Znajdź zawartość

Jeśli będziemy śpiewać starszym ludziom z demencją, pomożemy im w tworzeniu nowych wspomnień (Neuropsychologia). Już wcześniej zespół profesora Petra Janaty z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis ustalił, że muzykoterapia może spowolnić postępy choroby Alzheimera, poprawiając funkcjonowanie pamięci, zwłaszcza autobiograficznej. Amerykanin proponował posłużenie się znaczącymi utworami z przeszłości, by w ten sposób stworzyć ścieżkę dźwiękową czyjegoś życia i pomóc w przywołaniu na hasło w postaci dźwięku wspomnień szczególnych miejsc czy osób. Stwierdzono więc, że muzyka pomaga w odpamiętywaniu, nie było jednak wiadomo, czy ułatwia nabywanie nowych informacji. Brandon Ally z Uniwersytetu Bostońskiego i zespół usłyszeli o przypadku mężczyzny z alzheimeryzmem, który potrafił opowiedzieć o aktualnych wydarzeniach, jeśli córka wyśpiewywała mu wiadomości na melodię znanych piosenek popowych. Wyglądało to na anegdotę, dlatego naukowcy postanowili sami sprawdzić, czy takie podejście naprawdę działa na pacjentów z demencją. Dali 13 osobom z chorobą Alzheimera i 14 zdrowym równolatkom do czytania wierszyki z czterdziestu nieznanych im dziecięcych piosenek. W połowie przypadków w tle odtwarzano piosenkę, a pozostali usłyszeli jedynie deklamację słów. Wszystkim badanym ponownie pokazano wierszyki, tym razem bez towarzyszenia muzyki. Pomieszano je z kolejną czterdziestką nieznanych wierszy. Okazało się, że seniorzy z alzheimerem potrafili rozpoznać 40% pierwotnych wierszy, jeśli towarzyszyła im muzyka i tylko 28% utworów z towarzyszeniem recytatora. Zdrowi ludzie rozpoznawali 80% utworów, bez względu na to, czy towarzyszyła im muzyka, czy deklamacja. Ally sądzi, że śpiewana nauka sposobu przyjmowania leków na początkowych etapach choroby Alzheimera może pozwolić pacjentom nieco wydłużyć okres samodzielnego życia. Na razie nie wiadomo, czemu takie podejście działa, ale bostończycy podejrzewają, że muzyka angażuje długo oszczędzane przez chorobę ośrodki podkorowe, niewykluczone też, że chodzi o pobudzenie, a w związku z tym o nasilenie uwagi.

Dr Carl Winter z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis bywa nazywany Elvisem E. coli, Prince'em pestycydów lub Sinatrą salmonelli. Jego specjalnością są bowiem przeróbki znanych utworów różnych zespołów i wokalistów, np. Queen czy Bitelsów. Bazując na podobieństwie brzmienia słów, śpiewający naukowiec wplata w tekst komunikaty dotyczące zdrowia i przestrzegania higieny. W ten właśnie sposób powstały "We Are The Microbes"/"Jesteśmy mikrobami" (od "We Are The Champions" Queen) oraz "You Better Wash Your Hands"/"Lepiej umyj ręce" (na podstawie "I Want to Hold Your Hand" zespołu Johna Lennona). Winter występował dla rozmaitych grup odbiorców: dzieci, urzędów regulacyjnych, lekarzy, nauczycieli i pracowników branży spożywczej. Nie stronił od żadnego gatunku muzycznego: popu, country, rocka, rapu czy muzyki latynoamerykańskiej. W sumie przekonwertował 27 utworów. Można je ściągnąć z jego witryny internetowej Food Safety, także w postaci w postaci prezentacji Power Pointa, animacji, klipów muzycznych czy relacji z koncertów. Amerykanin wydał własny krążek. Do kupienia online! By udostępnić jego dokonania szerszej publiczności, pliki zamieszczono na YouTube'ie, gdzie cieszą się sporą popularnością. Nie można zaprzeczyć, że Winter wybrał ujmujący sposób edukowania ludzi. Na pewno lepiej zapada w pamięć niż winiety ze ścian publicznych toalet ("Myj ręce!") czy powtarzane do znudzenia zalecenia rodziców...