Zaloguj się, aby obserwować tę zawartość
Obserwujący
0
Niezwykły zabytek z Hiszpanii. Archeolodzy znaleźli starożytny rzymski ceramiczny „żyrandol”
dodany przez
KopalniaWiedzy.pl, w Humanistyka
-
Podobna zawartość
-
przez KopalniaWiedzy.pl
Jesienią ubiegłego roku w północno-wschodniej części miejscowości Wolkertshofen rozpoczęto budowę zbiornika retencyjnego wód opadowych. Jako że okolice te są znane z osadnictwa sięgającego tysiącleci – od neolitu, przez okres rzymski po wczesne średniowiecze – prace były nadzorowane przez archeologów. Początkowo robotnicy trafiali na przedmioty, których się spodziewano – ślady po prehistorycznym osadnictwie i ceramikę. Jednak w pewnym momencie zauważono coś nieoczekiwanego, masywne kamienne fundamenty, tworzące okrąg o średnicy około 12 metrów.
W południowej części kręgu znajduje się kwadratowa struktura o wymiarach 2x2 metry, która stanowiła fundamenty steli lub posągu. Staranność wykonania całości oraz jej wygląd od razu wskazują na przeznaczenie – archeolodzy odkryli zewnętrzną ścianę kurhanu z epoki rzymskiej. To rzadkie znalezisko w byłej prowincji Recja, która obejmowała dzisiejsze południowe Niemcy, części Szwajcarii i Austrii. Nie spodziewaliśmy się, że znajdziemy tutaj tak duży monument pogrzebowy z tego okresu. Tumulus został umiejscowiony przy ważnej rzymskiej drodze, więc rodzina zmarłego wybudowała mu pomnik, który był dobrze widoczny. To zarówno miejsce upamiętnienia członka rodziny, jak i podkreślenia jego statusu społecznego, stwierdził profesor Mathias Pfeil, konserwator generalny, dyrektor Bawarskiego Krajowego Biura Ochrony Zabytków.
Kurhany z tego regionu pochodzą głównie z czasów przedrzymskich, to starsze struktury epoki brązu i żelaza. Tutaj mamy do czynienia z kurhanem z czasów rzymskich, którego kamienne ściany wyraźnie nawiązują do regionu śródziemnomorskiego. Naukowcy wciąż się spierają o to, czy takie struktury są świadomym nawiązaniem do tradycji miejscowych, przede wszystkim celtyckich.
W nowo odkrytym kurhanie nie znaleziono ani szkieletu, ani dóbr grobowych. Co wskazuje, że mamy tutaj do czynienia z cenotafem, symbolicznym grobowcem osoby, pochowanej gdzie indziej lub której ciała nie znaleziono.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
W mieście Cuijk w Holandii znaleziono piękną rzymską lampkę oliwną z motywem maski teatralnej. Datowany na II wiek zabytek zachował się w doskonałym stanie, co nadaje odkryciu tym większą wagę. Lampka ozdobiona jest licznymi motywami roślinnymi, z których największy – przypominający liść akantu – zdobi czoło maski.
Główny motyw zdobniczy lampki, twarz satyra, jest wyraźnie inspirowany maskami z komedii greckiej. Szeroko otwarte usta to miejsce napełniania lampki. Twarz otoczona jest lokami i prawdopodobnie posiada niewielkie zwierzęce uszy. Pod twarzą widzimy stylizowany na szyję palnik lampki, który najpierw się zwęża, by następnie rozszerzyć się wokół miejsca, w którym znajdował się knot.
Lampki oliwne z motywami masek teatralnych są dobrze znanymi przedmiotami ze świata rzymskiego. Tę z Cuijk wyróżnia nie tylko stan zachowania, ale również niezwykle bogata dekoracja. Zabytek został odkryty podczas wykopalisk na stanowisku, o którym już teraz wiadomo, że jest największym rzymskim cmentarzem w prowincji Brabancja Północna. Dotychczas zbadano zaledwie 15% jego powierzchni. Archeolodzy trafili tam na ponad 85 pochówków, z których wiele zawierało bogate wyposażenie grobowe, w tym gliniane talerze, szklane butelki i biżuterię. Czerwone naczynia typu terra sigilata pochodzą z Galii, podczas gdy biała ceramika nieszkliwiona powstawała w Germanii.
