Jarek Duda

Struny w 20+ wymiarach to SF, natomiast QCD jest opisywane jako "'Perfect Liquid' Quark-Gluon Plasma is the Most Vortical Fluid" - superfluid z wirami topologicznymi, które w fizyce cząstek są strunami kwarkowymi (np. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0370269399012083 ) i w zderzeniach w LHC rozpadają się do prawie wszystkich cząstek jako string hadronization ( http://www.scholarpedia.org/article/Parton_shower_Monte_Carlo_event_generators#String_model ). Potrzebujemy jeszcze skwantowanych point-like ładunków z oddziaływaniem Coulomba - co jako skwantowane topologicznie dostają eksperymentalnie w ciekłych kryształach, np. https://www.nature.com/articles/s41598-017-16200-z W 4D czasoprzestrzeni takiemu superfluid liquid crystal trzeba dodać 4 oś jako lokalny czas - tworząc tetrad, którego pola już Einstein chciał używać do unifikacji EM + grawitacja: https://en.wikipedia.org/wiki/Teleparallelism

Fizykę opisujemy matematyką jak wspomniane QFT, QCD, GR - które pochodzą z potrzeb empirii i tak były potwierdzane ... osoba potrafiąca czytać potrafiłaby też sobie odpowiedzieć na pytanie "jaką wartość dodaną proponujesz?"

Zauważ że mainstream szuka unifikacji QFT i GR, czyli formalizmów Lagranżowskich - minimalizując działanie, lub rozważając zespoły Feynmanowskie. Natomiast QM to tylko praktyczne przybliżenie QFT - zapominając o polach, skupiając się np. na pojedynczej cząstce ... nagle potrzebując zgadywania aksjomatów, obserwatorów i filozofów, sto interpretacji ... i jeszcze ponoć z definicji nikt QM nie rozumie ... Zamiast skupiać się na zgadywanych aksjomatach przybliżenia, wróćmy do bardziej fundamentalnego: formalizmu Lagranżowskiego - bardzo konkretnej matematyki, którą wystarczy zrozumieć i zaakceptować, nie ma nawet gdzie wymyślać obserwatorów świadomych czy z duszą ... ... tylko pytanie: dla jakiego pola, Lagrangianu? Co dyskutuję w np. cytowanej wypowiedzi poniżej ... ale niestety z trollem o konkretach już nie pogada.

To nie jest szukanie jakiejś nowej fizyki, tylko próba w końcu zrozumienia tej starej - obrania jej z efektywnych przybliżeń perturbacyjnych i w prawdopodobieństwach ... łącznie z unifikacją z grawitacją, która automatycznie wychodzi z dynamiki boostów przechodząc z 3D do 4D superfluid liquid crystal jak w telepalarelliźmie Einsteina (poniżej). Odnośnie mechaniki kwantowej QM, jest ona znowu: efektywnym przybliżeniem kwantowej teorii pola QFT - która już jest formalizmem Lagranżowskim: wystarczy go wybrać z polem, no i klasycznie minimalizować działanie, kwantowo brać zespoły Feynmanowskie - bardzo konkretna matematyka która nie pozostawia miejsca na dodatkowe zgadywane aksjomaty - wystarczy zaakceptować, a aksjomaty wyprowadzić ... i rzeczywiście same wychodzą: Minimal QM interpretation: just accept Lagrangian formalism successful from QFT to GR: A paradygmat superfluid liquid crystal jako to podstawowe pole, czyli 3 prostopadłych kierunków w 3D, w czasoprzestrzeni 4 "tetrad", pochodzi m.in. od Einsteina https://en.wikipedia.org/wiki/Teleparallelism - "attempt by Albert Einstein[1] to base a unified theory of electromagnetism and gravity" pracujący na tetradzie 4 prostopadłych pól wektorowych - osi takiego 4D ciekłego kryształu. Wczoraj miałem referat dla takiej grupy: Teleparallelism in liquid crystal view with GEM+EM+QM unification, particles as topological excitatations

