Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy
KopalniaWiedzy.pl

Wymieranie ssaków szybsze od tempa ewolucji

Rekomendowane odpowiedzi

Dlatego napisałem, że altruizm jest teoretycznie możliwy, ale w praktyce jest bardzo rzadki, bo wymaga "świętości". A podobno ludzi świętych nie ma. Ale na egoizm i altruizm można spojrzeć bardziej praktycznie, poprzez stany pośrednie między dwiema skrajnościami. W przykładzie, który ci podałem altruizm można ocenić na 90-99%. Co więcej, to będzie dokładnie 100%, jeśli przed tym uczynkiem nie dokonuje się jakichś przemyśleń o własnym bohaterstwie czy innych drobnych egoistycznych analiz.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeżeli dokonasz analizy (świadomej lub nieświadomej - zachowanie wyuczone poprzez układ nagrody) to masz "egoizm". Różni się tylko terminem i wielkością nagrody.

W zupełnie nowych, niespodziewanych sytuacjach, bez czasu na zastanawianie się zachowasz się losowo (jeżeli już się ruszysz). Wtedy to będzie "szczęście" a nie "altruizm". 

"Na szczęście, przed tym przewróconym drzewem, odbiłem w stronę gdzie nie było ludzi." zamiast "Jestem bohaterem bo ominąłem przystanek."

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Widać kolego od początku jak bardzo masz ciasny umysł, wyuczyłeś się tam czegoś i nowych rzeczy przyjąć już nie możesz, nie potrafisz niczego logicznie obalić, a tylko powtarzasz jakieś puste frazesy. A co najlepsze, że to co mówię, są to rzeczy stare jak świat, bo w końcu co innego oznacza chrześcijańskie "gdy ktoś cię uderzy w prawy policzek, nadstaw lewy policzek".

11 minutes ago, Delor said:

zachowanie wyuczone poprzez układ nagrody

Proszę wyucz swój organizm do tego, żeby odczuwał nagrodę na samą myśl, że dostanie w papę, że będzie pomagał swoim wrogom czy ludziom których nie lubisz. Nie możesz tego zrobić kolego, bo właśnie twoje ego tego zabrania. Jest to zupełnie logiczne i jasne, że nie będziesz działał na swoją niekorzyść, a korzyść wroga, bo to jest działanie irracjonalne. Tak kompletnie się zakręciłeś i popadłeś w absurd: chcesz wyuczyć swoje ego, by odczuwało nagrodę wtedy, gdy ono zniknie, a nawet na samą myśl, że ono zniknie. To kompletny brak logiki, której ty nawet nie jesteś w stanie spostrzec. Przyczyna jest prosta i podałem wyżej: ciasnota umysłu. A może nie potrafisz po prostu rozumować bardziej abstrakcyjnie i dlatego gdy ktoś ci mówi o fizyce kwantowej, ty ciągle bredzisz, że to bzdura, bo jest sprzeczne z rzeczywistością, tj. fizyką klasyczną. Tak to wygląda  kolego. Ode mnie koniec w tym temacie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Zgadza się. Jestem ograniczony i nie pojmuję nawet promila tego co bym chciał.

6 godzin temu, mankomaniak napisał:

Tak kompletnie się zakręciłeś i popadłeś w absurd: chcesz wyuczyć swoje ego, by odczuwało nagrodę wtedy, gdy ono zniknie, a nawet na samą myśl, że ono zniknie.

Zaraz. Próbuję wmówić komuś że śmierć też może prowadzić do jakiejś nagrody? Głupi ja.

6 godzin temu, mankomaniak napisał:

Przyczyna jest prosta i podałem wyżej: ciasnota umysłu.

Trafiłeś w punkt.

6 godzin temu, mankomaniak napisał:

Ode mnie koniec w tym temacie.

Trzymam za słowo.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
19 hours ago, Jajcenty said:

lis w kurniku wydusi wszystkie kury, choć zabierze tylko jedną

No właśnie, w kurniku, albo na innej bardzo ograniczonej przestrzeni. Polowanie w kurniku to dla niego nie jest normalna sytuacja, dostaje głupawki. M.in. działa instynktowna u psiurstwa wszelkiego reakcja - ucieka, to gonić i zębami go. A w kurniku wszystko dookoła wrzeszczy i ucieka. Czyli wszystko trzeba dogonić i walnąć zębami. W przypadku kur wolno chodzących lis zabija jedną. Inne działanie byłoby zresztą ewolucyjnie bezsensowne, energetycznie też. Bez sensu niszczyć swoje zasoby pokarmowe?

