Jarek Duda

Z jednej strony dyskutowane ujemne ciśnienie radiacyjne na zewnątrz BH, jako chyba nieuniknione przy dodatnim pod horyzontem (dmuchający odkurzacz potrzebuje też ssania, również w EM), pomogłoby przyspieszyć formowanie BH w aktywnych rejonach - przyciągając nie tylko grawitacyjnie, ale też ujemnym ciśnieniem radiacyjnym, np. stymulując emisję w stronę BH z okolicznej świecącej materii. Z drugiej JWST obserwuje obiekty z redshift np. 32 - na granicy możliwości sformowania po Wielkim Wybuchu, niedługo może być konieczne rozważanie pochodzących sprzed: https://physics.stackexchange.com/questions/859354/could-some-objects-survive-big-bounce-e-g-now-seen-with-these-extreme-redshifts

"Świecące punkciki" np. na zdjęciach np. z JWST. Pewnie WH miałoby mniej więcej black body radiation, więc może być bardzo trudny od różnienia od innych samotnych obiektów ... Jeszcze raz: nie twierdzę że WH obecnie istnieją, najprawdopodobniej nie ... ale kosmos ciągle nas zaskakuje, "Osobiście bym się nie zdziwił" jest tylko stwierdzeniem że warto być otwartym. CMB to jest EM szum termiczny - energia która też powinna być wchłaniana przez BH. Symetria CPT jest podstawą współczesnej fizyki, pozwalając wyobrazić sobie ewolucję wstecz tymi samymi równaniami - która nie powinna się kończyć w czasie T=0, tylko kontynuować dalej ... też pojawiają sugestie eksperymentalne:

WH powinno świecić na zewnątrz, nakazując to nawet EM/fotonom w pobliżu horyzontu ... analogicznie BH powinno świecić do środka, owszem łącznie z pobliskim CMB. Formując "elektromagnetyczny odkurzacz" w poprzek horyzontu - który w jedną stronę dmucha m.in. dodatnim ciśnieniem radiacyjnym, a więc w drugą nie "nicnierobi" tylko powinien działać przynajmniej ujemnym ciśnieniem radiacyjnym - z perspektywy symetrii T/CPT, odwracamy bieg takiego "EM odkurzacza", WH z BH. Osobiście bym się nie zdziwił gdyby okazało się że niektóre z obserwowanych pozagalaktycznych świecących punkcików to są WH. Np. przed naszym Big Bounce powinny się symetrycznie formować nasze WH, więc pewnie też przed naszym Big Crunch - może część z tych drugich mogłaby dotrwać do naszych czasów (?) Jeśli tak, to energia pewnie by szła głównie ze wspomnianej powyżej regularyzacji centralnej osobliwości, zlewającej ewentualne cząstki pod horyzontem - wątpię żeby przetrwało tam CMB, ale może kiedyś dałoby się policzyć spektrum takiej WH, choć pewnie nawet dla white hole statystycznie wyjdzie black body radiation ... ps. JWST znajduje redshifty 25 .. 32 - co już prawie nie daje czasu na sformowanie takich obiektów po Big Bang ... więc może pochodzą sprzed? https://physics.stackexchange.com/questions/859354/could-some-objects-survive-big-bounce-e-g-now-seen-with-these-extreme-redshifts

Dokładnie, zwracam uwagę na coś kompletnie oczywistego ... ale równocześnie zupełnie ignorowanego - że "ssanie odkurzacza to nie nicnierobienie": czarne dziury powinny działać ujemnym ciśnieniem radiacyjnym dookoła, co jest bardzo konkretnym oddziaływaniem z otoczeniem. Przykładowe konsekwencje: - nie ma paradoksu informacji czarnej dziury - one cały czas wymieniają informację z otoczeniem ujemnym ciśnieniem radiacyjnym. - powinny aktywnie "wsysać EM/fotony" równaniem stymulowanej emisji - co przekładałoby się m.in. na osłabienie świecenia otaczającej je materii, czego możnaby poszukać w obserwacjach ... też znaczyłoby że uzyskują energię nie tylko spadającą materią, ale też takimi "wessanymi fotonami" - co może istotnie wpływać na bilans energii, przeciwko wyparowywaniu Hawkingiem. - takie ujemne ciśnienie radiacyjne możnaby bezpośrednio obserwować (oprócz Hawkinga i grawitacyjnych) - wspomnianym kiedyś tutaj "backward telescope" w którym ciągle wzbudzamy sensor i monitorujemy jego populację - oryginalnie myślałem dla promieniowania synchrotronowego np. z pulsarów, ale powinien też świetnie widzieć czarne dziury, wręcz pozwolić spojrzeć pod ich horyzont. - w końcu takie ujemne ciśnienie radiacyjne warto próbować sztucznie generować, co powinno być możliwe np. promieniowaniem synchrotronowym - dając pełno nowych możliwości, jak 2WQC, czy lepsze skanery medyczne i radioterapia ( https://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/medicalstimulatedemission.pdf ).

