Znajdź zawartość

Generał Michael Linnington dowódca Waszyngtońskiego Okręgu Wojskowego poinfromował, że prokuratura podtrzymuje wszystkie 22 zarzuty przeciwko Bradleyowi Manningowi i wszystkie one zostaną przedstawione przed sądem. Manning to analityk wywiadu, który przekazał serwisowi Wikileaks tajne dokumenty wojskowe i dyplomatyczne. Ciążą na nim zarzuty m.in. pomagania wrogowi, spowodowanie, że materiały wywiadowcze zostały opublikowane w internecie z pełną świadomością, iż będą dostępne wrogowi, kradzież informacji, przekazanie informacji dotyczących bezpieczeństwa oraz defraudacja i powiązane przestępstwa związane z komputerami. Najpoważniejszy zarzut - pomoc wrogowi - zagrożony jest karą śmierci. Prokuratura już dawno poinformowała, że nie wystąpi o najwyższy wymiar kary. Jeśli sąd zgodzi się ze wszystkimi zarzutami, Manningowi grozi dożywocie. Decyzja Linningtona nie jest zaskoczeniem. W połowie stycznia oficer odpowiedzialny za śledztwo przeciwko Manningowi podtrzymał zarzuty i przesłał taką rekomendację do oficera, który zwołuje posiedzenia sądu wojskowego. Ten z kolei przesłał je do Linningtona. Decyzja generała jest ostateczna. Nie wiadomo, kiedy rozpocznie się proces. Kodeks wojskowy przewiduje szybką ścieżkę, która mówi o 120 dniach od aresztowania lub 120 dniach od oficjalnego postawienia zarzutów. Manninga aresztowano pod koniec maja 2010 roku, jednak na wniosek obrony odliczanie czasu do rozpoczęcia rozprawy było co najmniej dwukrotnie przerywane. Raz, gdy obrona poprosiła o zbadanie zdrowia umysłowego Manninga i raz, gdy przygotowywano oraz przekazywano obronie dowody, co wymagało specjalnych procedur ze względu na poufność dokumentów. Wojsko odmówiło ujawnienia, jak wiele czasu ze wspomnianego okresu 120 dni jeszcze pozostało. Jeden z wojskowych ekspertów powiedział, że pierwszą rzeczą, jaką powinni zrobić prawnicy Manninga po rozpoczęciu procesu, jest złożenie protestu w sprawie zbyt długiego przetrzymywania ich klienta bez rozprawy sądowej. Ciągle nie wiadomo, czy USA będą w stanie postawić jakiekolwiek zarzuty Julianowi Assange, założycielowi serwisu Wikileaks. Jako że, w przeciwieństwie do Manninga, nie był on zobowiązany do zachowania tajemnicy, mógł opublikować tajne materiały i chroni go Pierwsza Poprawka gwarantująca wolność słowa. Jeśli jednak okazałoby się, że Assange namawiał Manninga do ujawnienia tajemnic, byłby to powód do postawienia zarzutów.

Russia Today, kremlowska telewizja, z której możemy poznać liczne antyzachodnie teorie spiskowe, a w której na próżno szukać krytycznych informacji o władzach Rosji, ma nowego pracownika - Juliana Asssange’a. Złożyciel Wikileaks podpisał kontrakt, na podstawie którego poprowadzi program, w którym będzie przeprowadzał wywiady z kluczowymi graczami politycznymi, myślicielami i rewolucjonistami. Na razie kontrakt opiewa na 10 odcinków. Na ironię zakrawa fakt, że Assange, który przez wielu postrzegany jest jako jeden z głównych bojowników o prawdę i wolność, będzie pracował dla stacji telewizyjnej, której właścicielem jest państwowa agencja RIA Novosti. Została ona założona przez Stalina w 1941 roku pod nazwą Radzieckie Biuro Informacji czyli Sovinformbiuro. Wstydź się, Assange. Trudno wyobrazić sobie bardziej żałosny koniec dla kogoś, kto twierdził, że zmienia świat, niż pozostanie pracownikiem kontrolowanej przez państwo Russia Today - napisał na swoim blogu Alexander Lebedev, właściciel gazet Independent i London Evening Standard. Dobrym przykładem rzetelności Russia Today może być sposób relacjonowania ostatnich protestów społecznych. Podczas gdy protestom ruchu Okupuj Wall Street poświęcano bardzo dużo czasu, niemal nie wspominano o Alexeiu Navalnym, rosyjskim blogerze, który był w stanie zorganizować olbrzymie jak na Rosję antykremlowskie protesty. Co więcej, na potrzeby zachodnich odbiorców Navalnego porównywano do Emmy West, która stała się znana dzięki rasistowskim komentarzom w londyńskim metrze. Władze Rosji od dłuższego czasu doceniały Assange’a. Co prawda Wikileaks ujawnił nieco dokumentów dotyczących korupcji w Rosji oraz niepochlebnych opinii jaką o wielu rosyjskich politykach mają zachodni dyplomaci, jednak na nikim nie zrobiło to wrażenia. Korupcja jest bowiem w Rosji czymś tak powszechnym, że dla społeczeństwa było oczywiste, iż najważniejsi politycy nie są uczciwi. Dla władz Rosji najważniejsze było, że Assange nie ujawnił żadnych tajemnic Federacji i zaszkodził USA. Mówiono nawet, że powinien otrzymać pokojową Nagrodę Nobla. Teraz założyciel Wikileaks będzie mógł we współpracy z Russia Today nadal atakować Zachód.

Prokuratorzy twierdzą, że znaleźli dowód na to, iż Assange i Manning bezpośrednio się komunikowali. Dzisiaj ma miejsce piąty dzień przesłuchań Manninga, po których zakończeniu zostanie podjęta decyzja czy szeregowy zostanie oskarżony o zdradę tajemnic. Świadek oskarżenia poinformował, że znalazł na komputerze Manninga logi rozmów z użytkownikiem, którego sam Manning uznawał za Juliana Assange’a. Jeśli prokuraturze uda się przekonać sąd, że jest to dowód wskazujący na istnienie bezpośredniej komunikacji pomiędzy oskarżonym żołnierzem a założycielem Wikileaks, to niewykluczone, iż stanie się to podstawą do oskarżenia samego Assange’a. Dotychczas założyciel Wikileaks nie został w USA o nic oskarżony. Sama publikacja tajnych informacji nie jest, według amerykańskiego prawa, przestępstwem. Jeśli jednak okaże się, że Assange namawiał Manninga do udostępnienia mu tajnych materiałów, to czyn taki może stać się podstawą oskarżenia. Śledczy twierdzą, że w maju 2010 roku Manning pochwalił się matematykowi nazwiskiem Eric Schmiedl, że to on był źródłem przecieku nagrania, na którym widać atak śmigłowca Apache w czasie którego zginęło dwóch dziennikarzy i raniono dwoje dzieci. Obrońcy Manninga mówią, że do używanego przezeń komputera miało dostęp wiele osób. Podczas krzyżowego przesłuchania Shaver przyznał, że niektóre z 10 000 tajnych dokumentów Departamentu Stanu znajdujących się na komputerze Mannninga nie pasują do dokumentów ujawnionych przez Wikileaks. Dodał też, że kolejnych 100 000 depesz nie udało się mu połączyć z profilem Manninga. Obrońcy szeregowego nie ujawnili jeszcze, czy sam oskarżony przyznaje się do winy.

