Jump to content
Forum Kopalni Wiedzy

Recommended Posts

Ewentualna kolizja dużego meteorytu z Ziemią to wizja, przy której bledną wszelkie inne zagrożenia. To właśnie takie zdarzenie wymazało dinozaury z Ziemi 65 milionów lat temu. Dlatego uczeni zawczasu zastanawiają się, jak temu zapobiec, a jednym z pomysłów jest przypalenie niebezpiecznej asteroidy.

Generalnie pomysły naukowców można podzielić na dwie kategorie: zniszczenie zagrożenia i zmianę trajektorii. Jedno i drugie proste jest tylko na filmach, nie można być bowiem pewnym, że na przykład eksplozja naprawdę rozbije duży obiekt. A jeśli nawet rozbije, to istnieje ryzyko „zbombardowania" planety niezliczoną ilością szczątków, co byłoby niewiele mniej katastrofalne od pojedynczego uderzenia. Dlatego fizyk Gregory L. Matloff proponuje zmianę kolizyjnego kursu asteroidy. Jak to jednak zrobić?

Zdaniem uczonego, sprawę załatwiłoby odpowiednio silne podgrzanie powierzchni asteroidy - uwalniający się strumień gazów zadziałałby jak silnik odrzutowy, spychając obiekt z kursu. Aby jednak tak silnie nagrzać skalisty obiekt potrzeba gigantycznych ilości energii - tu Matloff również ma gotową koncepcję: wykorzystanie energii Słońca. Do skupienia jej na obiekcie odpowiednie byłyby odpowiednio ustawione żagle słoneczne.

Praktyczne zastosowanie napotyka jednak wiele kłopotów - nie wiadomo na przykład, w jaki sposób zareagowałby materiał asteroidy na światło słoneczne. Dlatego przez ostatni rok doktor Matloff i jego współpracownicy z New York City College of Technology przeprowadzali eksperymenty z wykorzystaniem laserów i próbek prawdziwych meteorytów. Ponadto dzięki grantowi przyznanemu przez Professional Staff Congress profesor Lufeng Leng przeprowadził fachowe badania transmisji optycznej (przenikania różnych długości światła w głąb) próbek. Dzięki nim odpowiednio wyposażona sonda będzie mogła zbadać przy pomocy lasera skład i właściwości ewentualnie groźnej asteroidy, co z kolei pozwoli lepiej zaplanować ostateczny „atak" przy pomocy kolektora słonecznego.

To wszystko oczywiście są na razie bardzo wstępne prace teoretyczne. Ponieważ jednak nie wiadomo, kiedy zagrożenie może nadejść, nie wiadomo też, ile czasu mamy na przygotowanie. Wiadomo, że asteroida Apophis, o masie 25 milionów ton przeleci dość blisko Ziemi w roku 2029 oraz 2036. Mimo że - według dzisiejszych obliczeń - nie zagrozi nam, być może posłuży za poligon doświadczalny, zwolennikami takiego przedsięwzięcia są na przykład przedstawiciele rosyjskiej agencji kosmicznej. Amerykanie wolą raczej wykonywać testy na odległych asteroidach, obawiając się majstrowania przy trajektorii Apophisa bez potrzeby.

Share this post


Link to post
Share on other sites

  Bardzo pozytywne badania z jednej strony, jednak z drugiej strony...

To bardzo inteligentny pretekst na przeniesienie zbrojeń w kosmos. Mając poza ziemią urządzenie potrafiące wyzwalać tak potężne energie, do tego operującą w okolicach Ziemi. Można ją łatwo zmienić w broń do zadawania ciosów celom naziemnym. (Btw. Troszkę to przypomina jeden ze starych odcinków Bonda;)). Kontrolę nad taką dobroczynną mocą mogłyby przejmować zarówno waleczne imperia, jak i rebelianccy zamachowcy. Przeraża mnie już samo spekulowanie o takiej możliwości...

Share this post


Link to post
Share on other sites

600 km nad ziemią astronauta moze podnieść 6 ton swoimi rękami , proponuję na tę wysokość wynieść 500 gości w kombinezonach zycia i z takimi wielkimi młotkami po 6ton i jak coś leci to pyk i poleciało gdzie indziej albo się rozpadło (orbitalny batman).

