Znajdź zawartość

Grupa izraelskich naukowców z Instytutu Weizmanna i Yale University przeprowadziła najszerzej na świecie zakrojone badania na temat wpływu ciąży na organizm kobiety i związanych z nią kosztów. Uczeni zgromadzili i przeanalizowali wyniki 44 miliony pomiarów fizjologicznych dokonanych u ponad 300 000 kobiet w obejmującym 140 tygodni okresie przed ciążą, w jej trakcie oraz po urodzeniu dziecka. Wyniki analiz zostały opublikowane na łamach Science Advances. Aby zbudować obraz typowej ciąży, podczas badań pod uwagę wzięto dane dostarczone przez Clalit, największego izraelskiego dostawcę usług zdrowotnych. Zawierały one informacje z lat 2003–2020 i dotyczyły zdrowych kobiet w wieku 20–35 lat. Jennifer Hall, specjalistka ds. zdrowia reprodukcyjnego z University College London mówi, że badania wskazują, iż połóg trwa znacznie dłużej, niż się przypuszcza. To biologiczny dowód, że organizm nie regeneruje się tak szybko, jak zakładają to oczekiwania społeczne, mówi uczona. Przeanalizowane dane dotyczyły, między innymi, stanu układu krwionośnego, metabolizmu, układu hormonalnego, odpornościowego, mięśniowo-szkieletowego, funkcjonowania wątroby i nerek. Informacje o stanie zdrowia i stanie organizmu kobiet pochodziły z badań krwi, moczu i innych testów laboratoryjnych. Badania pokazały, że organizm przeciętnej zdrowej kobiety znacznie dłużej dochodzi do siebie po ciąży, niż sądzono. W ciągu pierwszego miesiąca po urodzeniu dziecka jedynie około 47% wyników testów jest prawidłowych. Z tym, że na przykład żelazo stabilizuje się na niższym poziomie niż przed ciążą. Kolejnych 12% wyników testów normalizuje się w ciągu 4–10 tygodni po ciąży. Natomiast pozostały 41% badanych parametrów potrzebuje ponad 10 tygodni na powrót do stanu sprzed ciąży. Na przykład poziom kwasu foliowego wraca do normy dopiero 21 tygodni po porodzie, parametr wątrobowy AST (oznaczenie enzymu aminotransferazy asparaginianowej) stabilizuje się w 23. tygodniu po porodzie, a na prawidłowe wartości innego z parametrów wątrobowych – ALT (aminotransferaza alaninowa)  – trzeba czekać do 26. tygodnia. Kwas moczowy jest w normie dopiero około 32. tygodnia po porodzie, prawidłowe pH moczu testy zaczynają wskazywać po 35. tygodniu, poziom fosforu jest nieprawidłowy przez około 42 tygodnie po urodzeniu dziecka, a po ponad 55 tygodniach pojawiają się prawidłowe wyniki ALP (fosfataza alkaliczna), wskazujące na powrót do zdrowia kości. Nawet 80 tygodni po urodzeniu kilka testów wskazuje inne wartości niż przed zapłodnieniem. Te różnice dotyczą między innymi podwyższonych wartości wskaźnika zapalnego CRP, zmniejszonego poziomu żelaza i MCH (średnia masa hemoglobiny w krwince czerwonej). Różnice te mogą wynikać albo ze zmiany zachowań kobiety po urodzeniu i//lub był długotrwałymi fizjologicznymi skutkami ciąży. Odróżnienie od siebie tych dwóch czynników to istotne pytanie, na którego trzeba odpowiedzieć, stwierdzają autorzy badań. Odkryliśmy, że powrót do normy parametrów organizmu po urodzeniu dziecka różni się od przebiegu zmian, jakie zachodzą w organizmie w czasie ciąży. Adaptacja organizmu po urodzeniu dziecka to osobny proces fizjologiczny, a nie prosta odwrotność dynamiki ciąży, czytamy na lamach Science. Wyniki badań wskazują, że być może uda się jeszcze przed zajściem w ciążę identyfikować kobiety podatne na komplikacje ciążowe, takie jak stan przedrzucawkowy czy cukrzyca ciążowa. Obecnie są one diagnozowane dopiero w trakcie ciąży. « powrót do artykułu

