Znajdź zawartość

Gdy przed miesiącem Steve Jobs prezentował narzędzie Face Time dla iPhone'a, mówił, że dzięki niemu osoby niesłyszące będą mogły wykorzystać mechanizm wideokonferencji do przekazywania sobie znaków języka migowego. Prezes Apple'a nie wspomniał jednak, że współczesna technologia nie pozwala na przekazanie za pomocą urządzeń mobilnych obrazu o jakości wystarczającej do porozumiewania się osobom niesłyszącym. Z kolei tam, gdzie istnieje możliwość skorzystania z bezprzewodowych łączy o wysokiej przepustowości są one albo blokowane przez firmy telekomunikacyjne, albo też trzeba za nie dodatkowo - niemało - zapłacić. Osoby niesłyszące ucieszy zatem wiadomość, że na University of Washington rozpoczęły się testy nowej metody kompresji pomyślanej właśnie na potrzeby takiego rodzaju komunikacji. To pierwsze w USA badania nad sposobem wykorzystywania przekazu wideo w telefonach komórkowych przez osoby niesłyszące - mówi główna autorka projektu, profesor Eve Riskin z grupy badawczej MobileASL. Naukowcy skupili się nad szczególną metodą optymalizacji kompresji. Jako że przepustowość łączy z których korzystają komórki jest niska, obraz musi być mocno skompresowany, co jednak negatywnie wpływa na jego jakość. W efekcie nie można dostrzec wszystkich szczegółów potrzebnych do komunikowania się za pomocą języka migowego. Uczeni z MobileASL opracowali mechanizm, który identyfikuje dłonie i twarz w celu zapewnienia jak najlepszej jakości przekazywanego obrazu. Twarz i dłonie są mniej kompresowane, niż reszta obrazu. Dzięki temu udało się uzyskać obraz wystarczający do komunikowania językiem migowym przy przepustowości rzędu 30 Kb/s. Ponadto nowa technologia potrafi rozpoznać, czy użytkownik właśnie "miga" czy też nie i odpowiednio dostosować pobór mocy. Obecnie końca dobiega pierwszy etap testów. Wzięło w nich udział 200 uczestników, którzy przez trzy tygodnie komunikują się językiem migowym za pośrednictwem urządzeń przenośnych. Średni czas trwania pojedynczego połączenia wynosi około 1,5 minuty. Uczeni badają nie tylko sprawność systemu kompresji i możliwość prowadzenia rozmów, ale badają też, jak ich technologia wpływa na długość pracy na pojedynczym ładowaniu baterii. Na razie większość uczestników chwali sobie możliwość "migania" przez telefon. Dotychczas ich ulubionymi metodami komunikowania się na odległość były e-mail i SMS-y. Za kilka miesięcy rozpoczną się testy na znacznie szerszą skalę. Uczeni ciągle też starają się udoskonalić mechanizmy kompresji, by za pomocą jak najmniejszej ilości danych przesłać jak najdoskonalszy obraz i nie wyczerpać przy tym zbyt szybko baterii telefonu.

Nie tylko ludzie i zwierzęta potrafią uczyć się przez obserwację. Uczeni z Uniwersytetu w Oxfordzie i University of Leeds przeprowadzili eksperyment, który udowodnił, że komputer potrafi nauczyć się języka migowego... oglądając telewizję. Najpierw stworzyli program, który określając pozycję ramion potrafił odnaleźć dłonie i rozpoznać wykonywane przez nie ruchy. Następnie wgrali do komputera 10 godzin programów telewizyjnych, w których dialogi były przedstawiane zarówno w formie napisów, jak i przekładane przez lektora na język migowy. Uczeni chcieli, by komputer rozróżnił i zidentyfikował 210 rzeczowników i przymiotników, które pojawiły się na tyle często, by odróżnić odpowiadające im znaki od gestów opisujących inne wyrazy. Maszyna nie miała żadnych danych dotyczących języka gestów. Okazało się, że była w stanie prawidłowo zakwalifikować 136 (65%) zadanych wyrazów. Okazuje się jednak, że nie jest to jedyny sposób na nauczenie komputera języka migowego. Helen Cooper i Richard Bowden z University of Surrey wykorzystali ten sam program, ale inną metodę i, jak twierdzą, uzyskali znacznie lepsze rezultaty. Maszyna dysponująca mniejszą ilością danych jest w stanie nauczyć się większej liczby słów. Ich sposób polegał nie na próbie przyporządkowywania znaków tekstowi, ale wykorzystywał statystyczną częstotliwość pojawiania się znaków. Najpierw maszyna rozpoznawała znaki i szeregowała je w zależności od częstotliwości pojawiania się, a następnie przyporządkowywała je do zadanego tekstu. Wbrew pozorom, w opisanych badaniach nie chodzi o to, kto wymyślił lepszą metodę. Obie mogą się uzupełniać, a w efekcie stacje telewizyjne mogą uzyskać doskonałe narzędzie pozwalające na szybkie i tanie tłumaczenie programów na język migowy. Opracowanie doskonałej metody rozpoznawania przez komputer słów i gestów będzie bowiem oznaczało, że w roli tłumaczy będą mogły wystąpić wirtualne awatary zamiast ludzi.