Znajdź zawartość

W 2013 r. przez Tasmanię przetoczyły się pożary buszu. Ogień strawił sporą część farmy i ogrodzenia rodziny Grayów. Niektóre zwierzęta uciekły, ratując życie. Jednym z uciekinierów była owca - Prickles. Ponieważ przez 7 lat nie była strzyżona, gdy właściciele ją zobaczyli, przypominała wielką kulę wełny. Obecnie trwa zbiórka pieniędzy na witrynie My Cause. Po wpłaceniu dowolnej kwoty chętni mogą zgadywać, ile będzie ważyć runo pozyskane 1 maja podczas strzyżenia. Zebrane pieniądze zostaną przekazane Wysokiemu komisarzowi Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców. Tak długa nieobecność Prickles nie była kwestią wyboru. Przestraszona wydarzeniami owca zawędrowała za daleko i utknęła w buszu o powierzchni ok. 80 ha, bo Grayowie dość szybko odbudowali po pożarze 50 km płotu. Jako że Prickles jest merynosem z nieowełnionym pyskiem, mogła bez problemu przetrwać tyle czasu bez strzyżenia. Ponieważ Grayowie mają tysiące owiec, początkowo nie spostrzegli braku Prickles. Wiele lat po pożarze jeden z krewnych zauważył jednak na nagraniu z zainstalowanej w posiadłości kamery noktowizyjnej duże, puszyste "coś". Alice Gray i jej mąż nie wiedzieli, co właściwie począć z tym faktem, ale podczas ostatniego grilla z okazji 6. urodzin ich syna Barclaya Prickles pojawiła się po raz drugi. Zobaczywszy ją, pomyślałam: o mój Boże, to ta szalona owca z nagrania - opowiada pani Gray. Wtedy przyjęcie zamieniło się w pościg. Mój mąż zniknął. W pewnym momencie zadzwonił i zasapany oświadczył, że udało mu się dogonić owcę. Skoczył na nią, unieruchomił i teraz potrzebuje pomocy. Koniec końców rodzina zagoniła Prickles do pikapa. Po 7 latach niestrzyżenia Prickles osiągnęła mniej więcej 5-krotność rozmiarów przeciętnej owcy. Jest doskonale okrągła. Przypomina wielką kulę [...]. Poprzyczepiały się do niej różne śmiecie i kolce - dlatego właśnie nazwano ją Prickles (po ang. cierń). Zwierzę szybko przystosowało się do nowego życia. Spędza czas nie tylko z innymi owcami, przyłapano ją bowiem także na uganianiu się za indykami i kaczkami Grayów. Osoba, która poda na My Cause najdokładniejsze przybliżenie wagi runa, dostanie dyplom. By Prickles została rekordzistką, jej wełna musi ważyć ponad 40,45 kg, bo tyle w 2015 r. ścięto z merynosa Chrisa. « powrót do artykułu

Jednym z najważniejszych elementów procesu starzenia się organizmu jest starzenie się układu odpornościowego. Okazuje się, że zjawisko to ma spore znaczenie nie tylko u ludzi, ale i u dzikich zwierząt. Naukowcy doszli do tego wniosku, badając owce rasy Soay z archipelagu St Kilda. Autorzy artykułu z pisma Science zauważyli, że odpowiedź immunologiczna na nicienie żołądkowo-jelitowe Teladorsagia circumcincta zmniejszała się u dorosłych owiec z wiekiem. Stwierdzono, że u osobników wykazujących szybszy spadek oporności na pasożyty ryzyko zgonu następnej zimy było wyższe. Naukowcy z Uniwersytetu w Edynburgu, Moredun Research Institute oraz norweskiego Centrum Dynamiki Bioróżnorodności analizowali próbki krwi, pobrane od owiec rasy Soay w latach 1990-2015. Badanie ponad 2 tys. próbek pobranych w ciągu życia niemal 800 zwierząt pokazało, że poziom przeciwciał wobec często występującego pasożyta spadał w starszym wieku. Nasze badanie zapewnia pierwsze dowody, że deterioracja funkcji immunologicznych w starszym wieku odgrywa ważną rolę w populacjach dzikich zwierząt. Pojawiają się też wskazówki pozalaboratoryjne, że ludzka zdolność zwalczania zakażeń takimi pasożytami, jak tasiemce czy glisty również może spadać z wiekiem - podkreśla prof. Dan Nussey. « powrót do artykułu

