Znajdź zawartość

Microsoft postawił Yahoo! ultimatum dotyczące przejęcia portalu internetowego. W wysłanym wczoraj (5 kwietnia) liście, Steven Ballmer, prezes koncernu z Redmond, daje zarządowi Yahoo! trzy tygodnie na podjęcie decyzji. Ballmer pisze, że jeśli w tym terminie obie strony nie dojdą do porozumienia, to Microsoft zwróci się bezpośrednio do akcjonariuszy Yahoo!. Przedstawiciel koncernu Gatesa zapowiada, że nie cofnie się też przed próbą wymiany zarządu Yahoo!. Co więcej, Ballmer zapowiedział, że jeśli dojdzie do starcia podczas Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Yahoo! i jego firmie uda się doprowadzić do wymiany zarządu portalu, to złożona w lutym pierwotna propozycja może zostać zmieniona na mniej korzystną. Przypomnijmy, że wówczas Microsoft proponował za akcje Yahoo! o 62% więcej, niż były one warte na giełdzie. Od chwili złożenia pierwotnej propozycji, przedstawiciele Microsoftu i Yahoo! spotkali się nieoficjalnie dwa razy, ale nie doszli do żadnego porozumienia. Możemy się spodziewać, że w ciągu kilku najbliższych dni Yahoo! oficjalnie ustosunkuje się do ultimatum Microsoftu. Tymczasem, jak zauważają specjaliści, Microsoftowi zaczyna się spieszyć. Firma chciałaby przejąć Yahoo! jeszcze za prezydentury George'a W. Busha. Na przejęcie będzie bowiem musiał się zgodzić Departament Sprawiedliwości. Zwykle na rozpatrzenie podobnych spraw jego urzędnicy potrzebują 6-8 miesięcy. Kadencja Busha kończy się za 8 miesięcy i nie wiadomo, jak administracja przyszłego prezydenta będzie podchodziła do połączeń wielkich koncernów. Microsoft woli więc nie ryzykować i korzystać z faktu, że obecna administracja jest zwolennikiem mniejszej ingerencji w rynek. Czas działa jednak również na niekorzyść zarządu Yahoo!. Inwestorzy coraz bardziej się niecierpliwią. Do sądów trafiło już kilka pozwów przeciwko zarządowi. Akcjonariusze skarżą się w nich, że zarząd nie dopełnia swojego obowiązku dbania o ich interesy i, chcąc zachować stanowiska, odrzuca korzystną propozycję Microsoftu. Niezadowolony jest też jeden z anonimowych wielkich inwestorów instytucjonalnych, który od początku doradzał zarządowi przyjęcie propozycji koncernu Gatesa. W wywiadzie dla prasy stwierdził on, że rozmawiał z kilkoma dyrektorami i zagroził poparciem wymiany zarządu, jeśli obecny nie zgodzi się na przejęcie.