Zauważ zresztą, że ptaki z zasady nie wyżerają z jednego miejsca wszystkiego do końca, nawet kiedy mają wole (np. kury), a tego żarcia jest niezbyt dużo. Nie dotyczy to oczywiście jakichś szczególnych przysmaków, chociaż i wtedy zależy to w dużym stopniu od konkurencji, czy jest w pobliżu.

19 hours ago, Jajcenty said:

Byli ograniczani zasadą oszczędności energii - lenistwem :D.

Dlaczego "ograniczani"? Maksimum efektu przy minimum wysiłku, to jedna z podstaw ewolucji.

19 hours ago, Jajcenty said:

Brali ile mogli, ale ich metody pobierania były mało efektywne. 

Przeciwnie, ich metody były bardzo efektywne. Dlatego zdobycie podstawowej ilości żarcia zajmowało im bardzo mało czasu. Przez to mieli rezerwę czasu którą mogli wykorzystać w sytuacjach, kiedy żarcia było mniej i trzeba było na jego zdobycie zużyć więcej czasu. To im dało jedną z przewag ewolucyjnych. Najnowsze badania to potwierdzają. Wizja "jak to musięli się namęczyć w walce  o przetrwanie" jest mocno przestarzała i była to głównie mniej czy bardziej świadomie tworzona ideologiczno-propagandowa wizja prawicowych i lewicowych "cywilizatorów dzikusów" i "bojowników o postęp ludzkości" zresztą sprzeczna z ówczesnymi obiektywnymi opisami życia "dzikich".  :D

19 hours ago, Jajcenty said:

W połączeniu z małą liczebnością mamy bukoliczną wizję raju i sielanki. Nieprawdziwą wizję.

W czasach podstawówki wyczytałem chyba prawie wszystko, co o życiu różnych "dzikich" zostało u nas wydane (później też dużo wydanego nie tylko u nas). Z tamtych czasów zapamiętałem szczególnie jeden opis życia Pigmejów. Nie pamiętam, czy była to końcówka 19. czy początek 20 w. Nieistotne. Wyglądało to tak:
Pigmeje byli bardzo głodni. Szli w głąb dżungli, wykopywali dół na ścieżce leśnych słoni (mniejsze trochę od tych "zwykłych"), chowali się i czekali. Kiedy słoń wpadł do dołu (była też metoda z pułapką i podcięciem ścięgien) zatłukiwali go i zadziabywali czym się dało, kroili na kawałki i przenosili do obozowiska. Zaczynała się wielka impreza - jedli do oporu (kilka kilo dziennie na jeden brzuch), bawili się, pili jakieś bełty sfermentowane i robili nowych Pigmejów. Po kilku dniach mięso było już mocno zepsute i pełne robali, ale im to nie przeszkadzało (byli na to odporni), dalej do oporu jedli i imprezowali, aż ze słonia nie zostało nic jadalnego. Impreza trwała dalej, dopóki nie zaczęli być głodni. Wtedy nie robili nic. Odsypiali wielkie żarcie i imprezę. Aż zaczęli być bardzo głodni. Wtedy szli w głąb dżungli... :D

