Niedobór cynku zaburza pracę układu odpornościowego

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Cynk wydaje się wpływać na to, jak układ odpornościowy reaguje na stymulację, zwłaszcza stan zapalny.

Wg naukowców, niedobór cynku może odgrywać pewną rolę w przewlekłych chorobach obejmujących stan zapalny, np. chorobach sercowo-naczyniowych, nowotworach czy cukrzycy. Jak tłumaczą Amerykanie, takie choroby pojawiają się częściej u starszych osób, które skądinąd są bardziej zagrożone niedoborem Zn. Dzieje się tak, bo rzadziej jadają produkty bogate w cynk, takie jak mięso czy skorupiaki, a ich organizmy nie wchłaniają tego mikroelementu już tak dobrze.

Gdy wyeliminuje się cynk, komórki, które kontrolują stan zapalny, wydają się inaczej aktywować i reagować; z tego powodu wywołują silniejszy stan zapalny - podkreśla prof. Emily Ho z Uniwersytetu Stanowego Oregonu.

Podczas eksperymentów zespół Ho zaobserwował, że niedobór cynku nasilał w komórkach odpowiedź zapalną. Naukowcom udało się po raz pierwszy wykazać, że zmniejszenie zawartości cynku prowadziło do nieprawidłowej aktywacji komórek odpornościowych i dysregulacji interleukiny 6 (IL-6). IL-6 jest wydzielana głównie przez monocyty i makrofagi. Wpływa wielokierunkowo na komórki układu odporności wrodzonej i nabytej. Jej podstawowe funkcje to wdrożenie i kontrola ostrej odpowiedzi zapalnej, a także sprzyjanie rozwojowi i ukierunkowanie odpowiedzi nabytej.

Autorzy publikacji z pisma Molecular Nutrition & Food Research porównali również poziom cynku u młodych i starych myszy. U starszych gryzoni występowało niskie stężenie cynku, któremu towarzyszyły dwa zjawiska: nasilony chroniczny stan zapalny i zmniejszona metylacja genu IL-6 (za pomocą tego zjawiska komórki regulują ekspresję genów). Jak podkreśla Ho, zmniejszoną metylację IL-6 zauważono też w komórkach odpornościowych starszych ludzi.

Bez względu na wiek, dzienne zalecane spożycie cynku dla dorosłych kobiet wynosi w USA 8 mg, a dla mężczyzn 11 mg. Niewykluczone, że normy dla starszych ludzi powinny być zmienione, by upewnić się, że zapewniają oni sobie odpowiednią ilość mikroelementu. Problem w tym, że nie ma dobrego klinicznego biomarkera spożycia Zn, w dodatku organizm nie umie go magazynować. Z drugiej strony nadmierna konsumpcja cynku może wpływać negatywnie, bo ogranicza wchłanianie żelaza i miedzi, dlatego ustalono górną granicę spożycia cynku na poziomie 40 mg.

« powrót do artykułu