Na terenie dzisiejszego Cuijk istniała rzymska osada Ceuclum. Znajdowała się ona przy ważnym szlaku komunikacyjnym. Dzięki przeprowadzonym dotychczas pracom archeologicznym wiemy, że w IV wieku istniał tam port rzeczny i przystanie, znaleziono ślady umocnień, w pobliżu Cuijk odkryto szczątki mostu i castellum. Znajdował się tutaj więc późnorzymski system obronny i komunikacyjny. Ceuclum i okolice stanowiły bazę zaopatrzeniową dla limesu dolnego Renu. Po wycofaniu się Rzymu z tych okolic osadnictwo było kontynuowane.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
W mieście Cuijk w Holandii znaleziono piękną rzymską lampkę oliwną z motywem maski teatralnej. Datowany na II wiek zabytek zachował się w doskonałym stanie, co nadaje odkryciu tym większą wagę. Lampka ozdobiona jest licznymi motywami roślinnymi, z których największy – przypominający liść akantu – zdobi czoło maski.
Główny motyw zdobniczy lampki, twarz satyra, jest wyraźnie inspirowany maskami z komedii greckiej. Szeroko otwarte usta to miejsce napełniania lampki. Twarz otoczona jest lokami i prawdopodobnie posiada niewielkie zwierzęce uszy. Pod twarzą widzimy stylizowany na szyję palnik lampki, który najpierw się zwęża, by następnie rozszerzyć się wokół miejsca, w którym znajdował się knot.
Lampki oliwne z motywami masek teatralnych są dobrze znanymi przedmiotami ze świata rzymskiego. Tę z Cuijk wyróżnia nie tylko stan zachowania, ale również niezwykle bogata dekoracja. Zabytek został odkryty podczas wykopalisk na stanowisku, o którym już teraz wiadomo, że jest największym rzymskim cmentarzem w prowincji Brabancja Północna. Dotychczas zbadano zaledwie 15% jego powierzchni. Archeolodzy trafili tam na ponad 85 pochówków, z których wiele zawierało bogate wyposażenie grobowe, w tym gliniane talerze, szklane butelki i biżuterię. Czerwone naczynia typu terra sigilata pochodzą z Galii, podczas gdy biała ceramika nieszkliwiona powstawała w Germanii.
Na terenie dzisiejszego Cuijk istniała rzymska osada Ceuclum. Znajdowała się ona przy ważnym szlaku komunikacyjnym. Dzięki przeprowadzonym dotychczas pracom archeologicznym wiemy, że w IV wieku istniał tam port rzeczny i przystanie, znaleziono ślady umocnień, w pobliżu Cuijk odkryto szczątki mostu i castellum. Znajdował się tutaj więc późnorzymski system obronny i komunikacyjny. Ceuclum i okolice stanowiły bazę zaopatrzeniową dla limesu dolnego Renu. Po wycofaniu się Rzymu z tych okolic osadnictwo było kontynuowane.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
Upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego jest kojarzony z nadejściem „wieków ciemnych”. Termin ten, odnoszony początkowo do wczesnego średniowiecza, został szybko rozciągnięty na całą 1000-letnią epokę. Obecnie wiemy, że określenie to i wiązany z nim obraz mrocznego średniowiecza i upadku cywilizacji, mają niewiele wspólnego z rzeczywistością. Kolejne badania dowodzą, że średniowiecze nie było tak ponure, jak chcieliby jego krytycy. Na łamach Antiquity ukazał się artykuł naukowców z kilku brytyjskich uniwersytetów i instytucji badawczych, w którym omówili oni wyniki badań nad produkcją przemysłową w postrzymskiej Brytanii.
