektywnym, najbezpieczniejszym z zasady maksymalizacji entropii - używanym przez nas nie bezpośrednio przez fizykę. Lekkie wprowadzenie: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/2924355

Symetria CPT oznacza że np.: - fundamentalne równania rządzące fizyką są CPT symetryczne, - patrząc się na system z perspektywy po zastosowaniu CPT, fizyka powinna działać tak samo. Z perspektywy CPT, równania stymulowanej emisji i absorpcji zamieniają się miejscami - czyli konkluzja z twierdzenia CPT: B_12 musi być równe B_21. Łamanie symetrii może być w rozwiązaniu - jak wrzucenie kamienia do symetrycznej powierzchni jeziora ... dla nas takie "wrzucenie kamienia" to był np. Wielki Wybuch: wszystko razem więc niska entropia - zaczynając jej gradient, czy spontaniczna emisja - łatwo żeby przyszłość przyjęła wytworzony foton, trudno żeby przyleciał on z przeszłości.

Odwrócone zjawisko do spontanicznej emisji to np. pompowanie zewnętrznym źródłem energii - jego istnienie jest względnie rzadko spełnionym warunkiem, dlatego zwykle przyjmuje się że spontaniczna emisja jest asymetryczna (A_12=0, B_12=B_21): https://en.wikipedia.org/wiki/Einstein_coefficients Warunkiem który spowodował asymetrię wzrostu entropii jest bliskość Wielkiego Wybuchu. Poza tym fundamentalne równania rządzące fizyką przyjmuje się że są CPT symetryczne.

Skoro można zbudować mechaniczne qubity na nadciekłej cieczy ( https://www.nature.com/articles/s41534-021-00393-3 ), to teoretycznie można podłączyć pompę z dwóch stron - dostając proponowany 2WQC. Matematycznie różnica między cieczą nadciekłą, a elektromagnetyzmem jest głównie w prędkości propagacji: dźwięku vs światła. Jedyny problem w analogicznym podłączeniu czipu fotonicznego równocześnie do dodatniego i ujemnego ciśnienia promieniowania, to brak wiary w symetrię CPT niektórych ludzi ... ale fizyka nie musi się tym przejmować: https://en.wikipedia.org/wiki/CPT_symmetry

A jaki byłby kierunek przyczynowości w takim micro-superfluidic chip wpiętym w obwód z pompą? (bez lepkości/produkcji ciepła - odwracalny) Z symetrii powiedziałbym że ustalone ciśnieniami warunki brzegowe, wręcz symetrycznie wpływają na przepływ cieczy, czy np. dodatkowy mierzony wypływ. Fizyka jest CPT symetryczna, np. jako <Phi_final |U| Phi_initial> w teorii rozpraszania, czy jako zespoły Feynmanowskie trajektorii (QM) czy diagramów (QFT) - też teoretycznie pozwalając ustalić warunki brzegowe z dwóch kierunków, np. ograniczające zespół Feynmanowski. Dochodzi asymetria we wzroście entropii, ale to jest własność rozwiązania w którym żyjemy - że jesteśmy blisko ~Wielkiego Wybuchu w którym wszystko było zlokalizowane, więc entropia mała - tworząc jej obserwowany gradient. Podczas gdy spontaniczna emisja jest asymetryczna z podobnych powodów, tutaj używamy symetrycznej unitarnej ewolucji, oraz symetrycznych analogów CPT: ciągnij-pchaj, ujemne-dodatnie ciśnienie, stymulowana emisja-absorpcja.

Pompa dodatnim ciśnieniem pcha ciecz do np. microfluidic chip, a ujemnym ciągnie przez - umieszczona na końcu takiego procesu np. obliczeniowego ... ale analogicznie do unitarności, pewnie często możnaby taki chip wpiąć na odwrót - odwracając przepływ. Ciśnienie radiacyjne to też jest wektor: może być dodatnie (w kierunku powierzchni) lub ujemne (od powierzchni). https://en.wikipedia.org/wiki/Radiation_pressure#Radiation_pressure_from_momentum_of_an_electromagnetic_wave Podczas gdy naiwnie myślimy że jest tylko dodatnie, fizyka mówi coś innego i np. jest pełno artykułów z "optical pulling" np. https://www.semanticscholar.org/paper/Microdroplet-oscillations-during-optical-pulling-Ellingsen/b3d4e9ac17370604b83ca88c451f50d5711543ef