No przecież to robię od lat, w mainstreamie dzięki coraz szybszym komputerom też rozwijają się podejścia nieperturbacyjne jak https://en.wikipedia.org/wiki/Lattice_QCD rozwiązujący np. https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_chromodynamics#Lagrangian poniżej - wyraz typu Diraca dla kwarków plus Yang-Mills uogólniający elektromagnetyzm: Z jednej strony super że nie ma już operatorów kreacji z perturbacyjnego rozwinięcia szeregu, magicznie wyciągających cząstki z kapelusza - ignorując ich konfiguracje pól np. EM elektronu. Z drugiej powyższe psi chowa rozkłady prawdopodobieństwa, ten wyraz Diraca wyprowadza się z zespołów po trajektoriach - cząstek będących skomplikowanymi konfiguracjami pól, które znowu są ignorowane w takich efektywnych przybliżeniach. Żeby rzeczywiście zrozumieć fizykę trzeba zejść jeszcze głębiej - do samych pól (bez prawdopodobieństw w psi), rządzonych pewnie rzeczywiście czymś typu EM/Yang-Mills plus np. potencjał typu Higgsa, uśredniając trajektorie ich cząstek jako specjalne konfiguracje - wyprowadzając efektywne np. powyższe wyrazy typu Diraca. Więc gdzie szukać takiego jeszcze bardziej fundamentalnego Lagrangianu bez prawdopodobieństw? Wyniki zderzeń w LHC są opisywane np. jako "'Perfect Liquid' Quark-Gluon Plasma is the Most Vortical Fluid" czyli supefluid, który matematycznie rzeczywiście jest bardzo blisko elektromagnetyzmu (np. tabelka poniżej i https://scholar.google.pl/scholar?q=hydrodynamics electrodynamics analogy ) ... tylko sama ciecz nie ma cząstek, które pojawiają się np. jako wspomniane wiry topologiczne, szczególnie przechodząc do ciekłych kryształów - gdzie eksperymentalnie dostają też skwantowane point-like ładunki topologiczne z efektywnym oddziaływaniem typu Coulomba (np. https://www.nature.com/articles/s41598-017-16200-z ) Więc naturalnym kandydatem na głębsze pole i Lagrangian jest typu superfluid liquid crystal (co robię np. w https://arxiv.org/pdf/2108.07896 ) ... jakieś inne pomysły? (nie SF jak 20+ wymiary). Niestety mainstream ma olbrzymią inercję - ludzie często przez dekady robią jeden model, zainteresowanie kogoś nowym nietypowym jest niezwykle trudne, ale jest powolny progres.

Przynajmniej jeden komputer kwantowy powstaje w Polsce i jestem w kontakcie, a co do konkretnych narzędzi to całkowicie się zgadzam - jestem teoretykiem, ale takim który szuka nowych narzędzi o praktycznym potencjale, np. pewnie używasz mojego ANS ( https://en.wikipedia.org/wiki/Asymmetric_numeral_systems ). Dyskutowane 2WQC to próba dogonienia klasycznych które naturalnie mają dwukierunkową kontrolę - np. bateria wpycha i wyciąga elektrony z chipu, a dla kwantowych zafiksowali się na jednokierunkowej kontroli - gdy tylko uzyskamy dwukierunkową, to zaraz staną się bardzo praktyczne ... a ostatnio mam ~20 praktykantów z 2WNN: dwukierunkowych sieci neuronowych ( https://www.qaif.org/events/aintern ) - potrafiących propagować w obu kierunkach jak biologiczne.

Fizycy wierzą że równania są te same po zastosowaniu wszystkich 3 symetrii https://en.wikipedia.org/wiki/CPT_symmetry i owszem nie ma wątpliwości że komputery kwantowe będą tak samo działały po zastosowaniu 2 z nich (P i C) ... więc dlaczego nie trzeciej: T? OTW nawet teoretycznie pozwala na realizację: https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole "obracająca stożki światła 2x bardziej niż w czarnej dziurze" - aplikując symetrię T (lub P) na przelatującej rakiecie ... to komputer kwantowy wewnątrz niej przestałby działać? Jego preparacja wymuszająca stan początkowy, stałaby się postparacją wymuszającą końcowy ... dekoherencja wewnątrz rakiety przebiegałaby w przeciwnym kierunku czasowym - zgodnie ze wspomnianym "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" z https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x .