Miasteczko Tangier położone na Tangier Island w stanie Wirginia na szybko traci tereny nadające się do zamieszkania. Podnoszący się poziom oceanu spowodował, że w latach 1967–2019 powierzchnia takich terenów skurczyła się z 32,8 do 12,5 hektara. Postępujący od ponad 100 lat proces wyraźnie przyspieszył po roku 1980, a specjaliści oceniają, że do roku 2051 miasteczko nie będzie nadawało się do zamieszkania. Miasteczko posiada pełną infrastrukturę drogową, przemysłową, kanalizacyjną czy mieszkaniową. Znajduje się tam również cmentarz. Na początku XX wieku było ono zamieszkane przez ponad 1100 osób. W roku 2020 jego populacja wynosiła 436 mieszkańców. Zheao Wu z Biogenic Solutions Consulting i David Schulte z Instytutu Nauk Morskich Wirginii wyliczyli koszt przeniesienia miasteczka oraz koszt jego ochrony. Poziom wody w Zatoce Chesapeake podnosi się bardziej niż globalna średnia, a proces ten przyspiesza w podobnym tempie, jak dla średniej globalnej. Mamy więc do czynienia z coraz szybszą zamianą stałego gruntu w mokradła, wyjaśnia Schulte. Naukowcy wyliczają, że pełna ochrona miasteczka i odzyskanie utraconych przezeń terenów kosztowałyby od 250 do 350 milionów dolarów. Znacznie tańsze będzie jego przeniesienie. Wu i Schulte informują, że przeprowadzka 436 mieszkańców z całym dobytkiem będzie kosztowała od 100 do 200 milionów dolarów. Nasze badania pokazują, że rosnący poziom oceanów już w tej chwili jest poważnym problemem na niektórych obszarach USA, wymuszając nawet przenoszenie się ludzi. Większość Amerykanów nie zdaje sobie z tego sprawy. Z danych wynika, że dla Tangier Island jest już niemal za późno. Podobnie wygląda sytuacja w wielu miejscach na świecie, stwierdzają autorzy badań. Wyliczenia Schultze i Wu mogą posłużyć jako przykład kosztów, które trzeba będzie ponieść by przenieść lub uchronić ludzi przed podnoszącym się poziomem oceanów. Musimy pamiętać, że znaczna część ludzkości mieszka na wybrzeżach i znajdują się na nich największe światowe metropolie. « powrót do artykułu

W 2013 roku w USA koszty zranień wyniosły... ponad 1,8 biliona USD. Naukowcy z Brown University i Pacific Institute for Research and Evaluation sporządzili szczegółowy raport dotyczący zranień, które nie zakończyły się śmiercią. Badacze, na czele których stał doktor Mark Zonfrillo, donoszą, że w 2013 roku niemal 10% Amerykanów trafiło do szpitali i szpitalnych oddziałów ratunkowych z powodu różnego rodzaju zranień. Ze zebranych statystyk wynika, że szpitale przyjęły 31.038.072 przypadki. Naukowcy ocenili nie tylko koszty leczenia, ale również koszty opieki w domu, transportu medycznego, leków, fizjoterapii, utraty czasu pracy, zmniejszonej jakości życia. Z zestawienia dowiadujemy się, że koszt spowodowanej zranieniem niepełnosprawności to 223 miliardy USD, a pogorszenie jakości życia wyceniono na 1,46 biliona dolarów. Naukowcy podkreślają, że należy przywiązywać wagę nie tylko do samej pomocy lekarskiej, ale również