W Fort Meade trwają przesłuchania w sprawie szeregowego Bradleya Manninga, analityka wywiadu, który jest oskarżony o przekazanie tajnych materiałów serwisowi Wikileaks. Zdaniem obrony Manninga, przesłuchania potrwają co najmniej 5 dni. Dopiero na ich podstawie zostanie podjęta decyzja, czy sprawa trafi przed sąd. Obrona Manninga od samego początku przystąpiła do ataku. Adwokat David Coombs zażądał, by podpułkownik Paul Almanza, jeden z oficerów przesłuchujących, nie brał udziału w przesłuchaniach. Almanza to były sędzia wojskowy, który obecnie pracuje w Departamencie Sprawiedliwości prowadzącym własne śledztwo w sprawie wycieków Wikileaks. Coombs argumentował, że Almanza nie jest obiektywny, gdyż odrzucił 36 z 38 świadków obrony. Po wysłuchaniu argumentów obrony i oskarżenia Almanza odmówił wycofania się z przesłuchań. Manning oskarżony jest o „pomoc wrogowi“. To zarzuty, które pozwalają prokuraturze na wystąpienie z wnioskiem o karę śmierci. Jednak, jak już wcześniej informowaliśmy, prokuratorzy będą domagali się wyroku więzienia. Jedną z podstawowych kwestii, która ma być rozstrzygnięta podczas przesłuchania, jest stwierdzenie, czy Manning ma jakiekolwiek związki z Wikileaks bądź Julianem Assange. W trzecim dniu przesłuchań obrona Manninga stwierdziła, że jego działanie było częściowo motywowane faktem, że jako homoseksualista źle się czuł w wojsku, co spowodowało u niego problemy emocjonalne i psychiczne. Jako osoba z takimi problemami nie powinien zostać dopuszczony do tajemnic wojskowych. Obrona twierdzi, że jeszcze przed aresztowaniem Manning pisał do jednego z przełożonych, iż cierpi na problemy z identyfikacją płciową, a do listu dołączył swoje zdjęcie, na którym ubrany był w kobiece stroje. W liście pisał, że taka sytuacja uniemożliwia mu prawidłowe wykonywanie obowiązków i zaburza jasność myślenia. Major Kemkes, jeden z obrońców Manninga, pytał agentkę Toni Graham, która jest jednym ze śledczych, czy w rzeczach Manninga znaleziono coś, co świadczyłoby o jego kłopotach z identyfikacją płciową. Oskarżenie sprzeciwiało się tego rodzaju pytaniom. Kemkes argumentował jednak, że jeśli rząd twierdzi, iż Manning celowo zdradził tajemnice, to bardzo ważnym jest byśmy wiedzieli, co działo się w jego głowie. Obrona najwyraźniej będzie próbowała wysuwać argument o problemach psychicznych Manninga spowodowanych kłopotami z identyfikacją płciową. Inny z obrońców Manninga, kapitan Paul Bouchard, przesłuchując agencja specjalnego Troya Bettencourta z Departamentu Skarbu, zapytał, czy nie uważa, iż przełożeni zawiedli Manninga powierzając mu odpowiedzialne zadania, mimo że wiedzieli, iż ma problemy psychiczne, które objawiały się np. napadami wściekłości, podczas których przewracał stół czy rzucał krzesłem. Bettencourt przyznał, że być może postąpiłby inaczej niż przełożeni szeregowego, ale podkreślił, że ma ten luksus, iż nie był na ich miejscu. Prokuratura szybko skontrowała ten argument pytając Bettencourta, czy żołnierz ponosi osobistą odpowiedzialność za tajemnice, których zobowiązał się strzec. Tak - powiedział Bettencourt. Na korzyść Manninga mogą jednak świadczyć słowa jednego z jego dowódców, kapitana Stevena Lima. Zeznał on, że Manningowi powinno się już wcześniej odebrać dostęp do tajnych danych. Lim, który przybył do jednostki już po napadach szału Manninga i dowiedział się o nich dopiero po jego aresztowniu, mówił, że był zaszokowany faktem, iż żołnierza, który tak się zachowuje, dopuszczano do tajemnic wojskowych. Szeregowy Manning w lipcu 2010 roku trafił do więzienia o najwyższym rygorze bezpieczeństwa w Quantico. Był tam przetrzymywany w izolacji, a na noc zabierano mu ubranie, by uniknąć prób samobójczych. W kwietniu bieżącego roku został przeniesiony do więzienia w Fort Leavenworth gdzie zasady bezpieczeństwa nie są tak rygorystyczne, więc warunki jego przetrzymywania się poprawiły. Przesłuchania w sprawie Manninga zakończą się prawdopodobnie w ciągu najbliższych dni. Wnioski z nich zostaną przesłane generałowi, który na tej podstawie podejmie decyzję, czy oskarży Manninga przed sądem.

Brytyjski sąd zezwolił Julianowi Assange na odwołanie się do Sądu Najwyższego od wyroku nakazującego jego ekstradycję do Szwecji. Założyciel serwisu Wikileaks od niemal roku znajduje się w areszcie domowym w Wielkiej Brytanii. Został tam zatrzymany, gdy Szwecja zażądała jego ekstradycji w związku z oskarżeniami o gwałt, jakie wysunęły pod jego adresem dwie kobiety. Już wcześniej sąd zgodził się na ekstradycję. W związku z tym Assange odwołał się do High Court, który jeszcze niedawno był ostatnią instancją sądowniczą w Wielkiej Brytanii. High Court odrzucił zażalenie na decyzję o ekstradycji, jednak orzekł, że Assange może złożyć apelację do niedawno powołanego Sądu Najwyższego. Co prawda High Court postanowił nie nakazywać Sądowi Najwyższemu zajęcia się sprawą Assange'a, ale wyśle doń prośbę o rozpatrzenie sprawy. Prawnicy Assange'a mają teraz 14 dni na złożenie odpowiedniego wniosku do Sądu Najwyższego.

Julian Assange poinformował, że Wikileaks zawiesza działalność z powodu braku pieniędzy. Kłopoty finansowe serwisu zostały wywołane zerwaniem współpracy przez Visę, MasterCard, PayPal, Bank of America i kilka innych instytucji finansowych, które od grudnia bieżącego roku nie przetwarzają płatności dla Wikileaks. Blokada finansowa zagraża istnieniu Wikileaks. Jeśli nie zostanie ona zdjęta do końca bieżącego roku, nie będziemy mogli pracować - powiedział Assange. Serwis złożył w tej sprawie skargę do Komisji Europejskiej i zapowiada też wystąpienie do sądów w wielu krajach. Assange ma nadzieję, że do połowy listopada KE zdecyduje o rozpoczęciu śledztwa w tej sprawie. Od czasu wprowadzenia blokady dochody Wikileaks spadły o 95%. Assange mówi, że serwis potrzebuje 3,5 miliona dolarów rocznie by pracować tak, jak dotychczas. Tymczasem przedstawiciele PayPala stwierdzili, że regulamin tego serwisu przewiduje możliwość zawieszenia konta organizacji, która zachęca, promuje, ułatwia lub instruuje innych jak angażować się w nielegalną działalność. Zdaniem PayPala Wikileaks zachęca do ujawniania tajnych dokumentów, a zatem zachęca do łamania prawa. Także Visa przypomina, że jej regulamin pozwala na likwidację konta, którego właściciel nie przestrzega lokalnego prawa lub zasad Visy. Wikileaks nadal otrzymuje pieniądze dzięki tradycyjnym czekom czy transferom dokonywanym przez instytucje, które nie zerwały współpracy. Assange zauważa też, że możliwe są bezpośrednie wpłaty na konto serwisu.