Są linki na slajdach - microfluidic chip z https://www.carvilleplastics.com/latest_news/microfluidic-devices-microfluidics/ oraz fotoniczny z https://opg.optica.org/optica/fulltext.cfm?uri=optica-3-4-407&id=338939 ... oba trzeba "napompować" dodatnim ciśnieniem - hydrodynamicznym z pompy, czy radiacyjnym z lasera. Fale szczególnie w nadciekłej cieczy też są skwantowane (jak fale stojące) - i są plany ich użycia jako qubity, np.: https://www.nature.com/articles/s41534-021-00393-3 Wyobrażając sobie że ciecz może wypłynąć jedną z 2 rurek - pomiar to byłaby pasywna obserwacja "z której" ... natomiast pompa dodaje możliwość aktywnego zastosowania ujemnego ciśnienia: dosłownie ciągnąc ciecz przez czip, poprawiając kontrolę przepływu (cieczy/informacji ... fotonów). Dla aktywnego wpłynięcia na stan końcowy, trzeba zrobić dokładnie to samo co w state preparation, tylko symetrycznie na odwrót ("CPT analog"), np. : ciągnąć-pchać, ujemne-dodatnie ciśnienie, stymulowana emisja-absorpcja powodujące deekscytację-ekscytację. Kolejne slajdy to rozwinięcie/dyskusja pierwszego.

Pisanie tutaj wygląda na przejaw masochizmu, ale muszę przyznać że krytyka pomaga mi podszlifować argumenty, a pracuję nad jutrzejszym referatem (potem kolejny temat) - więc proszę o w miarę możliwości merytoryczną krytykę do pierwszego slajdu poniżej (wszystkie). Tekst mniej więcej: Na początek wyobraźmy sobie czip mikrofuidyczny jak na obrazku, później do zastąpienia kwantowym fotonicznym - dzięki podobieństwu między hydro i elektro-dynamiką (tabelka). Hydrodynamicznie odpowiednik state preparation to jest wpychanie cieczy dodatnim ciśnieniem używając pompy, w fotonicznym analogicznie używamy lasera. Wyobrażając sobie że wypływ może być z jednej z dwóch rurek, odpowiednik pomiaru to pasywna obserwacja z której. Ale możemy też zadziałać aktywnie: pociągnąć ujemnym ciśnieniem podłączając z drugiej strony pompy, jako symetryczny analog tego co zrobiliśmy dla state preparation, w ten sposób lepiej kontrolując przepływ cieczy. (dolna połowa): Podłączając pompę do minimalnej wersji czipu: rozgałęzienia (split), równocześnie dodatnie i ujemne ciśnienie pozwala kontrolować przepływ - ujemne tutaj pozwala zmniejszyć przepływ w dół rozgałęzienia. Podczas gdy mogą istnieć różne realizacje symetrycznego analogu state preparation dla różnych technologii komputerów kwantowych, opowiem z perspektywy fotonicznych, spróbuję przekonać że ring laser może działać jako pompa dla fotonów. Tutaj (prawy dół) jest taki analogiczny układ do hydrodynamicznego po lewej. Patrząc się na niego z perspektywy po symetrii CPT, trajektorie fotonów byłyby odwrócone - czyli dodatnie ciśnienie radiacyjne byłoby w drugą stronę, ilość fotonów byłaby taka sama - sugerując że beamsplitter byłby praktycznie ignorowany.

Chcę uzyskać ulepszenie komputerów kwantowych - proponuję np. dosłownie podłączenie do pompy superfluid komputera kwantowego dla lepszej kontroli przepływu informacji (teoretycznie pozwalając na atakowanie NPC) ... oraz praktyczną realizację w matematycznie bardzo podobnym elektromagnetyzmie.

