Znajdź zawartość

Drzewa makadamii akumulują więcej dwutlenku węgla niż pozostałe rośliny i można je wykorzystać do radzenia sobie z efektem cieplarnianym – twierdzą naukowcy z Australii. W 1857 roku roślina została odkryta w stanie Queensland przez Waltera Hilla. Nazywając ją makadamią, botanik upamiętnił przyjaciela Johna McAdama. Zespół profesora Grahama Jonesa z Centrum Studiów nad Regionalną Zmianą Klimatu na Southern Cross University zauważył, że drzewa z rodzaju Macadamia przechowują 4 tony CO2 na hektar rocznie, podczas gdy w tym samym czasie różne gałęzie przemysłu emitują "tylko" 0,5 t zanieczyszczeń gazowych na hektar. Możliwości makadamii ośmiokrotnie przewyższają więc aktualne zapotrzebowanie. Ponieważ w Queensland i na północy Nowej Południowej Walii 900 rolników uprawia makadamie na łącznej powierzchni 17 tysięcy hektarów, w ciągu 12 miesięcy są one w stanie unieszkodliwić aż 68 tysięcy dwutlenku węgla. Badania prowadzono na 38 drzewach (wszystkie mają 23 lata). Dostarczył je Greg James z farmy Deenford koło Balliny. Okazy zmierzono, zważono, przeanalizowano skład drewna oraz możliwości absorbowania CO2.

Orzechy makadamii powinny zostać włączone do diety polecanej pacjentom z chorobami sercowo-naczyniowymi i osobom z grupy ryzyka. Przyglądaliśmy się orzechom makadamii, ponieważ obecnie nie są one objęte zaleceniami zdrowotnymi dotyczącymi orzechów drzewnych [...] — wyjaśnia dr Amy E. Griel z Pennsylvania State University. W porównaniu do innych orzechów drzewnych, makadamia zawiera więcej jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak te występujące w oliwie. Podczas badań wolontariuszy losowo podzielono na dwie grupy. Jedna jadała małą garść orzechów makadamii dziennie, a druga stosowała standardową dietę amerykańską. Uczestnicy studium mieli lekko podwyższony poziom cholesterolu, normalne ciśnienie krwi oraz nie przyjmowali leków obniżających poziom lipidów. Naukowcy przez 10 tygodni zapewniali im całkowite wyżywienie. Po 5 tygodniach następowała zamiana diety: orzechową zastępowała tradycyjna amerykańska, a amerykańską orzechowa. Dieta uwzględniająca orzechy makadamii spowodowała spadek tzw. ogólnego cholesterolu, złego cholesterolu LDL oraz trójglicerydów. Zaobserwowaliśmy spadek LDL podobny do występującego w wyniku konsumpcji innych orzechów drzewnych, takich jak orzechy włoskie oraz migdały — podsumowuje Griel. Do każdego wolontariusza indywidualnie dobierano dzienną dawkę kalorii. Dlatego też wszyscy utrzymali wagę sprzed badań. Obie diety zrównoważono pod względem ogólnej zawartości tłuszczu (tłuszcze stanowiły źródło 33% spożywanych dziennie kalorii). Dieta orzechowa zawierała 7% tłuszczów nasyconych, 18% jednonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz 5% wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Dieta amerykańska zapewniała 13% tłuszczów nasyconych, 11% jednonienasyconych oraz 5% wielonienasyconych. Orzechy makadamii podawano w formie przekąsek i dodawano do posiłków jako przybranie sałatek oraz surówek, a także składnik ciasteczek. Makadamie to najdroższe orzechy. Ich jądro aż w 77% składa się z tłuszczu. To powód, dla którego trzeba je przechowywać w chłodzie. Inaczej zjełczeją. Skorupa jest na tyle twarda, że makadamie łuska się maszynowo, a nie dziadkiem do orzechów w domu. Po wysuszeniu najczęściej są prażone. W 1857 roku roślina została odkryta w stanie Queensland przez Waltera Hilla. Nazywając ją makadamią, botanik upamiętnił przyjaciela Johna McAdama. Obecnie makadamie uprawia się nie tylko w Australii, ale także na Hawajach (od 1956 r.), w Ameryce Środkowej i Afryce Południowej.