Ale co z tym ciśnieniem radiacyjnym p = <ExH>/c w okolicy horyzontu? Pochylenie stożków światła powoduje że nawet fotony/EM mogą tylko podróżować w jednym kierunku - dla WH na zewnątrz, dla BH do środka. Czyli dla powierzchni pod horyzontem czarnej dziury p byłoby skierowane do powierzchni - działając na nią dodatnim ciśnienie radiacyjnym. Natomiast dla powierzchni nad horyzontem czarnej dziury to p jest skierowane od powierzchni - czyż nie jest to ujemne ciśnienie radiacyjne? Np. jako stymulowana emisja - wyciągając fotony z wzbudzonych atomów zgodnie z symetrycznymi równaniami poniżej. Taki "elektromagnetyczny odkurzacz w poprzek horyzontu" - z jednej strony dmucha dodatnim ciśnieniem radiacyjnym, więc z drugiej nie "robi nic" ale symetrycznie wciąga ujemnym ciśnieniem radiacyjnym. EM-hydro analogia z śrubą okrętową/odkurzaczem to jest np. https://en.wikipedia.org/wiki/Barnett_effect - generowanie pola magnetycznego obracając nawet nienaładowany obiekt.

Bardzo ciekawe, warto podawać artykuł - znalazłem ale nie było to proste, z 2021: "Detecting an Itinerant Optical Photon Twice without Destroying It" https://journals.aps.org/prl/pdf/10.1103/PhysRevLett.126.253603

Przemyślałem wstępnie osobliwość w środku czarnej dziury i myślę że mogłaby być zregularyzowana analogicznie jak w centrum ładunku - używając https://en.wikipedia.org/wiki/Teleparallelism jak u Einsteina: 4 prostopadłe pola wektorowe tworzące tetrad, czyli taki 4-wymiarowy (nad)ciekły kryształ. Dla rozróżnienia elementarnego ładunku elektrycznego np. w elektronie od "grawitacyjnego" w centrum czarnej dziury, wektor czasowy musi być znaaaacznie dłuższy niż przestrzenne. Regularyzacja oznacza deformację, która tutaj przestaje rozróżniać część z długości 4 wektorów/osi tetradu, co się realizuje potencjałem typu Higgsa/ https://en.wikipedia.org/wiki/Landau–de_Gennes_theory - w przecięciu wiru topologicznego trzeba wyrównać długości 2 osi jak poniżej, w samym środku ładunku muszą się wyrównać wszystkie 3 osie przestrzenne, co jest bardziej kosztowne energetycznie ... a w samym środku czarnej dziury ta najdłuższa oś czasowa musi się wyrównać z przestrzennymi - co jest znaaaacznie bardzo kosztowne energetyczne, więc cząstki spadające do centrum czarnej dziury chyba praktycznie tracą swoją strukturę, zlewając się w konfigurację centralnej osobliwości - bariony rzeczywiście powinny być niszczone, pozwalając na bezmasowe wypromieniowanie Hawkingiem ... Talk z takiej perspektywy:

Oczywiście centrum czarnej dziury jest problematyczne, ale fizyka raczej regularyzuje osobliwości do skończonej gęstości, więc podejrzewam że też tutaj ... np. running coupling obserwowaną deformację siły Coulomba w bardzo małej odległości/dużych energiach można wyprowadzać jako regularyzację osobliwości ładunku: https://www.mdpi.com/2218-1997/11/4/113 . Dalej promieniowanie Hawkinga zamienia oryginalne bariony w promieniowanie bezmasowe - łamiąc liczbę barionową i dając ultimiate energy source: mc^2 z dowolnej materii. Natomiast sam horyzont nie jest taki problematyczny, o ile myślimy czterowymiarowo w czasoprzestrzeni - Einstein's block universe/eternalism ( https://en.wikipedia.org/wiki/Eternalism_(philosophy_of_time) ) - polecam przemyśleć https://en.wikipedia.org/wiki/Kruskal–Szekeres_coordinates

Też kiedyś byłem sceptyczny odnośnie czarnych dziur, ale nie unikniemy przechylania stożków światła w związku z grawitacją ... nawet w https://en.wikipedia.org/wiki/Teleparallelism Einsteina dla unifikacji EM+grawitacja (talk: https://www.youtube.com/watch?v=ATkeqMRucfc ) W ekstremalnych warunkach horyzontu zdarzeń, stożki mogą być "przechylone o 45 stopni" jak na obrazku powyżej - powodując że nawet światło/EM może poruszać się tylko w jednym kierunku przestrzennym. Dla białej dziury stożki są skierowane na zewnątrz - jak odkurzacz przełączony na dmuchanie, tak silny że działa nawet na elektromagnetyzm: dodatnim ciśnieniem radiacyjnym - "wydmuchując nawet EM" na zewnątrz. Dla czarnej dziury symetrycznie przełączamy ten odkurzacz na ssanie - wciąga wszystko łącznie z elektromagnetyzmem, działając ujemnym ciśnieniem radiacyjnym, tworząc wiry/jety do środka - do końca wymieniając informację z otoczeniem ... więc nie ma paradoksu.

Jest ten głośny https://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole_information_paradox : "Hawking's calculation suggests that the final state of radiation would retain information only about the total mass, electric charge and angular momentum of the initial state. Since many different states can have the same mass, charge and angular momentum, this suggests that many initial physical states could evolve into the same final state." Rozwiązanie może być trywialne: ignoruje się oddziaływania czarnej dziury (poza grawitacją i promieniowaniem Hawkinga), więc warto sobie przypomnieć że białe dziury jak najbardziej powinny oddziaływać - tylko emitując, działając dodatnim ciśnieniem radiacyjnym (push) - ciągle wymieniając informację z otoczeniem. Czarne dziury są T/CPT analogami białych, więc czyż nie powinny symetrycznie działać skierowanym przeciwnie ujemnym ciśnieniem radiacyjnym (pull)? np. pomagając w formowaniu wirów/jetów skierowanych do środka ... w ten sposób też symetrycznie ciągle wymieniając informację z otoczeniem, czyli paradoks znika ... Świeże z Horizon Telescope https://eventhorizontelescope.org/new-eht-images-reveal-unexpected-polarization-flips-at-m87 : "magnetized plasma swirling near the event horizon is far from static; it’s dynamic and complex, pushing our theoretical models to the limit.” Co myślicie o takim rozwiązaniu black hole information paradox? Znacie jakieś inne? Czyż czarne dziury nie powinny oddziaływać z otoczeniem ujemnym ciśnieniem radiacyjnym? (poza grawitacją i promieniowaniem Hawkinga) Na jakie jeszcze inne sposoby mogą oddziaływać? Ze wspomnianego https://eventhorizontelescope.org/new-eht-images-reveal-unexpected-polarization-flips-at-m87 :

Żeby zbliżyć się do granicy wydajności komputerów kwantowych, pierwszy krok to dogonienie klasycznych - z naturalną dwukierunkową kontrolą, np. zarówno wpychając jak i wyciągając elektrony przez chip ... podczas gdy dla kwantowych ludzie się zafiksowali na jednokierunkowej. Dwukierunkowa kontrola dla kwantowych teoretycznie pozwoliłaby atakować wspomniane problemy NP-trudne ( https://www.qaif.org/2wqc )

Pomysł jak użyć takie odwrócone sprzężenie elektronów do obserwacji wnętrza czarnych dziur: As white holes should act with absorption equation outside, shouldn't black holes act with stimulated emission? Physics is believed to be CPT symmetric, and this symmetry e.g. switches absorption and stimulated emission equations, or black and white hole in Kruskal-Szekeres coordinates. So if white hole should only emit, acting with absorption equation on external target, and black hole only absorbs - shouldn't black hole act with stimulated emission equation on external targets? If so, could we observe it building telescope focused on stimulated emission (instead of standard: absorption) - e.g. with continuously excited sensor, monitoring its relaxation time? In both scenarios there are coupled e.g. electrons inside white/black hole and in telescope - CPT symmetry would reverse shown corresponding Feynman diagram.

