Znajdź zawartość

Google poinformował o ukaraniu... samego siebie obniżeniem rankingu przeglądarki Chrome w firmowej wyszukiwarce oraz obniżeniem indeksu PageRank witryny www.google.com/chrome. Decyzję taką podjęto po tym, gdy dwóch blogerów odkryło, że Chrome był reklamowany za pomocą płatnych linków. Działanie takie jest sprzeczne z polityką Google’a i może grozić za nie nawet usunięcie z indeksu wyszukiwarki. Blogerzy Aaron Wall i Danny Sullivan nagłośnili sprawę i zaczęli się zastanawiać, czy Google zastosuje wobec siebie te same zasady, które stosuje wobec innych łamiących regulamin. Koncern już zaczął wymierzać sobie karę. Jeśli w wyszukiwarce wpiszemy termin „browser“, to na drugim miejscu nie znajdziemy, jak dotychczas, odnośnika do witryny, z której można pobrać Chrome’a. Został on przesunięty na szóstą pozycję piątej strony wyszukiwania. Ponadto PageRank witryny Chrome’a został obniżony do 0. Wpisanie terminów „google chrome“ czy „chrome“ nadal sytuuje przeglądarkę wśród najlepiej wyszukiwanych terminów, jednak odnośniki prowadzą do witryn z poradami, jak zainstalować Chrome’a, a nie do strony, gdzie można go pobrać. Google tłumaczy, że nie autoryzował kampanii umieszczania płatnych linków do witryny Chrome’a. Koncern wyjaśnia, że kampanię zamówił jej partner marketingowy firma Unruly Media. Przedstawiciele Unruly Media mówią, że w ramach kampanii opłaceni blogerzy mieli napisać o Chrome, ale nie proszono ich o linkowanie do witryny przeglądarki. Tymczasem co najmniej jeden z nich, przy materiale wideo opisującym Chrome’a, umieścił informację „Opłacone przez Google’a“, która została zlinkowana do witryny Chrome’a. Link nie zawierał argumentu nofollow, co narusza zasady Google’a, gdyż w ten sposób roboty wyszukiwarki indeksują link, podbijając PageRank witryny, do której linkuje.

Jak pokazały badania przeprowadzone przez Massimo Francescheta z uniwersytetu w Udine, algorytmy podobne do Google PageRank zostały opracowane już w 1941 roku. Założyciele Google'a z pewnością zdawali sobie sprawę z tego, że podobne algorytmy istnieją, ale mogli nie wiedzieć, że liczą sobie one kilka dziesięcioleci. Franceschet postanowił zbadać historię algorytmów takich jak PageRank i dotarł do pracy ekonomisty Wasilija Leontiewa z 1941 roku. Leontiew, nota bene laureat Nagrody Nobla z 1973 roku, zaprezentował w niej metodę oceny wartości poszczególnych sektorów gospodarki narodowje. Aby ją wyliczyć uznał, że konieczne jest wzięcie pod uwagę faktu, iż każdy sektor jest zależny od materiałów dostarczanych mu przez inne sektory (wejście) oraz od rynków zbytu, które również znajdują się w innych sektorach (wyjście). Innymi słowy, jego wartość, podobnie jak wartość witryn ocenianych przez PageRank, zależy od powiązań z innymi. Witryny są oceniane przez Google'a m.in. na podstawie linków wychodzących i przychodzących. Z kolei w roku 1965, na podstawie metod wykorzystywanych w socjologii i biliotekoznawstwie, socjolog Charles Hubbell stworzył metodę oceny osób. Uznał bowiem, że dana osoba jest ważna o tyle, o ile jest uznawana za ważną przez ważnych ludzi. Już 11 lat później Gabriel Pinski i Francis Narin opracowali sposób oceny ważności gazet uznając, że ważniejsza jest ta, która jest częściej cytowana przez inne ważne gazety. Jeszcze bliższy naszym czasom jest algorytm Jona Kleinberga z Cornell University, na który zresztą powołują się Page i Brin w swoich dokumentach o Google PageRank. Kleinberg chciał stworzyć sposób na wiarygodne wyszukiwanie informacji w Sieci. Nazwał swój algorytm Hypertext Induced Topic Search (HITS) i uznał w nim witryny za "huby" i "autorytety". Jego metoda jest bardzo podobna do PageRank, ale trzeba podkreślić, że twórcy Google'a opracowali swoją niezależnie od prac Kleinberga.