Pingwiny nie mogą poczuć smaku ryby

[KopalniaWiedzy.pl 322]

Pingwiny wyczuwają jedynie kwaśny i słony smak.

Zespół, którego pracami kierował dr Huabin Zhao z Uniwersytetu w Wuhanie, zaczął badania od przyjrzenia się świeżo opisanym genomom pingwinów Adeli, pingwinów cesarskich i 14 innych ptaków. Okazało się, że choć wiele ptaków, np. kury, zięby czy papugi zielone, nie wyczuwa słodyczy, to w odróżnieniu od pingwinów, nadal dysponuje receptorami goryczy i umami.

Nasze wyniki silnie sugerują, że zdolność wyczuwania umami i goryczy została utracona u wspólnego przodka wszystkich pingwinów, zaś słodyczy [jakiś czas] wcześniej - opowiada dr Jianzhi Zhang z Uniwersytetu Michigan, dodając, że naukowców zaskoczyły co najmniej 2 rzeczy. Po pierwsze, pingwiny jedzą ryby, dlatego można by przypuszczać, że potrzebują genów receptorów umami [...]. Po drugie, generalnie smak kwaśny pozwala wykryć zepsutą żywność, a gorycz produkty toksyczne i choć przypuszczalnie pingwiny nie mogą wykorzystać smaku, by wykryć toksyny, nie wiemy, czy mają na to inne sposoby.

Naukowcy wysnuli pewną hipotezę nt. utraty smaku u pingwinów. Nieloty te ewoluowały w chłodnej Antarktyce, a skądinąd wiadomo, że receptory słodyczy, umami i goryczy, ale nie smaków słonego i kwaśnego, są nieaktywne w niższych temperaturach. Można więc zakładać, że skoro i tak nie działały, ich utrata w trakcie ewolucji miała minimalny wpływ. Od tego czasu wiele pingwinów rozproszyło się po cieplejszych klimatach, ale skoro przodkowie utracili geny receptorów 3 smaków jeszcze w Antarktyce, genów i smaków nie dało się odzyskać nawet po migracji.

Dodatkowo badania anatomii języków pingwinów wykazały, że nie ma na nich receptorów smaku, nawet słonego i kwaśnego. Zamiast tego pokrywa je szczecina, która pomaga przytrzymać śliską zdobycz. Ponieważ ptaki połykają ją w całości, nie ma zbyt dużego znaczenia, jak smakuje.

Zhang dodaje, że nie jest pewien, czy pingwiny naprawdę nie mają kubków smakowych, bo mogą się one znajdować gdzieś indziej w jamie ustnej, np. na podniebieniu, albo w krtani.

Powołując się na przykład kolibrów, u których nastąpiła co prawda utrata genów kodujących receptory słodyczy, lecz ich funkcje przejęły podobnie zbudowane receptory umami, naukowiec wyjaśnia, że u pingwinów nie nastąpiło analogiczne "przebranżowienie". Jako że receptory smaków kwaśnego i słonego są strukturalnie zupełnie inne od receptorów słodyczy i umami, nie mogłyby posłużyć do wykrywania tych ostatnich.

« powrót do artykułu