Mieszkanie bez ślubu nie popłaca

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Pary, które mieszkają razem przed zaręczynami czy ślubem częściej się rozwodzą i odczuwają mniejszą satysfakcję ze swojego małżeństwa od par, które z decyzją o wspólnym zamieszkaniu poczekały co najmniej do oficjalnych zaręczyn. Takie wnioski wypływają z opublikowanych w Journal of Family Psychology badań przeprowadzonych przez naukowców z University of Denver - Galenę Rhoades, Scotta Stanleya i Howarda Markmana.

Być może przyczyną częstszych rozwodów wśród par mieszkających razem przed ślubem jest fakt, że część z nich zawiera małżeństwo niejako "z rozpędu". Zamieszkują razem bez skonkretyzowanych planów na przyszłość, a po jakimś czasie dochodzą do wniosku, że skoro i tak prowadzą wspólne życie to mogą wziąć ślub. Wydaje się, że jeszcze przed wspólnym zamieszkaniem należy porozmawiać o tym, co taka decyzja za sobą niesie o planach na przyszłość. Jest to tym bardziej ważne, że w przypadku wspólnego zamieszkania trudniej jest się rozstać niż wtedy, gdy chodzimy ze sobą na randki - mówi profesor Stanley.

Naukowcy chcieli też poznać przyczyny, dla których ludzie nie będący małżeństwem ani narzeczeństwem decydują się na mieszkanie razem. Okazało się, że najważniejszym powodem była chęć spędzania razem większej ilości czasu. Na drugim miejscu pytani wymieniali wygodę, a na trzecim - chęć przetestowania związku. Wprowadzenie się do wspólnego mieszkania motywowane chęcią przeprowadzenia testu często oznacza, że w związku istnieje dużo problemów. Być może, gdy osoba decyduje się na taki krok robi to dlatego, że już wie, iż pewne ważne informacje na temat związku wyjdą z czasem - stwierdza Rhoades.

[mikroos 70]

Wydaje mi się, że należałoby powtórzyć tę analizę z podziałem na grupy w zależności od powodów, dla których poszczególne pary mieszkają razem. Zupełnie inaczej będą się przecież zachowywały pary, które chcą razem zamieszkać dla codziennego seksu albo spędzania ze sobą czasu, a inaczej te, które chciały się sprawdzić. W pierwszym przypadku łatwo oczekiwać, że prędzej czy później partnerzy się wypalą i będzie po związku, z kolei w drugim jest duża szansa, że upewnią się, czy jest sens być dalej razem.

[insu 0]

Zgadzam się co do rozbicia na powody i ponownego testu, ale..

W pierwszym przypadku łatwo oczekiwać, że prędzej czy później partnerzy się wypalą i będzie po związku...

.. ma znaczyć, że wg Ciebie jak ktoś razem zamieszka (przed czy po ślubie), to zawsze się wypali? W takim wypadku po co komu śluby? Oczywiście można mieszkać oddzielnie i mieć nawet kilka 'niewypalonych' związków, ale IMHO to.. mało dojrzały emocjonalnie sposób na życie. 

...z kolei w drugim jest duża szansa, że upewnią się, czy jest sens być dalej razem.

Fakt, choć jeśli są jakiekolwiek wątpliwości co do tego, tzn, że chyba jednak coś jest nie tak.

 

Ciekawe jak przedstawiała by się procentowa statystyka - który z tych 2 scenariuszy częściej zawodzi..

[lililea 0]

A mi się wydaje że wśród ludzi którzy zaczynają wspólne życie od mieszkania razem jest duży procent ludzi którzy pochopnie podejmują decyzje.

 

Są pewnie też ludzi którzy nie przywiązują za dużej wagi do małżeństwa, póki ze sobą jesteśmy możemy być małżeństwem bo podatki są mniejsze.

A kiedy przestaje im być dobrze, po prostu się rozchodzą.

[ФvХ 0]

Ale teraz singli jest coraz więcej i o nich bym badania poczytał chętniej!

[macintosh 6]

Ale teraz singli jest coraz więcej i o nich bym badania poczytał chętniej!

Zdziwiłbyś się ile jest babskich portali. Tam to znajdziesz.

[macintosh 6]

A mi się wydaje że wśród ludzi którzy zaczynają wspólne życie od mieszkania razem jest duży procent ludzi którzy pochopnie podejmują decyzje.

Na co trzeba zwrócić uwagę przy tej decyzji?

 

ФvХ: http://charaktery.eu/

[lililea 0]

Każdy na to co on uważa za najważniejsze.

 

Czy to są polskie badania ?