Share this post


Link to post
Share on other sites

Można zastanowić się nad umiejscowieniem soczewek i luster bądź innych urządzeń w takim miejscu w przestrzeni, w którym nie będą mogły skupiać wiązki światła na naszej planecie. Nie będzie można wtedy użyć słońca do ataku na cele naziemne.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ewentualna kolizja dużego meteorytu z Ziemią(...)

 

"Meteoryt" to skała, która już jest na Ziemi, często pojęcie jest mylone.

Share this post


Link to post
Share on other sites

600 km nad ziemią astronauta moze podnieść 6 ton swoimi rękami , proponuję na tę wysokość wynieść 500 gości w kombinezonach zycia i z takimi wielkimi młotkami po 6ton i jak coś leci to pyk i poleciało gdzie indziej albo się rozpadło (orbitalny batman).

"Dajcie mi punkt podparcia a poruszę ziemię" - gdzie byś podparł tych 'batmanów z młotkami'?

Share this post


Link to post
Share on other sites

Zanim się zorientujemy, że coś w nas leci będzie za późno na jakiś ratunek. Chyba że sprzęt będzie cały czas w pogotowiu.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Nie da się obserwować cały czas wszystkiego wokół Ziemi. Jakiś czas temu asteroidy sporych rozmiarów przeleciała w niedalekiej odległości od naszej planety, a dowiedzieliśmy się dopiero o niej jak przeleciała obok nas.

Share this post


Link to post
Share on other sites
  "Dajcie mi punkt podparcia a poruszę ziemię" - gdzie byś podparł tych 'batmanów z młotkami'?

Podjazd pod asteroidę powoli cofa młotek i ryp - sam odlatuje do tyłu i następny.

Share this post


Link to post
Share on other sites

@whiteresource – może przeciwko celom naziemnym niezbyt to byłoby opłacalne, ale do likwidowania wrażych satelitów… faktycznie jak znalazł.

 

@mnichv10 – masz oczywiście rację, pisząc na zmianę o asteroidach i meteorytach wreszcie musiałem się walnąć (zwłaszcza mając gorączkę).

 

@waldi – w tej chwili sam gadasz jak młotek. ;))

Share this post


Link to post
Share on other sites
  @waldi – w tej chwili sam gadasz jak młotek.[/size]

 

No cóz,  rozwińmy pomysł młota, budujemy na orbicie pojazd kosmiczny o napędzie atomowym (całkowicie bezzałogowy ) najlepiej 10sztuk.

Z przodu ma takie klaszcze jak krab, z tyłu silnik .Wysyłamy je do pasa Kupiera aby kazdy uchwycił asteroidę taką 20ton .Przyholował ją na odległość 1mln km od Ziemi i czekał na rozkazy .Następnie po wykryciu obiektu na kursie kolizyjnym (oczywiście mam na myśli coś co statkiem kosmicznym nie jest) zaczyna rozpędzać się z tym kamyczkiem tak by wytrącić z kursu kolizyjnego zblizające się zagrozenie. Który walnie tym kamykiem zasuwa po następny (tak zeby zawsze był zapas  :;) ).

 

.... i jak się wam podoba nowy młot "Thora" ?? 

 

PS: niezbędną do sterowania wodę roboty znajdą w pasie Kupiera muszą tylko poszukać odpowiedniej lodowej wyhamowanej tam komety (w najgorszym wypadku mozna umielić lub stopić przy reaktorze trochę tej skały z młotka).

