Aminanimator

HI Gakutensoku. Your Oldivity Unique in Asia, but no in space. Very well x-self you zone, unione. Happy young Gakutensoku.

Is as is. Neverever.

Odległości interastrograwitacyjne są szacowane według opinii eksperta [źródło:Received: from akh159.rev.netart.pl (HELO astronomia.serwery.pl) ([85.128.138.159]) by ironport.mm.pl with ESMTP; 2008 astronomia.pl, Krzysztof Czart] w oparciu metody paralaksy trygonometrycznej. W mojej opinii są niedoszacowane.

As by context: Discussion of disputation off

Przemiany plazm. Zjawisko nie jest przyporządkowane jedynie do obszaru identyfikowanego jako: " e-hypernetworks ". Każdy Śmietnik jest w rzeczywistej przestrzeni punktem transferu, zatem dokładna detekcja i obserwacja owych miejsc daje pojęcie o metodologii zajawiska przepływu a w konsekwencji dyrektyw "Recycling". Należałoby zadbać: aby nie generować trendów ekstremalnie nieprzewidywalnych, zaś gotowe wnioski spostrzeżonych anomalii kierować według procedury przekształceń. Coreurus™CORPORATION® coreurus@aol.com 1.Kosmopadłościany reforemne: 1,1:Jednościan; 1,2:Dwuścian; 1,3:Trzyścian foremny; 1,4:Quadrocontrapunkter materialny (bryła). Jeśli zaczyna się teoretyczne "bicie piany" z Quasi, należałoby czynić to umiejętnie od podstaw. W praktyce jest to regulowane multicyklem przemian fazowych. W odniesieniu do dynamiki plazmy. Aby quasipiana przybrała formę laminatu zdolnego do bezpiecznego roztrząsania, proponujemy jednokrotnie wstrząsnąć schematem podstaw z odpowiednim umiarem i w okoliczności dalszego reformatowania roztrząsać przy uwzględnieniu przytoczonych skądinąd danych źródłowych. Elementarne podstawy mechaniki STATYKA Fizyka ogólna świata Pojęcia (Pn) i Definicje (Dn) P1: Stan, D1: Własność inywidualna. P2: Punkt, D2: Stan indywidualności. P3: Strefa, D3: Rezultat stanu więcej niż jednego punktu. OGÓLNE PODSTAWY MECHANIKI DYNAMIKA Elementy fizyczne świata Pojęcia (Pn) i Definicje (Dn) P1.STAN Początkowy, D1: To wewnątrzprzestrzenny, wzajemny układ punktów w chwili obserwacji. P2.RUCH, D2: Jest to obserwowalna i konsekwentna logicznie zmiana stanu początkowego punktu w układzie statycznym. P3.ZDARZENIE, D3: Konsekwencja ruchu. ™001 ™000

zaś astrofizyk wie: są z przestrzenią tożsame (wparametryzowane)

Aby nie takie oczywiste, że powiem. Jeśli byłby to jedyny sposób, aby transakcję sklepić.

Z uwagi na niedostateczny dostęp do niewielkich zasobów surowca, można zastosować substytucjonalnie w bazie zupy necromaterię przedstawicieli trzech kolejnych ogniw łańcucha pokarmowego. w jednym kompozycie

Prawda gdzieś się zagubiła? Kto ponosi odpowiedzialność za ten stan ? Czy miało to miejsce "na KW" ? ...celem ostatecznego ustalenia: gdzie w końcu prawdę znależć można. Nie krok dalej, ni bliżej. Dokładnie w miejscu i czasie gdzie Prawda jest. Kobieta lat ma nigdy więcej niż Wszechświat. Konkludując: wiek kobiety Zawsze można ocenić na podstawie [n.p. metryki indywidualnego czasownika]

tak, napisałem coś.

Stawianie hipotez w kwestii stanu skupienia jakości materii w jądrze dowolnego ciała egzokosmicznego domagałoby się przedstawienia jednoznacznych dowodów stanu skupienia jądra rodzimego naszej planety, a to jak nam wiadomo nie dokonało sie jeszcze w okazaniu uznanej prawdy materialnej na forum ocennym.

rekombinatoryka układu ekstancji elementu. celem optymalizacji sterowności modułu interfazowo rekontrapunktowego w procesie regulowania posuwu rzeczywistości przestrzennej co do naszych mocy przewidywania bądź możności określenia naszej wiedzy są one adekwatne metodologii instrumentalnej sterowania przepływem zjawiska oceny i podejmowania wniosków.

