Popielice wydłużają telomery w komórkach niemacierzystych

[KopalniaWiedzy.pl 318]

Duża dostępność pokarmu spowalnia starzenie się komórek u popielicy szarej (Glis glis).

Dotąd uznawano, że za stosunkowo dużą długość życia popielicy odpowiada hibernacja. Zespół z Vetmeduni Vienna wykazał jednak, że gdy w okresie aktywności latem jest dużo pokarmu, dochodzi do spowolnienia starzenia komórkowego.

Telomery skracają się z każdym podziałem komórkowym, dlatego uznaje się je [a właściwie ich długość] za biologiczny marker starzenia - podkreśla Franz Hoelzl.

Jak wyjaśniają Austriacy, telomery to ochronne sekwencje z nukleotydów, które zabezpieczają przed "przycinaniem" chromosomów po ich podwojeniu w czasie podziału komórki. Kiedy stają się za krótkie, komórka przestaje się dzielić i obumiera.

Przed badaniami opisanymi na łamach Journal of Experimental Biology uważano, że za spadek tempa degradacji telomerów u G. glis odpowiada spowolnienie funkcji życiowych w czasie długich okresów hibernacji. Nieoczekiwanie źródłem młodości okazała się [jednak] duża dostępność pokarmu w porze aktywności. By to zademonstrować, biolodzy przeprowadzili prosty eksperyment. Wybrali rok, w którym buki miały niewiele orzeszków. Podzielili popielice na 2 grupy. Dietę pierwszej uzupełniano słonecznikiem. druga musiała się zadowolić naturalnie dostępnym pokarmem. Przed i po eksperymencie pobierano próbki DNA zwierząt i oznaczano długość telomerów.

Analizy wykazały, że długość telomerów na końcu eksperymentu korelowała bezpośrednio z dostępnością pożywienia. Tylko popielice z 1. grupy miały dłuższe telomery. Przedstawicielom 2. ledwo udawało się kompensować ich degradację.

Zdolność popielic do wydłużania telomerów w zwykłych komórkach jest czymś nietypowym. U innych organizmów, w tym u ludzi, wydłużanie telomerów zachodzi tylko w komórkach macierzystych i nowotworowych. G. glis potrafiły jednak zatrzymać fizjologiczną młodość komórek, unikając przy tym nowotworzenia.

« powrót do artykułu