Znajdź zawartość

W nepalskim regionie Nawalparasi uruchomiono w zeszłym roku zdrową jadłodajnię dla sępów. Dzięki padlinie wolnej od szkodliwych związków chemicznych liczebność ptaków niemal się podwoiła. Populacja sępów w Azji Południowej zaczęła się gwałtownie zmniejszać od lat 90. Do pewnego momentu naukowcy nie mieli pojęcia, co jest przyczyną. Po jakimś czasie zorientowali się, że ptaki żywią się padłym bydłem, które leczono przeciwzapalnym diklofenakiem. Niewielkie dawki tej substancji uszkadzały nerki sępów, które następnie umierały. Wg Bird Conservation Nepal, to dikofenak doprowadził do spadku liczebności dwóch gatunków tych ptaków, sępa bengalskiego (Gyps bengalensis) i sępa długodziobego (Gyps tenuirostris), w Nepalu i okolicach. Chore i stare krowy z Nawalparasi nie są leczone diklofenakiem, dlatego gdy zwierzęta padną, nadają się na pokarm dla sępów. Zdrowe ptaki chętniej się rozmnażają. W 2005 roku doliczono się tylko 17 par lęgowych, w 2007 aż 32. Na innych obszarach, gdzie zagrożone gatunki nie mają dostępu do zdrowego dla nich mięsa, nie obserwuje się poprawy. Dev Ghimire z Bird Conservation Nepal podkreśla, że jego organizacja pracuje nad świadomością ekologiczną rolników. Jadłodajnie dla sępów mają powstać w pozostałych 3 regionach, gdzie można spotkać przedstawicieli wymienionych wyżej gatunków. W Nepalu obowiązuje zakaz stosowania diklofenaku, ale bardzo często jest on, niestety, ignorowany.

Po raz pierwszy w niewoli przyszedł na świat bardzo rzadki gatunek ptaka: sęp bengalski (Gyps bengalensis). Padlinożerca jest jednym z trzech najbardziej zagrożonych gatunków południowej i południowo-wschodniej Azji. Liczebność populacji zmniejszyła się w ciągu 20 lat aż o 97%. Pisklę wylęgło się w Nowy Rok. Rozmnażanie w niewoli jest naszą jedyną nadzieją, skoro ptaków jest tak niewiele — powiedział agencji AFP Vibhu Prakash, naukowiec z niedochodowej organizacji Bombay Natural History Society. Ptak urodził się w mieście Pinjore w północnym stanie Haryana. W latach 80. liczebność trzech zagrożonych wyginięciem gatunków wahała się w okolicach 40 mln. Większość wyginęła z powodu podawania bydłu określonych leków i wskutek kurczenia się zasobów pożywienia w południowo-wschodniej Azji. Indie zakazały stosowania diklofenaku, ponieważ okazało się, że ptaki absorbowały jego toksyczne dawki z mięsa padłych zwierząt. Stosowany alternatywnie lek przeciwbólowy, meloxicam, wydaje się bezpieczny dla sępów. Sępy odgrywają też w Indiach ważną rolę kulturową. Zoroastrianie (znani też jako parsowie) nie palą i nie grzebią bowiem swoich zmarłych, ale pozostawiają ich do pożarcia ptakom.