zatem możnaby przyjąć że: źródło wiadomości o przekroczeniu szybkości światła tak zaginało przestrzeń w ramach swej ekspresji, aż "przegięło" zdrowy rozsądek. Nie twierdzę, że poruszam się szybciej niż światło. Ktoś (patrz: str.1, wiad.0)przedstawił nadinterpretację efektu eksperymentu. Kwestią pozostaje ocenić używając standardowej techniki obróbki danych czy wnioski przedstawione w dyskusji oraz sąd logiczny oparte są prawdą materialną w każdym czasie rzeczywistym. Stawianie tezy, iż Mechanika Kwantowa "jest mocno nielogiczna" będąc równocześnie spójną i prawdziwą, świadczy wyłącznie o ignorancji podmiotu intelektualnego (bez urazy) ową tezę eksponującego. Osobiście dysponuję mocnym dowodem wzoru dynamiki plazmy uwzględniającym w efekcie wszystkie transformacje obszaru subatomowego energii i zapewniam, że logika architektury tego zagadnienia jest dla mnie w pełni zrozumiała. Tu dodaję, że elementarne prawo mechaniki kwantowej wyklucza cechę spójności. Niespójność mechaniki kwantowej jest cechą czynną elementu komplementującą ów w stosunku do zjawiska, tzn. (niespójność + mechanika kwantowa= mechanika ogólna). Zatem: niespójność jest czynnikiem relatywizującym. Każdy elementarny system stałobazowy izolowany do pracy w pewnym środowisku, musi dysponować odpowiednim narzędziem detekcji zmiennych (dla samoadaptacji i optymalizacji, czyli ewolucji). Jeśli "każdy zorientowany" wie, to wie. Jeśli nie wie, nie wie. Plazma jest środowiskiem zmiennym. Wiadomo

Właściwe podejście do systemu klasyfikacji i zastosowanie w oświeceniu powszechnym odpowiedniej dydaktyki pojęciowo-szkoleniowej z pewnością pomogłoby powstrzymać procesy degradacji intelektualnej wśród wszystkich dotkniętych przypadłością ścislej specjalizacji. Element i grupa elementów, współistnieją według analogii pierwotnej: zatem najistotniejszą wydaje się być wiedza umożliwiająca ich optymalizację w strukturze całościowo bilansowanego habitatu. Tylko witamina Ź której źródłem jest WITAMINA jako taka, mogłaby nakazać witaminom A/.Z komponować się według harmonogramu do oczekiwanych skutków.

It was long time ago, when a short period as tor of circumstance routed about someself. Therewhere, one from fotophases (this one, whichone was on the edge) asked inself: why i must to going for and for what ? Was stop in one.