Nie mam siły więcej odpowiadać zakompleksionym frustratom odnajdującym sens życia w pluciu z ukrycia, ale temat zastosowania symetrii CPT dla komputerów kwantowych mocno rozwija się w CERNie - symetria P jest używana od dawna, tym razem skupili się na symetrii C pracując na antyprotonie ... kwestia czasu kiedy dojdą do wykorzystania symetrii T dostając 2WQC ... https://thequantuminsider.com/2025/07/30/cern-researchers-demonstrate-antimatter-qubit-but-maybe-dont-expect-that-antimatter-quantum-computer-just-yet/ https://www.nature.com/articles/s41586-025-09323-1 ... i właśnie okazało się że pierwszy autor to Barbara Latacz z Polski: https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7360933688433348609/ ps. poster:

Wystarczy przechodzić z - efektywnego przybliżenia perturbacyjnego: pracującego z rozkładami prawdopodobieństwa np. w wyrazach Diraca, cząstkami jako wyniki działania operatora kreacji - więc z odkrytymi kolejnymi cząstkami trzeba było dokładać kolejne epicykle Lagrangianu Modelu Standardowego (po prawej), - do nieperturbacyjnego - tylko pola m.in. EM, bez prawdopodobieństw, elektron to konkretna konfiguracja pola m.in. E~1/r^2 elektrycznego. Do tego potrzebujemy czysty prosty nieperturbacyjny Lagrangian, dopiero efektywnie opisywany perturbacyjnym Lagrangianem Modelu Standardowego - tylko z potencjałem i pochodnymi, typu EM/Yang-Mills, ale z prawem Gaussa zwracającym tylko całkowite wielokrotności ładunku elementarnego (np. z powodów topologicznych) ... poniższy po lewej przynajmniej jakościowo wydaje się zgadzać ( https://arxiv.org/pdf/2108.07896 )

Tak się przyzwyczailiśmy używać, ale np. readout można wykonać też przed, czy popularne jest mid-circuit-measurement ... a twierdzenie CPT mówi że równania rządzące fizyką są takie same z perspektywy CPT - która zamienia je miejscami, pozwalając na istnienie też odwrotnych. ... czy np. OTW teoretycznie pozwala na https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole poddające symetrii T - 1WQC komputer kwantowy w takiej rakiecie dostałby pre-measurnment i postparację:

Preparacja, pomiar nie są unitarne (np. termalizacja), ale jednak nie przeszkadzają wręcz są kluczowe dla działania komputera kwantowego - są stosowane przed/po unitarnej ewolucji - dokładnie jak proponowane: poczekać czas termalizacji nie przed dla |0>, tylko symetrycznie po dla <0|, Z perspektywy symetrii T/CPT, <0| i |0> zamieniają się miejscami, np. w <psi_f | U | psi_i> z https://en.wikipedia.org/wiki/S-matrix#Interaction_picture "once the arrow of time has been chosen a priori (...) two opposing choices of the arrow of time are in fact possible" - dokładnie, równania są symetryczne, wybór strzałki czasu może być w obie strony (np. przed Big Bounce, czy https://en.wikipedia.org/wiki/Non-orientable_wormhole poddając symetrii T)

Owszem, dokładnie jak preparacja np. przez termalizację - postparacja jest CPT analogiem preparacji, skoro można jedno i fizyka jest CPT symetryczna to można i drugie. Czekając w niskiej temperaturze np. superconducting QC przed unitarną ewolucją QC wymuszamy stan początkowy |0> ... analogicznie czekając czas termalizacji po unitarnej, z perspektywy symetrii CPT fizyka jest rządzona tymi samymi równaniami - ewoluując w kierunku -t dostajemy termalizację, czyli w naszej perspektywie wymuszamy stan końcowy <0|. Dosłownie korzystamy z https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x : "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" - w jednym kierunku dając preparację |0>, więc w drugim (CPT) symetrycznie powinno dać postparację <0|.

Np. z zalinkowanego wcześniej talk-in-poster ( https://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/2WQCposter.pdf ) 3-SAT solver w stylu Shora - wymieniając pomiar klasycznej funkcji na postparację: jedną z preparacji która działa "in both temporal directions":

Nie, ktoś to jest przekonany o swojej cudowności ... a nie jest w stanie przeczytać ze zrozumieniem prostego tekstu ... więc tylko trolluje pod osłoną anonimowości.