Jeszcze raz - spontaniczna emisja jest asymetryczna jak 2 zasada termodynamiki ... ale stymulowana emisja-absorpcja (do użycia) jest symetryczna: B_12 = B_21, jedna staje się drugą z perspektywy CPT. Mówię o wykorzystaniu tych drugich, ja tych symetrycznych równań nie wymyśliłem (krytykuj Einsteina) ... proszę rozwiń jak uważasz że łamią one 2 zasadę termodynamiki, albo podaj inny tym razem merytoryczny argument. Nie, "bo nie było w Kaku i jesteś gupi" to nie merytoryczny argument, a tak odczytuję te ekspresje wiary w nieistnienie. Zwykle jest ok. 30 osób z 3 kontynentów ...

Odnośnie niedoskonałości, oczywiście są one olbrzymim problemem, dotyczącym też takiego CPT(state preparation). Dla Shora rekord to chyba dalej 21=3x7 i przez niedoskonałości może nigdy nie będzie praktyczny ... więc tym bardziej wspomniany podstawowy atak na NPC może nigdy się nie udać. Aczkolwiek, co chwilę ogłaszają quantum supremacy - dając im dodatkowe podstawowe narzędzie: CPT(state preparation), nawet jeśli będzie bardzo bardzo niedoskonałe, pewnie ułatwi osiąganie quantum supremacy, czy otworzy nowe zastosowania. Odnośnie termodynamiki, zobacz sobie na równania absorpcji/emisji - jest spontaniczna emisja (współczynnik A) która jest czasowo asymetryczna - z powodów podobnych do drugiej zasady termodynamiki, własności rozwiązania: łatwo uciec fotonom w przyszłość, trudno żeby przyleciały z przeszłości. Ale jest też stymulowana emisja-absorpcja (do użycia tutaj), która już jest czasowo symetryczna: B_12 = B_21, to są analogi CPT - skoro jedno może przygotować stan początkowy do |1>, to drugie może stan końcowy do <0|. https://en.wikipedia.org/wiki/Einstein_coefficients https://en.wikipedia.org/wiki/Stimulated_emission#Mathematical_model Odnośnie "Takie zjawisko nie istnieje" - kiedyś też tak mówili o większości zjawisk używanych we współczesnej nauce, np. optical cooling/pulling ... jednak np. teoria zasugerowała istnienie, eksperyment potwierdził ... i zmienił się status. Nie widziałem od kolegi żadnego merytorycznego kontrargumentu, tylko ekspresję wiary w nieistnienie (plus wręcz personalne ataki). ps. W przyszłą sobotę opowiem o tym (+dyskusja) na seminarium: http://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/QMFNoT

Jednak jesteśmy w stanie fizycznie narzucać więzy na stany początkowe w state preparation ... Skoro tak i żyjemy w CPT symetrycznej fizyce, to wystarczy zrobić to samo co powyżej tylko odwrotnie - używając analogów CPT jak: ciągnąć/pchać, ujemne/dodatnie ciśnienie (np. radiacyjne), stymulowana emisja/absorpcja: powodujące deekscytację/ekscytację. To że wcześniej tak nie robiono jeszcze nie znaczy że się nie da - o wielu sprawach tak kiedyś myśleliśmy, po czym następowała niespodzianka, jak optical cooling, pulling.

No i znowu nieprawda - nie wiem co kolega czyta, ale poniżej jest Fig. 2 z dyskutowanego artykułu - nie wspominającego klasycznej minimalizacji działania, tylko jej kwantowy odpowiednik: zespoły Feynmanowskie. Algorytm dla np. 3-SAT wygląda bardzo podobnie do Shora - który mierzy wartość klasycznej funkcji (ograniczając zespół do periodycznego - którego okres z QFT daje podpowiedź dla faktoryzacji). Dla 3-SAT jako funkcję liczymy jego alternatywy, po czym robimy podobnie jak dla zafiksowania stanu początkowego w state preparation, tylko odwrotnie np. używając stymulowana emisja-absorpcja jako analogi CPT - fiksując wyjścia z tych alternatyw na '1', czyli ograniczając zespół (Feynmanowski) tym razem do spełniających wybraną instancję 3-SAT. Np. dla takiego microfluid quantum computer z qubitami w wibracjach przepływającej nadcieczy, podpinamy ją do pompy: z lewej podłączając do wejść odpowiadających za <0| dodatnim ciśnieniem, z prawej ujemnym ciśnieniem do wyjść z alternatyw odpowiadających |1>, oraz mierząc wyjścia z "input bits".