Znajdź zawartość

Od kilku lat poszukiwacze UFO ekscytują się trzema filmami wykonanymi przez pilotów Marynarki Wojennej USA. Jeden z nich nagrano w listopadzie 2004 roku, a dwa w styczniu 2015. Filmy, pokazujące niezidentyfikowane obiekty wyciekły do sieci kilka lat po ich nagraniu. Teraz US Navy postanowiła samodzielnie je udostępnić. Zanim jednak to zrobiono, upewniono się, że filmy nie ujawniają żadnych „poufnych możliwości i systemów”, a ich ujawnienie nie przeszkodzi w „śledztwie dotyczącym wtargnięcia w przestrzeń powietrzną”. Jak czytamy w oświadczeniu Departamentu Obrony (DoD) USA, filmy zostały ujawnione by wyjaśnić wszelkie wątpliwości, co do tego, czy krążące w sieci materiały są prawdziwy oraz czy jest więcej podobnych nagrań. Teraz widzimy, że nagrania są prawdziwe. Z ujawnionych materiałów nie dowiadujemy się praktycznie niczego nowego, gdyż krążyły one w sieci. Jednak miłośników UFO z pewnością zainteresuje fakt, że – jak twierdzono w oświadczeniu DoD – widoczne na materiałach zjawiska wciąż są uważane za niezidentyfikowane. Pierwszy materiał, nagrany został w 2004 roku przez pilotów z lotniskowca USS Nimitz znajdującego się u wybrzeży Kaliforni. Nie zawiera on dźwięku. Dwa pozostałe nagrania są z dźwiękiem. Pentagon już w ubiegłym roku przyznał, że filmy są autentyczne i nie miały być ujawniane. Teraz zdecydowano sę rozwiać wszelkie wątpliwości. Wiadomo, że w latach 2007–2012 Stany Zjednoczone wydały w ramach Advanced Aerospace Threat Identification Program 22 miliony dolarów na badanie niewyjaśnionych zjawisk w atmosferze. Niestety, nie ujawniono ani szczegółów programu, ani jego wyników. Warto przypomnieć, że przed 4 laty CIA udostępniła swoje materiały ze śledztw ws. UFO z lat 40. i 50. ubiegłego wieku. Wcześniej swoje archiwa nt. UFO upublicznił francuski Państwowy Ośrodek Badań Kosmicznych czy amerykańskie Archiwum Narodowe, które pokazało swoje materiały w ramach projektu Blue Book.       « powrót do artykułu

US Navy wystrzeliła supernowoczesnego satelitę, który znakomicie zwiększy możliwości komunikacyjne amerykańskich sił zbrojnych. Mobile User Objective System-1 (MUOS-1). Urządzenie trafi na orbitę geostacjonarną nad Pacyfikiem i po sześciomiesięcznych testach rozpocznie pracę. MUOS będzie składał się z czterech satelitów i zastąpić obecny system komunikacji. Zapewni on 16-krotnie lepszą przepustowość danych, pozwalając na równoczesne przesyłanie głosu, obrazu i danych. Obecnie amerykańskie siły zbrojne wykorzystują starzejący się system UHF Follow-On (UFO). Składa się on z 10 satelitów, jednak dwa przestały działać wiele lat temu. Budowa nowego systemu komunikacyjnego stała się koniecznością także dlatego, że wojsko polega na coraz większej liczbie samolotów bezzałogowych, które zapewniają coraz większe ilości informacji. W skład MUOS wejdą 4 satelity i 1 zapasowy. Każdy z nich będzie wyposażony w urządzenia komunikacyjne dwojakiego rodzaju. Jeden ich zestaw będzie kompatybilny z UFO, a drugi - cyfrowy - znakomicie zwiększy możliwości komunikacyjne. MUOS korzysta m.in. z komercyjnej technologii 3G. Minie jeszcze kilka lat zanim MUOS zacznie w pełni działać. MUOS-2 zostanie wystrzelony w lipcu 2013 roku, a satelity 3, 4 i 5 trafią na orbitę w rocznych odstępach.

