Znajdź zawartość

Po 55 latach lekarze z New York Eye and Ear Infirmary przywrócili pacjentowi wzrok w oku uderzonym w dzieciństwie kamieniem. Doszło wtedy do odwarstwienia siatkówki i innych powikłań (Journal of Medical Case Reports). W wieku 23 lat choremu usunięto zaćmę, dzięki czemu przez jakiś czas widział światło. Gdy ostatnio zgłosił się do szpitala, uskarżał się na ból. Zdiagnozowano u niego krwawienie do komory przedniej oka, jaskrę neowaskularyzacyjną (która rozwija się, gdy dochodzi do nadmiernego rozrostu naczyń krwionośnych w tęczówce; ponieważ zaburza to przepływ płynów w oku, następuje wzrost ciśnienia), wysokie ciśnienie śródgałkowe oraz odwarstwienie siatkówki. Okuliści rozpoczęli postępowanie od ustabilizowania ciśnienia w oku. Potem zajęli się jaskrą. Uciekli się do leczenia przeciwciałami monoklonalnymi. Szybko okazało się, że choć nikt tego nie oczekiwał, pacjent odzyskał widzenie światła. Po operacji przyłożenia siatkówki ustalono, że jest on w stanie policzyć palce z odległości 5 metrów. Po roku pacjent przeszedł jeszcze jedną operację siatkówki, ponieważ tworzące się blizny powodowały ponowne odwarstwienie jej fragmentów. Dr Olusola Olawoye podkreśla, że po jakimś czasie w odwarstwionej siatkówce dochodzi do zmian degeneracyjnych, dlatego odzyskanie wzroku po przyłożeniu jej po tylu latach jest ewenementem i najprawdopodobniej pierwszym tego typu przypadkiem na świecie. Amerykanie cieszą się nie tylko ze względu na swojego pacjenta. Wierzą, że dzięki badaniom nad podobnymi do komórek macierzystych komórkami progenitorowymi siatkówki możliwe będą przywracające wzrok przeszczepy.

Włoscy naukowcy skonstruowali ramię robota, które pomaga osobom po przebytym udarze odzyskać sprawność ruchową. Na razie Braccio di Ferro (Żelazne ramię) przetestowano na 10 pacjentach. Elena Vergaro z Uniwersytetu w Genui współpracowała z zespołem badaczy z Włoskiego Instytutu Technologicznego również w Genui. Nasze wstępne rezultaty z niewielkiego studium sugerują, że taki schemat postępowania [...] powoduje istotną statystycznie poprawę funkcjonowania. W przyszłości zostaną przeprowadzone kontrolowane i zakrojone na szerszą skalę badania kliniczne. Włoski robot pomaga chorym, którzy próbują na stole zakreślić ręką ósemkę. Ramię pociąga dłoń we właściwym kierunku i stawia opór, gdy człowiek próbuje poruszyć się nie tak, jak trzeba. Żelazne ramię precyzyjnie kontroluje poczynania pacjenta. Ludzie, którzy przeżyli udar, poruszają ręką w nieprawidłowy sposób, np. podnoszą bark, by unieść ramię albo pochylają się ku przodowi, zamiast wyprostować kończynę w łokciu. Odwoływanie się do niepoprawnych wzorców może ograniczać ich zdolność osiągania wyższych poziomów ruchomości i prowadzić do powtarzających się urazów. Demonstrując właściwe ruchy, robot pomaga układowi ruchu pacjenta opanować i powtórzyć pożądaną trajektorię.

Amerykańscy naukowcy odkryli gen, którego wstrzyknięcie do ucha w ciągu 10 dni od ogłuszającego wydarzenia pozwala odzyskać zdolność słyszenia. Math1 umożliwia naprawę uszkodzonych komórek rzęsatych narządu Cortiego. Już wcześniej wykazano, że u świnek morskich Math1 pozwala uzyskać komórki rzęsate z otaczających je komórek podporowych. Teraz David He z Creighton University udowodnił, że ten sam gen jest w stanie zreperować już istniejące komórki czuciowe. Jest tylko jeden warunek, musi być podany w stosunkowo wąskim przedziale czasowym. Zespół wystawił świnki morskie na oddziaływanie dźwięku będącego odpowiednikiem wystrzelenia 200 naboi. Potem zwierzęta nie mogły usłyszeć niczego, co było cichsze od piły łańcuchowej. Kiedy jednak do ich prawego ucha wstrzyknięto wirusy z genem Math1, niemal całkowicie odzyskały w nim słuch. Naukowcy oceniali słuch świnek, przyglądając się aktywności pnia mózgu w odpowiedzi na różne dźwięki (wykonano badanie słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu). Potem oglądali też nowe komórki rzęsate pod mikroskopem. Ponieważ dochodziło do ekspresji świecącego na zielono białka, było na 100% wiadomo, iż gen został dostarczony. He wyjaśnia, że choć Math1 jest aktywny tylko czasowo, powstaje na tyle dużo białka, by zregenerować uszkodzone komórki.