Wikileaks opublikowało niemal 100 000 depesz pochodzących z amerykańskich ambasad na całym świecie. Część z nich wciąż nosi klauzulę „tajne". Informacja o zamiarach serwisu ukazała się wcześniej na Twitterze. Konto, z którego dokonano wpisu, jest prawdopodobnie kontrolowane przez samego Juliana Assange'a. Na witrynie serwisu opublikowano 97 115 z 251 287 depesz. Oficjalnie nie podano motywów ich publikacji. Jednak, jak powiedziała dziennikarzom Reutera osoba mająca kontakt z najbliższymi współpracownikami Juliana Assange'a, ujawnienie depesz ma być sposobem na zainteresowanie mediów serwisem. Podobno kierownictwo Wikileaks jest sfrustrowane brakiem zainteresowania. Tymczasem w USA wciąż prowadzone jest śledztwo w sprawie Wikileaks i Assange'a. Prokuratorzy, na podstawie Patriot Act, zwrócili się do firmy hostingowej Dynadot o wszelkie informacje związane z Wikileaks, Julianem Assange i domeną wikileaks.org, jakie firma ta zebrała od 1 listopada ubiegłego roku. Podobny wniosek został skierowany do Twittera i dotyczy on m.in. Bradleya Manninga, pracownika wywiadu, który przekazał Wikileaks informacje. Osoba znajdująca się blisko Assange'a poinformowała również, że na początku przyszłego miesiąca brytyjski sąd apelacyjny rozpatrzy odwołanie twórcy Wikileaks od wyroku zezwalającego na jego ekstradycję do Szwecji. Tamtejsi prokuratorzy chcą go przesłuchać w związku z wysuniętymi przez dwie kobiety oskarżeniami o gwałt.

Julian Assange poinformował, że Wikileaks oraz provider DataCell planują pozwać Visę i MasterCard za to, iż zablokowały możliwość przekazywania datków na rzecz Wikileaks. Zdaniem Assange'a działania obu firm stanowiły poważne naruszenie zasad konkurencyjności ustalonych przez UE oraz były złamaniem duńskiego prawa handlowego. Firma DataCell pośredniczyła w przekazywaniu funduszy dla Wikileaks. Jako, że Visa i MasterCard kontrolują 96% rynku płatności w Europie, ich działania stanowiły praktykę antykonkurencyjną - czytamy w oświadczeniu WikiLeaks. Assange zauważył, że takie naruszenie zagrożone jest w Unii grzywną w wysokości do 10 procent wartości obrotów. DataCell i Wikileaks zamierzają oskarżyć obie firmy przed sądami w Danii i Islandii. W oświadczeniu nie wspomniano o Amazonie i PayPalu, które również zerwały umowy z Wikileaks. Zaznaczono w nim jednak, że podjęte zostaną działania również w innych jurysdykcjach.

Profesor Mike Nelson, były doradca senatora Ala Gore'a oraz były doradca prezydenta Obamy ds. technologii mówi, że ujawnienie przez Wikileaks tajnych dokumentów amerykańskiej dyplomacji to... błogosławieństwo dla Białego Domu. Jego zdaniem, dokumenty generalnie pokazują amerykańską politykę w pozytywnym świetle. Oczywiście, znajdują się w nich również rzeczy kłopotliwe, ale zwykle dotyczą one hipokrytów, którzy rządzą innymi krajami, a z którymi Amerykanie mieli jakieś kontakty. Amerykańscy dyplomaci wyglądają dobrze w świetle tych dokumentów, gdyż okazało się, że to, co mówią prywatnie, mówią też publicznie - stwierdza Nelson. Dodaje również, że dane, które wyciekły usprawiedliwiają politykę zagraniczną, którą USA prowadzą od lat. Podaje tutaj przykład prezydenta Iranu, który zwołał konferencję prasową, na której stwierdził, iż dokumenty z Wikileaks to fałszywka. Mahmudowi Ahmadineżadowi nie spodobały się dotyczące go depesze opisujące spotkania amerykańskich dyplomatów z przwódcami Omanu, Kuwejtu, Bahrajnu i Arabii Saudyjskiej. Dokument po dokumencie czytamy, że przywódcy tych krajów uważają go za szaleńca i chcą, by USA z nim coś zrobiły. Publicznie politycy ci takich rzeczy nie mówią. Stąd twierdzenie Ahmadineżada, że Wikileaks opublikowało fałszywki, a on cieszy się poważaniem w krajach arabskich - stwierdził Nelson. Jego zdaniem ujawnienie takich dokumentów pokazuje opinii publicznej skalę problemów, z jakimi mierzy się amerykańska polityka zagraniczna. Zdaniem Nelsona państwa powinny prowadzić politykę przejrzystości, gdyż ta im nie szkodzi, a może tylko pomóc. Uczony uważa, że 95% tych depesz było świetnie napisanych i uzasadnionych, a w każdym z nich znajdował się może 1 paragraf zawierający wrażliwe informacje. Gdyby urzędnicy przeprowadzili podstawową analizę, mogliby komunikować opinii publicznej takie rzeczy po prostu w bardziej delikatnej, a nie tak dosłownej formie - dodaje. Jego zdaniem, rządy i firmy powinny nauczyć się z wycieku Wikileaks, że lepiej prowadzić politykę przejrzystości. Jeśli np. mamy skorumpowanego urzędnika, biorącego od Rosjan miliony dolarów, to powinno być to ujawnione opinii publicznej, a nie utajniane. Chciałbym mieć takie informacje w czasach, gdy pracowałem w Białym Domu. Byłem uprawniony do dostępu do najbardziej tajnych danych, a nie mogłem bez szczególnych pozwoleń, które trudno było uzyskać, czytać takich depesz. Dodaje, że przejrzystość przynosi korzyści. Istnieją nowo powstałe firmy zatrudniające 50 osób, o których prasa IT pisze więcej niż o przedsiębiorstwach mających 1000 pracowników, bo firmy te prowadzą lepszą politykę informacyjną - mówi.