Struny w 20+ wymiarach to SF, natomiast QCD jest opisywane jako "'Perfect Liquid' Quark-Gluon Plasma is the Most Vortical Fluid" - superfluid z wirami topologicznymi, które w fizyce cząstek są strunami kwarkowymi (np. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0370269399012083 ) i w zderzeniach w LHC rozpadają się do prawie wszystkich cząstek jako string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ). Potrzebujemy jeszcze skwantowanych point-like ładunków z oddziaływaniem Coulomba - co jako skwantowane topologicznie dostają eksperymentalnie w ciekłych kryształach, np. https://www.nature.com/articles/s41598-017-16200-z W 4D czasoprzestrzeni takiemu superfluid liquid crystal trzeba dodać 4 oś jako lokalny czas - tworząc tetrad, którego pola już Einstein chciał używać do unifikacji EM + grawitacja: https://en.wikipedia.org/wiki/Teleparallelism

Fizykę opisujemy matematyką jak wspomniane QFT, QCD, GR - które pochodzą z potrzeb empirii i tak były potwierdzane ... osoba potrafiąca czytać potrafiłaby też sobie odpowiedzieć na pytanie "jaką wartość dodaną proponujesz?"

Zauważ że mainstream szuka unifikacji QFT i GR, czyli formalizmów Lagranżowskich - minimalizując działanie, lub rozważając zespoły Feynmanowskie. Natomiast QM to tylko praktyczne przybliżenie QFT - zapominając o polach, skupiając się np. na pojedynczej cząstce ... nagle potrzebując zgadywania aksjomatów, obserwatorów i filozofów, sto interpretacji ... i jeszcze ponoć z definicji nikt QM nie rozumie ... Zamiast skupiać się na zgadywanych aksjomatach przybliżenia, wróćmy do bardziej fundamentalnego: formalizmu Lagranżowskiego - bardzo konkretnej matematyki, którą wystarczy zrozumieć i zaakceptować, nie ma nawet gdzie wymyślać obserwatorów świadomych czy z duszą ... ... tylko pytanie: dla jakiego pola, Lagrangianu? Co dyskutuję w np. cytowanej wypowiedzi poniżej ... ale niestety z trollem o konkretach już nie pogada.

To nie jest szukanie jakiejś nowej fizyki, tylko próba w końcu zrozumienia tej starej - obrania jej z efektywnych przybliżeń perturbacyjnych i w prawdopodobieństwach ... łącznie z unifikacją z grawitacją, która automatycznie wychodzi z dynamiki boostów przechodząc z 3D do 4D superfluid liquid crystal jak w telepalarelliźmie Einsteina (poniżej). Odnośnie mechaniki kwantowej QM, jest ona znowu: efektywnym przybliżeniem kwantowej teorii pola QFT - która już jest formalizmem Lagranżowskim: wystarczy go wybrać z polem, no i klasycznie minimalizować działanie, kwantowo brać zespoły Feynmanowskie - bardzo konkretna matematyka która nie pozostawia miejsca na dodatkowe zgadywane aksjomaty - wystarczy zaakceptować, a aksjomaty wyprowadzić ... i rzeczywiście same wychodzą: Minimal QM interpretation: just accept Lagrangian formalism successful from QFT to GR: A paradygmat superfluid liquid crystal jako to podstawowe pole, czyli 3 prostopadłych kierunków w 3D, w czasoprzestrzeni 4 "tetrad", pochodzi m.in. od Einsteina https://en.wikipedia.org/wiki/Teleparallelism - "attempt by Albert Einstein[1] to base a unified theory of electromagnetism and gravity" pracujący na tetradzie 4 prostopadłych pól wektorowych - osi takiego 4D ciekłego kryształu. Wczoraj miałem referat dla takiej grupy: Teleparallelism in liquid crystal view with GEM+EM+QM unification, particles as topological excitatations

