Po stymulacji elektrycznej paraplegicy zaczęli ruszać nogami

[KopalniaWiedzy.pl 322]

W wyniku stymulacji nadtwardówkowej 4 młodzi mężczyźni, którzy cierpieli na przewlekłe całkowite uszkodzenie rdzenia kręgowego, byli w stanie poruszyć nogami.

Naukowcy z Uniwersytetu w Louisville, Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) oraz Instytutu Fizjologii Pawłowa w Sankt Petersburgu zaznaczają, że przed wszczepieniem stymulatora żaden z mężczyzn nie był w stanie ruszyć dolną kończyną. Stymulator doprowadza prąd stały do niższych części rdzenia, naśladując sygnały wysyłane normalnie przez mózg, by rozpocząć ruch.

Zespół bazował na wstępnych wynikach testów prowadzonych z udziałem Roba Summersa z Portland (opublikowano je w maju 2011 r. w piśmie The Lancet). W raporcie z Brain opisano wpływ stymulacji nadtwardówkowej na 4 pacjentów; uwzględniono m.in. nowe wyniki Summersa.

Summers został sparaliżowany po potrąceniu przez ciężarówkę, pozostali uczestnicy studium przeżyli wypadki samochodowe lub motocyklowe. Przerwanie rdzenia nastąpiło co najmniej 2 lata wcześniej.

Akademicy podkreślają, że Kent Stephenson z Mt. Pleasant, Andrew Meas z Louisville i Dustin Shillcox z Green River mogli wykonywać dowolne ruchy bezpośrednio po wszczepieniu i aktywacji stymulatora. Ze względu na rezultaty i czas regeneracji specjaliści zaczęli przypuszczać, że po urazie niektóre szlaki pozostają nieuszkodzone.

Dwóch naszych ochotników zdiagnozowano jako całkowicie pozbawionych funkcji ruchowych i czuciowych, bez szans na poprawę. Po stymulacji nadtwardówkowej są teraz w stanie dowolnie poruszać biodrami, kostkami i palcami u stóp - opowiada prof. Claudia Angeli.

Przy stymulacji nadtwardówkowej w specyficznych miejscach rdzenia lędźwiowo-krzyżowego przykłada się prąd o różnej częstotliwości oraz intensywności. Po włączeniu sygnału rdzeń reaktywuje szlaki nerwowe do kontroli mięśni.

Połączenie tego zabiegu z rehabilitacją intensyfikuje uzyskane rezultaty. Z biegiem czasu naukowcy zauważyli, że mężczyźni potrafią zainicjować ruch przy słabszej stymulacji. Wskazuje to na zdolność sieci rdzenia do nauki i poprawy funkcji nerwowej.

Poza odzyskaniem możności wykonywania ruchów dowolnych zaobserwowano szereg innych korzystnych zjawisk, w tym wzrost masy mięśniowej, regulację ciśnienia krwi, zmniejszenie zmęczenia oraz ogólną poprawę dobrostanu.

Obwody rdzenia są zdumiewająco elastyczne. Kiedy się je uaktywni, do gry powraca wiele zawile połączonych i dotąd uśpionych systemów fizjologicznych - dodaje Reggie Edgerton z UCLA.

« powrót do artykułu