Ranking

Z perspektywy wirusa, sukcesem ewolucyjnym nie jest wybicie wszystkich hostów jak w grach komputerowych, tylko zadomowienie się na stałe w populacji. Byłem kiedyś na świetnym wykładzie o ewolucji ospy (od https://dblp.org/pers/hd/b/Bier:Martin) - że stała się istotna dość niedawno dzięki rozwojowi miast, początkowo była dużo bardziej zabójcza, ewolucyjnie uspokajając się i zadomowiając na stałe w populacji - pewnie coś podobnego czeka koronawirus: stanie się łagodniejszym powszechnym zjawiskiem typu przeziębienia czy grypy.

Nie, to tylko przesłanka aby zbyt optymistycznie nie podchodzić do zdolności adaptacyjnych wysokorozwiniętych państw. Sam jestem zwolennikiem teorii Ray'a Kurzweil'a, o wykładniczym postępie technologicznym. I o ile wiele rzeczy da się pewnie w XXI w. rozwiazać pod kątem technologicznym (w kwestii adaptacji), to słabym punktem moga być właśnie niedostatki organizacyjne. Weźmy sytuacje w Nowym Orleanie, po przejściu Katriny. Najpotężniejsze państwo świata straciło w zasadzie kontrole nad kawałkiem swego terytorium. Dopiero wprowadzenie do miasta jednostek Gwardii Narodowej, które powracały z Iraku i były doświadczone w walkach miejskich, pozwoliło przywrócić względną normalność. A przed ich przybyciem to było jak w Mad Maxie, nawet zdecydowana i nieźle wyszkolona lokalna policja nie dawała sobie zupełnie rady. A takich zjawisk pogodowych o ekstremalnie niszczycielskiej sile będzie coraz więcej, fizyki atmosfery nie oszukasz. Teraz bardziej paląca kwestia - uchodźcy klimatyczni. UE, jeden z najpotężniejszych organizmów gospodarczych świata, dysponujący zaawansowanymi technologiami, dostępem do ogromnego kapitału, także ludzkiego, dał się ogrywać w tej kwestii jak dziecko. UE była rozgrywana nie tylko przez wielkie, światowe mocarstwa jak USA, Chiny czy Rosję, ale też pomniejsze regionalne mocarstwa jak Turcja, Iran czy Arabia Saudyjska, a nawet Izrael czy Egipt. To jest właśnie zagrożenie klimatyczne dla bogatych państw, zwłaszcza Europy.