Wikileaks, serwis żyjący z przecieków, postanowił zamknąć usta swoim pracownikom, którzy sami chcieliby zdradzić szczegóły na temat pracy w Wikileaks. Jak dowiedzieli się redaktorzy New Statesman, Wikileaks wymaga od pracowników podpisania „Umowy o zachowaniu tajemnicy", zgodnie z którą osoba ujawniająca szczegóły dotyczące serwisu ma zapłacić 12 milionów funtów kary. Serwis Juliana Assange'a już wcześniej wykonywał pewne kuriozalne ruchy, twierdząc na przykład, że jest właścicielem informacji, które zostały mu przekazane. Jednak ostatnie działania Wikileaks muszą budzić co najmniej zdumienie. Z lojalki [PDF], którą muszą podpisywać pracownicy serwisu, dowiadujemy się, że nie wolno im zdradzać informacji, które doprowadziłyby do utraty możliwości sprzedaży pozyskanych danych innym wydawcom i mediom; utraty reputacji; utraty wykonania przyszłych umów dotyczących danych; utraty wartości przez dane; utraty możliwości wykonania przyszłych umów dotyczących informacji wskutek utraty reputacji; możliwych działań prawnych przeciwko Wikileaks związanych ze stratą, jakie poniosłyby strony innych umów. Takie zapisy oznaczają, ni mniej ni więcej, że osoby, które podpisały umowę nie mogą zdradzić nie tylko żadnych informacji z tych, które Wikileaks uzyskuje w ramach przecieków, ale nie mogą też udzielać żadnych informacji o działaniu Wikileaks, które mogłyby prowadzić do utraty reputacji przez serwis Assange'a. Umowa, która wyciekła do New Statesman jest ważna do roku 2020.

Armia USA wysunęła 22 nowe zarzuty wobec Bradleya Manninga, analityka, który przekazał tajne dokumenty serwisowi WikiLeaks. Po raz pierwszy pojawiło się wśród nich oskarżenie o "pomaganie wrogowi". Przestępstwo to zagrożone jest karą śmierci. Na podstawie dotychczasowych oskarżeń, Manning mógł zostać skazany na maksymalną karę 70 lat więzienia. W najnowszym zestawie zarzutów wymieniono ujawnienie ponad pół miliona dokumentów oraz dwóch plików wideo. Zostały one sformułowane po 7 miesiącach śledztwa. "Nowe zarzuty bardziej precyzyjnie opisują przestępstwa, o których popełnienie oskarżony jest starszy szeregowy Manning" - stwierdził kapitan John Haberland, rzecznik prasowy waszyngtońskiego okręgu wojskowego. Oskarżenie o pomoc wrogowi może zakończyć się, zgodnie z kodeksem wojskowym, wyrokiem śmierci. Prokuratorzy prowadzący sprawę poinformowali jednak obrońców Manninga, że nie będą zalecali generałowi, który będzie przed sądem oskarżał Manninga, by domagał się najwyższego wymiaru kary. Komentatorzy twierdzą, że ustępstwo wojskowych nie jest zbyt duże. Nawet gdyby oskarżyciel domagał się dla Manninga kary śmierci i tak jest mało prawdopodobne, by sąd wydał taki wyrok. Natomiast otwartą kwestią pozostaje czy możliwy jest jakiś rodzaj ugody pomiędzy stronami. Jeśli Manning zostanie uznany winnym wszystkich zarzutów, może zostać skazany na dożywotnie więzienie, degradację, niehonorowe zwolnienie z wojska oraz utratę wszelkich korzyści finansowych i emerytalnych. W nowych zarzutach prokuratorzy nie wymieniają ani nazwy WikiLeaks ani nazwiska Assange'a.

W Wielkiej Brytanii i USA prowadzone są coraz szerzej zakrojone akcje przeciwko Anonimowym, którzy wzięli udział w atakach na witryny firm nieprzychylnych WikiLeaks. W Wielkiej Brytanii aresztowano pięć osób, a w USA FBI dokonało ponad 40 przeszukań. Śledztwa prowadzone są też w Niemczech, Francji i Holandii. "Ułatwianie lub przeprowadzanie ataków DDoS jest nielegalne i zagrożone karą do 10 lat więzienia oraz naraża łamiących przepisy na pozwy cywilne" - czytamy w oświadczeniu wydanym przez FBI. Przypomnijmy, że Anonimowi przeprowadzili ataki na witryny Visy, MasterCard, PayPala, Amazona, Sarah Palin i szwedzkiej prokuratury.

Sąd Okręgowy dla Wschodniego Okręgu Virginii zwrócił się do serwisu Twitter z żądaniem ujawnienia szczegółów dotyczących osób powiązanych z Wikileaks, które przyczyniły się do ujawnienia materiałów amerykańskiej dyplomacji. Sądowy nakaz obejmuje konta Juliana Assange'a, Bradleya Manninga, programisty Jacoba Appelbuma, holendra Ropa Gonggrijpa oraz islandzkiej posłanki Birgitty Jonsdottir. Sąd pozwolił jednocześnie Twitterowi na opublikowanie nakazu. Czytamy w nim, że sąd uznał, iż prokuratura przedstawiła przekonujące dowody na to, iż pozyskanie danych z Twittera - a zwrócono się o nazwy kont, adresy e-mail, dane o dokonywanych połączeniach i adresy IP, numery telefonów oraz "sposób i źródło płatności" - wymienionych osób mają znaczenie dla śledztwa. Amerykańska prokuratura od kilku miesięcy nie jest w stanie sformułować zarzutów przeciwko Julianowi Assange'owi. Korzysta on bowiem z wolności wypowiedzi gwarantowanej przez Pierwszą Poprawkę, a próba wykorzystania w tej sprawie ustawy Espionage Act zakończyłaby się najprawdopodobniej porażką prokuratury. Żądając informacji z Twittera prokuratorzy chcą prawdopodobnie zbadać związki i korespondencję pomiędzy osobami uczestniczącymi w ujawnieniu kontrowersyjnych materiałów. To z kolei może wskazywać, że szukają dowodów pozwalających na postawienie Assange'owi zarzutów o konspirowaniu w celu kradzieży poufnych informacji. Taki zarzut mógłby się pojawić, gdyby udowodniono, że twórca Wikileaks nakłaniał Bradleya Manninga do ujawnienia depesz. Twitter może odwołać się od decyzji sądu.