No przecież to robię od lat, w mainstreamie dzięki coraz szybszym komputerom też rozwijają się podejścia nieperturbacyjne jak https://en.wikipedia.org/wiki/Lattice_QCD rozwiązujący np. https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_chromodynamics#Lagrangian poniżej - wyraz typu Diraca dla kwarków plus Yang-Mills uogólniający elektromagnetyzm: Z jednej strony super że nie ma już operatorów kreacji z perturbacyjnego rozwinięcia szeregu, magicznie wyciągających cząstki z kapelusza - ignorując ich konfiguracje pól np. EM elektronu. Z drugiej powyższe psi chowa rozkłady prawdopodobieństwa, ten wyraz Diraca wyprowadza się z zespołów po trajektoriach - cząstek będących skomplikowanymi konfiguracjami pól, które znowu są ignorowane w takich efektywnych przybliżeniach. Żeby rzeczywiście zrozumieć fizykę trzeba zejść jeszcze głębiej - do samych pól (bez prawdopodobieństw w psi), rządzonych pewnie rzeczywiście czymś typu EM/Yang-Mills plus np. potencjał typu Higgsa, uśredniając trajektorie ich cząstek jako specjalne konfiguracje - wyprowadzając efektywne np. powyższe wyrazy typu Diraca. Więc gdzie szukać takiego jeszcze bardziej fundamentalnego Lagrangianu bez prawdopodobieństw? Wyniki zderzeń w LHC są opisywane np. jako "'Perfect Liquid' Quark-Gluon Plasma is the Most Vortical Fluid" czyli supefluid, który matematycznie rzeczywiście jest bardzo blisko elektromagnetyzmu (np. tabelka poniżej i https://scholar.google.pl/scholar?q=hydrodynamics electrodynamics analogy ) ... tylko sama ciecz nie ma cząstek, które pojawiają się np. jako wspomniane wiry topologiczne, szczególnie przechodząc do ciekłych kryształów - gdzie eksperymentalnie dostają też skwantowane point-like ładunki topologiczne z efektywnym oddziaływaniem typu Coulomba (np. https://www.nature.com/articles/s41598-017-16200-z ) Więc naturalnym kandydatem na głębsze pole i Lagrangian jest typu superfluid liquid crystal (co robię np. w https://arxiv.org/pdf/2108.07896 ) ... jakieś inne pomysły? (nie SF jak 20+ wymiary). Niestety mainstream ma olbrzymią inercję - ludzie często przez dekady robią jeden model, zainteresowanie kogoś nowym nietypowym jest niezwykle trudne, ale jest powolny progres.

Przynajmniej jeden komputer kwantowy powstaje w Polsce i jestem w kontakcie, a co do konkretnych narzędzi to całkowicie się zgadzam - jestem teoretykiem, ale takim który szuka nowych narzędzi o praktycznym potencjale, np. pewnie używasz mojego ANS ( https://en.wikipedia.org/wiki/Asymmetric_numeral_systems ). Dyskutowane 2WQC to próba dogonienia klasycznych które naturalnie mają dwukierunkową kontrolę - np. bateria wpycha i wyciąga elektrony z chipu, a dla kwantowych zafiksowali się na jednokierunkowej kontroli - gdy tylko uzyskamy dwukierunkową, to zaraz staną się bardzo praktyczne ... a ostatnio mam ~20 praktykantów z 2WNN: dwukierunkowych sieci neuronowych ( https://www.qaif.org/events/aintern ) - potrafiących propagować w obu kierunkach jak biologiczne.

Fizycy wierzą że równania są te same po zastosowaniu wszystkich 3 symetrii https://en.wikipedia.org/wiki/CPT_symmetry i owszem nie ma wątpliwości że komputery kwantowe będą tak samo działały po zastosowaniu 2 z nich (P i C) ... więc dlaczego nie trzeciej: T? OTW nawet teoretycznie pozwala na realizację: https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole "obracająca stożki światła 2x bardziej niż w czarnej dziurze" - aplikując symetrię T (lub P) na przelatującej rakiecie ... to komputer kwantowy wewnątrz niej przestałby działać? Jego preparacja wymuszająca stan początkowy, stałaby się postparacją wymuszającą końcowy ... dekoherencja wewnątrz rakiety przebiegałaby w przeciwnym kierunku czasowym - zgodnie ze wspomnianym "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" z https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x .