visualisation signs visualisation signs Historia o tym, co zdarzyło się w Prawdzie i do Prawdy zmierzając trwa do dzień dzisiejszy, gdyż Duch który był tam wtenczas Jest i natenczas, świadectwo kładąc wtenczas niniejszą opowieścią. Tak też pamięć tego, co było nim nastało to, co jest, chce oznajmić, co działo się podówczas (aby Opowieść ta, co jeśli ową pojmiesz, obudzi Myśl gdzie sięgniesz). A było to onegdaj daleko za ostatnim czasem, Gdzieś, na samym końcu Wszystkiego (tam, gdzie nie ma już niczego) i w samym środku tego właśnie Gdzieś było sobie COŚ. „Jestem sobie coś" cieszyło się oto i wszakże cieszyło się mogło (,bo jakże by mogło się cieszyć coś, czego nie ma ?). I samą radością tego, że Jest było wtedy owo COŚ a cieszyło się wszędzie gdzie mogło bo wokół nie było niczego, co nie mogłoby się cieszyć (gdyż podówczas COŚ było wszystkim, co w ogóle było). Aż pewnego razu radując się w swym samym środku COŚ stanęło i dalej już nijak nie mogło, bo w owej chwili poczuło się całkiem inaczej: ujrzało tam (w samym środku)coś jeszcze. „O...co to jest to oto to? " zatrzymało się Coś (gdyż wcześniej nie czuło czegoś takiego ani nie widziało niczego takiego: ,zatem nie wiedziało, co to jest i skąd wzięło się to coś innego). A już to, co działo się później sprawiło, iż COŚ chciało jedynie wrócić tam skąd się wzięło, lecz doprawdy nie mogło (gdyż nie wiedziało, gdzie to jest). Bowiem wtedy, nagle ni stąd ni stamtąd owo coś innego zagrzmiało: „Jestem tu koniec wszystkiego, co wiesz i początek wszystkiego, czego nie wiesz. Także to, czego się nie domyślasz. Jestem w tobie i ty jesteś we mnie, ale ty jesteś ze mnie i po prawdzie jeszcze tego nie pojmujesz, gdyż znasz tylko to, czymżeś. Wiedz: oto to, co tu jest, jest to skądeś poczęte. Ja Jestem". Zagrzmiwszy to owo w środku zamilkło a zostawiwszy COŚ samo schowało się gdzieś głęboko i znikło. I tak oto, COŚ się w środku podziało ujrzawszy tam to, czego wcześniej nie znało a potem także smutku co był się począł w chwili, gdy uznało istnienie czegoś jeszcze innego prócz samej radości po tym, gdy tamto inne znikło nie wiadomo gdzie. Samo. By ów smutek ukoić, COŚ się giąć poczęło we wszystkie strony chcąc wiedzieć skąd to inne coś się wzięło i gdzie podziało się wtenczas, kiedy znikło ? . I tak oto wtórna myśl poczęta, gdy COŚ się echem odparłszy od samego końca zawróciło początku swego szukając, zaś Ruch, który od tego był się poruszył ustać już nie może dotąd, dokąd echa się zejdą wraz. Ogarnięty umysłem kosmos w swoim środku ma coś, co się mienia. Mienia się tylko to, co się rusza kiedy Przedtem na Potem wymienia. Co zaś jest owo to które w środku takie coś, co się samo porusza? Kto zaś nie wie niech wie, że to owo co się rusza: to właśnie jest Dusza. Wszakże dusza nie jest samoistną bowiem zawsze jest Ducha utworem przez co rusza się w Duchu od prawdy (do PRAWDY), Duch zaś kresu Duszy jest torem. Skąd też Duch ma początek? Wiadomo, że w/z nicości ów począł się tamże gdzieże Nic Nigdzie Nigdy nie było aż zaczęło tam coś dziać się samże. Każde ciało w niebiosie zawarte pędzi ruchem od ruchu poczętym wokół tego, co większe od ego rusza Dusza swe własne zakręty. Dusza bowiem ma moc taką właśnie aby Potem na Przedtem zakrętać przez co rusza się ruchem dwoistym tak, iż może swe ruchy pamiętać. Wszak gdy Duch już się znudzi duchotą, kiedy Dusze przebiorą swą miarę, to je zgarnie wszystkie do siebie i prawdziwą nałoży im karę. A za karę, że ruch samowładny zakręciły przeciwko Duchu, to z pewnością ów tak je przekręci, że na wieczność zostaną w bezruchu. Czym zaś jest owo coś co się samo w żaden sposób wzruszyć nie może? Tak uważaj na ruch swój, o Duszo, zanim skręcisz... A będzie i o tym, co jest i skąd się to wszystko COŚ, co jest, poczęło. Zatem było tak: bez kresu i bez dna stało NIC. Nie było wtedy jeszcze dni ni nocy ani w ogóle czasu nie było. NIC jednak stało. A jak stało, to i musiało pewnie gdzieś stać. I oto, NIC stało sobie: NIGDZIE. A że musiało to być kiedyś, to i było: NIGDY. Tak też, kiedy NIC NIGDY NIGDZIE stało, zatem cóż się tam wtedy działo ? Nuda. Ogromna i prawie tak wielka jak samo NIC. -Schowam się gdzieś, bo w końcu cało się znudzę a wtedy to już samo nie wiem, co będzie- postanowiło NIC, lecz nie mogło gdzie się schować , bo samo było NIGDZIE. Zaprawdę, okropne było, kiedy NIC nie mogło Gdzieś schować się przed Nudą gdy owa coraz większa i nudniejsza w środku. Zatem, wzięło NIC całą Nudę (,bo przecież samo większe było niż ona) i zjadło. Okropność, nieprawdaż ?Lecz jakże można zjeść Nudę, gdy ona już jest w środku ? NIC ową po prostu ścisnęło w sobie z każdej swojej strony tak, że cała ta okropność w kropkę się przemieniła. I co było dalej ? Ano, dalej było NIC. Tylko z kropką. Oglądało potem NIC ową kropkę z każdej strony, dokąd się tym prawie całkiem nie znudziło, gdy donikąd spojrzeć: tylko kropka i NIC poza tym. Okropne. Znudzone w końcu, NIC zjadło tę nową kropkę z całą dodatkową Nudą jak już umiało. A był to już raz drugi , to i po tym dwie kropki się od tego zrobiły. Nie były zaś one takie same, gdyż było jeszcze owo NIC, co je rozróżniało naokół,a mianowicie tak: pierwsza kropka miała w środku pierwszą Nudę, za to druga drugą oraz zapamiętany obraz pierwszej kropki, co to ją NIC oglądało nim kolejny raz zjadło. NIGDY zaczął się czas, gdyż było już: wcześniej i później. Wtenczas właśnie COŚ dziać się zaczęło gdzieś w środku, a potem.. potem był już tylko wielokropek... I tak oto TO, co NIGDZIE NIGDY NIC Wcześniej w sobie nie miało, skraplało się w swym środku wielokropnie, że aż w źródło zmieniło się cało. Tak to WSZYSTKO poczęte z NICZEGO, gdyż w początku tego NIC jest właśnie. Gdzież jest to, czego WSZĘDZIE nie ma?