Share this post


Link to post
Share on other sites

Tylko wiesz ile trwałby lot do pasa Kuipera i z powrotem do Ziemi. Oczywiście jeśli myślisz, że statek ma mieć napęd atomowy.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Żeby grać planetoidami w kosmiczny bilard trzeba być na II poziomie rozwoju technologicznego cywilizacji, na razie jest to poziom zerowy wg kontrowersyjnego profesora fizyki teoretycznej Micho Kaku. Do tego czasu możemy tylko liczyć na opatrzność boską lub jakąś obcą cywilizację z kosmosu choć to może oznaczać nie mniejsze kłopoty ;)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Powinniśmy liczyć na siebie i rozwinąć się samemu do tego poziomu cywilizacji. A jeśli są inne istoty inteligentne we wszechświecie, a uważam, że są to nie wiadomo gdzie i nie wiadomo czy wiedzą o nas.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Powinniśmy liczyć na siebie i rozwinąć się samemu do tego poziomu cywilizacji...

Kiedy na początku lat siedemdziesiątych obejrzałem "2001 Odyseję Kosmiczną" wydawało mi się to możliwe za mojego życia. Rozwój "podboju" kosmosu w tamtych latach był o wiele bardziej dynamiczny niż teraz - wyprawy Apollo wizje przyszłości itd, nie ma się co łudzić nie wszystkim na tym zależy, liczy się też aspekt ekonomiczny.

Share this post


Link to post
Share on other sites

istnieje ryzyko „zbombardowania" planety niezliczoną ilością szczątków, co byłoby niewiele mniej katastrofalne od pojedynczego uderzenia

 

To tak nie do końca prawda. Po pierwsze zapewne nie wszystkie fragmenty spadłyby na planetę. Po drugie ablacji podczas przejścia przez atmosferę nie podlegałby cały meteoroid, a każdy z odłamków - dzięki temu zwiększyłaby się powierzchnia odparowywania. Zakładając oczywiście, że dałoby się go oczywiście skutecznie rozkruszyć.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Jak wszędzie na tym świecie jest zasada: masz pieniądze jesteś kimś i możesz na coś wpłynąć. Na razie z tego co wiem ma być założona placówka kosmiczna w której ktoś będzie stale przebywał. Może to ruszy coś eksplorację kosmosu.

Share this post


Link to post
Share on other sites

pepesz13 - mam nadzieje, że owe inteligentne istoty w kosmosie o nas nie wiedzą i nie prętko się dowiedzą. Ewolucja wytwarza rozum jako narzędzie agresji (strategia ucieczki przed drapieżnikiem jest prosta, strategia polowania, a więc agresji - skąplikowana i wymaga większej inteligencji. Jeśli więc w kosmosie są inne istoty rozumne, to z pewnością potrafią walczyć, a na ich humanitaryzm wolałbym nie liczyć. Rola kosmicznego aborygena mi nie odpowiada.

Co do przypalania wroga słoneczkiem - podobno z powodzeniem próbował tego (wobec okrętów) Archimedes. Nichil novi sub sol.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Rola kosmicznego aborygena mi nie odpowiada.[/size] 

Wykrzyknął przez kraty klatki czyzyk.

 

 

 

Jak wszędzie na tym świecie jest zasada: masz pieniądze jesteś kimś i możesz na coś wpłynąć. 

Zwłaszcza na śmierć, szczęście, miłość prostytutki.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
Sign in to follow this  