 

W polsce jest dużo osób bardzo religijnych, a te z jednej strony nie chcą razem mieszkać przed ślubem, z drugiej trudniej im podjąć decyzję o rozwodzie bo wiąże się to z łamaniem przysięgi danej komu innemu niż państwu.

[mikroos 70]

ma znaczyć, że wg Ciebie jak ktoś razem zamieszka (przed czy po ślubie), to zawsze się wypali?

Nie.

W takim wypadku po co komu śluby?

Sam się zastanawiam Chyba do rozliczeń podatkowych

jeśli są jakiekolwiek wątpliwości co do tego, tzn, że chyba jednak coś jest nie tak.

A ja osobiście bałbym się dużo bardziej sytuacji, w której nie widzę żadnych wad i żadnych minusów. W momencie, gdybym przestał dostrzegać wady mojej kobiety albo mojego związku, prawdopodobnie uciekłbym z krzykiem.

[macintosh 6]

W takim wypadku po co komu śluby?

Gdyby nie było dzięki ślubom spójności majątkowej(przeciw rozdzielności) Ślub już nie pomagałby w rozliczeniach podatkowych. Z tego co wiem to ludzie przed powiedzeniem sobie sakramentalnego 'tak' bardzo się denerwują. Czemu? Bo chwila powiedzenia 'tak' oczyszcza umysł z pozamałżeńskich 'ALE'. Jest walka w myślach.

 

Niestety, przyznam się, zgadzam się z Wami. Powiedzenie sobie 'TAK' może zachodzić w sobie samym, wiele razy w ciągu dnia. Jest mocniejsze od jednorazowego choć intensywnego 'tak' przed księdzem. Wielorazowa walka ze swoimi myślami w różnych chwilach 'chodzenia z dziewczyną' po prostu MUSI być mocniejsza od 'tak' powiedzianego przed dostojnikiem religijnym.

 

...ale gdyby połączyć te dwa efekty? Wtedy pozbawiłbym się 'walki w myślach' - otępiłoby to moje zaangażowanie po 'tak' małżeńskim.

 

lilileo ,co o tym myślisz?

chciałbym się choć trochę mylić, bo jak dla mnie ślub to znaczące wydarzenie - pomaga oczyścić umysł ze wszystkich 'ALE'. I tak mogę sobie pozwolić na "dżentelmeńską umowę z samym sobą" - będę zastanawiał się nad swoim prywatnym 'TAK'. Po ślubie nadal uważać się za wolnego człowieka? To umniejszyłoby 'tak' ślubne.... jestem w kropce

[lililea 0]

Zgadzam się.

Jeżeli chodzi o osoby religijne.

 

Ale co z tymi którzy nie biorą ślubu kościelnego?

 

Wydaje mi się że jest podobny efekt, deklarujesz się jednorazowo przed pewną instancją. Jest to jednak deklaracja znacznie słabsza, łatwiej się zdecydować i łatwiej rozmyślić.

 

Z drugiej strony nie uważam, że rozwód jest zawsze czymś złym. Ludzie czasem popełniają błąd, mimo że bardzo się starali tego nie zrobić i rozważyli wszystkie argumenty jakie im przyszły do głowy. Ludzie się też zmieniają, nie da się przewidzieć jak się zmienią.

 

Jeżeli dwoje ludzi męczy się ze sobą od dobrych kilku lat, to myślę że rozwód jest dobrym pomysłem.

 

Przykro tylko jak mają dzieci...

[macintosh 6]

Z drugiej strony nie uważam, że rozwód jest zawsze czymś złym. Ludzie czasem popełniają błąd, mimo że bardzo się starali tego nie zrobić i rozważyli wszystkie argumenty jakie im przyszły do głowy. Ludzie się też zmieniają, nie da się przewidzieć jak się zmienią.

 

Jeżeli dwoje ludzi męczy się ze sobą od dobrych kilku lat, to myślę że rozwód jest dobrym pomysłem.

 

Przykro tylko jak mają dzieci...

Jest przykro - ale poświęcać wszystkie swoje pragnienia, które całkowicie wcześniej człowieka określiły nie jest łatwe. ekhmm... W zasadzie to jak oni potrafili sobie powiedzieć ślubne 'tak' gdy nie potrafią rozwiązywać swoich partnerskich problemów? Czy powiedzieli sobie 'tak' bo znali się 2 miesiące w tej części życia, która można nazwać "szczęściem" {"...w szczęściu i chorobie ..."}. Gdy nie poznało się jeszcze odporności partnerki na frustrację? Czy ta decyzja na 'tak' miała kiedykolwiek mieć ręce i nogi? - czy po prostu była to decyzja zupełnie romantyczna, ale ani trochę rozważna?

