Ludzie również skorzystają z tomografii komputerowej ciemnego pola?

[KopalniaWiedzy.pl 320]

Niemieccy naukowcy stworzyli urządzenie, które daje nadzieję na wykorzystanie tzw. tomografii komputerowej (CT) ciemnego pola w klinicznych zastosowaniach u ludzi. Jeśli udałoby się wykorzystać ciemne pole w diagnostyce, skany CT dostarczałyby znacznie bardziej szczegółowych informacji niż obecnie.

W tomografii komputerowej do uzyskania obrazów wykorzystuje się promieniowanie rentgenowskie. Urządzenie zbiera informacje na temat pochłaniania promieniowania przez różne tkanki. Tak zgromadzone dane są następnie analizowane przez oprogramowanie komputerowe, które tworzy z nich czytelne obrazy. CT ciemnego pola może dostarczyć kolejnych użytecznych informacji, gdyż jest to technika pozwalająca na pomiary takich właściwości promieniowania rentgenowskiego, jakich obecna tomografia nie uwzględnia.

Uczeni od dłuższego już czasu pracują nad tomografią komputerową ciemnego pola. Dzięki temu udało się np. znakomicie poprawić obrazowanie u małych zwierząt, szczególnie obrazowanie płuc. Jednak wykorzystanie tej techniki wciąż nie jest możliwe u ludzi ze względu na trudności ze skalowaniem urządzeń do niej potrzebnych oraz z powodu prędkości pracy i rozmiarów skanerów stosowanych u ludzi.

Tomografia komputerowa to jedna z najczęściej stosowanych technik trójwymiarowego obrazowania. W swojej standardowej wersji technika ta tworzy obraz badając pochłanianie promieniowania X przez różne tkanki. Jednak biorąc pod uwagę falową naturę promieniowania rentgenowskiego, może uzyskać dodatkowe dane poprzez pomiar rozpraszania małokątowego, piszą na łamach PNAS autorzy najnowszych badań.

Dlatego też Manuel Viermetz i jego koledzy w Uniwersytetu Technicznego w Monachium zintegrowali interferometr Talbota-Lau z tomografem komputerowym i przetestowali swój system na fantomowym modelu ludzkiej klatki piersiowej. Naukowcy wykazali, że ich urządzenie z powodzeniem rejestruje dane ciemnego pola, w tym rozpraszanie małokątowe, co dostarcza dodatkowych użytecznych informacji diagnostycznych na temat mikrostruktury tkanki, której w inny sposób nie można zobrazować.

« powrót do artykułu