Brytania stała się częścią Imperium Romanum w 43 roku. Państwo rzymskie zrezygnowało z tej prowincji w 410 roku. Dość dobrze wiemy, jak rozwinęła się Brytania pod rządami Rzymian. Wiemy o drogach, miastach, rozwoju rolnictwa, przemysłu. Jednak dzieje Wysp po roku 400 są znacznie słabiej poznane. Przyjmuje się na przykład, że doszło do upadku produkcji przemysłowej, gdyż po III wieku nie mamy zapisków dotyczących pozyskiwania rud ołowiu.
Brytyjscy naukowcy postanowili sprawdzić te założenia. Zbadali 5-metrową warstwę osadów z miejscowości Aldborough. W swoim czasie znajdowało się tutaj jedno z najbardziej na północ wysuniętych miast rzymskich, Isurium Brigantum, leżące na ziemiach plemienia Brigantów. Isurium Brigantum było ważnym regionalnym centrum produkcji metali.
Analiza zanieczyszczeń zawartych w osadach pokazała, że przez cały IV wiek, do początków wieku V, poziom produkcji ołowiu i żelaza był niski. Natomiast przez cały V wiek, zatem po wycofaniu się Imperium Romanum, produkcja żelaza ciągle rośnie. Wzrasta też, chociaż w mniejszym stopniu, produkcja ołowiu. Źródłami obu metali są te same kopalnie, co za czasów rzymskich. Do nagłego załamania produkcji dochodzi w II połowie VI wieku, w latach 550–600.
Przyczyny tego załamania nie są znane. Jednak zbiega się ono w czasie z dżumą Justyniana. Wiemy, że epidemia rozprzestrzeniała się w Anglii od lat 40. VI wieku. Więc to prawdopodobnie ona odpowiada za spadek produkcji, a nie rzekome nadejście „wieków ciemnych” po rezygnacji Rzymu z Brytanii.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
Wykorzystywanie zwierząt w celach rozrywkowych sięga niepamiętnych czasów i trwa do dzisiaj czy to w postaci rodeo, corridy czy gonitw z bykami. Wiąże się często z okrucieństwem, zadawaniem ran i zabijaniem zwierząt. Najbardziej znanym przykładem takich zachowań jest wykorzystywanie zwierząt do walk czy egzekucji na rzymskich arenach.
W prowincjonalnych miastach wykorzystywane były lokalnie występujące zwierzęta, jak niedźwiedzie, dziki czy jeleniowate. Naukowcy z Serbii opisali na łamach Antiquity wyniki badań nad fragmentami czaszki niedźwiedzia brunatnego, które znaleziono w 2016 roku w pobliżu amfiteatru w Viminacium, ważnego miasta położonego u ujścia Młady do Dunaju w Serbii.
Początkowo była tutaj osada celtycka. W latach 50. I wieku założono rzymski fort, który był główną bazą Legio VII Claudia przez większość historii tej jednostki. W czasach Trajana stacjonował tam też Legio IV Flavia. Wokół fortu wyrosło miasto, które stało się najpierw stolicą Mezji Górnej, później Mezji I. W mieście istniał duży amfiteatr, w którym odbywały się walki z udziałem zwierząt.
Wspomniana czaszka należała do samca niedźwiedzia brunatnego w wieku około 6 lat, pochodzącego z lokalnej populacji. Widać na niej ślady ciosu, który zwierzę otrzymało z przodu. Prawdopodobnie zadany został włócznią. Widoczne są też ślady gojenia się. Jednak proces gojenia został przerwany przez infekcję, która spowodowała zgon zwierzęcia. Niedźwiedź umierał przez dłuższy czas.
Na zębach widoczne są ślady poważnego zużycia oraz zmiany patologiczne. Powodowały one, że zwierzę miało trudności z jedzeniem. Chociaż nie można wykluczyć, że zęby niedźwiedzia zostały celowo spiłowane, bardziej badacze skłaniają się ku tezie, że uszkodzenia zębów powstały w wyniku gryzienia krat podczas prób uwolnienia się. To zaś sugeruje, że niedźwiedź był przetrzymywany w niewoli przez dłuższy czas i niejednokrotnie był wystawiany na arenie.
« powrót do artykułu
-
-
Ostatnio przeglądający 0 użytkowników
Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.