Wydano zgodę na budowę największego teleskopu na Ziemi

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Hawaiian Board of Land and Natural Resources wydała zgodę na budowę Thirty Meter Telescope. Urządzenie będzie największym teleskopem na Ziemi. Dołączy on do kilkunastu innych teleskopów na wulkanie Mauna Kea.

Obecnie największymi z nich są bliźniacze urządzenia Keck o 10-metrowych lustrach. TMT będzie wyposażony w lustro o średnicy 30 metrów. Jeśli prace konstrukcyjne będą posuwały się zgodnie z planem, to TMT wykona pierwsze obserwacje w 2021 roku.

Teleskop nie będzie jednak długo dzierżył palmy pierwszeństwa. Europejskie Obserwatorium Południowe ma bowiem zamiar uruchomić w Chile 39-metrowy European Extremely Large Telescope.

[Tolo 18]

Czyli ciąg dalszy zabawy w kto ma większego.

[madan 0]

Można zbudować znacznie większy. Jego ognisko znajdowałoby sie prawie 36000 km. od pow. Ziemi. Tam umieścić można satelitę geostacjonarnego - do niego docierałyby obrazy, przesyłane na Ziemię i dopracowywane komputerowo. Zasada działania lustra byłaby podobna do tej stosowanej w opisanym tu teleskopie. Byłyby to płaty luster sprzężonych ze sobą, umieszczone w niszy o rozmiarach powiedzmy, że kilkuset km. Tworzyłyby one zwierciadło prawie płaskie. Sporo jest przecież kraterów po uderzeniach asteroidów. Koszty nie byłyby wcale takie wielkie, pomimo, ze łączna powierzchnia luster (stopniowo powiększana) mogłaby dojść nawet do setek km kwadratowych. Oczywiście byłby to projekt na skalę światową. Za to moglibyśmy chyba nawet dojrzeć pierwsze gwiazdy, które pojawiły się jakieś 300 mln. lat po WW. Także roztrzygnąć wiele kwestii kosmologicznych. Fantazja? Ale warto. To nie jest niewykonalne.

[pogo 102]

Nie wiem tylko czy to ma sens... Czy tak długa ogniskowa czemuś służy? I tak nie zbierze więcej światła niż otrzymane z luster. Chyba nie bez powodu przy konstrukcji teleskopów mówi się tylko o średnicy zwierciadła a nie o ogniskowej.

[Grzegorz Kraszewski 8]

Jego ognisko znajdowałoby sie prawie 36000 km. od pow. Ziemi.

 

Trzy kwestie:

1. Jak zapewnić odróżnienie światła odbitego od luster od świateł na powierzchni Ziemi? Wymagałoby to wyłączenia jakichkolwiek świateł na obszarze całej niecki i kilkadziesiąt kilometrów poza nią.
   
2. Światło obserwowanych obiektów dwukrotnie przechodziłoby przez ziemską atmosferę. Oczywiście możnaby to korygować optyką adaptacyjną, ale zsynchronizowanie luster na obszarze kilkuset km kwadratowych w czasie rzeczywistym?
   
3. Teleskop działałby wtedy, gdy nad większością obszaru byłaby dobra pogoda, w przypadku obszaru kilkuset km² to nie jest częste.
   

Moim zdaniem technicznie prostsza jest budowa coraz większych teleskopów w kosmosie. Mimo skromniejszych rozmiarów, ich możliwości obserwacyjne są bardzo dobre.

[pogo 102]

No i są jeszcze inne problemy:

1. krater musiałby być blisko równika, a nie wiem czy odpowiedni się tam znajdzie

2. nie dałoby się zmieniać kierunku obserwacji, zawsze by było prostopadle do powierzchni Ziemi, lub po innym stałym kątem do powierzchni (lustrami możesz kręcić ale nie przesuniesz satelity stacjonarnego tak szybko i nie w każde miejsce). To mocno ogranicza możliwości celowania i całkowicie uniemożliwia dłuższe naświetlanie. Nie dałoby się też obserwować obiektów zbyt oddalonych od "równika"

[tommy2804 1]

Osobiście cieszy mnie fakt, że będzie to kolejny "trzydziestometrowiec", który rozpocznie obserwacje nieba na początku lat 20-stych. Coś czuję, że czeka nas całe pasmo spektakularnych odkryć