W Australii w nobliwym wieku 23 lat zmarła najstarsza owca świata. Krzyżówka ras Polwarth i Dorchester żyła dwukrotnie dłużej od przeciętnych przedstawicieli swojego gatunku. Szczęściara (Lucky) już dwa lata temu została wpisana do Księgi rekordów Guinnessa. Zwierzę nie przetrwało fali upałów z temperaturami przekraczającymi 30°C. Samica spędziła całe życie na farmie w Lake Bolac koło Melbourne. To tam została znaleziona jako porzucone przez matkę jagnię. Jak opowiada właścicielka rekordzistki Delrae Westgarth, Szczęściara wychowała 35 własnych młodych. W czasie upałów bezzębna i dręczona na starość artretyzmem Lucky trafiła do swojej zagrody, włączono nawet klimatyzację, ale nie udało się jej uratować.

Hetyci, lud zamieszkujący kiedyś Anatolię (dzisiejszą Turcję), zastraszali przeciwników, posługując się chorymi owcami. Do tej pory z zapisów historycznych znaliśmy ich jako wojowników, którzy w boju używali ciężkich 3-osobowych rydwanów, przystępujących do ataku jednocześnie z piechotą. Włoski badacz Siro Trevisanato stwierdził, że wiele podbojów lud ten zawdzięcza wykorzystaniu chorych owiec. To pierwszy przypadek bioterroryzmu – dowodzi na łamach pisma Journal of Medical Hypotheses. Naukowiec ten od lat zajmuje się analizą działań wojennych Hetytów w XIV wieku przed naszą erą. Doszedł do wniosku, że pomogli szali zwycięstwa przechylić się na ich korzyść, zaprzęgając do pracy pałeczki Francisella tularensis. Wywołują one tularemię, czyli chorobę zakaźną przede wszystkim małych zwierząt, która przenosi się na ludzi drogą pokarmową, w wyniku ukąszenia kleszcza albo wskutek dotknięcia. Przebiega podobnie do dżumy, ale nieco łagodniej. Nic dziwnego, że w starożytności często doprowadzała do zgonu. Trevisanato przytacza jako przykład grabież fenickiej Smyrny. Wtedy po raz pierwszy usłyszeliśmy o tak zwanej pladze hetyckiej. Podobne sformułowanie powtarza się w kilku dokumentach. Z mojego punktu widzenia, nieprzypadkowo zbiegło się to w czasie z pierwszym udokumentowanym pojawieniem się tularemii. Badacz sądzi, że chore owce były zarówno bronią ofensywną, jak i defensywną. Hetyci zasłaniali się nimi bowiem przed atakami swoich południowych sąsiadów z królestwa Arzawa. Było to w tych samych latach, kiedy na ulicach Arzawy pojawiały się tajemnicze owce znikąd. Mieszkańcy wyłapywali je i zjadali. Tularemia zaczęła zbierać swoje krwawe żniwo, a podbój imperium Hetytów został podstępem udaremniony. Włoch znalazł teksty, w których nieszczęśni zastanawiali się, czy istnieje związek między tajemniczymi zwierzętami a wybuchem epidemii.

Niemcy znaleźli nowy sposób na zutylizowanie tysięcy niepotrzebnych już po świętach lub niesprzedanych choinek. Chcą nimi karmić zwierzęta w zoo. Słonie zjedzą dzisiaj na lunch posiłek składający się z pięciu drzewek — powiedział Reuterowi rzecznik berlińskiego ogrodu zoologicznego Ragnar Kuehne. Choinkami będą również karmione wielbłądy, jelenie i owce. Poprawi to ich trawienie, ponieważ drzewka zawierają niezbędne kwasy tłuszczowe.

Już wkrótce rozpoczną się obchody dziesiątej rocznicy przedstawienia światu pierwszego sklonowanego zwierzęcia, owcy Dolly. Dolly urodziła się w lipcu 1996 roku, ale naukowcy z Roslin Institute poinformowali o tym fakcie dopiero 14 lutego następnego roku. Na serii okolicznościowych imprez Narodowe Muzeum Szkocji spodziewa się setek odwiedzających. Zaplanowano warsztaty dla dzieci, panele dyskusyjne oraz inne ciekawe wydarzenia, np. spotkanie z "ojcem" Dolly, Ianem Wilmutem, weterynarzem, który się nią zajmował, a także możliwość obejrzenia jej kości. Organizatorami przedsięwzięcia są Narodowe Muzeum Szkocji i Towarzystwo Królewskie z Edynburga.