Rozpoczęta przez Wikileaks afera Cablegate odbiła się rykoszetem w... Zimbabwe. Anonimowi poinformowali o zaatakowaniu i zablokowaniu witryny rządu tego kraju. Atak został sprowokowany wypowiedzią żony prezydenta Grace Mugabe, która pozwała dziennik Zimbabwe Standard. Pani prezydentowej nie spodobało się, że opublikował on ujawnione przez Wikileaks depesze amerykańskich dyplomatów, w których informują oni, iż Grace Mugabe należy do grupy zimbabweańskiej elity zarabiającej miesięcznie setki tysięcy dolarów na przemycie diamentów nielegalnie wydobywanych w okręgu Marange. Wydobywane tam kamienie to tzw. krwawe diamenty, a ich sprzedaż w wielu krajach świata jest zabroniona. W roku 2009 diamenty z Marange nie uzyskały tzw. certyfikatu Kimberley Process, gdyż ich wydobycie związane jest z niewolniczym zatrudnieniem i licznymi naruszeniami praw człowieka. Kimberley Process to organizacja składająca się urzędników rządowych i przedstawicieli przemysłu, a jej celem jest niedopuszczenie do wydobywania, przemytu i sprzedaży krwawych diamentów. Mimo to wydobycie w okręgu Marange trwa, gdyż - jak informują organizacje pozarządowe - uzyskane w ten sposób pieniądze zasilają partię prezydenta Mugabe. Grace Mugabe domaga się w pozwie 15 milionów dolarów odszkodowania od Zimbabwe Standard. Jednocześnie prokurator generalny Zimbabwe powołał specjalną komisję do zbadania depesz ujawnionych przez Wikileaks. Komisja ta najprawdopodobniej oskarży o zdradę - co w Zimbabwe karane jest śmiercią - premiera Morgana Tsvangiraia, głównego konkurenta politycznego prezydenta Mugabe. Z ujawnionych depesz można bowiem wnioskować, że Tsvangirai w rozmowie z amerykańskimi dyplomatami sugerował, że sankcje przeciwko Zimbabwe, które nałożono w odpowiedzi na dyktatorskie rządy Mugabe, powinny zostać utrzymane. Witryna rządu Zimbabwe jest wciąż niedostępna.

FBI zajęła serwery, które najprawdopodobniej zostały wykorzystane przez cyberprzestępców do przeprowadzenia ataku DDoS na serwis PayPal, który był odwetem za zablokowanie możliwości dokonywania wpłat na konto Wikileaks. Serwery należą do teksańskiej firmy hostingowej Tailor Made Services i wszystko wskazuje na to, że zostały wykorzystane bez wiedzy jej właścicieli. Maszyny zajęto, gdyż prawdopodobnie znajdują się na nich ślady, które umożliwią dotarcie do organizatorów ataku. Wcześniej FBI otrzymało od PayPala osiem adresów IP, które przeprowadzały atak. Specjaliści z FBI już wiedzą, że część z nich to adresy serwerów kontrolujących botnet. Do firmy w Teksasie śledczy dotarli po śladach znalezionych w dołączonym do botnetu komputerze należącym do niemieckiego przedsiębiorstwa Host Europe. Najprawdopodobniej serwery Tailor Made Services posłużyły jako centrum kontroli, skąd wydano, m.in. niemieckiemu komputerowi, polecenie przeprowadzenia ataku. Do nalotu na siedzibę Tailor doszło 16 grudnia. Agenci FBI skopiowali wówczas zawartość dwóch dysków twardych. Wiadomo również, że kolejny ze zidentyfikowanych adresów IP należy do wirtualnego serwera hostowanego przez kalifornijską Hurricane Electric. Na razie nie wiadomo, czy dotychczasowe śledztwo zakończyło się jakimiś aresztowaniami.

Ktoś postanowił złamać jedną z podstawowych ponoć zasad internetu, która brzmi "nie zadzieraj z 4Chan". Serwery 4Chan.org padły ofiarą ataku DDoS i serwis był przez jakiś czas niedostępny. 4Chan to siedziba Anonimowych, którzy przeprowadzali ataki, próbując przyjść w sukurs Wikileaks. Informacje o ataku przekazał Moot, założyciel 4Chan, który na Twitterze napisał: Witryna niedostępna wskutek DDoS. Dołączyliśmy do Mastercard, Visy, Paypala i innych - jesteśmy w ekskluzywnym klubie. Obecnie nie wiadomo, kto stoi za atakiem na 4Chan. Niewykluczone, że to odwet za atakowanie przez Anonimowych innych witryn. Zdaniem Paula Muttona, specjalisty ds. bezpieczeństwa z firmy Netcraft, atak na 4Chan trwał przez wiele godzin. W ciągu ostatnich 24 godzin witryna odpowiadała bardzo powoli albo w ogóle była niedostępna - stwierdził. Początkowo sądzono, że za atakiem stoi hacker o pseudonimie Jester, autor pierwszego ataku na Wikileaks, w wyniku którego serwis Assange'a był niedostępny. Sam Jester zaprzeczył na Twitterze, jakoby zaatakował 4Chan. O samym Jesterze (na Twitterze podpisuje się on jako @th3j35t3r) niewiele wiadomo. Prawdopodobnie jest on obywatelem USA. Pewien rozgłos zdobył w środowisku atakując witryny radykalnych islamistów powiązanych z Al-Kaidą. Do ataków używa, jak sam twierdzi, własnego narzędzia o nazwie XerXes. Mówi też, że zaatakował witrynę prezydenta Iranu. Po tym, jak wziął na siebie odpowiedzialność za atak na Wikileaks, Anonimowi zapowiedzieli odwet.

Julian Assange, założyciel Wikileaks, podpisał umowy na publikację swojej autobiografii. Opiewają one w sumie na 1,3 miliona dolarów. Assange poinformował, że dostanie 502 000 USD od brytyjskiego wydawnictwa Canongate Books Ltd. oraz 800 000 dolarów od amerykańskiego Alfred A. Knopf, które jest częścią znanego Random House. "Nie chcę pisać tej książki, ale muszę. Przeznaczyłem już 200 000 funtów na wydatki związane ze swoją obroną. Muszę nadal się bronić i zapewnić Wikileaks finansowanie" - powiedział Assange. Pojawiły się pogłoski, że książka ma zostać ukończona w marcu. Przedstawiciele żadnego z wymienionych wydawnictw nie chcieli komentować tych doniesień. Brytyjska firma Canongate to niewielki, niezależny wydawca z Edynburga. W roku 2006 zdobyła ona prawa do publikacji dwóch książek senatora Obamy. Pół roku później senator ogłosił start w wyborach prezydenckich. Canongate zapłaciło za prawa do publikacji po kilkadziesiąt tysięcy funtów za każdy tytuł.

Dziennikarze The Washington Post dowiedzieli się, że w CIA powołano specjalny zespół, który zajmuje się dokumentami ujawnionymi przez Wikileaks. Jego zadaniem jest zbadanie, jaki wpływ będzie on miał na możliwości operacyjne Agencji. Wikileaks Task Force (WTF) jest określane przez pracowników Agencji znanym powszechnie skrótem W.T.F (what the f*ck - o co, k.., chodzi?). Są oni zdziwieni decyzją kierownictwa o powołaniu zespołu. Wikileaks nie ujawniło bowiem niemal żadnych informacji o CIA i prowadzonych przezeń operacjach. To inne agendy rządowe nie potrafiły upilnować swoich tajemnic. Tymczasem do analizy dokumentów i ich wpływu na Agencję oddelegowano ponad 20 osób. Weterani CIA podkreślają, że przecieki pokazały, iż to CIA miała rację nie chcą dzielić się swoimi tajemnicami z innymi agendami rządowymi. Postawa taka była ostro krytykowana po zamachach z 2001 roku, gdyż pojawiły się głosy, że być może udałoby im się zapobiec, gdyby przepływ informacji był lepszy. Jak mówi wysoki rangą oficer CIA, który niedawno odszedł na emeryturę, mimo nacisków, jakie się wówczas pojawiły, nie skapitulowano i nie zgodzono się na to, by wszystko było udostępniane na zewnątrz. Co więcej, w CIA obowiązuje zasada, że nie wszystko udostępnia się wewnątrz Agencji. I taki system się sprawdził. Postawa CIA okazała się jak najbardziej słuszna. Dwa lata temu Agencja odmówiła żądaniom udostępnienia swoich dokumentów w SIPRNET, tajnej sieci Pentagonu. Powiedzieliśmy, że tego nie zrobimy. Zbyt wiele osób ma dostęp do tej sieci - mówi inny agent. Bradley Manning ukradł dokumenty właśnie z sieci SIPRNET. CIA ma własne sposoby ochrony przed wyciekiem. Do większości jej komputerów nie można podłączyć zewnętrznych urządzeń pamięci masowych, a system automatycznie wysyła do administratorów ostrzeżenie, gdy ktoś pobiera duże ilości danych. Ponadto kierownictwo CIA jest bardzo niechętne przenoszeniu informacji z papieru do postaci cyfrowej. I taka postawa ma swoje uzasadnienie. Nikt nie byłby w stanie wynieść tyle papieru, ile dokumentów w postaci cyfrowej trafiło do Wikileaks - podkreślają oficerowie.

