Znajdź zawartość

W zapisach EEG siedmiu terminalnie chorych osób tuż przed śmiercią wykryto identyczne nagłe wzrosty aktywności. Lekarze sądzą, że to fizjologiczny dowód na istnienie wrażenia przebywania poza ciałem (Journal of Palliative Medicine). Eksperci z George Washington University Medical Faculty Associates (GWMFA) objęli swoim studium m.in. ludzi umierających z powodu zawału lub choroby nowotworowej. Zauważyli, że wzrost aktywności dzielił od śmierci zawsze taki sam czas. Łudzące podobieństwa występowały także w obrębie natężenia fal i długości całego epizodu. Amerykanie biorą pod uwagę możliwość, że udało im się utrwalić doświadczenie śmierci (ang. near-death experiences). Szef zespołu Lakhmir Chawla opowiada, iż skok elektrycznej aktywności w EEG przypisywano początkowo różnym urządzeniom, w tym telefonom komórkowym, które znajdowały się w pokoju umierającego. Zaczęto je stopniowo usuwać z sali, lecz "anomalie" nadal występowały, należało więc wziąć pod uwagę inne wyjaśnienie. Specjaliści z GWMFA uważają, że opisywane zjawisko można porównać do efektu domina: pod wpływem utraty tlenu (z powodu zaniku ciśnienia i przepływu krwi)dochodzi do niemal jednoczesnego wyładowania wszystkich neuronów. Wszystkie komórki nerwowe są ze sobą połączone. Gdy tracą tlen, zanika ich umiejętność podtrzymywania potencjału elektrycznego. Lekarze używali EEG, by monitorować stan chorych w czasie odłączania aparatury medycznej utrzymującej ich przy życiu. W przyszłości chcą rozszerzyć swoje badania na większą grupę pacjentów i posłużyć się bardziej wyspecjalizowanymi czujnikami aktywności mózgowej.

Naukowcom z Duke University udało się sfilmować potężne wyładowanie elektryczne, które w czasie burzy przesuwa się w górę, a nie w dół. Od 2001 roku na całym świecie sfotografowano tylko 5 tego typu zjawisk. Zachodzą one dość rzadko. Wyładowania w kierunku jonosfery są znacznie potężniejsze niż te w kierunku Ziemi. Te sfotografowane 9 maja w Północnej Karolinie osiągnęły wysokość ponad 60 kilometrów. Uczonym udało się nagrać 1-sekundową sekwencję wideo i zmierzyć pole magnetyczne, dzięki czemu możliwe będzie prowadzenie badań nad tymi niezwykłymi zjawiskami. Wstępne wyniki pokazują, że siła wyładowania idącego do góry jest podobna do tego, skierowanego w dół. Jednak wyładowania w górę przebiegają znacznie szybciej i na dużo większą odległość, gdyż wyżej powietrze jest mniej gęste. Typowa błyskawica ma średnicę 15 centymetrów i długość 7 kilometrów. Wyładowanie w kierunku jonosfery składa się z wielu "ramion" i przebywa wielokrotnie dłuższą drogę. Naukowcy wciąż nie wiedzą, jakie warunki muszą być spełnione, by powstało wyładowanie do góry. Zjawiska te trudno jest badać, gdyż zachodzą rzadko i bardzo szybko. Uczonym z Duke udało się sfilmować wyładowanie przez przypadek.