n.Fluent w 12 językach

[Jurgi 1]

przeinaczanie znaczen slow przez dziennikarzy, czesto zmieniajac je do tego stopnia, ze tworza sie tak pojemne kombajny, ze ich nieprawidlowe uzycie wypiera inne slowa

Większość dziennikarzyn bym chyba wymordował za kaleczenie i nierozumienie ojczystego języka. Wiele „gwiazd” dziennikarstwa (telewizyjnego zwłaszcza) codziennie płodzi językowe potworki niewiele ustępujące gafom strzelanym przez Wiolę z serialu BrzydUla. W czasach, kiedy w mediach zwracano jeszcze uwagę na poprawność języka nikt by ich w ogóle na antenę nie wpuścił.

[MrVocabulary (WhizzKid) 56]

 

Większość dziennikarzyn bym chyba wymordował za kaleczenie i nierozumienie ojczystego języka. Wiele „gwiazd” dziennikarstwa (telewizyjnego zwłaszcza) codziennie płodzi językowe potworki niewiele ustępujące gafom strzelanym przez Wiolę z serialu BrzydUla. W czasach, kiedy w mediach zwracano jeszcze uwagę na poprawność języka nikt by ich w ogóle na antenę nie wpuścił.

 

Dziennikarze to druga, po lingwistach, grupa społeczna, która powinna posługiwać się językiem polskim wręcz kryształowo. Ale jak patrzę na GW to odnoszę wrażenie, że nie ma tam żadnego korektora, za to są sami debile... Jakby oni dbali, to i ludzie by się uczeli.

 

PS. Raz w jednym artykule na pół strony znalazłem 6 ortografów i dwa interpunkciaki. Z czym do Europy?

[Groteskowy 1]

Nie zgadzam się z tym, że:

 

1. Język polski szczególnie dobrze nadaje się do wyrażania abstrakcyjnych idei.

2. Można powiedzieć, że zajmowanie się lingwistyką rozwija inteligencję ogólną, a tym bardziej, że rozwija ją szczególnie. Nie wiadomo czy w ogóle daje się tę inteligencję rozwijać.

 

Zgadzam się z tym, że:

 

1. Język polski jest wspaniałym językiem.

2. Polacy mają skłonność do deprecjonowania samych siebie, własnej kultury i historii.

 

Wątpię w to, że:

 

1. Języki fleksyjne są językami bardziej zaawansowanymi, niż pozycyjne. Czy przypadkiem jęz. angielski nie miał kiedyś fleksji?

[MrVocabulary (WhizzKid) 56]

1. Języki fleksyjne są językami bardziej zaawansowanymi, niż pozycyjne. Czy przypadkiem jęz. angielski nie miał kiedyś fleksji?

 

Otóż to :-)

 

Ale co do idei to wolę polski. Angielskie "brush" po polsku będzie miało 40-50 form kontekstowych. Pod tym kątem każdy język fleksyjny wymiata.

[sylkis 3]

tak jak kiedys mi ktos to tlumaczyl, zanik wleksyjnosci jest procesem wtornym, uprymitywnieniem (dzieki temu np w jezyku informatyki skladnia angielska jest o wiele latwiejsza), ale zawsze jest cos za cos - wspomniany angielski w zamian wypracowal mnosto innych wlasciwosci, aby byl co najmniej uzyteczny we wspolczesnym, abstrakcyjnym swiecie.  sam bardzo lubie angielski i dlatego tez poszedlem na takie studia, na jakei poszedlem wiec byc moze na nich ktos mi uswiadomi, ze owe dumne twierdzenie wyzszosci jezykow fleksyjnych, ktore mi wszczepiono w umysl w gimnazjum, jest bledne

[Groteskowy 1]

tak jak kiedys mi ktos to tlumaczyl, zanik wleksyjnosci jest procesem wtornym, uprymitywnieniem

 

Zależy jak na to patrzeć. Ogólnie zakłada się raczej, że język z czasem zwiększa swoją efektywność. Możliwe więc, że fleksja - chociaż wydaje się czymś bardziej złożonym, niż pozycyjność - lepiej przystawała do nieoszlifowanej językowo psychologii, a z czasem naturalnie zaczynała zanikać. Osobiście spotkałem się ze stwierdzeniami, że procesy wiodące do zaniku fleksyjności w jęz. polskim od dawna są w nim zauważalne.

