Akumulacja trójglicerydów wydłuża życie

[KopalniaWiedzy.pl 358]

Komórki z większą zawartością tłuszczu żyją dłużej od komórek, w których występuje go mało.

Jak podkreślają naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Michigan, odkrycie odnosi się nie tylko do drożdży Saccharomyces cerevisiae, ale i większych organizmów, ponieważ wyniki pomagają wytłumaczyć tzw. paradoks otyłości, zgodnie z którym u osób z nadwagą wskaźnik zgonów z jakiegokolwiek powodu jest najniższy, podczas gdy w przypadku ludzi szczupłych przypomina on wskaźnik osób lekko otyłych.

Paradoks otyłości wprawia w zdumienie naukowców z różnych dziedzin. [...] U drożdży, które są świetnym modelem ludzkiego starzenia, zwiększanie komórkowej zawartości trójglicerydów [TG], czyli tłuszczu, wydłuża życie - opowiada Min-Hao Kuo.

Za pomocą złożonych analiz zademonstrowaliśmy, że trójglicerydy podtrzymują życie za pomocą mechanizmu, który jest w dużej mierze niezależny od innych szlaków regulacji długości życia, wspólnych dla drożdży i ludzi.

Kiedy zespół Kuo usunął geny kodujące lipazy hydrolizujące lipidy (rozbijają one lipidy do mniejszych cząsteczek, co pozwala m.in. na ekstrakcję energii), niezdolne do wykorzystania trójglicerydów drożdże akumulowały tłuszcz wewnątrz komórki. Dodatkowo, by potwierdzić, że TG odpowiadają za przedłużenie życia, Amerykanie zwiększali poziom syntetyzującego trójglicerydy enzymu (Dga1p).

Okazało się, że zarówno blokowanie rozkładu trójglicerydów, jak i wymuszanie ich biosyntezy skutkowało wydłużeniem życia. Dla odmiany grzyby pozbawione zdolności syntetyzowania trójglicerydów były "szczupłe", ale umierały wcześnie. Nadekspresja lipaz u skądinąd normalnych szczepów drożdży wymuszała rozkład (lipolizę) trójglicerydów. Takie komórki również żyły krócej.

Co ciekawe, akumulujące lipidy i długo żyjące komórki nie wykazywały jakichś oczywistych deficytów wzrostu (nie zmieniał się czas podwojenia populacji). Nie stwierdzono także problemów z rozmnażaniem, a oporność na stres środowiskowy była prawidłowa. W tym miejscu warto przypomnieć, że inne metody wydłużania życia, np. ograniczanie podaży kalorii czy delecja genów kluczowych dla wyczuwania składników odżywczych, skutkują często spowolnieniem wzrostu lub zmniejszeniem tolerancji na stres środowiskowy.

Choć naukowcy podejrzewają, że TG sprzyjają długowieczności także u ludzi, by to potwierdzić, trzeba przeprowadzić kolejne badania.

« powrót do artykułu

[TrzyGrosze 67]

tzw. paradoks otyłości, zgodnie z którym u osób z nadwagą wskaźnik zgonów z jakiegokolwiek powodu jest najniższy, podczas gdy w przypadku ludzi szczupłych przypomina on wskaźnik osób lekko otyłych.

 

Statystyczne badania kohortowe, które doprowadziły do paradoksu otyłości, zrobiono w krajach wysoko uprzemysłowionych, a tam ( tutaj ) ciężko znaleźć osoby szczupłe/chude i jednocześnie zdrowe. Tzn jak chudy to musi być chory, nie z wyboru. Więc ich zdrowotność plasuje się na poziomie otyłych. I one popsuły statystykę.

Nadwaga ( nie mylić z otyłością) świadczy o organizmie, w którym metabolicznie wszystko w porządku, tylko konsumpcja zawyżona.

Edytowane 24 lutego 2016 przez TrzyGrosze