Ale co fizykę interesują ograniczenia zakompleksionych frustratów??? Widzę że nie ma to sensu, po raz setny mogę polecić "dowód" wzrostu entropii np. https://en.wikipedia.org/wiki/H-theorem#Boltzmann's_H_theorem - tam jest przybliżenie średniopolowe "Stosszahlansatz" dla symetrycznego modelu ... równie dobrze można najpierw użyć symetrii, a potem tego samego "dowodu" - tym razem dowodząc wzrost entropii w kierunku "-t". ... dostając jak z https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x : "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" - wzrost entropii dalej jest T/CPT symetryczny: działa "in both both temporal directions" - jeśli się nie zgadzasz to pisz do ich redaktora. Taka dysypacja w termalizacji prowadzi do ~stanu podstawowego w bardzo niskiej temperaturze ... działając "in both temporal direction" pokazuje jak symetrycznie wymusić stan początkowy i końcowy. Co do 3-SAT, podałem 2 linki ale rzeczywiście przyzwyczaiłem się że odpisywanie zakompleksionym frustratom nie ma żadnego sensu, dokładnie jak grochem o ścianę ... np. https://en.wikipedia.org/wiki/PostBQP zawiera NP, zakładając że możemy wymuszać też stan końcowy ...

No to proszę o konkretne kontrargumenty (poza do teoretyka: dlaczego jeszcze tego nie zrealizowałeś eksperymentalnie) - artykuły: https://www.qaif.org/2wqc , poster: https://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/2WQCposter.pdf Chodzi o użycie https://en.wikipedia.org/wiki/CPT_symmetry - konieczności dla współczesnej fizyki że "puszczając film do tyłu" jest ona rządzona praktycznie tymi samymi równaniami ... a może jednak nie jest, więc zamiast 2WQC pokażemy łamanie CPT, co oznaczałoby konieczność przebudowania współczesnej fizyki ... Skoro potrafimy wymusić stan początkowy |0>, to przygotowując takie same warunki dla ewolucji w kierunku -t (/CPT) np. odwracając kształt używanego impulsu V(t) -> V(-t), powinniśmy dostać postparację <0| analogicznie wymuszającą stan końcowy ... pozwalając na bardziej symetryczne QC: oparte na <psi_f | U | psi_i> jak w https://en.wikipedia.org/wiki/S-matrix#Interaction_picture ... a mając oba teoretycznie można rozwiązywać NP (np. https://en.wikipedia.org/wiki/PostBQP , https://arxiv.org/pdf/2408.05812 ) 1) Jedno podstawowe podejście to preparacja przez termalizację: czekając w rezerwuarze o niskiej temperaturze np. ~20mK dla superconducting QC, ewentualna energia dysypuje - niezależnie od warunków początkowych prowadząc do stanu podstawowego - działając jako preparacja |0> jeśli użyte przed ... pytanie co jeśli użyte po: czekać czas termalizacji dla wybranych qubitów po unitarnej - czyż nie powinno symetrycznie wymusić stanu końcowego? Mówi to np. niedawny - https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x : "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" - pozwalając wymusić stan podstawowy 0 "in both temporal directions". 2) Pompowanie przez chip - w elektronice aktywnie "two-way" (różnicą potencjałów) wpychamy i wyciągamy elektrony do/z chipu, podobnie można pompą dla microfluidics - zaczynają budować na nich komputery kwantowe, które podłączone do pompy dawałyby 2WQC. Dalej hydro matematycznie jest bardzo bliskie EM - więc dlaczego nie powinniśmy być w stanie analogicznie dostać two-way control dla mikrofal, fotonów? W fotoniczym QC przygotowujemy stan wstrzykując fotony. Używając lasera pierścieniowego w którym krążą fotony jak poniżej, z perspektywy CPT odwracamy trajektorie fotonów - wstrzykując je z drugie strony, dokładanie jak w sytuacji z pompą ...

Z "Emergence of opposing arrows of time in open quantum systems" https://www.nature.com/articles/s41598-025-87323-x ze stycznia 2025: "the system is dissipative and decohering in both temporal directions" "revisit the standard microscopic derivations of the Lindblad master equation and the Pauli master equation, and find also in these cases that the time-reversal symmetry is maintained." Czyli dokładnie co potrzebuję do postparacji przez termalizację dla 2WQC. Z postera https://th.if.uj.edu.pl/~dudaj/2WQCposter.pdf :

Jeśli takie popchnięcie mogło pochodzić z wirujących naładowanych cząstek np. z pulsara, to z perspektywy CPT to są dalej wirujące naładowane cząstki - ponieważ równania rządzące fizyką w CPT są te same, więc też powinny prowadzić do popchnięcie, które z naszej perspektywy jest pociągnięciem.