Wydaje mi się że jest podobny efekt, deklarujesz się jednorazowo przed pewną instancją. Jest to jednak deklaracja znacznie słabsza, łatwiej się zdecydować i łatwiej rozmyślić.

Co jest instancją?

[lililea 0]

Urząd stanu cywilnego.

 

Mnóstwo ludzi rozwodzi się po dobrych paru latach małżeństwa, myślę że to nie jest koniecznie tak że decyzja była pochopna.

 

Po prostu z czasem dużo się zmienia i nie da się tego przewidzieć.

Nikomu nie życzę, ale ludzie się zmieniają, taka jest prawda.

[macintosh 6]

Mnóstwo ludzi rozwodzi się po dobrych paru latach małżeństwa, myślę że to nie jest koniecznie tak że decyzja była pochopna.

Decyzja o rozwodzie czy o małżeństwie?

Po prostu z czasem dużo się zmienia i nie da się tego przewidzieć.

Nikomu nie życzę, ale ludzie się zmieniają, taka jest prawda.

Zmiany nie są skokowe. Po prostu chyba nie umieli na tyle sobie ufać, żeby nie bać się mówić o wszystkich swoich dziwnościach i innościach (+biegunowych mikro-zmian), których druga osoba wcześniej nie znała i gdy o nich się powie to obawia się, że tej drugiej osobie może wydać się to zbyt dziwne. Zmiany nie są skokowe(przyjmijmy) - przecież konkretne uczucie ma swoja ewolucję i uzasadnienie. Jeśli ufność będzie prawdziwa to się związek nie rozsypie. Wystarczy sobie ufać.    (pamiętam, kiedyś napisałaś, że drugiej osobie nie oddasz swojej prywatności - nie wiem jak się odnieść) Gdy się ufa - powie się - 2a osoba zrozumie przemianę. Zwizek może się zmienić nie musi się sypać. Trzeba rozmawiać - gdy sie ufa (ufać : im bardziej tym lepiej dla rozmowy)

[lililea 0]

Decyzja o małżeństwie.

 

A co jak dziwności i odmienności pojawią się w czasie trwania małżeństwa dopiero (nawet nie żadne dziwności zwykły pracoholizm).

[macintosh 6]

A co jak dziwności i odmienności pojawią się w czasie trwania małżeństwa dopiero (nawet nie żadne dziwności zwykły pracoholizm).

Gadać, gadać, gadać. Przegadać priorytety zanim podejmie się decyzję.

Nikomu nie życzę, żeby czegoś nie przegadać - takie jest moje życzenie.

[lililea 0]

Jak się da to się da, fakt nie każdy się stara, ale czasem się nie da.

[macintosh 6]

Jak się da to się da, fakt nie każdy się stara, ale czasem się nie da.

Nie każdy wie jak, gdyby wiedział to by się starał. Więc wystarczy się dowiedzieć. Gdy wie i się nie stara to zastrzelić go, odciąć mu język i zastrzelić język!!

 

czemu czsaem sie nie da?

[lililea 0]

Wystarczy żeby jedna osoba zawiodła się na drugiej na tyle żeby przestać słuchać.

 

Są też występki niewybaczalne.

Dla mnie jest to długotrwała zdrada np.

[macintosh 6]

Wystarczy żeby jedna osoba zawiodła się na drugiej na tyle żeby przestać słuchać.

Zrobiło mi się trochę smutno. Jeśli tak to w pewnej sprawie mogę już włożyć moją wolę walki między bajki. Tylko, że nie chcę. Więc ulegnę rozpaczy.

[lililea 0]

Nie no nie musi ci się nic takiego przytrafić.

 

Ja myślę że na 99% my się z moją miłością nie rozstaniemy

[w46 1]

Wystarczy żeby jedna osoba zawiodła się na drugiej na tyle żeby przestać słuchać.

...albo przestać mówić

 

Gdy para przestaje się rozumieć i nie próbuje zrozumieć wtedy to niezrozumienie rośnie i w pewnym momencie przekracza granice... i to oznacza finito

[lililea 0]

Właśnie.

[macintosh 6]

Akurat.

[macintosh 6]

c.d.:

Gdy para przestaje się rozumieć i nie próbuje zrozumieć wtedy to niezrozumienie rośnie i w pewnym momencie przekracza granice... i to oznacza finito

Zgadzam się z 'finito', ale nie zawsze gdy 'para' próbuje się zrozumieć to porozumienie jest możliwe. Nie ważne, marudze sobie po prostu.