Nie mam siły więcej odpowiadać zakompleksionym frustratom odnajdującym sens życia w pluciu z ukrycia, ale temat zastosowania symetrii CPT dla komputerów kwantowych mocno rozwija się w CERNie - symetria P jest używana od dawna, tym razem skupili się na symetrii C pracując na antyprotonie ... kwestia czasu kiedy dojdą do wykorzystania symetrii T dostając 2WQC ... https://thequantuminsider.com/2025/07/30/cern-researchers-demonstrate-antimatter-qubit-but-maybe-dont-expect-that-antimatter-quantum-computer-just-yet/ https://www.nature.com/articles/s41586-025-09323-1 ... i właśnie okazało się że pierwszy autor to Barbara Latacz z Polski: https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7360933688433348609/ ps. poster:

Wystarczy przechodzić z - efektywnego przybliżenia perturbacyjnego: pracującego z rozkładami prawdopodobieństwa np. w wyrazach Diraca, cząstkami jako wyniki działania operatora kreacji - więc z odkrytymi kolejnymi cząstkami trzeba było dokładać kolejne epicykle Lagrangianu Modelu Standardowego (po prawej), - do nieperturbacyjnego - tylko pola m.in. EM, bez prawdopodobieństw, elektron to konkretna konfiguracja pola m.in. E~1/r^2 elektrycznego. Do tego potrzebujemy czysty prosty nieperturbacyjny Lagrangian, dopiero efektywnie opisywany perturbacyjnym Lagrangianem Modelu Standardowego - tylko z potencjałem i pochodnymi, typu EM/Yang-Mills, ale z prawem Gaussa zwracającym tylko całkowite wielokrotności ładunku elementarnego (np. z powodów topologicznych) ... poniższy po lewej przynajmniej jakościowo wydaje się zgadzać ( https://arxiv.org/pdf/2108.07896 )

Tak się przyzwyczailiśmy używać, ale np. readout można wykonać też przed, czy popularne jest mid-circuit-measurement ... a twierdzenie CPT mówi że równania rządzące fizyką są takie same z perspektywy CPT - która zamienia je miejscami, pozwalając na istnienie też odwrotnych. ... czy np. OTW teoretycznie pozwala na https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole poddające symetrii T - 1WQC komputer kwantowy w takiej rakiecie dostałby pre-measurnment i postparację:

Preparacja, pomiar nie są unitarne (np. termalizacja), ale jednak nie przeszkadzają wręcz są kluczowe dla działania komputera kwantowego - są stosowane przed/po unitarnej ewolucji - dokładnie jak proponowane: poczekać czas termalizacji nie przed dla |0>, tylko symetrycznie po dla <0|, Z perspektywy symetrii T/CPT, <0| i |0> zamieniają się miejscami, np. w <psi_f | U | psi_i> z https://en.wikipedia.org/wiki/S-matrix#Interaction_picture "once the arrow of time has been chosen a priori (...) two opposing choices of the arrow of time are in fact possible" - dokładnie, równania są symetryczne, wybór strzałki czasu może być w obie strony (np. przed Big Bounce, czy https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole poddając symetrii T)

Owszem, dokładnie jak preparacja np. przez termalizację - postparacja jest CPT analogiem preparacji, skoro można jedno i fizyka jest CPT symetryczna to można i drugie. Czekając w niskiej temperaturze np. superconducting QC przed unitarną ewolucją QC wymuszamy stan początkowy |0> ... analogicznie czekając czas termalizacji po unitarnej, z perspektywy symetrii CPT fizyka jest rządzona tymi samymi równaniami - ewoluując w kierunku -t dostajemy termalizację, czyli w naszej perspektywie wymuszamy stan końcowy <0|. Dosłownie korzystamy z https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x : "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" - w jednym kierunku dając preparację |0>, więc w drugim (CPT) symetrycznie powinno dać postparację <0|.

Np. z zalinkowanego wcześniej talk-in-poster ( https://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/2WQCposter.pdf ) 3-SAT solver w stylu Shora - wymieniając pomiar klasycznej funkcji na postparację: jedną z preparacji która działa "in both temporal directions":