https://en.wikipedia.org/wiki/Path_integral_formulation#Time-slicing_derivation https://physics.stackexchange.com/questions/263990/feynmans-derivation-of-the-schrödinger-equation https://web.physics.utah.edu/~starykh/phys7640/Lectures/FeynmansDerivation.pdf Jeśli wiemy tylko że cząstka np. w danym momencie przeszła przez szczelinę, to nasza informacja o jej położeniu później lub wcześniej wyglądają podobnie. "Dowodzenie" wzrostu entropii np. w https://en.wikipedia.org/wiki/H-theorem#Boltzmann's_H_theorem wymaga "Stosszahlansatz" przybliżenia średniopolowego ... podczas gdy równania są symetryczne, np. https://en.wikipedia.org/wiki/Poincaré_recurrence_theorem mówi że możemy wrócić dowolnie blisko danej sytuacji - też nisko entropijnej ... można taki dowód zastosować po symetrii czasowej - analogicznie "dowodząc" wzrost entropii w przeciwnym kierunku ...

Zajrzałem, widzę choinki, machanie rękami bez matematyki i coś od Schrodingera ... którego standardowo wyprowadza się z zespołów po trajektoriach, np. poniżej z Boltzmanowskich (tu masz też dla zespołów gładkich trajektorii z prostymi symulacjami: https://community.wolfram.com/groups/-/m/t/3124320 ): Ale zespoły po trajektoriach, QM/QFT są CPT symetryczne - ewoluując wstecz w czasie dostajesz takie same równania - znając sytuację w jakimś czasie i próbują ją wykorzystać do przewidzenie późniejszej lub wcześniejszej sytuacji, tracisz część informacji. Jakbyś zrobił asymetryczne zespoły po trajektoriach: od teraz w przeszłość lub przeszłość, dostałbyś pierwszą potęgę amplitudy stanu podstawowego. Natomiast w symetrycznych: zespołach pełnych trajektorii, żeby wylosować jakiś punkt musisz go losowo dostać z przeszłych i przyszłych półtrajektorii - prawdopodobieństwo jest proporcjonalne do iloczynu ich prawdopodobieństw, dostając regułę Borna. Jeszcze takie kombinatoryczne wyprowadzenie - zakładając rozkład jednorodny po trajektoriach na grafie danym macierzą przystawania M - liczysz ich ilość poniższą sumą i przechodzisz t -> infinity, symetrycznie: jedną amplitudę dostajesz z przeszłości, drugą z przyszłości:

Fizycy uznają symetrię CPT jako najgłębszy poziom: jest kluczowa w równaniach rządzących fizyką - używam argumentów opartych na niej, które ignorujesz i gadasz jakieś niezwiązane bujdy o entropii (na której spędziłem pół życia - m.in. ANS czy MERW) ... w analogu z rzuceniem kamienia do jeziora, ja używam argumentów o symetrii równań, co kontrargumentujesz że widzisz asymetryczne fale ... jasne jest asymetria: w rozwiązaniu, która nie przeczy głębszej symetrii w równaniach. Co do ANITA, wszystkie rozsądne możliwości byłyby widziane m.in. przez IceCube i Auger - zostały wykluczone ( https://icecube.wisc.edu/news/research/2020/01/icecube-rules-out-last-standard-model-explanation-of-anita-anomalous-neutrino-events/ ) ... a to że elektromagnetyzm może nie tylko podgrzewać/wzbudzać/pchać jest dobrze znane - m.in. w optical cooling, stimulated emission, optical pulling ( https://scholar.google.com/scholar?q=optical pulling )/tweezers ( https://en.wikipedia.org/wiki/Optical_tweezers ) ... może jednak nie trzeba wymyślać cząstek o nowych magicznych własnościach, a wystarczy zrobić coś dla niektórych bardziej groźnego: wyjść ze swojego więzienia mentalnego, np. że EM może tylko podgrzewać/wzbudzać/pchać.