Rzymscy karabinierzy znaleźli rzeźbę zabawkowej gitary autorstwa Picassa, którą słynny kubista wykonał dla swojej córki Palomy. Pewien biznesmen trzymał ją w pudełku po butach w luksusowym apartamencie w Pomezii. Mężczyznę, którego personaliów nie ujawniono, oskarżono o oszustwo. Po wpłaceniu kaucji wyszedł właśnie więzienia. Zamiast córce Picasso dał ostatecznie rzeźbę przyjacielowi - włoskiemu artyście Giuseppe Vittorio Parisiemu. Ten wypożyczył ją 2 lata temu na wystawę organizowaną w Miejskim Muzeum Sztuki Współczesnej w Maccagno, swojej rodzinnej miejscowości. Rzeczony biznesmen miał przygotować gablotę ze szkła i drewna, w której gitara będzie prezentowana. Niestety, rzeźba zaginęła, podobnie zresztą jak "opiekujący się" nią człowiek. Gdy Parisi zmarł w styczniu bieżącego roku, wdowa po nim poinformowała policję, że dzieło sztuki nadal znajduje się u 50-letniego przedsiębiorcy z Rzymu. Źródła podają, że oszust przez lata pielęgnował przyjaźń ze staruszkiem, by wreszcie posiąść upragniony instrument. Obaj panowie pasjonowali się sztuką, dlatego przestępcy udało się nakłonić 92-letniego wtedy Parisiego, by wypuścił bezcenny przedmiot z rąk. Teraz gitara naprawdę trafi na wystawę w muzeum w Maccagno. Ekspert podobno potwierdził już autentyczność rzeźby, na której widnieje inskrypcja "Paloma".

Ludzie, u których wskutek udaru rozwinął się zespół nieuwagi stronnej (pomijania stronnego), mogą odzyskać dawne umiejętności, słuchając ulubionej muzyki. Opisywane zaburzenie polega na niezdawaniu sobie sprawy z istnienia czegokolwiek - zarówno przestrzeni, jak i części ciała - po stronie przeciwległej do uszkodzonej półkuli. Opisywany zespół objawów pojawia się u 60% ofiar udaru. Jest on skutkiem uszkodzenia obszarów integrujących wzrok, uwagę i działanie. Gdy uraz obejmuje rejony prawej półkuli, pacjent ignoruje lewą część przestrzeni, jeśli zaś dotyczy lewej półkuli – prawą. Zespół naukowców, m.in. z Imperial College London oraz Uniwersytetu w Birmingham, skupił się na 3 chorych, którzy wykonywali zadania, słuchając ulubionej muzyki, słuchając nielubianych utworów lub pracując w ciszy. Okazało się, że wszyscy potrafili o wiele trafniej zidentyfikować kolorowe kształty i czerwone światła w "upośledzonej" części przestrzeni, jeśli odtwarzano im lubiane piosenki. W jednym z zadań pacjenci mieli naciskać guzik, kiedy dostrzegali czerwone światło. Pewien badany wyłapywał sygnał w 65% przypadków, kiedy słuchał preferowanej muzyki i tylko w 15%, jeśli do jego ucha docierały niezbyt przyjemne dźwięki. Wg specjalistów, wzrost świadomości wzrokowej jest skutkiem doświadczania pozytywnych emocji. Najprawdopodobniej prowadzi ono do polepszenia przekazywania sygnałów. W ten sposób mózg zyskuje więcej zasobów, by przetworzyć bodźce. By z bliska przyjrzeć się temu zjawisku, naukowcy skorzystali z możliwości funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI). Okazało się, że słuchanie ulubionej muzyki podczas wykonywania zadań wzrokowych rzeczywiście pobudzało rejony związane z pozytywnymi uczuciami. Dr David Soto uważa, że wyniki jego ekipy są bardzo obiecujące i dają nadzieję chorym, którzy na co dzień zmagają się z wieloma wyzwaniami, jedząc np. potrawy z jednej połowy talerza czy goląc tylko pół twarzy. W przyszłości naukowcy zamierzają powtórzyć eksperyment z udziałem większej liczby osób z zespołem nieuwagi stronnej i innymi zaburzeniami neurologicznymi.