Atak Anonimowych, którzy stanęli w obronie Wikileaks, był bez znaczenia. Wbrew temu, co można było wywnioskować czytając prasę, był on niezwykle słaby i nie przysporzył nikomu większych kłopotów. Craig Labovitz, główny naukowiec firmy Arbor Networks, porównał skalę i zaawansowanie techniczne ataku Anonimowych z 5000 innych ataków DDoS przeprowadzonych w 2010 roku. Doszedł do wniosku, że był on bez znaczenia. Z pewnością nie była to wojna, jak czytaliśmy w niektórych tytułach prasowych. To była pewna forma protestu z jedną przypadkową ofiarą. Labovitz podczas porównania wykorzystał bazę danych kompletowanych przez Arbor Networks. Do firmy tej należy aż 75% światowego rynku rozwiązań mających chronić sieci przed atakami DDoS. Badanie wykazało, że ataki nie były ani mocne, ani technicznie zaawansowane. Zapytania wysyłane przez LOIC [oprogramowanie użyte przez Anonimowych podczas ataku - red.] były bardzo proste. Dobrze przygotowany atak wykorzystuje odpowiednią kolejność zapytań, odpowiedni ich zestaw prowadzi do awarii atakowanego systemu - mówi Labovitz i dodaje, że nie zauważył żadnych cech zmasowanego, dobrze przygotowanego ataku. Jego zdaniem szczytowe natężenie ruchu generowanego przez Anonimowych osiągnęło wartość 5 Gb/s. Mocny, zmasowany atak powinien mieć wartość około 50 Gb/s, a podczas najpotężniejszego tegorocznego DDoS napastnicy wygenerowali niemal 70 gigabajtów na sekundę. Anonimowi nie byli też dobrze zorganizowani. Mimo iż LOIC został pobrany ponad 100 000 razy, to liczba osób biorących udział w poszczególnych atakach była liczona w setkach. Całkowicie nie powiodła się próba ataku na Amazon, co może świadczyć o sile chmury obliczeniowej, jednak, ze względu na słabe przygotowanie Anonimowych, trudno o tym jednoznacznie przesądzać. Labovitz mówi, że specjaliści są w stanie poradzić sobie z większością przeprowadzanych DDoS. Ostrzega jednak, że w sieci działają też świetnie zorganizowani i silnie motywowani przestępcy, którzy są w stanie zainwestować duże pieniądze w przeprowadzenie potężnego, zaawansowanego ataku.

Nad osobami, które zbyt pochopnie postanowiły dołączyć do Anonimowych i wziąć udział w atakach na firmy, urzędy i osoby, którym nie podoba się działalność Wikileaks, zawisły czarne chmury. Ostrzeżenia ekspertów okazały się prawdziwe - organa ścigania nie mają większych kłopotów z namierzeniem osób, biorących udział w atakach. Specjaliści ds. zabezpieczeń od początku ostrzegali, że pobranie, zainstalowanie i uruchomienie pakietu LOIC (Low Orbit Ion Cannon), który jest wykorzystywany przez Anonimowych do atakowania kolejnych celów, nie jest, delikatnie mówiąc, zbyt rozsądne. Po pierwsze dlatego, że przeprowadzanie ataków jest przestępstwem. Ponadto, dawanie dostępu do komputera kodowi nieznanego pochodzenia to bardzo ryzykowna decyzja. Po trzecie w końcu - LOIC nie zapewnia użytkownikowi anonimowości. Przewidywania ekspertów sprawdziły się. W co najmniej kilkunastu krajach świata trwają śledztwa w sprawie ataków. I jak wynika z analizy pakietu LOIC, przeprowadzonej przez naukowców z holenderskiego Uniwersytetu w Twente, w zdecydowanej większości przypadków władze nie będą miały problemów ze zidentyfikowaniem atakujących. Narzędzie to nawet nie próbuje chronić tożsamości użytkowników. Adresy IP atakujących są widoczne we wszystkich pakietach wysyłanych podczas ataku, Dostawcy internetu mogą z łatwością przypisać je do konkretnych klientów i zidentyfikować konkretne osoby. Ponadto serwery sieciowe standardowo tworzą logi wszystkich zapytań, a zatem maszyny, które stały się celem ataków, zapisały informacje na temat atakujących - napisali naukowcy w swoim raporcie. Dodali, że atak Anonimowych można porównać do próby zalania kogoś listami wysyłanymi zwykłą pocztą i umieszczeniu na kopercie adresu nadawcy. HD Moore, znany ekspert ds. bezpieczeństwa, który przeprowadził własne testy LOIC, powiedział: Każdy, czyj adres IP pojawi się w logach wielu celów, będzie miał poważne kłopoty, by odeprzeć oskarżenia lub naciski na ujawnienie innych atakujących. Oprócz używania tak nieprofesjonalnego narzędzia jak LOIC Anonimowi popełnili szereg innych błędów. Na przykład w ubiegłym tygodniu aresztowany został niejaki Alex Tapanaris, który w imieniu Anonimowych przygotował plik .pdf z oświadczeniem prasowym. Zidentyfikowano go dzięki... informacjom metadata zapisanym w pliku, gdzie znalazło się jego nazwisko. W ciągu najbliższych kilku miesięcy przekonamy się, na ile władzom poszczególnych krajów będzie chciało się ścigać Anonimowych.