Owszem bez lepkości nie ma "tarcia", oporów ruchu ... ale jest promieniowanie synchrotronowe, które rzeczywiście jest trochę czymś innym ... W QFT: na diagramie Feynmana, taki wyemitowany foton jest elektromagnetycznym sprzężeniem między np. dwoma elektronami - przy stymulowanej emisji mniej więcej wiadomo co go zaobserwuje, przy spontanicznej zwykle nie wiadomo, ale raczej też taki foton coś zaabsorbuje - dalej jest sprzężeniem między np. dwoma elektronami, tylko jeszcze nic nie wiemy o tym drugim. Podejrzewam że asymetria że zwykle łatwiej tak emitować niż absorbować, co brzmi wbrew CPT, jak zwykle jest w własnościach rozwiązania a nie równaniach: że teraz łatwo znaleźć drugi do sprzężenia dla emisji (absorber), ale znacznie trudniej dla absorpcji (emiter) ... ale np. podczas przyszłej śmierci termicznej wszechświata, oba prawdopodobieństwa mogą się wyrównać: elektron na okręgu statystycznie podobnie zaabsorbuje co wyemituje. Mając taki diagram Feynmana ze sprzężeniem np. dwóch elektronów fotonem, symetria CPT mówi że odwrócony diagram jest równie poprawny ( https://en.wikipedia.org/wiki/Antiparticle#Feynman–Stückelberg_interpretation ). Więc przygotowując sytuację która z perspektywy CPT powinna emitować fotony (działając na cel równaniem absorpcji), w normalnej perspektywie powinna je absorbować - działając na cel stymulowaną emisją ... Np. ładunek po okręgu jest tym samym z perspektywy CPT, więc jeśli może popchnąć coś EM, to symetrycznie powinien też być w stanie stanie pociągnąć EM - np. tłumacząć obserwacje typu ANITA bez nowych cząstek poza SM o magicznych własnościach.

Właśnie o nim rozmawialiśmy na https://forum.kopalniawiedzy.pl/topic/47909-kierunek-przyczynowości-a-symetria-cpt/page/13/#comments Wcześniej ANITA-I, III, IV, teraz Auger ( https://journals.aps.org/prl/pdf/10.1103/PhysRevLett.134.121003 , dobre slajdy: https://www.mpi-hd.mpg.de/lin/seminar_theory/talks/Talk_Salvado_220124.pdf ) - coś "popchnęło przez ziemię" naładowane cząstki ... tylko że wszystko co znane zostało wykluczone (tau neutrino, model standardowy: https://icecube.wisc.edu/news/research/2020/01/icecube-rules-out-last-standard-model-explanation-of-anita-anomalous-neutrino-events/ ) Czyli trzeba szukać nowych egzotycznych cząstek ... a może jednak nie: zostaje (nieegzotyczna acz pomijana) opcja ich pociągnięcia zamiast popchnięcie ("z góry": nie przez Ziemię), jak np. w https://en.wikipedia.org/wiki/Optical_tweezers Mając z perspektywy CPT mechanizm ich popchnięcia, z normalnej perspektywy staje się on mechanizmem pociągnięcia ... i np. pulsary to wiry cząstek - z perspektywy CPT wygląda prawie tak samo - jeśli może wymusić jedno, powinien móc i symetryczne drugie ... czyli może nie trzeba nowych cząstek o egzotycznych własnościach.

W elektromagnetyzmie nie ma lepkości, czyli w tej analogii należy myśleć o nadcieczy - której dynamika jest odwracalna. Ale zawsze tworząc dodatnie ciśnienie, równocześnie tworzymy ujemne w drugą stronę, z perspektywy CPT one się odwracają. Np. elektronem po okręgu prowadzimy do wzbudzenia celu, z perspektywy CPT on też porusza się po okręgu - też powinien prowadzić do wzbudzenia celu, co z naszej perspektywy oznacza powodowanie deekscytacji równianami stymulowanej emisji. Celem jest np. zrozumienie co obserwuje ANITA (też Auger: https://journals.aps.org/prl/pdf/10.1103/PhysRevLett.134.121003 ) - coś "popchnęło przez ziemię" naładowane cząstki ... tylko że wszystko znane zostało wykluczone (tau neutrino, model standardowy: https://icecube.wisc.edu/news/research/2020/01/icecube-rules-out-last-standard-model-explanation-of-anita-anomalous-neutrino-events/ ) Czyli trzeba szukać nowych egzotycznych cząstek ... a może jednak nie: zostaje (nieegzotyczna acz pomijana) opcja ich pociągnięcia ("z góry": nie przez Ziemię). Z perspektywy CPT potrzeba mechanizm ich popchnięcia, wtedy z normalnej perspektyw stanie się on mechanizmem pociągnięcia ... i np. pulsary to wirujące cząstki - z perspektywy CPT wygląda prawie tak samo - jeśli może wymusić jedno, powinien móc i symetryczne drugie.