Edytowane przez ex nihilo

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

  • Podobna zawartość

    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Naukowcy z Państwowego Instytutu Geologicznego-Państwowego Instytutu Badawczego i Uniwersytetu Jagiellońskiego dokonali przełomowego odkrycia, zmieniającego pogląd nauki na ewolucję kręgowców lądowych. W Górach Świętokrzyskich znaleźli najstarsze ślady poruszania się kręgowców na lądzie. Ślady pochodzą sprzed ponad 400 milionów lat i dowodzą, że pierwszymi kręgowcami, które próbowały wyjść na ląd, były ryby dwudyszne. Ta próba zasiedlenia nowego środowiska miała miejsce 10 milionów lat przed wyjściem na ląd terapodów – ostatecznych zwycięzców wyścigu o poruszanie się suchą stopą.
      Piotr Szrek, Katarzyna Grygorczyk, Sylwester Salwa, Patrycja Dworczak i Alfred Uchman znaleźli skamieniałe ślady, które nazwali Reptanichnus acutori czyli „Czołgający się pionier”. Całość terminologii naukowej brzmi Reptanichnus acutori igen. et isp. nov., gdzie „Reptanichus” to nazwa nowego ichnorodzaju, czyli rodzaju wyznaczonego na podstawie śladów kopalnych, a nie skamieniałych szczątków zwierzęcia; „acutori” to nazwa gatunku, a zapis „igen. et isp. nov.” oznacza nowy ichnorodzaj i nowy ichnogatunek.
      Ślad składa się z elementów o różnej morfologii. Badacze zidentyfikowali odciski płetw, tułowia, ogona i pyska, którym zwierzę podpierało się, by podciągnąć resztę ciała. Analiza śladów przyniosła dodatkowe sensacyjne odkrycie. Okazało się, że wędrujące po lądzie ryby niemal zawsze podpierały się pyskiem, przechylając głowę na lewą stronę. To sugeruje dominację prawej półkuli mózgu i jest najstarszym dowodem na lateralizację u kręgowców. Może to też oznaczać, że preferencja dla lewej strony, która u ludzi została wyparta przez praworęczność, pojawiła się ewolucyjnie wcześniej.
      Niezwykłe ślady najpierw zauważono w murach słynnego zamku Krzyżtopór. Wówczas naukowcy rozpoczęli badania w regionie i odkryli kolejne ślady w niewielkim opuszczonym kamieniołomie we wsi Ujazd.
      Interpretację odnośnie powstania skamieniałości potwierdzają eksperymenty ze współcześnie żyjącymi rybami dwudysznymi z Afryki. Pozostawiają one niemal identyczne ślady.
      Więcej na temat badań przeczytasz w artykule Traces of dipnoan fish document the earliest adaptations of vertebrates to move on land.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Badania nad szympansami pomogą zrozumieć nam, jak u człowieka rozwinęły się zdolności inżynieryjne. Pierwsze narzędzia, jakimi posługiwali się ludzie, zostały wykonane z nietrwałych materiałów, nie zachowały się, więc nie możemy ich badać. Na szczęście możemy przyglądać się, w jaki sposób narzędzi używają zwierzęta. Naukowcy z Wielkiej Brytanii, Portugalii, Mozambiku, Tanzanii i Niemiec zauważyli, że szympansy przygotowujące patyki, by łowić nimi termity z gniazd, wykazują się pewną wiedzą inżynieryjną, celowo wybierając odpowiednio elastyczne gałęzie.
      Termity są dobrym źródłem energii, tłuszczu, witamin, minerałów i białka. Owady żyją w kopcach, wewnątrz których znajdują się kręte tunele. Badacze wysunęli więc hipotezę, że podczas ich łowienia, lepiej sprawdzają się odpowiednio elastyczne gałęzie niż sztywne patyki. Chcąc przetestować narzędzia używane przez szympansy, uczeni zabrali specjalistycznych sprzęt do Parku Narodowego Gombe i na miejscu badali elastyczność gałęzi, które wykorzystywały szympansy, porównując je z gałęziami, które były dostępne, ale nieużywane przez zwierzęta.
      Stwierdzili, że gatunki roślin, z których małpy nigdy nie korzystały do łowienia termitów, miały gałęzie o 175% bardziej sztywne, niż rośliny preferowane przez szympansy. Nawet porównanie roślin znajdujących się w bezpośrednim pobliżu gniazda termitów pokazało wyraźne różnice między materiałem używanym i nigdy nie używanym przez szympansy.
      To pierwszy wyczerpujący dowód, że dziko żyjący szympansy kierują się właściwościami mechanicznymi materiału, wybierając gałęzie do łowienia termitów, mówi doktor Alejandra Pascual-Garrido z University of Oxford, która od dekady bada materiały używane przez szympansy z Gombe.
