Chiny rozpoczynają podbój Księżyca
By
KopalniaWiedzy.pl, in Ciekawostki
-
Similar Content
-
By KopalniaWiedzy.pl
Przełom dekady łączy się z wieloma ważnymi rocznicami, związanymi z amerykańskimi lotami w kosmos. W 2009 r. minęło 40 lat od pierwszego lądowania na Księżycu (Apollo 11, 1969 r.), rok 2010 to 40. rocznica dramatycznej misji Apollo 13 (1970 r.), a w 2012 roku minie dokładnie 40 lat od chwili, gdy człowiek zostawił ostatnie ślady na Srebrnym Globie (Apollo 17, 1972 r.). Od czerwca tego roku do kolejnych wydań miesięcznika „Wiedza i Życie" dodawane będą książki, poświęcone amerykańskim program kosmicznym.
Program Apollo jest z pewnością najbardziej znanym ale wcale nie jedynym programem, który w ostatnim czasie obchodził, obchodzi, czy też niedługo będzie obchodził jubileusz. W tym roku mija pół wieku od pierwszych amerykańskich lotów suborbitalnych z udziałem Alana Sheparda (Merkury 3, statek Freedom 7, 5 maja 1961 r.) i Virgila Grissoma (Merkury 4, statek Liberty Bell 7, 26 lipca 1961 r.), a za rok minie dokładnie 50 lat od pierwszych lotów na orbitę (Merkury 6, statek Friendship 7, astronauta John Glenn, Merkury 7, statek Aurora 7, astronauta Scott Carpenter i Merkury 8, statek Sigma 7, astronauta Walter Schirra - 1962 r.). W 2011 roku mija także równo 20 lat od pierwszego lotu amerykańskiego wahadłowca (Columbia, 1981 r.).
Wyścig w kosmos
Okrągłe rocznice, w latach 2009 - 2012 dotyczą nie tylko lotów amerykańskich ale i sowieckich. Rok 1961 był owocny nie tylko dla programu Merkury ale także programu Wostok (Wostok 1, Jurij Gagarin, 12 kwietnia 1961 i Wostok 2, Herman Titow, 6 sierpnia 1961), w ramach którego odbyły się pierwsze w historii loty orbitalne (w 1962 r. Związek Sowiecki wystrzelił kolejne dwa statki - Wostok 3 i Wostok 4). W 1971 r. na orbicie znalazła się pierwsza stacja kosmiczna - Salut 1 (19 kwietnia 1971 r.), a w tym roku mija 10 lat od chwili, gdy spłonęła w atmosferze wysłużona stacja Mir (23 marca 2001 roku; stacja znajdowała się na orbicie od 1986 roku).
Przeplatanie się dat, związanych z amerykańskimi i sowieckimi lotami w kosmos (szczególnie w latach 60. i początku lat 70.) to skutek toczonego przez Związek Sowiecki i Stany Zjednoczone dramatycznego wyścigu. Za jego umowny początek można uznać wystrzelenie pierwszego sztucznego satelity (Sputnik 1, 4 października 1957) jednak naprawdę rywalizacja zaczęła się znacznie wcześniej, w 1945 r. wraz z przejęciem - zarówno przez Sowietów, jak i Amerykanów - materiałów, dotyczących niemieckich rakiet V-2. Oba kraje doceniały możliwości i dostrzegały perspektywy, jakie mogła przed nimi otworzyć broń rakietowa, oba też postanowiły wykorzystać doświadczenia Niemców i starały się zdobyć jak najwięcej informacji o niemieckiej „broni odwetowej" (niem. Vergeltungswaffe-2). Amerykanie mieli zdecydowanie więcej szczęścia - główny projektant V-2 i dyrektor techniczny słynnego ośrodka doświadczalnego w Peenemünde, Werner von Braun nie miał najmniejszej ochoty znaleźć się w niewoli u Sowietów. 12 kwietnia 1945 roku poddał się wraz z setką współpracowników armii amerykańskiej. Armii Czerwonej także udało się przejąć część personelu naukowego Peenemünde wraz z asystentem von Brauna - Helmutem Gröttrupem.
-
By KopalniaWiedzy.pl
W chwili obecnej zaledwie dziewięć krajów na świecie było zdolnych do samodzielnego umieszczenia własnego satelity na ziemskiej orbicie. Do tego „ekskluzywnego" klubu chce dołączyć Korea Południowa - to ostatnie chwile, żeby znaleźć się w pierwszej dziesiątce potentatów technologii kosmicznych. Program stworzenia rakiety Naro-1 pochłonął już 400 milionów dolarów. Niestety, wciąż bez sukcesu.
Naro-1 (Korea Space Launch Vehicle-1, KSLV-1)jest dwustopniową rakietą na paliwo płynne, pierwszy stopień jest produkcji rosyjskiej, podczas kiedy drugi stopień oraz satelita są oryginalnej konstrukcji południowokoreańskiej. Pierwsza próba wyniesienia satelity miała miejsce w sierpniu ubiegłego roku i zakończyła się niepowodzeniem z powodu awarii „nosa" rakiety, który nie otworzył się jak planowano i satelita nie opuścił rakiety nośnej.
Druga próba miała się odbyć wczoraj, ale odłożono ją o jeden dzień z powodu wycieku w systemie gaśniczym. Tym większe nadzieje pokładano w dzisiejszej próbie. Oglądane przez wielu widzów, zarówno na miejscu, jak i w telewizyjnej transmisji, wystrzelenie rakiety początkowo wyglądało na udane. Miłośnicy kosmonautyki zaczęli już świętować sukces, kiedy nastąpiła katastrofa. W 137 sekundzie lotu stracono kontakt z rakietą, która najprawdopodobniej eksplodowała minutę po godzinie piątej czasu miejscowego.
Premier Korei Płd., Chung Un-Chan, oświadczył, że wciąż jest dobrej myśli i czeka na dobre wieści z Norwegii i USA, które miały śledzić trajektorię rakiety i satelity. Ma też nadzieję, że mimo ewentualnej awarii udało się umieścić satelitę na orbicie. Trudno jednak podzielać nadzieje pierwszego ministra, ponieważ nic nie wskazuje na powodzenie misji. Co gorsza, opuszczenie drugiego członu przez satelitę miało nastąpić na wysokości 302 kilometrów, tymczasem utrata łączności z rakietą i prawdopodobna eksplozja nastąpiła już na wysokości 70 kilometrów, czyli dużo wcześniej.
Tak według KARI (Koreańskiego Instytutu Badań Kosmicznych) miała wyglądać operacja umieszczenia satelity STSAT-2 na orbicie:
-
-
Recently Browsing 0 members
No registered users viewing this page.