Amerykańskie władze wciąż mają problem z oskarżeniem Juliana Assange'a, a sytuacji nie ułatwia im fakt, że w jego obronie wypowiadają się znaczący amerykańscy politycy. Komentatorzy, którzy zastanawiają się, na jakiej podstawie administracja Obamy może zechcieć ścigać Assange'a coraz częściej podkreślają, że wykorzystanie Espionage Act może rodzić poważne problemy konstytucyjne, a tego Departament Sprawiedliwości chciałby uniknąć. Tymczasem szefa Wikileaks wziął w obronę libertariański polityk, dwukrotny kandydat na prezydenta US i lider liberalnego skrzydła Partii Republikańskiej Ron Paul. W swoim przemówieniu Paul, który najpierw stwierdził, że banki są większym zagrożeniem dla USA niż obce armie, zauważył, że histeryczne reakcja [na ujawnienie dokumentów przez Wikileaks - red.] każe zapytać, czy nie jest to przykład zabicia posłańca za przyniesienie złych wieści. Polityk dodał, że czyn Assange'a nie spowodował żadnej znanej szkody dla osób indywidualnych, ale spowodował dużo zamieszania w rządzie. Powinniśmy też zapytać, w jaki sposób rząd USA chce sądzić za zdradę obywatela Australii publikującego tajne informacje, których nie ukradł? I czy jeśli będziemy sądzili Wikileaks za publikację tajnych dokumentów, nie powinniśmy sądzić też Washington Post czy New York Times i innych, którzy je publikowali?. W obronie Wikileaks stanął też demokrata John Conyers, przewodniczący Komitetu Sprawiedliwości Izby Reprezentantów. Rozpoczynając swoje wystąpienie, Conyers przywołał opinię sędziego Sądu Najwyższego Williama Brennana, dotyczącą sprawy Texas vs. Johnson: Jeśli Pierwsza Poprawka opiera się na jakiejś niewzruszonej podstawie, to jest nią przekonanie, że rząd nie ma prawa zabraniać wyrażania jakiejś opinii tylko dlatego, że społeczeństwo uważa jej wyrażanie za naruszenie prawa bądź się z nią nie zgadza. Conyers stwierdził, że opinia Brennana powinna zostać wzięta pod uwagę, gdy zastanawiamy się nad Wikileaks. Conyers mówił dalej: Niepopularność opinii nie jest przestępstwem, publikacja niewygodnych informacji również nim nie jest. [...] Zachęcam was do wysłuchania opinii Jacka Goldsmitha, który za czasów prezydenta Busha był asystentem Prokuratora Generalnego w Biurze Porad Prawnych Departamentu Sprawiedliwości. W ubiegłym tygodniu stwierdził on: 'Zgadzam się z tymi, który sądzą, że Assange jest przesadnie oczerniany. Nie popieram jego akcji ani nie podoba mi się ujawnianie informacji, które narażają bezpieczeństwo lub interesy polityczne USA. Ale wszelkie opinie prawne, które zostały wydane odnośnie Espionage Act wskazują, że wcale nie jest oczywiste, czy popełnił naruszył on prawo. Conyers stwierdził również, że obecnie problemem jest istnienie zbyt wielu, a nie zbyt małej ilości tajemnic. Przywołał też opinię sędziego Pottera Stewarta, który rozważał sprawę Pentagon Papers i powiedział: Gdy wszystko jest utajnione, to nic nie jest utajnione. Coraz bardziej jasne staje się, że próba wykorzystania przez administrację Obamy Espionage Act spowodowałaby kolosalne problemy konstytucyjne i polityczne. To skłoniło niektórych obserwatorów do wysunięcia hipotezy, że może zostać wykorzystana ustawa Computer Fraud and Abuse Act. Nie ma wątpliwości, że naruszył ją Bradley Manning, który pobrał tajne dokumenty z sieci SIPRNET (Secret Internet Protocol Router Network) i przekazał je Wikileaks. Jednak w takim wypadku prokuratura musiałaby udowodnić, że Assange i Manning konspirowali, a wykazać istnienie wcześniejszych związków pomiędzy oboma mężczyznami. Jednocześnie administracja rządowa podejmuje próby poradzenia sobie z przeszkodami prawnymi, które mogłyby się pojawić, gdyby wykorzystano Espionage Act. Kongres wysłuchuje właśnie opinii prawników i naukowców specjalizujących się prawie. Kenneth Wainstein, były asystent ds. bezpieczeństwa narodowego Prokuratora Generalnego uważa, że można łatwo wykazać, iż istnieją fundamentalne różnice, pomiędzy mediami a Wikileaks, dlatego też oskarżenie Wikileaks nie oznacza, że można oskarżyć prasę. Według Wainsteinta można wykazać cztery zasadnicze różnice: - tradycyjne media publikują informacje, wybierając te, które mają nieść ze sobą jakąś wiedzę dla społeczeństwa, a Wikileaks skupia się tylko na publikowaniu rządowych sekretów; - media uzyskują wiedzę o rządowych sekretach dzięki dziennikarskim śledztwo, Wikileaks po prostu udostępnia skrzynki pocztowe i zachęca do ujawniania tajemnic; - media ograniczają się w ujawnianiu tajnych danych do tych, które są związane z konkretną informacją uznawaną za ważną, Wikileaks publikuje wszystko niezależnie od tego, czy ma to związek z czymkolwiek; - w końcu, opublikowanie przez Wikileaks zaszyfrowanego pliku "ubezpieczenie" jest typowym szantażem, który wskazuje, że serwis używa zdobytych informacji do własnej ochrony, a nie dla nadrzędnej zasady przejrzystości i prawa opinii publicznej do informacji. Wainstein przytacza też słowa Assange'a, który publikując informacje stwierdził, że chce "zniszczyć łajdaków", co wskazuje na osobiste motywacje. Inni przesłuchiwani przez Kongres specjaliści zauważają jednak, że wiele z ujawnionych tajemnic w ogóle nie powinno być klasyfikowane jako tajne oraz, iż taka ich klasyfikacja uczyniła więcej złego, niż ich ujawnienie. Pojawiły się też głosy, że Assange naruszył poprawkę Shield Act, która zabrania ujawniania nazwisk informatorów służb wywiadowczych. Jednak profesor Geoffrey Stone z University of Chicago Law School stoi na stanowisku, że Shield Act dotyczy tylko pracowników administracji, a rozciągnięcie go na wszystkich naruszy prawo do wolności słowa. Warto też zauważyć, że o ile Wikileaks może różnić się od mediów, to Pierwsza Poprawka mówi, iż Kongres nie może stanowić [...] ustaw ograniczających wolność słowa lub prasy, a zatem gwarantuje wolność wypowiedzi wszystkim, a nie tylko mediom.

Jak donosi serwis "Salon", Jennifer Robinson z londyńskiej firmy prawniczej Finers Stephens Innocent, która reprezentuje Juliana Assange'a, stwierdziła, że informacje o zebraniu się wielkiej ławy przysięgłych to czysta spekulacja. Nie słyszałam niczego konkretnego. To tylko plotki. Nie mamy żadnych konkretnych informacji na ten temat - powiedziała Robinson. O zebraniu się wielkiej ławy przysięgłych poinformował w telewizji Al-Jazeera Mark Stephens, prawnik z tej samej firmy, który również jest w zespole reprezentującym założyciela Wikileaks. Robinson podkreśla tymczasem, że prawnicy nie byli w stanie potwierdzić takiego faktu. Kilku amerykańskich polityków i przedstawicieli administracji wypowiadało się w sprawie Assange'a twierdząc, że popełnił on przestępstwo i powinien zostać osądzony. Tymczasem istnieją poważne wątpliwości co do tego, czy na gruncie amerykańskiego prawa można mu postawić jakiekolwiek zarzuty. "Nie ma podstaw do oskarżenia. Każde oskarżenie będzie w sposób oczywisty sprzeczne z Konstytucją" - mówi Robinson.