Po raz szósty Yahoo, największy serwis internetowy na świecie, podał ranking najpopularniejszych fraz, których szukali internauci. Na czele po raz kolejny znalazła się Britney Spears. Piosenkarka nieprzerwanie święci tryumfy w Sieci. W ciągu sześciu lat tylko raz spadła na drugie miejsce. W 2004 roku wyprzedziła ją Paris Hilton. W bieżącym roku dziedziczka hotelarskiej fortuny znalazła się na piątym miejscu. Drugą pozycję zajęła jedna z sieci telewizyjnych specjalizująca się we wrestlingu, a na trzeciej znalazła się piosenka Hips Don’t Lie Shakiry. Paris Hilton została wyprzedzona jeszcze przez Jessicę Simpson. Natomiast za nią uplasowała się amerykańska edycja "Idola". W pierwszej dziesiątce znaleźli się jeszcze Beyonce Knowles, Chris Brown, Pamela Anderson i Lindsay Lohan. To daje nam pogląd na to, jaki był rok 2006 i co ludzi interesuje – powiedziała Cathi Early, rzecznik prasowa Yahoo. Poinformowała, że zaprezentowane statystyki stworzono w oparciu o miliardy zapytań, jakie każdego miesiąca miliony użytkowników zadają wyszukiwarce Yahoo. Kobiety, jak widać, zdominowały internetowe wyszukiwanie. W kategorii 10 najpopularniejszych wydarzeń na pierwszym miejscu znalazła się śmierć "Łowcy Krokodyli” Steve’a Irwina oraz śmierć syna modelki Anny Nicole. Internautów interesowały również wydarzenia z Iraku, wojna pomiędzy Izraelem a Libanem, wybory w USA, choroba Fidela Castro czy próby jądrowe Korei Północnej. Zainteresowaniem cieszyły się też duńskie karykatury Mahometa i proces Saddama Husseina. Najpopularniejszym programem telewizyjnym okazała się amerykańska wersja "Idola”, a na drugim miejscu uplasował się serial "Lost - Zagubieni”. Najczęściej wyszukiwany polityk to George W. Bush. Internauci szukali też informacji o Arnoldzie Schwarzeneggerze, Billu Clintonie, Hillary Clinton i Dicku Cheneyu. Internauci interesują się również kinem. Szukano więc informacji na temat filmów Spider-Man 3, X-Men 3, Piraci z Karaibów 2, Gwiezdne wojny, Piła III, Kod da Vinci czy Borat. Wśród utworów muzycznych prym wiedzie Hips Don’t Lie. Na drugim miejscu znalzł się My Humps, który wyprzedził Girllz i Unfaithful. Serwisowi Yahoo Answers zadano w ubiegłym roku 160 milionów zapytań, wśród których 5 najsławniejszych to pytania zadanie przez najwybitniejsze umysły naszych czasów. Znalazło się tam pytanie Stephena Hawkinga, który chciałby wiedzieć Jak ludzkość przeżyje następne sto lat?.

Psychologowie twierdzą, że niezależnie od ilości godzin spędzonych na treningu pod okiem specjalistów, politycy nie są w stanie całkowicie oszukać ludzi, którzy oglądają ich wystąpienia. Niewielkie, nieświadome gesty, sposób ułożenia ust czy mrugnięcie okiem zdradzą najbardziej wytrawnego kłamcę. Psycholodzy zebrani na Festiwalu Naukowym Towarzystwa Brytyjskiego uważają, że odpowiednio wyszkolonej osoby nie można oszukać. Uczeni porównali mowę ciała pokerzystów z zachowaniem polityków i stwierdzili, że każdy z nich nieświadomie sygnalizuje, gdy jest zdenerwowany. Tony Blair, gdy jest niespokojny, nieświadomie bawi się małym palcem, a gdy czuje się zagrożony, dotyka brzucha. Zdaniem psychologów jest to gest, który nabył w dzieciństwie. Z kolei George W. Bush w chwilach niepokoju gryzie wewnętrzną część policzka. Relacje pomiędzy osobami można poznać również po tym, jak się na siebie patrzą. Gdy jeden z polityków przemawia, a drugi nie patrzy w jego kierunku, oznacza to, że ten pierwszy nie jest dla drugiego wystarczająco ważny. Politycy próbują też, oczywiście, oszukiwać za pomocą wyuczonych gestów. Za przykład może posłużyć tutaj Bill Clinton, który gryzł wargę, gdy chciał wyglądać na poruszonego. Specjaliści obliczyli, że kiedy przepraszał Amerykanów za skandal z udziałem Moniki Lewinsky, przegryzał usta 15 razy w ciągu dwóch minut. Wspomniany już George W. Bush, chcąc wyglądać na większego niż jest, chodzi jak kulturysta, z dłońmi zwróconymi do tyłu. Z kolei Blair, chcą wyglądać na łagodnego, unosi brwi. Jak jednak politycy by się nie starali, nigdy nie będą w stanie w pełni kontrolować swego ciała. Można nauczyć ich by się uśmiechali, jednak docierające do mózgu sygnały zawsze będą różniły się od tych, które powodują szczery uśmiech. I będzie to widać na zewnątrz.