      Co więcej, niektóre gatunki roślin, jak te z rodzaju Grewia, są preferowane też na przykład przez szympansy żyjące 5000 kilometrów od Gombe. Sugeruje to, że dzikie szympansy rozumieją właściwości materiałów, dzięki czemu mogą wybierać najlepsze narzędzia do wykonania konkretnego zadania. Łowiąc termity nie wybierają jakiegokolwiek dostępnego patyka. Szukają takiego, który uczyni ich wysiłki najbardziej efektywnymi. To odkrycie, łączące biomechanikę z zachowaniami zwierząt, pomaga nam lepiej zrozumieć procesy poznawcze stojące za wytwarzaniem narzędzi przez szympansy, dokonywaniem ich oceny i wyboru, dodaje Pascual-Garrido.
      Jak z każdym odkryciem, tak i tutaj rodzą się pytania o to, w jaki sposób szympansy nabywają tę wiedzę, utrzymują ją i przekazują pomiędzy pokoleniami oraz czy podobne procesy mają miejsce w wyborze narzędzi do innych zadań, na przykład podczas łowienia mrówek czy pozyskiwania miodu. To z kolei prowadzi nas do pytania o to, w jaki sposób ludzie nabyli podobnych umiejętności i jak przebiegała ich ewolucja. Badając, w jaki sposób szympansy wybierają materiał na swoje narzędzia, możemy lepiej zrozumieć, jak robili to nasi przodkowie. Ich narzędzia z nietrwałych materiałów nie przetrwały próby czasu, więc nie jesteśmy w stanie ich zbadać.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Człowiek współczesny pochodzi nie od jednej, a co najmniej od 2 populacji przodków, których linie ewolucyjne najpierw się rozeszły, a następnie połączyły. Naukowcy z University of Cambridge znaleźli dowody genetyczne wskazujące, że współczesny H. sapiens pochodzi z połączeniu dwóch dawnych populacji, które miały wspólnego przodka, 1,5 miliona lat temu doszło do ich rozdzielenia się, a 300 000 tysięcy lat temu do połączenia. Od jednej z tych linii ewolucyjnych dziedziczymy ok. 80% genów, a od drugiej otrzymaliśmy 20 procent.
      Przez ostatnie dziesięciolecia uważano, że H. sapiens powstał w Afryce około 200–300 tysięcy lat temu i pochodził z jednej linii przodków. Jednak badania, opublikowane na łamach Nature Genetics, przeczą temu poglądowi. Nasze badania pokazują, że ewolucja człowieka jest bardziej złożona, zaangażowane w nią były różne grupy, które przez ponad milion lat rozwijały się osobno, a później połączyły, dając początek człowiekowi współczesnemu, mówi profesor Richard Durbin.
      Autorzy skupili się na przeanalizowaniu całego genomu współcześnie żyjących ludzi i właśnie w nim zauważyli obecność dwóch populacji naszych przodków. Genom, który poddano analizie pochodził z 1000 Genomes Project, w ramach którego sekwencjonowano DNA różnych populacji żyjących obecnie w Azji, Afryce, Europie i obu Amerykach. Naukowcy stworzyli model komputerowy – cobraa – który pokazywał, w jaki sposób różne populacje łączyły się i dzieliły w trakcie ewolucji naszego gatunku. W ten sposób odkryli dwie populacje macierzyste, które dały nam początek. Analiza ujawniła też zmiany, jakie zachodziły przez ostatnich 1,5 miliona lat.
      Zaraz po tym, jak obie populacje naszych przodków się rozdzieliły, w jednej z nich pojawił się silny efekt wąskiego gardła, co sugeruje duży spadek liczebności. Populacja ta była bardzo niewielka i przez kolejny milion lat powoli się rozrastała. Ale to właśnie ona dostarczyła około 80% materiału genetycznego współczesnego człowieka. I wydaje się, że to od niej pochodzą neandertalczycy i denisowianie, mówi profesor Aylwyn Scally.
      Badania pokazały też, że geny odziedziczone po drugiej z populacji często poddawane były selekcji negatywnej, podczas której usuwane są szkodliwe mutacje. Mimo to, geny tej populacji, która w mniejszym stopniu buduje nasze DNA, szczególnie geny związane z funkcjonowaniem mózgu i układu nerwowego, mogły odegrać kluczową rolę w naszej ewolucji, wyjaśnia główny autor badań, doktor Trevor Cousins.
