Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów ' czynnik wzrostu fibroblastów' .
Znaleziono 2 wyniki
-
Białko FGFBP3 (BP3), które zespół z Georgetown University badał pod kątem nowotworów, okazało się silnym regulatorem metabolizmu. Wszystko wskazuje na to, że może odwracać zaburzenia związane z zespołem metabolicznym, np. cukrzycę typu 2. czy stłuszczenie wątroby. Podczas eksperymentów Amerykanie stwierdzili, że wymuszona ekspresja tego białka u laboratoryjnego szczepu otyłych myszy prowadziła do dużego spadku masy tłuszczowej mimo genetycznej predyspozycji do nieustannego jedzenia (gryzonie nie miały hormonu sytości - leptyny). Ponieważ BP3 jest naturalnym białkiem, testy kliniczne rekombinowanego ludzkiego BP3 mogłyby się zacząć stosunkowo szybko po zakończeniu badań przedklinicznych. Naukowcy dostarczali wektor ekspresyjny (plazmid) BP3 kilkakrotnie na przestrzeni 18 dni. To wystarczyło, by masa tłuszczowa otyłych myszy zmniejszyła się o ponad 1/3 - podkreśla dr Anton Wellstein. Zabieg wpływał też na różne powikłania związane z otyłością, np. na hiperglikemię (zbyt wysoki poziom cukru we krwi) i stłuszczenie wątroby. Badania, w tym mikroskopowe, nie wykryły żadnych efektów ubocznych. BP3 należy do rodziny białek wiążących czynniki wzrostu fibroblastów. Czynniki wzrostu fibroblastów (ang. fibroblast growth factors, FGFs) występują u wielu organizmów i biorą udział w różnych procesach, np. regulacji wzrostu komórek, gojeniu ran czy reakcji na zranienie. Niektóre FGSs działają jak hormony. BP1 i BP3 są białkami opiekuńczymi (szaperonami), które wiążą się z FGFs i zwiększają ich aktywność w organizmie. Wellstein od dawna badał gen BP1, bo produkcja tego białka jest podwyższona w wielu nowotworach, co sugeruje, że wzrost niektórych nowotworów ma związek z nadmiernymi dostawami FGFs. Amerykanie dopiero niedawno zwrócili uwagę i zajęli się także BP3. Ich badania wykazały, że szaperon wiąże się z 3 czynnikami wzrostu fibroblastów (19, 21 i 23), które kontrolują metabolizm. Sygnalizacja FGF19 i FGF 21 reguluje magazynowanie i wykorzystanie węglowodanów i lipidów, a FGF23 kontroluje metabolizm fosforanów. Odkryliśmy, że BP3 ma znaczący wkład w metabolizm. Kiedy ma się dostęp do większej ilości tego szaperonu, przez nasilenie sygnalizacji zwiększają się skutki działania FGF19 i FGF 21. Wskutek "podkręcenia" metabolizmu cukier z krwi i tłuszcz z wątroby są zużywane w celach energetycznych, nie ma więc mowy o ich magazynowaniu. « powrót do artykułu
-
- BP3
- czynnik wzrostu fibroblastów
- (i 4 więcej)
-
Trening aerobowy (kardio) na rowerku stacjonarnym 3-krotnie bardziej wzmaga produkcję czynnika wzrostu fibroblastów 21 (FGF21) niż trening siłowy z ciężarami. FGF21 należy do rodziny czynników wzrostu zaangażowanych w proces angiogenezy, rozwoju zarodków czy gojenia ran. Ma on korzystny wpływ na metabolizm. Dla nas jako naukowców ciekawie jest zobaczyć, jak różnie różne formy aktywności fizycznej wpływają na organizm. Od dawna wiemy o oddziaływaniach poszczególnych form treningu na lepiej znane hormony, np. adrenalinę oraz insulinę. Fakt, że trening siłowy i ćwiczenia kardio inaczej wpływają na czynniki wzrostu fibroblastów, jest dla nas [jednak] nowością - opowiada prof. Christoffer Clemmensen z Centrum Podstawowych Badań Metabolicznych Novo Nordisk Foundation. W badaniu naprzemiennym wzięło udział 10 średnio wytrenowanych zdrowych mężczyzn. Wylosowano ich do 2 grup, które trenowały raz w tygodniu. Oba treningi były stosunkowo trudne i trwały godzinę. Ćwiczenia na rowerku miały być wykonywane na poziomie 70% maksymalnego pułapu tlenowego (VO2max), a w przypadku treningu siłowego należało wykonać po 10 powtórzeń 5 ćwiczeń obejmujących główne grupy mięśni. Krew pobierano przed treningiem i bezpośrednio po nim, a także 15, 30, 60, 90, 120 i 180 min od jego zakończenia. W ten sposób monitorowano poziom cukru, kwasu mlekowego, różnych hormonów i kwasów żółciowych w organizmie. Okazało się, że trening kardio powodował znaczny wzrost produkcji FGF21, zaś w przypadku treningu siłowego nic takiego się nie działo. Trening wytrzymałościowy na rowerze miał tak duży wpływ na hormon, że wiedzieliśmy, że należy sprawdzić, czy zjawisko to ma bezpośredni wpływ na korzyści prozdrowotne związane z treningiem aerobowym. Obecnie testowany jest potencjał FGF21 jako leku na cukrzycę, otyłość i podobne zaburzenia metaboliczne, dlatego fakt, że byliśmy w stanie zwiększyć jego produkcję dzięki treningowi, jest interesujący - podkreśla Clemmensen. Duńczycy analizowali nie tylko poziom FGF21, ale i innego hormonu z tej samej rodziny - FGF19. Ponieważ w ramach wcześniejszych badań na zwierzętach powiązano go ze wzrostem mięśni, naukowcy spodziewali się, że trening siłowy będzie podwyższał jego poziom. Było jednak dokładnie na odwrót i wbrew naszej hipotezie, po treningu siłowym produkcja FGF19 nieco spadła. Wg mnie, to oznacza, że nasza wiedza na temat pewnych aspektów ćwiczeń siłowych jest po prostu zbyt mała. Oczywiście powinniśmy się postarać to wyjaśnić - dodaje prof. Jørn Wulff Helge z Uniwersytetu Kopenhaskiego. « powrót do artykułu
-
- trening aerobowy
- trening kardio
- (i 6 więcej)