Znajdź zawartość

W większej niż można by się spodziewać liczbie przypadków osoby, u których rozwija się cukrzyca typu 2., cierpią na zespół cieśni nadgarstka. Problemy z nerwem pośrodkowym wyprzedzają niekiedy początek cukrzycy nawet o 10 lat. Nadgarstek jest zbudowany z małych kości i ścięgien, które formują rodzaj tunelu — kanał nadgarstka. Przez kanał przechodzi m.in. nerw pośrodkowy, przenoszący bodźce między dłonią a rdzeniem kręgowym. Jeśli zbyt intensywnie posługujemy się dłońmi (np. podczas pracy na komputerze), może dojść do obrzęku ścięgien, które zaczynają uciskać nerw. Objawami zespołu cieśni nadgarstka są, m.in.: ból, drętwienie, kłucie, osłabienie czucia w palcach. Prowadzony przez doktora Martina C. Guillforda zespół naukowców z londyńskiego College'u Królewskiego przeanalizował dane 644.495 pacjentów z Anglii i Walii. Badacze zidentyfikowali 2647 pacjentów z cukrzycą zdiagnozowaną między listopadem 2003 a październikiem 2004 roku. Następnie zebrali składającą się z 5.294 osób grupę kontrolną (dopasowaną pod względem wieku, płci oraz miejsca zamieszkania). Zapisy medyczne obejmujące okres 10 lat poprzedzających zdiagnozowanie cukrzycy analizowano pod kątem pierwszych objawów cieśni nadgarstka. Jak napisano w raporcie opublikowanym na łamach pisma Diabetes Care, badacze zidentyfikowali również osoby z paraliżem Bella (jednostronnym paraliżem mięśni twarzy, najczęściej spowodowanym wirusowym zapaleniem nerwu twarzowego). Po uwzględnieniu innych czynników ryzyka, okazało się, że grupa przedcukrzycowa z większym o 36% prawdopodobieństwem niż grupa kontrolna przechodziła w przeszłości zespół cieśni nadgarstka. Podobnie miała się sprawa z paraliżem Bella, lecz różnice okazały się nieistotne ze statystycznego punktu widzenia. Guillford i inni uważają, że podwyższone stężenie glukozy we krwi i związane z tym nieprawidłowości metaboliczne przyczyniły się do powstania zaburzeń w ramach nerwu pośrodkowego jeszcze przed zdiagnozowaniem cukrzycy.