Szybki rozwój gospodarczy Chin nie idzie w parze z równie szybkim rozwojem technologicznym. Przynajmniej nie we wszystkich dziedzinach. Amerykańscy wojskowi zdobyli ostatnio dane wskazujące, że produkowane przez Chiny okręty podwodne są bardziej prymitywne, niż przypuszczano. Ostatnie dwa lata przyniosły Amerykanom jednocześnie złe i dobre wieści. Z jednej strony Chiny znacznie zwiększyły aktywność swoich sił morskich. Jeszcze w 2005 roku żadna z chińskich łodzi podwodnych nie wyszła na patrol. Cała podmorska flota stała w portach z powodu ciągłych awarii oraz braku przeszkolonych załóg. W roku 2007 odbyło się zaledwie kilka rejsów. Brak rejsów powodował, że dla amerykańskich analityków chińskie okręty podwodne stanowiły zagadkę. Nie można było bowiem ich obserwować, a w szczególności nieznane były charakterystyki ich napędów. Amerykanie ostrożnie przewidywali, że chińska technologia budowy okrętów podwodnych jest o około 10 lat bardziej zacofana niż szczytowe osiągnięcia rosyjskich inżynierów. A to dawałoby Amerykanom około 20 lat przewagi technologicznej. Ostatnio Chiny znacząco zwiększyły swoje zaangażowanie na Pacyfiku, wzrosła liczba patroli łodzi podwodnych, co pozwoliło US Navy na śledzenie jednostek Państwa Środka. Amerykańscy analitycy ze zdumieniem odkryli, że chińskie łodzie podwodne można wykryć za pomocą sonaru z odległości nawet 40 kilometrów. Są zatem znacznie głośniejsze niż sądzono. W czasach zimnej wojny Amerykanie ustawiali swoje okręty podwodne w linii, w odległości 40 kilometrów od siebie i zyskiwali w ten sposób gwarancję, że żaden radziecki okręt podwodny nie przemknie się niezauważony. Taktykę tę zarzucono, gdy Rosjanie ulepszyli swoje łodzie podwodne. Teraz okazuje się, że będzie ona skuteczna w odniesieniu do chińskiej floty. Dla Amerykanów to dobra wiadomość, gdyż daje im pewność, że w razie konfliktu z Chinami US Navy będzie mogła obronić terytorium USA przed chińską flotą i przetrzeć sobie drogę do wybrzeży Państwa Środka. Tym bardziej, że ostatnimi czasy w Chinach doszło do spowolnienia budowy okrętów podwodnych, a w USA aż o połowę skrócono czas potrzebny na zwodowanie takiej jednostki.

Marynarka Wojenna USA i NASA zaprezentowały pierwszy autonomiczny pojazd podwodny, który jest całkowicie zasilany energią termalną oceanów. Sounding Oceanographic Lagrangrian Observer (SOLO) Thermal RECharging (TREC) wykorzystuje różnice w temperaturze wody, występujące na różnych głębokościach, i dzięki temu ładuje swoje baterie. To, przynajmniej teoretycznie, pozwala urządzeniu na bezterminowe pływanie po oceanach i monitorowanie zmian klimatycznych oraz życia morskiego. SOLO-TREC może być też wykorzystywany do badań nieznanych obszarów oceanicznych i misji wywiadowczych. Specjaliści z NASA zwracają uwagę, że większość naszej planety jest pokryta wodą i o obszarach tych wiemy znacznie mniej, niż o lądzie. Pojazd, który potrafi korzystać z energii magazynowanej przez wodę, jest idealnym urządzeniem umożliwiającym poszerzenie naszej wiedzy. W marcu zakończyły się trzymiesięczne testy, podczas których SOLO-TREC dokonał ponad 300 zanurzeń na głębokość sięgającą 500 metrów. Obecnie trwają jeszcze szerzej zakrojone testy. Pojazd wykorzystuje podobną do wosku substancję zmiennofazową, którą zamknięto w 10 tubach. W ciepłej wodzie substancja topi się i zwiększa objętość, w zimnej - utrwala się i kurczy. Te zmiany wpływają na olej, który wywiera ciśnienie na hydrauliczny silnik, a ten produkuje energię elektryczną zasilającą akumulatory SOLO-TREC.