      Kim mogli więc być nasi przodkowie? Skamieniałości wskazują, że takie gatunki jak H. erectus i H. heidelbergensis żyły w tym czasie w Afryce i innych regionach. Być może to one dały nam początek? Jednak by to stwierdzić, potrzeba będzie jeszcze wielu badań.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      DESI (Dark Energy Spectroscopis Instrument) tworzy największą i najdokładniejszą trójwymiarową mapę wszechświata. W ten sposób zapewnia kosmologom narzędzia do poznania masy neutrin w skali absolutnej. Naukowcy wykorzystują w tym celu dane o barionowych oscylacjach akustycznych – czyli wahaniach w gęstości widzialnej materii – dostarczanych przez DESI oraz informacje z mikrofalowego promieniowania tła, wypełniającym wszechświat jednorodnym promieniowaniu, które pozostało po Wielkim Wybuchu.
      Neutrina to jedne z najbardziej rozpowszechnionych cząstek subatomowych. W trakcie ewolucji wszechświata wpłynęły one na wielkie struktury, takie jak gromady galaktyk. Jedną z przyczyn, dla których naukowcy chcą poznać masę neturino jest lepsze zrozumienie procesu gromadzenia się materii w struktury.
      Kosmolodzy od dawna sądzą, że masywne neutrina hamują proces „zlepiania się” materii. Innymi słowy uważają, że gdyby nie oddziaływanie tych neutrin, materia po niemal 14 miliardach lat ewolucji wszechświata byłaby zlepiona ze sobą w większym stopniu.
      Jednak wbrew spodziewanym dowodom wskazującym na hamowanie procesu gromadzenia się materii, uzyskaliśmy dane wskazujące, że neutrina wspomagają ten proces. Albo mamy tutaj do czynienia z jakimś błędem w pomiarach, albo musimy poszukać wyjaśnienia na gruncie zjawisk, których nie opisuje Model Standardowy i kosmologia, mówi współautor badań, Joel Meyers z Southern Methodist University. Model Standardowy to najlepsza i wielokrotnie sprawdzona teoria budowy wszechświata.
      Dlatego też Meyers, który prowadził badania we współpracy z kolegami w Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara i San Diego oraz Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa stwierdza, że jeśli uzyskane właśnie wyniki się potwierdzą, możemy mieć do czynienia z podobnym problemem, jak ten, dotyczący tempa rozszerzania się wszechświata. Tam solidne, wielokrotnie sprawdzone, metody pomiarowe dają różne wyniki i wciąż nie udało się rozstrzygnąć tego paradoksu.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Wyjątkowa baza 2400 stanowisk archeologicznych obejmujących dzieje człowieka od 3 milionów lat temu do 20 000 lat temu obejmuje ponad 100 starych kultur i opisuje wyniki 150 lat prac archeologicznych. Jest ona dziełem naukowców z centrum badawczego ROCEEH (The Role of Culture in Early Expansions of Humans), którzy skompilowali olbrzymią liczbę informacji i umieścili je w jednej ogólnodostępnej bazie danych.
      ROAD (ROCEEH Out of Africa Database) to jeden z największych zbiorów danych dotyczących archeologii, antropologii, paleontologii i botaniki, wyjaśnia doktor Andrew Kandel z Uniwersytetu w Tybindze. W sposób jednorodny pod względem geograficznym i chronologicznym połączono informacje o zabytkach kultury, szczątkach człowieka i jego przodkach, pozostałościach zwierząt i roślin. W ten sposób powstało narzędzie, które pomaga w analizie wielu różnych aspektów ewolucji człowieka.
      Baza ROAD to wynik 15 lat pracy naukowców, którzy przeanalizowali ponad 5000 publikacji w wielu językach, w tym w angielskim, chińskim, francuskim, włoskim czy portugalskim. Powstała w ten sposób łatwa w użyciu interaktywna mapa stanowisk archeologicznych. Użytkownik może na jej podstawie tworzyć też własne mapy obejmujące konkretne kultury, obszary geograficzne czy okresy historyczne.
      Naukowcy mogą zadawać ROAD zaawansowane zapytania, dzięki którym sprawdzą na przykład, obecność konkretnej kategorii kamiennych narzędzi w Afryce czy dystrybucję konkretnych gatunków zwierząt w interesujących ich okresach, jak chociażby podczas wycofywania się lądolodu. Takie zapytania dostarczą naukowcom olbrzymiej ilości danych, które później mogą wykorzystać do dalszej pracy za pomocą zaawansowanych metod wizualizacji czy analizy, mówi Kandel.
      Baza pokazuje tez, że znaczna część naszej wiedzy pochodzi z bardzo niewielu dobrze przebadanych regionów, jak Afryka Południowa i Wschodnia, Europa czy Azja Centralna i Wschodnia. Większa część obszarów planety to archeologiczna biała plama. Badanie tych obszarów może przynieść w przyszłości niezwykle ekscytujące odkrycia.

      « powrót do artykułu
  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...