wszelkich innych kosztów związanych z wypadkiem. Dopiero wówczas można precyzyjnie ocenić, jakie koszty ponosi społeczeństwo z powodu zranień. Co więcej, większości wypadków można zapobiec. Potrzebne są tutaj działania zarówno edukacyjne, policyjne jak i ekonomiczne czy inżynieryjne. Co bowiem z tego, że stosujemy świetnie zaprojektowany wytrzymały dziecięcy fotelik samochodowy, jeśli nieprawidłowo go zamontujemy. Wiele zranień i wypadków to wynik tylko i wyłącznie bezmyślności ludzi, którzy nie używają kasków rowerowych czy w czasie jazdy korzystają z telefonu komórkowego. Wśród interesujących danych przytoczonych przez naukowców warto wymienić: – 12,08 miliona zranień było spowodowanych przez upadki lub przypadkowe uderzenia przedmiotami. Koszt takich zranień to 808 miliardów USD (średnio 66.857 USD na zranienie). Dodatkowo w 2013 roku mieliśmy do czynienia z 654.688 napadami, w czasie których doszło do uderzenia osoby przedmiotem lub jej popchnięcia. Tutaj koszty zamknęły się kwotą 67,66 miliarda USD (średnio 103.325 USD); – 3,08 miliona zranień było związanych z wypadkami samochodowymi. Tutaj koszt to 207 miliardów dolarów (średnio 67.136 USD); – 10.772 przypadków podtopienia czy sytuacji bliskiej utonięciu, w tym wypadki, próby samobójcze, próby zabójstwa i inne, kosztowało 3,89 miliarda USD (średnio 361.354 USD); – 74.072 zranienia związane z bronią palną to koszt 16,32 miliarda dolarów (średnio 220.380); – 439.963 celowe samookaleczenia kosztowały 30, 17 miliarda dolarów (średnio 68.894 USD); tutaj najbardziej rozpowszechnione były otrucia (63,8%), jednak były one też najmniej kosztowne (44.316 USD); samookaleczenia z wyłączeniem otruć kosztują zaś średnio 112.222 USD. – najmniej kosztowne były zranienia dzieci w wieku 1–11 lat. Średnia wyniosła tutaj 47.663 USD na każdy taki przypadek, co jest najniższą kwotą ze wszystkich grup wiekowych. Z kolei najbardziej ksoztowne były zranienia dzieci poniżej 1. roku życia (97.623 USD). – w gospodarstwach domowych znajdujących się wśród 25% najuboższych doszło do 30,8% zranień, czyli najwięcej ze wszystkich grup dochodowych. Z kolei w gospodarstwach z 25% najbogatszych koszt zranienia wynosił 64.950 USD na przypadek, podczas gdy średni koszt na wszystkie gospodarstwa domowe to 59.687 USD. – w przypadku 91,5% pacjentów leczenie zranień zakończyło się na oddziale ratunkowym, a pozostałych 8,5% musiało pozostać w szpitalu. Koszty pozostania w szpitalu były znacznie większe niż leczenia na SOR. O ile bowiem leczenie, pobyt i inne koszty związane z przyjęciem na oddział ratunkowy wyniosły średnio 33.184 USD, to już pozostanie w szpitalu spowodowało, że koszty te rosły do 343.535 dolarów, w tym 38.112 stanowiły koszty medyczne, a 305.423 to koszty utraty godzin pracy, zmniejszonej jakości życia czy niepełnosprawności. – wśród wspomnianych 8,5% pacjentów, którzy ostatecznie trafili do szpitala, 38,7% było leczonych w szpitalach na południu kraju, co odpowiada odsetkowi mieszkańców tam żyjących (37,4%). Zranienia osób z zachodniej części USA były o 11% bardziej kosztowne niż średnia, zarówno jeśli chodzi o bezpośrednie koszty medyczne (19,8%) jak i utratę pracy czy zmniejszoną jakość życia (10,4%). « powrót do artykułu