Cała prawda o tolerancji wilków i psów

[KopalniaWiedzy.pl 322]

Friederike Range i Zsófia Virányi z Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu postanowiły przetestować mit tolerancyjnych psów i agresywnych wilków. Wykazały, że tak naprawdę to wilki są bardziej tolerancyjne dla członków swojego stada, co sugeruje, że psy mają silniej zaznaczoną (bardziej stromą) hierarchię stada.

Testy behawioralne przeprowadzano na zwierzętach wychowanych w Centrum Badania Wilków w Ernstbrunn. Stada wilków (9) i kundli (8) dorastały osobno.

Podczas eksperymentów karmiono razem pary wysoko postawionych i podrzędnych osobników. Podawano im miskę surowego mięsa albo dużą kość.

Okazało się, że o ile wilki o niskiej pozycji w stadzie często broniły pożywienia przed dominującym osobnikiem i wykazywały agresję równie często jak wyżej postawione zwierzęta, o tyle psy zajmujące niską pozycję w stadzie wycofywały się. Ogólnie ani psy, ani wilki nie prezentowały dużej liczby agresywnych zachowań. Jeśli już, ograniczały się do gróźb.

Wilki wydają się bardziej tolerancyjne w stosunku do pobratymców, a psy wrażliwe na hierarchię dominacji. Świadczył o tym fakt, że nisko postawione wilki mogły rzucić wyzwanie partnerom o wyższej pozycji i dominujące zwierzęta to tolerowały. U psów agresja była przywilejem partnerów zajmujących wysoką pozycję - wyjaśnia Range. Warto pamiętać o tym, że tolerancja umożliwia współpracę wilków, co z kolei stanowiło dobrą bazę do ewolucji kooperacji ludzi i psów.

Kiedy ludzie udomowiali wilki, prawdopodobnie wybierali uległe osobniki, które były gotowe się dostosować - dodaje Virányi. W relacjach ludzko-psich chodzi bardziej o wspólne życie bez zgrzytów i konfliktów niż o równość. Zdolność do szacunku i podążania za innymi sprawiła, że psy były i są dla ludzi idealnymi partnerami.

« powrót do artykułu

[Użytkownik-7423 10]

Pies to nie jest udomowiony wilk!

Psy i współczesne wilki mają wspólnych przodków, tak jak ludzie i małpy człekokształtne mają wspólnych przodków.

To bardzo subtelne rozróżnienie ma duże konsekwencje w naukach behawioralnych psowatych. Nie można przekładać zachowań współczesnych wilków na psy, bo kilkanaście/kilkadziesiąt tysięcy lat odległości genetycznej obarcza takie porównanie sporym błędem, plus, zmiana ciśnienia selekcyjnego podczas udomowienia daje dodatkowe zaciemnienie obrazu.

[krzysiek 6]

Badania przeprowadzono na 9 stadach wilków i 8 stadach psów czy jest to liczba osobników?