Znajdź zawartość

Forskolina, diterpen otrzymywany z korzeni pokrzywy indyjskiej Coleus forskohlii i wykorzystywany jako środek antyalergiczny oraz wspomagający utratę wagi (spalanie tłuszczu), może, podawany łącznie z antybiotykami, usprawniać leczenie zapaleń pęcherza moczowego. Kobiety cierpią na nie 4-krotnie częściej od mężczyzn, w dodatku często są to zakażenia nawracające. Za większość z nich (90%) odpowiadają bakterie E. coli. W drogach moczowych występuje bardzo rozciągliwy nabłonek przejściowy. Jest wielowarstwowy i zawiera duże komórki baldaszkowate. Badacze z Duke University zaobserwowali, że niektóre bakterie potrafią się w nim ukrywać, stąd nieskuteczność antybiotykoterapii. Podczas testów na myszach okazało się, że forskolina powoduje otwarcie kieszonek nabłonka i uwolnienie bakterii. Wtedy może zadziałać antybiotyk — tłumaczy jeden z uniwersyteckich mikrobiologów, Soman N. Abraham. Podczas eksperymentów forskolinę podawano na dwa sposoby: 1) w formie zastrzyków bądź 2) bezpośrednio do pęcherza moczowego. Abraham wyjaśnia, że na dalszych etapach badań mikrobiolodzy zaaplikują forskolinę większym zwierzętom. Naukowcy sprawdzą, czy w wyniku takiej terapii zapalenie pęcherza zostanie całkowicie wyleczone. Ekstrakt z Coleus forskohlii był wykorzystywany w medycynie azjatyckiej już przed wiekami. Uważano go za swoiste panaceum, zażywali go m.in. chorzy ze stanami zapalnymi pęcherza. Czytaj również: Sposób na bezpieczną opaleniznę

Naukowcy mają nadzieję, że pewnego dnia uda im się wynaleźć metodę uzyskiwania prawdziwej opalenizny bez konieczności opalania się na słońcu. Byłaby ona bezpieczna nawet dla jasnych i wrażliwych cer. Obecnie pracują ze związkiem uzyskiwanym z roślin — forskoliną. Występuje ona m.in. w korzeniach pokrzywy indyjskiej. Chroni myszy przed promieniowaniem UV i pozwala jednocześnie uzyskać efekt opalenizny, stymulując melanocyty skóry do wytwarzania pigmentu. Forskolina jest znana także jako substancja pobudzająca termogenezę oraz aktywująca proces spalania tkanki tłuszczowej. Zdolność do opalania się jest w dużej mierze kontrolowana przez hormon melanotropowy (ang. melanocyte-stimulating hormone), który łączy się z receptorami melanokortyny typu pierwszego (MC1R), znajdującymi się na zewnątrz melanocytów. U wielu osób z rudymi włosami i jasną karnacją występują defekty tych receptorów, co w praktyce oznacza, że właściwie nie mogą się opalić i są w związku z tym narażone na nowotwory skóry. John D'Orazio z University of Kentucky College of Medicine w Lexington posłużył się w swoich eksperymentach myszami z wydepilowaną sierścią (wszystkie miały nieprawidłowe receptory MC1R). Na skórę zwierząt nanoszono forskolinę. Naukowiec chciał w ten sposób wykazać, że gryzonie mogą odzyskać zdolność do wytwarzania melaniny. Kiedy myszy były smarowane forskoliną na cztery godziny przed wystawieniem na działanie promieniowania ultrafioletowego, były w stanie się "opalić". W drugim eksperymencie wzięły udział myszy podobne do tych z pierwszego badania. Były szczególnie podatne na zachorowanie na nowotwór skóry. Codziennie przez 20 tygodni poddawano je działaniu odpowiednika 1-2 godzin promieniowania słonecznego na Florydzie w godzinach południowych. U 9 gryzoni z grupy kontrolnej rozwinęło się 11 guzów, występowały też objawy uszkodzenia skóry. U 9 zwierząt z grupy smarowanej forskoliną odnotowano tylko 6 przypadków nowotworów, a ich skóra była uszkodzona w mniejszym stopniu. D'Orazio zauważa, że nie ma logicznej przyczyny, czemu metoda jego zespołu badawczego nie miałaby się sprawdzić w przypadku ludzi, chociaż nie przeprowadzono jeszcze odpowiednich prób klinicznych. Ponieważ forskolina stymuluje melanocyty, pozwalałaby uzyskać opaleniznę osobom z jasną karnacją, dostarczając im jednocześnie ochrony przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym. Opalenizna forskolinowa ma też przewagę nad tradycyjnymi kosmetykami z filtrami UV: nie zmywa się. O szczegółach badań można przeczytać na łamach magazynu Nature.