 

Zauważmy zresztą, że owa "złożoność" fleksyjności, równie dobrze może być uznawana za toporność. Fleksja stopniowo się porządkuje eliminując wyjątki. Kolejnym krokiem jest zanik fleksji i ostateczne uogólnienie w postaci maksymalnego "usemantycznienia" samego porządku.

 

______________________________

 

W każdym razie osobiście uważam jęz. angielski za znacznie lepszy w zastosowaniach "abstrakcyjnych". Rozumiem przez to przede wszystkim, że język angielski jest bardziej "abstrakcyjny" w codziennym użyciu. Porządkowi relacji odpowiada w nim jasny i stały porządek gramatyczny oparty o relacje kolejności.

 

Zgodzę się, że giętkość jęz. polskiego teoretycznie może umożliwiać większe bogactwo - nazwijmy to - operacji gramatycznych odpowiadających relacjom. Jednak...

 

Po pierwsze - jęz. angielski posiada w mojej opinii wszelkie narzędzia jakie można uznać za niezbędne na poziomie jęz. rozumowań. Dalej i tak lepiej używać sformalizowanych i uniwersalnych narzędzi. Chociaż można się zastanawiać czy gombrowiczowska wizja świata byłaby możliwa, a przynajmniej równie łatwa, w jęz. angielskim.

 

Po drugie - tak rozumiany jęz. polski (jako bogatszy od ang.) wymagałby niesamowitej dbałości; nie ma o niej mowy w praktyce językowej. Właśnie owa giętkość odpowiada w dużej mierze za to, że każdy mówi jak mu się żywnie podoba, co ostatecznie niweczy wszelkie subtelności jakie można by z naszego języka wydobyć. Niweczy również te elementarne. Gdybyśmy więcej mieli takich Gombrowiczów, to - owszem - głębia sensu w jęz. polskim byłaby szokująca. Niestety: sobiepaństwo likwiduje te możliwości, a owe sobiepaństwo sam język w olbrzymiej mierze proponuje. Ostatecznie giętkość jęz. polskiego sprowadza się do dowcipów i paru znamienitszych tekstów literackich, na co dzień mamy jeden wielki bełkot.

________________________

 

Osobiście - chociaż wybitny z jęz. angielskiego nie jestem - często sięgam po angielski tekst, ażeby lepiej zrozumieć abstrakcyjne zależności (np. w tekstach filozoficznych). Nie wiem czy to kwestia jakości tłumaczeń, czy też to obycie i ów wspomniany codzienny bełkot (który spłaszcza, zaciemnia strukturę) sprawiają, że mniej "przestrzennie" widzę teksty w jęz. polskim.

 

Nierzadko łapię się też na tym, że szukam jakiegoś słowa, aż wreszcie dochodzę do wniosku, że go w jęz. polskim po prostu nie ma. Słowa czy też tej przestrzeni odniesień w jakiej zamyka się sens (w co wlicza się też gramatyka) - różnie. Więc nie jest tak, że jęz. angielski nie ma swoistych dla siebie atutów. Każdy język to inna wizja świata.

[Groteskowy 1]

PS. I jak tak siebie czytam, widzę, że z moich tekstów taki sam "nieporządek" i bełkot wyziera. Np. "swoistych dla siebie". Za dużo i-netu, za mało literatury 

[Jurgi 1]

Nierzadko łapię się też na tym, że szukam jakiegoś słowa, aż wreszcie dochodzę do wniosku, że go w jęz. polskim po prostu nie ma.

Co zachodzi i w drugą stronę. Pomiędzy dowolnymi językami, taka już natura rzeczy.

[Groteskowy 1]

Co zachodzi i w drugą stronę. Pomiędzy dowolnymi językami, taka już natura rzeczy.

 

Oczywiście, że tak.

 

Wspomnę jeszcze o konkretnym przypadku, bo formy takie były w tym wątku przytaczane jako przykład szkodliwego zapożyczenia. Chodzi mi o połączenia typu: KredytBank. W języku polskim formy takie rzeczywiście brzmią śmiesznie i psują system gramatyczny, jednak to bardzo prosta, a użyteczna cecha jęz. angielskiego. Sprawdza się doskonale np. w sitcomach; dla żartu b. ważne jest skupienie sensu i tego typu form - tak prostych - często nie da się na polski sensownie przetłumaczyć. Tworzy się z nich zabawne "wyzwiska-wiązanki" podobnie jak w polskim przy użyciu wulgaryzmów, tylko w ang. da się je składać z dowolnych właściwie słów.