W stanie Virginia zebrała się wielka ława przysięgłych, która ma zdecydować, czy Julianowi Assange można postawić zarzuty. Od szwedzkich władz dowiedzieliśmy się, że w Alexandrii zebrała się w tajemnicy wielka ława. Bada ona sprawę - powiedział w telewizji Al-Jazeera adwokat Mark Stephens. Zadaniem wielkiej ławy przysięgłych jest podjęcie decyzji, czy przedstawiane przez oskarżyciela dowody umożliwiają rozpoczęcie procesu. Piąta Poprawka do Konstytucji USA przewiduje, że jeśli prokuratura federalna stawia najpoważniejsze zarzuty, zagrożone karą śmierci lub pozbawieniem praw obywatelskich, najpierw musi zbadać je wielka ława. Jej celem jest stwierdzenie, czy prokuratura nie przekracza swoich uprawnień, nie działa pod naciskiem i nie próbuje szukać kozła ofiarnego. Zadaniem wielkiej ławy jest ochrona obywateli przed stawianiem mu nieuzasadnionych zarzutów. Wielka ława składa się z od 16 do 23 członków, a zarzuty prokuratury zostają podtrzymane tylko wtedy, gdy zgodzi się na to co najmniej 12 ławników. Na razie nie wiadomo, jakie zarzuty są stawiane Assange'owi. Jednak wszystko wskazuje na to, że prokuratura będzie próbowała go oskarżyć na podstawie Espionage Act z 1917 roku. Dotychczas amerykańscy prokuratorzy nie wygrali żadnej sprawy wytoczonej na podstawie tej ustawy agencjom prasowym. Jeśli wielka ława przychyli się do opinii prokuratora, jeśli Assange trafi do Szwecji i jeśli Szwecja wyda go USA, to będziemy świadkami długiej i interesującej walki prawnej. Prokuratura będzie musiała podołać bardzo ciężkiemu zadaniu. Espionage Act ogranicza działanie Pierwszej Poprawki, która daje prawo do wolności wypowiedzi. Jednak zakres tego ograniczenia nigdy nie został ściśle określony przez żaden sąd. Jak już wspomniano, próby wykorzystania Espionage Act przeciwko mediom nigdy się nie powiodły. Był on jednak używany przeciwko osobom indywidualnym, jednak trudno na tej podstawie cokolwiek rozstrzygać. W niektórych sprawach prokuratura wygrywała, jednak najbardziej podobną sprawą do oskarżeń wobec Wikileaks jest świeże oskarżenie dwóch członków proizraelskiej organizacji AIPAC, którzy ujawnili tajne dokumenty. Nie byli oni pracownikami administracji i działali podobnie jak Wikileaks, gdyż wspomniane dokumenty pochodziły z przecieku. Oskarżonym postawiono zarzuty na podstawie Espionage Act, a w ubiegłym roku administracja Obamy wycofała oskarżenie. W czasie trwania procesu sąd wydał kilka rozstrzygnięć, które prawdopodobnie i tak uniemożliwiałyby skazanie. Sędzie zażądał na przykład, by prokuratura udowodniła, że oskarżeni wiedzieli, iż szkodzą Stanom Zjednoczonym. Ponadto obrona argumentowała, że mimo iż dokumenty nosiły klauzulę tajności, to tak naprawdę nie zawierały prawdziwych sekretów, a ich ujawnienie nie naraziło bezpieczeństwa kraju. Warto też zwrócić uwagę, że Sąd Najwyższy dwukrotnie podtrzymywał ważność Espionage Act, jednak zawsze miało to związek z toczącą się lub właśnie zakończoną wojną światową. W obronie Assange'a już wypowiedziały się amerykańskie organizacje dbające o wolności obywatelskie, dla których Pierwsza Poprawka jest znacznie ważniejsza niż Espionage Act.

W najbliższy poniedziałek, 13 grudnia, zostanie uruchomiona witryna OpenLeaks, założona przez byłych współpracowników Wikileaks. Osoby te, zniechęcone autokratycznym stylem zarządzania stosowanym przez Juliana Assange'a, postanowiły odejść z Wikileaks i założyć własny serwis. Wśród założycieli OpenLeaks są Niemiec Daniel Domscheit-Berg, lepiej znany jako Daniel Schmitt oraz Islandczyk Herbert Snorrason. Przyczyny odejścia najlepiej chyba wyjaśnia zapis rozmowy, którą Snorrason i Assange przeprowadzili na czacie. Snorrason stwierdził: Nie wypełniasz obecnie swojej roli lidera. Lider komunikuje się ze współpracownikami i dba o to, by oni mu ufali. Ty robisz coś wręcz przeciwnego. Zachowujesz się jak imperator czy poganiacz niewolników. Na te słowa Assange zareagował bardzo stanowczo: Jestem sercem i duszą tej organizacji, jej założycielem, filozofem, rzecznikiem, twórcą pierwotnego kodu, organizatorem, finansistą i całą resztą. Jeśli masz ze mną problem, to się odpieprz. OpenLeaks będzie pośrednikiem pomiędzy osobą zdradzającą tajemnice a prasą. Serwis sam nie będzie publikował żadnych danych. Ma zająć się ich bezpiecznym przekazywaniem mediom.

Daniel Ellsberg, człowiek który dostarczył w 1971 roku dziennikarzom New York Timesa dokumenty znane jako Pentagon Papers, oraz grupa byłych oficerów wywiadu bronią serwisu Wikileaks i Juliana Assange'a. Pentagon Papers, których publikację Pentagon starał się zablokować, to tysiące stron dokumentów opisujących amerykańskie zaangażowanie w Wietnamie w latach 1945-1967. Pokazały one również, że osoby decydujące podczas wojny w Wietnamie od samego początku uważały, że nie można jej wygrać oraz że liczba ofiar będzie wyższa niż publicznie podawana. Ellsberg i jego koledzy stwierdzili, że obecne twierdzenia, jakoby ujawnienie Pentagon Papers było czymś dobrym, a ujawnianie dokumentów przez Wikileaks jest czymś złym to jedynie przykrywka dla ludzi, którzy nie chcą przyznać, że sprzeciwiają się jakiejlkolwiek jawności nawet, gdy prowadzą najbardziej błędną politykę zagraniczną. Prawda jest taka, że WSZYSTKIE ataki na Wikileaks i Juliana Assange'a to powtórzenie tego, co robiono przeciwko mnie gdy ujawniłem dokumenty Pentagonu. Na swoim blogu Ellsberg zadeklarował, że nie będzie więcej korzystał z serwisu Amazon (przestał on hostować Wikileaks w swojej chmurze). Przed czterdziestu laty Ellsberg sam przyznał się do wyniesienia tajnych dokumentów i stanął przed wielką ławą przysięgłych oskarżony o ich kradzież i przechowywanie. Sąd federalny oddalił wszystkie zarzuty przeciwko niemu.