  • Similar Content

    • By KopalniaWiedzy.pl
      Rosja ma zamiar uchronić świat przed katastrofą. W związku z tym Federacja chce wysłać w przestrzeń kosmiczną statek, który ma zapobiec uderzeniu w Ziemię asteroidy Apophis w 2036 roku. Mówimy o życiu ludzi. Lepiej wydać kilkaset milionów dolarów na stworzenie systemu zapobiegającemu kolizji, zamiast czekać co się wydarzy i ryzykować, że zginą setki tysięcy ludzi - mówi Anatolij Perminow, szef rosyjskiej agencji kosmicznej. Jego zdaniem w projekt włączą się eksperci z USA, Chin i Europy.
      Rosjanie twierdzą, że są w stanie stworzyć pojazd kosmiczny, który zmieni orbitę Apophisa.
      Nie wiadomo jednak, czy Ziemia w ogóle potrzebuje ochrony. Gdy początkowo obliczono prawdopodobieństwo jego zderzenia z naszą planetą, okazało się, że wynosi ono 1:45 000. Przed kilkoma miesiącami, korzystając z najnowszych danych i nowych metod wyliczania orbity asteroidy, NASA oceniła, że prawdopodobieństwo kolizji wynosi około 1:250 000.
    • By KopalniaWiedzy.pl
      Amerykańscy naukowcy zaoferowali 50 000 dolarów dla osoby, która opracuje system oznaczenia i śledzenia potencjalnie groźnej dla Ziemi asteroidy – Apophis. Asteroida przejdzie bardzo blisko Ziemi w 2029 roku. Podczas tego spotkania jej trajektoria zostanie zmieniona przez pole grawitacyjne naszej planety. Istnieje niebezpieczeństwo, chociaż bardzo małe, że asteroida wejdzie na tor kolizyjny z Ziemią. Jeśli tak się stanie, to zderzenie może nastąpić w 2036 roku.
      Naukowcy chcieliby upewnić się, że katastrofa nie nastąpi, stąd ogłoszenie konkursu.
      Dan Geraci, członek zarządu Towarzystwa Planetarnego, przekazał 50 000 dolarów, które będą stanowiły główną nagrodę. Konkurs będzie prowadzony we współpracy z Europejską Agencją Kosmiczną, NASA i innymi podobnymi organizacjami.
      Średnica Apophis wynosi 300-400 metrów. Towarzystwo Planetarne uważa, że jeśli asteroida znajdzie się na torze kolizyjnym z Ziemią, powinniśmy o tym dowiedzieć się jak najszybciej, by mieć czas na reakcję.
      Zasady konkursu zostały opublikowane na stronach Towarzystwa.
       
    • By KopalniaWiedzy.pl
      Amerykański Departament Energii (DOE) poinformował, że dzięki jego finansowaniu i pracom Boeing-Spectrolab dokonano przełomu w produkcji baterii słonecznych. Efektywność nowych paneli wynosi aż 40,7%. To znaczący postęp w porównaniu z obecnie stosowanym bateriami, których efektywność waha się w granicach 12-18 procent.
      Tak znaczące zwiększenie wydajności osiągnięto dzięki skupianiu promieni słonecznych – metodzie, której dotychczas nie stosowano. Użycie optycznego koncentratora promieni pozwala pojedynczej komórce panelu słonecznego na wytworzenie znacznie większej ilości energii niż dotychczas.
      Dzięki dokonanemu przełomowi koszt zainstalowania kolektorów słonecznych został obniżony do zaledwie 3 dolarów na wat, a koszt produkcji energii elektrycznej spadnie do 8-10 centów za kilowatogodzinę.
      Uczeni od dwudziestu lat próbowali przekroczyć barierę 40-procentowej wydajności. Na początku lat 80. ubiegłego wieku DOE rozpoczął badani nad "wielopołączeniową galowo-arsenkową komórką słoneczną”, która w efekcie była w stanie przetworzyć na energię elektryczną 16% energii dostarczanej przez Słońce.
      W 1994 roku należące do DOE Narodowe Laboratorium Odnawialnej Energii przełamało barierę 30-procentowej wydajności, co zwiększyło zainteresowanie bateriami słonecznym ze strony przemysłu kosmicznego. Obecnie większość satelitów używa takich paneli słonecznych.
      Rozpoczęty przez prezydenta Busha program Solar America Initiative zakłada, że do 2015 roku energetyka słoneczna zyska szeroką akceptację w USA, a z tego typu zasilania będzie korzystało od 1 do 2 milionów gospodarstw domowych. Założono również, że koszt produkcji kilowatogodziny musi mieścić się w granicach 5-10 centów. Ostatnie badania Departamentu Energii powinny umożliwić osiągnięcie tych celów.
      Sprawa jest o tyle istotna, że USA chcą uniezależnić się od zewnętrznych źródeł energii. Ma temu służyć prezydencki program Advanced Energy Initiative, który zakłada, że wydatki na badania nad alternatywnymi źródłami energii wzrosną o 22%. Amerykanie chcą alternatywnie zasilać nie tylko domy mieszkalne, ale również biurowce oraz samochody.
       
  • Recently Browsing   0 members

    No registered users viewing this page.

×
×
  • Create New...